Είμαι μέρος μιας χαμένης γενιάς.
Και αρνούμαι να πιστέψω,
ότι μπορώ να αλλάξω τον κόσμο.
Καταλαβαίνω, ότι αυτό μπορεί να σας σοκάρει, αλλά
το “Η ευτυχία πηγάζει από μέσα μας”
είναι ένα ψέμα.
Το ίδιο και το “Τα λεφτά θα με κάνουν ευτυχισμένο.”
Οπότε, σε τριάντα χρόνια θα πω στα παιδιά μου,
ότι δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή μου.
Ο εργοδότης μου θα ξέρει,
ότι έχω ιεραρχήσει σωστά τις προτεραιτότητές μου, γιατί
η δουλειά
είναι πιο σημαντική
από την οικογένεια.
Θα πω το εξής:
Μια φορά και έναν καιρό
οι οικογένειες ήταν ενωμένες
αλλά αυτό δεν αποτελεί πραγματικότητα στην εποχή μου.
Αυτή είναι μια κοινωνία γρήγορων λύσεων.
Οι ειδικοί μου λένε,
ότι σε τριάντα χρόνια από τώρα θα γιορτάζω την δέκατη επέτειο του διαζυγίου μου.
Δεν δέχομαι,
ότι θα ζω σε έναν κόσμο που θα έχω φτιάξει μόνος μου.
Στο μέλλον
Η περιβαλλοντική καταστροφή θα είναι ο κανόνας.
Δεν μπορεί πλέον να ειπωθεί,
ότι οι συμμαθητές μου και εγώ νοιαστήκαμε για αυτή την γη.
Θα είναι προφανές,
ότι η γενιά μου είναι απαθής.
Είναι ανόητο να υποθέσουμε,
ότι υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ.
Και όλα αυτά θα γίνουν πραγματικότητα, αν δεν κάνουμε κάτι για να τα ανατρέψουμε.
Τώρα διαβάστε το ποίημα ανάποδα, από κάτω προς τα πάνω.
Οι δύο αντικρουόμενες εκδοχές του ποιήματος συμβολίζουν την τάση μας να βλέπουμε τα πράγματα είτε θετικά είτε αρνητικά. Είναι δική μας ευθύνη το ποια οπτική θα υιοθετήσουμε. Νομίζω όλοι ξέρουμε ποια είναι η καλύτερη εκδοχή.