– Μπορεί η κυβέρνηση να αντέξει την πίεση εφαρμογής του νέου Μνημονίου;

– Ευθέως απαντώ όχι. Το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν εντοπίζεται μόνο στη φανερή έλλειψη στελεχών με επάρκεια και εμπειρία προκειμένου να διατηρήσουν τη χώρα στην Ευρωζώνη εφαρμόζοντας τα συμφωνηθέντα, ούτε στη χαμηλή ποιότητα του πολιτικού της λόγου, ούτε στις αποκλίνουσες και εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις που σπαράσσουν το βασικό κυβερνητικό κόμμα, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι ανέλαβαν να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα το οποίο διακηρύσσουν ότι δεν το πιστεύουν.

Δεν το υιοθετούν για λόγους δημαγωγικούς και καιροσκοπικούς, που είναι και τα βασικά τους πολιτικά χαρακτηριστικά. Το υπέγραψαν γιατί μόλις τώρα αντιλήφθηκαν με τρόμο ότι θα τους «έπεφταν τα κεραμίδια στο κεφάλι» με βαριές προσωπικές συνέπειες, εάν συνέχιζαν τις αδιέξοδες και παραπλανητικές ρητορείες τους. Οχι, δεν επήλθε οβιδιακή μεταμόρφωση, ούτε είδαν το φως το αληθινό.

– Δηλαδή δεν πιστεύετε ότι θα εφαρμοστεί;

– Αλλο μέτρα άλλο μεταρρυθμίσεις. Τα μεγάλα μεταρρυθμιστικά προγράμματα απαιτούν πειθαρχία, κοινωνικές συμμαχίες και κυρίως πολιτικό βολονταρισμό. Νομίζω ότι τίποτε από αυτά τα χαρακτηριστικά δεν διαθέτει και δεν καλλιεργεί η κυβέρνηση. Η μόνη ελπίδα μας είναι η εποπτεία, ο έλεγχος και οι ασφυκτικές πιέσεις των εταίρων. Αλλά με το ζόρι δεν εκσυγχρονίζεται ένας λαός.

Χρειάζονται ισχυρή βούληση, σχέδιο και στέρεες αποφάσεις. Οχι παίγνια και επικοινωνιακές πονηρίες, όπως εν πολλοίς γινόταν έως σήμερα. Η ετεροπειθαρχία των πιστωτών καλή είναι, αλλά η αυτοπειθαρχία της κοινωνίας και η πίστη σε ένα σκοπό είναι που θα φέρουν τελικά το αποτέλεσμα.

Αυτές τις ώρες η χώρα χρειάζεται πολιτικούς που να ασχολούνται με τις κρατικές υποθέσεις και όχι λογομάγειρες που παραπλανούν ή ωραιοποιούν την πραγματικότητα. Εάν εφαρμοστεί το πρόγραμμα ως προϊόν συλλογικής πεποίθησης, του χρόνου τέτοιον καιρό θα μιλάμε με αισιοδοξία για την κατάληξη της εθνικής μας περιπέτειας. Αν δεν εφαρμοστεί, τότε του χρόνου τέτοιον καιρό η κατάσταση στην Ελλάδα θα είναι τραγικά αδιέξοδη. Ελπίζω να γίνει το πρώτο.

– Πρέπει να γίνουν εκλογές;

– Αν δεν νιώσουμε σε ποια κατάσταση είναι η χώρα και τι πρέπει να κάνουμε, οι εκλογές είτε γίνουν είτε δεν γίνουν έχουν δευτερεύουσα αξία. Αναπαραγωγή του αδιεξόδου θα είναι και ας υπάρξουν κυβερνητικές πλειοψηφίες αν οι αντιλήψεις παραμείνουν ίδιες.

– Τι επιδιώκετε με την πρωτοβουλία σας για ίδρυση νέου κόμματος;

– Η ίδρυση του νέου αυτού κόμματος έχει νόημα μόνο εάν θα αιμοδοτήσει το πολιτικό σύστημα με δυναμικούς καινούργιους ανθρώπους από την κοινωνία που έχουν διάθεση να συμβάλουν στους νέους όρους που απαιτούνται για τη διάσωση και τη νέα πορεία της χώρας και όχι παρηκμασμένα κατάλοιπα προγενέστερων περιόδων.

Θα έχει νόημα εάν το νέο κόμμα είναι απαλλαγμένο από αρχηγίσκους και ιδιοκτήτες. Αν αυτοί που το στηρίζουν είναι δημοκράτες – πατριώτες, που υπερασπίζονται την παραμονή μας στην Ευρωζώνη. Αν πιστεύουν στις ανελέητες μεταρρυθμίσεις. Αν μπορούν να υπερασπιστούν ιδέες που μπορούν να γίνουν συλλογικό συναίσθημα και από συναίσθημα πεποίθηση.

Αν σε αυτό προσέλθουν οι πρωτοπόρες δυνάμεις της χώρας, που ανήκουν σε όλες τις γενιές, αλλά που θα ηγείται του εγχειρήματος η νεότερη γενιά με τη συνεπικουρία των εμπείρων παλαιοτέρων, τότε ένα τέτοιο κόμμα έχει νόημα να υπάρξει.

Αλλά και για να υπάρξει πρέπει να έχει και έναντι όλων των σημερινών κομμάτων, και κυρίως έναντι όλων εκείνων που βλέπουμε να ξεφυτρώνουν καθημερινά, διακριτά χαρακτηριστικά. Δεν θα μπορεί και δεν θα πρέπει να είναι το ίδιο. Ενα νέο κόμμα, που κανένας κακοπροαίρετος δεν θα μπορεί να το «τσουβαλιάσει» με αυτά. Ενα κόμμα που θα είναι στην ουσία ένα πλατύ αντιλαϊκίστικο μέτωπο.

– Ποιος θα ηγείται του νέου κόμματος;

– Ενα είναι βέβαιο, ότι η ηγεσία αυτού του νέου κόμματος θα είναι όχι μόνο καινούργιοι αλλά και νέοι σε ηλικία. Θα ανήκουν στους ανθρώπους της εποχής που εκπροσωπούν τη σύγχρονη κουλτούρα, θα είναι ηγέτες που θα έχουν την ικανότητα να νιώθουν τους ανέμους που περνάνε πάνω από τη χώρα.

Σύμφωνα με το καταστατικό θα υπάρχει, όπως σε πολλά ευρωπαϊκά κόμματα, άλλος πρόεδρος του κόμματος και άλλος γενικός γραμματέας, που θα είναι ο πολιτικός εκπρόσωπος του κόμματος και ο υποψήφιος πρωθυπουργός.

– Γιατί προκρίνατε τελικώς αυτή την επιλογή της νεότερης γενιάς στην ηγεσία;

– Το 85% των νεότερων ηλικιών που ψήφισαν «όχι» στο δημοψήφισμα ήταν μια συντριπτική απόρριψη όλων εμάς που οδηγήσαμε τη γενιά τους σε προσωπικά και συλλογικά αδιέξοδα. Ηταν έκφραση μηδενισμού – νιχιλισμού. Δεν ήταν επιβεβαίωση ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε των ΑΝΕΛ, ούτε απόρριψη των μέτρων, ούτε του ευρώ, ούτε υπέρ της δραχμής.

Ηταν ο αχός μιας κραυγής που ζητάει τη χειρολαβή της σωτηρίας μέσα από νέα πεδία, πολιτικά και κοινωνικά, που η ίδια αυτή γενιά θα αναγνώριζε και θα εμπιστευόταν. Σε εμάς, και σε όσους από εμάς των παλαιοτέρων γενεών απλώς θα αφήσει ή και θα απαιτήσει απλώς τη συνδρομή και τη συνεπικουρία.

– Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που μπορούν να αναλάβουν τέτοια φορτία;

– Υπάρχουν και είναι πολλοί και απαλλαγμένοι από ιδεοληψίες και στυλ. Να το πω άλλη μία φορά: εκεί είναι ο πλούτος και η ελπίδα της χώρας. Εχουμε πολλούς νέους στην ηλικία των 30 έως 45 ετών με πνευματική δύναμη και ψυχικές ιδιότητες ηγέτη. Το νέο δεν είναι θέμα ηλικίας αλλά πνευματική κατάσταση. Με πυρήνα τους ικανότερους από τη γενιά αυτή πάμε για μια νέα ισχυρή, δεμένη συνάντηση γενεών και αλληλεγγύης για την πατρίδα.

– Πότε πιστεύετε ότι θα ιδρυθεί επισήμως;

– Πιστεύω πολύ σύντομα, αλλά η συγκρότηση κάποιου σοβαρού κόμματος που η νομιμοποίησή του προέρχεται μόνο από την κοινωνία είναι μια δύσκολη προσπάθεια που δεν χωρούν λάθη, γραφικότητες, βιασύνες. Ή θα είναι κάτι πολύ σοβαρό ή δεν θα υπάρξει ποτέ. Σε κάθε περίπτωση, θα συνεισφέρει στην κοινωνία, δεν θα αφαιρέσει.

Πηγή: Καθημερινή