Αργολίδα: Ένας νεκρός και τρεις τραυματίες έπειτα από τη σύγκρουση τριών οχημάτων – Δείτε φωτογραφίες
Το δυστύχημα σημειώθηκε στην παραλιακή Ναυπλίου – Νέας Κίου
Τροχαίο σημειώθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής (11/10) στην παραλιακή Ναυπλίου – Νέας Κίου στην Αργολίδα με αποτέλεσμα ένας άνθρωπος να χάσει τη ζωή του και τρεις να τραυματιστούν.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες του argolikeseidhseis, στο τροχαίο εμπλέκονται τρία αυτοκίνητα και στο σημείο έσπευσαν ασθενοφόρα, η πυροσβεστική για τον απεγκλωβισμό των θυμάτων και η αστυνομία.
Οι Αρχές διαεξάγουν έρευνα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σημειώθηκε η τραγωδία.
Σε μια εποχή όπου η πίστη δοκιμαζόταν από τις καθημερινές μάχες της ζωής, ένας άνθρωπος αφιερωμένος στον Θεό βίωσε ένα θαυμαστό γεγονός. Η δύναμη της προσευχής και η προστασία της Παναγίας αποκάλυψαν την ύπαρξη ενός μυστικού «όπλου» ενάντια στις δυνάμεις του κακού.
Ας ακολουθήσουμε τα βήματα του Οσίου Νήφων και ας ανακαλύψουμε την ιστορία του Αγιασμένου λαδιού και της Θαυματουργής του δράσης.
Αναλυτικά:
Μιά νύχτα είχε πάρει λιγάκι ο ύπνος τον δούλο του Θεού. Ξαφνικά φάνηκε ο διάβολος κρατώντας μιάν αξίνα!
Τη σήκωσε ψηλά για να τον χτυπήσει, μα, πριν προλάβει να την κατεβάσει, κυριεύτηκε από φρίκη και τρόμο, τραβήχτηκε πίσω και χάθηκε σαν καπνός, ξεφωνίζοντας και κάνοντας μεγάλο θόρυβο, ενώ ο Νήφων, ξύπνιος πιά, τον άκουσε να τρίζει τα δόντια και να λέει:
– Αχ, Μαρία! Εσύ, όπως πάντα, με καίς! Εσύ, που προστατεύεις αυτό το αγύριστο κεφάλι!
Από τα θυμωμένα εκείνα λόγια του σατανά, ο δίκαιος κατάλαβε ότι η Παναγία τον υπερασπιζόταν και τον σκέπαζε με τη χάρη της, επειδή κάθε βράδυ, πριν κοιμηθεί συνήθιζε να παίρνει λάδι απ’ το καντήλι της και ν’ αλείφεται με πολλή ευλάβεια στο μέτωπο, στον αυχένα, στην καρδιά και σ’ όλα του τα αισθητήρια.
Η μυστική δύναμη, που είχε το άγιο εκείνο λάδι, έτρεψε το διάβολο σε φυγή.
Από τότε, διαπιστώνοντας τη δύναμη που έχει το λάδι από το καντήλι της Θεοτόκου και των αγίων, συμβούλευε τους γνωστούς του να παίρνουν κάθε βράδυ απ’ αυτό, ν’ αλείφονται με πίστη και μετά να κοιμούνται.
Ένας πατέρας διηγείται τα εξής για το παιδί του, που κάποτε είχε αρρωστήσει: Το παιδί μου ο Πέτρος προσβλήθηκε από ελονοσία. Το πήγαμε εκείνη την νύκτα αμέσως στο νοσοκομείο.Εγώ έμεινα στο σπίτι, ενώ η σύζυγός μου παρέμεινε κοντά στο παιδί μας στο νοσοκομείο. Στάθηκα μπροστά στις εικόνες των Αγίων μας.
Έστρεψα τα μάτια μου στην Θεοτόκο και της είπα: «Οι αιρετικοί, Παναγία μου, μέρα-νύκτα σε κακολογούν, εγώ όμως σε πιστεύω, σε προσκυνώ και σε δοξολογώ. Θέλω αύριο να ευδοκήσης να δοξασθή το όνομά σου και εγώ να διηγούμαι τα θαυμάσιά σου.
Πήγαινε να επισκεφθής το παιδί μου στο νοσοκομείο. Κουράσθηκα να πηγαίνω εκεί και να γυρίζω πάντα πικραμένος…». Το πρωί επήγα τσάι στο νοσοκομείο για το παιδί μου. Μετά έφυγα αμέσως για την δουλειά μου. Το απόγευμα ο γιατρός είχε υπογράψει το εξιτήριο του παιδιού μου. Επήγα, το επήρα και με την γυναίκα μου εδοξάσαμε την άμεση επέμβασι της Παναγίας μας.
Δύο δάκρυα με παράπονο και η Παναγιά μας απάντησε
Το μάθημα της Ρητορικής-Κατηχητικής, προχωρούσε, κόντευε η ώρα να τελειώσει, όταν άρχισαν οι ερωτήσεις απὸ τους φοιτητές του πρώτου έτους της Θεολογικής Σχολής Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης του Ορθοδόξου Πανεπιστημίου του Κογκὸ.
– Πώς πρέπει να πλησιάσουμε τον κόσμο; – Πώς θα βοηθήσουμε τον ιερέα της ενορίας μας; – Έχει μεγάλη επαρχία ο ιερέας μας. Είναι υπεύθυνος σε πολλὰ χωριὰ, σε πολλὲς εκκλησίες∙ άλλες απὸ αυτὲς είναι κτισμένες και άλλες λασποκαλύβες; – Εμείς δεν έχουμε ιερέα. Έχουμε όμως ωραία Εκκλησία με τον κατηχητή μας∙ συγκεντρωνόμαστε και ψάλλουμε. Κάπου-κάπου μάς έρχεται ιερέας. Περιμένουμε μήπως και τώρα το Πάσχα έρθει κανεὶς.
Καθένας έλεγε τις δυσκολίες που είχαν στις πόλεις και στα χωριὰ τους∙ η συζήτηση είχε φουντώσει. Ο Χαράλαμπος απὸ το Bandundu όμως καθόταν σκεπτικὸς και λυπημένος, κοίταζε τους συμφοιτητὲς του. Δεν άντεξε∙ δυὸ δάκρυα έτρεξαν στα μάγουλά του κι ένας αναστεναγμὸς και ένα παράπονο ξεπήδησαν απὸ μέσα του. – Εμείς ούτε Ἐκκλησία έχουμε, ούτε υπάρχει κοντὰ μας καμιὰ. Τα δάκρυα έπεσαν στο θρανίο. Σιωπή επικράτησε για λίγο. Προσπάθησα να κόψω τη σιωπή για να φύγουμε απὸ την αμηχανία, στην οποία πέσαμε όλοι. – Να το δούμε, Χαράλαμπε, έλα μετὰ στο γραφείο.
Το θαύμα
Δεν πρόλαβα να τελειώσω και κτύπησε το τηλέφωνο. Είδα ότι ήταν απὸ μακρυά μήπως είναι τίποτε επείγον, διερωτήθηκα∙ ζήτησα συγγνώμη απὸ τους φοιτητές και το σήκωσα. – Bonjour… Comment ça va ? – Ποιός, ποιός; Τότε καταλαβα γνώριμη φωνὴ αδελφού απὸ το γραφείο της Αδελφότητος Εξωτερικής Ιεραποστολής της Θεσσαλονίκης. – Σεβασμιώτατε, η Παναγία σού στέλνει ένα δώρο, μια Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Πρέπει να ξεκινήσετε αμέσως.
Τα έχασα. Κοιτούσα μια τον Χαράλαμπο, μια το τηλέφωνο. Μπέρδεψα τα λόγια μου. –Θα κοιτάξω, απάντησα. Είμαι στην τάξη, κάτι τέτοιο συζητάμε. Η Παναγία απάντησε στα δάκρυα του Χαράλαμπου. Εζήτησα αμέσως τον υπεύθυνο της ιεραποστολής στην περιοχὴ του Bandundu, τον κ. Θεόδωρο Φουμουάζα, Κοσμήτορα του Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου της Κινσάσας και Αντιπρύτανη του Ορθοδόξου Πανεπιστημίου μας, απὸ εκεί που κατάγεται ο Χαράλαμπος.
– Θεόδωρε, η Παναγία μας σάς στέλνει μια Εκκλησία της, του Ευαγγελισμού της, ἔχετε οἰκόπεδο; – Ναι, δύο ἐκτάρια, δικὰ μας, αρκετὸς ο χώρος για εκκλησία, σχολείο, ιατρείο. Έχουμε και τρεις φοιτητὲς στη Θεολογικὴ μας σχολὴ. Έτοιμοι για δράση. – Τότε προχωράμε. Ένα νέο ιεραποστολικὸ κέντρο η Παναγία ανοίγει στο Bandundu του Κονγκό. Η Παναγία άκουσε το παράπονο του Χαράλαμπου και απάντησε στα δάκρυα του.
Οι κάτοικοι της Μελίκης, στην Ημαθία ξαναζούν το Θαύμα
Το σπουδαίο θαύμα της δικής τους Παναγίας, που έσωσε το χωριό και εκατοντάδες ψυχές από τον θάνατο την περίοδο του Εμφυλίου, εξιστορείται στο παρακάτω άρθρο. Η εικόνα της Παναγιάς της Μελικιώτισσας, που ήταν «κρυμμένη» για περισσότερο από 50 χρόνια, «εμφανίστηκε» και πάλι. Αυτή τη φορά στα χέρια του νέου εφημέριου του Ναού της Αγίας Παρασκευής, του πατέρα Γεωργίου. Οι κάτοικοι της περιοχής αντιμετωπίζουν την επανεμφάνιση της ως σημάδι από τον Θεό ότι δεν τους έχει εγκαταλείψει.
Όπως λένε, η εικόνα παραμένει και σήμερα θαυματουργή.
Ο λαογράφος και δημοσιογράφος Γιώργος Μελίκης σε ανύποπτο χρόνο είχε καταγράψει το ιστορικό συμβάν και το έχει συμπεριλάβει στην έρευνα του ως το ανεξήγητο περιστατικό το οποίο κανείς από τους πρωταγωνιστές που το έζησαν δεν ξέχασε ποτέ.
Μέγα το θαύμα της Παναγίας Μελικιώτισσας
Η σπάνια μορφή της Παναγίας, που μαγνητίζει όποιον την αντικρίζει για πρώτη φορά, είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό που κάνει την εικόνα ξεχωριστή.
Το πρώτο που θα δει κανείς κι αυτό που οι Μελικιώτες αποκαλούν θαύμα είναι οι 55 σφαίρες που φέρει παντού η εικόνα, εκτός από το πρόσωπό της, που παρέμεινε αλώβητο.
Ήταν 17 Μαρτίου του 1947. Ο εμφύλιος είχε αιματοκυλίσει την περιοχή. Στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου, μερικές δεκάδες στρατιώτες-ορισμένοι μιλούν για 55 ψυχές μαζί με παιδιά και γυναίκες αναζήτησαν καταφύγιο για να προστατευτούν από τη μανία του πολέμου.
Κάποιος τους πρόδωσε. Πριν φτάσει το χάραμα, ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Είχε προηγηθεί η προσπάθεια των ανταρτών να σπάσουν την ξύλινη πόρτα της παλιάς εκκλησίας.
Στάθηκε αδύνατο. Τότε άρχισαν να πυροβολούν κατά ριπάς. Όταν άδειασαν τα όπλα τους, μπήκαν στον ρημαγμένο ναό και έμειναν … άφωνοι με όσα αντίκρισαν.
Κανείς από τους στρατιώτες και όσους βρίσκονταν μέσα δεν έπαθε το παραμικρό. Όλες οι σφαίρες βρίσκονταν πάνω στην εικόνα της Παναγίας, που στόλιζε το τέμπλο.
Μοναδικό σημείο όπου δεν υπήρχε ούτε μια σφαίρα ήταν το πρόσωπο της Θεοτόκου που εξακολούθησε να κοιτάζει τους πάντες με αγάπη.
Ακολουθεί η πραγματική ιστορία της Μαρίας η οποία είχε καρκίνο στη μήτρα. Μέσα από την πίστη της και με την δύναμη της προσευχής, η ίδια έζησε το συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας Μαλεβή, με το Άγιο Μύρο, το οποίο ξάφνιασε τους πάντες.
Η Μαρία είχε καρκίνο στη μήτρα και οι γιατροί δεν ανελάμβαναν να της κάνουν εγχείρηση γιατί ήταν δύσκολη. Έφεραν ιατρό από το εξωτερικό και της έκανε την εγχείρηση στην ωοθήκη.
Σε λίγα χρόνια έκανε μετάσταση αντί για έναν όγκο παρουσιάσθηκαν δύο και την έπιασαν μεγάλες αιμορραγίες.
Ήταν πρησμένη στην κοιλιά και όλη σκελετωμένη με πυρετό. Πήγε στο νοσοκομείο Αρεταίειον, της έκαμαν τις εξετάσεις και τη βιοψία και ενώ όλα ήσαν έτοιμα για την εγχείρηση, κάλεσαν τον άνδρα της επειγόντως και του είπαν ότι αν θα κάμουν εγχείρηση, θα μείνη στο μαχαίρι, ενώ με τις καυτηριάσεις και τα φάρμακα θα ζήση κανένα χρόνο.
Την πήραν στο σπίτι, δεν της είπαν ότι θα πεθάνη αλλά αυτή το καταλάβαινε, γιατί έβλεπε τον άνδρα της και τα παιδιά της να κλαίνε κάθε μέρα.
Μια μέρα της είπε η αδελφή της Μαρία, «πάμε στην Παναγία τη Μαλεβή, θέλεις να έρθης»; αλλά εκείνη είχε 40 πυρετό και δεν μπορούσε από το πρήξιμο το πολύ και της λέγει «δεν μπορώ να σηκωθώ» αλλά μια δύναμι εκείνη την ώρα αισθάνθηκε, μια χάρι και της λέει «Θα έρθω αδελφή μου, θα έρθω» και την σήκωσε η αδελφή της και την φέρανε εδώ στη Μονή.
Παναγία Μαλεβή
Όταν μπήκε στην πόρτα αισθάνθηκε δυνατή την ευωδία του Μύρου της Παναγίας και πήγε στην Παναγία τη Μυροβλύτισσα με κλάματα, την προσκύνησε και την παρακαλούσε να τη θεραπεύση.
Το συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας Μαλεβή
Έκαμαν παράκληση και η Μαρία ακούμπησε στο Δεσποτικό θρόνο δίπλα μπρούμυτα και αισθάνθηκε στο σώμα της την ώρα που τέλειωνε η παράκλησις ένα συναίσθημα σαν να έτρεχε το αίμα της, σαν να της φεύγη κάτι, αλλά αλάφρωνε, της έφευγε το πρήξιμο, αισθανόταν σαν να μην πατάη στη γη και σε μια στιγμή λέγει στην αδελφή της «αισθάνομαι σαν να μην πατάω στη γη, μου έφυγε το πρήξιμο, έγινα καλά» και έβαλε τα κλάματα η αδελφή της και προσκύνησαν τη Μυροβλύτισσα Παναγία με κλάματα.
Σταυρώθηκε και με Άγιο Μύρο, η Παναγία έκαμε το θαύμα της, ξεπρήσθηκε αμέσως και έπεσε ο πυρετός.
Και επειδή άργησαν να γυρίσουν στο σπίτι της, ο άνδρας της και τα παιδιά της βγήκαν στους δρόμους, νόμισαν ότι κάτι θα έπαθε στο δρόμο. Όταν γύρισε υγιής και χαρούμενη την αγκάλιασαν ο άνδρας της και τα παιδιά της και τους είπε: «η Παναγία η Μυροβλύτισσα με έκαμε καλά, ξεπρήστηκα, έπεσε ο πυρετός, και θα πηγαίνω πολλές φορές στην Παναγία που με έκαμε καλά».
Και ο άνδρας της πίστεψε, που δεν ήταν πολύ πιστός και ήλθε πάλι υγιής και χαρούμενη να προσκυνήση και να ευχαριστήση την Μυροβλύτισσα Παναγία που την θεράπευσε.
*«Ιστορικό και Θαύματα Παναγίας Μαλεβή», Ανυσία Μοναχή
Στο μοναστήρι της Παναγίας Μαλεβής υπάρχει μία θαυματουργική εικόνα από τις 70, που ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς, που από το 1964 μ.Χ. αναβλύζει Άγιο Μύρο, χάρη στο οποίο πολλοί ασθενείς θεραπεύονται.
Τα θαύματα της Παναγίας στη Μονή αυτή είναι αναρίθμητα.
Πώς εμφανίσθηκε το Άγιο Μύρο
Εκείνο το οποίον έχει βαθύτατα συγκινήσει την ψυχή μου και με έχει κυριολεκτικά ταράξει είναι το ουράνιον, το θείον Μύρο, το υπέρκόσμιον τούτο Μύρο το οποίον αναβλύζει εκ της θαυματουργού ταύτης εικόνος.
Πόσοι και πόσοι αλήθεια δεν θέλησαν να εξετάσουν και να βρουν την σύνθεσή του στο τέλος έμειναν άφωνοι και κατησχημένοι διότι όσες προσπάθειες και αν έκαμαν έμειναν άπρακτοι. Το Μύρον τούτο δεν έχει όμοιόν του επί της γης. Το Μύρον αυτό δεν μοιάζει με το Μύρον το οποίον αναβλύζουν διάφοροι Άγιοι. Είναι πρωτοφανές Μύρον το οποίο ο γλυκύς μας Ιησούς χάρισε ως πολυτιμότατο δώρο στην Αειπάρθενο Μητέρα Του.
Αστυνομικοί και Χημικοί σπεύδουν να διαπιστώσουν την προέλευσιν του Αγίου Μύρου.
Το 1969 ήρθε ο ανώτατος διοικητής χωροφυλακής Τριπόλεως με τον διοικητή του Άστρους, επιθεώρησαν την εικόνα και όπως είπε στους Αγιοπετρίτες ο διοικητής ότι ουδεμία νοθεία υπάρχει δεν ήταν και αυτός θεοφοβούμενος προηγουμένως αλλά όταν είδε ο ίδιος το θαύμα με τα δικά του μάτια είπε: «Μεγάλος Θεός υπάρχει». Και ένας Χημικός Τριπόλεως επήρε να κάμη χημική ανάλυση στο Μύρο της Παναγίας είδε θαυματουργική δύναμη δεν είδε τίποτα το φυσικό ανεβόησε «Μέγας Θεός υπάρχει».
Το Μύρον της Παναγίας λίγα χρόνια ήταν κατ’ αυτόν τον τρόπον. Όπως ήταν κατακάθαρο το τζάμι συνέφιαζε μέσα από το τζάμι γινόταν σταγόνες μεγάλες και έβγαινε από το τζάμι, το τρύπαγε, το βλέπαμε που έβγαινε και έτρεχε κάτω.
Το μαζεύαμε με βαμβάκια και το δίναμε για ευλογία στον κόσμο ύστερα από λίγα χρόνια έγινε ένας μεγάλος σεισμός και από τότε τρέχει διαρκώς το τζάμι, είναι διαρκώς βρεμένο, δεν στεγνώνει, το σκουπίζουμε και σε λίγες ώρες πάλι γεμίζει.
Το θαύμα της Παναγίας δεν ήταν διαδεδομένο πολύ μακρυά. Η περιοχή γύρω το εγνώριζε και λίγο μακρύτερα. Ύστερα από 6 χρόνια ήλθε ο Δημήτριος Παναγόπουλος το 1970, Ιούλιο μήνα από τας Αθήνας άνθρωπος ευσεβής και κήρυξ του θείου λόγου.
Ο πολύς κόσμος τον γνωρίζεt από τα κηρύγματά του και από την σεμνότητα του βίου του.
Αυτός ο κήρυξ του Θείου λόγου διέδωσε το θαύμα της Θεοτόκου σε ολόκληρο τον κόσμο σε φυλλάδιον που εκδίδει μία φορά το μήνα «Αγία Μαρίνα». Αρχίζουν πλέον να έρχονται προσκυνητές από την πρωτεύουσα, από ολόκληρη την Ελλάδα και από το εξωτερικό και όσοι δεν μπορούν να έλθουν μας στέλνουν γράμματα και ζητούν το Άγιον Μύρο της Παναγίας. Το Άγιο Μύρο θαυματουργεί, πολλοί ασθενείς θεραπεύονται.
Επί μισόν αιώνα η εικόνα της αναβλύζει Μύρο! Οι εμφανίσεις της εκατοντάδες, όσα και τα θαύματά της, τα οποία σχεδόν ποτέ δεν γίνονται γνωστά.
Παναγία Μαλεβή.
Ωστόσο, από στόμα σε στόμα τα θεϊκά σημάδια της μεταφέρονται στον κόσμο και κάθε χρόνο πιστοί από κάθε γωνιά της Ελλάδας αλλά και από το εξωτερικό, την Αμερική, την Αυστραλία, τον Καναδά, την Κύπρο, ταξιδεύουν μέχρι την Αρκαδία για να προσκυνήσουν τη χάρη Της και να ζητήσουν τη βοήθειά Της. Και εκείνη δεν τους χαλά χατίρι.
Τους απλώνει το χέρι και γιατρεύει τις πληγές τους…
Το εκκλησάκι που χτίστηκε με χρήματα των κατοίκων της περιοχής σε χώρο που παραχωρήθηκε αποκλειστικά για τον σκοπό αυτόν φέρει τη σφραγίδα του Δημήτρη Μυταρά
Λουκέτο εδώ και ένα χρόνο έχει μπει στη μικρή εκκλησία της Παναγίας Καταφυγιώτισσας, στον Ορμο Καταφυγή, κοντά στο Σούνιο, με απόφαση της Μητρόπολης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής.
Το εκκλησάκι που χτίστηκε με χρήματα των κατοίκων της περιοχής σε χώρο που παραχωρήθηκε αποκλειστικά για τον σκοπό αυτόν φέρει τη σφραγίδα του Δημήτρη Μυταρά καθώς ολόκληρο το εσωτερικό του έχει εικονογραφηθεί από τον σπουδαίο ζωγράφο. Η εικονογράφηση, που δεν θυμίζει τις αυστηρές βυζαντινές αγιογραφίες είναι και ο λόγος που η Μητρόπολη απαγόρευσε λειτουργίες και μυστήρια.
Όπως είχε πει ο Δημήτρης Μυταράς που πέθανε το 2017 στα 83 χρόνια της ζωής του, είχε προτείνει ο ίδιος να δημιουργήσει στο εσωτερικό του ναού, υπό έναν όρο:
“Όταν είδα αυτό αυτό εκκλησάκι είπα είπα θέλετε να σας το ζωγραφίσω. Αλλά είπα θα το ζωγραφίσω όπως ξέρω εγώ”.
Ο Δημήτρης Μυταράς ολοκλήρωσε αυτό που είχε στο μυαλό του μέσα σε 9 μήνες. Το εσωτερικό της εκκλησίας ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Αντί για τις βυζαντινές αγιογραφίες, oi τοίχοι είναι πλημμυρισμένοι από χρώματα.
Το κίτρινο κυριαρχεί. Στους τοίχους, οι μορφές των ανέμων και μια οροφή ντυμένη στο γαλάζιο. Όλη η εικονογράφηση μοιάζει να έχει κίνηση. Το ύφος του Δημήτρη Μυταρά αναγνωρίζεται αμέσως από τους γνώστες. Μπροστά στην Ωραία Πύλη, τοποθετήθηκαν δύο εικόνες και άλλη μία ακριβώς μπροστά για τους προσκυνητές.
“Έχει το μάτι του θεού, και αγγέλους”, είπε ο Χρήστος Καλούμενος, πρόεδρος Συλλόγου “Ο Ποσειδώνας”.
Αυτή η εικονογράφηση, που δεν θυμίζει σε τίποτα τις αυστηρές βυζαντινές αγιογραφίες, είναι και η πραγματική αιτία πίσω από την απόφαση της Μητρόπολης να απαγορεύσει στο εξής λειτουργίες και μυστήρια στο εσωτερικό του ναού.
“Όπως το έχουν κάνει, δεν μπορεί να λειτουργεί έτσι, με αυτό το τερατογράφημα”, είπε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής.
Ο Δημήτρης Μυταράς δήλωνε ικανοποιημένος από το τελικό αποτέλεσμα. Με τη δίκη του άποψη είχαν συνταχθεί μια σειρά από επισκέπτες αλλά και κάτοικοι της περιοχής.
“Το εκκλησάκι αυτό είναι μια προσευχή που πάντα χρωστούσα. Όταν σταθείς εκεί θα αισθανθείς την επαφή του Θεού καθώς φυσούν οι άνεμοι. Όταν προσφέρθηκα να εικονογραφήσω το εκκλησάκι είπα ότι δεν θέλω χρήματα, όχι για να πάω στον Παράδεισο, αλλά για να μη μου επιβάλλουν οι άλλοι τις απόψεις τους”, είχε πει ο ίδιος.
Η αντίστροφη μέτρηση για την αναίρεση της άδειας λειτουργίας ξεκίνησε πριν από λίγους μήνες όταν ένα από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου εντόπισε ιερέα που όπως διαπιστώθηκε εκ των υστέρων, είχε αποσχηματιστεί από την Εκκλησία λόγω διαζυγίου και ιερουργούσε με το Παλαιό Ημερολόγιο.
“Εδώ λειτουργίες δεν μπορούσαν να γίνουν”, πρόσθεσε ο Χρήστος Καλούμενος, πρόεδρος Συλλόγου “Ο Ποσειδώνας”.
Λειτουργίες στο εκκλησάκι γίνονταν κάθε χρόνο τον Δεκαπενταύγουστο και το Πάσχα, ενώ άρχισαν να γίνονται γάμοι και βαπτίσεις σε περιορισμένο αριθμό.
Σε ετήσια βάση τα μυστήρια δεν ξεπερνούσαν τα 25 και τις περισσότερες φορές οι ανάγκες καλύπτονταν από ιερείς της περιοχής που δεν είχαν μυστήριο στις έδρες τους.
“Έχει εμπλακεί και το υπουργείο Πολιτισμού και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα”, είπε ο Χρήστος Καλούμενος, πρόεδρος Συλλόγου “Ο Ποσειδώνας”.
Εδώ και σχεδόν ένα χρόνο η Παναγία Καταφυγιώτισσα παραμένει κλειστή χωρίς να γίνονται λειτουργίες.
Με την εικονογράφηση του Δημήτρη Μυταρά να επανέρχεται στο προσκήνιο και τις αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία να διαδέχονται η μία την άλλη.
“Ο κ. Μυταράς έχει σπίτι εδώ και όταν φτιάχτηκε το εκκλησάκι το ζωγράφισε αλλά δεν πήρε χρήματα γι΄ αυτό”, δήλωσε ο Χρήστος Καλούμενος.
Ο Μάνος Στεφανίδης, κριτικός τέχνης και ομότιμος καθηγητής ΕΚΠΑ μίλησε στο LIVE NEWS.
“Επειδή εκτιμώ τον Μητροπολίτη Νικόλαο νομίζω πως ‘’τερατουργήματα’’ είναι μία λέξη που απάδει σε οποιαδήποτε καλλιτεχνική έκφραση. Αυτό είναι ένα γεροντικό έργο του Δημήτρη Μυταρά, είναι η κατάθεση ψυχής του. Το εκκλησάκι είναι περισσότερο Μυταράς παρά οτιδήποτε το Ορθόδοξο. Αυτό δεν είναι κακό. Η τέχνη είναι η τελευταία μορφή ελευθερίας. Οι ωραιότερες εκκλησίες της Ελλάδας έχουν γίνει από ζωγράφους”.
Στην κορυφή ενός βουνού στη Λήμνο βρίσκεται ένα γραφικό ξωκλήσι, που είναι μοναδικό στον κόσμο για την αρχιτεκτονική του. Βρίσκεται κάτω από μια σπηλιά και δεν έχει στέγη.
Η “Παναγιά η Κακαβιώτισσα”, όπως ονομάστηκε η εκκλησία από το βουνό Κάκαβο στο οποίο βρίσκεται, είναι κοντά στο χωριό του Ζεματά, μόλις 4 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το λιμάνι της Μύρινας.
Το εκκλησάκι εκτιμάται ότι χτίστηκε το 1300 και εκεί επέλεξαν ερημίτες μοναχοί να ασκητέψουν, ενώ μέχρι και σήμερα αποτελεί ένα σημείο απόλυτης ησυχίας και μοναδικής αισθητικής. Το 1305 το εκκλησάκι περιήλθε στην ιδιοκτησία της μονής Μεγίστης Λαύρας, όταν μοναχοί από τον Άγ. Ευστράτιο που ανήκαν στη μονή, εγκαταστάθηκαν στο εξωκλήσι για να προστατευθούν από τις επιδρομές Τούρκων.
Κάτω από το βραχώδες μπαλκόνι οι ασκητές έχτισαν τον μικρό ναό για να τελούν τη θεία λειτουργία οι μοναχοί.
Με το πέρασμα των χρόνων οι μοναχοί έφυγαν από τη ζωή και ο τελευταίος αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Λήμνο και να πάει στο Άγιο Όρος. Σύμφωνα με την παράδοση, πριν φύγει για το Άγιο όρος, βρήκε ένα Λημνιό από την οικογένεια Μουμτζή, που είχε τη μάντρα του εκεί κοντά και του εμπιστεύτηκε την εικόνα της Παναγίας, το «Ρόδον το αμάραντον».
Ο μοναχός ζήτησε από το βοσκό να τοποθετεί την εικόνα στο ναό κάθε»Λαμπροτρίτη» για να λειτουργείται. Έπειτα, σύμφωνα με το λαϊκό θρύλο, ο ασκητής μπήκε στη θάλασσα, άνοιξε το ράσο του, το οποίο έγινε βάρκα και έφυγε για το Άγιο Όρος.
Νέοι μοναχοί δεν ήρθαν στο ξωκλήσι, το οποίο έμεινε ως αξιοθέατο του νησιού. Στο εξωκλήσι γίνεται μόνο μια λειτουργία το χρόνο, κάθε Τρίτη μετά τη Λαμπρή και φυσικά μεταφέρεται και η εικόνα της Παναγίας Κακαβιώτισσας, την οποία διατηρεί ακόμη φυλάσσει η οικογένεια Μουμτζή.
Τις υπόλοιπες μέρες το ξωκλήσι της «Παναγιάς της Κακαβιώτισσας» αποτελεί ησυχαστήριο για εκείνους που θέλουν να απομονωθούν και να προσευχηθούν.
Η πρόσβαση στο ναό γίνεται μέσω ενός μονοπατιού που οδηγεί στην κορυφή του βουνού Κάκαβου.
Σε 15 λεπτά οι επισκέπτες διανύουν τα 1300 μέτρα, απολαμβάνοντας το υπέροχο τοπίο και την εντυπωσιακή θέα προς τον κόλπο του Μούδρου.
Παναγία η Προυσιώτισσα: Μια ανακάλυψη αξιοθαύμαστης ομορφιάς προσφέρεται στους επισκέπτες της Λαμίας, καθώς ένας εντυπωσιακός σπηλαιώδης ναός, αφιερωμένος στην Παναγία την Προυσιώτισσα, “κρύβεται” μέσα στο βράχο στους πρόποδες της Οίτης, σε μικρή απόσταση από την πόλη.
Ο μαγευτικός αυτός ναός, που ανακαινίστηκε από σιδηροδρομικούς υπαλλήλους, αποτελεί έναν ξεχωριστό προορισμό πνευματικής αναζήτησης και αισθητικής απόλαυσης. Οι πρόποδες της Οίτης αποκαλύπτουν ένα υπέροχο μικρό εκκλησάκι, ενσωματωμένο βαθιά στον πετρώδη τοπίο.
Παναγία η Προυσιώτισσα: Το απίστευτο θαύμα
Ιδιαίτερη προσοχή προσελκύει η ιστορική σημασία της Παναγίας Προυσιώτισσας, αφού η ευλογημένη αυτή εικόνα ανέκαθεν θεωρείται η προστάτιδα των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Λέγεται πως μια αμαξοστοιχία, παλαιότερα, ανατράπηκε πάνω από τον γκρεμό προς το σημείο όπου βρίσκεται το εκκλησάκι όλοι οι επιβάτες και οι εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο βγήκαν εκ θαύματος αλώβητοι.
Αυτό το θαύμα έκανε το εκκλησάκι ένα σημείο αναφοράς του Χριστιανισμού. Εξολοκλήρου αφιερωμένο στην Παναγία την Προυσιώτισσα, προσφέρει πνευματική αναζήτηση και ανακούφιση σε κάθε προσκυνητή που βρίσκεται εκεί.
