Για πρώτη φορά η Αθήνα άνοιγε τις πόρτες της σε μία συναυλία παγκοσμίου κλάσεως, δεν κατάφερε όμως να σταθεί αντάξια του μεγέθους της.
Μέχρι τότε στην Αθήνα είχαν πραγματοποιηθεί μεγάλες συναυλίες μόνο «αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης» στον δοκιμαζόμενο λαό της Χιλής και συμπαράστασης στην Κύπρο. Το «Rock in Athens» που έλαβε χώρα πριν από τριάντα χρόνια ακριβώς στις 26 και 27 Ιουλίου 1985 στο Καλλιμάρμαρο ήρθε να βάλει την ελληνική πρωτεύουσα στον χάρτη των μεγάλων διεθνών συναυλιών.
Φυσικά δεν ήταν όλα ρόδινα – μάλλον το αντίθετο – στην πρώτη αυτή προσπάθεια η οποία εντάχθηκε στον θεσμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης που ξεκίνησε εκείνη την χρονιά από την Αθήνα σε ένα σχέδιο που είχε η τότε Υπουργός Πολιτισμού, Μελίνα Μερκούρη. Όπως σε πολλές άλλες περιστάσεις, η προετοιμασία και η οργάνωση ήταν κατά πολύ κατώτερη από το μέγεθος του γεγονότος.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ήδη από τις αρχές του χρόνου τα μεγάλα ονόματα που θα συμμετείχαν (Τhe Stranglers, Depeche Mode, The Cure, Nina Hangen, The Clash, Talk Talk, Culture Club κ.α.) διαφημίζονταν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό σε ένα γεγονός που φιλοδοξούσε να γίνει το καλλιτεχνικό γεγονός της χρονιάς.
Το σκεπτικό του Υπουργείου Πολιτισμού εκείνης της εποχής παραπέμπει σε κομουνιστικό κράτος που κάνει ανοίγματα στον δυτικό πολιτισμό. Σε ανακοίνωση του ανέφερε: “Η μεγάλη εκδήλωση συναυλίας ‘Ροκ’ στο Παναθηναϊκό Στάδιο ανταποκρίνεται έμπρακτα στο δικαίωμα της ελληνικής νεολαίας να γνωρίσει νέα ρεύματα στη σύγχρονη μουσική”.
Το ελληνικό νεανικό κοινό είχε την δυνατότητα να δει από κοντά τους καλλιτέχνες που θαύμαζε μέσα από τις σελίδες του “Ποπ & Ροκ” και από το “Μουσικόραμα” και οι Ευρωπαίοι θαυμαστές τους να συνδυάσουν τον τερπνόν με διακοπές στα ελληνικά νησιά. Το εισιτήριο των 1200 δραχμών (περίπου 3,5 ευρώ) μπορεί να ακούγεται σήμερα ως ευκαιρία αλλά για την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων εκείνης της εποχής ήταν τουλάχιστον “αλμυρό”.
Παρασκευή 26 Ιουλίου 1985: Η Αθήνα γνωρίζει μία από τις πλέον θερμές της ημέρες του καλοκαιριού. Τίποτα όμως δεν σταμάτησε μουσικόφιλους να μαζευτούν από τις 3 το μεσημέρι στα εκτυφλωτικά, εκείνη τη ώρα, μάρμαρα του ειδικά διαμορφωμένου για την συναυλία, Παναθηναϊκού Σταδίου.
Λίγο πριν εμφανισθεί το support, οι Γάλλοι “Téléphone” (σ.σ. διαλύθηκαν λίγους μήνες αργότερα, μετά από 10 χρόνια πορείας) το μεγαλύτερο μέρος του σταδίου ήταν ήδη γεμάτο. Οι διοργανωτές με μία αυτοσχέδια μάνικα προσπαθούσαν να δροσίσουν όσους βρίσκονταν στην πλατεία την ίδια ώρα που τα αναψυκτικά δεν τιμούσαν το όνομα τους καθώς ήταν ζεστά και πανάκριβα.
Το διάλειμμα που ακολούθησε για να εισέλθουν στην σκηνή οι Stranglers, τα πράγματα πήραν μία παράξενη τροπή. Τριακόσιοι περίπου νεαροί, τους οποίους οι εφημερίδες ανάλογα με την “προοδευτικότητα τους” τους χαρακτηρίζουν “αναρχοπάνκ”, “φρικιά”, “ταραξίες” επιχειρούν να “κάνουν ντου” και να εισέλθουν χωρίς να πληρώσουν εισιτήριο.
Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή η ομάδα ασφαλείας ήταν ιδιαίτερα αυστηρή και απαγόρευε στους εισερχόμενους να περάσουν ακόμη και μπουκάλια με νερό για να αποφευχθούν εκσφενδονισμοί προς την σκηνή ή ανάμεσα σε διαφορετικές “μουσικές ταξιαρχίες”. Καθώς λοιπόν οι υπεύθυνοι της συναυλίας δεν δείχνουν την αναμενόμενη κατανόηση, οι νεαροί αρχίζουν να εκτοξεύουν πέτρες, μπουκάλια και μολότοφ προς την είσοδο.
Έντρομοι οι αστυνομικοί υποχωρούν τρέχοντας μέσα στον αγωνιστικό χώρο του σταδίου, ενώ την ίδια ώρα ένα αυτοκίνητο καίγονταν στον εξωτερικό χώρο δημιουργώντας ένα μάγκωμα σε όσους ήταν μέσα και δεν ήξεραν τι πραγματικά συνέβαινε. Οι μνήμες των γεγονότων του Χέιζελ που είχαν συμβεί ελάχιστες εβδομάδες νωρίτερα ήταν νωπές. Πυροσβεστικό ρόλο έπαιξε ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος την προηγούμενη ημέρα είχε ορκιστεί υφυπουργός Πολιτισμού. Κατεύνασε τα πνεύματα και βοήθησε να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Το πρόγραμμα συνέχισε κανονικά και μάλλον υποτονικά με μεγάλα διαλείμματα ανάμεσα στις μπάντες και τα πνεύματα άναψαν πάλι όταν ανέβηκε στην σκηνή με ένα λαμέ κιμονό ο Boy George. Σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής: η εμφάνιση του Μπόυ Τζώρτζ και του συγκροτήματος του, των “Κάλτσουρ Κλαμπ” έσωσε την συναυλία.
Ο ήχος, η εμφάνιση του, ακόμη και ο διάλογος που άνοιξε με το κοινό, έδωσε μια άλλη όψη στην συναυλία , αφού κατάφερε στην κυριολεξία να ξεσηκώσει το πλήθος. Τότε ήταν που άρχισε το “πανηγύρι”. Με το γνωστό εκκεντρικό του ντύσιμο και τις άνετες κινήσεις του έδωσε ένα πραγματικό ρεσιτάλ που θα μείνει αξέχαστο σε όσους το παρακολούθησαν.
Κι ενώ οι κερκίδες αποθέωσαν τον Μπόυ Τζώρτζ, ο κόσμος που είχε μαζευτεί μπροστά στη σκηνή τον αποδοκίμασε έντονα, ενώ του πέταγε πλαστικά μπουκάλια γεμάτα άμμο και του έκανε διάφορες όχι και τόσο αθώες, χειρονομίες.
Κι ο εκκεντρικός καλλιτέχνης δείχνοντας αξιοθαύμαστη ψυχραιμία μπροστά στα ιπτάμενα μπουκάλια “διάνθισε” την εμφάνιση του με χυδαιολογίες, κοροϊδευτικά γέλια και χειρονομίες. Απόδειξη ότι έμαθε πολύ γρήγορα ελληνικά είναι το “είσαι μαλακ…” που είπε κάποια στιγμή.
Οι διοργανωτές, για να τον προστατέψουν, ύψωσαν μπροστά του, προστατευτικά κόντρα πλακέ όμως τόσο ο Τζώρτζ όσο και τα άλλα μέλη του συγκροτήματος δέχτηκαν αρκετά μπουκάλια στο κεφάλι.
To Rock in Athens πέρασε στην ιστορία πριν από ακριβώς τριάντα χρόνια με την δεύτερη ημέρα να κυλλά πιο ήρεμα και πιο οργανωμένα με την Nina Hangen να κερδίζει το μεγαλύτερο χειροκρότημα. Οι βάσεις για να περάσουν στις επόμενες δεκαετίες μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της διεθνούς μουσικής σκηνής από την χώρα μας μόλις είχαν μπει.