Η ζωή της Ιωάννας Τούνη έχει αλλάξει πολύ τον τελευταίο χρόνο με το κάρμα να λειτουργεία από τη μία αρνητικά με την απώλεια της μαμά της και στη συνέχεια με τον πιο θετικό τρόπο, μένοντας έγκυος στο πρώτο της παιδί.
Όπως έχει πει και η ίδια αυτό, που τη έλειπε ήταν η οικογένεια, επομένως ο γιος της ήρθε να συμπληρώσει όσα κενά μπορεί να είχε από μικρό παιδί μέχρι και πριν από λίγους μήνες, προτού γίνει μητέρα.
Μέσα από τις αναρτήσεις της στο instagram βλέπουμε πόσο όμορφα περνάει με το Νουνίτο της και μάλιστα την Κυριακή (11/6) δημοσίευσε ένα νέο βίντεο εξομολογούμενη όσα νιώθει για εκείνον.
Η νέα εξομολόγηση της Ιωάννας Τούνη για το γιο της
«Ο γιος μου είναι ο πιο κούκλος από όλους και το πιο καλό μωρό. Και εγώ είμαι πολύ μαμαδένια μαμά», έγραψε η Ιωάννα Τούνη.
Όσα πέρασε η Τούνη για να φέρει το Νουνίτο στον κόσμο
«Το “νουνίτο” δεν είναι το όνομα του μωρού, δεν το είπαμε έτσι. Είναι όπως λέμε “αγάπη μου”, “φως μου”. Νομίζω ότι βγήκε, κάπως στο μυαλό μου το συνδύασα με το γαλατάκι επειδή θηλάζει όλη μέρα. Νουνίτο» απάντησε η Ιωάννα Τούνη εξηγώντας τον λόγο που φωνάζει το μωρό της “νουνίτο”.
Αυτό που έζησα νιώθω ότι δεν ήταν φυσιολογικό. Δε ξέρω τι κάνετε οι υπόλοιπες γυναίκες εκεί μέσα, εγώ σίγουρα δεν πέρασα καλά. Είχα και δύσκολη εγκυμοσύνη. Μπήκα να γεννήσω με πρόκληση… Μπήκα να γεννήσω με πρόκληση βράδυ, το μωράκι είχε πάρει κανονικά θέση… οπότε όλα ήταν φυσιολογικά και σχεδόν έτοιμα. Μετά από 23 ώρες προσπάθειας που γεννούσα, αλλά δε γεννούσα, προσπαθούσα, δε πήγαινε καθόλου καλά όλο αυτό.
Μου κάνανε πολλές επισκληρίδιους, γιατί υπήρχαν πάρα πολλοί πόνοι… Μετά από 23 ώρες που προσπάθησα πάρα πολύ γιατί ήθελα να γεννηθεί φυσιολογικά το μωράκι, ανέβασα πολύ πυρετό ο οποίος δεν έπεφτε με αντιπυρετικά κτλ. Σε κάποια φάση, μου λέει ο γιατρός ότι άρχισαν οι παλμοί του μωρού να είναι λίγο περίεργοι και πρέπει να μπούμε για καισαρική γιατί το μωρό δεν κατεβαίνει με τίποτα.
Οπότε, αναγκαστικά μπήκαμε για καισαρική. Εγώ έχω και θρομβοφιλία, πράγμα που σημαίνει ότι πήζει το αίμα μου και σε όλη την εγκυμοσύνη έκανα ενέσεις στην κοιλιά μου για να αραιώνει το αίμα αλλά όταν γίνεται αυτό έχουμε θέμα. Με την καισαρική έχασα πολύ αίμα… ήταν και ο Δημήτρης μέσα, κάποια στιγμή άκουγα τους γιατρούς να φωνάζουν, είχα φρικάρει, κρατούσα σφιχτά το χέρι του Δημήτρη ο οποίος φρίκαρε επίσης. Σηκώθηκε πάνω και άρχισε να κάνει πέρα δώθε.
Το “1,2,3 τραβήξτε” με έχει στοιχειώσει, αυτό σημαίνει ότι τραβάνε δεξιά και αριστερά τα όργανα για να τραβήξει κάποιος άλλος το μωρό. Το μωρό είχε κάπως σφηνώσει, κι ενώ είχαν φρικάρει οι γιατροί γιατί τους άκουγα, ανοίγουν την πόρτα του χειρουργείου που κανονικά δε γίνεται και φωνάζουν “βοήθεια, ας έρθει κάποιος να βοηθήσει να τραβήξει”. Μπαίνει ένας νοσοκόμος χωρίς γάντια, χωρίς σκουφάκι, τίποτα για να βοηθήσει να τραβήξουν τα όργανα.
Όλα καλά εν τέλει. Βγήκε το μωρό, εγώ λιποθύμησα μετά από λίγο. Θα ήθελα πάρα πολύ να γεννήσω φυσιολογικά αλλά δεν τα κατάφερα.
Ήθελα πάρα πολύ να γίνω μαμά, ήθελα πάντα να κάνω οικογένεια. Επειδή ήμουν από μονογονεϊκή οικογένεια, μεγάλωσα μόνο με τη μαμά μου και ο μπαμπάς μου ήταν εντελώς απών, είμαι και μη αναγνωρισμένη… οπότε ήθελα πάρα πολύ να κάνω οικογένεια και παιδάκια… Αν με ρωτούσες μικρή αν προτιμώ καριέρα ή οικογένεια θα σου έλεγα καριέρα αλλά προσπαθώ να τα συνδυάζω.
Το μωρό ήρθε τυχαία. Δεν το προσπαθούσαμε… κάπως φρίκαρα, πάγωσα, κάπως το ήθελα κιόλας. Έγινε σε ένα πολύ κακό αλλά και καλό timing, είχα χάσει τη μαμά μου από καρκίνο λίγο καιρό πριν οπότε ψυχολογικά ήμουν πολύ περίεργα.
Θα ήθελα πάρα πολύ να έχω την μαμά μου… Όταν την έχασα, επειδή δεν έχω μπαμπά και αδέλφια, προσευχόμουν και έλεγα ότι δε θέλω να είμαι μόνη μου, θέλω να έχω αδέλφια και λίγες εβδομάδες μετά έσκασε η εγκυμοσύνη… Είμαι σίγουρη ότι η μαμά μου με κάποιο μαγικό τρόπο μου έστειλε το μωρό για να έχω οικογένεια.
Τις πρώτες μέρες μετά την εγκυμοσύνη ήμουν πελαγωμένη… Ήταν πολύ περίεργα, πολύ αντιφατικά όλα, όλοι σου λένε τι τέλεια που έχεις μωρό κι εσύ λες “Χριστέ μου, πως θα τα καταφέρω”, ένιωθα διαλυμένη, μόνη, αβοήθητη ένιωθα όλα αυτά που δε θα έπρεπε να νιώθω αλλά είναι φυσιολογικό να τα νιώθεις όλα αυτά. Τώρα νιώθω πολύ καλύτερα.
Τις πρώτες μέρες νομίζω είχα πάθει αφυδάτωση από το κλάμα… Πρέπει να επαναπροσδιορίσεις τη ζωή σου με χίλιους διαφορετικούς τρόπους από αυτό που έκανες μέχρι προχθές…Οι πρώτες μέρες μιας μαμάς είναι δύσκολες και είναι οκ να νιώθουμε χάλια.
Το μωρό στην αρχή ήταν μελαχρινό πάρα πολύ αλλά τώρα είναι ξανθό με γαλαζογκριπράσινα μάτια, δε ξέρω αν θα τα κρατήσει αλλά είναι ένα άλλο μωρό. Ελπίζω να μοιάσει στον μπαμπά του γιατί εγώ τον πήρα επειδή είναι πολύ όμορφος.
Η ζωή μου άλλαξε πολύ. Ό,τι είχα μάθει να κάνω, τώρα πρέπει να μάθω να το κάνω με διαφορετικό τρόπο… Νιώθω σίγουρα πολύ διαφορετική και οφείλω να νιώθω σίγουρη για τον εαυτό μου για να λαμβάνει αυτή τη σιγουριά και ο γιος μου και μεγαλώνοντας να γίνει ένας αυτόνομος, υπεύθυνος και καλός άνθρωπος.
Μου λείπουν κομμάτια της καθημερινότητάς μου πριν. Μου λείπει το να βάλω ένα μαγιό και να χορέψω σε ένα beach bar αλλά δε θα άλλαζα με τίποτα αυτό που μου συμβαίνει και πιστεύω ότι θα χορέψω πάλι κάποια στιγμή σε ένα κλαμπ.
Ο Δημήτρης είναι πολύ καλός μπαμπάς. Αγαπάει πάρα πολύ το μωρό, παίζουν, τον αλλάζει… αλλά όταν έχει διάθεση και χρόνο. Οι μπαμπάδες δε συνειδητοποιούν ακριβώς την κατάσταση… το μωρό θηλάζει ακόμα, δε μπορεί ο μπαμπάς του να τον πάρει και να λείψουν ένα τρίωρο».
