Σας παρουσιάζουμε παρακάτω μερικά από τα πιο μυστηριώδη πλοία που κάποτε ταξίδευαν περήφανα στις θάλασσες αλλά τώρα είναι κάτω από το νερό και ονειρεύονται τους αχανείς ορίζοντες, τις θυελλώδεις καταιγίδες και τα όμορφα λιμάνια. Πόσες ιστορίες θα είχαν να μας διηγηθούν!
Ένα πλωτό παραμυθένιο δάσος, Αυστραλία
Αυτό το πλοίο έχει ένα συναρπαστικό παρελθόν: κατά τον Β ΄ παγκόσμιο πόλεμο μετέφερε στρατεύματα στα πεδία των μαχών. Στα 1970 το έστειλαν σε ένα νεκροταφείο για πλοία κοντά στο Ολυμπιακό χωριό στο Σίδνεϊ. Μέχρι το 2000, με τους Ολυμπιακούς αγώνες να έρχονται, αυτός ο παλιός βετεράνος μετατράπηκε σε ένα υπέροχο δασωμένο νησί και μια τουριστική ατραξιόν.
Σουηδική ναυαρχίδα του 16ου αιώνα.
Στο βυθό της Βαλτικής,περίπου 10 ναυτικά μίλια από τα νησιά Ολάντ, βρίσκεται το μεγαλύτερο πλοίο του 16ου αιώνα που ονομάζεται ‘Άρης’, και μετέφερε 107 όπλα. Βυθίστηκε στις 31 Μαρτίου 1564 όταν του επιτέθηκαν τρία εχθρικά πλοία.
Ψαράδικο, Νησιά Τσάταμ, Νέα Ζηλανδία
Μόλις 600 άνθρωποι κατοικούν στα μικρά νησιά του Τσάταμ στο αρχιπέλαγος.
Η ζωή δεν έχει αλλάξει εδώ πολύ από τότε που ανακαλύφθηκε αυτός ο τόπος τον 18ο αιώνα. Το ψάρεμα είναι το κύριο εμπόριο εδώ και αυτό το καράβι φάντασμα που κάποτε υπηρετούσε πιστά τους ψαράδες, φαίνεται σαν να θέλει να σκίσει πάλι τα νερά.
Βυθισμένο γιοτ, Ανταρκτική
Αυτό το βραζιλιάνικο νεραϊδένιο πλοίο φάντασμα ναυάγησε στον κόλπο του Ardley. Κάποιοι βραζιλιάνοι γύριζαν ένα ντοκιμαντέρ αλλά οι δυνατοί άνεμοι και η άγρια θάλασσα τους ανάγκασαν να το εγκαταλείψουν. Από τότε αυτό το πλοίο αναπαύεται στον βυθό.
Ένα μυστηριώδες πλοίο φάντασμα στην Αμερική
Αυτό το γιοτ, ονομάζεται Circle Line V,και σχεδιάστηκε για να περιπολεί τις ακτές στον Ατλαντικό Ωκεανό. Φτιάχτηκε και άρχισε τις περιπολίες το 1902 στο Wilmington, και άλλαξε ιδιοκτήτες πολλές φορές στα επόμενα 80 χρόνια. Το 1984, το πλοίο βρέθηκε εγκαταλελειμμένο στον ποταμό Ohio κοντά στο Lourensburg. Μέχρι σήμερα κανείς δεν ξέρει πως κατέληξε εκεί.
Η βυθισμένη μαούνα, Βρετανική Κολούμπια
Αυτή η ξύλινη μαούνα προσάραξε το 1929 και ακόμη παραμένει εκεί σαν ένα μνημείο της δικού της τραγικού θανάτου.
Νοσοκομειακό πλοίο, Αυστραλία
Κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο το υπερωκεάνιο SS Maheno υπηρετούσε σαν στρατιωτικό νοσοκομείο. Το 1935 όταν το πήγαιναν στην Ιαπωνία ξαφνικά εξαφανίστηκε και βρέθηκε μερικές ημέρες αργότερα. Όπως αποκαλύφθηκε, μια βίαιη καταιγίδα πέταξε το πλοίο στην ακτή ενός ερημικού νησιού κοντά στην Αυστραλία. Το πλήρωμα έπρεπε να ζήσει σε σκηνές για τρεις ημέρες μέχρι να διασωθούν. Οι άνθρωποι το εγκατέλειψαν και αυτό έμεινε να περάσει τις ημέρες μόνο του στην ερημιά.
Ένα παλιό πλοίο στο νησί Anglesey,Ουαλία
Αυτό το ψαράδικο ταιριάζει εκπληκτικά στο μίνιμαλ βρετανικό τοπίο. Φαίνεται λες και ήταν εκεί από πάντα, να ακούει τον αέρα που ουρλιάζει θλιμμένα ανάμεσα στις ρωγμές του καταστρώματος.
Στόλος φάντασμα
Δεκάδες καράβια στέλνονται για να πεθάνουν στο διάσημο νεκροταφείο πλοίων στο Mallow Bay κάθε χρόνο. Φαίνονται σαν ένας στόλος φαντάσματα που πάνε κάπου δια ξηράς και εξαφανίζονται αργά κάτω από το νερό.
‘Ο Ιπτάμενος Ολλανδός’ από το Γύθειο, Ελλάδα
Αυτό το πλοίο ονειρεύεται την θάλασσα από τότε που το εγκατέλειψε και ο τελευταίος ναυτικός. Περνούσε τον χρόνο του στο λιμάνι του Γυθείου όταν ξαφνικά ο αέρας άλλαξε και βρέθηκε στην ανοιχτή θάλασσα με καταιγίδα. Κατάφεραν να το σταματήσουν προσωρινά αλλά η άγκυρα δεν άντεξε και για μια ακόμη φορά το πλοίο όρμησε στα κύματα. Τελικά προσάραξε στα ρηχά. Τώρα αναπαύεται ειρηνικά στα ρηχά.
Νησί των ναυαγίων, Βερμούδες
Το τρίγωνο των Βερμούδων ήδη ‘απολαμβάνει΄μια μυστηριώδη φήμη. Το τοπικό νεκροταφείο των πλοίων κάνει εντονότερη την ήδη μυστηριώδη ατμόσφαιρα.
Εγκαταλελειμμένο ιστιοφόρο, Λίμνη Οντάριο, Καναδά
Αυτό το ρομαντικό ιστιοφόρο στον πάγο έγινε ένα τοπικό αξιοθέατο.
Οι τελευταίες ημέρες ενός ήρωα
Κατά τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο,αυτό το Αμερικανικό πλοίο SS American Star μετέφερε εφόδια και στρατιώτες. Μετά έγινε ένα δημοφιλές κρουαζιερόπλοιο. Αργότερα, το 1980 ήθελαν να το μετατρέψουν σε πλωτή φυλακή και μετά σε ξενοδοχείο. Τελικά χάριν μιας καταιγίδας αυτό προσάραξε και αφέθηκε εκεί να ζήσει τα τελευταία χρόνια του κοντά στα Κανάρια νησιά.
Ρυμουλκό Saba, Κουρακάο
Προσαραγμένο στους κοραλλιογενείς ύφαλους το Saba είναι μια μεγάλη τουριστική ατραξιόν στο Κουρακάο. Το πλοίο βρήκε μια δεύτερη ζωή καθώς έγινε το σπίτι για αναρίθμητα ψάρια, καλύφθηκε από όμορφα κοράλια και οι δύτες το λατρεύουν.
Τιτανικός, ο γίγαντας που έπεσε
Εάν ο κόσμος των βυθισμένων πλοίων είχε αρχηγό τότε σίγουρα αυτός θα ήταν ο Τιτανικός. Το είπαν αβύθιστο,μεγαλοπρεπές και πολυτελές.
Αλλά με τραγικό τρόπο συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο κατά την διάρκεια του παρθενικού του ταξιδιού το 1912. Ένα τρομερό δυστύχημα που στοίχισε την ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους. Από τότε ο Τιτανικός αναπαύεται 2,4 μίλια κάτω από το νερό για δεκαετίες σιωπηλά και αργά σαπίζοντας.
Μόνο το 1985 οι άνθρωποι ριψοκινδύνεψαν την ζωή τους για να ενοχλήσουν τον γίγαντα και 10 χρόνια αργότερα ο σκηνοθέτης James Cameron κατέβηκε κάτω με το υποβρύχιο ‘Μιρ’ και το εξερεύνησε για την διάσημη ταινία του.
Σεμίραμις,Άνδρος,Ελλάδα
Ένα επιβατηγό που τώρα μοιάζει σαν ένα τρομακτικό πλοίο φάντασμα. Προσάραξε το 1954.
Ναυάγιο,Point Reyes, Καλιφόρνια
Είναι ένα εγκαταλελειμμένο ψαράδικο στο εθνικό πάρκο με το ίδιο όνομα κοντά στο Σαν Φρανσίσκο.
Ένα φορτηγό και μια τράτα, Κόκκινη Θάλασσα
Ένα τεράστιο φορτηγό στον βυθό της κόκκινης θάλασσας που προσάραξε σε έναν ύφαλο και βυθίστηκε πριν από αιώνες. Το δεύτερο είναι μιά άλλη εγκαταλελειμμένη ψαρόβαρκα, μια από τις εκατοντάδες που εγκαταλείπονται εκεί. Πόσο λυπημένη φαίνεται!
Η αδυναμία που έχουν οι παππούδες στα εγγόνια είναι πραγματικά αξιλάτρευτη!
Ένας αξιολάτρευτος παππούς από τις Φιλιππίνες δείχνει την άνευ όρων αγάπη του στην εγγονή του,κατασκευάζοντας για χάρη της ένα υπέροχο σπίτι εμπνευσμένο από την ταινία Up.
Χρησιμοποιώντας χαρτόκουτες ξύλα, το ταλέντο του στην ζωγραφική, φαντασία και πολλή αγάπη, της έφτιαξε το σπίτι που ονειρευόταν για να παίζει.
Η μικρή Ellie μάλιστα βοήθησε τον παππού Jeh κατά την προετοιμασία, και βλέποντας τις φωτογραφίες οι δυό τους έκαναν πολύ καλή δουλειά.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Τα Νέα στο …κουαρτέτο «χρεώνει» το υπουργείο Μεταφορών την εμπλοκή που έχει παρουσιαστεί, για διάστημα μεγαλύτερο των δύο μηνών, στην έκδοση νέων διπλωμάτων οδήγησης και τη διενέργεια ελέγχων στους δρόμους από τα Μεικτά Κλιμάκια Ελέγχου.
Οι εξεταστές που συμμετέχουν στις εξετάσεις για τη χορήγηση των αδειών οδήγησης, όπως και οι υπάλληλοι των διευθύνσεων Μεταφορών, που μαζί με την Τροχαία συγκροτούν τα Μεικτά Κλιμάκια Ελέγχου, απέχουν από την εργασία τους, λόγω της κατάργησης με νόμο (για το ενιαίο μισθολόγιο), των σχετικών επιδομάτων που ελάμβαναν.
Σύμφωνα με την υφυπουργό Μεταφορών, Μαρίνα Χρυσοβελώνη, ήδη έχουν ετοιμαστεί «δυο κοστολογημένες τροπολογίες, οι οποίες προβλέπουν την επαναφορά των σχετικών επιδομάτων».
Ωστόσο, οι τροπολογίες αυτές, σύμφωνα με την κ. Χρυσοβελώνη, παρότι έχουν εγκριθεί από τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Γιώργο Χουλιαράκη, θα πρέπει να λάβουν το «πράσινο φως» και από τα τεχνικά κλιμάκια των δανειστών, ώστε να κατατεθούν στη Βουλή και να λυθεί το πρόβλημα.
Σημειώνεται, ότι για διάστημα μεγαλύτερο των δύο μηνών έχουν σταματήσει όλες οι εξετάσεις των υποψήφιων οδηγών και δεν εκδίδονται από τις περιφερειακές υπηρεσίες του υπουργείου Μεταφορών διπλώματα οδήγησης.
Αυτό σημαίνει πως οι ενδιαφερόμενοι να αποκτήσουν γρήγορα δίπλωμα οδήγησης είτε γιατί το χρειάζονται για τη δουλειά τους είτε γιατί το απαιτεί κάποια νέα εργασία που πιθανόν τους ενδιαφέρει, δεν μπορούν να εξεταστούν.
Την ίδια στιγμή, το κράτος χάνει έσοδα (π.χ. για κάθε δίπλωμα αυτοκινήτου στα κρατικά ταμεία καταλήγουν 70 ευρώ), ενώ τεράστιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι ιδιοκτήτες των σχολών εκπαίδευσης, λόγω έλλειψης «μαθητών».
‘Οπως εξηγούν εκπρόσωποι του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτών Οδήγησης και Κυκλοφοριακής Αγωγής, ο λόγος που δεν γίνονται εξετάσεις για απόκτηση διπλώματος οδήγησης τον τελευταίο καιρό, είναι διότι οι εξεταστές, οι οποίοι το πρωί εργάζονται στο υπουργείο συγκοινωνιών και το απόγευμα, μετά το τέλος της εργασίας τους, κάνουν υπερωρίες για τη διεξαγωγή των εξετάσεων οδήγησης, χωρίς να πληρώνονται πλέον γι αυτήν την επιπλέον εργασία τους.
Η εξέταση των υποψήφιων οδηγών, λένε οι εκπαιδευτές, «είναι η ύψιστη υπηρεσία πιστοποίησης κάποιου χρήστη προκειμένου να συμμετάσχει στην Κοινωνία της Κυκλοφορίας και δεν πρέπει να βασίζεται στην υπερωριακή απασχόληση».
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι εκπαιδευτές οδηγών, «οι εξεταστές δεν απεργούν, απλά απέχουν από την έξτρα εργασία τους, ζητώντας την καταβολή των δεδουλευμένων τους». Οι ίδιοι τονίζουν, ότι «συνολικά το θέμα της χορήγησης των διπλωμάτων οδήγησης έχει κι άλλες σοβαρές παραμέτρους που πρέπει να αντιμετωπιστούν».
Συγκεκριμένα, οι εκπαιδευτές ζητούν από το υπουργείο Μεταφορών, να ενσκήψει πάνω στο θέμα της εκπαίδευσης και αξιολόγησης των οδηγών, το οποίο είναι παρωχημένο και διάτρητο, και να το αλλάξει.
Όπως τονίζεται από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Εκπαιδευτών Οδήγησης, «η συμμετοχή ενός χρήστη στην Κοινωνία της Κυκλοφορίας απαιτεί άλλες σύγχρονες εκπαιδευτικές διαδικασίες, οι οποίες πρέπει να ξεκινούν από τη νηπιακή ηλικία, να συνυπάρχουν σε όλο τον κορμό της εκπαίδευσης ως υποχρεωτικό μάθημα και να συνεχίζονται με την δια βίου μάθηση καθ΄ όλη την οδηγητική του πορεία».
Εκατομμύρια γυναίκες περνούν πολλές ώρες φροντίζοντας και προσέχοντας τα νύχια τους. Αλλά το να είναι κανείς σε σαλόνι ομορφιάς κάθε εβδομάδα είναι πολύ ακριβό και δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για εβδομαδιαία ραντεβού μανικιούρ.
Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει η παρακάτω λίστα. Εκεί θα δείτε 11 υπέροχα κόλπα για να φτιάξετε τέλεια τα νύχια σας μόνες σας και είναι πολύ ευκολότερο από όσο φανταζόσασταν.
Μανικιούρ μισοφέγγαρο
Χρησιμοποιήστε τα στρόγγυλα χαρτάκια με την τρύπα στη μέση για να δημιουργήσετε το τέλειο μισοφέγγαρο στα νύχια σας.
Δαντελωτά νύχια
Μπορείτε να δημιουργήσετε όμορφα νύχια με δαντέλα που θα αγοράσετε από ένα κατάστημα. Απλά κόψτε τη δαντέλα στο μέγεθος και σχήμα που θέλετε, τοποθετήστε το πάνω στο νύχι και περάστε το μανό από πάνω ή ακουμπήστε την δαντέλα σε υγρό μανό για διαφορετικό χρώμα.
Πουά μανικιούρ
Χρησιμοποιήστε το στρόγγυλο μέρος από ένα τσιμπιδάκι για να δημιουργήσετε τέλειες τελείες πολύ γρήγορα.
Ανάγλυφα νύχια
Μπορείτε εύκολα να δημιουργήσετε ένα «μαρμάρινο» αποτέλεσμα χρησιμοποιώντας μια πλαστική σακούλα. Απλά τσαλακώστε την και πιέστε την όσο το μανό είναι ακόμη υγρό.
Βασικό γαλλικό μανικιούρ
Για να αποκτήσετε ένα επαγγελματικό γαλλικό μανικιούρ, πάρτε ένα λαστιχένιο κορδελάκι, γυρίστε το στο νύχι σας και αφήστε την άκρη που θέλετε να βάψετε ακάλυπτη.
Γρήγορα και εύκολα νύχια Ombre
Για τέλειο Ombre σχέδιο βάλτε διαφορετικά μανό σε ένα σφουγγαράκι του μακιγιάζ.
Φτιάξτε ένα ματ μανό
Προσθέστε μια ανοιχτόχρωμη ή λευκή σκιά ματιών σε ένα διάφανο βερνίκι και διαλύστε την εκεί. Έτσι θα αποκτήσετε ένα άριστο ματ βερνίκι νυχιών.
Στεγνώστε τα νύχια σας γρηγορότερα
Για να μην σπαταλήσετε χρόνο περιμένοντας να στεγνώσει το βερνίκι σας, βυθίστε τα δάχτυλά σας σε κρύο ή ελαφρώς παγωμένο νερό.
Φτιάχνοντας ένα σπασμένο νύχι
Για να το φτιάξετε χρησιμοποιήστε χαρτοπετσέτα. Πάρτε ένα μικρό κομμάτι της, πιέστε το στο νύχι και βάλτε διαφανές βερνίκι από επάνω.
Αφαιρέστε το μανό εύκολα
Βάλτε δύο σφουγγαράκια κουζίνας σε ένα βάζο, αφήνοντας μια τρύπα στο κέντρο. Ρίξτε ασετόν ώστε να ποτίσουν τα σφουγγαράκια και βάλτε μέσα το δάχτυλο. Τρίψτε μέχρι να απομακρυνθεί όλο το χρώμα. Αυτή η μέθοδος είναι χρήσιμη και για την αφαίρεση νυχιών με γκλίττερ.
Απαλλαγείτε από τους λεκέδες στα νύχια
Η οδοντόκρεμα θα σας βοηθήσει να επαναφέρετε στο φυσιολογικό τα χρωματισμένα νύχια σας και θα τους προσθέσει μια λάμψη.
Ένας άντρας από την Αυστραλία έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον εκατομμυρίων ανθρώπων με τα βίντεο που ανεβάζει στο κανάλι του Primitive Technology Υoutube.
H μετάφραση του καναλιού του δηλαδή «πρωτόγονη τεχνολογία» ταιριάζει τέλεια στο περιεχόμενο των βίντεο. Ο νεαρός Αυστραλός κατασκευάζει σκεπές σπιτιών, τόξα και βέλη, ακόμα και τσεκούρια, χρησιμοποιώντας υλικά από την φύση και εργαλεία που είχαν οι πρωτόγονοι.
Στα βίντεο του δεν μιλάει ποτέ, ούτε έχει αποκαλύψει ποιος, μας αφήνει ένα μυστήριο. Τα μοναδικά στοιχεία που έχει δώσει στην δημοσιότητα είναι ότι μένει στο Queensland της Αυστραλίας και φυσικά δεν μένει μόνιμα στο δάσος, αλλά κατασκηνώνει πολύ συχνά σε αυτό για να γυρίζει τα βίντεο του.
Όπως δηλώνει ό ίδιος είναι αυτοδίδακτος και έμαθε την της τεχνικές που μας δείχνει στα βίντεο του, του διαβάζοντας και παρακολουθώντας άλλα βίντεο στο διαδίκτυο εδώ και πολύ καιρό.
Δείτε το πιο πρόσφατο του βίντεο που είναι η κατασκευή ενός βίντεο.
Η τελετή έναρξης των πρώτων Ευρωπαϊκών Αγώνων, που έγιναν το καλοκαίρι του 2015 στο Μπακού από τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, καθήλωσαν εκατομμύρια θεατών σε ολόκληρο τον κόσμο και του χάρισαν έξι υποψηφιότητες στα φετινά βραβεία Emmy.
Η τελετή στο Μπακού με τον τίτλο «Origins» συνδύασε την υψηλή αισθητική με την πλέον σύγχρονη τεχνολογία, οργανώνοντας μια μοναδική ιστορική αφήγηση της χώρας.
Οι υποψηφιότητες
Στην κατηγορία «Σκηνοθεσία» (outstanding directing special class) υποψήφιοι είναι ο Δημήτρης Παπαϊωάννου και ο Greg Breakell, με τους Τίνα Παπανικολάου και Louise Story να ακολουθούν ως βοηθοί σκηνοθέτη.
Για την καλλιτεχνική διεύθυνση και τα σκηνικά (outstanding art direction / set decoration / scenic design), το βραβείο διεκδικούν οι Δημήτρης Παπαϊωάννου και Θανάσης Ντεμίρης (σκηνική διεύθυνση) και οι Michael Curry (art director) και Nicholas Mahon (σχεδιασμός σκηνικών).
Για την πρωτότυπη μουσική σύνθεση που «έντυσε» την τελετή έναρξης ανάμεσα στους υποψήφιους βρίσκονται οι Θεόδωρος Κουρεντζής και Βαγγελίνο Κουρεντζής (Outstanding Music Direction and Composition).
Οι Robert Dickinson και Travis Hagenbuch (σχεδιασμός φωτισμών) και οι Charles Dabezies και Ted Wells (διεύθυνση φωτισμών) είναι υποψήφιοι στην κατηγορία «Outstanding Lighting Direction».
Ο Άγγελος Μεντής και η Yashi (σχεδιασμός κοστουμιών) και η Paula Ryan (υπεύθυνη κοστουμιών) είναι υποψήφιοι στην κατηγορία «Outstanding Costume Design / Styling».
Το «Origins» είναι ακόμη υποψήφιο για τη ζωντανή και ηχογραφημένη μίξη ήχου (outstanding live and direct to tape sound mixing) με το βραβείο να διεκδικούν οι Cristian Kaestner, Paul Koemans, Richard Sharrat, Dino Suceska, Scott Willsallen καθώς και ο Justin Arthur.
Ένα από τα πιο απίστευτα μπλοκ στην ιστορία του βόλεϊ έγινε πρόσφατα σε αμερικάνικο πρωτάθλημα βόλεϊ που πρέπει να το δείτε για το πιστέψετε και ίσως σας κάνει να λυπηθεί λίγο τον συγκεκριμένο άντρα.
Ο γνωστός παίχτης του golf Scott Sterling κάθεται προς τα πίσω και υπερασπίζεται την ομάδα (Yale) του σε ένα πρωτάθλημα βόλεϊ και ξαφνικά έκανα κάτι που άφησε τους πάντες άφωνους.
Πάνω από 6 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δει αυτό το βίντεο όπου ο συγκεκριμένος άντρας κάνει μια τρομερή απόκρουση με το πρόσωπο του παρακαλώ, ο γνωστός επαγγελματίας παίχτης του Golf, που προφανώς ασχολείται και με άλλα αθλήματα, έχει ξανακάνει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν αλλά στο ποδόσφαιρο.
Αυτή την φορά επέστρεψε σε ένα γήπεδο βόλεϊ και με την ίδια τεχνική που σίγουρα πρέπει να πονάει πάρα πολύ έκανε τον πλανήτη να μιλάει για αυτή την απόκρουση του που θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί.
Η Λίμνη της Βουλιαγμένης είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά αξιοθέατα της Αθήνας. Πρόκειται για μια αλμυρή λίμνη της οποίας το βάθος ή η σύνδεση με την θάλασσα δεν έχουν ανακαλυφθεί ποτέ.
Μετά τη Σύμβαση για τη διατήρηση της παγκόσμιας βιοποικιλότητας του Ρίο, που υπογράφηκε από τουλάχιστον 150 κράτη-μέλη του ΟΗΕ, η ελληνική πολιτεία ανέλαβε τεράστιες ευθύνες για τη διατήρηση του φυσικού της περιβάλλοντος. Μια από τις ευθύνες της είναι και η περίπτωση της Λίμνης της Βουλιαγμένης, ένα κόσμημα των τεχνασμάτων της φύσης.
Σύμφωνα με τη Σύμβαση του Ρίο, «βιοποικιλότητα» ορίζεται η ποικιλομορφία που εμφανίζεται ανάμεσα στους ζωντανούς οργανισμούς όλων των ειδών, των χερσαίων, θαλάσσιων και άλλων υδάτινων οικοσυστημάτων και οικολογικών συμπλεγμάτων στα οποία οι οργανισμοί αυτοί ανήκουν.
Τα βασικά συστατικά της βιοποικιλότητας είναι η οικολογική, η γενετική και η οργανισμική βιοποικιλότητα. Η Λίμνη της Βουλιαγμένης εδώ και μία 15ετία αποτελεί ένα από τα κύρια επιστημονικά ενδιαφέροντα του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ. Από τις έρευνες αυτές έχουν προκύψει ως σήμερα αρκετά επιστημονικά δημοσιεύματα.
Σύμφωνα με την καθηγήτρια Γεωλογίας Αθηνά Ζαμάνη(1), η ύπαρξη της λίμνης δεν αναφέρεται από κανέναν αρχαίο συγγραφέα, ούτε και από τον Παυσανία ο οποίος περιέγραψε τη χερσόνησο της Βουλιαγμένης.
Τα κομμάτια των σταλακτιτών στα πρανή της λίμνης μαρτυρούν παράλληλα ότι δεν είχε πάντα τη σημερινή της μορφή. Στη θέση της υπήρχε τμήμα ενός μεγάλου σπηλαίου, του οποίου η οροφή κατέρρευσε εξαιτίας της διάβρωσης και των τεκτονικών φαινομένων που διαδραματίστηκαν περίπου πριν από 2000 χρόνια. Η είσοδος ενός πολυδαίδαλου υποβρύχιου σπηλαίου ανοίγεται στον πυθμένα της λίμνης. Το σπήλαιο εκτείνεται σε μήκος τουλάχιστον 3.123 μέτρων στα ασβεστολιθικά πετρώματα της περιοχής.
Ο πυθμένας της λίμνης αποτελείται από ένα λασπώδες υπόστρωμα πλούσιο σε θειούχες ενώσεις. Η παρουσία υδρόθειου στο ίζημα αποδίδεται στην αναγωγική δράση των οργανικών αλάτων που προέρχονται από την αποικοδόμηση φυτικών υπολειμμάτων. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι στην ευρύτερη περιοχή η θερμοκρασία των υδάτων του υδροφόρου ορίζοντα είναι αυξημένη.
Πιθανόν ο υδροφόρος ορίζοντας να επηρεάζεται από κάποιο προσκείμενο παρακλάδι του γνωστού ηφαιστειακού τόξου (Σουσάκι – Αίγινα – Μέθανα)(2). Με τον υδροφόρο αυτόν ορίζοντα αλλά και με διηθητικές διεργασίες από τα χερσαία τοιχώματα της λίμνης επέρχεται η ανανέωση του νερού στο οικοσύστημα της λίμνης με θερμό θαλασσινό νερό (28Ψ-35Ψ C).
Η λίμνη τροφοδοτείται επίσης και με γλυκό νερό από μια πηγή που βρίσκεται σε βάθος 17 μ. Το γλυκό νερό που αναβλύζει από την πηγή είναι κατά κύριο λόγο υπεύθυνο για τον υφάλμυρο χαρακτήρα του νερού της.
Οι γεωμορφολογικές αυτές ιδιαιτερότητες όμως έχουν άμεση αντανάκλαση στη φυσικοχημεία των νερών της. Η θερμοκρασία δεν πέφτει κάτω από τους 18Ψ C, ενώ τους θερινούς μήνες μπορεί να φτάσει και τους 29Ψ C. Η αλατότητα του νερού κυμαίνεται γύρω στο 17â, το pH στο 7, ενώ το διαλυμένο οξυγόνο στο νερό βρίσκεται γύρω στο 6 ppm.
Πέρα όμως από το αβιοτικό σύστημα της λίμνης, εκείνο που παρουσιάζει άμεσο ενδιαφέρον είναι ο έμβιος κόσμος της. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 δημοσιεύθηκε ένα νέο για την επιστήμη είδος θαλάσσιας ανεμώνης, το Paranemonia vouliagmeniensis. Ακολούθησε η μελέτη της οικολογίας – βιολογίας του μοναδικού αυτού είδους σε σχέση με άλλους ζωικούς οργανισμούς.
Μπορεί η ποικιλότητα του έμβιου κόσμου της λίμνης να είναι σχετικά μικρή, όπως εξάλλου αναμενόταν, εν τούτοις οι προκαταρκτικές έρευνες έδειξαν ότι στα νερά της λίμνης υπάρχουν και άλλα νέα είδη για την επιστήμη.
Πάντως τα περισσότερα από τα είδη των οργανισμών που έχουν ως σήμερα προσδιοριστεί αποτελούν χαρακτηριστικούς κατοίκους της ανοιχτής θάλασσας παρόμοια εκείνων των υφάλμυρων οικοσυστημάτων. Οι οικολογικές μελέτες που ολοκληρώθηκαν συνολικά σε τρεις ζωικούς οργανισμούς της λίμνης αποκάλυψαν την ιδιαιτερότητά τους σε σχέση με εκείνους που ζουν σε οικοσυστήματα της ανοιχτής θάλασσας, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι έρευνες αυτές αποκάλυψαν επίσης ότι τα είδη αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βιοδείκτες (=οργανισμοί μάρτυρες των συνθηκών του περιβάλλοντος στο οποίο διαβιούν) για τη βιοπαρακολούθηση του οικοσυστήματος της Λίμνης της Βουλιαγμένης.
Για παράδειγμα, το είδος Paranemonia vouliagmeniensis, που διατηρεί έναν αξιόλογο πληθυσμό πάνω σε διάφορα υποστρώματα, διαβιώνει στη λίμνη με διαφορετικό τρόπο από άλλα αντίστοιχα είδη του ανοιχτού θαλάσσιου συστήματος. Ωστόσο οι ανθρωπογενείς επιδράσεις φαίνεται να έχουν αρνητικές επιπτώσεις σε αρκετά σημεία στα παράλια της λίμνης. Η ανεμώνη αυτή είναι ζωοτόκος οργανισμός, ενώ η διατροφή του στηρίζεται σε μικροοργανισμούς αλλά και σε διαλυμένες οργανικές ουσίες που βρίσκονται στα νερά της λίμνης.
Για τα άλλα δύο είδη (Abra ovata και Cerastoderma glaucum) διαπιστώθηκε ότι η αναπαραγωγική τους στρατηγική είναι κατάλληλα προσαρμοσμένη στο περιβάλλον της λίμνης. Το πρώτο είδος φαίνεται να ζει περίπου 18 μήνες ενώ το δεύτερο περίπου 12. Το πρώτο βρίσκεται χωμένο στο ίζημα ως και 5 cm ενώ το δεύτερο μπορεί να ζει παραχωμένο στο ίζημα αλλά και πάνω στα φύκια που κοσμούν τους βράχους και τον πυθμένα της λίμνης.
Ο πληθυσμός ιδιαίτερα του C. glaucum παίζει καθοριστικό ρόλο στην οικολογική ισορροπία των νερών της, αφού σε ημερήσια βάση το κάθε άτομο μπορεί να διηθεί (φιλτράρει) 1-3 λίτρα νερού, καθαρίζοντάς το από διάφορα μικρόβια και περίσσειες οργανικές ενώσεις.
Φαίνεται λοιπόν ότι η οικολογική ισορροπία της λίμνης, που βρίσκεται κάτω από ένα ιδιαίτερο καθεστώς, χρειάζεται ιδιαίτερες και άμεσες μελέτες βιοπαρακολούθησης προκειμένου η Λίμνη της Βουλιαγμένης να τύχει μιας αειφόρου και βιώσιμης διαχείρισης.
Τα μνημεία της φύσης δεν αποτελούν κληρονομιά μόνο των κατοίκων μιας χώρας αλλά όλων των κατοίκων του πλανήτη. Η λίμνη την περίοδο του καλοκαιριού δέχεται πάνω από χίλιους κολυμβητές ημερησίως.
Με άλλα λόγια, σε ημερήσια βάση το καθένα από τα άτομα αυτά καταλαμβάνουν 3,5-4 τ.μ. της επιφάνειας της λίμνης. Αναρωτήθηκε όμως ποτέ κανείς αν το περιβάλλον της λίμνης μπορεί να επιδέχεται τέτοια φόρτιση ανθρωπογενούς όχλησης; Μήπως η διαχείριση της λίμνης χρειάζεται μια καλύτερη τύχη;
Μήπως θα πρέπει να αξιοποιηθεί η λίμνη με πολύπλευρες ενέργειες και βιώσιμες διαχειριστικές στρατηγικές; Δεν θα πρέπει κάποτε να δείξουμε στον κόσμο ότι το φυσικό περιβάλλον αξιοποιείται με σεβασμό;
Τα ερωτήματα αυτά, όπως και άλλα πολλά που δεν διατυπώνονται, φαίνεται ότι βασανίζουν πολλούς αλλά δυστυχώς δεν εισακούγονται. Αν ένα τέτοιο μοναδικό μνημείο της φύσης δεν αξιοποιηθεί κατάλληλα, φοβάμαι ότι οι κυρώσεις από την ΕΕ δεν θα καθυστερήσουν για πολύ ακόμη.
1) Α. Papapetrou-Zamanis, Ann. Geol. de Pays Hell., 21, 210-216, 1969. 2) V. Giannopoulos & Κ. Giotis, Γαιόραμα, Ιούλιος – Αύγουστος 2000.
Ο κ. Χαρίτων Χιντήρογλου είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τομέα Ζωολογίας στο Τμήμα Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Σπήλαιο Βουλιαγμένης
Αποτελεί ένα από τα εντυπωσιακότερα σπηλαιοβάραθρα της Αττικής. Είναι βέβαιο ότι έχουν χαθεί ανθρώπινες ζωές στα αχανή βάθη της λίμνης που λες και δεν θέλει κανείς, να ανακαλύψει τα μυστικά της.
Οι πληροφορίες λένε ότι το συγκεκριμένο σπηλαιοβάραθρο αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας από τους κατακτητές την περίοδο του 1940. Μάλιστα την εξερεύνηση την είχε αναλάβει μια από τις πιο επίλεκτες ομάδες που διέθεταν οι γερμανοί και που αποτελείτο από ορειβάτες, επιστήμονες, κομάντο, ένα σύνολο ριψοκίνδυνων αλλά πολύ καλά εκπαιδευμένων ατόμων. Άλλωστε η ίδια η λίμνη της Βουλιαγμένης εξερευνήθηκε εντατικά από τους γερμανούς την περίοδο εκείνη.
Είναι βέβαια γνωστό στους περισσότερους ότι πλήρη και σαφή εικόνα για την λίμνη της Βουλιαγμένης δεν υπάρχει. Στις διάφορες κατά καιρούς προσπάθειες έρευνας που έχουν γίνει, έχουν χαθεί ανθρώπινες ζωές στα αχανή βάθη της λίμνης που λες και δεν θέλει κανείς, να ανακαλύψει τα μυστικά της.
Το συγκεκριμένο σπηλαιοβάραθρο μάλλον επικοινωνεί υπόγεια με την λίμνη μια και στα έγκατα του έχει μια λίμνη που ούτε λίγο ούτε πολύ το βάθος της φτάνει τα 100 μέτρα!!! Αν κρίνει κανείς και την μικρή απόσταση που βρίσκεται και η γνωστή λίμνη περίπου 600 μέτρα τότε από ότι φαίνεται οι δυο λίμνες είναι κάτι σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Δυο μικρά ανοίγματα πριν την κορυφή του μικρού λόφου πάνω από την λίμνη είναι η είσοδος του σπηλαιοβάραθρου. Από εκεί και μετά μέσα από στενά και δαιδαλώδη λαγούμια αρχίζει η κατάβαση.
Πανέμορφο το θέαμα που βλέπει κανείς από τους διάφορους σχηματισμούς που έχουν τα τοιχώματα , αλλά και αρκετά επικίνδυνη η κατάβαση που ούτε λίγο ούτε πολύ φτάνει συνολικά περίπου τα 110 μέτρα. Είναι άγνωστο το που μπορεί να φτάνει αυτό το σπήλαιο μιας και υπάρχουν λαγούμια που χρειάζονται ένα προς ένα έρευνα. Βουλιαγμένης καταλαμβάνει υπογείως 10 οικοδομικά τετράγωνα έκταση!!!
Ο «αυτοκράτορας»
To 1988 ξεκίνησε το πρόγραμμα εξερεύνησης και χαρτογράφησης του σπηλαίου της Βουλιαγμένης, υπό την αιγίδα του σπηλαιολογικού τομέα του υπουργείου Πολιτισμού, με χρηματοδότηση του Δήμο Βουλιαγμένης.
Οι έρευνες είναι σύνθετες και περιλαμβάνουν μελέτη της γεωλογίας του σπηλαίου, χημικές αναλύσεις του νερού και αεροφωτογραφίες της περιοχής. Οι σπηλαιοκαταδύσεις είναι ο πιο σημαντικός τομέας. Δεν είναι τυχαίο το ότι επικεφαλής τους τέθηκε ο Ελβετός Ζαν Ζακ Μπολάνζ, πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Σπηλαιοδυτών.
Η μακρόχρονη πείρα του στο συγκεκριμένο τομέα τον αντάμειψε με το χαρακτηριστικό παρατσούκλι «ο αυτοκράτορας», το οποίο του έδωσαν οι συνεργάτες του. Στην πρώτη του κιόλας κατάδυση ανακάλυψε σε βάθος τριάντα μέτρων ένα στενό πέρασμα το οποίο οδηγεί σε μια υποβρύχια αίθουσα χωρητικότητας 1.200.000 κυβικών μέτρων.
Οι έρευνες ξεκίνησαν στη σκιά ενός ατυχήματος, όταν δύο δύτες έχασαν τη ζωή τους κατά τη φάση της αποσυμπίεσης λίγα μόλις μέτρα πριν από την επιφάνεια. Τα πτώματά τους δε βρέθηκαν ποτέ. Αιτία του θανάτου τους δεν ήταν βέβαια τα φαντάσματα για τα οποία μιλούν οι παλιότεροι κάτοικοι της Βουλιαγμένης, αλλά ένα δυνατό ρεύμα που εμφανίζεται κατά καιρούς στο άνοιγμα του σπηλαίου και προκαλεί μικρές δίνες στο νερό.
Σταλαγμίτης-μνημείο
Η περιοχή άρχισε να αποκαλύπτει σταδιακά το αληθινό της πρόσωπο: ένα σύνθετο σύστημα καρστικών σπηλαίων με υπόγεια νερά που κυλούν διαμέσου του ορεινού όγκου του Υμηττού. Η φυσική θερμότητα των νερών αυτών προδίδει μία ακόμα σημαντική πληροφορία: σε πολύ μεγάλο βάθος τα σπήλαια συνδέονται με το ηφαιστειακό τόξο που διατρέχει τα Ελληνικά νησιά.
Οι οχτώ συνολικά αποστολές έχουν φέρει μέχρι σήμερα στο φως κι άλλες συναρπαστικές πληροφορίες. Από τη μελέτη των αεροφωτογραφιών διαπιστώθηκε μια σειρά από τέσσερα βυθίσματα ή δολίνες καθώς και δύο μεγάλα βάραθρα: το γερμανικό και το ανεξερεύνητο Πηγάδι του Διαβόλου. «Το σπήλαιο αναπτύσσεται μέσα από μεσοζωικούς κρυσταλλικούς ασβεστόλιθους, οι οποίοι έχουν αρκετά κενά εξαιτίας της χημικής διάλυσης του πετρώματος», διευκρινίζει ο Βασίλης Γιαννόπουλος από το υπουργείο Πολιτισμού.
Μάλιστα κατά τη διάρκεια της τελευταίας εξερευνητικής κατάδυσης ο Λουίτζι Καζάτι, στενός συνεργάτης του Μπουλάνζ, ανακάλυψε έναν τεράστιο σταλαγμίτη, ο οποίος αποτελεί το βαθύτερο καρστικό σχηματισμό στην Ελλάδα. Το γεωλογικό αυτό μνημείο βρίσκεται σε βάθος 105 μέτρων, περίπου 730 μέτρα από την είσοδο του σπηλαίου. Αυτή η ανακάλυψη άλλαξε ολοκληρωτικά τη θεωρία για τον πρόσφατο σχηματισμό της Μεσογείου. Ο λόγος; Οι σταλακτίτες δε δημιουργούνται ποτέ κάτω από την επιφάνεια του νερού.
Σήραγγα-ρεκόρ
Στην περιοχή υπάρχουν συνολικά 14 διαφορετικές υπόγειες σήραγγες. Η μία απ’ αυτές είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο. Έχει μήκος 800 μέτρα, πλάτος από 60 έως 150 μέτρα, ενώ το βάθος της είναι κατά μέσο όρο τα 80 μέτρα. Οι βυθισμένοι διάδρομοι έχουν συνολικό μήκος 4,3 χιλιόμετρα.
Οι ερευνητικές αποστολές και τα πρώτα επιστημονικά συμπεράσματα ήταν αρκετά για να εξάψουν τη φαντασία αρκετών ερασιτεχνών δυτών. Γύρω από τη Λίμνη της Βουλιαγμένης έχει πλεχτεί ένας μύθος που οφείλεται στην εξαιρετική ορατότητα, στο βάθος, στη θερμοκρασία του νερού και φυσικά στην ομορφιά της. Μέσα όμως σ’ έναν τέτοιο λαβύρινθο από σήραγγες ακόμα κι ένας πεπειραμένος δύτης κινδυνεύει να χάσει τον προσανατολισμό του. «Η σπηλαιοκατάδυση, σε σχέση με τις θαλάσσιες καταδύσεις, διαφέρει όπως η μέρα με τη νύχτα. Μπαίνοντας σ’ ένα σπήλαιο κάποιοι άπειροι δύτες χάνουν το δρόμο του γυρισμού, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν», επισημαίνει ο Βασίλης Γιαννόπουλος.
Αποτέλεσμα αυτής της απειρίας ήταν να χάσουν τη ζωή τους οχτώ δύτες. Θανάσιμα λάθη τους ήταν η μη εξοικείωση με το υποβρύχιο περιβάλλον των σπηλαίων και ο ελλιπής εξοπλισμός. Οι περισσότεροι δε διέθεταν ούτε καν το «μίτο της Αριάδνης», ένα νάιλον σκοινί που δένουν οι σπηλαιοδύτες στην είσοδο του σπηλαίου για να μη χάνονται στους υπόγειους λαβυρίνθους. Το 1995 τα σπήλαια έκλεισαν για το κοινό, προς αποφυγή ατυχημάτων. Από τότε επιτρέπονται μόνο οι καταδύσεις για επιστημονικούς σκοπούς.
Ακόμα και οι έμπειροι σπηλαιοδύτες δε διέφυγαν αυτό τον κίνδυνο. Ο Ελβετός Αρν Ονταλίκ, μέλος της αποστολής, εγκλωβίστηκε στη σήραγγα αφού «χτυπήθηκε» από τη μέθη των δυτών, η οποία προκαλείται από το άζωτο. «Ξαφνικά αισθάνθηκα ότι ήμουν δεμένος με αόρατα σκοινιά, παγιδευμένος σ’ ένα κρυστάλλινο κενό. Τότε κατάλαβα γιατί οι άτυχοι δύτες δε βγήκαν ποτέ από εκεί μέσα». Και συνεχίζει:
«Η βαθιά νάρκωση και το αχανές τούνελ μου δημιούργησαν σύγχυση. Αμέσως έχασα την αίσθηση του βάθους και της απόστασης κι έπεσα σε ζάλη». Ο Ονταλίκ σώθηκε χάρη στην πείρα του αλλά και γιατί χρησιμοποίησε τη φιγούρα ενός άλλου δύτη ως σημείο αναφοράς μέσα στον υπόγειο λαβύρινθο.
Ανεμπόδιστη θέα με τον ορίζοντα ολάνοιχτο μπροστά σου. Η ετερόκλητη γη της Ισλανδίας πίσω σου και ο παφλασμός των κυμάτων από κάτω.
Τι άλλο να ζητήσει κανείς από αυτό το εκπληκτικό σπίτι, στην άκρη βράχου στην Ισλανδία…
Ο Αμερικανός designer Alex Hogrefe σχεδίασε εικόνες του φουτουριστικού σπιτιού, όπως θα φαίνεται εφόσον κατασκευαστεί.
Με τεράστια παράθυρα από το δάπεδο ως το ταβάνι, στόχος του Hogrefe είναι οι διαμένοντες στο Cliff Retreat, όπως θα ονομαζόταν, να απολαμβάνουν διαρκώς άπλετη θέα στον ωκεανό.
