Δείτε τις πέντε βασικότερες αιτίες που οι γυναίκες ζουν περισσότερο από τους άντρες.

1. Τα κορίτσια «αντέχουν» περισσότερο ως έμβρυα

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί γεννιούνται περισσότερα κορίτσια απ’ ότι αγόρια; Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, τα αγόρια είναι πιο ευάλωτα σε λοιμώξεις και άλλες προγεννητικές επιπλοκές. Παράλληλα, τα αγόρια αναπτύσσονται με πιο αργό ρυθμό απ’ ότι τα κορίτσια κι έτσι υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να χάσουν τη ζωή τους αν γεννηθούν πρόωρα, λόγω προβλημάτων σε ζωτικά όργανα όπως ο εγκέφαλος και οι πνεύμονες.

2. Οι άντρες είναι πιο ριψοκίνδυνοι

Οι θανατηφόροι τραυματισμοί αποτελούν την τρίτη βασικότερη αιτία θανάτου για τον αντρικό πληθυσμό στην Αμερική. Για τις γυναίκες είναι η έκτη βασικότερη αιτία θανάτου. Το φαινόμενο μπορεί να αποδοθεί σε βιολογικά αίτια: ο πρόσθιος φλοιός του εγκεφάλου, ο οποίος ελέγχει το αίσθημα της ευθύνης και τον επικείμενο κίνδυνο, αναπτύσσεται με πιο αργό ρυθμό στους άντρες απ’ ότι στις γυναίκες.

3. Οι γυναίκες «αντιστέκονται» πιο σθεναρά στην καρδιοπάθεια

Οι άντρες είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν καρδιοπάθεια και να χάσουν τη ζωή τους λόγω αυτής σε νεαρή ηλικία – στα 30 ή τα 40. Αντιθέτως, οι γυναίκες εμφανίζουν τα πρώτα σημάδια καρδιοπάθειας τουλάχιστον δέκα χρόνια πιο μετά. Ο κίνδυνος αυξάνεται μετά την εμμηνόπαυση, όταν μειώνεται η παραγωγή οιστρογόνων – τα οιστρογόνα προστατεύουν τις αρτηρίες, καθώς τις διατηρούν ανθεκτικές και ελαστικές.

4. Οι γυναίκες δημιουργούν ισχυρότερους κοινωνικούς δεσμούς

Φαίνεται πως οι φίλοι είναι ένα εξαιρετικό… μέτρο πρόληψης για πολυάριθμα προβλήματα υγείας. Μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που διατηρούν ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς με τους ανθρώπους γύρω τους έχουν έως και κατά 50% λιγότερες πιθανότητες να χάσουν πρόωρα τη ζωή τους. Παράλληλα, οι άντρες έχουν την τάση να μην ανοίγονται όταν αντιμετωπίζουν στρες, ενώ οι γυναίκες το απελευθερώνουν εκφράζοντας τις ανησυχίες τους στα αγαπημένα τους πρόσωπα.

5. Οι γυναίκες φροντίζουν περισσότερο την υγεία τους

Οι γυναίκες συνηθίζουν να επισκέπτονται πιο τακτικά το γιατρό και να κάνουν τις απαραίτητες προληπτικές εξετάσεις. Οι ειδικοί τονίζουν ότι η ανδρική ιδιοσυγκρασία δεν «επιτρέπει» εύκολα την παρέμβαση του γιατρού, ενώ αρκετοί βρίσκονται σε άρνηση για τα συμπτώματα που μπορεί να αντιμετωπίζουν επειδή δε θέλουν να παραδεχθούν πως είναι ευάλωτοι.

Το ερώτημα αυτό έθεσε ένας αναγνώστης στην ιστοσελίδα Sex & Psychology του Δρ Justin J. Lehmiller. Ο Δρ Lehmiller ειδικεύεται στην Κοινωνική Ψυχολογία και έχει τιμηθεί δις με το Πιστοποιητικό Διδακτικής Αριστείας από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Μεταξύ άλλων, οι έρευνές του αφορούν στο περιστασιακό σεξ και τις εξωσυζυγικές σχέσεις.

Σύμφωνα με το Lehmiller, επικρατούν αρκετοί μύθοι γύρω από το τι συμβαίνει την πρώτη φορά που κάνει σεξ μια γυναίκα.

Ο Lehmiller απαντά στον αναγνώστη εξηγώντας αρχικά τι είναι ο παρθενικός υμένας. Πρόκειται για ένα κομμάτι ιστού που καλύπτει μερικώς το άνοιγμα του κόλπου (introitus). Το μέγεθος και η δομή του υμένα διαφέρει σε κάθε γυναίκα. Ενδεικτικά, ο Lehmiller αναφέρει πως σε ορισμένες γυναίκες είναι κυκλικός με ένα άνοιγμα στη μέση (δακτυλιοειδής υμένας), ενώ σε άλλες ο υμένας μπορεί να διαθέτει πολλά μικρά ανοίγματα (ηθμοειδής υμένας). Άλλοτε πάλι, ο υμένας είναι άτρητος, δηλαδή δε διαθέτει καθόλου ανοίγματα. Στην περίπτωση αυτή, απαιτείται χειρουργική επέμβαση, επειδή το αίμα δεν είναι δυνατό να εξέλθει από το σώμα κατά την έμμηνο ρύση.

Ο υμένας μπορεί να παραμείνει άθικτος κατά την πρώτη σεξουαλική επαφή. Από την άλλη, μπορεί να παρουσιάσει σταδιακή φθορά πριν την πρώτη φορά που θα κάνει σεξ η γυναίκα (λόγω αυτοϊκανοποίησης ή ενασχόλησης με τα σπορ).

Ο Lehmiller τονίζει ότι σε μερικές γυναίκες ο υμένας είναι πιο λεπτός και «εύθραυστος» γι’ αυτό και είναι πιθανό να παρατηρηθούν τέτοιου είδους αλλαγές ακόμη κι αν η γυναίκα δεν έχει κάνει ποτέ σεξ στη ζωή της.

Μελέτη που δημοσιεύθηκε παλαιότερα στην κορυφαία ιατρική επιθεώρηση Lancet είχε καταδείξει ότι στο πλαίσιο κλινικής εξέτασης σε μια ομάδα γυναικών, οι γιατροί μπορούσαν να πουν με βεβαιότητα ότι μόνο στο 57% των περιπτώσεων ο υμένας ήταν ακέραιος, αν και όλες οι κοπέλες που συμμετείχαν ήταν παρθένες.

Όσον αφορά τη φημολογούμενη αιμορραγία μετά την πρώτη σεξουαλική επαφή, κάτι τέτοιο δεν παρατηρείται πάντα. Η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται από μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση British Medical Journal. Όταν οι ερευνητές ρώτησαν μια ομάδα γυναικών εάν παρατήρησαν μικρή ή μεγαλύτερη αιμορραγία μετά την πρώτη τους σεξουαλική επαφή, το συντριπτικό 63% εξ αυτών απάντησε αρνητικά.

Μια γυναίκα μπορεί να μην παρουσιάσει αιμορραγία μετά το σεξ ακόμη κι αν είναι η πρώτη της φορά ή να παρουσιάσει αιμορραγία μετά από αρκετές σεξουαλικές επαφές λόγω της έντασης του σεξ ή λόγω υποκείμενου προβλήματος υγείας.

Εν ολίγοις, ο Lehmiller υποστηρίζει πως ένας άντρας δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να πει μετά βεβαιότητας ότι η σύντροφός του δεν είχε προηγουμένως άλλες σεξουαλικές επαφές.

Αντιθέτως, τα λαχανικά, τα άγρια χόρτα, τα όσπρια, τα φρούτα, οι ξηροί καρποί, οι σπόροι, τα ω3 λιπαρά, η βιταμίνη D, η άσκηση και η διατήρηση υγιούς βάρους τον «σκοτώνουν».

Τα παραπάνω επισημαίνει η ιατρός-διατροφολόγος, επιστημονική σύμβουλος του Ινστιτούτου Εφαρμοσμένων Βιοεπιστημών του ΕΚΕΤΑ, Δέσποινα Κομνηνού, με αφορμή το εκπαιδευτικό σεμινάριο «Στοχεύοντας τον μεταβολισμό του Καρκίνου. Τι τον τρέφει: Τι τον σκοτώνει;», που διοργανώνει ο Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής» Νομού Θεσσαλονίκης.

Όπως εξηγεί η κ. Κομνηνού τα καρκινικά κύτταρα προγραμματίζουν τον μεταβολισμό τους, έτσι ώστε να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις τους σε ενέργεια και πρώτες ύλες που είναι απαραίτητες για τον αυξημένο πολλαπλασιασμό τους.

Δύο κύρια στοιχεία του μεταβολισμού των καρκινικών κυττάρων είναι οι αυξημένες ανάγκες σε γλυκόζη (προσλαμβάνουν 10 – 50 φορές περισσότερη γλυκόζη σε σχέση με τα υγιή κύτταρα) και σε μεθειονίνη (αμινοξύ που βρίσκεται στις ζωικές πρωτεΐνες με υψηλή πρόσληψη κυρίως στην κρεατοφαγία).
«Φαίνεται να υπάρχει σημαντική συσχέτιση της γλυκόζης με τον καρκίνο του μαστού σε γυναίκες που έχουν σάκχαρο αίματος πάνω από 125 mg/dl.

Επίσης, σαρώσεις pet (pet scan) έχουν δείξει πως όσο υψηλότερη είναι η συσσώρευση της γλυκόζης στα καρκινικά κύτταρα, τόσο πιο επιθετική είναι η μορφή του καρκίνου καθώς ο πολλαπλασιασμός των καρκινικών κυττάρων αυξάνεται ανάλογα με την αύξηση της συσσώρευσης της γλυκόζης. Η έντονη επιθυμία για γλυκό, επεξεργασμένους υδατάνθρακες και κρεατοφαγία σχετίζεται με την αύξηση του βάρους και την εναπόθεση λίπους στην κοιλιά (κοιλιακή παχυσαρκία). Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε μεταβολικό, φλεγμονώδες και οξειδωτικό στρες τα προϊόντα των οποίων προάγουν την εμφάνιση και επιδείνωση του καρκίνου», επισημαίνει η κ Κομνηνού.

Παράλληλα, τονίζει ότι εκείνο στο οποίο πρέπει να δοθεί έμφαση είναι ο γλυκαιμικός δείκτης των τροφών, τα ω-3 λιπαρά οξέα και η βιταμίνη D.

«Εκείνο που θέλουμε, είναι να ελαττώσουμε τον γλυκαιμικό δείκτη των τροφών. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε με την κατανάλωση φρούτων, τα λαχανικών και ξηρών καρπών, που περιέχουν φυτικές ίνες. Επίσης, αυτά τα τρόφιμα περιέχουν πολλές προστατευτικές ουσίες, οι οποίες είναι αντικαρκινικές αντιφλεγμωνόδεις αντιδιαβητικές αντιοξειδωτικές. Όλα αυτά καταπολεμούν το κυτταρικό στρες. Έτσι λοιπόν όταν ισορροπήσουμε το κύτταρο και δεν είναι σε στρες τότε αναχαιτίζουμε τα στοιχεία που προάγουν εμφάνιση και επιδείνωση του καρκίνου. Οι διατροφικές οδηγίες που ισχύουν για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού ισχύουν και μετά τη θεραπεία του καρκίνου», προσθέτει η κ. Κομνηνού.