Το γουρουνάκι από τη Βρετανία που κατέκτησε τον κόσμο των παιδιών και μετρά σήμερα κέρδη που ξεπερνούν το 1 δις εκατ. ευρώ, έχει καταφέρει κάτι που δύσκολα το κατορθώνουν οι ίδιοι οι γονείς. Ηρεμεί και βάζει σε τάξη κάθε μικρό παιδί από 0 έως 7 ετών. Ποιο είναι όμως το μυστικό της;
Δύσκολο να είσαι γονιός. Ένα μικρό παιδί έχει την υπερφυσική ικανότητα να παραμένει ακούραστο, όταν ένας ενήλικος τα έχει “φτύσει”, μπορεί να επαναλάβει μια λατρεμένη του συνήθεια ένα εκατομμύριο φορές, χωρίς να νιώσει ότι βαριέται και φυσικά απαιτεί να έχει κάποιον που του αφιερώνει χρόνο και ενδιαφέρον, συνέχεια απίκο.
Όσοι έχουν παιδιά, ανίψια, βαφτιστήρια κάτω των έξι ετών αυτή την περίοδο, έχουν συστηθεί αναμφίβολα με το καρτούν σταρ της εποχής, που δεν είναι άλλη από την Πέπα το γουρουνάκι.
Τα μικρά την παρακολουθούν μετά μανίας και οι μεγαλύτεροι νιώθουν πως έχουν ένα “δυνατό” χαρτί όταν τα πράγματα δυσκολέψουν με τους μικρούς “δυνάστες” τους. Ένα κλικ στο ίντερνετ και θα βρουν πεντάλεπτα ηρεμίας για εκείνους και ευτυχίας για τα παιδιά τους.
Η εκδίκηση ενός ευφυούς τετράποδου
Το γουρούνι λένε είναι το πιο έξυπνο τετράποδο. Η νοημοσύνη του ξεπερνά με χαρακτηριστική άνεση, τόσο εκείνη του σκύλου, όσο και καθενός άλλου ζώου που έχουμε συνηθίσει να υιοθετούμε για παρέα.
Κι όμως, το άτυχο ροζ θηλαστικό, συμβαίνει να είναι και εξαιρετικά νόστιμο και έτσι με περισσό θράσος ο άνθρωπος το κατέταξε στα οικόσιτα. Φρόντισε μάλιστα να του κολλήσει ρετσινιές πως είναι τάχα μου βρόμικο, αγενές (“είσαι γουρούνι” δεν λέμε;) και άξεστο (Μην ξεχνάτε πως στο αλληγορικό μυθιστόρημα του Τζ. Όργουελ “Η φάρμα των ζώων”, το γουρούνι είναι εκείνο με δικτατορικό τρόπο παίρνει την εξουσία, όταν τα ζώα επαναστατούν και διώχνουν το δυνάστη άνθρωπο). Όλα αυτά, μέχρι πριν από μερικά χρόνια, όταν και εμφανίστηκε η Πέπα!!
“Είμαι η Πέπα το γουρουνάκι” λέει το εξαιρετικά φλατ, δυσδιάστατο κοριτσάκι-γουρούνι πριν από κάθε πεντάλεπτο επεισόδιο, όπου εκείνη και η οικογένειά της πρωταγωνιστούν σε απλές καθημερινές ιστορίες οικογενειακής ευτυχίας.
Και παρά τα φτωχά “γραφικά”, στην εποχή της τρισδιάστατης απεικόνισης, την υποτυπώδη κίνηση που μοιάζει με ξεφύλλισμα σκίτσου στο κάτω μέρος σχολικού βιβλίου, η βρετανική παιδική σειρά είναι ό, τι πιο πετυχημένο έχει να επιδείξει ο κόσμος του θεάματος για παιδιά από 0 έως 8 χρόνων.
“Πρόκειται για πολύ πετυχημένη παιδική σειρά προσχολικής ηλικίας. Η μικρή διάρκεια των επεισοδίων, ακόμη και η απλοϊκή σχεδίαση παίζουν κάποιο ρόλο. Πέραν όλων αυτών των παραγόντων ένα αρκετά σημαντικό στοιχείο της σειράς είναι η θεματολογία της” μας εξηγεί ο παιδοψυχολόγος Χρήστος Κοροβίλας.
“Δεν είναι ένα πρόγραμμα που αφορά σούπερ ήρωες, μάχες με καλούς και κακούς, μαγικά πλάσματα κτλ. Η θεματολογία περιστρέφεται γύρω από την οικογένεια και από το πως το παιδί υπάρχει μέσα στην οικογένεια και αυτό είναι πολύ σημαντικό”.
Όταν η οικογένεια είναι όλος του ο κόσμος
Το μυστικό της επιτυχίας της μικρής γουρουνίτσας είναι λοιπόν η απλότητα. Μια μέρα στο σπίτι, με τους γονείς, τα αδέρφια και τους φίλους που για ένα μικρό παιδί αποτελεί το απέραντο σύμπαν του.
“Φανταστείτε ότι για ένα παιδί αυτών των ηλικιών, ουσιαστικά ο οικογενειακός χώρος συνοψίζει ολόκληρο τον κόσμο του. Άρα ένα παιδικό πρόγραμμα που παρουσιάζει την οικογένεια, δηλαδή ένα τόσο οικείο θέμα για τα παιδιά, είναι πολύ πιθανό να αρέσει. Διότι το παιδί είναι πολύ πιθανό να δει στις ιστορίες των ηρώων αναφορές της δικής του οικογένειας και της δικής του καθημερινότητας” σημειώνει ο παιδοψυχολόγος.
Η Πέπα και η διεθνής καριέρα
H Βρετανή Πέπα συμπληρώνει πλέον σχεδόν 10 χρόνια τηλεοπτικής επιτυχίας στην τηλεόραση και καταφέρνει να καθηλώνει πιτσιρίκια χωρίς να χρειάζεται να κουνήσει καν την γυριστή ουρά της. Και τη γνωρίζουν όλοι, τα παιδιά όλου του κόσμου. Μικροσκοπικά παιδάκια που παλεύουν να πουν τις πρώτες τους λέξεις, μαθαίνουν το “μαμά” και στη συνέχεια συναγωνίζονται οι λέξεις “μπαμπά” και “πέπα”.
Βρέθηκα πρόσφατα στο Μιλάνο, όπου και εκεί το γουρουνάκι φιγούραρε σε γιγαντοαφίσες στους δρόμους της πόλης. Λίγο αργότερα, συνάντησα στις κούνιες ένα μικρό κοριτσάκι από τη Γαλλία.
Η μαμά της ήταν ενθουσιασμένη που γνωρίζω γαλλικά και έτσι με έβαλε να καθίσω μαζί της. Κι επειδή δεν ήξερα με τι να αρχίσω σκέφτηκα να τη ρωτήσω αν γνωρίζει την Πέπα. Φυσικά και τη γνώριζε και έτσι έκανα μαθήματα γαλλικών, σχολιάζοντας τον Τζορτζ, τον μικρό αδερφό της Πέπας, τον Μπαμπά της με την πελώρια κοιλιά και τη Σούζι την προβατίνα.
Η σειρά προβάλλεται σε περισσότερες από 170 χώρες και όπως διαβάζουμε στη βρετανική εφημερίδα mirror, πλέον “καθαρίζει” 1 δις δολάρια από δικαιώματα, παιχνίδια και άλλα προϊόντα στα οποία μπαίνει για να προσελκύσει τη θάλασσα των μικρών παιδιών που την λατρεύουν άνευ όρων.
Η ιστορία ενός καρτούν
Το success story της Πέπα λίγο έλειψε να μην εκκινήσει ποτέ, αφού οι δημιουργοί της έδωσαν κυριολεκτικά αγώνα μέχρι τελικής πτώσης για να πείσουν κάποιον να ενδιαφερθεί για το δημιούργημά τους.
Η ιδέα της γεννήθηκε το 2000, όταν οι animators, Neville Astley και Mark Baker, άνεργοι και οι δύο, αποφάσισαν να ενώσουν το ταλέντο τους και μαζί με τον παραγωγό Phil Davies να φτιάξουν ένα χαρακτήρα που θα λατρέψουν τα μικρά παιδιά.
Όσο όμως προσπαθούσαν να πουλήσουν την ιδέα της γουρουνοοικογένειας, έπεφταν σε τοίχο, με αποτέλεσμα να βρίσκονται ένα βήμα πριν τοποθετήσουν μια για πάντα το πόνημά τους στο αρχείο.
Οι Neville Astley και Mark Baker, δημιουργοί του καρτούν
“Φτάσαμε στο σημείο να πρέπει να χωρίσουμε τα τσανάκια μας και να βρούμε δουλειά” σημειώνει ο Davies με τον Astley να εξηγεί πως επί ένα χρόνο είχε βγάλει μόλις 400 αγγλικές λίρες, πράγμα που σήμαινε πως για να πουλήσουν την ιδέα τους, αναγκάστηκαν να “βάλουν χέρι” στις αποταμιεύσεις τους.
Τελικά, η ενασχόλησή τους με κάποιο διαφημιστικό τους επέτρεψε να εξασφαλίσουν ένα χρηματικό ποσό και έτσι να βάλουν μπροστά το project Πέπα. Τον Μάιο του 2004, το πρώτο επεισόδιο της Πέπα κάνει πρεμιέρα στο Channel 4 και ο θρύλος της αρχίζει να χτίζεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Και μπορεί οι παραγωγοί να δυσπιστούσαν αρχικά για το “άστρο” της Πέπας, τα μικρά παιδιά όμως δεν αμφέβαλαν ποτέ. Άλλα θα γελάσουν με το χαρακτηριστικό γουρούνισμα της οικογένειας της Πέπας μετά από κάθε φράση ή τον αντίστοιχο ήχο ζώου που κάνει κάθε ήρωας της σειράς. Πολλά θα νιώσουν πιο ξεκούραστα με τα απλά, αλλά ζωντανά χρώματα που τους θυμίζουν παιδική ζωγραφιά.
“Ούτως ή άλλως στις περισσότερες σειρές και παιδικά προγράμματα θα δεις στοιχεία που τραβούν την προσοχή του παιδιού. Τα χρώματα, οι ήχοι, στοιχεία τα οποία δεν χρησιμοποιούνται μόνο στις σειρές, θα χρησιμοποιηθούν στα παιχνίδια, στα βιβλία, ακόμη και σε μια τάξη” αναφέρει ο κ. Κοροβίλας.
Ένα παιδί που δεν πάει σχολείο ή βρίσκεται στο νηπιαγωγείο και τις πρώτες τάξεις του δημοτικού έχει ανάγκη από σύντομες, καλοδουλεμένες ιστορίες. “Είναι μικρές αυτοτελείς ιστορίες, με μια αρχή, μια μέση και ένα τέλος με ένα πολύ απλό τρόπο. Προσφέρει μια απλή δομή, βοηθά στο να μη χάνεται το παιδί και να βγάζει νόημα αυτό που βλέπει”.
Σήμερα το γουρουνάκι έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερα από 200 επεισόδια, ενώ φιγουράρει σε πάνω από 12.000 προϊόντα – από μπαλόνια, βιβλία, κούκλες, κουκλόσπιτα, τρόφιμα για παιδιά κα.
Οι εταιρίες κάνουν ουρά για να αποκτήσουν τα δικαιώματα να αποτυπώσουν το πρόσωπο της πάνω στα προϊόντα τους. Στην Αμερική η Fischer Price έχει την αποκλειστική διάθεση των παιχνιδιών με την Πέπα σε συγκεκριμένα μεγάλα καταστήματα παιχνιδιών. Όταν λήξει αυτό το συμβόλαιο, σειρά θα πάρει η εταιρία Jazwares που περιμένει πως και πως να γεμίσει τα 4.200 καταστήματά της με αξεσουάρ της.
Μια βόλτα σε κάθε παιχνιδάδικο της χώρας θα πείσει και τον πιο δύσπιστο πως ένα παιχνίδι με την Πέπα είναι το “σιγουράκι” για ένα παιδί αυτής της ηλικίας. Τσάντες, κούκλες, κουκλόσπιτα, μολύβια, παιχνίδια, μινιατούρες και ολόκληρα ράφια γεμάτα με την Πέπα και την παρέα της. Και τα μικρά παιδιά να αναφωνούν όλο χαρά άμα τη εμφανίση, “Πέπα”!!!
Είναι η Πέπα κακή επιρροή;
Όπως όμως συμβαίνει με κάθε επιτυχημένο ήρωα, υπάρχουν και εκείνοι που θα διαμαρτυρηθούν, θα αμφισβητήσουν την επιτυχία του. Η πιο παρανοϊκή υπόθεση ανθρώπου εναντίον καρτούν συνέβη τον περασμένο Νοέμβριο στην Ιταλία. Ένα από τα επεισόδια της Πέπας, έδειχνε την οικογένεια στο ταξίδι της στην Ιταλία.
Εκεί συνάντησαν την Γκαμπριέλα την κατσίκα, η οποία στα ιταλικά μεταφράστηκε Gabriella Grapa (Grapa είναι η κατσίκα στα ιταλικά). Αυτό όμως τυγχάνει να είναι και το όνομα μιας 40χρονης Ιταλίδας, η οποία και έκανε μήνυση στους Βρετανούς παραγωγούς, αφού μετά την προβολή του επεισοδίου έγινε αποδέκτης περιπαικτικών σχολιασμών και χλευασμού.
Η Γκαμπριέλα η κατσίκα έβαλε φωτιές στην Ιταλίδα με το ίδιο όνομα που έκανε μήνυση στους δημιουργούς
Πέρα όμως από τις τραβηγμένες υποθέσεις, δεν είναι λίγοι οι γονείς που σημειώνουν πως παρατηρούν τα παιδιά τους να αντιγράφουν αρνητικές συμπεριφορές από το πρόγραμμα. Για παράδειγμα το γεγονός πως ο μικρός Τζορτζ δεν τρώει λαχανικά και προτιμά τη σοκολατίνα (ποιος δεν θα την προτιμούσε;) λένε οι γονείς πως ενθαρρύνει τα παιδιά τους να μην τρέφονται σωστά.
“Είναι γονείς που ανησυχούν ότι είναι πολύ εθιστικό, ότι τα παιδιά αντιγράφουν συγκεκριμένες αρνητικές συμπεριφορές που βλέπουν. Αν και το συγκεκριμένο πρόγραμμα αρέσει πραγματικά σε πολλά παιδιά, δεν περιμένουμε ότι όλα θα μιμηθούν τις αρνητικές συμπεριφορές της Πέπας” εξηγεί ο παιδοψυχολόγος.
Άλλα επεισόδια που δείχνουν σύσσωμη τη γουρουνοοικογένεια να πλατσουρίζει στα λασπόνερα της βροχής και να το διασκεδάζει, κάνουν λένε πολλοί τα παιδιά ατίθασα και άτακτα. Ο ειδικός πάντως φαίνεται πιο καθησυχαστικός:
“Νομίζω ότι ο λόγος για τον οποίο ένα παιδί μπορεί να επιμείνει στη μίμηση κάποιας αρνητικής συμπεριφοράς είναι ότι η συγκεκριμένη συμπεριφορά του είναι μάλλον οικεία. Ίσως η συγκεκριμένη συμπεριφορά του καρτούν να του θυμίζει κάτι από τον τρόπο με τον οποίο έχει ήδη μάθει να εκφράζει τις επιθυμίες του”.
Είναι οι αταξίες της Πέπα κακή επιρροή για τα παιδιά;
Στο δια ταύτα εκείνο που έχει σημασία είναι τι κάνει ο γονιός και όχι τι κάνει η Πέπα. “Αυτό που είναι σημαντικό σε κάθε περίπτωση είναι η επαφή του γονιού με το παιδί. Αυτά τα πρώτα χρόνια της ζωής είναι πολύ σημαντικά για την ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου και οι γονείς παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο εκεί.
Άρα, αν το παιδί περνά περισσότερο χρόνο μπροστά στην τηλεόραση και το λάπτοπ και λιγότερο ουσιαστικό χρόνο με τους γονείς και τα αδέρφια του, είναι αναμενόμενο ότι οι τρόποι που επικοινωνεί και συμπεριφέρεται, όλα αυτά θα επηρεαστούν ανάλογα και αυτό ανεξαρτήτως παιδικού προγράμματος”.
Τα όρια της… εξάρτησης
Είναι ωραίο να γνωρίζει κανείς πως μπορεί να βάλει σε τάξη ένα παιδί, απλά και μόνο με το πάτημα ενός κουμπιού. Κάπου εκεί όμως ξεκινούν οι τύψεις για το “βραβείο καλύτερου γονιού” που μοιάζει να ξεθωριάζει. Μήπως βολεύονται στην αγάπη των μικρών για την Πέπα και αφήνουν το παιδί να βλέπει με τις ώρες τις περιπέτειές της; Πρέπει να αποκλείσουν για το καλό του παιδιού τους την Πέπα από το οπτικό του πεδίο;
Ο κ. Κοροβίλας επιμένει πως το αποτέλεσμα δεν θα το δώσει το ίδιο το πρόγραμμα, αλλά ο τρόπος που θα διαχειριστεί το θέμα ο γονιός: “Από τη στιγμή που το συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν προβάλει βίαιες σκηνές ή ακατάλληλο πρόγραμμα για το παιδί νομίζω ότι δεν υπάρχει μια απάντηση ναι ή όχι. Νομίζω ότι η απάντηση είναι εξαρτάται.
Εξαρτάται τον τρόπο και αυτό δεν αφορά μόνο την Πέπα, αφορά γενικά τον τρόπο που ένα παιδί ασχολείται με τα αγαπημένα του ενδιαφέροντα και επικοινωνεί με τους γονείς του” και συμπληρώνει: “Έχουν λιγότερη σημασία τα μηνύματα που θα περάσει η Πέπα, πιο σημαντικά είναι τα μηνύματα που θα μεταφέρει ο γονιός”.
“Σίγουρα οι γονείς είναι κουρασμένοι, δεν είναι υπερήωες και δεν μπορούν να κάνουν τα πάντα με το σωστό τρόπο” εξηγεί ο παιδοψυχολόγος για να απαλύνει τις ενοχές των απανταχού γονιών που έχουν μπει στον πειρασμό να βάλουν στα παιδιά τους 10 επεισόδια Πέπα το γουρουνάκι back to back.
“Το θέμα είναι με τι συχνότητα γίνεται αυτό και πόσο ποιοτικός είναι ο χρόνος που περνά ο γονιός με το παιδί. Το θέμα είναι να κάτσεις τελικά και να αξιοποιήσεις αυτό το κομμάτι, το ενδιαφέρον του παιδιού. Είναι η Πέπα, είναι κάποιο άλλο παραμύθι; Τι κεντρίζει το ενδιαφέρον του παιδιού; Γιατί; Τι αναφορές έχει στο ίδιο το παιδί; Σημαντικό είναι κάποια στιγμή ο γονιός να επιστρέψει, να κάνει αυτή την επικοινωνία”.
* Ο Χρήστος Κοροβίλας είναι Κλινικός Ψυχολόγος και Παιδοψυχολόγος. Σπούδασε ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα και στο Durham University στην Αγγλία, όπου ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στον τομέα της αναπτυξιακής ψυχοπαθολογίας. Εργάζεται με παιδιά, εφήβους και οικογένειες, ενώ παράλληλα είναι ειδικευόμενος Ψυχοθεραπευτής στο μοντέλο της συστημικής – οικογενειακής ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής.
Όσο δύσκολο και αν είναι πλέον να το φανταστεί κανείς, στην εποχή της απόλυτης κυριαρχίας του «Game of Thrones», κάποτε το fantasy και ο χώρος της «ηρωικής φαντασίας» ήταν πραγματικά για τους «λίγους».
Εάν έχει αλλάξει αυτό εδώ και αρκετά χρόνια, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη δουλειά και τα έργα ενός συγγραφέα ο οποίος, πέραν της απήχησης που έχει στο ευρύ κοινό (από τους φίλους της λογοτεχνίας μέχρι τους gamers κ.ο.κ) θεωρείται δικαίως μία από τις σημαντικότερες μορφές της αγγλόφωνης λογοτεχνίας: ο λόγος φυσικά για τον Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν, ο οποίος, μαζί με τον Ρόμπερτ Χάουαρντ, δημιουργό του «Κόναν», αποτελούν τους «πατέρες» του οικοδομήματος που σήμερα είναι ο χώρος του fantasy, με τα σπαθιά, τους δράκους και τα άλλα φανταστικά του όντα, τις μαγείες και όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τα οποία μαγεύουν το κοινό παγκοσμίως.
Χωρίς τον Τόλκιν πιθανότατα δεν θα υπήρχε το «Game of Thrones» (ακόμα και αν το συγκεκριμένο setting θεωρείται περισσότερο low fantasy, με πολύ λιγότερα «φανταστικά» στοιχεία από τη «Μέση Γη» του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών»). Το έργο του έχει επεκταθεί πέρα και πάνω από τη λογοτεχνία, εμπνέοντας από ταινίες μέχρι βιντεοπαιχνίδια αλλά και μουσική (με ιδιαίτερη έμφαση στον χώρο του metal).
Η «έκρηξη» της βιομηχανίας του fantasy, επήλθε μετά την τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής τριλογίας του «Lord of the Rings», ενώ, πολύ νωρίτερα, η ίδια η λογοτεχνία του φανταστικού είχε από δεκαετίες διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό βάσει των προτύπων που είχαν τεθεί από τα έργα του Τόλκιν, με τα ξωτικά, τους νάνους και τα κάθε λογής φανταστικά πλάσματα, αλλά και την όλη αίσθηση της αέναης, ξεκάθαρης μάχης ανάμεσα στο καλό και το κακό- μακριά από μετέπειτα προσεγγίσεις του fantasy όπως τις «γκρίζες» καταστάσεις και χαρακτήρες του «Game of Thrones», τους αντιήρωες τύπου Έλρικ του Μελνιμπονέ (Μάικλ Μούρκοκ), εξαιρετικά πολύπλοκους κόσμους όπως στο «Malazan Book of the Fallen» και άλλα πολλά έργα που κατέληξαν να αποτελούν ορόσημα της φανταστικής λογοτεχνίας.
Η ζωή του Τόλκιν
O Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1892 και πέθανε σε ηλικία 81 ετών, στις 2 Σεπτεμβρίου 1973. Πέρα από συγγραφέας- εμβληματική μορφή του fantasy, ήταν ένας απο΄τους πλέον εξέχοντες Άγγλους φιλολόγους, με ιδιαίτερα σημαντικό ακαδημαϊκό, αλλά και ποιητικό έργο.
Με βαθύτατη γνώση της αγγλικής γλώσσας και λογοτεχνίας – έχοντας διδάξει και στην Οξφόρδη- τιμήθηκε με τον τίτλο του Διοικητή του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από τη βασίλισσα Ελισάβετ, και θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων Βρετανών συγγραφέων από το 1945 και μετά, αλλά και σημαντικότατος γλωσσολόγος (άλλωστε οι γλώσσες που δημιούργησε χάριν του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» αποτελούν θρυλικών διαστάσεων επίτευγμα για τα δεδομένα της fantasy λογοτεχνίας).
Οι ρίζες της οικογένειάς του ήταν από τη Γερμανία, αλλά ζούσε στην Αγγλία από τον 18ο αιώνα. Γεννήθηκε στο Μπλουμφοντέιν (Νότια Αφρική) και βρέθηκε στην Αγγλία σε ηλικία τριών ετών, σε ένα ταξίδι που εξελίχθηκε σε μακρά παραμονή, λόγω του θανάτου του πατέρα του από ρευματικό πυρετό. Η οικογένεια πήγε στους γονείς της μητέρας του στο Μπέρμιγχαμ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Μέιμπελ Τόλκιν δίδαξε η ίδια και τα δύο της παιδιά, οπότε ο Ρόναλντ ήταν σε θέση να διαβάζει σε ηλικία τεσσάρων ετών και να γράφει λίγο μετά. Ο θάνατός της το 1904 από οξύ διαβήτη είχε ως αποτέλεσμα η κηδεμονία των γιων της να περιέλθει στον στενό φίλο και πνευματικό της, Φράνσις Μόργκαν, αλλά τελικά τα παιδιά κατέληξαν στον θείο τους, Λόρενς Τόλκιν, μέχρι που ο Μόργκαν έδωσε τα αδέλφια στην Μπία, που είχε μείνει άτεκνη και χήρα απο τον αδελφό της Μέιμπελ, Γουίλ.
Ο Τόλκιν μεγάλωσε στο Ετζμπάστον του Μπέρμιγχαν και ήρθε σε επαφή με την δημιουργία γλωσσών κατά τα προεφηβικά του χρόνια, χάρη σε γλώσσες που είχαν εφεύρει τα ξαδέλφια του και ο ίδιος. Η έφεσή του στην ποίηση προέκυψε λόγω λέσχης που είχε ιδρύσει ο ίδιος και κάποιοι φίλοι του (Tea Club and Barrovian Society).
Το 1911 άρχισε να φοιτεί στο Exeter College της Οξφόρδης, αρχίζοντας με Κλασικές Σπουδές και αλλάζοντας σε Αγγλική Φιλολογία και Λογοτεχνία. Αποφοίτησε το 1915. Σημειώνεται ότι το 1914 αρραβωνιάστηκε την Ήντιθ Μέρι Μπραντ, την οποία είχε γνωρίσει στα 16 του, τρία χρόνια μεγαλύτερή του, και παντρεύτηκαν το 1916 (ο έρωτάς τους ενέπνευσε την ιστορία του Μπέρεν και της Λούθιεν).
Την ίδια χρονιά ο Τόλκιν βρέθηκε στη Γαλλία, ενώ μαινόταν ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο ίδιος υπηρέτησε ως αξιωματικός σημάτων στο 11ο Τάγμα Τυφεκιοφόρων του Λάνκασαϊρ- αξίζει να σημειωθεί ότι είχε εφεύρει έναν ειδικό κώδικα επικοινωνίας με τη γυναίκα του, για να παρακάμπτει τη λογοκρισία και να την ενημερώνει για τα σημεία όπου βρισκόταν.
Βρέθηκε στη μάχη του Σομ και αρρώστησε, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί πίσω στην Αγγλία, ενώ πολλοί φίλοι του από το Tea Club and Barrovian Society σκοτώθηκαν κατά τον πόλεμο. Πέρασε το υπολοιπο της θητείας του στα νοσοκομεία, καθώς η υγεία του είχε επιβαρυνθεί πολύ. Είχε αναρρώσει επαρκώς το 1918, ώστε να μπορεί να κάνει την υπηρεσία του στο σπίτι- ενώ την ίδια εποχή απέκτησε και το πρώτο του παιδί, τον Τζον Φράνσις Ρόιελ Τόλκιν.
Μετά το τέλος του πολέμου, η πρώτη του δουλειά ήταν στο Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης, ενώ το 1920 έγινε ο πιο νέος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λιντς- όπου και συνέγραψε ο ίδιος «Ένα Λεξικό της Μέσης Αγγλικής» αλλά και μια έκδοση του «Ο Σερ Γκαγουέιν και ο Πράσινος Ιππότης», με τον Ε.Β Γκόρντον.
Γύρισε στην Οξφόρδη το 1925, ως καθηγητής της Αγγλοσαξονικής, στο Kολλέγιο Πέμπροκ, όπου και συνέγραψε το «Χόμπιτ» και τους δύο πρώτους τόμους του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών». Ήταν η εποχή που άρχιζε να γράφει ιστορίες για τα παιδιά του, με το «Χόμπιτ» να εκδίδεται το 1937.
Ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» χρειάστηκε 12 χρόνια να ολοκληρωθεί, καθώς μεσολάβησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Λίγο μετά την έκδοσή του βιβλίου παραιτήθηκε απο το πανεπιστήμιο και έμεινε με τη γυναίκα του Ήντιθ στο Μπορνμάουθ.
Το 1971, μετά τον θάνατό της γύρισε στην Οξφόρδη, κοντά στα παιδιά του, και πέθανε μετά από δύο χρόνια. Ο τάφος του, δίπλα στης Ήντιθ, εκτός από τα κανονικά τους ονόματα, γράφει και τα ονόματα του Μπέρεν και της Λούθιεν.
Το ακαδημαϊκό του έργο στη φιλολογία και τη γλωσσολογία θεωρείται τεράστιο. Έμαθε Λατινικά, Γαλλικά και Γερμανικά από τη μητέρα του, και όσο βρισκόταν στο σχολείο έμαθε Μεσαιωνικά Αγγλικά, Αρχαία Αγγλικά, Φινλανδικά, Γοτθικά, Αρχαία Ελληνικά, Ιταλικά, Αρχαία Σκανδιναβικά, Ισπανικά. Ουαλικά και Μεσαιωνικά Ουαλικά.
Είχε επίσης γνώση Δανέζικων, Ολλανδικών, Λομβαρδικών, Νορβηγικών, Σερβικών, Ρωσικών, Σουηδικών και άλλες Αρχαίες και Νέες μορφές Γερμανικών και Σλαβικών γλωσσών. Όσον αφορά στις πεποιθήσεις και αντιλήψεις του, ο ίδιος ήταν πιστός ρωμαιοκαθολικός, και θεωρείται ότι πολιτικά ήταν μετριοπαθής συντηρητικός.
Δεν έβλεπε θετικά τη βιομηχανοποίηση, ενώ κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου είχε ασκήσει έντονη κριτική στον Ιωσήφ Στάλιν («αυτός ο αιμοβόρος γέρος δολοφόνος»- ωστόσο το 1961 απέρριψε σχόλια περί αντικομμουνιστικών νοημάτων στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», λέγοντας ότι είχε συλλάβει το έργο πριν την επανάσταση στη Ρωσία), ενώ είχε ταχθεί ενάντια και στον εθνικοσοσιαλισμό και τον Αδόλφο Χίτλερ- με ιδιαίτερη απέχθεια στη ρατσιστική και αντισημτική ιδεολογία των Ναζί (την οποία χαρακτήριζε ολέθρια και αντιεπιστημονική, με τον ίδιο να έχει πολλούς Εβραίους φίλους), ασκώντας παράλληλα κριτική στις τακτικές ολοκληρωτικού πολέμου που χρησιμοποιήθηκαν από τους Συμμάχους κατά της Γερμανίας και της Ιαπωνίας, αλλά και στην αντιγερμανική προπαγάνδα κατά τον πόλεμο. Ιδιαίτερο σοκ του προκάλεσαν οι ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, με τον ίδιο να χαρακτηρίζει τους επιστήμονες του «Σχεδίου Μανχάταν» ως «παρανοϊκούς φυσικούς».
Το έργο του
Μπορεί να έγινε διάσημος για τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» και το «Χόμπιτ», ωστόσο το συγγραφικό του έργο είναι πραγματικά τεράστιο, περιλαμβάνοντας πάρα πολλά ποιήματα και ακαδημαϊκά συγγράμματα.
Τα μυθιστορήματα και οι νουβέλες/ διηγήματά του περιλαμβάνουν επίσης τα Leaf by Niggle, Τhe Lay of Aotrou and Itroun, Farmer Giles of Ham, The Homecoming of Beorhtnoth Beorhthelm’s Son, The Adventures of Tom Bombadil, Tree and Leaf, The Road Goes Ever On και Smith of Wooton Major.
Σε ακαδημαϊκό επίπεδο, ξεχωρίζουν, μεταξύ άλλων (με πολύ πλούσιο μεταφραστικό και δοκιμιακό έργο) τα A Middle English Vocabulary, Sir Gawain and the Green Knight (αξίζει να σημειωθεί ότι o εν λόγω θρύλος μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο, με τον Σον Κόνερι στον ρόλο του Πράσινου Ιππότη), The Devil’s Coach Horses, Beowulf: The Monsters and the Critics (το έπος του Μπέογουλφ αποτέλεσε μεγάλο αντικείμενο μελέτης του, όπως και τα έργα γύρω από τον θρύλο του βασιλιά Αρθούρου), Sir Orfeo, English and Welsh, συνεισφορά στο Jerusalem Bible αλλά και το αυτοβιογραφικό Tolkien on Tolkien.
Πάρα πολλές είναι και οι μετά θάνατον εκδόσεις, μεταξύ των οποίων δεσπόζει το επικό Silmarillion (prequel του «Χόμπιτ» και του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», που περιγράφει την ιστορία και τις προηγούμενες εποχές του κόσμου της Μέσης Γης), το Unfinished Tales of Numenor and Middle-Earth, The Letters of J.R.R. Tolkien, The Old English “Exodus” Text, Finn and Hengest: The Fragment and the Episode, Mr Bliss, The History of Middle-Earth, Roverandom, Beowulf and the Critics, The Children of Hurin, The Legend of Sigurd and Gudrun, The Fall of Arthur, The Story of Kullervo και πολλά άλλα.
Ας ξεκινήσουμε αναφέροντας πως για κάποιο λόγο τα Muppets, αντιμετωπίζονται σαν άνθρωποι και συνεχίζουμε με την παράθεση των νέων δεδομένων για την ερωτική ζωή τους…
Σαν βόμβα είχε σκάσει η είδηση του διαζυγίου των Κέρμιτ και Μις Πίγκυ, με τους απανταχού θαυμαστές να μην μπορούν να πιστέψουν το τέλος του διαχρονικού love story.
Την ανακοίνωση του χωρισμού έκανε μάλιστα η ίδια η Μις Πίγκυ, μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook, αναφέροντας χαρακτηριστικά: “Έπειτα από προσεκτική σκέψη, λεπτομερή εξέταση και αξιοσημείωτους καβγάδες, ο Κέρμιτ ο Βάτραχος και moi λάβαμε τη δύσκολη απόφαση να λήξουμε την ρομαντική μας σχέση. Οι προσωπικές μας ζωές είναι τώρα ξεχωριστές και θα βγαίνουμε με άλλα… γουρούνια, βατράχους κλπ. Αυτό είναι το μοναδικό μας σχόλιο για το ιδιωτικό αυτό ζήτημα… εκτός αν δεχτούμε μία ικανοποιητική προσφορά”.
Σήμερα αποκαλύπτεται πως το κενό στη καρδιά του Κέρμιτ καλύφθηκε και είναι πάλι γουρούνα! Ιδού το φλερτ που ονομάζεται Denise.
Περισσότερες λεπτομέρειες για το πόσο έχει προχωρήσει η σχέση τους δεν έχουν γίνει γνωστές και σύμφωνα με τις πληροφορίες όλα θα τα μάθουμε στην πρεμιέρα των Muppets στις 22 Σεπτεμβρίου στο ABC.
Έχουμε δει πολλές συλλογές με φωτογραφίες που προσφέρουν μια ανεξήγητη απόλαυση λόγω της τελειότητας τους.
Πολλές φορές αναφέρονται φωτογραφίες για ψυχαναγκαστικούς μιας και το θέαμα αυτών των τέλειων φωτογραφιών ικανοποιούν πολλούς σε ένα παράξενο και σχεδόν ανεξήγητο βαθμό ενώ άλλοι δεν τους νοιάζει και πολύ και ίσως τους ενοχλεί αυτή η τελειότητα.
Αυτή την φορά όμως θα δούμε κάτι διαφορετικό ή το αντίθετο, δηλαδή θα δούμε 16 φωτογραφίες που πραγματικά θα ενοχλήσουν αυτούς που τα θέλουν όλα τέλεια και τακτοποιημένα γύρω τους.
Xωρίς συγκεκριμένο dress code αλλά με αναγνωρίσιμα διακριτικά –ώστε αν σου ζητηθεί να μπορείς να ψυχανεμιστείς πού συχνάζει ο καθένας– είναι εκείνοι που εξαφανίζονται από τα πολλά βλέμματα για να πιουν το ποτό και τον καφέ τους στα αθηναϊκά στενάκια.
Στενάκι δεν θα πει τόπος incognito. Θα πει γνωστό σημείο συνάντησης, κατά κανόνα υπαίθριο, με προσωπικότητα που θα σε τραβήξει από τη μύτη και που για χάρη της θα εγκαταλείψεις παρακείμενες πλατείες και λοιπές μαζικές συναθροίσεις διασκέδασης για να μείνεις εκεί.
Τα στενάκια αγαπιούνται. Αλλά για να αγαπηθούν πρέπει να ταιριάζουν με το χρώμα της αύρας σου και εσύ με της δικής τους, διότι η (καλή) αγάπη είναι αμφίδρομη.
Μια καλοκαιρινή λίστα με εννέα από τα πιο πολυσύχναστα στενάκια της Αθήνας που δεν χρειάζονται GPS, κανονικά ούτε και συστάσεις…
Αβραμιώτου – Μοναστηράκι Είναι ο πλανήτης του six d.o.g.s, που όλοι κάπου, κάπως, κάποτε είχαμε γνωρίσει τους ιδιοκτήτες τους πριν γίνουν ιδιοκτήτες. Το εναλλακτικό feeling χτυπάει εδώ τις νύχτες. Τις ζεστές μέρες για τους απ’ έξω είναι σαν μαγική πύλη, γιατί, αν δεν ξέρεις, βλέπεις τον κόσμο να στρίβει και να εξαφανίζεται. Είναι η μυστική πόρτα του στο Βάθος Κήπος, αλλά όταν μπεις δεν μπορείς να κρυφτείς, περνάει όλη η Αθήνα.
Μνησικλέους – Πλάκα Απλώνεις το χέρι να πάρεις επιπλέον καρεκλίτσα για τη φίλη σου και σου λένε ότι εδώ είναι άλλο μαγαζί. Πρωτοστάτησε το τότε ήσυχο Γιασεμί, και σήμερα, εκτός ότι φιγουράρει ως φωτογραφία στις πύλες του Ελ. Βενιζέλ, στις σκάλες της, ακόμα και σε ένα τετραγωνικό εκατοστό, βολεύονται νεαροί ντόπιοι σε παραδοσιακό φόντο στριμωγμένοι με τουρίστες, που ούτε μια ακούνητη φωτογραφία δεν μπορούν να βγάλουν για αναμνηστικό.
Δελφών – Κολωνάκι Φινέτσα και χαλαρότητα στην ανηφορίτσα, πλάι στη Σκουφά, όπου περνάει όλος ο ακομπλεξάριστος κόσμος και κάθεται στα μαντράκια. Στον αέρα πιάνεις μια διαφορετική οικειότητα και είναι η πιο ροκ εκδοχή του Κολωνακίου. Άρχων, λόγω παλαιότητας, το μπαρ Ιπποπόταμος αρνείται να παραδοθεί στην ανυπαρξία πριν κλείσει τουλάχιστον δυο γενιές και διαχέει στο στενό διαχρονικό αλλά και επαναστατικό πνεύμα. Έτσι, οξύμωρα.
Σάρδεων – Ν. Φιλαδέλφεια Και πασαρέλα να ήθελες να κάνεις, παρά τον κόσμο, είναι τέτοια η χαλαρότητά του που μάλλον θα πρέπει να το αφήσεις για άλλη φορά, κάπου αλλού. Είναι από τη γνωστή ιστορία «και ύστερα ήρθε ο πεζόδρομος» και, σύμφωνα με τον κανονικό ρου, έφερε στέκια, ρεσό και κόσμο που τον αγαπά και δεν τον αλλάζει. Όλη η Αθήνα δεν περνάει, αλλά κόσμο από περιοχές σε ακτίνα 6 χιλιομέτρων θα τον πετύχεις. Προσεχώς και ορθάδικα.
Θουκυδίδου & Ηρακλείου – Χαλάνδρι Οι Δίδυμες Στοές, που δεν είναι στοές αλλά ούτε και δίδυμες. Είναι δυο παράλληλοι δρόμοι με σκιερές τέντες, που από τη στιγμή που μπήκαν στο χάρτη της χαλανδριώτικης διασκέδασης πήραν γρήγορα πρωταγωνιστικό ρόλο ως κλασικά περάσματα. Με ατμόσφαιρα κάπως πιο mainstream, αλλά στο χαλαρό, οι designers τα συμφώνησαν έτσι που πέτυχαν να έχουν κόσμο και βράδυ και πρωί και μεσημέρι και έτσι προστατεύεσαι από τα καιρικά φαινόμενα παντός τύπου, τώρα για φαινόμενα μεγάλης έντασης μπες μέσα.
Κωλέττη & Μεσολογγίου – Εξάρχεια Με τα τραπεζοκαθίσματα να θυμίζουν ταινία του ’80 και να είναι ακριβώς πάνω στη διασταύρωση, εδώ συγκεντρώνεται σαν να λέμε κόσμος του ήπιου χύμα, του φοιτητόκοσμου, κυρίως με παρεΐστικη διάθεση. Παίζουν ταβλάκι, αθώα χαμόγελα, συζητήσεις για εξεταστικές. Είναι από τα crowded στενά που αρέσουν και στους μοναχικούς. Πέφτουν και στοιχήματα ότι από εδώ θα ξεπηδήσουν τα φιντάνια της νεοκουλτούρας. Αν δεν τους πετύχεις εκεί, προσπάθησε στα πεζούλια της Βαλτετσίου, που γίνεται χαμός.
Θέμιδος – Ψυρρή Τσίπουρα, λουκάνικο και μυρωδιά από ναργιλέδες, οι φωνές δυνατά που σε κάνουν να νιώθεις γύρω στα 20, αλλά πρέπει να έχεις και αντοχές 20άρηδων. Αυτό τον κιτρινωπό φωτισμό του δρόμου τον θυμάσαι να φωτίζει το μεθυσμένο σου φοιτητικό ημερολόγιο και χαμογελάς. Πάντως είτε σε παίρνει ηλικιακά είτε όχι είναι τόσο ζωντανή και χαρούμενη η ατμόσφαιρα που αν είσαι down θα σε ανεβάσει φουλ. Επίσης να υπογραμμιστεί ότι πρώτα ήταν το στενό και ύστερα «έκανε» την πλατεία.
Αλέξη Παυλή – Πανόρμου Αλλιώς τη γνωρίσαμε και αλλιώς είναι σήμερα. Πολλά-πολλά τραπεζάκια όπου τα μεσημεράκια παίζει να πίνεις έναν από τους καλύτερους καφέδες, μια και μπορείς, με τα φύλλα από τα δέντρα να πέφτουν στα μαλλιά σου. Το βραδάκι εδώ θα βρεις κάποια από τα πιο δροσερά στέκια του κέντρου και οι ταράτσες το καλοκαίρι είναι για να κοιτάς το φεγγάρι με συντροφιά, είτε μεγάλη είτε πριβέ…
Κυριάκου – Κηφισιά Στο πανέμορφο σημείο, που είναι ο κρυφός άσος της περιοχής και που έχει τον πιο χαλαρό αέρα, φεύγουν όλα και μένουν ακριβώς εκείνα τα στοιχεία που χρειάζεται ώστε να αισθανθείς την Κηφισιά. Δεν είναι πολλά τα μπαρ, είναι πολλοί οι θαμώνες, καθιστοί ή σε μπάρες ή απλώς όρθιοι. Μόλις καλοκαιριάσει είναι σαν νησί, τώρα ποιο νησί συγκεκριμένα παραμένει άλυτο θέμα αφού ο καθένας επιμένει να λέει το αγαπημένο του.
«Τώρα έχεις τα παιδιά σου να κοιτάξεις.» «Τα παιδιά σου πάνω απ΄όλα.» «Κοίτα μην μπλέξεις με κανέναν και τον βάλεις μέσα στο σπίτι. Τόσα ακούμε.» «Τα παιδιά/το παιδί θα στο κρατάω μόνο για να δουλεύεις. Μην ακούσω για σχέσεις και γκόμενους. Να με ξεχάσεις» λένε όταν χωρίζεις.
Και το χειρότερο είναι ότι ακούγονται και από τους γονείς της γυναίκας. Δηλαδή η γυναίκα που χωρίζει πρέπει να μονάσει. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως για να είναι καλά τα παιδιά πρέπει πρώτα να είναι καλά η μάνα. Πρέπει να δώσεις μάχες επί μαχών για να κερδίσεις τα αυτονόητα.
Το δικαίωμα να είσαι γυναίκα και να ζεις σα γυναίκα. Το δικαίωμα να απολαμβάνεις και τις δυο υποστάσεις που έχεις σαν άνθρωπος, δηλαδή να είσαι γονιός από τη μια και μάνα από την άλλη,συνδυάζοντάς τα και ισορροπώντας τα.
Κανείς δεν καταλαβαίνει πως ξεχνώντας τη γυναικεία σου υπόσταση σωματικά, ψυχικά, συναισθηματικά, το μόνο που καταφέρνεις είναι να αφήσεις μια αρρωστημένη παρακαταθήκη στα παιδιά σου για να πορευτούν στη ζωή τους με λάθος αντιλήψεις.
Κι όταν πεις στα μεγάλα πια παιδιά σου την κλασική ατάκα «Για σένα δεν ξανάφτιαξα τη ζωή μου» η απάντηση είναι συνήθως μια «Δε στο ζήτησα. Εσύ το διάλεξες να μείνεις μόνη σου».
Μήπως είναι καιρός να πάψουμε να σκεφτόμαστε τι θα πουν και τι θα κάνουν οι γύρω μας; Εξάλλου κανείς δε χρωστά να πει ή να κάνει καλό. Κι αντί να βρίζουμε τους απανταχού πρώην που ξανάβαλαν μια σχέση στη ζωή τους, καλή ή κακή δε μας αφορά (ας την τρίψουν στη κασίδα τους όπως λέει κι η μάνα μου), μήπως να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους ότι η ζωή συνεχίζεται; Στο κάτω κάτω ας είναι το χαμόγελο κι η καλοπέρασή μας αυτό που θα κάθεται στο στομάχι των υπολοίπων…
Προκατειλημμένος είναι ο κόσμος με ταμπού και στερεότυπα άλλων εποχών. Μια γυναίκα χωρισμένη, η πάλαι ποτέ ζωντοχήρα, είναι αυτομάτως γυναίκα χαμηλών αξιών και γι΄αυτό πρέπει να προσέχει διπλά γιατί και το πώς θα κοιτάξει τη στιγματίζει. Τα παιδιά της κινδυνεύουν από όλα τα δεινά ως παιδιά διαλυμένων οικογενειών.
Λυπάμαι για τον κόσμο, αλλά ξέρω γυναίκες χωρισμένες που είναι αξιοπρεπέστατες κυρίες. Γιατί κυρία γεννιέσαι, δε γίνεσαι με έναν γάμο.Όσο για τα παιδιά, λόγω δουλειάς είδα και παιδιά «καλών» οικογενειών μπλεγμένα όσο δεν παίρνει.
Προσωπικά χαίρομαι αφάνταστα όταν με βλέπουν και μου λένε πόσο ανανεωμένη και ήρεμη είμαι μετά το διαζύγιό μου. Κι ας είναι περισσότερα τα προβλήματα που καλούμαι ν΄αντιμετωπίσω.
Κι ας είναι μεγαλύτερες και βαρύτερες οι υποχρεώσεις. Κι αν είναι να έρθει μια σχέση στη ζωή μου, καλώς να ορίσει. Κι ελπίζω να έχω το μυαλό και την ωριμότητα να μην κάνω τα λάθη του παρελθόντος. Κι όσο γι΄αυτους που δε θα εγκρίνουν αυτό που θα λαχταρά τότε η καρδιά μου, λυπάμαι αλλά δε θα έχουν θέση στη ζωή μου.
Όσο για τα παιδιά μου από μένα εξαρτάται αν θα μπλέξουν ή όχι. Κι όχι από ένα γάμο, που στο κάτω κάτω γίνεται για να ενωθούν δυο άνθρωποι όχι για να γεννηθούν παιδιά. Κι αν εκείνα δε δέχονται μια σχέση στη ζωή μου, οι συζητήσεις γι΄αυτό πρέπει να γίνονται. Οι ψυχολόγοι επίσης γι΄αυτό υπάρχουν.
Και στο κάτω κάτω δεν χρειάζομαι την έγκριση και την αποδοχή κανενός. Θέλω απλά να ειμαι καλά και να περνώ καλά για να μπορώ να είμαι και καλή μάνα. Για να με βλέπουν τα παιδιά μου να γελώ και να είμαι χαρούμενη και να είναι κι αυτά καλά. Πώς μπορεί να γίνει αλλιώς;
Με το hashtag #KiyiyaVuranInsanlik οι χρήστες του twitter εκφράζουν την αγανάκτησή τους μετά τη νέα τραγωδία με πρόσφυγες και θλιβερές φωτογραφίες του νεαρού προσφυγόπουλου, το άψυχο κορμάκι του οποίου ξεβράστηκε στη στεριά στην Τουρκία.
Το χάσταγκ #KiyiyaVuranInsanlik που σημαίνει «Η ανθρωπότητα εκβράστηκε στην ακρογιαλιά» έγινε το βασικό θέμα συζήτησης στο Twitter αφού οι φωτογραφίες αυτές αναπαρήχθησαν κατά κόρον.
Εγκαταλείπετε αμέσως την ιδέα να απολαύσετε ένα φρούτο, μόνο και μόνο στην ιδέα να το καθαρίσετε; Πόσες και πόσες φορές δεν έχετε σκεφτεί σε τι καλύτερο κόσμο θα φέρνατε τα παιδιά σας αν όλα τα φρούτα έφθαναν στο… στόμα σας καθαρισμένα;
Ε λοιπόν, αυτή η απίθανη και παράξενη συσκευή έρχεται να αλλάξει τον τρόπο που βλέπατε μέχρι σήμερα τα φρούτα και να σας «σπρώξει» σε μια πιο υγιεινή διατροφή, αφού δεν θα έχετε πια τη δικαιολογία της βαρεμάρας έτοιμη στα χείλη!
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι περίπου 30 εκατομμύρια άτομα έχουν παρακολουθήσει μέχρι στιγμής το συγκεκριμένο βίντεο από όταν ανέβηκε στο διαδίκτυο.
Αρκετοί μάλιστα από αυτούς έσπευσαν να βάλουν την πρωτοποριακή αυτή εφεύρεση σπίτι τους, καθώς το καλύτερο σάς το αφήσαμε για το τέλος! Κοστίζει μόλις (ούτε) 10 ευρώ και μπορείτε να την προμηθευτείτε από το makesushi.com.
Το στήθoς που «κρεμάει» είναι μια φυσιολογική εξέλιξη του σώματος – τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες – καθώς περνούν τα χρόνια, αλλά πλέον δεν είναι κάτι που πρέπει να σας ανησυχεί, καθώς ο ανανάς είναι η ιδανική λύση για το πρόβλημά σας!
Ο ανανάς είναι πλούσιος σε αντιοξειδωτικά (δηλαδή προστατεύει από τον καρκίνο) και επίσης επαναφέρει την ελαστικότητα του δέρματος – και φυσικά του στήθouς! Το κάπνισμα, το αλκοόλ και ο καφές τείνουν να χειροτερεύουν την κατάσταση, αλλά ο ανανάς όντως κάνει θαύματα!
Οφέλη στην υγεία
1. Αρθρίτιδα
Η αρθρίτιδα είναι μια εξουθενωτική ασθένεια που ταλαιπωρεί εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Ο ανανάς περιέχει βρομελίνη, ένα σπάνιο πρωτεολυτικό ένζυμο και παρέχει ισχυρή αντι-φλεγμονώδεις ιδιότητες. Επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι η βρομελίνη μπορεί επίσης και να ανακουφίσει τα συμπτώματα της αρθρίτιδας.
2. Ανοσοποιητικό σύστημα
Μια μερίδα ανανά παρέχει περίπου το 130% της συνιστώμενης ημερήσιας δόσης της βιταμίνης C, που σημαίνει ότι είναι μία από τις πιο πλούσιες και νόστιμες πηγές ασκορβικού οξέος.
Η βιταμίνη C βοηθά στην θεραπεία ασθενειών και διεγείpει τη δραστηριότητα των λευκών αιμοσφαιρίων, ενισχύοντας έτσι το ανοσοποιητικό μας σύστημα, ενώ ως αντιοξειδωτικό μειώνει την επίδραση των επιβλαβών ελευθέρων ριζών.
3. Υγεία των κυττάρων και του ιστού
Η βιταμίνη C παίζει ουσιαστικό ρόλο στην παραγωγή κολλαγόνου. Το κολλαγόνο είναι ένα βασικό πρωτεΐνη των αιμοφόρων αγγείων, του δέρματος, των οργάνων και των οστών. Τα επίπεδα βιταμίνης C του ανανά βελτιώνουν την επούλωση των πληγών και προστατεύουν από ασθένειες και λοιμώξεις.
4. Καρκίνος
Ο ανανάς προστατεύει άμεσα από τον καρκίνο του στόματος, του λαιμού και του μαστού. Εκτός από το ότι είναι πλούσιος σε βιταμίνη C, είναι επίσης πλούσιος σε ποικιλία αντιοξειδωτικών, συμπεριλαμβανομένης της βιταμίνης Α, β-καροτένιο, βρομελίνη και μεγάλες ποσότητες μαγγανίου.
5. Πέψη
Ο ανανάς είναι πλούσιος σε φυτικές ίνες, αλλά περιέχει τόσο διαλυτές όσο και αδιάλυτες φυτικές ίνες. Η τακτική κατανάλωση ανανά βοηθά στην προστασία έναντι πολλών ασθενειών του πεπτικού συστήματος όπως δυσκοιλιότητα, διάρροια, σύνδρομο ευεpέθιστου εντέρου, αρτηριοσκλήρωσης, πήξη του αίματος και υπέρτασης.
6. Κρύωμα και βήχας
Εκτός από τη βιταμίνη C, η βρομελίνη μειώνει επίσης το φλέγμα και τη βλέννα στις κοιλότητες της αναπνευστικής οδού και των κόλπων που εμφανίζεται ως αποτέλεσμα μιας ασθένειας ή μιας μόλυνσης.
7. Οστά
Ο ανανάς δεν είναι πλούσιος σε ασβέστιο, το οποίο συνδέεται με την υγεία των οστών, αλλά είναι εξαιρετικά πλούσιος σε μαγγάνιο, ένα ιχνοστοιχείο που είναι απαραίτητο για την υγεία των οστών, την ανάπτυξη και την ανάπλασή τους. Μια μερίδα αυτού του φρούτου παρέχει περίπου το 70% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης μαγνησίου.
8. Στοματική υγιεινή
Σε συνδυασμό με τις αντιοξειδωτικές ουσίες που προστατεύουν από τον καρκίνο του στόματος, ο ανανάς έχει ισχυρές στυπτικές ιδιότητες, οι οποίες βοηθούν στην ενίσχυση των ούλων και την προστασία των δοντιών.
9. Μάτια
Συνδέεται άμεσα με την υγεία των ματιών και επίσης την πρόληψη των προβλημάτων που σχετίζονται με την ηλικία.
10. Πίεση
Ο ανανάς είναι μια καταπληκτική πηγή μετάλλων, κυρίως κάλιου. Θεωρείται ένα βασικό μεταλλικό στοιχείο για το σώμα και η έλλειψη καλίου είναι η αιτία πολλών προβλημάτων υγείας.
Το κάλιο είναι επίσης αγγειοδιασταλτικό, που σημαίνει ότι μειώνει την ένταση των αιμοφόρων αγγείων και το άγχος και έτσι διεγείpει την κυκλοφορία του αίματος.
