Έχετε βρεθεί ποτέ σε ΙΚΕΑ, χωρίς την παραμικρή ιδέα γιατί είστε εκεί; Αυτή είναι η σκοτεινή μαγεία του. Σας τυλίγει διακριτικά με τα αόρατα πλοκάμια του και δεν σας αφήνει να φύγετε, έως ότου έχετε αγοράσει τουλάχιστον ένα πράγμα που δεν σας χρησιμεύει σε τίποτα.

Ο άνδρας πίσω από αυτήν την αστεία ιστορία ξέρει σίγουρα αυτό το συναίσθημα, καθώς ο ίδιος βρέθηκε πρόσφατα στο διάσημο κατάστημα με τη σύζυγό του, χωρίς την παραμικρή ιδέα γιατί. Έτσι, για να κάνει κάτι που να έχει νόημα σε αυτό το φαινομενικά ανεξήγητο ταξίδι του, αποφάσισε να το καταγράψει και να το δημοσιεύσει στο διαδίκτυο. Κατάφερε να βγει από εκεί; Και το πιο σημαντικό, κατάφερε να βγει χωρίς να αγοράσει τίποτα; Διαβάστε το ξεκαρδιστικό ημερολόγιο με τις φωτογραφίες του, για να το μάθετε.

“Είμαστε εδώ. Το διαμέρισμά μας είναι επιπλωμένο. Δεν είμαι σίγουρος γιατί ήρθαμε ξανά.”

“Φαίνεται πως ήρθαμε, εν μέρει, για φαγητό.”

“Έριξα μοβ σάλτσα φρούτου στο παντελόνι μου. Όπως γίνεται πάντα. Είναι πιθανό ο λεκές να μην φύγει εύκολα. Στο Facebook, η θεία με συμβουλεύει να ρίξω βραστό νερό πάνω στο σημείο. Με συμβουλεύει επίσης να βγάλω το παντελόνι πριν το επιχειρήσω.”

“Αφού δεν έβλεπα πουθενά οδηγίες για το πού να αφήσω το καροτσάκι για τους δίσκους, το άφησα εδώ. Ελπίζω να μην προκαλέσει αναστάτωση.”

“Ίσως είμαστε εδώ για ιδέες αποθήκευσης. Η γυναίκα μου λέει: “Ίσως, όταν αποκτήσουμε οκτώ παιδιά.” Έχουμε μηδέν παιδιά. Προχωράμε.”

“Ψάχνουμε για κεριά. Έχουμε πολλά κεριά. Αγοράσαμε τα κεριά που έχουμε στο σπίτι από το ΙΚΕΑ. Αυτά είναι ελάχιστα διαφορετικά.”

“Με ρώτησε τι πιστεύω γι’ αυτήν την αποθηκευτική λύση. Είπα: “Δεν έχουμε χώρο για αυτήν.” Προφανώς έδωσα λάθος απάντηση.”

“Φαίνεται πως είμαστε εδώ και για καθρέφτη. Θυμάμαι ότι κάτι είχε πει για καθρέφτες.”

“Αυτό δεν είναι καθρέφτης. Ο απώτερος σκοπός μας παραμένει ένα μυστήριο, όπως τα μικρά στίγματα πάνω από τα φωνήεντα στις ετικέτες.”

“Η γυναίκα μου γοητεύεται από τους λούτρινους αρουραίους. Αυτό δεν με ανησυχεί, ούτε με εκπλήσσει, αν και μένω έκπληκτος με το ότι οι αρουραίοι έχουν τόσο εξέχουσα θέση στα ράφια. Είναι μια περίεργη επιλογή αγοράς.”

“Περισσότεροι αρουραίοι. Αρχίζω να υποψιάζομαι ότι κατά κάποιο τρόπο είναι σημαντικοί στην σουηδική κουλτούρα.”

“Η γυναίκα μου σχολίασε πόσο ανθεκτικές φαίνονται αυτές οι μεζούρες. Οι άλλες που έχουμε στο σπίτι δεν μου φάνηκαν να μην είναι ανθεκτικές.”

“Από εδώ παίρνεις χαρτοπετσέτες”, μου λέει και θα πρέπει να συμφωνήσω βάσει αποδεικτικών στοιχείων. “Ναι, συμφωνώ”, της είπα.”

“Έτοιμος;”, με ρωτάει. Λέω ναι, αλλά δεν ξέρω σε τι ακριβώς αναφέρεται.”

“Αυτό θα ήταν πραγματικά όμορφο”, λέει η γυναίκα μου. Εκφράζω διστακτικότητα να κρεμάσει μια εικόνα από μια τυχαία γυναίκα στον τοίχο μου. Μιλούσε για την κορνίζα και παραλίγο να εκτεθώ.”

“Ζούμε σε υπόγειο. Φοβάμαι για τη ζωή των φυτών που μπορεί να πάρουμε.”

“Τι να είναι αυτό; Ούτε ταμπέλα δεν έχει”, λέει η γυναίκα μου.”

“Η γυναίκα μου λέει ότι της θυμίζουν τα δέντρα Μπαομπάμπ και της λέω ότι εκείνα είναι πολλά μέτρα ψηλά. Θα βγάλει κανένα μάτι, έτσι που με κοιτάζει.”

“Μ’ έπιασε!”

“Είμαστε στο ταμείο. Έχουμε ένα κάλυμμα για φούρνο μικροκυμάτων, ένα μπολ για ζάχαρη και ένα διαχωριστικό συρτάρι. Δεν έχουμε καθρέφτη. “Θέλω παγωτό”, λέει η γυναίκα μου.”

“Θα σ’ αγαπώ για πάντα, αν και ήδη είμαι αναγκασμένη να το κάνω”, λέει η γυναίκα μου. Κι εγώ την αγαπώ.”