Μια υπέροχη συλλογή από ζώα δολοφόνους παρουσιάζει το BBC Earth Unplugged. Στο βίντεο βλέπουμε τις μοναδικές μεθόδους επίθεσης σε αργή κίνηση κροκοδείλων, χαμαιλεόντων, κουκουβαγιών και άλλων ζώων.
Ποίο κατά τη γνώμη σας είναι το πιο εντυπωσιακό;
Δείτε το βίντεο
Ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων (427-347 π.Χ.) γύρω στο 374 π.Χ. έγραψε το κορυφαίο έργο του Πολιτεία, μέσω του οποίου σχεδίασε την εικόνα του ιδα-νικού πολιτεύματος με επίγνωση του πόσο δύσκολη είναι η πραγματοποίησή του.
Στο έργο αυτό μέσα από την αφήγηση του Σωκράτη αναφέρεται και η συζήτηση που έγινε με θέμα τη φύση της δικαιοσύνης, αλλά κυρίως για τη δημιουργία ενός ιδανικού κράτους, στο οποίο θα κυριαρχεί η ιδέα του αγαθού και το οποίο κράτος θα υφίσταται για να παρέχει την αληθινή ευτυχία στους πολίτες του.
Για να επιτευχθεί όμως αυτό οι άρχοντες πρέπει να εργάζονται για το καλό των άλλων (των αρχομένων) και όχι το δικό τους! Ένα τέτοιο κράτος όμως βρίσκεται στη σφαίρα της ουτοπίας.
Ας δούμε τι ακριβώς γράφει ο Πλάτων για την εξουσία (άρχοντες – πολιτικούς) και τους εξουσιαζόμενους (αρχόμενους – πολίτες) [Πολιτεία, Βιβλίο Α, 346-347].
Αφηγείται ο Σωκράτης:
«Καμιά τέχνη και καμιά εξουσία δεν έχει ως αντικείμενο της ασχολίας της την δική της προσωπική ωφέλεια, αλλά […] το αντικείμενο της εξουσίας και των προσταγών της είναι η ωφέλεια του εξουσιαζομένου, και το κάνει αυτό έχοντας εμπρός στα μάτια της το συμφέρον του εξουσιαζομένου που είναι ασθενέστερος και όχι το συμφέρον του ισχυροτέρου.
Γι’ αυτό ακριβώς […] κανένας δεν αποφασίζει με τη θέλησή του να γίνεται άρχων [μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν] και να έχει στα χέρια του την ξένη αθλιότητα, προσπαθώντας να τη διορθώσει, αλλά ζητά μισθό, επειδή όποιος έχει την πρόθεση να δουλέψει ως σωστός τεχνίτης, όταν οι προσταγές του είναι σύμφωνες με την τέχνη, δεν πράττει ούτε προστάζει ό,τι συμφέρει αυτόν τον ίδιον, αλλά ό,τι συμφέρει τον αρχόμενο.
Γι’ αυτήν ακριβώς την αιτία, για όσους πρόκειται να αποφασίσουν να γίνουν άρχοντες, πρέπει να εξασφαλιστεί ως μισθός, ή χρήματα ή τιμή ή τιμωρία, εάν κανένας δεν θέλει να αναλάβει την εξουσία [μισθὸν δεῖν ὑπάρχειν τοῖς μέλλουσιν ἐθελήσειν ἄρχειν, ἢ ἀργύριον ἢ τιμήν, ἢ ζημίαν ἐὰν μὴ ἄρχῃ]».
Τι θέλεις να ειπείς μ’ αυτό Σωκράτη; είπε ο Γλαύκων. Τα δύο είδη του μισθού που ανέφερες μπορώ να τα καταλάβω• δεν αντιλαμβάνομαι όμως πώς εννοείς την τιμωρία και πώς την έχεις βάζεις στην ίδια μοίρα με τον μισθό.
Από την ερώτησή σου εικάζεται ότι δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι ο μισθός των εντίμων ανθρώπων, αυτός δηλαδή που παρακινεί τους ενάρετους ανθρώπους να φορτώνονται τα βάρη της εξουσίας, όταν αποφασίζουν να γίνονται άρχοντες, Μήπως δεν γνωρίζεις πως το να αγαπά κάποιος τις τιμές και τα χρήματα, όχι μόνο κατά την γνώμη του λαού, αλλά και στην πραγματικότητα είναι όνειδος;
Αυτό τουλάχιστον το γνωρίζω, είπε.
Γι’ αυτό ακριβώς, είπα εγώ, οι καλοί δεν παρακινούνται ούτε από χρήματα ούτε από τιμές να γίνονται άρχοντες [οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἐθέλειν ἄρχειν οἱ ἀγαθοί οὔτε τιμῆς]• γιατί δεν τους αρέσει ούτε λαμβάνοντας φανερά τον μισθό του αξιώματός τους να χαρακτηρίζονται ως έμμισθοι, ούτε να στιγματίζονται ως κλέφτες επωφελούμενοι κρυφά από την άσκηση της εξουσίας [οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται κεκλῆσθαι, οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ τῆς ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται], ούτε πάλι η δόξα μπορεί να είναι κίνητρο γι’ αυτούς, αφού δεν αγαπούν τη δόξα.
Δεν πρόκειται λοιπόν αυτοί να αποφασίσουν να γίνουν άρχοντες, αν δεν αναγκαστούν και απειληθούν με τιμωρία. Εξ αιτίας αυτού έχει επικρατήσει σχεδόν η γνώμη ότι είναι ντροπή να θέλει κανείς από μόνος του να αναλάβει εξουσία, χωρίς να υπάρχει η απειλή του εξαναγκασμού.
Και η πιο βαριά τιμωρία (για κάποιον έντιμο) είναι το να εξουσιάζεται από κάποιον χειρότερό του, στην περίπτωση που δεν αποφασίζει ο ίδιος να αναλάβει την εξουσία. Επειδή αυτή την τιμωρία, πιστεύω ότι φοβούνται οι ενάρετοι άνθρωποι, δέχονται να αναλάβουν την εξουσία, όταν γίνονται άρχοντες, και ασκούν τότε την εξουσία, όχι με την ιδέα ότι κάνουν κάτι καλό ούτε για να τους δοθεί μέσω των αξιωμάτων η ευκαιρία να περάσουν καλά, αλλά ενεργούν από ανάγκη, αφού δεν θα βρίσκεται καλύτερό τους ή όμοιός τους, για να παραλάβει την εξουσία.
Γιατί υπάρχει κίνδυνος πως, αν υπήρχε μια πόλη κατοικημένη από εναρέτους (έντιμους) ανθρώπους, θα ήταν μέσα σ’ αυτή περιζήτητο πράγμα η μη ανάληψη της εξουσίας, σε όσο βαθμό είναι σήμερα (περιζήτητο) η ανάληψή της [ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν εἰ γένοιτο, περιμάχητον ἂν εἶναι τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ τὸ ἄρχειν].
Και στην περίπτωση αυτή θα γινόταν ολοφάνερο ότι πραγματικά στον χαρακτήρα του σωστού άρχοντα δεν είναι να επιδιώκει το συμφέρον του, αλλά το συμφέρον των αρχομένων (δηλ. των πολιτών). Έτσι κάθε γνωστικός άνθρωπος θα προτιμούσε να ωφελείται αυτός από άλλον και να μην έχει σκοτούρες εργαζόμενος προς όφελος των άλλων”.
Το ανωτέρω κείμενο του Πλάτωνα είναι πολύ επίκαιρο σήμερα. Οι έντιμοι και ικανοί συνήθως απέχουν από τα κοινά και δεν επιδιώκουν να αναλάβουν εξουσίες για τους ίδιους ακριβώς λόγους που αναφέρει ο Πλάτων. Όσοι το επιχείρησαν ή αφομοιώθηκαν από το κρατούν σάπιο πολιτικό σύστημα ή τα παράτησαν γρήγορα. Αλλά έως τώρα τουλάχιστον και ο πολύς λαός δεν προτιμά τους έντιμους και ικανούς.
Οι έντιμοι (αγαθοί – ενάρετοι, κατά τον Πλάτωνα) δεν επιδιώκουν τα αξιώματα και τις τιμές, ούτε έχουν ανάγκη από την εφήμερη δόξα που προσφέρει η ανάληψη εξουσίας. Ούτε φυσικά θα καταδεχτούν να γυρίζουν στην αγορά και στα καφενεία, ή και στα μνη-μόσυνα ακόμα, για να ζητήσουν την ψήφο του οποιουδήποτε.
Οι ικανοί, επίσης, δεν αφήνουν την εργασία τους για να ασχοληθούν με την πολιτική για να λάβουν διάφορα αξιώματα, τα οποία φέρνουν εύκολο χρήμα και πρόσκαιρες τιμές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τον καταργηθέντα, ευτυχώς, νόμο για το ασυμβίβαστο του βουλευτικού αξιώμα-τος και της ασκήσεως επαγγέλματος εισηγήθηκαν και υποστήριξαν επαγγελματίες πολιτικοί, οι οποίοι δεν άσκησαν ποτέ οποιοδήποτε επάγγελμα στη ζωή τους!
Στο εργοστάσιο της Namco στην Θεσσαλονίκη υπάρχουν πολλοί θησαυροί. Πρωτότυπα οχήματα κάθε είδους που φτιάχτηκαν από ελληνικά χέρια στην Θεσσαλονίκη.
Η εταιρεία Namco κατασκεύαζε εδώ και πολλά χρόνια και εξακολουθεί να μπορεί να το κάνει επαγγελματικά οχήματα για όλες σχεδόν τις χρήσεις. Οχήματα για πολλαπλές χρήσεις, στρατιωτικά, πυροσβεστικά και πάει λέγοντας
Παρακάτω μπορείτε να δείτε οχήματα που βρίσκονται στο εργοστάσιο της Namco και θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν σε διάφορούς τομείς. Κατασκευάστηκαν την περίοδο 1985 – 1990 αλλά δεν κατάφεραν ποτέ να περάσουν τη γραμμή παραγωγής.
Πότε αλήθεια θα πάψει να υπάρχει ο δαίμονας της γραφειοκρατίας που απαγορεύει τέτοιες εξαιρετικές κατασκευές να βγουν στην παραγωγή; Γιατί δηλαδή πρέπει να στηριζόμαστε σε ξένες χώρες για τα στρατιωτικά μας οχήματα; Τι παραπάνω έχουν τα αντίστοιχα ξένα από τα ελληνικά; Ελλάς το μεγαλείο σου.
Δείτε και μόνοι σας τις απίθανες κατασκευές της εταιρείας από τη Θεσσαλονίκη:
Πηγή: voicenews.gr
Με 800.000 ευρώ οι ανέσεις του θα γίνουν δικές σας
Είναι τεράστιο, ζυγίζει 18 τόνους και οι τροχοί του παραπέμπουν σε… πεδίο μάχης. Το θεόρατο φορτηγό- τροχόσπιτο, κατασκευασμένο στην Αυστρία, έχει ιπποδύναμη 720 ίππων και τιμή που πλησιάζει τις 800.000 ευρώ.
Παρότι μοιάζει με… τανκ, το Action Mobil Global XRS 7200 – που περιγράφεται ως «κινητό σπίτι για ταξίδια σε όλο τον κόσμο- είναι φτιαγμένο και για να προσφέρει άνεση και διαθέτει εντυπωσιακούς χώρους.
Δορυφορική τηλεόραση, πλυντήριο και στεγνωτήριο και ειδικός χώρος για τη μεταφορά μοτοσικλέτας είναι μερικές από τις «ανέσεις» που θα απολαύσουν όσοι καταβάλλουν το αλμυρό αντίτιμό του.
Η εταιρεία διαθέτει μοντέλα με δύο, τρεις και τέσσερις άξονες.
Μέχρι στιγμής έχουν πουληθεί περίπου 300 τέτοια οχήματα- μαμούθ.
Παρά το τεράστιο μέγεθός του, το Global XRS 7200 δεν είναι το μεγαλύτερο που έχει ποτέ πουλήσει η εταιρεία.
Το Desert Challenger – ένα ειδικά κατασκευασμένο μοντέλο που ζυγίζει 30 τόνους- είχε πουληθεί έναντι 1,3 εκατ. ευρώ.
Δείτε το βίντεο
Από το βιβλίο «Προσφυγική Ελλάδα»(«Refugee Greece»), Εκδόσεις INTERED-ΚΑΠΟΝ
«Αναγνωρίζω τη φυσική καχυποψία που υπάρχει απέναντι στις πολιτικές οικογένειες και ξέρω ότι κάποιοι πολίτες θα με απορρίψουν a priori», είπε ο κ. Μητσοτάκης (φωτ. αρχείου), αναφερόμενος στην απόφασή του να θέσει υποσψηφιότητα για την προεδρία της Ν.Δ.
«Οι πολίτες θέλω να με κρίνουν για το βιογραφικό μου, τις σπουδές μου και την επαγγελματική και πολιτική μου διαδρομή και όχι το όνομά μου», δήλωσε ο βουλευτής της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Αθήνα 9,84».
«Αναγνωρίζω τη φυσική καχυποψία που υπάρχει απέναντι στις πολιτικές οικογένειες και ξέρω ότι κάποιοι πολίτες θα με απορρίψουν a priori», είπε ο κ. Μητσοτάκης, αναφερόμενος στην απόφασή του να θέσει υποσψηφιότητα για την προεδρία της Ν.Δ.. Τόνισε ωστόσο ότι τιμά την ιστορία της οικογένειάς του και ότι δεν θέλει «να αλλάξει όνομα».
Σε ό,τι αφορά τις διαδικασίες ανάδειξης νέου προέδρου στη Ν.Δ. δήλωσε «φανατικός υπέρμαχος της ανοιχτής διαδικασίας», καθώς «μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αλλάξουμε από κάτω προς τα πάνω». «Δεν θέλω μια Νέα Δημοκρατία με ποσοστώσεις δεν είναι καλό αυτό για το κόμμα», πρόσθεσε.
Ο κ. Μητσοτάκης επανέλαβε ότι «δυστυχώς η Νέα Δημοκρατία εδώ και αρκετά χρόνια είναι σε μια σταδιακή πορεία φθοράς, καθώς έχουμε πάρει διαζύγιο από παραγωγικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας». Προσδιόρισε δε τη Ν.Δ. ως «ένα κεντροδεξιό φιλελεύθερο και φιλοευρωπαϊκό κόμμα που αντιμάχεται το λαϊκισμό και πρεσβεύει τον ορθό λόγο».
Σχετικά με την παραίτηση του Δ. Καμμένου από τη θέση του υφυπουργού Υποδομών ο κ. Μητσοτάκης σχολίασε ότι «ο κ. Τσίπρας ισχυριζόταν ότι μια ενδεχόμενη συμμαχία με τη Νέα Δημοκρατία θα ήταν παρά φύση και είναι ο ίδιος ο οποίος επέλεξε να βάλει στην Κυβέρνησή του έναν άνθρωπο του οποίου οι θέσεις οι αντισημιτικές και οι ομοφοβικές ήταν απολύτως γνωστές».
Εκτίμησε τέλος ότι «όσο αποκαλύπτονται και οι πτυχές των βιογραφικών των στελεχών της νέας κυβέρνησης θα επιβεβαιωθεί αυτό που λέγαμε προεκλογικά ότι είναι παντελώς ανίκανη να εφαρμόσει το πρόγραμμα».
Πηγή: naftemporiki.gr
Στη σύλληψη ενός 56χρονου, ο οποίος κατηγορείται ότι πυροβόλησε και σκότωσε με κυνηγητικό όπλο ένα τσοπανόσκυλο, προχώρησε η αστυνομία. Όπως ανακοίνωσε η αστυνομία, το περιστατικό συνέβη την Τετάρτη το πρωί σε αγροτική περιοχή των Σερρών.
Ο κατηγορούμενος συνελήφθη λίγο αργότερα από αστυνομικούς της Νέας Ζίχνης, ενώ, όπως διαπιστώθηκε, δεν διέθετε νόμιμη άδεια για το κυνηγητικό όπλο.
Με εντολή εισαγγελέα, ορίστηκε δικάσιμος και αφέθηκε ελεύθερος, αφού του επιβλήθηκε διοικητικό πρόστιμο ύψους 30.000 ευρώ. Το άτυχο τετράποδο ανήκε σε 54χρονο κτηνοτρόφο.
Με αφορμή το παραπάνω περιστατικό, επισημαίνεται από την Αστυνομία ότι ο βασανισμός, η κακοποίηση και η βάναυση μεταχείριση οποιουδήποτε ζώου, αλλά και η αναίτια θανάτωσή του, είναι πράξεις άδικες που διώκονται σε βαθμό πλημμελήματος, τιμωρούνται δε με φυλάκιση και χρηματική ποινή.
Όπως τονίζεται σε σχετική ανακοίνωση, η ΕΛΑΣ, στο πλαίσιο της ευαισθησίας και της υποχρέωσης για την εξάλειψη τέτοιων περιστατικών, προτρέπει τους πολίτες να ενημερώνουν τις κατά τόπους Αστυνομικές Αρχές για ανάλογα περιστατικά.
Πηγή: skai.gr
Ο Gregory Goldsheid είναι ο εγγονός ενός Ρώσου εκατομμυριούχου που δημιούργησε πολλά θετικά και αρνητικά σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα με ένα βίντεο που ανέβασε στο YouTube. Συνάντησε κόσμο και τους πρόσφερε λεφτά με αντάλλαγμα να κάνουν τα πιο ανήθικα πράγματα.
Σε ένα από τα βίντεο του πρόσφερε 5.000 ρούβλια σε όποιον και όποια καταφέρει να την βάλει πιο μέσα.
Τι μπορούν να κάνουν τα χρήματα ε;
Δείτε το βίντεο
Πριν από πέντε χρόνια, ο σκηνοθέτης Pete Docter, της εταιρίας παραγωγής Pixar, απευθύνθηκε σε μία ομάδα επιστημόνων (ψυχολόγων και ψυχιάτρων από τα Πανεπιστήμια του Berkeley και του San Francisco), με σκοπό να συζητήσει την ιδέα που είχε για μια καινούργια ταινία:
Μία ταινία που θα έδειχνε πώς λειτουργούν τα συναισθήματα στο μυαλό του ανθρώπου και, ταυτόχρονα, πώς διαμορφώνουν τον τρόπο με τον οποίον συμπεριφέρεται στους γύρω του.
Όλα αυτά ήθελε να τα παρουσιάσει μέσω ενός 11χρονου κοριτσιού, κατά την διάρκεια ορισμένων δύσκολων καταστάσεων στη ζωή της. Κάπως έτσι προέκυψε το Inside Out («τα μυαλά που κουβαλάς»), το animation που όχι μόνο έχει «σπάσει ταμεία» σε όλο τον κόσμο, αλλά και που, πέραν κάθε ανταγωνισμού, θεωρείται καλύτερη παιδική ταινία της χρονιάς (αν όχι των τελευταίων ετών). Αν την είδατε ήδη, θα συμφωνήσετε σίγουρα με τα παρακάτω –αν όχι, χωρίς να σας χαλάσουμε το σασπένς, θα σας εξηγήσουμε γιατί πραγματικά αξίζει τον κόπο…
Τι συμβαίνει στο μυαλό και την καρδιά των παιδιών
Πώς κυβερνούν τα συναισθήματα το υποσεινήδητό μας; Πώς χρωματίζουν τις μνήμες μας; Τι συμβαίνει στην ψυχή ενός 11χρονου κοριτσιού; Όλα αυτά είναι τα ερωτήματα που έθεσε ο σκηνοθέτης στους ψυχολόγους, οι οποίοι με χαρά συνέβαλλαν με σαφείς, επιστημονικά τεκμηριωμένες απαντήσεις που πραγματικά ανοίγουν τα μάτια των γονιών κατά την διάρκεια της ταινίας.
Οι ίδιοι, μάλιστα, αναφερόμενοι στην ηλικία της μικρής, λένε ότι οι μελέτες δείχνουν πως η εμπειρία των θετικών συναισθημάτων πέφτει απότομα στο στάδιο αυτό, τόσο σε συχνότητα όσο και σε ένταση. Είναι αυτός, λοιπόν, ο βασικός λόγος που η Χαρά, για πρώτη φορά στη ζωή της 11χρονης πρωταγωνίστριας, αντιμετωπίζει τόσες πολλές δυσκολίες.
Και παρόλο που η Χαρά είναι εκείνη που μέχρι πρότινος κατείχε τα ηνία στο μυαλό της μικρής Ράιλι, καθοδηγώντας εκείνη τα υπόλοιπα κυρίαρχα συναισθήματα (τη Λύπη, την Αηδία, τον Φόβο και τον Θυμό), είναι η Λύπη που παίρνει το πάνω χέρι κατά την διάρκεια της ταινίας, περνώντας έτσι το μήνυμα ότι όχι μόνο το αίσθημα αυτό έχει πολλά να προσφέρει στους ανθρώπους προκειμένου να αντιμετωπίσουν μία απώλεια, αλλά και ότι για μεγάλο διάστημα είναι και το κυρίαρχο συναίσθημα στη ζωή ενός 11χρονου παιδιού που για πρώτη φορά πρέπει να αφήσει πίσω του τα παιδικά χρόνια της χαράς, της ανεμελιάς και της αθωότητας.
Δεν πειράζει να είναι κανείς μερικές φορές λυπημένος -χρειάζεται μάλιστα!
Ένα ακόμα μάθημα που δίνει η ταινία στην θεατή, είναι το γεγονός ότι τα συναισθήματα, όσο έντονα ή δυσάρεστα κι αν είναι για το άτομο που τα βιώνει και τους γύρω του, όσο κι αν αρχικά δείχνουν να μας αποδιοργανώνουν, είναι αυτά τελικά που οργανώνουν και οδηγούν στη λογική σκέψη.
Είναι μεν τα συναισθήματα αυτά που οδηγούν την Ράιλι και τους γονείς της σε κάποια έντονα ξεσπάσματα και συγκρούσεις, είναι όμως και αυτά που λογικεύουν τη μικρή και τιθασεύουν τους γονείς εγκαίρως, πριν έρθει η οριστική ρήξη μεταξύ τους.
Ο λόγος είναι, όπως λένε και οι ψυχολόγοι, ότι τα συναισθήματα είναι αυτά που οδηγούν την αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο, μέσα από τις αναμνήσεις μας, αλλά και την ηθική κρίση που έχουμε αναπτύξει για το τι είναι σωστό και τι λάθος.
Σκεφτείτε το στην καθημερινότητά σας: Όταν κάτι σας γεμίζει θυμό, το επόμενο βήμα είναι να κατανοήσετε την αδικία που οδηγεί στον θυμό και μετά να προχωρήσετε στην πράξη που θα διορθώσει αυτή την αδικία.
Στην περίπτωση της Ράιλι, η Λύπη είναι αυτή που οδηγεί για αρκετό καιρό τα βήματά της, επηρεάζοντας ακόμα και τις χαρούμενες αναμνήσεις που είχε από παλιά. Οι ειδικοί λένε πως αυτό είναι φυσιολογικό, αφού η συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε κάθε στιγμή διαμορφώνει άμεσα το πώς θυμόμαστε το παρελθόν.
Είναι, όμως, η Λύπη αυτή που οδηγεί την Ράιλι να αναγνωρίσει τις αλλαγές τις οποίες βιώνει και τι έχασε, προκειμένου να βάλει τις βάσεις ώστε να αναπτύξει η Ράιλι νέα στοιχεία στην ταυτότητά της, στο ποια είναι. Εξάλλου, είναι η Λύπη και η εκδήλωση αυτής που οδηγούν την Ράιλι να απομονώνεται από τους γονείς, δείχνοντάς τους υποσυνείδητα ότι… κάτι δεν πάει καλά, κάτι πρέπει να κάνουν!
Με λίγα λόγια, αυτό που μας μαθαίνει η ταινία είναι ότι τη Λύπη πρέπει κανείς να την «αγκαλιάζει», να την αφήνει να εκδηλωθεί, με πολύ υπομονή και κατανόηση ως προς τις συναισθηματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα παιδί στο στάδιο της προ-εφηβείας.
Η Λύπη είναι αυτή που θα δώσει, στο παιδί και στους γονείς, να καταλάβουν τι έχει χαθεί (η παιδικότητα) και θα οδηγήσει την οικογένεια στο να δει τι κέρδισε: Τα θεμέλια μιας νέας ταυτότητας, για το κάθε μέλος ξεχωριστά.
Προφανές ίσως, αλλά εξίσου σημαντικό να αναφερθεί, είναι ένα ακόμα «μάθημα» που μας δίνει η ταινία: Οι χαρούμενες παιδικές αναμνήσεις είναι πολύτιμες για τη ζωή!
Είναι οι ευτυχισμένες παιδικές αναμνήσεις που φωτίζουν το μυαλό της πρωταγωνίστριας μέχρι να ξεκινήσουν τα «προβλήματά» της και είναι αυτές ο λόγος που η Χαρά μοιάζει να είναι μέχρι εκείνη τη στιγμή «αρχηγός» στο κέντρο ελέγχου.
Εξάλλου, η Χαρά είναι αυτή που «κουβαλάει» τη Λύπη, ώστε να πάρουν ξανά όλα τα συναισθήματα τη σωστή τους θέση καιαυτή που επεμβαίνει ώστε στα όνειρά της η Ράιλι να «ξαναβλέπει» όσο το δυνατόν πιο ευτυχισμένες στιγμές από το παρελθόν. Και, όπως μαρτυρά η ταινία, όσο πιο πολλές είναι αυτές, τόσο πιο συχνά θα έχει η Ράιλι χαρούμενα όνειρα.
Εξάλλου, όπως λένε οι επιστήμονες, στον ύπνο μας επαναφέρουμε τις πιο σημαντικές και με μεγαλύτερη χρονική διάρκεια αναμνήσεις της ζωής μας!
Εσείς τι έχετε κάνει γι’ αυτό;
Σύμφωνα με το Forbes, ο μεγιστάνας ιδιοκτήτης της Inditex κατατάσσεται ανάμεσα στους 4 πλουσιότερους του κόσμου.
Ο όμιλος INDITEX στον οποίο ανήκουν mainstream brands όπως Zara, Pull & Bear, Massimo Dutti, Stradivarius, Uterque, Oysho και Bershka, με πάνω από 6,000 καταστήματα να περηφανεύεται παγκοσμίως, πρωτοιδρύθηκε από το ζευγάρι Rosalia Mera και Amancio Ortega το 1963.
Η αλυσίδα ZARA, αποτελεί την πρωταρχική επιχειρηματική πρωτοβουλία των Ισπανών συνιδρυτών, με το πρώτο κατάστημα να ανοίγει σε κεντρικό δρόμο στην καρδιά της Λα Κορούνια της Ισπανίας το 1975.
Ύστερα από το θάνατο της Rosalia Mera, τον περασμένο Αύγουστο, η 45-χρονη κόρη της Sandra κληρονόμησε το 90% της περιουσίας της μητέρας της, το οποίο μεταφράζεται ως το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 7,3 δις. δολαρίων σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Bloomberg Billionaires Index.
Έτσι, εκτός από τον κύριο Zara, η κόρη του ανακηρύσσεται στις διεθνείς κατατάξεις της Bloomberg, ως η νεότερη γυναίκα δισεκατομμυριούχος της Ευρώπης.
Πριν από το θάνατο της Rosalia, μαμά και κόρη, αποτελούσαν τα κύρια στελέχη της Inditex, ύστερα από το διαζύγιο των γονιών της το 1997. Τώρα, μετά τον πατέρα της, η Sandra είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος της εταιρείας.
Μαζί με την γυναίκα του (δούλευε στα ZARA και την παντρεύτηκε)
«H κληρονομιά της Sandra την ανεβάζει στην κορυφή της λίστας των πλουσιότερων προσωπικοτήτων της Ισπανίας» αναφέρει ο Nicholas Moody, συντάκτης στο Campden Wealth, μια δημοσιογραφική κοινότητα της Αγγλίας, με ειδίκευση στις πλουσιότερες οικογενειακές επιχειρήσεις του κόσμου.
«Το ενδιαφέρον ζήτημα που πρέπει να παρακολουθήσουμε είναι τόσο αν η συνεργασία της Sandra με την Inditex θα εξελιχθεί όσο και αν η ίδια θα αναλάβει έναν πιο ενεργό ρόλο στην επιχείρηση».
Πηγή: FORBES