Συγκλονίζει ο πατέρας των διδύμων κοριτσιών, Χρύσας και Θώμης Πλακιά, που έχασαν τη ζωή τους στην τραγωδία των Τεμπών, πριν έναν χρόνο. Ο ίδιος δηλώνει πατέρας τριών παιδιών, καθώς ανάμεσα στα 57 θύματα εκτός από τις κόρες του ήταν και η ανιψιά του.

“Είναι ένας χρόνος και είναι σαν να μην πέρασε μία ημέρα… Βλέπετε έναν πατέρα που έχει χάσει τρία παιδιά και είναι όρθιος. Ο πόνος ο δικός μου δεν γίνεται δάκρυ. Δεν γίνεται κόμπος στον λαιμό όπως γίνεται εσείς που με αντικρίζετε. Γίνεται οργή, μίσος και θυμός γιατί ήταν άδικο… Μα τόσο άδικο!” δήλωσε στον Alpha ο Νίκος Πλακιάς.

Υπενθυμίζεται ότι οι τρεις νεαρές κοπέλες από την Καλαμπάκα, σπούδαζαν στη Θεσσαλονίκη και τη μοιραία ημέρα επιβιβάστηκαν στο τρένο για να επιστρέψουν στη συμπρωτεύουσα μετά το τριήμερο των Απόκριων.

“Με το τρένο ταξίδευαν αλλά όχι πολύ συχνά. Συνήθως προτιμούσαν το λεωφορείο. Εγώ φοβόμουν περισσότερο το λεωφορείο από το τρένο. Ποτέ δεν θα πήγαινα τα παιδιά μου με το αμάξι στη Θεσσαλονίκη, ποτέ δεν θα άφηνα τη γυναίκα μου να τα πάει. Εκείνη τη μέρα ήμουν τόσο ήρεμος που δε μου περνούσε από το μυαλό ότι σε δύο ώρες θα άλλαζε η ζωή μου, ότι θα τελειώσει η ζωή μου, μια καινούργια ζωή… Και όλα αυτά για πέντε δευτερόλεπτα, για πέντε άχρηστους, για 15 άχρηστους” σημείωσε.

“Δικαίωση για εμένα δεν θα υπάρξει. Με την έννοια που τη ξέρω. Δικαίωση θα ήταν να πάω σπίτι μου και να βρω τα παιδιά μου. Το κάνουμε αυτό για να δείξουμε ότι πρόκειται για δολοφονία. Δεν έφερα δυο παιδιά στην κοινωνία για να μου τα φέρουν δολοφονημένα. Γιατί πρόκειται για δολοφονία. Δεν τα έφερα για να γίνουν Ιφιγένειες και να γίνουν παράδειγμα, όπως λένε” συνέχισε ο Νίκος Πλακιάς, αφήνοντας αιχμές κατά του Κώστα Καραμανλή, τον οποίο αποκάλεσε απαθέστατο και ειρωνικό κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του στην εξεταστική επιτροπή.

Ο ίδιος επισήμανε ότι οι συγγενείς χρειάζονται τον Τύπο στο πλευρό τους και τόνισε ότι προτιμά να καθυστερήσει η δίκη αρκεί να βρεθούν στο εδώλιο όλοι όσοι έχουν ευθύνες.

“Σχετικά με τα δικαστήρια, ο ανακριτής με την εισαγγελέα Λαρίσης έχουν ξεκινήσει έναν τιτάνιο αγώνα κι ευελπιστούμε να μη σταματήσει στους 32 το κατηγορητήριο. Ας ξεκινήσουμε αργότερα τα δικαστήρια, είναι σημαντικό αυτό που σας λέω, αν είναι να καθίσουν στο σκαμνί 132. Θα προτιμούσα να ξεκινήσουν τα δικαστήρια του χρόνου την Άνοιξη και να καθίσουν στο σκαμνί όλοι όσοι πρέπει” κατέληξε ο Νίκος Πλακιάς.

Δείτε το βίντεο:

Αγία Βαρβάρα: Προφυλακίστηκαν ο 69χρονος δράστης του φονικού και η σύζυγός του

Προφυλακίστηκαν ο 69χρονος δράστης του φονικού στην Αγία Βαρβάρα μαζί με τη σύζυγό του, την οποία κάλεσε ο εισαγγελέας μετά την κατάθεση της κόρης τους σύμφωνα με την οποία άκουσε την μητέρα της να φωνάζει στον πατέρα της «ρίξτου, ρίξτου».

Στην Ευελπίδων έφτασαν λίγο πριν τις 10το πρωί ο δράστης μαζί με τη σύζυγό του.

Δείτε φωτογραφίες από την προσαγωγή του ζευγαριού

Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες η σχέση που είχε ο γαμπρός με τα πεθερικά του αλλά και η σύζυγός του με τους γονείς της προτού γίνει το φονικό δεν ήταν καλές. Ειδικότερα, τέσσερις φορές στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής μέσα σε ένα χρόνο, φέρονται να είχαν οδηγηθεί ο γιατρός με τη σύζυγό του και τα πεθερικά του καθώς σύμφωνα με πληροφορίες του Star, είχαν προχωρήσει σε αλληλομηνύσεις για ενδοοικογενειακή βία και σωματικές βλάβες.




Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες στις 15 Νοεμβρίου του 2023 είχαν οδηγηθεί όλοι στο αστυνομικό τμήμα με περιπολικό μετά από ενδοοικογενειακό επεισόδιο. Είχε υποβληθεί μήνυση από την κόρη των δραστών για κακοποιητική συμπεριφορά στο παρελθόν σε βάρος της.




Εκείνη τη μέρα το θύμα είχε πει στους αστυνομικούς ότι ο πεθερός του τον έβρισε και τον απείλησε, όμως δεν ήθελε να υποβάλλει μήνυση σε βάρος του. Ο πεθερός του υποστήριξε ότι ο γαμπρός τον είχε απειλήσει και επιχείρησε να τον χτυπήσει όμως μπήκε μπροστά η κόρη του. Η σύζυγος και πεθερά του θύματος είχε υποστηρίξει ότι η κόρη της επιχείρησε να τη χτυπήσει, όμως την απέτρεψαν το θύμα και ο σύζυγός της. Είχαν συλληφθεί και οι τέσσερις και είχε σχηματιστεί δικογραφία.




Παράλληλα, την προηγούμενη ημέρα, στις 14 Νοεμβρίου η σύζυγος του ουρολόγου είχε υποβάλλει μήνυση κατά των γονιών της για ενδοοικογενειακή βία και σωματική βλάβη.




Ωστόσο παρόμοια περιστατικά φέρονται να είχαν σημειωθεί και το περασμένο καλοκαίρι καθώς στις 6 Ιουνίου η κόρη είχε καταθέσει μήνυση κατά της μητέρας της για εξύβριση ενώ στις 23 Ιουλίου η μητέρα της είχε προβεί σε καταγγελία για απειλές που είχε δεχθεί από την κόρη της.

Μιλούσε με τη σύζυγό του το θύμα

Σύμφωνα, μάλιστα, με με τον Alpha, ο άτυχος γιατρός μιλούσε στο τηλέφωνο με τη σύζυγό του, τη στιγμή που ο πατέρας τον πυροβόλησε και τον σκότωσε. Μάλιστα, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ενώ η σύζυγος μιλούσε με τον γιατρό στο τηλέφωνο, φέρεται να άκουσε τη μητέρα της να της φωνάζει «πού πας με τον ψυχάκια;» και σε λίγο να λέει στον σύζυγό της «ρίξτου».

Η Ντίνα Μαγδαλιανίδη, μία από τους πολυτραυματίες της τραγωδίας που σημειώθηκε στα Τέμπη, έκανε λόγο αναφορικά με την τραγική ημέρα και σημείωσε ότι πλέον αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, με αποτέλεσμα να μην είναι λειτουργική.

Ειδικότερα, κάνοντας λόγο στην κάμερα της ΕΡΤ, υπογράμμισε πως πρώτη φορά πήρε το τρένο και ότι τώρα χρειάζεται βοήθεια σχεδόν σε ό,τι κάνει, ακόμη κι αν θέλει να πιει νερό.

«Πρώτη φορά έπαιρνα το τρένο», είπε η κοπέλα και πρόσθεσε πως «μου έδιναν πολλά φάρμακα, οπότε το μόνο που θυμόμουν ήταν ένα τρένο να καίγεται».

Δείτε το βίντεο

«Βγήκα και έπεσα πάνω σε σιδερά με τα ποδιά και σύρθηκα προς ένα χωράφι εκεί πέρα.(..) Οι πρώτες μου σκέψεις όπως και στο ατύχημα ήταν η οικογένεια μου», δήλωσε στη συνέχεια.

Επίσης, ανέφερε ότι «μου άφησε κάποιες μόνιμες βλάβες γιατί είχα παρά πολλά κατάγματα σε όλο μου το σώμα ακόμα και σε σπονδύλους, στον αυχένα, στη μέση αλλά το χειρότερο ήταν το πόδι μου που είχε σχεδόν ακρωτηστιαστεί στο ατύχημα».

«Εκεί που ήμουν ανεξάρτητη είχα μάθει να τα κάνω όλα μονή μου, να δουλεύω, να περνάω τον χρόνο μου, ξαφνικά χρειάζομαι κάποιον ακόμα και για να μου φέρει το νερό. Δεν μπορώ να είμαι λειτουργική», σημείωσε μεταξύ άλλων.

Η Δανάη Μπάρκα, που δέχεται κύμα μίσους, τις τελευταίες ημέρες, μετά τα παθιασμένα φιλιά με τον Φίλιππο Τσαγκρίδη, πρώην της Κατερίνας Καινούργιου, έκανε μία αινιγματική ανάρτηση στο instagram.

Η απάντηση που έδωσε η Δανάη Μπάρκα

Ειδικότερα, η παρουσιάστρια της εκπομπής “Πάμε Δανάη”, δεν έκανε κανένα σχόλιο για τα μηνύματα που δέχεται τα τελευταία 24ώρα και επέλεξε να τα απενεργοποιήσει και να κάνει μία ανάρτηση, γράφοντας “Έξυπνο είναι όταν πιστεύεις τα μισά από όσα ακούς. Ιδιοφυές ότι ξέρεις ποια μισά” και κάνοντας επισήμανση στο όνομα της Ναταλίας Γερμανού.

Η ανάρτηση της Δανάης Μπάρκα

Μάλιστα, το κύμα μίσους, που έχει δεχτεί η παρουσιάστρια του Mega, σχολιάστηκε και στον τηλεοπτικό “αέρα” της εκπομπής “Happy Day”, από τη Σταματίνα Τσιμτσιλή, επισημαίνοντας “θεωρώ απαράδεκτο όλο αυτό το κύμα μίσους που έχει δεχτεί η Δανάη Μπάρκα. Το να διοχετεύουμε μίσος, τοξικότητα, χυδαιότητα, να ευχόμαστε ασθένειες, καρκίνους… Να χρησιμοποιούμε χαρακτηριστικά της εξωτερικής εμφάνισης για να προσβάλουμε και να μειώσουμε και να τα κάνουμε και αντικείμενο χλευασμού…. Εντάξει, λίγο κάπου να το μετριάσουμε”.

Τέμπη: Πώς κατάφερε να βγει από το μοιραίο τρένο σε ένα ταξίδι που είχε πει πως δεν θα ξανακάνει

57 συνάνθρωποι μας έχασαν την ζωή τους ακριβώς πριν ένα χρόνο στα Τέμπη, στο μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έζησε ποτέ η χώρα. Οι μνήμες από την αιματηρή σύγκρουση των δύο τρένων έχουν μείνει χαραγμένες στους επιβάτες της μοιραίας εκείνης αμαξοστοιχίας που κατάφεραν να διασωθούν.

Μία από τους επιζώντες, η Βικτώρια Ιωσηφίδου περιγράφει σε ανάρτησή της την φρίκη που βίωσε και το χάος που ακολούθησε μετά την σύγκρουση των τρένων.

Θυμάται τα πρώτα τρομακτικά δευτερόλεπτα, τις προσπάθειες να απεγκλωβιστεί από το βαγόνι και την αλληλεγγύη που έδειξαν μεταξύ τους οι επιβάτες προσπαθώντας να βγουν από το τρένο και να πάνε σε ασφαλές μέρος…

Αναλυτικά όλα όσα έγραψε για το μοιραίο εκείνο βράδυ:

ΒΑΓΟΝΙ 3, ΘΕΣΗ 74, μια μαρτυρία για τα Τέμπη.

Χρόνια είχα να ταξιδέψω με το τρένο. Την τελευταία φορά είχε σταματήσει ξημερώματα τρεις ολόκληρες ώρες στη μέση της διαδρομής Θεσσαλονίκη- Αθήνα και έχασα το πλοίο για την Κύθνο. Κι από τότε είπα: “Εγώ δεν ξανανεβαίνω σε τρένο ποτέ πια σ’ αυτή τη χώρα”.

Κι όμως τώρα τα πράγματα φαίνεται να άλλαξαν . Όλοι μιλάνε πια με τα καλύτερα λόγια για αυτό το γρήγορο τρένο, ΤΟ ΒΕΛΟΣ, που κάνει τη διαδρομή Θεσσαλονίκη- Αθήνα σε σχεδόν τέσσερις ώρες. Σε αφήνει και στο σταθμό Λαρίσης, δηλαδή βολικά για να πάρεις το μετρό και όλα φαίνονται ιδανικά. Έτσι προγραμματίζοντας τις διακοπές μου στην Αθήνα για το τριήμερο της Αποκριάς το ξανασκέφτηκα και αποφάσισα νωρίς- νωρίς μάλιστα να κλείσω εισιτήρια aller retour με το τρένο.

Μπαίνω στην ηλεκτρονική σελίδα της ΤΡΕΝΟΣΕ και όλες οι θέσεις σχεδόν είναι άδειες. Σκέφτομαι, ε, ας μην κόψω εισιτήριο σε πρώτο ή δεύτερο βαγόνι, άνθρωποι είμαστε μη γίνει και τίποτα, κανένας εκτροχιασμός δηλαδή και αποφασίζω να κλείσω στη μέση ακριβώς του τρίτου βαγονιού. ΒΑΓΟΝΙ 3, ΘΕΣΗ 74. Για πρώτη φορά στη ζωή μου και επειδή όλες οι θέσεις είναι άδειες διαλέγω την ίδια θέση και για τον πηγαιμό και για τον γυρισμό. ΒΑΓΟΝΙ 3, ΘΕΣΗ 74, στη μέση ακριβώς του τρίτου βαγονιού.

Αίσιος ο πηγαιμός και πολύ ευχάριστες οι διακοπές. Και έρχεται η ώρα της επιστροφής. Είναι Τρίτη γύρω στις εφτά το απόγευμα και το τρένο φεύγει σε λίγο. Τηλεφωνώ στη διπλανή μου να ρωτήσω τον καιρό στη Θεσσαλονίκη – σοβαρά προβλήματα είχα – και μαθαίνοντας ότι βρέχει βγάζω την ομπρέλα από τη βαλίτσα και τη βάζω στην τσάντα μου. Και βγαίνω στην αποβάθρα. Μα τι κόσμος είναι αυτός!! Και οι πιο πολλοί φοιτητές! Δεν πέφτει καρφίτσα! Τόσοι πολλοί λοιπόν θα ταξιδέψουνε για πάνω…

Ανεβαίνουμε στο τρένο και όλα βαίνουν καλώς μέχρι που έρχεται μισάωρη καθυστέρηση στο σταθμό Παλαιοφάρσαλα. Άρχισαν πάλι οι καθυστερήσεις σκέφτομαι… Μετά αναχωρούμε κανονικά για Θεσσαλονίκη. Βαρέθηκα και άρχισα να μιλώ με έναν φίλο στο messenger. Ξαφνικά μεγάλο τράνταγμα και θόρυβος δυνατός. Το τρένο πηγαίνει πάνω κάτω. Μάλλον έφυγε από τις ράγες. Το απαίσιο τράνταγμα συνεχίζεται. Κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει. Προσπαθώ να κρατηθώ από τη θέση μου. Χαθήκαμε!! Ένας δυνατός κρότος και το τρένο σταματάει.

Είμαι ζωντανή. Γύρω σκοτάδι. Το τρένο έχει γύρει πάρα πολύ. Κάποιοι γύρω μου σηκώνονται, λέω σωθήκαμε. Μια κυρία φωνάζει: “το πόδι μου, βοήθεια, το πόδι μου”. Γύρω παντού συντρίμμια. Σίδερα κάθε είδους έχουν πέσει από την οροφή κι έχουν μισοκλείσει το διάδρομο. Πώς δεν έπεσαν στο κεφάλι μας. Η πόρτα του βαγονιού φαίνεται να έχει φρακάρει. Κοιτάζω μπροστά μου μέσα στο μισοσκόταδο αλλά δεν βλέπω τίποτε από τα πράγματά μου. Η τσάντα και το μπουφάν μου που ήταν στο κάθισμα μπροστά μου έχουν εξαφανιστεί. Δε βλέπω ούτε τη βαλίτσα μου ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά προς τα πάνω. Στα αριστερά έξω από το βαγόνι μια φωτιά καίει. Πρέπει να βγούμε το συντομότερο από εδώ. Πρέπει να φύγουμε άμεσα. Πριν γίνει καμιά έκρηξη…

Ο νεαρός απέναντι μου σηκώνεται. Έχει αίματα στο πρόσωπο. Σκύβει κάτω και παίρνει ένα κινητό. Μετά μου το δίνει. “Δικό σου είναι;” με ρωτάει. “Ναι!” απαντώ. Μετά ξανασκύβει και βρίσκει το δικό του. Αναπάντεχα έχω στα χέρια μου το κινητό μου. Σηκώνομαι και προχωρώ προς το πίσω μέρος του βαγονιού, μήπως και βρω κάποια έξοδο. Πιάνομαι από τις θέσεις γιατί το τρένο έχει γύρει πάρα πολύ και δεν μπορείς να σταθείς. Προσπερνώ τα συντρίμμια. Πράγματι το τελευταίο παράθυρο είναι τελείως σπασμένο. Κοιτάζω κάτω. Είναι αρκετά ψηλά μα πρέπει να πηδήξω. Γυρίζω πίσω στη θέση μου αναζητώντας ξανά την τσάντα μου και το μπουφάν μου αλλά μάταια. Ξαναπαίρνω το δρόμο για το παράθυρο. Θα βγω μόνο με τα ρούχα μου, δεν γίνεται αλλιώς. Δίπλα στο παράθυρο κάτω στο πάτωμα βλέπω ένα μπουφάν σφηνωμένο. Το τραβάω , το βγάζω και το φοράω.

Καθώς ετοιμάζομαι να πηδήξω από το παράθυρο για καλή μου τύχη ένας νεαρός περνάει από έξω. “Αγόρι μου, σε παρακαλώ , κράτησε με λίγο καθώς θα βγαίνω για να μην χτυπήσω!” πράγματι το αγόρι απλώνει τα χέρια του και με πιάνει. Είναι ο πρώτος καλός μου Άγγελος.

Είμαι έξω και πανικόβλητη. Νομίζω πως δεν έχω καλή επαφή με το περιβάλλον, αλλά ενστικτωδώς ακολουθώ τους υπόλοιπους που έχουν βγει από το τρένο. Μπροστά μας κάτι σαν σασί, ένα όχι πολύ ψηλό βαγόνι που δεν μπορώ να σκεφτώ τι είναι, κλείνει τον δρόμο. Τελικά ήταν ένα κομμάτι της αμαξοστοιχίας που ερχόταν από την απέναντι πλευρά. Είναι περίπου στο ύψος μου. Βλέπω κάποιους νεαρούς να δίνουν έναν πήδο και να περνούν από πάνω του. Εγώ δεν μπορώ να το περάσω, είναι πολύ ψηλό. Πρέπει να ζητήσω βοήθεια. Θα με βοηθήσει άραγε κανείς; Ξαφνικά ακούω μια σιγανή φωνή. “Από κάτω, από κάτω!!” Ας είναι καλά η γυναικούλα. Μου είπε να περάσω κάτω από το βαγόνι, όπως και έκανα, σκύβοντας στα τέσσερα και έτσι το προσπέρασα. Ο δεύτερος καλός μου Άγγελος.

Τώρα μπροστά μας υψώνεται ένας συρμάτινος φράχτης. Είναι ψηλός αλλά και ευλύγιστος ταυτόχρονα. “Πάμε όλοι μαζί!” φωνάζει κάποιος και πράγματι όλοι μαζί οι μπροστινοί μου τον πατάνε και τον ρίχνουν. Περνώ κι εγώ από πάνω. Και τώρα ένα αρκετά μεγάλο ύψωμα με μεγάλη κλίση, σχεδόν κάθετο στο έδαφος. Πρέπει να σκαρφαλώσω για να φτάσω στην παλιά εθνική. Στο πάνω μέρος του είναι ένας διασώστης που βοηθάει όσους πλησιάζουν στο ψηλότερο σημείο. Πρέπει να το ανέβω και αυτό. Πέφτω κάτω στα γόνατα και αρχίζω να σκαρφαλώνω στα τέσσερα. Για να τα καταφέρω πιάνομαι από τα χόρτα, που καθώς είναι βαθιά ριζωμένα κρατούν αντίσταση και μου επιτρέπουν να ανεβώ. Βλέπω μπροστά μου τον διασώστη που περιμένω να με πιάσει. Όμως μια μητέρα με ένα μικρό παιδί στην αγκαλιά τον φωνάζει να τη βοηθήσει κι αυτός κατεβαίνει κοντά της. Ποιος θα με κρατήσει τώρα; Μια άγνωστη κυρία μου απλώνει αιφνιδιαστικά το χέρι και μου λέει: ” Give me your hand!”. Μου πιάνει το χέρι και φτάνω στην κορυφή. Είναι ο τρίτος καλός μου Άγγελος.

Τελευταίο βήμα να περάσω τις προστατευτικές μπάρες. Όλοι όσοι έχουν ανέβει είναι σε έξαλλη κατάσταση. Τηλεφωνώ στον γιό μου. “Έγινε ένα σοβαρό δυστύχημα στο τρένο στα Τέμπη. Μπορεί να έχει και νεκρούς. Μην ανησυχείτε. Είμαι καλά. Σώθηκα”. Οι διπλανοί μου μου ζητούν το κινητό για να τηλεφωνήσουν στους δικούς τους. Προσπαθούν να θυμηθούν τα νούμερά τους. Μα κατά κανόνα δεν τα καταφέρνουν, παίρνουν λάθος νούμερο και απελπίζονται. Κάποιοι άλλοι με κινητά τηλεφωνούν στους δικούς τους κλαίγοντας και φωνάζοντας.

Μετά από λίγη ώρα εμφανίζεται ένα άδειο πούλμαν. Είναι ένας περαστικός οδηγός που είδε το τροχαίο και σταμάτησε να βοηθήσει. Με αυτόν θα επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη. Στο δρόμο διηγείται πως είδε το intercity να συγκρούεται μετωπικά με μιαν εμπορική αμαξοστοιχία και ομολογώ δεν τον πίστεψα. “Τι μας λέει ;” είπα. “Είναι δυνατόν; Σε ποιον αιώνα ζούμε για να συγκρουστούν μετωπικά δύο αμαξοστοιχίες. Σίγουρα λάθος κάνει….” Κι όμως ήταν ακριβώς έτσι.

Φτάνοντας στο σπίτι σύμφωνα με τις ειδήσεις οι νεκροί ήταν 8. Σε λίγο έγιναν 15. Και όλο και ανέβαιναν. Το σοκ μου γίνεται όλο και μεγαλύτερο όσο πληθαίνουν οι νεκροί. Πολύ τυχερή που επέζησα. Το σώμα μου γεμάτο μώλωπες, και ένα χτύπημα στο κεφάλι αλλά ευτυχώς μόνο αυτά. Όσο για τα ψυχικά τραύματα…. Έχω εφιάλτες , δεν μπορώ να κοιμηθώ, μπροστά στα μάτια μου τριγυρνούν τα νεαρά παιδιά που χάθηκαν, πώς γλύτωσα από εκεί….

Ο γιος μου που με περίμενε το βράδυ του δυστυχήματος, ή μάλλον του εγκλήματος στο σταθμό της Θεσσαλονίκης μου είπε για τους γονείς που όλο αγωνία περίμεναν μαζί του και ρωτούσαν για τα παιδιά τους. Όταν λίγες μέρες αργότερα πήγαμε μαζί στο αστυνομικό τμήμα στα Τέμπη να παραλάβουμε ό,τι απέμενε από τα πράγματά μου, είδαμε να βγαίνει από εκεί ο κύριος που περίμενε δίπλα στον γιο μου μαζί με τη σύζυγο του. Στα χέρια τους κρατούσαν μια βαλίτσα και ένα back bag. Δεν βρήκε το κουράγιο να τους μιλήσει. Ρωτήσαμε όμως του αστυνομικούς μπαίνοντας. “Σώθηκε το παιδάκι των κυρίων που μόλις βγήκαν;” “Όχι, δυστυχώς, οι κύριοι παρέλαβαν μόνο τα πράγματά του”. ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ.

Η ανάρτηση στο facebook:

Πέθανε σε ηλικία 85 ετών ο γνωστός ηθοποιός, Ηλίας Λογοθέτης.

Τη είδηση του θανάτου του Ηλία Λογοθέτη έκανε γνωστή πριν από λίγο με ανάρτησή του ο γιος του επίσης ηθοποιός Αλέξανδρος Λογοθέτης ο οποίος σε ένα instastory έγραψε σε μία μαύρη σελίδα «Αντίο γαλάζια μάτια».

Η είδηση σκορπίζει θλίψη στον χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου όπου ο σπουδαίος ηθοποιός είχε διαγράψει μεγάλη πορεία.

Αντίστοιχα και η σύζυγός του, ηθοποιός, Μαρία Ζαχαρή, με αναρτήσεις στο Facebook, σε μαύρο, πένθιμο φόντο έγραψε «Μετεβλήθη εντός μου και ο ρυθμός του κόσμου».

Σχετική ανάρτηση έκανε και ο βαφτισιμιός του, Ηλίας Γεωργάκης. «”Έφυγε” ο Ηλίας Λογοθέτης. Ο μεγάλος Λευκαδίτης ηθοποιός, μία μεγάλη απώλεια για το θέατρο, την τέχνη και τη Λευκάδα. Η Λευκάδα οφείλει να τον τιμήσει έστω μετά θάνατον», γράφει.

Η ζωή και το έργο του

Γεννήθηκε στη Λευκάδα. Δεν σκεφτόταν να ακολουθήσει την υποκριτική, καθώς ελκυόταν περισσότερο από την όπερα. Ήταν απόφοιτος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών της Παντείου.

Με το θέατρο ήρθε σε επαφή μέσω του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, απ’ όπου αποφοίτησε το 1967, και πήρε μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις. Πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο το 1970, στο έργο «Βαβυλωνία».

Έγινε γνωστός κυρίως σε κωμικούς ρόλους από συμμετοχές στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Το 2000 δέχτηκε τα θετικά σχόλια του Χάρολντ Πίντερ για την ερμηνεία του στο θεατρικό έργο «Νεκρή Ζώνη».

Έχει συνεργαστεί με τους θιάσους Γιάννη Φέρτη-Ξένιας Καλογεροπούλου, Κάκιας Αναλυτή-Κώστα Ρηγόπουλου, Νίκου Ξανθόπουλου, Θανάση Βέγγου, Άγγελου Αντωνόπουλου-Μιράντας Κουνελάκη, με το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου κ.ά.

Συμμετείχε σε πολλά θεατρικά έργα στην τηλεόραση στο γνωστό «Θέατρο της Δευτέρας» (ΕΡΤ1). Έχει λάβει μέρος, επίσης, σε μουσικές παραστάσεις, όπως το αφιέρωμα στον Μιχάλη Σουγιούλ. Σύζυγός του, η ηθοποιός Μαρία Ζαχαρή και γιος του ο Αλέξανδρος Λογοθέτης, ο οποίος ακολούθησε και αυτός την υποκριτική.