εν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από το να χάνεις το παιδί σου.

Ο θάνατος ενός παιδιού σε μια οικογένεια είναι ένα από τα πιο τραυματικά γεγονότα που μπορούν να συμβούν στη ζωή.

Η απώλεια ενός παιδιού προκαλεί αναμφίβολα τεράστιο και αφόρητο πόνο στους γονείς του.

Ενα άγαλμα αποτυπώνει με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο τη βαθιά θλίψη, τον αβάσταχτο πόνο και το απέραντο κενό που νιώθει ένας γονιός που πενθεί για το παιδί του.

Ονομάζεται «κενό» (Emptiness) και δημιουργήθηκε από έναν θλιμμένο γονιό.

Η φωτογραφία στα social media έχει κεντρίσει την προσοχή όλων καθώς η χώρα μας βιώνει μία ανείπωτη τραγωδία μετά τις πυρκαγιές της 23ης Ιουλίου στην ανατολική Αττική.

Οργή, θρήνος, θυμός και αγωνία για την “επόμενη ημέρα”. Ολοι είναι συγκλονισμένοι με αυτό που συνέβη στο Μάτι.

Στους 88 ανήλθε ο αριθμός των νεκρών και ανάμεσα σε αυτούς είναι και μικρά παιδιά. Παιδιά που δυστυχώς αποτύχαμε να προστατεύσουμε και να διασφαλίσουμε την υγεία και τη ζωή τους ως υπέρτατη υποχρέωσή μας.

Η παρακάτω εικόνα αυτού του αγάλματος τα λέει όλα.

Έτσι νιώθει ένας γονιός όταν χάνει το παιδί του…

O Γιάννης Ρίτσος ανήκει στους ποιητές που έχουν εκφράσει μια σπάνια ευαισθησία απέναντι στα παιδιά, μέσω των έργων τους. Η συλλογή πολύστιχων ποιημάτων Υδρία, κυκλοφόρησε το 1957 και ήταν αφιερωμένη στη Φωτεινούλα Φιλιακού που έφυγε από τη ζωή όταν ήταν 2 χρονών. Ο θάνατός της, συγκλόνισε τον ποιητή.

Το παρακάτω, είναι απόσπασμα από το ποίημα Σχήμα της απουσίας.

Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους,
τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους
την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει
σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί –

Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα

σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή
καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια.
Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι
κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο
και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο
που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ΄τη στέρηση
μα απ’ την αύξηση. Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους,
είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.

Κάποτε, μες στο βράδυ της άνοιξης, ένα παιδί σηκώνεται και φεύγει ανεξήγητα
χωρίς κανείς να το μαλώσει’ σηκώνεται αργά, απροειδοποίητα,
εκεί που καθόταν ήσυχα στο χώμα
κι η θέση του στο χώμα μένει ζεστή
και το σχήμα της στάσης του αχνίζει ακόμη στο δροσερόν αέρα
σχηματίζοντας ένα άλλο παιδί από υπόλευκη ζέστα. Τότε ολόγυρα
μαζεύονται, σα γύρω από μιαν άσπρη φωτιά, τα μικρά πρόβατα
να ζεσταθούνε’ και λίγο πιο πέρα
ένα ψηλό, ολομόναχο, άσπρο άλογο
φέγγοντας όλο κάτω απ΄ την αστροφεγγιά
κλαίει με μεγάλα, κατάφωτα δάκρυα, κρατώντας ολόρθο το κεφάλι του.

Τα βράδια του καλοκαιριού, την ώρα που κλείνουν τα δημόσια πάρκα
και τα μικρά κορίτσια με τις παραμάνες τους γυρίζουν στα σπίτια τους
κι άλλα μικρότερα μες στα καρότσια τους, κοιμισμένα κιόλας,
πίσω τους έρχονται σε μια βουβή, αόρατη ακολουθία, τα πεθαμένα κορίτσια,
ωχρά, με μαραμένα μαλλιά, κρατώντας στα δεμένα χέρια τους
τις ξερές ανθοδέσμες τους, σα μικρά ποιήματα
που δεν πρόφτασαν να τα μάθουν απ’ έξω.

Στέκουν από μακριά και κοιτάζουν τις κορδέλες και τα παιχνίδια κρεμασμένα στα περίπτερα,
τη φωτισμένη, ταπεινή βιτρίνα του γειτονικού ψιλικατζίδικου
αφήνοντας σε κάθε βήμα τους ένα χώρο εσωτερικό που τον γεμίζει αμέσως
μια σκιά μενεξεδένια και ρόδινη. Φτάνουν ως έξω απ’ το σπίτι τους,
κοιτούν το κλεισμένο παιδικό τους παράθυρο,
υψώνουν μια στιγμή το χέρι, μα δε χτυπούν τη γρίλια. Από μέσα
ακούνε οι γονείς το χτύπημα’ αφήνουν την πετσέτα να πέσει στο τραπέζι
σα να πέφτει ένα μεγάλο ξερό φύλλο πάνω στο χρόνο. Ανοίγουν την πόρτα.

Δεν είναι τίποτα. Βλέπουν μονάχα
τα μαραμένα αστέρια, τον άδειο ουρανό, τον άδειο κόσμο
και ξανακλείνουν την πόρτα σα να μπαίνουν μέσα τα παιδιά τους.

Ζει η απουσία λοιπόν, μαζί μας ή και μόνη της, τη ζωή της,
χειρονομεί αδιόρατα, σωπαίνει, φθείρεται, γερνάει
σαν ύπαρξη σωστή, με το βουβό χαμόγελο που ρυτιδώνει λίγο λίγο
το στόμα και τα μάτια, με το χρόνο το δικό μας μετρημένη,
χάνοντας χρώματα, πληθαίνοντας τη σκιά της –
ζει και γερνάει μαζί μας και χάνεται μαζί μας, κι απομένει σε ό,τι αφήνουμε.

Και πρέπει να προσέχουμε την κάθε κίνηση και σκέψη μας και λέξη
γιατί, για ό,τι γίνεται ‘κείνο που λείπει,
φέρουμε τώρα, εμείς μονάχα, ακέρια την ευθύνη.

Ένα μικρό κορίτσι, ανύποπτα, νυχτώθηκε άξαφνα μέσα στη λύπη.
Τι ‘ταν λοιπόν η ζωή; Κι αυτός ο πόνος; Κι η κραυγή τούτη;
Ήταν δικά του αυτά; Και περίμεναν πίσω απ΄ το γέλιο του
πανέτοιμα κι επίβουλα; Κι αυτά τ’ αγαπημένα πρόσωπα
που έσκυβαν πάνω του, μακρινά κιόλας; Άνοιξε ήσυχα, λοιπόν,
την πόρτα ενός άστρου, μπήκε μέσα προφυλακτικά να μην ακούσουμε,
μα όλες τις νύχτες ‘κείνη η πόρτα ανοιχτή
χτυπάει απ’ τον αγέρα του μικρού λυγμού του. Κι ούτε μπόρεσε να σηκωθεί πια να την κλείσει.
Ούτε μπορούμε (είναι μακριά) να την κλείσουμε.

Δε μας γνωρίζει τίποτα. Μα εσύ επιμένεις αόρατη
να μας γνωρίσεις πάλι με τη ζωή – να συμμαχήσουμε. Αν είναι
το βλέμμα σου μέσα στο βλέμμα μας, δε θ’ αρνηθούμε
να δούμε, να μιλήσουμε, να κινηθούμε. Αυτός ο νέος
ίσως μια μέρα και να σ’ αγαπούσε. Ετούτα τα κορίτσια
ίσως και θα ΄ταν φιλενάδες σου. Σε τούτο το σχολείο
θα πήγαινες μεθαύριο. Κι έτσι μέσα στη νύχτα
που φεύγουμε ξένοι, μπρος σε δυο σειρές ακατοίκητα σπίτια,
κάτω από γλόμπους χωρίς αχτίνες σαν κλεισμένα χέρια,
μια γλάστρα ποτισμένη που στάζει απ’ το παλιό μπαλκόνι
εμπιστεύεται πάλι τον ήχο της σ’ εμάς’ μια πόρτα
μισανοιγμένη, ξαγρυπνάει για ΄μας κι αυτός ο ξύλινος πάγκος
παρατημένος καταμεσής στην ερημιά, εμάς περίμενε να καθίσουμε, ξέροντας
πως κάπου εκεί, σ’ ένα μοναχικό παράθυρο, κρεμασμένο
ψηλά στη νύχτα, εσύ, πίσω απ’ το δαντελένιο κουρτινάκι,
περιμένεις να σου χαμογελάσουμε».

Είναι οι στιγμές του εφιάλτη. Οι στιγμές κατά τις οποίες οι συνάνθρωποί μας παλεύουν πραγματικά για την ζωή τους. Το Μάτι φλέγεται και τα ντοκουμέντα σοκάρουν…

Τα όσα έζησαν οι άνθρωποι που βρίσκονταν στο Μάτι, την αποφράδα Δευτέρα 23.07.2018, έχουν καταγραφεί από κινητά τηλέφωνα. Εικόνες που θα μπορούσαν αυτούσιες να χρησιμοποιηθούν σε κινηματογραφική παραγωγή.

Με δυσκολία βλέπεις οτιδήποτε στα πέντε μέτρα. Άνθρωποι μέσα στην θάλασσα κρατώντας στα χέρια τα παιδιά τους. Τα ζώα τους. Βαλίτσες με ό, τι πρόλαβαν να πάρουν από την ζωή τους όπως την ήξεραν. Και όπως δεν θα είναι ποτέ ξανά.

Εικόνες προσφυγιάς. Εικόνες αδιανόητες για την Ελλάδα του 2018. Εικόνες – απόδειξη της ολιγωρίας του κράτους, που κόστισε κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό τις 88 τουλάχιστον ανθρώπινες ζωές…

Τις δημοσιεύει στο προφίλ της μια γυναίκα με το όνομα «Elia Kallia». Δείχνει τις αγωνιώδεις προσπάθειες των ανθρώπων μέσα στην θάλασσα να επιζήσουν. Ακριβώς έξω από την ακτή, σε απόσταση λίγων μέτρων, οι φλόγες μαίνονται. Αδιανόητο…

Τα όσα λέει η ίδια, αρκούν για να περιγραφεί η κατάσταση: “Ζήσαμε την κόλαση και τον θάνατο. Παρακαλώ αναδημοσιεύσετε τις φωτογραφίες μήπως βοηθήσουμε ανθρώπους να βρουν τους δικούς τους. Σχόλια και like δεν χρειάζονται”

https://www.facebook.com/elia.kallia/videos/10156687576919695/?t=1

https://www.facebook.com/elia.kallia/videos/10156687577169695/?t=0

Δείτε την ανάρτηση της γυναίκας

«Τον έχω δηλώσει στη λίστα των αγνοουμένων. Έχω πάει σε όλα τα νοσοκομεία, έχω δώσει δείγμα DNA, αλλά τίποτε».
Λίγες ώρες μετά τη φονική πύρινη λαίλαπα που χτύπησε το Μάτι, ο δημοσιογράφος του People, Γιώργος Πράτανος, επισκλεφθηκε την περιοχή για ένα ρεπορτάζ που όλοι οι δημοσιογράφοι απεύχονται να ζήσουν. Οι περιγραφές του και οι μαρτυρίες των ανθρώπων που βίωσαν τον εφιάλτη είναι σοκαριστικές…

Έχουμε διανύσει εκατοντάδες μέτρα κατά μήκος της παραλιακής οδού, αφήνοντας πίσω την Αργυρά Ακτή, όταν συνειδητοποιούμε πως δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στην ακτή –που βρίσκεται κάποιες δεκάδες μέτρα μακριά– εξαιτίας των περιφράξεων που δεν αφήνουν καμία δίοδο διαφυγής. Αυτή, άλλωστε, ήταν μία από τις αιτίες της εκατόμβης των νεκρών: οι παγιδευμένοι δεν κατάφεραν να φτάσουν στο γιαλό. Μοιάζει με ειρωνεία της τύχης το γεγονός πως υπάρχουν λωρίδες βιβλικής καταστροφής και δίπλα λωρίδες που η φωτιά έχει προσπεράσει. Υπάρχουν σπίτια αλώβητα και σπίτια σκελετωμένα, σε απόσταση μόλις λίγων μέτρων μεταξύ τους.

Συνεχίζοντας στον ίδιο δρόμο, μια κυρία γύρω στα 55 κάνει κύκλους σκυμμένη πάνω από ένα καμένο αυτοκίνητο. Φοράει χειρουργική μάσκα και δείχνει ταλαιπωρημένη. «Μπορούμε να σας βοηθήσουμε;» τη ρωτάω. «Αυτό είναι το αυτοκίνητο του συζύγου μου. Επέστρεφε από το αεροδρόμιο…» μας απαντά και όταν της λέμε πως είμαστε δημοσιογράφοι ξεκαθαρίζει πως δεν θέλει να τη φωτογραφίσουμε ή να γράψουμε το όνομά της. «Αγνοείται» μας λέει. «Τον έχω δηλώσει στη λίστα των αγνοουμένων. Έχω πάει σε όλα τα νοσοκομεία, έχω δώσει δείγμα DNA, αλλά τίποτε» προσθέτει. Εκείνη τη στιγμή έρχονται δύο άντρες που της δίνουν ένα κινητό χτυπημένο, γεμάτο εξογκώματα, και ένα κλειδί αυτοκινήτου που μοιάζει να ταιριάζει με τη μάρκα. «Μπορεί να είναι του συζύγου σας;» τη ρωτάνε. Εκείνη αναγνωρίζει στην αρχή το κλειδί και μετά το κινητό, «ήταν δικό μου και του το έδωσα. Άρα πρόλαβε να φύγει και προσπάθησε να πάει προς τη θάλασσα» λέει προσπαθώντας να πιστέψει στο βολικό σενάριο που δείχνει αληθινό. Της λέμε να πάει και πάλι στους αγνοούμενους, να ρωτήσει και πάλι ανθρώπους που βρίσκονται στα γύρω ξενοδοχεία. Το ευνοϊκό σενάριο μοιάζει όμως να μην την πείθει. «Θεωρώ πως πρέπει να αποδεχτώ πως είναι νεκρός. Όσο πιο γρήγορα το κάνω, τόσο καλύτερα θα είναι» μας λέει με κυνική ειλικρίνεια. «Μακάρι να μην έχει συμβεί το μοιραίο!» ευχόμαστε καθώς απομακρυνόμαστε για να πάμε στην Αργυρά Ακτή.

Πηγή: Έθνος της Κυριακής

Μετά την ταυτοποίηση του 13χρονου Δημήτρη, επιβεβαιώθηκαν οι χειρότεροι φόβοι και για την περίπτωση της 35χρονης Πόπης Σιαπκαρά.

Η 35χρονη Πόπη η οποία είχε βρεθεί στο Μάτι μαζί με τον σύζυγό της και το τριών ετών παιδί τους, Σύμφωνα με το loutraki365.gr, η 35χρονη Πόπη που είχε βρεθεί στο Μάτι μαζί με τον σύζυγο και τον 3χρονο γιο τους ταυτοποιήθηκε ως νεκρή.

Οι Αρχές, λίγο μετά τις 9:30 του Σαββάτου, ειδοποίησαν τους οικείους της που αγωνιούσαν για την τύχη της, ότι ταυτοποίησαν τη σορό της.

Ο άνδρας και το παιδί της 35χρονης, που εργαζόταν στο Καζίνο Λουτρακίου, γλίτωσαν καθώς έφυγαν μπροστά. Η ίδια έμεινε πιο πίσω και την πρόλαβε η φωτιά δίπλα στο αυτοκίνητό της.

Τραγικός επίλογος της πολυήμερης αναζήτησης για τα δίδυμα κοριτσάκια που συγκίνησαν όλον τον κόσμο και τελικά πέθαναν αγκαλιά με τον παππού και την γιαγιά τους! Ταυτοποιήθηκαν λοιπόν οι σοροί των δίδυμων 9χρονων κοριτσιών, Σοφίας και Βασιλικής Φιλιπποπούλου.

Ήταν στο κτήμα-«τάφο» με τα δεκάδες πτώματα. Κατά το ήμισυ ευρυτανόπουλα τα δυο κοριτσάκια , αφού η μητέρα τους κατάγεται από την Ιτέα Ραπτοπούλου. Συγκλονισμένοι οι συγχωριανοί της, αρνούνται να πιστέψουν ότι δεν θα ξαναδούν τις δυο αγγελικές μορφές που έκαναν διακοπές σχεδόν κάθε Καλοκαίρι στο χωριό τους.

Ένα πλωτό παλάτι έδεσε στο Λιμάνι της Ερμούπολης στη Σύρο, ιδιοκτησίας του δισεκατομμυριούχου Κουβεϊτιανού σεΐχη Katayaba Alghamin.

Η σούπερ θαλαμηγός έχει μήκος 77 μέτρα, πλάτος 13 μ. και αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα 17 κόμβους. Κατασκευάστηκε το 2006 στα ναυπηγεία της Αγγλίας Devonport. Η θαλαμηγός Samar είναι η επιτομή ενός πολυτελούς γιοτ το οποίο διαθέτει ελικοδρόμιο, μια μεγάλη πισίνα υδρομασάζ, ανοιχτό μπαρ, αίθουσα κινηματογράφου και επτά όμορφα διακοσμημένα καταλύματα για δώδεκα άτομα.

Το ελικοδρόμιο έχει σχεδιαστεί για να στεγάσει ένα ελικόπτερο Bell 407 με εγκαταστάσεις ανεφοδιασμού, τρία τζετ σκι και για ένα MINI Cooper καμπριολέ.

Το 2008 η Samar ταξινομήθηκε στην 41η θέση στο top 100 των μεγαλύτερων θαλαμηγών στον κόσμο, ενώ διαθέτει επτά καμπίνες και μπορεί να φιλοξενήσει 38 επιβάτες συμπεριλαμβανομένου του πληρώματος.

Ο σεΐχης κροίσος

Εκτός του ό,τι είναι ο πλουσιότερος σε όλο το Κουβέιτ, ο Kutayba Alghanim, βρίσκεται και στη 562η θέση της λίστας των Forbes, της λίστας δηλαδή με τους πιο πλούσιους ανθρώπους στον πλανήτη.

Ο ομώνυμος όμιλος Alghanim είναι ένας από τους ισχυρότερους στην περιοχή του Περσικού Κόλπου. Ιδρύθηκε το 1932 από τον Yusuf Ahmed Alghanim και σήμερα απασχολεί 14.000 εργαζόμενους. Έχει επεκτείνει τις δραστηριότητές του σε όλη τη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Ευρώπη και την Ασία. Αντιπροσωπεύει στο Κουβέιτ μεγάλες εταιρίες (πάνω από 300 μάρκες και πρακτορεία) όπως για παράδειγμα Samsung, Siemens, IBM Dell, Cevrolet, Cantilac, Sony Ericson και δεκάδες άλλες, ενώ εκδίδει και το διάσημο περιοδικό Forbes.

Οι εταιρείες του ήταν τόσο παραγωγικές και αποτελεσματικές ώστε ο Εμίρης του Κουβέιτ τους διόρισε αντιπροσώπους των εισαγωγών πετρελαίου στην αγγλοελληνική πετρελαϊκή εταιρεία (το σημερινό British Petroleum) μεταξύ 1920 και 1930.

Η βόλτα στη Ερμούπολη και οι εκλεκτοί καλεσμένοι

Ο ζάμπλουτος Σεΐχης έδειξε να εντυπωσιάζεται από την πρωτεύουσα των Κυκλάδων, ενώ κέρδισε τις εντυπώσεις όταν βγήκε από τη θαλαμηγό για να κάνει βόλτα του συνοδευόμενος από φίλους του και το προσωπικό ασφαλείας, οι οποίοι μάλιστα είχαν μαζί τους και εκπαιδευμένα σκυλιά.

Ωστόσο σήμερα το μεσημέρι λίγο μετά τις 14:00, έφτασαν κάποιοι εκλεκτοί καλεσμένοι, οι οποίοι προσγειώθηκαν με ελικόπτερο… πάνω στη θαλαμηγό.

Για όσους ενδιαφέρονται για πολυτελείς διακοπές, το πλωτό παλάτι ενοικιάζεται, γύρω στις 650.000 ευρώ την εβδομάδα.

Δείτε την εντυπωσιακή προσγείωση του ελικοπτέρου στη θαλαμηγό.

πηγή & φωτογραφίες: cyclades24.gr

Αιχμηρός κατά της κυβέρνησης την οποία και κατηγορεί για το γεγονός ότι «από αυτούς που έχουν την ευθύνη» δεν έχει ακουστεί μια «συγγνώμη» εμφανίζεται ο Βασίλης Κικίλιας ζητώντας ουσιαστικά από αυτούς που «διοίκησαν και απέτυχαν» να έχουν την ευθιξία να παραιτηθούν. Αποδίδοντας ευθύνες στον Αλέξη Τσίπρα ο τομεάρχης Άμυνας της ΝΔ σε συνέντευξή του τονίζει πως ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη το 2014 που είχε την ευθύνη του μηχανισμού αντιπυρικής προστασίας όλα πήγαν κατ’ ευχήν.

«Η πρόληψη και άρα η προετοιμασία είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της αντιμετώπισης των πυρκαγιών. Το άλλο μέρος έγκειται στην αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, των πτητικών μέσων και βέβαια τον σωστό συντονισμό. Ανώτατο καθήκον είναι να μην κινδυνέψουν και να μη χαθούν ανθρώπινες ζωές. Μετά έρχονται τα σπίτια και οι περιουσίες των ανθρώπων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση φαίνεται ότι, για λόγους που θα διερευνηθούν, τίποτα από τα παραπάνω δεν λειτούργησε ικανοποιητικά. Η περιοχή έπρεπε να εκκενωθεί και ο κόσμος να μετακινηθεί ασφαλώς. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να μην θρηνήσουμε τόσες ανθρώπινες ζωές» δηλώνει κατηγορώντας την κυβέρνηση πως ασχημονεί ακόμα και τώρα. «Στις 2 ώρες της συνέντευξης τύπου οι ανευθυνο-υπεύθυνοι αρμόδιοι, δεν βρήκαν χρόνο για λίγη διάθεση αυτοκριτικής, λίγη οδύνη, ένα “κάναμε λάθος”. Αντίθετα, με περισσή έπαρση “αυτοαξιολογήθηκαν” πως τα έκαναν όλα σωστά. Τιμητές επί πτωμάτων που ρίχνουν την ευθύνη στους κατοίκους. Καμία συγγνώμη. Καμία ταπεινότητα» λέει χαρακτηριστικά.

Αναφορικά με τα θέματα εξωτερικής πολιτικής ο κ. Κικίλιας βάζει στο στόχαστρο τον Νίκο Κοτζιά κατηγορώντας τον πως έχει κάνει τη χώρα παίγνιο. «Με τους χειρισμούς του παραχώρησε στους Σκοπιανούς το δικαίωμα να δηλώνουν “Μακεδόνες” και να ισχυρίζονται ότι μιλούν τη “μακεδονική” γλώσσα. Στους Τούρκους να προκαλούν με την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα. Στους Αλβανούς να μιλάνε για τη Μεγάλη Αλβανία και να επαναφέρουν το θέμα των Τσάμηδων. «Good diplomacy» δεν το λες, από τον άνθρωπο που παλιά υμνούσε τον Γιαρουζέλσκι και ως υπουργός Εξωτερικών χόρευε το «We are the world» αγκαλιά με τον κ. Τσαβούσογλου» τονίζει ενώ για το Σκοπιανό κατηγορεί τους κκ Τσίπρα και Καμμένο πως κόντρα στην συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, έδωσαν τη Μακεδονία. «Παρέδωσαν το ισχυρότερο διαπραγματευτικό όπλο που είχε η Ελλάδα, την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, εγκαταλείποντας την εθνική γραμμή των τελευταίων 27 ετών. Η ανησυχία μου είναι η ανησυχία των Ελλήνων. Η παραχάραξη της Ιστορίας, η δημιουργία νέων αλυτρωτικών τάσεων και, φυσικά, μια κακή συμφωνία που δεν λύνει προβλήματα. Αντιθέτως, θα γεννήσει περαιτέρω εντάσεις» δηλώνει ο κ. Κικίλιας. Τέλος όσον αφορά την οικονομία χαρακτηρίζει την «καθαρή έξοδο» «fake news» επισημαίνοντας πως ο κ. ο Τσίπρας όχι μόνο δεν «έσκισε» τα Μνημόνια, όπως έλεγε πριν αναλάβει, αλλά τα διαιώνισε για 42 χρόνια υπογράφοντας τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα, 3,5% ως το 2022 και ύστερα 2,2% ως το 2060.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο θρήνος δεν λέει να τελειώσει. Και όσο προχωρούν οι έρευνες των αρχών για τους αγννούμενους τόσο λιγοστευουν οι ελπίδες να βρεθούν κάποιοι ζωντανοί. Από τα ξημερώματα του Σαββάτου η είδηση για τα δίδυμα αγγελούδια που προστέθηκαν στην λίστα των νεκρών εξανέμισαν τις όποιες προσδοκίες υπήρχαν στην κοινή γνώμη αλλά και στους διασώστες που συνεχίζουν με τον ίδιο εντατικό ρυθμό τις έρευνες τους.

Το πρωί ταυτοποιήθηκε και η σορός ενός ακόμα παιδιού, του 13χρονου Δημήτρη Αλεξόπουλου για τον οποίο επίσης υπήρχαν βάσιμες ελπίδες να βρεθεί ζωντανός. Ούτε αυτό όμως επιβεβαιώθηκε.

Τραγικός επίλογος γράφτηκε και για την 50χρονη Ελένη Σαρίεβα που διέμενε σε εξοχικό σπίτι φίλης της στο Κόκκινο Λιμανάκι. Η ιατροδικαστική υπηρεσία ταυτοποίησε τη σορό της όπως επίσης και τις σορούς της 35χρονης Πόπης Σιαπκαρά που οι δικοί της αναζητούσαν με αγωνία μετά τη φονική φωτιά στο Μάτι αλλά και του 40χρονου Σπύρου Κάκαρη.

Νεκρές οι δίδυμες αδελφές Φιλιπποπούλου – Βρέθηκαν αγκαλιασμένες με τον παππού και τη γιαγιά τους

Η είδηση της ταυτοποίησης των σορών των δίδυμων 9χρονων κοριτσιών, που αγνοούνταν από την ημέρα της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι, την περασμένη Δευτέρα, σόκαρε το ολόκληρη την χώρα.

Σύμφωνα με τον ιδιωτικό ερευνητή της οικογένειας, Γιώργο Τσούκαλη, τα δίδυμα κορίτσια βρέθηκαν αγκαλιασμένα με τον παππού και την γιαγιά τους στο Μάτι.

Η υπόθεση είχε εξ αρχής συγκλονίσει το πανελλήνιο. Τα δίδυμα αδερφάκια, οι 9χρονες Βασιλική και Σοφία Φιλιπποπούλου, αγνοούνταν από το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας. Όλοι ήλπιζαν ότι τελικά οι γονείς τους θα τα έβρισκαν ζωντανά, ωστόσο ο επίλογος ήταν ο πλέον τραγικός που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.

Υπενθυμίζεται ότι, νωρίς το πρωί της Παρασκευής, οι γονείς των άτυχων κοριτσιών είχαν κληθεί να δώσουν πρόσθετο δείγμα DNA. Πιο συγκεκριμένα, κλήθηκαν να πάνε προσωπικά αντικείμενα των δύο παιδιών, προκειμένου να απομονωθεί DNA για να γίνουν διασταυρώσεις.

Οι εννιάχρονες δίδυμες είχαν προσελκύσει το διεθνές ενδιαφέρον, καθώς η υπόθεση της αναζήτησής τους έγινε πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα The Times του Λονδίνου. Το θρίλερ επιτάθηκε, όταν ο πατέρας τους νόμισε ότι είδε τα κορίτσια του να αποβιβάζονται από βάρκες με διασωθέντες από τη θάλασσα. Όπως αποδείχθηκε, όμως, δεν επρόκειτο για τα δυο κορίτσια.

Ο αριθμός των νεκρών από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι δεν αλλάζει και μένει στους 87. Και αυτό, καθώς οι σοροί των δίδυμων κοριτσιών και των παππούδων τους περιλαμβάνονταν ήδη στο συνολικό αριθμό των νεκρών και απέμενε η ταυτοποίησή τους με τη μέθοδο του DNA. Μάλιστα, οι σοροί τους ήταν στο κτήμα-«τάφο» στο Μάτι, όπου βρέθηκαν δεκάδες πτώματα.

Την δυσάρεστη είδηση δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στενός φίλος της οικογένειας. «Ο επιλογος γραφτηκε. Και οι 4 βρεθηκαν αγκαλια. Ουτε ο θανατος δεν μπορεσε να τους χωρισει».

Ο 13χρονος Δημήτρης Αλεξόπουλος

Τραγικός επίλογος γράφτηκε και στην υπόθεση του 13χρονου Δημήτρη Αλεξόπουλου που αναζητούνταν από την Δευτέρα 23 Ιουλίου μετά τη φωτιά που τύλιξε το Μάτι.

Το «Χαμόγελο του Παιδιού» είχε εκδώσει Missing Alert για τον ανήλικο και σήμερα ο Κώστας Γιαννόπουλος επιβεβαίωσε στο protothema.gr ότι η σορός του 13χρονου ταυτοποιήθηκε ανάμεσα στους νεκρούς των θυμάτων της καταστροφικής πυρκαγιάς.

Τραγική φιγούρα ο Αναστάσιος Αλεξόπουλος, πατέρας του έφηβου, που όλο αυτό το διάστημα υποστήριζε πως είχε αναγνωρίσει τον άτυχο γιο του σε φωτογραφίες που είχε ανέβασε στο Facebook ο χρήστης Νίκος Καλογερίκος, και οι οποίες είχαν κάνει τον γύρο του διαδικτύου. Παράλληλα είχε συλλέξει πληροφορίες από αυτόπτες μάρτυρες που υποστήριζαν ότι ο 13χρονος Δημήτρης εθεάθη με την γιαγιά του στην παραλία να περιμένουν ένα αλιευτικό σκάφος για να τους σώσει.

Την τραγική είδηση ανακοίνωσε με ανακοίνωσή του το Χαμόγελο του Παιδιού. «Εξ αρχής τα δεδομένα μαρτυρούσαν ότι πρόκειται για ιδιαίτερα ανησυχητική εξαφάνιση καθώς δεν υπήρχαν σαφή στοιχεία που να συνηγορούν στο αντίθετο. Οι έρευνες του Πυροσβεστικού Σώματος κατέληξαν στην τραγική είδηση και δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μας», αναφέρει η οργάνωση.

Αναλυτικά, η ανακοίνωση που εξέδωσε το Χαμόγελο του Παιδιού αναφέρει:

«Στις 28/7/2018, στις 15:00 ενημερωθήκαμε από την μητέρα του Δημήτρη Αλεξόπουλου ότι ο γιος της ο οποίος αγνοούνταν από το Μάτι Αττικής, ταυτοποιήθηκε ως νεκρός ανάμεσα στα δεκάδες θύματα της φονικής πυρκαγιάς.

Εξ’ αρχής τα δεδομένα μαρτυρούσαν ότι πρόκειται για ιδιαίτερα ανησυχητική εξαφάνιση καθώς δεν υπήρχαν σαφή στοιχεία που να συνηγορούν στο αντίθετο. Οι έρευνες του Πυροσβεστικού Σώματος κατέληξαν στην τραγική είδηση και δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μας.

Το Amber Alert για τον 13χρονο αγνοούμενο

Ανάμεσα στους νεκρούς της φονικής πυρκαγιάς ο μικρός Δημήτρης Αλεξόπουλος

Η Ελένη Σαρίεβα

Το μεσημέρι, ταυτοποιήθηκε η σορός της 50χρονης Ελένης Σαρίεβα, το όνομα της οποίας είχε προστεθεί στη μακρά λίστα των αγνοουμένων από τη φονική πυρκαγία που έπληξε την Ανατολική Αττική και σάρωσε στο πέρασμα της τα πάντα στην περιοχή Μάτι.

Η σορός της άτυχης γυναίκας που είχε πάει για μπάνιο την 23η Ιουλίου στην περιοχή μαζί με μία φίλη της ταυτοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου από την ιατροδικαστική υπηρεσία της Ελληνικής Αστυνομίας.

Η Ελένη Σαρίεβα διέμενε σε εξοχικό σπίτι φίλης της στο Κόκκινο Λιμανάκι. Όταν ξέσπασε η φωτιά οι δυο γυναίκες μπήκαν στα αυτοκίνητά τους ώστε να γλιτώσουν από τις φλόγες.

Το αυτοκίνητο της 50χρονης εντοπίστηκε τις επόμενες ημέρες, περίπου 20 μέτρα από το σπίτι όπου φιλοξενούνταν χωρίς να έχει υποστεί φθορές από τη φωτιά, γεγονός που γέμισε ελπίδες τους οικείους της.

Ο τραγικός επίλογος όμως γράφτηκε σήμερα με την ταυτοποίηση της σορού της.

Η 35χρονη Πόπη Σιαπκαρά

Οι χειρότεροι φόβοι επιβεβαιώθηκαν και για την 35χρονη Κορίνθια Πόπη Σιαπκαρά, μητέρα ενός 3χρονου παιδιού, που οι δικοί της αναζητούσαν με αγωνία μετά τη φονική φωτιά στο Μάτι Αττικής, δεν είναι στη ζωή. «Χάθηκε» μέσα στις φλόγες.

Οι Αρχές, λίγο μετά τις 9:30 το πρωί του Σαββάτου, ειδοποίησαν τους οικείους της που αγωνιούσαν για την τύχη της, ότι ταυτοποίησαν τη σορό της.

Ο πατέρας της τις τελευταίες ημέρες απηύθυνε έκκληση σε όποιον γνωρίζει κάτι για την εξαφάνιση της κόρης του, καθώς όπως υποστήριζε, όσο δεν είχε γίνει η ταυτοποίηση μέσω DNA, η κόρη του ήταν αγνοούμενη. Ωστόσο, το μεσημέρι του Σαββάτου, αποκαλύφθηκε η τραγική αλήθεια. Η άτυχη 35άχρονη, υπάλληλος του Καζίνο Λουτρακίου, είναι ανάμεσα στα 88 θύματα της φονικής φωτιάς.

«Ήταν έτοιμοι να μπουν στο αυτοκίνητο να φύγουν και καλύτερα που δεν μπήκαν γιατί θα καιγόντουσαν και οι τρεις πιο κάτω…. Δεν ξέρω γιατί έμεινε πίσω η Πόπη. Ούτε και ο ίδιος ο άνδρας της δεν ξέρει και τον “τρώει”. τον βασανίζει αυτό, γιατί έμεινε πίσω. Δοξάζω τον Θεό που σώθηκαν τουλάχιστον οι δύο”, δήλωσε πρόσφατα ο πατέρας της Πόπης, καταθέτοντας το μεγαλείο ψυχής του.

Μέχρι στιγμής, δεν έχει γίνει γνωστό, πότε θα γίνει η κηδεία.

Ο Σπύρος Κάκαρης 

«Δένω τα κορδόνια μου, έλα να με πάρεις». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του Σπύρου Κάκαρη προς τον φίλο του Χρήστο Μυλωνά, όταν ο τελευταίος τον κάλεσε στο κινητό τηλέφωνο στις 6.10 το απόγευμα της Δευτέρας, για να σπεύσουν να κόψουν δένδρα στο Λύρειο παιδικό ίδρυμα στο Νέο Βουτζά, ώστε να εμποδίσουν την επέκταση της πυρκαγιάς.

Ο Σπύρος ήταν άριστα εκπαιδευμένος καθώς είχε υπηρετήσει στη Δεύτερη Μοίρα Αλεξιπτωτιστών, ενώ εξακολουθούσε να κάνει πτώσεις με αλεξίπτωτο αλλά και καταδύσεις.

Αυτό ήταν και το τελευταίο ίχνος ζωής του Σπύρου, ο οποίος ζούσε στο Μάτι με την 48χρονη φίλη του Νέλλη Καραλή. Τα αυτοκίνητα και των δύο βρέθηκαν καμένα και τρακαρισμένα μαζί με άλλα οχήματα. Ο Σπύρος βρέθηκε απανθρακωμένος ανάμεσα σε δύο αυτοκίνητα στο κόκκινο λιμανάκι. Η φίλη του Νέλλη Καραλή παραμένει αγνοούμενη.

Η κηδεία του Σπύρου Κάκαρη θα γίνει την Κυριακή στις 5 το απόγευμα, στο Άνω Σούλι Μαραθώνα. Η οικογένειά του παρακαλεί αντί στεφάνων, να δοθούν τα χρήματα για την αποκατάσταση του Λύρειου Παιδικού Ιδρύματος που υπέστη σοβαρές υλικές ζημιές απο τη φωτιά και όπου ο 40χρονος εναερίτης ετοιμαζόταν να πάει για να βοηθήσει.