Η Ρωσία είναι μια υπερδύναμη και ίσως αυτό το οφειλή στην τελείως διαφορετική και μοναδική κουλτούρα που έχει ο κόσμος εκεί. Πολλά πράγματα στην Ρωσία γίνονται διαφορετικά από ότι στις υπόλοιπες χώρες που λίγο πολύ μοιάζουν.
Στις 11 φωτογραφίες που ακολουθούν θα δούμε την απόδειξη της φράσης “είναι τρελοί αυτοί οι Ρώσοι” που πολλές φορές ακούμε. Εμείς πάντως τους θαυμάζουμε μέσα στην τρέλα τους και την παραξενιά τους.
Έντεκα μικρές ή μεγάλες λεπτομέρειες που δεν γνωρίζατε ή δεν είχατε προσέξει, σε σημεία του αθηναϊκού κέντρου που προσπερνάτε καθημερινά.
Τα προσπερνάμε καθημερινά, αλλά σπάνια δίνουμε σημασία. Ένα ιδιαίτερο μνημείο, μια παράξενη πινακίδα, μια κρυφή στοά, μια ταμπέλα που μαρτυρά την ιστορία ενός κτιρίου ή ακόμη κι ένα… ποτάμι που κελαρύζει ακόμη κάτω από την Αθήνα: Ένα σωρό «φανερά» μυστικά κρύβει το κέντρο της πόλης, κι όμως, λίγοι σηκώνουν τα μάτια να τα δουν. Πάμε στοίχημα πως δεν είχατε προσέξει ότι…
…η Καραγιώργη Σερβίας έχει άλλα τέσσερα ονόματα
blogspotΣτο Σύνταγμα ξεκινά ως Βασιλέως Γεωργίου Α’. Γίνεται ξαφνικά Καραγιώργη Σερβίας. Κι ακόμη πιο ξαφνικά Περικλέους, Αθηναΐδος και, τελικά, Αγίας Ειρήνης, όνομα με το οποίο καταλήγει στην οδό Αθηνάς. Και, παρεμπιπτόντως, συγκεντρώνει πλέον τα πιο hot μπαράκια του κέντρου.
…η οδός Ρόμβης έχει μια κρυφή στοά
Για την ακρίβεια, εκεί που η οδός Ρόμβης μετονομάζεται σε Κτενά, σε ένα μικρό στενάκι πίσω από την εκκλησία της Ρόμβης, θα δείτε μια μικρή πινακίδα «Προς Ερμού». Είναι μια από τις πιο κρυφές στοές στο κέντρο, που βγάζει στο 36 της Ερμού μέσω ενός «γάμμα». Είναι πιθανό να τη βρείτε κλειστή – μην πτοηθείτε: Η «αυλόπορτα» ανοίγει εύκολα. Δείτε εδώ έναν χάρτη με πληροφορίες για όλες τις στοές του κέντρου.
…στα κτίρια φαίνονται ακόμα οι τρύπες από τις σφαίρες των Δεκεμβριανών
Στο Μεταξουργείο, για παράδειγμα, χαμηλά στο νεοκλασικό της γωνίας Μυλέρου και Κεραμεικού που κάποτε στέγαζε την βρετανική πρεσβεία, θα δείτε τις τρύπες από τα Δεκεμβριανά του 1944. Στα προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας, επίσης, είναι ακόμα φανερά τα ίχνη από τα βλήματα των επεισοδίων, τότε που οι κάτοικοι των προσφυγικών κτισμάτων έσπευσαν να βρουν καταφύγιο στο γήπεδο ακριβώς απέναντι.
…πάνω από τους Αέρηδες βρίσκεται το πρώτο Πανεπιστήμιο της Αθήνας
Στην οδό Θόλου, ανάμεσα στο λουτρό των Αέρηδων και της ανηφοριές της Πλάκας με τα καφενεδάκια, βρίσκεται το κτίριο που αναστήλωσαν «από τα οθωμανικά του χαλάσματα» οι Σάουμπερτ και Κλεάνθης, οι αρχιτέκτονες που ανέλαβαν μετά από εντολή του Καποδίστρια να «χαράξουν» την πολεοδομία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Σε αυτό το σπίτι, λοιπόν, ιδρύθηκε το «Οθώνειον Πανεπιστήμιον» που δίδασκε τις επιστήμες. Μετέπειτα, το κτίριο έμεινε γνωστό ως «Παλιό Πανεπιστήμιο».
…κάπου στο κέντρο κελαρύζει ακόμη ένα ποτάμι
Ο Ηριδανός, παραπόταμος του Ιλισού που πηγάζει από τον Λυκαβηττό, κάποτε διέσχιζε το Κολωνάκι, το Σύνταγμα και το Μοναστηράκι και συνέχιζε ως τον Κεραμεικό και την Ιερά οδό. Σήμερα, μπαζωμένος πια, ρέει ακόμα κάτω από την Αθήνα, αλλά υπάρχουν δύο σημεία όπου μπορούμε να τον ακούσουμε και να τον δούμε. Στην πλατεία Μοναστηρακίου, όπου τμήμα του ανακαλύφθηκε τυχαία στα έργα του μετρό, μπορούμε να δούμε την καλυμμένη του κοίτη, αλλά και τμήμα του κάτω από τις γραμμές του ΗΣΑΠ, ενώ στον Κεραμεικό, πλάι στον αρχαιολογικό χώρο, βρίσκεται το μοναδικό του κομμάτι που ρέει ακόμα φανερά.
…η οδός Σταδίου δεν έχει κανένα στάδιο
Ένας από τους πρώτους δρόμους που σχεδιάστηκαν στην σύγχρονη Αθήνα, η οδός Σταδίου ήταν προορισμένη να φτάνει ως το Καλλιμάρμαρο. Χάρη στο Παναθηναϊκό στάδιο, όπου θα κατέληγε, πήρε το όνομα οδός Σταδίου. Μόνο που τελικά το σχέδιο εγκαταλείφθηκε, αλλά… έμεινε το όνομα.
… στο μετρό του Μεταξουργείου ζει ακόμα μια παλιά γειτονιά
Στους διαδρόμους του σταθμού του Μεταξουργείου, φιλοξενούνται τα έργα του Αλέκου Φασιανού με τίτλο «Ο Μύθος της Γειτονιάς μου». Πρόκειται για νοσταλγική αναπαράσταση της παλιάς γειτονιάς της Αθήνας του ’50, μέσα από τις γνώριμες φιγούρες του καλλιτέχνη, όπως τον οπωροπώλη που ζυγίζει φρούτα στην μπαλάντζα, τα παιδιά να κάνουν ποδήλατο και τους κατοίκους να συρρέουν στο θερινό σινεμά «Αλκαζάρ».
…η αρίθμηση των δρόμων ξεκινά από το Σύνταγμα
Η πλατεία Συντάγματος, από την στιγμή που αποφασίστηκε να χτιστούν εκεί τα ανάκτορα, αποτέλεσε το «σημείο μηδέν» της πόλης. Η αρίθμηση κάθε δρόμου αρχίζει από την κοντινότερη προς την πλατεία άκρη του, με τους ζυγούς αριθμούς δεξιά. Επιπλέον, οι χιλιομετρικές αποστάσεις στην Ελλάδα έχουν ως κέντρο αναφοράς την πλατεία Συντάγματος
…το κτίριο των Public κρύβει ένα ιστορικό «μυστικό»
Αν προσέξετε στην είσοδο του κτιρίου στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος, υπάρχει μια μικρή πλακέτα που γράφει το εξής: «Από το κτήριο αυτό την 18ην Οκτωβρίου 1944 ο Γεώργιος Παπανδρέου εξεφώνησε τον λόγο της Απελευθέρωσης. Δήμος Αθηναίων». Ήταν τότε που ως πρωθυπουργός της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, ανέβηκε στο μπαλκόνι του Μεγάρου Πάλλη, με τον λαό να πανηγυρίζει για το τέλος της γερμανικής Κατοχής.
…στην Πλάκα βρίσκεται εγκαταλελειμμένο το σπίτι του Κωστή Παλαμά
Άλλη μια ταμπέλα, στο 5 της οδού Περιάνδρου εκεί που η Πλάκα καταλήγει στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, μας ενημερώνει ότι εδώ έζησε ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς. Πρόκειται για «ιστορικό διατηρητέο μνημείο», ένα πλακιώτικο σπίτι «παλιάς κοπής», με μικρά διαμερίσματα γύρω από μια κοινή αυλή, όπου ο Κωστής Παλαμάς και η οικογένειά του εγκαταστάθηκε μετά την έξωση που του έκαναν από την προηγούμενη οικία του. Δυστυχώς, όπως θα μπορέσετε να διαπιστώσετε με μια βόλτα στη γειτονιά, το κτίριο είναι εγκληματικά εγκαταλειμμένο.
…στην πλατεία Κοραή βρίσκονται τα υπόγεια της Γκεστάπο
Στο υπόγειο του κτιρίου της Εθνικής Ασφαλιστικής, στην είσοδο της στοάς Κοραή δίπλα από τον κινηματογράφο Άστυ, επέλεξε η Κομαντατούρ να στοιβάζει τους αιχμαλώτους της που συλλαμβάνονταν ως αντιστασιακοί ή σαλταδόροι κατά την Κατοχή. Τα υπόγεια λειτουργούσαν ως μπουντρούμια βασανιστηρίων – ακόμη και σήμερα μπορείτε να δείτε τα σημάδια και τα στιχάκια που χάραζαν στους τοίχους οι κρατούμενοι. Εκεί πλέον λειτουργεί ο «Χώρος Ιστορικής Μνήμης 1941-44, Κοραή 4».
[in2life]
Ενώ ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο κυκλοφορεί το ντοκιμαντέρ του “Before the Flood” με θέμα την οικολογική καταστροφή, η μικρή πόλη Καμικάτσου στην Ιαπωνία παίρνει θέση στο θέμα, κατασκευάζοντας ένα κτίριο εξολοκλήρου από ανακυκλωμένα απορρίμματα.
Το σχέδιο από τους αρχιτέκτονες Hiroshi Nakamura & NAP κέρδισε το βραβείο WAN για τα βιώσιμα κτίρια για το 2016. Το κτίριο όχι μόνο φαίνεται ωραίο, αλλά είναι φτιαγμένο από ανακυκλωμένα υλικά. Επίσης, το συγκεκριμένο κτίριο είναι μέρος του σχεδίου της πόλης να χρησιμοποιεί στο μέλλον 100% ανακυκλωμένα υλικά.
Το κτίριο στεγάζει ένα μπαρ, ένα ζυθοποιείο και άλλους χώρους διαβίωσης. Όλοι οι χώροι έχουν τρόπους επαναχρησιμοποίησης από ανακυκλωμένα πλακάκια μέχρι πολυελαίους από μπουκάλια. Ένα πραγματικά εντυπωσιακό σχέδιο που δείχνει, ότι τα ανακυκλωμένα υλικά είναι ένας δημιουργικός τρόπος να διευκολύνουμε και να βελτιώσουμε την ζωή μας.
Δεν γνωρίζουμε ποιες είναι οι πιθανότητες να έχουν 4 μέλη οικογένειας την ίδια άσπρη τούφα μαλλιών αλλά είμαστε βέβαιοι πως δεν είναι πολλές. Ωστόσο, αυτό ακριβώς συνέβη όταν γεννήθηκε η μικρή MilliAnna Worthy από το Ρίτζλαντ της Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ. Το κoριτσάκι, σήμερα είναι 18 μηνών και έχει το ίδιο διακριτικό σημάδι γεννήσεως με τη μητέρα της την Brianna όπως επίσης με την γιαγιά και την προγιαγιά της.
Τα λευκά μαλλιά είναι αποτέλεσμα της πολίωσης, μιας πάθησης που δημιουργεί έλλειψη χρωστικής ουσίας στα μαλλιά και το δέρμα που βρίσκεται τριγύρω. «Δεν είμαστε σίγουροι πόσο μακριά στο παρελθόν φτάνει αυτό το σημάδι. Η γιαγιά μου υιοθετήθηκε ως παιδί και δεν έχει γνωρίσει τη βιολογική της οικογένεια.» αναφέρει η μητέρα στην Daily Mail.
«Ήλπιζα να το έχει. Η μικρότερη αδερφή μου που γεννήθηκε λίγα χρόνια μετά από εμένα, δεν είχε το σημάδι οπότε δεν ήξερα αν θα το έχει και η MilliAnna. Όμως, όταν την πήρα αγκαλιά, είδα πως το απέκτησε και ήμουν τόσο χαρούμενη.» προσθέτει.
Η μικpή MilliAnna γεννήθηκε με την ίδια μοναδική άσπρη φράντζα όπως η μητέρα της.
Δείχνει ακόμη πιο χαριτωμένη 18 μήνες μετά.
Τα λευκά μαλλιά είναι αποτέλεσμα της πολίωσης, μιας πάθησης που δημιουργεί έλλειψη χρωστικής ουσίας στα μαλλιά και το δέρμα που βρίσκεται τριγύρω.
«Δεν είμαστε σίγουροι πόσο μακριά στο παρελθόν φτάνει αυτό το σημάδι. Η γιαγιά μου υιοθετήθηκε ως παιδί και δεν έχει γνωρίσει τη βιολογική της οικογένεια.»
«Ήλπιζα να το έχει. Η μικρoτερη αδερφή μου που γεννήθηκε λίγα χρόνια μετά από εμένα, δεν είχε το σημάδι οπότε δεν ήξερα αν θα το έχει και η MilliAnna.»
«Όμως, όταν την πήρα αγκαλιά, είδα πως το απέκτησε και ήμουν τόσο χαρούμενη.»
Η Brianna προσθέτει: «Μεγάλωσα αγαπώντας πραγματικά τα μαλλιά μου έτσι και ήμουν σίγουρη ότι ήταν η δική μου μοναδική υπογραφή εμφάνισης.»
«Σχεδιάζω να μεγαλώσω την κόρη μου γνωρίζοντας πως είναι όμορφη και ιδιαίτερη ώστε να μην ακούει τα άσχημα σχόλια που κάνουν οι άνθρωποι μερικές φορές.»
Περισσότερες πληροφορίες: dm
Εκεί που η ανθρώπινη ματιά και η ενσάρκωση της σκέψης σε πολιτισμό συνοδεύονται από την επιβλητική παρουσία του Ταΰγετου και την ελευθερία που αποπνέει η θέαση του Λακωνικού κάμπου.
Το αυτοκίνητό μας ακολούθησε την πινακίδα προς Γεράκι, λίγο πριν τη γέφυρα του ποταμού Ευρώτα και τη Σπάρτη. Ο άγνωστος “μικρός Μιστράς” μας περίμενε να τον ανακαλύψουμε.
Κτισμένο στα 330 μέτρα υψόμετρο στις δυτικές πλαγιές του Πάρνωνα το Γεράκι δεν είναι καθόλου ένα τυχαίο χωριό. Τα παλιά πέτρινα αρχοντικά σπίτια, τα μαγαζάκια του 19ου αιώνα, τα στενορούγια, η εντυπωσιακή είσοδος της οικίας Γεώργιου Μαρούδη του 1907 η οποία έχει αδελφοποιηθεί με την είσοδο του Παλάτσο Ντουρίνι στο Μπολονιάνο της Ιταλίας, υποδηλώνουν τη διαφορετική ταυτότητά του, αλλά δεν μαρτυρούν ούτε την αδιάλειπτη κατοίκησή του εδώ και 2.500 χρόνια, ούτε τα ενδιαφέροντα στοιχεία που συγκεντρώνει.
Το Γεράκι παραμένει ένας από τους πιο παραδοσιακούς οικισμούς της Λακωνίας
Για να τα ανακαλύψετε θα χρειαστεί να ανηφορίσετε προς την ακρόπολη για να δείτε τα ερείπια της πόλης Γερόνθραι, που φαίνεται ότι κατοικούνταν από την 3η χιλιετία π.Χ., να κατευθυνθείτε προς την έξοδο του χωριού για να θαυμάσετε το καλοδιατηρημένο μεσαιωνικό κάστρο που αποτέλεσε στήριγμα του Δεσποτάτου του Μυστρά και συμμετείχε ενεργά μέχρι και στην Επανάσταση και τέλος να περιπλανηθείτε στις γειτονιές του για να εντοπίσετε τις βυζαντινές εκκλησίες με τις εξαιρετικές τοιχογραφίες που υπολογίζονται στις 30!
Τα μεσαιωνικό κάστρο με τις δεκάδες εκκλησιές στεφανώνει το χωριό
Ως τελευταία αλλά όχι λιγότερο σημαντικά, αφήσαμε τα περίφημα γερακίτικα κιλίμια που βραβεύτηκαν το 1873 από τη Διεθνή Εκθεση της Βιέννης με το αργυρό μετάλλιο για την ανθεκτικότητα και ποιότητά τους.
Το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι υφαίνονται σε όρθιο αργαλειό, μια πρακτική που έχει εγκαταλειφθεί στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες.
Σήμερα στο Γεράκι δουλεύει τον αργαλειό μόνο η Χρυσούλα Σταματοπούλου, που με πείσμα μετρά τους πόντους της και διαδίδει την παράδοση του τόπου.
Στην ουσία χόβολη είναι ποσότητα στάχτης από ξυλοκάρβουνα, η οποία συνεχίζει να σιγοκαίει κι έτσι ο καφές αργοψήνεται και είναι πιο γευστικός. Η λέξη προκύπτει από τη λέξη αθοβόλι, δηλαδή το μέρος που τοποθετείται η στάχτη.
Πάνω στην στάχτη τοποθετείται άμμος προκειμένου η φωτιά να παραμένει αναμμένη.Παλιά όλα τα καφενεία χρησιμοποιούσαν την χόβολη για να ψήσουν τον τούρκικο καφέ. Σήμερα η χρήση της είναι πιο περιορισμένη, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει σε κάποια καφενεία και καφετέριες.
Οι φωτογραφίες είναι αφιερδηλωμένες στις γυναίκες που με ένα κολοκυθάκι, τρία σέσκουλα, δυο πατάτες κι ένα κρεμμύδι ανάστησαν ανθρώπους, έφτιαξαν πολύτιμες αναμνήσεις ζεστασιάς και αγάπης.
Ποια είναι η θέα σας από το παράθυρό σας αυτή την στιγμή; Κατά πάσα πιθανότητα θα έχει να κάνει με κάποιο πάρκινγκ ή το μπαλκόνι της απέναντι πολυκατοικίας.
Αν, όμως, μπορούσατε να αλλάξετε θέα, τι θα επιλέγατε να δείτε έξω από το παράθυρό σας; Κάτι διαφορετικό, αλλά απόλυτο όμορφο και εντυπωσιακό!
Δείτε παρακάτω 30 διαφορετικά σκηνικά από διαφορετικά μέρη του κόσμου, που θα σας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Εξερευνήστε τις γέφυρες της Ρωσίας και τα εντυπωσιακά αστικά τοπία του Ντουμπάι.
#1 Η θέα από αυτή την οροφή στο Μουρέν στην Ελβετία είναι εντυπωσιακή.
#2 Οι λίμνες του όρους Κελιμούτου στην Ινδονησία είναι απλά φανταστικές!
#3 Αυτή η ανατριχιαστική γέφυρα στην Ρωσία χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα.
#4 Ο Μεγάλος Ανανάς στο Μπάθερστ στο Ανατολικό Ακρωτήριο είναι ο μεγαλύτερες τεχνητός ανανάς του κόσμου και χρησιμεύει ως μουσείο παραγωγής ανανά.
#5 Ποιος δεν θα ήθελε να έχει μια τέτοια θέα έξω από το παράθυρό του;
#6 Άποψη του Γαλαξία από την Χαβάη.
#7 Θέα από μια αυλή στην Αυστραλία.
#8 Μια άλλη άποψη της ωραίας θέας.
#9 Άποψη του θαλάμου διακυβέρνησης του διαστημικού λεωφορείου Endeavor.
#10 Ένα παλιό λατομείο στην επαρχεία Τιπεράρι στην Ιρλανδία.
#11 Μαζεμένοι μανάτες στο ποτάμι Κρίσταλ στην Φλόριντα.
#12 Φωτογραφία από τους καταρράκτες του Νιαγάρα.
#13 Εκπληκτική θέα από το Σινικό Τείχος στην Κίνα.
#14 Δεν βλέπουμε κάθε μέρα τέτοια θέα.
#15 Εκπληκτική θέα των φιόρδων στην Νορβηγία.
#16 Θέα από μια πόρτα στο Αλικάντε της Ισπανίας.
#17 Θέα ενός παγονιού στην Ινδία.
#18 Θέα του κρατήρα Diamond Head στη Χαβάη.
#19 Θέα ενός σέρφερ που πιάνει ένα κύμα.
#20 Αξιοθέατα στο Φεστιβάλ των Χρωμάτων στον ναό Sri Sri Radha Krishna.
#21 Εντυωπσιακή αεροφωτογραφία του Μανχάταν στην Νέα Υόρκη.
#22 Εντυπωσιακή θέα του Μαϊάμι.
#23 Άλλη μια εντυπωσιακή φωτογραφία από τους καταρράκτες του Νιαγάρα.
#24 Εντυπωσιακή θέα από την κοιλάδα Σονόμι.
#25 Εκπληκτική θέα μιας κοιλάδας ανάμεσα σε 2 βουνά.
#26 Φτιάχνοντας παέγια με θέα στην Ισπανία.
#27 Είναι δύσκολο να πιστέψουμε, ότι αυτό το μέρος είναι αληθινό.
#28 Αεροφωτογραφία παραλίας στην Ιταλία.
#29 Εκπληκτική θέα από την γέφυρα Golden Gate.
#30 Μια άποψη του Ντουμπάι που δεν έχετε ξαναδεί.
Λίγες ώρες μένουν μέχρι την λήξη των ενδιάμεσων εκπτώσεων και οι ευκαιρίες είναι πολλές. Όπως πολλές είναι και οι ευκαιρίες για εκπτώσεις. Σαν αυτή την καταπληκτική στην Λένορμαν.
Ιδιοκτήτης καταστήματος ρούχων έγινε παππούς και με αυτή την αφορμή κάνεις εκπτώσεις 20%. Ο χρήστης του facebook Trantas Giorgio, που ανέβασε την φωτό σχολιάζει: Αν δώσουν και το όνομά του στο εγγονάκι…-50%!
Χιλιάδες μάγειρες από την Ελλάδα, την Ιταλία και τη Γερμανία ζητούνται στη Σουηδία, καθώς η μεσογειακή κουζίνα έχει μεγάλη απήχηση στις σκανδιναβικές χώρες.
Προϋπόθεση είναι η κατοχή πτυχίου Lower στα αγγλικά, επιθυμητή είναι η γνώση μίας δεύτερης γλώσσας -κυρίως της γερμανικής- , ενώ απαιτείται προϋπηρεσία τουλάχιστον 3 ετών. Προσφέρεται κατώτατος μισθός 2.200 ευρώ μεικτά (περίπου 1.700 καθαρά) οκτάωρο με πενθήμερη εργασία, ωστόσο προβλέπεται και χρόνος δοκιμής 6 μηνών.
«Οι ανάγκες σε μάγειρες είναι πολύ μεγάλες και προτιμώνται Ελληνες, Ισπανοί και Ιταλοί, επειδή είναι πιο κοινωνικοί και γνωρίζουν καλά και την ευρωπαϊκή κουζίνα. Για παράδειγμα, ένας Ελληνας δεν ξέρει να φτιάχνει μόνο μουσακά, αλλά είναι και καλός ψήστης και οι Σουηδοί αγαπούν πολύ τα πιάτα στο γκριλ.
Αντίστοιχα, ο Ιταλός έχει ειδικευτεί στην πίτσα και στο σπαγγέτι, αλλά ξέρει να ψήνει το κρέας και να το γαρνίρει άψογα με διάφορες σάλτσες», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Ιωσήφ Καραμπόκης, στέλεχος του σουηδικού οργανισμού απασχόλησης, Arbetsformedlingen, στη Σελέφτε, μια παραθαλάσσια πόλη στη βόρεια Σουηδία με 72.000 κατοίκους, γνωστή και ως «Χρυσή Πόλη» για το μεγάλο ορυχείο χρυσού.
«Στη Σουηδία η παιδεία είναι δωρεάν, ενώ και η υγεία είναι προσβάσιμη από κάθε πολίτη», τονίζει ο Πέτρος Πετρίδης, που εργάζεται σε ελληνικό εστιατόριο.
Ο Ι. Καραμπόκης βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα για την εκδήλωση «Σουηδική Εβδομάδα» και συγκέντρωσε μια… βαλίτσα βιογραφικά από ενδιαφερομένους. Σε όλους εξηγούσε ότι το πτυχίο, η προϋπηρεσία και η ξένη γλώσσα είναι απαραίτητες προϋποθέσεις, ενώ τόνιζε ότι υπάρχει πάντα μια δοκιμαστική περίοδος έξι μηνών, ανεξάρτητα από τα προσόντα που διαθέτει κανείς. Το «Εθνος της Κυριακής» με ένα ρεπορτάζ στη Σουηδία προσπάθησε να μεταφέρει πόσα και τι ισχύουν από τα παραπάνω, όχι μόνο για τους σεφ αλλά και για άλλους που αναζήτησαν τα χρόνια της κρίσης σ’ αυτήν τη χώρα του Βορρά.
Τα λεγόμενα του Ι. Καραμπόκη επιβεβαιώνει σε έναν βαθμό ο Πέτρος Πετρίδης, που είναι επαγγελματίας μάγειρας και παρ’ όλα αυτά κάνει εδώ και τέσσερις μήνες το… δοκιμαστικό του σε ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά εστιατόρια, το «Maestro» στο κέντρο της Στοκχόλμης.
«Αγαπούν το κρέας»
Ο Πέτρος Πετρίδης κατάγεται από τη Δράμα. Τα τελευταία 12 χρόνια ζούσε στη Θεσσαλονίκη, όπου εργαζόταν ως οδηγός στον ΟΑΣΘ και ως μάγειρας σε γνωστή εταιρία catering. Τον περασμένο Ιούνιο πήρε τη μεγάλη απόφαση και μαζί με τη σύζυγό του και τα δυο τους παιδιά, ηλικίας 12 και 15 χρόνων, έφυγαν για τη Στοκχόλμη. Εχοντας το πτυχίο της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Αναβύσσου, με ειδικότητα μάγειρας, άριστη γνώση αγγλικών και μεγάλη προϋπηρεσία δεν δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά. «Οι Σουηδοί τρώνε μόνο έξω. Μεσημέρι και βράδυ τα εστιατόρια είναι γεμάτα και αγαπούν πολύ το κρέας στη σχάρα. Γι’ αυτό και η ανάγκη για μάγειρες είναι μεγάλη», μας λέει ο 40χρονος σεφ, επισημαίνει ωστόσο ότι η Σουηδία δεν είναι… παράδεισος.
«Την Ελλάδα την επισκέπτομαι πλέον κάθε καλοκαίρι, πέντε εβδομάδες για διακοπές» λέει ο 29χρονος σεφ Φίλιππος Καργιωτίδης.
«Εδώ είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς σπίτι. Εμείς νοικιάζουμε 58 τ.μ., δίνουμε 1.300 ευρώ και τα παιδιά κοιμούνται στο σαλόνι. Δεν είναι εύκολη η ζωή, οι άνθρωποι δεν είναι τόσο χαλαροί, νυχτερινή ζωή δεν υπάρχει, τα σπίτια δεν ανοίγουν εύκολα για τους γείτονες», αναφέρει και προσθέτει: «Υπάρχει όμως τάξη και οργάνωση. Η φορολογία είναι 30% επί των εσόδων, αλλά είναι ανταποδοτική. Η παιδεία είναι δωρεάν, τα παιδιά παίρνουν όλα τα βιβλία και το λάπτοπ τους από την πρώτη μέρα και δεν χρειάζονται φροντιστήριο, ενώ και η υγεία είναι προσβάσιμη από κάθε πολίτη».
Η περιπέτεια της Αθηνάς
Με μόλις 1.000 ευρώ στην τσέπη, η 27χρονη Αθηνά Σκιαδαρέση έφτασε το 2013 στη Στοκχόλμη, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Είχε αποφοιτήσει από το τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και όταν επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα της, στο Αργος, βρήκε δουλειά σε πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ. Η επιλογή της Σουηδίας δεν ήταν τυχαία. Το 2010 είχε πάει για ένα εξάμηνο στη Στοκχόλμη μέσω του προγράμματος Erasmus και είχε μάθει λίγο τη γλώσσα.
«Εδώ νιώθω χρήσιμη, οι εργοδότες μου με σέβονται και με υπολογίζουν, η πολιτεία μού παρέχει ό,τι χρειάζομαι», λέει στο «Εθνος» η εκπαιδευτικός Αθηνά Σκιαδαρέση, που ζει στη Στοκχόλμη.
Με το χιλιάρικο στην τσάντα της έφυγε μια μέρα, τέτοια εποχή, το 2013 χωρίς να έχει τίποτα κατά νου. Η πρώτη της δουλειά ήταν καθαρίστρια σε γνωστό μπουζουξίδικο, μετά έκανε λάντζα σε εστιατόριο και για δύο χρόνια ήταν σερβιτόρα σε καφέ που διατηρούσε ένας Κούρδος. Παράλληλα, ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στη Διεθνή και Συγκριτική Παιδαγωγική στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και εδώ και έναν χρόνο εργάζεται ως καθηγήτρια ελληνικών σε προγράμματα που υλοποιούν στα σχολεία τρεις δήμοι.
«Δύο πράγματα θέλω να επισημάνω. Το πρώτο ότι όλο το σύστημα εδώ είναι πολύ αξιοκρατικό, στα πάντα. Το δεύτερο ότι η γνώμη μου ως ειδικού μετράει στη δουλειά μου. Στην Ελλάδα για να πω την άποψή μου θα έπρεπε να γίνω ομότιμη καθηγήτρια», λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου η Αθηνά Σκιαδαρέση, η οποία δεν το μετάνιωσε που έφυγε και δεν σκέφτεται να επιστρέψει.
«Για τα επόμενα 20 χρόνια η Ελλάδα δεν έχει να μου προσφέρει κάτι. Θέλω να μείνω εδώ και να έρχομαι ως τουρίστρια για διακοπές. Γιατί εδώ νιώθω χρήσιμη, οι εργοδότες μου με σέβονται και με υπολογίζουν, η πολιτεία μού παρέχει ό,τι χρειάζομαι», αναφέρει.
Ο Ι. Καραμπόκης, στέλεχος του σουηδικού οργανισμού απασχόλησης, στην πόλη Σελέφτε, συγκέντρωσε μια… βαλίτσα βιογραφικά από Ελληνες υποψηφίους.
H ζωή στη Στοκχόλμη: Εύκολη η εύρεση εργασίας, δύσκολη η ενοικίαση σπιτιού.
Το αυστηρό πλαίσιο εργασίας με την πιστοποίηση κάθε επαγγέλματος βίωσε ο 42χρονος Πέτρος Ζαχαριάδης. Μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια ο κ. Ζαχαριάδης διατηρούσε ένα γνωστό εστιατόριο στον Αϊ-Γιάννη Σερρών, αλλά η κρίση τον έστειλε μετανάστη στη Σουηδία. Μην έχοντας όμως πτυχίο μάγειρα και χωρίς να γνωρίζει καλά αγγλικά, δεν μπόρεσε να βρει δουλειά στο αντικείμενό του. Σήμερα εργάζεται σε εταιρεία καθαρισμού, δουλεύει κάθε απόγευμα καθαρίζοντας σχολεία και ένα κολυμβητήριο, ενώ από τη 1 τα ξημερώματα και έως τις 5 το πρωί μοιράζει σε συνδρομητές τις δύο μεγάλες σε κυκλοφορία εφημερίδες, «Dagens Hyheter» και «Sydsvenskan».
«Ηξερα ότι δεν μπορούσα να βρω δουλειά ως μάγειρας, γιατί δεν είχα τα τυπικά προσόντα. Εδώ η ζωή κινείται σε… ρομποτικούς ρυθμούς, αλλά η κρίση στην Ελλάδα δεν παλεύεται. Εμείς καταστραφήκαμε και η μόνη μας σωτηρία είναι να φύγουμε. Στην αρχή ήρθα μόνος, σύντομα έφερα τη σύζυγο και τα δύο κορίτσια μας, που δυσκολεύονται ακόμη να προσαρμοστούν και τους λείπει η Ελλάδα», λέει ο κ. Ζαχαριάδης στο «Εθνος».
«Ο βαρύς χειμώνας δεν μας επηρεάζει»
Οσο για τον βαρύ χειμώνα, καθόλου δεν τον πειράζει, όπως λέει «πέφτει νωρίς, πολύ χιόνι, αλλά όλα κινούνται κανονικά. Μέρα-νύχτα είναι στον δρόμο πολλά μηχανήματα που καθαρίζουν τα πάντα, η ζωή και η κίνηση δεν σταματάει. Μάλιστα κάτω από μεγάλες πλατείες και πάρκα περνούν σωλήνες με ζεστό νερό και το χιόνι δεν πιάνει. Αυτή η εικόνα είναι μαγική».
Το πρόβλημα της οικογένειας Ζαχαριάδη είναι η ανεύρεση σπιτιού, αφού αυτές τις μέρες κάνει την τέταρτη μετακόμιση, μέσα σε τέσσερα χρόνια. Η ενοικίαση σπιτιού είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στη Σουηδία. Οπως μάλιστα τονίζει ιδιωτική υπάλληλος που μένει εδώ και 4 χρόνια στη Στοκχόλμη, πρέπει να περιμένει για να νοικιάσει «ως πρώτο χέρι» ένα σπίτι μέχρι και… 28 χρόνια. Η ίδια νοικιάζει ένα μικρό δυάρι για 1.600 ευρώ τον μήνα, το σπίτι ανήκει σε Σουηδό που μένει 10 μήνες τον χρόνο στην Ισπανία και κάθε άνοιξη η Ελληνίδα μετακομίζει σε ξενοδοχείο για δύο μήνες για να μείνει στο σπίτι ο ιδιοκτήτης. Ο οποίος κάθε χρόνο που φεύγει, της βάζει και μια μικρή αύξηση στο ενοίκιο.
Εκατοντάδες υποψήφιοι υπέβαλαν το βιογραφικό τους κατά τη διάρκεια της «Σουηδικής Εβδομάδας».
Όταν η φοιτήτρια Molly Lichtenwalner που έπασχε από διαταραχή άγχους, είδε τον Otitis κατάλαβε αμέσως πως είναι ο ένας για τον άλλον. Ο άσπρος γάτος δεν είχε αφτιά και ήταν κουφός. Ο Otitis, εμφάνισε κύστες στα αφτιά και έπρεπε να αφαιρεθούν τα όργανα της ακοής του. Έτσι, έμεινε κουφός και οι πρώην ιδιοκτήτες του τον εγκατέλειψαν.
Ωστόσο, η νέα του ιδιοκτήτρια είναι υπέροχη. Η Molly είχε ένα κουφό κουτάβι και διαθέτει τους δικούς της τρόπους να ασχοληθεί με κατοικίδια ζώα που έχουν ειδικές ανάγκες. Έδωσε στον γάτο πολύ αγάπη και το τετράποδο της την ανταπέδωσε με τον καλύτερο τρόπο.
«Είχα σοβαρό άγχος ως αποτέλεσμα ενός αυτοκινητικού ατυχήματος … Αποφάσισα ότι ήταν ώρα για μένα να υιοθετήσω ένα ζώο για να με βοηθήσει με το άγχος μου. Τίποτα δεν με βοήθησε περισσότερο από το να αγκαλιάζω μερικούς τετράποδους φίλους» αναφέρει η κοπέλα στο Love Meow.
Ο γάτος αποδείχθηκε η καλύτερη συναισθηματική υποστήριξη που θα μπορούσε να έχει η Molly. Νιώθει τόση ευγνωμοσύνη που διασώθηκε ώστε αγκαλιάζει την κοπέλα όλη την ώρα.
Ο Otitis ξέρει πραγματικά πώς να βοηθήσει σε μια κρίση πανικού ή άγχους. «Μερικές φορές, είναι ο μόνος που μπορεί να με ηρεμίσει. Είναι ότι καλύτερο έκανα ποτέ και τελικά με έσωσε, δεν τον έσωσα εγώ. Το να ζω μαζί του είναι όνειρο. Είναι ο πιο τρυφερός, χαδιάρικος γάτος και μου δίνει πολύ αγάπη.» αναφέρει η νεαρή στο Bored Panda.
Γνωρίστε τον Otitis, τον γάτο που δεν έχει αφτιά και εγκαταλείφτηκε όταν έχασε την ακοή του από τις κύστες.
Ο 9,5 ετών γάτος είναι κουφός και περνούσε τις μοναχικές του μέρες σε ένα άσυλο.
Η Molly Lichtenwalner πάσχει από άγχος και ερωτεύτηκε τον εγκαταλελειμμένο γάτο.
Τον υιοθέτησε και πλέον είναι αχώριστοι. Ο γάτος την βοήθησε να αντιμετωπίσει τις κρίσεις πανικού και άγχους.
«Είπα στον εαυτό μου πως όταν θα ήμουν έτοιμη για μια γάτα, θα υιοθετούσα μια ενήλικη με ειδικές ανάγκες.»
Ο Otitis είναι τόσο ευγνώμον που διασώθηκε και προσφέρει τα χάδια του στην ιδιοκτήτριά του όλη την ώρα.
«Μερικές φορές, είναι ο μόνος που μπορεί να με ηρεμήσει.»
Ο γάτος είναι πολύ περίεργος και του αρέσει να ξέρει τι κάνει η ιδιοκτήτριά του κάθε στιγμή.
Η Molly αναφέρει πως ο Otitis είναι το πλάσμα της συναισθηματικής της υποστήριξης και βρίσκεται πάντα δίπλα της.
«Είναι ότι καλύτερο έκανα ποτέ και τελικά με έσωσε, δεν τον έσωσα εγώ.»