Αρχικά, η μητέρα του μωρού κάνει νοήματα στον σκύλο της, που κάθεται ήσυχος δίπλα στο μωρό, ενώ αυτό προσπαθεί να ενεργηθεί.
Καθώς η μάχη συνεχίζεται, τελικά το μωρό τα καταφέρνει και ακριβώς εκείνη την στιγμή ο σκύλος αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει δίπλα του.
Από κει που κοιμόταν ήσυχος, ξαφνικά χτυπάει κόκκινος συναγερμός και φεύγει τρέχοντας από την καρέκλα. Δείτε τι γίνεται στο τέλος με το μωρό. Εντελώς ξεκαρδιστικό!
Δείτε το βίντεο
Ένας άντρας του οποίου η πεθερά παρενέβαινε πολύ στην οικογένειά του, βρήκε τον τρόπο να υψώσει το ανάστημά του και να υπερασπιστεί τους αγαπημένους του.
Η πεθερά μου ήταν ανέκαθεν πολύ καταχρηστική με την γυναίκα μου από τότε που ήταν ακόμα παιδί. Την κακοποιούσε σε σημείο να την διώξει από το σπίτι, όταν ήταν 10 ετών και να την πει τσούλα, επειδή άλλαξε την μπλούζα της μπροστά στον μπαμπά της ή προσπαθούσε να της κόψει τα χείλη με ψαλίδι, όταν την κακοποιούσε. Μιλάμε για τρελά πράγματα.
Ωστόσο, παρόλα αυτά τα τρελά πράγματα η γυναίκα μου αγαπούσε την μητέρα της και ήθελε να είναι ενεργό μέλος στην ζωή της. Έτσι, διατηρούσαμε μια σχέση μαζί της, η οποία αποτελούνταν από μήνες που μας επισκεπτόταν κάθε μέρα και μετά μας ξέκοβε από την ζωή της για τον πιο ανούσιο και ανόητο λόγο. Ήταν χάλια, αλλά είχαμε μάθει να τα βγάζουμε πέρα μαζί της.
Μετά η πεθερά μου διαγνώστηκε με καρκίνο και η γυναίκα μου, ως μοναχοπαίδι, ένιωσε υποχρεωμένη να φροντίσει την μητέρα της. Οπότε, μετακόμισε στο σπίτι μας για όσο καιρό διαρκούσαν οι επεμβάσεις και οι χημιοθεραπείες. Ακριβώς σε αυτό το σημείο ξεκίνησαν τα χειρότερα.
Η πεθερά μου επέμενε να αναλάβει η γυναίκα μου αποκλειστικά την φροντίδα της, να την πηγαίνει στα ραντεβού της, να την καθαρίζει, να καθαρίζει την τσάντα κολοστομίας της και να της μαγειρεύει κάθε γεύμα η ίδια. Όλα αυτά έπρεπε η γυναίκα μου να τα κάνει, ενώ ταυτόχρονα έπρεπε να συμπληρώνει 40 ώρες πρακτικής την εβδομάδα και να διαβάσει για τις τελικές εξετάσεις τους μεταπτυχιακού της.
Φυσικά, επέμενα συνέχεια να βοηθήσω, αλλά η πεθερά μου δεν ήθελε, γιατί ήμουν άντρας και ήταν χρέος της κόρης της να την φροντίζει. Ως αποτέλεσμα, η γυναίκα μου έπρεπε να αφήνει τα μαθήματα και την δουλειά της, για να πάει να φτιάξει σάντουιτς στην μαμά της. Μακάρι να υπερέβαλα έστω και λίγο, αλλά δυστυχώς δεν υπερβάλλω καθόλου.
Και μέσα σε όλο αυτό είχαμε και 3 παιδιά. Το μεγαλύτερο έμοιαζε σε μένα. Ήταν λευκό και ξανθό. Το μεσαίο στην γυναίκα μου, αφού είχε ασιατικά χαρακτηριστικά και ήταν αξιολάτρευτο και το τρίτο έμοιαζε πολύ στον μπαμπά της γυναίκας μου, που έμενε σε άλλη χώρα.
Η πεθερά μου φερόταν στα παιδιά μας με τον ανάλογο τρόπο: το πρώτο το αγνοούσε, όπως ακριβώς και εμένα, στο δεύτερο φερόταν όπως και στην γυναίκα μου, δηλαδή κάπου ανάμεσα μεταξύ αγάπης και μίσους και το τρίτο το αγαπούσε και το φρόντιζε σε τέτοιο σημείο, που δεν άφηνε την γυναίκα μου να το κρατάει, αλλά το κρατούσε η ίδια. Τα πράγματα είχαν φτάσει στο σημείο το παιδί μας να την φωνάζει “μαμά”. Και της άρεσε πολύ αυτό.
Στο μεταξύ η γυναίκα μου είχε να αντιμετωπίσει και τα διάφορα παιχνίδια χειραγώγησης της μητέρας της όση ώρα την έπλενε και της μαγείρευε. Η καλύτερή μου φίλη είναι γυναίκα. Μεγαλώσαμε μαζί και είναι πραγματικά σαν αδερφή μου.
Η πεθερά μου ήταν πεπεισμένη, ότι είχα σχέση μαζί της, ότι η φίλη μου επωφελούνταν από την κατάσταση υγείας της πεθεράς μου, για να περνάει χρόνο μαζί μου και ότι η φίλη μου σχεδίαζε να σκοτώσει την γυναίκα και τα παιδιά μου, για να μπορέσει να είναι μαζί μου.
Η πεθερά μου εκνευριζόταν απίστευτα ακόμα και αν ήξερε, ότι ήμουν στο ίδιο δωμάτιο με την φίλη μου, που το σχολίαζε στην γυναίκα μου για μέρες ολόκληρες. Παρόλο που η γυναίκα μου δεν είναι τρελή, η μητέρα της είναι τόσο χειριστική, που άρχισε να την βάζει υποψίες για την ακεραιότητά μου και παρά λίγο να καταστρέψει την φιλία μου.
Σε αυτό το σημείο είναι λογικό να αναρωτιέστε, γιατί δεν έκανα κάτι νωρίτερα. Ήθελα όσο τίποτα άλλο στον κόσμο να κάνω κάτι, αλλά ήξερα, ότι ό,τι και να κάνω θα προκαλούσε πολύ πόνο και στεναχώρια στην γυναίκα μου. Όποτε, παρέμενα σιωπηλός και την βοηθούσα αθόρυβα. Έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να την ελαφρύνω από αυτό το φορτίο.
Και μετά ήρθε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Γυρίζοντας σπίτι, άκουσα την πεθερά μου να μαλώνει τον μεγαλύτερο γιο μου για κάτι ανούσιο. Ο μεσαίος έκλαιγε, αφού είχε ακούσει πρώτα τις προσβολές του. Η γυναίκα μου προσπαθούσε να πείσει την μητέρα της να πάει μέσα στο δωμάτιό της, για να την βοηθήσει να αλλάξουν την τσάντα κολοστομίας της. Η πεθερά μου χτύπησε την γυναίκα μου, έκλεισε την πόρτα πάνω στο κεφάλι της γυναίκας μου και μετά πήγε στο δωμάτιό της και ξάπλωσε.
Και μετά η γυναίκα μου, μου είπε την φράση που περίμενα όλον αυτόν τον καιρό να ακούσω:
“Σε παρακαλώ, κάνε κάτι.”
Αμέσως, πήγα στο δωμάτιο της πεθεράς μου και στάθηκα ακριβώς μπροστά από το κρεβάτι της. Με κοιτούσε επίμονα, σαν να με προκαλούσε να κάνω την κίνησή μου.
“Βγες έξω”, της είπα.
“Τι;”, μου απάντησε.
“Βγες έξω από το σπίτι μου.”
“Θα πετάξεις μια άρρωστη γυναίκα με καρκίνο έξω στον δρόμο;”
“Διώχνω τον καρκίνο έξω από το σπίτι μου. Θα σου βρω ένα μέρος να μείνεις και μια νοσοκόμα να σε φροντίζει, αλλά σε αυτό το σπίτι δεν είσαι πλέον ευπρόσδεκτη.”
Είχε θολώσει από τον θυμό της, όταν μου είπε: “Αν με διώξεις, δεν θα ξανακούσεις ποτέ νέα μου. Δεν θα μιλήσω ποτέ ξανά στα παιδιά σου. Δεν θα ξαναμιλήσω ποτέ στην κόρη μου. Αυτό θέλεις;”
“Αν αυτή είναι η επιλογή σου, τότε ναι”, απάντησα.
Δεν ανταλλάξαμε άλλη κουβέντα μεταξύ μας. Την βοήθησα να μαζέψει τα πράγματά της, την έβαλα σε ένα διαμέρισμα , που μας παρείχε το νοσοκομείο και φρόντισα να έχει την βοήθεια που χρειαζόταν.
Μόλις έφυγε, πήγα να βρω την γυναίκα μου στο δωμάτιό μας. Ήμουν ειλικρινά τρομοκρατημένος, ότι δεν θα με συγχωρούσε ποτέ που έδιωξα την μητέρα της από το σπίτι μας.
Με κοίταξε με δάκρυα στα μάτια της και μου είπε: “Σ’ ευχαριστώ. Περίμενα όλη μου την ζωή να το κάνει κάποιος αυτό για μένα.” Και μετά άρχισε να κλαίει. Έκλαιγε ασταμάτητα όλο το βράδυ για όλα αυτά τα χρόνια, που περίμενε από κάποιον να την σώσει.
Δεν έχουμε ξαναμιλήσει με την μητέρα της από τότε.
Πολλές γυναίκες ονειρεύονται να κάνουν μια κόρη. Μπορούν να κάνουν τα μαλλιά τους, να τις αγοράζουν χαριτωμένα φορέματα, και να μοιραστούν συμβουλές ζωής μαζί τους. Και ειλικρινά και ποιος δεν θα ήθελε μια μικρή εκδοχή του εαυτού του;
Η ομάδα του tilestwra.com μάζεψε υπέροχες φωτογραφίες μαμάδων μαζί με τις κόρες τους που πραγματικά μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό.
Έχετε ποτέ αναρωτηθεί τι θα συνέβαινε αν ομοφυλόφιλες γυναίκες άγγιζαν ένα ανδρικό μόριο για πρώτη φορά;
Εντάξει, ίσως όχι, αλλά αυτό είναι ακριβώς αυτό που δείχνει αυτό το ξεκαρδιστικό βίντεο που δημοσιεύτηκε χθες στην The Daily Grind.
To δίδυμο καλλιτεχνών και ζευγάρι, η Bria και η Chrissy αποφάσισαν ότι ήταν καιρός να δοκιμαστεί αυτή η θεωρία και συγκέντρωσε μια ομάδα ομοφυλόφιλων γυναικών για να δουν πώς θα ανταποκριθούν σε αυτή την εντελώς νέα εμπειρία.
Αν και μπορεί να ακούγεται για ένα είδος βίντεο που μπορείτε να βρείτε σε ένα πολύ διαφορετικό μέρος του Διαδικτύου, το συγκεκριμένο είναι πραγματικά απολύτως ασφαλές για να το δείτε, αφού δεν “αποκαλύπτονται” ακάλυπτα μέρη.
Περιττό να πούμε ότι οι γυναίκες είχαν ανεκτίμητες αντιδράσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν μερικές καταπληκτικές περιγραφές για το μόριo του όμορφου παλικαριού. Χαρακτηριστικά θα ακούσετε ότι μοιάζει με σακουλάκι με σταφίδες και… πλαστελίνη, αφού κουνιέται προς όλες τις κατευθύνσεις.
Παρά την εμπειρία, οι γυναίκες συμφώνησαν ότι δεν πρόκειται να αναρωτηθούν ξανά για το πώς μοιάζει ούτε έχουν σκοπό να δουν ένα παρόμοιό του στο μέλλον. Μια εξ αυτών δήλωσε ότι “Νιώθω πως όλη μου τη ζωή προσπαθούσα να αποφύγω αυτή τη στιγμή”.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο χαλαρωτικό από μια βόλτα στην εξοχή γιατί οι δρόμοι είναι όμορφοι χάρις στην έλλειψη αυτοκινήτων. Εκτός από τους απλούς και ήσυχους δρόμους που υπάρχουν, έχουν δημιουργηθεί και κάποιοι άλλοι που είναι ικανοί να τρομοκρατήσουν τους επίδοξους περαστικούς.
Είναι δύσκολο να συγκρίνει κανείς την οδήγηση σε επικίνδυνους δρόμους με κάτι άλλο. Κάποιοι από αυτούς είναι εντελώς κρυμμένοι από νερό ή βράχια.
Δέστε τις ζώνες σας και δείτε την παρακάτω συλλογή φωτογραφιών από τους 15 πιο τρελούς δρόμους που υπάρχουν και αξίζει να εξερευνήσετε.
Zoji La, Ινδία.
Το Ladakh και το Kashmir συνδέονται με αυτό τον δρόμο των 9 χιλιομέτρων. Αυτός ο δρόμος είναι εξαιρετικά στενός και χωρίζεται στα δύο για τους οδηγούς και το ζώα.
Transfagarasan, Ρουμανία
Αυτός ο δρόμος βρίσκεται στα Καρπάθια Όρη και διαπερνά την οροσειρά Fagaras. Φτάνει τα 2.034 μέτρα ύψος και είναι ο ψηλότερος δρόμος στη Ρουμανία. Ο δρόμος Transfagarasan είναι γνωστός για τα εκπληκτικά αξιοθέατα αλλά και τον κίνδυνό του.
Dalton Highway, Αλάσκα
Πρόκειται για τον πιο απομονωμένο αυτοκινητόδρομο στον κόσμο. Είναι 666 χιλιόμετρα μακρύς και συνδέετε με 3 μικρά χωριά ενώ είναι γνωστός επίσης ως ο πιο χιονισμένος δρόμος που υπάρχει.
Khardung La, Ινδία
Σύμφωνα με τους αξιωματούχους, αυτός ο 5.602 μέτρων ύψους δρόμος είναι σχεδόν ψηλότερος από το όρος Elbrus. Το Βιβλίο με τα Ρεκόρ Γκίνες και το National Geographic αναγνωρίζει πως το Khardung La είναι ο ψηλότερος δρόμος στον κόσμο.
Yungas Road, Βολιβία
Αυτή η εθνική οδός είναι από τις πιο επικίνδυνες του κόσμου καθώς παίρνει 200-300 ζωές κάθε χρόνο. Υπάρχουν απόκρημνα βουνά από τη μια πλευρά και βράχια από την άλλη σε περίπου 600 μέτρα ύψος. Είναι τρομακτική ακόμη και η σκέψη οδήγησης σε αυτό τον δρόμο.
Atlantic Ocean Road, Νορβηγία
Αυτός ο δρόμος συνδέει μικρά και παραθαλάσσια χωριά ενώ ταυτόχρονα διαθέτει πολλά αξιοθέατα για τους τουρίστες, που κόβουν την ανάσα.
Τούνελ Guoliang, Κίνα
Το τούνελ Guoliang χτίστηκε από τους ντόπιους και περνά μέσα από βουνά ως η μόνη γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ του χωριού και του έξω κόσμου. Αργότερα, η κυβέρνηση έχτισε μια σήραγγα μήκους 1.200 μέτρων για να βοηθήσει τις μεταφορές των ντόπιων.
La passage du Gois, Γαλλία
Αρκετά παράξενο αλλά αυτός ο δρόμος είναι ανοιχτός μόνο κάποιες ώρες της ημέρας ενώ τις υπόλοιπες ώρες του 24ώρου είναι κρυμμένος κάτω από τα νερά. Στο 4,5 χιλιόμετρο της εθνικής οδού, διαβάστε το πρόγραμμα των παλιρροιών διαφορετικά το αμάξι σας θα βουλιάξει.
Tianmen Mountain Road, Κίνα.
Αυτός ο δρόμος έχει μήκος 10 χιλιόμετρα ενώ διαθέτει 99 απότομες στροφές και η διαφορά ύψους από την αρχή του ως το τέλος του φτάνει τα 1.000 μέτρα. Οι οδηγοί εδώ χρειάζονται σίγουρα νεύρα από ατσάλι.
Hana, Χαβάη
Αυτός ο 112 χιλιομέτρων δρόμος συνδέει το Kahului και τη Hana στο νησί Maui της Χαβάης. Ο στενός και ελικοειδής δρόμος συνδέει 59 γέφυρες, 46 από τις οποίες έχουν μόνο μια λωρίδα. Επιπλέον, παραμένει κλειστός αρκετά συχνά λόγω των κατολισθήσεων.
Kolima, Ρωσία
Ο επίσημος τίτλος που έχει αυτός ο δρόμος και ενώνει τη Yakutsk με το Magadan είναι Kolima. Ωστόσο, οι άνθρωποι το αποκαλούν αρκετά συχνά και «The Death Road», (ο δρόμος του θανάτου). Τα πρώτα 90 χιλιόμετρα χτίστηκαν το 1932 από φυλακισμένους ενώ η κατασκευή ολοκληρώθηκε το 1953.
Col de la Bonette, Γαλλία
Αυτό το επικίνδυνο πέρασμα από το βουνό βρίσκεται σε υψόμετρο 2.000 μέτρων στις γαλλικές Άλπεις, δεξιά από τα Ιταλικά σύνορα ενώ είναι γεμάτος με απότομες και απρόσμενες στροφές.
Gotthard Pass, Ελβετία
Πρόκειται για ένα από τα ψηλότερα ορεινά περάσματα των Άλπεων. Ο 64 χιλιομέτρων δρόμος φτάνει από τη μια πλευρά στην άλλη και εκπλήσσει τους επιβάτες με την εκπληκτική θέα.
Caucasus Road, Ρωσία
Αυτός ο στενός δρόμος συνδέει τη Sochi με τη λίμνη Ritsa μέσω των βουνών. Είναι τρομακτικός και εντυπωσιακός την ίδια στιγμή ενώ σίγουρα αξίζει να τον δεί κάποιος έστω και μια φορά.
Γέφυρα Eshima Ohashi
Αν και πρόκειται απλά για μια γέφυρα, είναι εξίσου επικίνδυνη με τους παραπάνω δρόμους. Συνδέει το Sakaiminato και το Matsue ενώ έχει μήκος 1.700 χιλιόμετρα και πλάτος 11.300 μέτρα. Από μακριά, η γέφυρα μοιάζει απίθανο να αναρριχηθεί. Ο λόγος του μεγάλους της ύψους οφείλετε στο γεγονός πως επιτρέπει σε μεγάλα πλοία να περνούν από κάτω.
Τις τελευταίες ώρες έχει κυκλοφορήσει αυτή η εικόνα στο διαδίκτυο που περιέχει μία μαθηματική πράξη που φαινομενικά είναι απλή αλλά κρύβει ένα μυστικό. Πολλοί έχουν προσπαθήσει να βρουν την πραγματική λύση της πράξης μόνο που στο τέλος μένουν με την απορία καθώς το αποτέλεσμα που προτείνει η εικόνα δεν ταιριάζει ακριβώς με αυτό που βρήκαν…
Η πράξη είναι η παρακάτω:
Και η απάντηση βρίσκεται στην παρακάτω εικόνα:
Μα πώς είναι δυνατόν θα αναρωτηθείτε; Αφού το αποτέλεσμα που βρίσκετε είναι το 120. Είναι πολύ απλό. Και εσείς έχετε δίκιο και το αποτέλεσμα της εικόνας είναι σωστό, καθώς η απάντηση είναι το 5 παραγοντικό. 5!=120
Η blogger Svetlana Pokrevskaya υπόσχεται σε αυτούς που θα ακολουθήσουν το σχέδιο της: σε ένα μόλις μήνα δεν θα αναγνωρίζετε τον εαυτό σας.
Πολλοί από τους αναγνώστες της ζητούσαν να ακολουθήσουν τον δικό της τρόπο ζωής και έτσι η Svetlana έφτιαξε ένα πρόγραμμα τεσσάρων εβδομάδων. Κάθε εβδομάδα έχει τρία ζητούμενα που πρέπει να συμπεριλάβετε στην ζωή σας και να τα συνεχίσετε τον υπόλοιπο μήνα. Να τι συμβουλεύει:
Εβδομάδα 1: Καθαρίστε τον νου και το σώμα
Εβδομάδα 2. Βάλτε σε τάξη την προσωπική σας ζωή.
Εβδομάδα 3: Σχέδια,στόχοι και όνειρα
Εβδομάδα 4: Μεγαλώστε τους ορίζοντες σας
Τα πράγματα που σας περιμένουν καθώς στέκεστε στην μέση του δρόμου αυτού του ταξιδιού(σωστά, δεν είναι το τέλος, γιατί αυτός ο δρόμος συνεχίζει για πάντα) θα υπερβούν τις προσδοκίες σας.
Κάνοντας αυτά τα απλά πράγματα κάθε μέρα και ενσωματώνοντας τα στην ζωή σας, θα αρχίσετε να νιώθετε μια αίσθηση αρμονίας και παντοδυναμίας. Θα αρχίσετε να βλέπετε το φως στην άκρη του τούνελ. Ναι, ακούγεται λίγο ψεύτικο αλλά πιστέψτε με, είναι αλήθεια.
Μπορεί τα ρολόγια λόγω των smartwatches αλλά και των κινητών να αποτελούν πλέον ένα είδος υπό εξαφάνιση, όμως αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί κάποιους που θέλουν και μπορούν να βλέπουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια της φαντασίας.
Κάτι τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται στο βρετανικό σχεδιαστικό στούντιο Breaded Escalope οι οποίοι έβαλαν ως στόχο να κατασκευάσουν το πιο ξεχωριστό ρολόϊ τοίχου που υπάρχει στον κόσμο.
Όπως βλέπουμε στο βίντεο της παρουσίασής του, το ρολόι αυτό δεν έχει εμφανείς μηχανισμούς ούτε δείκτες, απλά αποτελείται από ένα δαχτυλίδι και έναν μηχανισμό περιστροφής μερικών led φωτιστικών εντός του.
Το μόνο που χρειάζεται να κάνει κανείς για να δεί την ώρα είναι να ακουμπήσει το δάχτυλό του στον τοίχο, και εκεί με έναν «μαγικό» τρόπο σχηματίζεται από τις σκιές η ώρα. Κάτι που θυμίζει αρκετά το πανάρχαιο ηλιακό ρολόι, όμως με έναν σύγχρονο και εντελώς πρωτότυπο τρόπο.
Ο απίστευτος αυτός συνδυασμός τέχνης και τεχνικής έχει ήδη προκαλέσει αρκετό θόρυβο στο διαδίκτυο, κάτι που κάνει την εταιρία να σκέφτεται να μην το κρατήσει ως δείγμα γραφής των σχεδιαστών της αλλά και να το βγάλει στην παραγωγή.
Δείτε το βίντεο
Ο χειμώνας είναι μια υπέροχη εποχή του χρόνου. Όλα είναι καλυμμένα με χιόνι, ο αέρας είναι καθαρός και παγωμένος, το σπίτι μας όμως είναι ζεστός και χουχουλιάρικο. Υπάρχουν μέρη που όχι απλά αλλάζουν με τον ερχομό του χειμώνα, αλλά μετατρέπονται σε ένα πραγματικό παραμύθι.
Αν πιστεύετε πως δεν σας αρέσει αυτή η κρύα εποχή, σας προσκαλούμε να απολαύσετε την ομορφιά των παρακάτω τοπίων που θα σας κάνουν πραγματικά να αγαπήσετε τον χειμώνα.
Val di Martello, Ιταλία
Ο ποταμός Ταντάμι, Ιαπωνία
Λα Τουρνέ, Ελβετία
Η λίμνη Πέιτο, Καναδάς
Αλκάθαρ της Σεγόβια, Ισπανία
Εθνικός Δρυμός του Μπανφ, Καναδάς
Αρκτικά δάση, Νορβηγία
Χάλστατ, Αυστρία
Μανιτόμπα, Καναδάς
Δολομιτικές Άλπεις, Ιταλία
Ο ποταμός Σανόν
Βαυαρία, Γερμανία
Χάμνεϊ, Νορβηγία
Εθνικό πάρκο Καμπίνα, Ιταλία
Η λίμνη Μπλεντ, Σλοβενία
Η χώρα των Μούμιν-Τρολλ, Φινλανδία
Αραμίλ, Ρωσία
Άλπεις, Γαλλία
Εθνικό πάρκο λίμνης Πλίτβιτσε, Κροατία
Σουργκού, Ρωσία
Στη Σκωτία είναι γνωστό, σε πολλούς Ελληνες όμως όχι. Από το 1974 το κουφάρι του ελληνικού πλοίου μεταφοράς ζάχαρης «Καπετάν Γιάννης» βρίσκεται στα νερά του ποταμού Clyde της Σκωτίας ανάμεσα στο Helensburgh και το Greenock.
Η ιστορία του MV Captayannis
Το φορτηγό πλοίο «Καπετάν Γιάννης» κατασκευάστηκε στη Δανία και καθελκύστηκε τον Σεπτέμβριο του 1946 με την ονομασία Norden. Το μήκος του έφτανε τα 121 μέτρα, το πλάτος του τα 17,17 μέτρα και το βύθισμα του ήταν 7,6 μέτρα. Το 1963 πωλήθηκε στην M & SJ Paleocrassas Bros που είχε έδρα των Πειραιά και μετονομάστηκε σε Captayannis ή «Καπετάν Γιάννης».
Στο τελευταίο του ταξίδι το «Καπετάν Γιάννης» ήταν φορτωμένο με ακατέργαστη ζάχαρη και εκτελούσε το δρομολόγιο Καραϊβική- Greenock (Σκωτία).
Η σύγκρουση με το τάνκερ και οι προσπάθειες του καπετάνιο να το πάει στα ρηχά
Η Σκωτία έμελε να είναι ο τελευταίος προορισμός του «Καπετάν Γιάννης».
Τον Ιανουάριο του 1974, η Captayannis είχε φτάσει στο Clyde και αγκυροβόλησε περιμένοντας να δέσει και να ξεφορτώσει τη ζάχαρη.
Ωστόσο τη νύχτα της 27ης Ιανουαρίου 1974, ο καιρός επιδεινώθηκε ξαφνικά και μια ισχυρή θύελλα έπληξε τη δυτική ακτή, με ανέμους άνω των 60 μίλια ανά ώρα σε ένα -υπό φυσιολογικές συνθήκες- ήρεμο αγκυροβόλιο. Εκείνη τη νύχτα συνέβη το μοιραίο. Αν και ο «Καπετάν Γιάννη» άντεχε στον καιρό, το τάνκερ της BP που βρίσκονταν αγκυροβολημένο κοντά, ξέσυρε.
Η σύγκρουση των δυο πλοίων αν και ήταν αναπόφευκτη, δεν ήταν αυτή που προκάλεσε το ναυάγιο, αλλά οι αλυσίδες από τις άγκυρες του τάνκερ που προκάλεσαν ρήγμα στο «Καπετάν Γιάννης», με αποτέλεσμα την εισροή υδάτων στο πλοίο.
Ο πλοίαρχος του «Καπετάν Γιάννης» προσπάθησε να το προσαράξει στα ρηχά νερά της αμμουδιάς. Το πλοίο έγειρε προς τη μια πλευρά το επόμενο πρωί, και παραμένει εκεί από τότε.
Στο σημείο έσπευσε άμεσα το μεγαλύτερο ρυμουλκό του λιμανιού και κατάφερε να παραλάβει όλο το πλήρωμα σώο.
Τι έγραψε ο τοπικός Τύπος για το ναυάγιο
Στους ντόπιους είναι γνωστό ως το «πλοίο της ζάχαρης»
Αν και στο σημείο που το οδήγησε ο πλοίαρχος τα νερά είναι ρηχά δεν υπήρξε ποτέ οποιαδήποτε προσπάθεια να διασωθεί. Πλέον, αν και έχει λεηλατηθεί, το «Καπετάν Γιάννης» έχει γίνει αξιοθέατο της περιοχής, αλλά και σπίτι ψάρια και πουλιά. Οι ντόπιοι το αποκαλούν «πλοίο της ζάχαρης» γιατί όταν βυθίστηκε «τάισε» τα ψάρια με 10.000 τόνους ζάχαρης.
Αεροφωτογραφία του ναυαγίου
Δείτε το βίντεο
Πηγή: e-nautilia.gr