Ένας άντρας που ανατράφηκε από λύκους για 12 χρόνια υποστηρίζει ότι η ζωή του στην κοινωνία των ανθρώπων είναι αποτυχία και θέλει να γυρίσει πίσω στο ζωικό βασίλειο και να ζήσει με τα ζώα.
Ο Μάρκος Ροντρίγκεζ Παντόγια υιοθετήθηκε από μια αγέλη λύκων, όταν τον εγκατέλειψαν στην οροσειρά Σιέρρα Μορένα της Ισπανίας σε ηλικία 7 ετών.
Βρέθηκε σε ηλικία 19 ετών να τρέχει ημίγuμνος και ξυπόλυτος. Ο μόνος τρόπος που μπορούσε να επικοινωνήσει ήταν με ήχους.
“Τύλιγα τα πόδια μου μόνο όταν πονούσα εξαιτίας του χιονιού. Είχε τόσο μεγάλους κάλους στα πόδια μου που το να κλωτσάω έναν βράχο ήταν σαν να κλωτσάω μια μπάλα”, ανέφερε ο Ροντρίγκεζ στην El Pais.
Ο 72χρονος πλέον Ροντρίγκεζ ζει σε ένα μικρό και κρύο σπίτι στην Γαλικία, επιβιώνοντας με μια πενιχρή σύνταξη.
Ο Παντόγια υποστηρίζει ότι από τότε που τον πήραν από την σπηλιά που θεωρούσε σπίτι του η ζωή του πήρε την κάτω βόλτα και δεν μπόρεσε ποτέ να επανέλθει από αυτό.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι τον έχει εξαπατηθεί και κακοποιηθεί από αφεντικά στους τομείς της φιλοξενίας και των κατασκευών που τον εκμεταλλεύτηκαν.
Ο Παντόγια το 1970, καθώς προσπαθούσε να προσαρμοστεί στην κοινωνική ζωή πηγαίνοντας σε μπαρ.
Ο Παντόγια είναι γνωστός ως ο “Μόγλης της Ισπανίας” και υποστηρίζει ότι οι πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής του ήταν όταν ζούσε στην σπηλιά μαζί με νυχτερίδες, φίδια και ένα ελάφι. Μπορεί να μιμηθεί τους ήχους όλων αυτών των ζώων.
Ο ηλικιωμένος άντρας που τον εκπαίδευε για να τον αντικαταστήσει του έμαθε πως να ανάβει φωτιά, αλλά ή πέθανε ξαφνικά ή έφυγε και έτσι ο μικρός έμεινες τελείως μόνος του.
Κατάφερε να επιβιώσει παρατηρώντας ποια μούρα και ρίζες λαχανικών έτρωγαν τα ζώα και αργότερα τον τάισε μια λύκαινα που τον υιοθέτησε.
“Αφού τάιζε τα μικρά της μου πέταγε ένα κομμάτι κρέας. Δεν ήθελα να το ακουμπήσω γιατί νόμιζα ότι θα μου επιτίθονταν, αλλά έσπρωχνε το κρέας με την μύτη της προς την μεριά μου”, ανέφερε ο Παντόγια.
“Το πήρα, το έφαγα και νόμιζα ότι θα με δάγκωνε, αλλά έβγαλε την γλώσσα της και με έγλειψε. Μετά από αυτό ήμουν μέλος της οικογένειας”, πρόσθεσε.
Ο Παντόγια υποστηρίζει ότι είχε και ένα φίδι που ακολουθούσε παντού επειδή το τάιζε γάλα κατσίκας.
Η επιστροφή στον πολιτισμό ήταν το πιο δύσκολο και τρομακτικό κομμάτι της ζωής του. Πρώτα πήγε σε ένα ορφανοτροφείο όπου οι μοναχές του έμαθαν να περπατάει ίσια και να τρώει σε τραπέζι.
Η πρώτη επίσκεψη σε κουρείο και η επαφή του με το ξυράφι ήταν από τις πιο τρομακτικές εμπειρίες της ζωής του.
Ο θόρυβος από τα αυτοκίνητα στους δρόμους ήταν το πιο δύσκολο σημείο. Στην αρχή, φοβόταν να διασχίσει έναν δρόμο.
Ο Παντόγια προσπάθησε να γυρίσει στα βουνά, αλλά οι λύκοι δεν τον δέχτηκαν γιατί έλειπε πολύ καιρό.
Με μικρή καθυστέρηση έφτασε λίγο πριν από τις 7.2o στην Αθήνα, το κυβερνητικό αεροσκάφος που μεταφέρει το Άγιο Φως.
Η υποδοχή κι εφέτος έγινε με τιμές αρχηγού κράτους στον εθνικό αερολιμένα «Ελευθέριος Βενιζέλος».
Το ‘Αγιο Φως που θα φτάσει και στον πλέον απομακρυσμένο προορισμό, από την Πελοπόννησο ως τον Έβρο και από την Κέρκυρα μέχρι την Κρήτη, υποδέχθηκε στο αεροδρόμιο, παρουσία πλήθους πιστών, ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος.
Στη συνέχεια θα μεταφερθεί στην Εξαρχία του Παναγίου Τάφου,στη Πλάκα, ενώ το επόμενο δίωρο, με 17 πτήσεις θα μεταφερθεί σε κάθε γωνιά της χώρας.
Με πτήσεις θα ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα
Ειδικότερα τα δρομολόγια των έκτακτων πτήσεων θα πραγματοποιηθούν ως εξής:
1ο Αεροσκάφος Q400:
Αθήνα – Λάρισα (ATH – LRA) 19:20 – 20:12
Λάρισα – Λήμνος (LRA – LXS) 20:20 – 21:12
Λήμνος – Αθήνα (LXS – ATH) 21:20 – 22:00
2ο Aεροσκάφος ΑΤ4:
Αθήνα – Σάμος (ATH – SMI) 19:20 – 20:10
Σάμος – Χίος (SMI – JKH) 20:17 – 20:45
Xίος – Αθήνα (JKH – ATH) 20:52 – 21:30
3ο Αεροσκάφος ΑΤ4:
Αθήνα – Κεφαλονιά (ATH – EFL) 19:30 – 20:38
Κεφαλονιά – Ιωάννινα (EFL – IOA) 20:45 – 21:05
Iωάννινα – Αθήνα (IOA – ATH) 21:10 – 22:15.
Οι προγραμματισμένες πτήσεις της Aegean – Olympic προς Σαντορίνη, Μυτιλήνη, Θεσσαλονίκη, Χανιά, Ρόδο, Ζάκυνθο, Αλεξανδρούπολη, Ηράκλειο και Μύκονο, έχουν ως εξής:
ΟΑ 360 Αθήνα 19:50 Σαντορίνη 20:30
ΟΑ 254 Αθήνα 20:40 Μυτιλήνη 21:30
ΟΑ 126 Αθήνα 19:20 Θεσσαλονίκη 20:15
ΟΑ 344 Αθήνα 21:55 Χανιά 22:45
Α3 218 Αθήνα 21:40 Ρόδος 22:40
ΟΑ 052 Αθήνα 19:00 Ζάκυνθος 19:50
ΟΑ 146 Αθήνα 20:00 Αλεξανδρούπολη 21:00
ΟΑ 322 Αθήνα 20:40 Ηράκλειο 21:30
ΟΑ 380 Αθήνα 19:05 Μύκονος 19:40
Οι πτήσεις της «Sky Express» για Κέρκυρα, Κω και Κάρπαθο έχουν ως εξής:
Ο Ιβάν Σαββίδης, όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, βρέθηκε το Μ. Σάββατο στα Ιεροσόλυμα προκειμένου να μεταφέρει το Άγιο Φως στο Ροστόφ ενόψει της Ανάστασης.
Ο ισχυρός άντρας του «Δικεφάλου» βρέθηκε, μετά τη λειτουργία στον Πανάγιο τάφο, στο ελληνικό Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, όπου συναντήθηκε με τον Πατριάρχη Ιεροσολύµων καὶ πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλο Γ΄ λαμβάνοντας το Αγιο Φως και σε μια λαμπάδα με το σήμα του ΠΑΟΚ.
Ένας φορτηγατζής έκανε ένα περίεργο τατουάζ στο στήθος που φαίνεται σαν ένας μικρός άνθρωπος να οδηγεί το σώμα του.
Ο Κένι Ολερένσο, πατέρας ενός παιδιού έγινε αμέσως ανάρπαστο, αφού κοινοποιήθηκε πάνω από ένα εκατομμύριο φορές στο Facebook.
Όταν ο φορτηγατζής κινείται, το “διαδραστικό” τατουάζ κινείται μαζί του.
Χρειάστηκαν 4 ώρες για να ολοκληρωθεί το τατουάζ και ο πρώτος άνθρωπος που το έδειξε ήταν ο γιος του.
“Του άρεσε, αλλά δεν περίμενα να γίνει ανάρπαστο. Η κατάσταση ξέφυγε λίγο και ο γιος μου είπε στην μαμά του ότι είμαι διάσημος”, ανέφερε ο 36χρονος.
“Το κοιτάζω συνέχεια στον καθρέπτη και σκέφτομαι ότι είναι τρελό. Πρέπει να δεις τι γίνεται όταν τεντώνω τους μυς μου. Αρέσει σε όλη μου την οικογένεια”, πρόσθεσε.
“Τις 3 πρώτες ώρες δεν είχα πρόβλημα, αλλά την τελευταία ώρα άρχισε να με πονάει. Νομίζω ότι μου τελείωνε η αδρεναλίνη. Υποτίθεται ότι πρέπει να φας πολλή ζάχαρη πριν κάνεις το τατουάζ, αλλά εγώ είχα μόνο κάνα δυο μπέργκερ”, συνέχισε.
“Όταν ήρθε ο Κένι ήθελε αυτό το τατουάζ να είναι ένα μέρος στο στέρνο του. Αυτό το αποτέλεσμα είναι απλά η αρχή. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας”, ανέφερε ο καλλιτέχνης που του έκανε το τατουάζ.
Με μια δημόσια επιστολή της, έξι μήνες μετά το θάνατο του παιδιού της, του Μανώλη Σπυράκη, μαθητή του Βενετοκλείου Γυμνασίου της Ρόδου, η μητέρα του βρήκε το κουράγιο να ευχαριστήσει από την καρδιά της, όλους όσοι στάθηκαν στο πλευρό τους στη μεγάλη αυτή δοκιμασία της ζωής, η οποία δυστυχώς κατέληξε με την απώλεια του μικρού παιδιού.
Με επιστολή της στη ΡΟΔΙΑΚΗ, η μητέρα του μικρού Μανώλη, σημειώνει συγκεκριμένα με αφορμή την συμπλήρωση 6 μηνών από την ημέρα που έφυγε για πάντα από κοντά μας για την γειτονιά των αγγέλων…
«Δεν μπορώ να το πιστέψω πως έχουν ήδη διαβεί έξι μήνες από τότε που στερήθηκα τον μικρό μου γιο, το Μανωλάκη μου. Από τότε που για τελευταία φορά χάιδεψα, έστω και άψυχο το κορμάκι του. Από τότε που ένιωσα να κομματιάζεται η ύπαρξή μου και ένα της μέρος να τον ακολουθεί για πάντα στο ταξίδι του προς το Μεγάλο Άγνωστο.
Δεν μπορώ να το πιστέψω πως είμαι εγώ η ίδια που σύρθηκα μαζί του σε μία ατέλειωτη εναλλαγή ελπίδας και απελπισίας δύο ολόκληρα χρόνια: από το Ογκολογικό Νοσοκομείο Παίδων στον φιλόξενο και τόσο ευεργετικό Ξενώνα «Ελπίδα».
Τι πόνος Θεέ μου! Τι πόνος! Πως είμαι εγώ που μέτραγα κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο που ακόμη τον είχα κοντά μου. Και το θεωρούσα δώρο θείο, γιατί παρόλο που δεν ήθελα να το παραδεχθώ, παρόλο που έκανα καθετί για να τον κρατήσω στη ζωή, μέσα μου βαθειά γνώριζα πως ο γιος μου, ετούτο το ανεκτίμητο δώρο που έδινε φως και λάμψη στη ζωή μου, είχε αρχίσει να παίρνει το δρόμο που τον ξεμάκραινε από τη Ζωή.
Πονώ ανυπόφορα κάθε φορά που βλέπω παιδιά του Γυμνασίου γεμάτα ζωή και χαρά να πηγαίνουν και να επιστρέφουν από το κοντινό Γυμνάσιο, το σχολείο του Μανώλη μου, κι εγώ απλά να δέρνομαι από πικρές αλλά και τόσο ψεύτικα παρηγορητικές αναμνήσεις και μόνο: «Μανώλη σήκω θα αργήσεις», «Είσαι διαβασμένος;», «Να έλθεις στην ώρα σου για μεσημεριανό» «Έπλυνες τα δόντια σου;» Και αντί για τα «εντάξει καλέ μαμά», «σ’ αγαπώ μαμάκα μου», τώρα να με συγκλονίζει η παγερή σιωπή της απουσίας του.
Τόσες εικόνες και γεύσεις πλημμυρισμένες από αγάπη και πλούσιο νόημα ζωής. Μόνο που τώρα ανήκουν σε ένα χθες που με εξοντώνει και θα λείπουν από ένα αύριο, που στιγμές-στιγμές το αποδιώχνω…
Παρηγοριά στο τόσο αβάστακτο κενό οι άνθρωποι που στάθηκαν σαν φύλακες άγγελοι στο πλάι μας σε όλη αυτήν την ατέλειωτη Οδύσσεια. Μνήμες ανθρωπιάς και ανεκτίμητης προσφοράς.
Πρώτοι απ΄ όλους οι δικοί μου άνθρωποι και ο άλλος αγαπημένος μου γιος, η ελπίδα μου! Ύστερα, όλοι οι γιατροί και οι νοσηλευτές του Ογκολογικού Νοσοκομείου Παίδων και το προσωπικό του Ξενώνα Ελπίδα, ο ιερέας της ενορίας μας, Σύλλογοι και φίλοι.
Τέλος, οι καθηγητές και οι μαθητές του Βενετοκλείου Γυμνασίου, οι οποίοι πέρα από την αγάπη και την φροντίδα τους μας στήριξαν και οικονομικά. Και σήμερα ακόμη, που κλείνει αυτό το δυσβάστακτο κενό των έξι μηνών, από τότε που ο γιος μου έγινε ένα από τα αστεράκια του ουρανού, και πάλι το σχολείο του με συγκινεί. Οι μαθητές του, στη μνήμη του Μανώλη μου, συγκέντρωσαν ένα χρηματικό ποσό που θα παραχωρηθεί στον Ξενώνα Ελπίδα, αυτή την όαση ανθρωπιάς, σαν ένα μικρό, συμβολικό δωράκι για όσα πολύτιμα προσφέρει σε τόσα δυσκολεμένα παιδιά και στους ταλαιπωρημένους γονείς τους.»
Η αγάπη και η ευγνωμοσύνη μου θα σας συνοδεύουν για πάντα.
Σπυράκη Τατιάνα-Μαρία
Ένα ταξίδι – express έκανε η Νατάσα Καλογρίδη! Η εκρηκτική ηθοποιός αποφάσισε να ταξιδέψει ως τις Μαλδίβες για να βρεθεί κοντά στο καλό της φίλο, Νίκο Κοκλώνη. Ο γνωστός επιχειρηματίας και παρουσιαστής της εκπομπής Celebrity Travel βρίσκεται τις τελευταίες μέρες στο εξωτικό μέρος, παρέα με τον καλύτερό του φίλο, Τρύφωνα Σαμαρά και βιώνουν μοναδικές στιγμές, τις οποίες θα τις θυμούνται για όλη τους την ζωή.
Φαίνεται πως η Νατάσα ζήλεψε και αποφάσισε να βρεθεί και εκείνη στις Μαλδίβες, ώστε να δώσει έναν άλλο αέρα στις διακοπές του Νίκου και του Τρύφωνα! Βέβαια, δεν γνωρίζουμε ακόμη αν μαζί της ταξίδεψε και ο σύντροφός της και γνωστός ποινικολόγος Αλέξανδρος Λυκουρέζος ή εκείνος επέλεξε να περάσει τις ημέρες του Πάσχα με την οικογένειά του.
Φυσικά, η Νατάσα δεν αποχωρίστηκε τις πολυαγαπημένες της γόβες ούτε στην παραλία! Μπορεί στο Nomads να αναγκάστηκε να τις αφήσει για λίγο, αλλά οι Μαλδίβες δεν έχουν κανόνες, με αποτέλεσμα να τις βάλει και να αρχίζει να τρέχει στις χρυσές αμμουδιές!
Μια φάλαινα φυσητήρας βρέθηκε νεκρή σε μια ακτή της νότιας Ισπανίας. Η φάλαινα είχε πνιγεί επειδή είχε καταπιεί 29 κιλά πλαστικά.
Στην αυτοψία οι ερευνητές ανακάλυψαν πλαστικές σακούλες, δίχτυα και ένα μπιτόνια μέσα στο πεπτικό σύστημα της φάλαινας.
Η θάνατος του θαλάσσιου θηλαστικού ώθησε τις Αρχές να ξεκινήσουν μια εκστρατεία ενάντια στο πέταγμα των σκουπιδιών στις θάλασσες.
Δείτε το βίντεο
Το σώμα μιας αρσενικής φάλαινας φυσητήρα που είχε περίπου 10 μήκος και ζύγιζε πάνω από 6 τόνους ξεβράστηκε στην ακτή Κάμπο Ντε Παλός στην νότια Ισπανία.
Οι επιστήμονες που εξέτασαν την φάλαινα υποστήριξαν ότι δεν μπόρεσε να χωνέψει ή να αποβάλει τα πλαστικά που είχε καταπιεί.
Η επίσημη αιτία θανάτου ήταν η περιτονίτιδα, δηλαδή μόλυνση του περιτοναίου, της μεμβράνης που επικαλύπτει τα κοιλιακά όργανα και την κοιλότητα της κοιλιάς.
“Πολλά ζώα παγιδεύονται στα σκουπίδια ή καταπίνουν πλαστικά που τελικά προκαλούν τον θάνατό τους”, ανέφερε η Κονσουέλο Ροσάουρο, υπεύθυνη για το περιβάλλον της περιοχής.
Η εκστρατεία των Αρχών θα γίνει σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Περιβάλλοντος και θα περιλαμβάνει το καθάρισμα 11 παραλιών και 19 ομιλίες και οπτικοακουστικές παρουσιάσεις σχετικά με το θέμα.
Έως το τέλος του 2021, ένα πρότζεκτ βγαλμένο από χολιγουντιανή ταινία θα είναι γεγονός: Το πρώτο διαστημικό ξενοδοχείο πολυτελείας, το Aurora Station, θα είναι πανέτοιμο για να υποδεχτεί λίγους και εκλεκτούς. Η νεοσύστατη αμερικανική εταιρεία Orion Span υποσχέθηκε ότι έως τότε θα το έχει κατασκευάσει και θα το θέσει σε τροχιά γύρω από τη Γη.
«Έως τις αρχές του 2022 θα φιλοξενούμε τουρίστες, αστροναύτες, διαστημικές έρευνες, ακόμη και παραγωγικές δραστηριότητες, στο Σταθμό Aurora», δήλωσε η εταιρεία, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Το διαστημικό ξενοδοχείο θα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη σε απόσταση περίπου 360 χιλιομέτρων, λίγο χαμηλότερα από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) που βρίσκεται στα 400 χιλιόμετρα, και θα ολοκληρώνει μια πλήρη περιφορά κάθε 90 λεπτά.
Η διαμονή για ένα βράδυ θα κοστίζει περίπου 792.000 δολάρια, αλλά μάλλον δεν θα είναι πρακτικά εφικτό να μείνει κανείς μόνο ένα βράδυ. Μια παραμονή για 12 μέρες θα κοστίζει τουλάχιστον 9,5 εκατομμύρια δολάρια συνολικά, μαζί με τα έξοδα μεταφοράς.
«Δεν πουλάμε κάτι ανάλογο του ‘ας πάμε στην παραλία’ για το διάστημα. Πουλάμε την εμπειρία του να γίνει κανείς αστροναύτης. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι πρόθυμοι να πληρώσουν για να έχουν αυτή την εμπειρία», δήλωσε ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Orion Span Φρανκ Μπούνγκερ.
Η Orion κατασκευάζει το διαστημικό ξενοδοχείο ήδη στο Χιούστον του Τέξας, χρησιμοποιώντας μερικούς μηχανικούς που είχαν συμμετάσχει στην κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.
Ο σταθμός-ξενοδοχείο Aurora (Αυγή) θα έχει διαστάσεις 13,3 επί 4,3 μέτρων και διαθέσιμο χώρο για τους επιβάτες 160 κυβικών μέτρων (έναντι 916 κυβικών μέτρων του ISS). Θα μπορεί να φιλοξενήσει τέσσερις πελάτες-τουρίστες και δύο μέλη πληρώματος, πιθανότατα πρώην αστροναύτες. Αν τα πράγματα πάνε καλά, το ξενοδοχείο θα μπορεί να μεγαλώνει με την προσθήκη νέων χώρων. Κάθε τουρίστας θα περνάει πρώτα από τρίμηνη διαστημική εκπαίδευση.
Βέβαια από τα σχέδια στην υλοποίηση υπάρχει μεγάλη απόσταση, καθώς η εταιρεία δεν φαίνεται να έχει καν εξασφαλίσει την αναγκαία χρηματοδότηση, ούτε έχει συνάψει συμφωνία με κάποια εταιρεία εκτοξεύσεων για να θέσει το ξενοδοχείο σε τροχιά.
Μια άλλη αμερικανική εταιρεία, η Axiom Space σχεδιάζει και αυτή να θέσει σε τροχιά γύρω από τη Γη έως το 2024 ένα εμπορικό διαστημικό σταθμό, όπως και η επίσης αμερικανική Bigelow Αerospace. Η Virgin Galactic ετοιμάζει πιο σύντομες τουριστικές πτήσεις στο διάστημα (με κόστος περίπου 250.000 ανά άτομο), ενώ και η Space X του Έλον Μασκ έχει σχέδια για διαστημικό τουρισμό γύρω από τη Σελήνη.
Μεταξύ 2001-2009 επτά ιδιώτες έκαναν οκτώ «τουριστικά» ταξίδια στο Διεθνή διαστημικό Σταθμό, πληρώνοντας ο καθένας 20 έως 40 εκατομμύρια δολάρια. Τα ταξίδια, που είχε οργανώσει η αμερικανική εταιρεία Space Adventures, είχαν γίνει με ρωσικούς πυραύλους «Σογιούζ».
Αν μη τι άλλο, φαίνεται να πέφτει πια κάπως το κόστος του διαστημικού τουρισμού, αν και παραμένει παιγνίδι για πάμπλουτους…
Το γύρο του Διαδικτύου κάνουν οι εικόνες ενός 12χρονου κοριτσιού που πηδά από τετραώροφο κτίριο στην Ινδία για να ξεφύγει από τον επίδοξο βιαστή της.
Το κορίτσι γλίτωσε ως εκ θαύματος από την πτώση, αλλά τραυματίστηκε σοβαρά στη μέση και αναρρώνει σε νοσοκομείο της Μουμπάι.
Βίντεο κατέγραψε τη στιγμή που πήδηξε στο κενό, ενώ εργάτες από κάτω κρατούσαν τεντωμένο ένα μεγάλο κομμάτι ύφασμα, που ανέκοψε την πτώση της. Τοπικά ΜΜΕ αναφέρουν ότι ο 35χρονος ύποπτος πλησίασε τη μικρή με το πρόσχημα να τη ρωτήσει για κάποια διεύθυνση και στη συνέχεια την έπεισε να πάει μαζί του για να του δείξει.
Η 12χρονη τον ακολούθησε μέχρι την ταράτσα του κτιρίου, όπου επιχείρησε να την κακοποιήσει σεξουαλικά. Το κορίτσι φοβήθηκε και πλησίασε στην άκρη της οροφής. Μια παντόφλα της έπεσε κάτω κι έτσι αντιλήφθηκαν την παρουσία της οι εργάτες, που έσπευσαν να φτιάξουν το αυτοσχέδιο «δίχτυ ασφαλείας».
Η αστυνομία προσπαθεί να ταυτοποιήσει τον δράση βάσει της περιγραφής του κοριτσιού προκειμένου να του απαγγείλει κατηγορίες για απαγωγή και σεξουαλική επίθεση.
Να τον ρωτάς αν μετά από τη μεγάλη καταστροφή άλλαξε κάτι για εκείνον, αν έγινε καλύτερο και να σου λέει «όχι»! Και λίγο μετά, στο παρακάτω της ζωής πάλι ξανά το ίδιο να ρωτάς, κι «όχι» να λέει εκείνος. Γιατί γίνονταν όλο και χειρότερα τα πράγματα στην πορεία της ζωής γι αυτό το παιδί που κάηκε στην Ίστριο όταν ο φούρνος ολόκληρος και το τσουκάλι με τη ζεματιστή ψαρόσουπα το γέμισαν εγκαύματα!
Ήταν ο… καμένος, για τα παιδιά που τον κορόιδευαν από τα τέσσερά του χρόνια μέχρι τα 21 που η ζωή του άλλαξε, έγινε μαχητής της πυγμαχίας, σ΄ ένα από τα πιο σκληρά αθλήματα στον κόσμο, πήρε παγκόσμιους τίτλους και βγάζει την ελληνική σημαία στο ρινγκ κάθε φορά που έχει νίκη.
Ο Στέργος Μικκιός, από την Ίστριο που έζησε πικρή ζωή στη Ρόδο και στην Αμερική, αλλά είναι καλοδιάθετος όπως είναι όλοι οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι που έχουν κερδίσει στην πάλη με τους δαίμονές τους και προχωρούν ευθεία στη ζωή, ο « Έλληνας δυναμίτης», όπως τον ξέρουν στην Αμερική, την Ταϋλάνδη, την Κίνα και την Ινδονησία όπου το Μάιο θα δώσει τον πιο μεγάλο του αγώνα, όταν βρίσκεται στο Γεννάδι όπως τώρα, δουλεύει σε οικοδομή, για τα εισιτήριά του, για τα έξοδα των αγώνων του, καμιά βοήθεια από πουθενά, άλλωστε!
Και τώρα, εδώ μαζί μου, έχει μεγάλη ανάγκη να εξομολογηθεί, να πει ποιος είναι, να πει τι πέρασε, για πρώτη φορά. Τώρα που έγινε πιο σοφός και γαλήνιος, αυτός το καμένο παιδί που κάνει τον κόσμο να υποκλίνεται.
Πέρασες δύσκολα, ήταν πικρή η ζωή σου!
Έχω μεγαλώσει στο ορφανοτροφείο, μέχρι τα 12 μου χρόνια, εδώ στη Ρόδο στο Αρρένων. Πέρασα κάποια δύσκολα χρόνια, παιδικά και εφηβικά. Έκλεισε το ορφανοτροφείο και πήρε την επιμέλειά μου ο παππούς μου. Στην Αμερική γεννήθηκα, έχω υπηκοότητα αμερικάνικη και ελληνική. Στα δύο μου χρόνια ήρθαμε στη Ρόδο. Δύο χρόνια μετά καήκαμε, είμαστε τα καμένα παιδιά.
Τι είχε γίνει τότε;
Είχαμε καεί, μέσα στο σπίτι μόνα μας τα παιδιά ενώ ήταν το φαγητό στη φωτιά. Εκείνη την ώρα η μαμά μας έλειπε. Από τότε όλα πήγαν κατά διαβόλου. Ήμουνα τεσσάρων χρονών, τα θυμάμαι όλα. Η μαμά μου ήταν πολύ μικρή σε ηλικία, αλλά είχε ήδη τρία παιδιά. Εμένα τέσσερα, τον αδελφό μου τρία και το μωρό ενός έτους στην κούνια. Το μωρό στην κούνια δεν έπαθε τίποτα. Ήτανε μεσημέρι 15 Αυγούστου 1994 και ήρθε ελικόπτερο και μας πήρε τον αδελφό μου κι εμένα, καμένους.
Θυμάσαι πώς έγινε;
Η μαμά μας μαγείρεψε ψαρόσουπα, έβαλε το φαγητό στην ηλεκτρική κουζίνα, σε φτωχό σπίτι στην Ίστριο και βγήκε. Μου είπε να προσέχω τα μικρά μου αδέλφια, κλείδωσε την πόρτα και έφυγε. Ήμασταν κοντοί, σκαρφαλώσαμε πάνω στο φούρνο για να μυρίσουμε το φαγητό. Ο φούρνος δεν καθόταν καλά ήταν πάνω σε τούβλα, έπεσε πάνω μας, κι έπεσε πάνω μας και το τσουκάλι με την καυτή ψαρόσουπα. Αυτός ο φούρνος υπάρχει ακόμα, μπήκαν άλλοι στο σπίτι, τον ξαναστήσανε. Έχω καεί γι’ αυτό κουρεύομαι έτσι. Για χρόνια έφερνα τα μαλλιά μπροστά, πίσω, χειρότερα ήταν με κορόιδευαν τα παιδιά.
Τόσο μικρός και τα θυμάσαι όλα!
Τα θυμάμαι όλα. Την πόρτα, μια βαριά σιδερένια την κλείδωσε η μαμά μας για να μη βγούμε έξω και μου λέει εμένα «να προσέχεις τ΄ αδέλφια σου… έρχομαι σε λίγο…». Ο αδελφός μου κι εγώ καμένοι, τρέχαμε σε όλο το σπίτι, κλαίγαμε και φωνάζαμε, έκλαιγε και το μωρό που μας άκουγε. Οι χωριανοί το πήρανε χαμπάρι, γιατί έβγαιναν καπνοί από την κλειδαρότρυπα. Ήρθανε μεγάλες γυναίκες, φώναξαν άντρες και σπάσανε την πόρτα από το πλάι, από τη βάση, τη ρίξανε κάτω και μπήκανε μέσα. Θα είχαν περάσει 45 λεπτά που ήμασταν καμένοι. Οι ηλικιωμένες γυναίκες μας έβαζαν πάνω μας ντομάτες, ήρθε κι η μαμά μας, οι χωριανοί μας πήγανε στο Ιατρικό Κέντρο Αρχαγγέλου. Χάθηκε χρόνος εκεί δεν μπορούσαν να μας κάνουν τίποτα. Μας πήγαν στο νοσοκομείο της Ρόδου και ήρθε ελικόπτερο και μας πήγε στην Αθήνα. Όταν γυρίσαμε στη Ρόδο μας έβγαλαν σε ένα τοπικό τηλεοπτικό κανάλι, μαζί με τη μαμά μας και μαζεύτηκαν λεφτά από τον κόσμο για να ξεκινήσουμε τις εγχειρήσεις. Απ΄ αυτά τα λεφτά εγώ έκανα μόνο μία εγχείρηση.
Και μετά πώς ήταν η ζωή σου;
Από το Δημοτικό μέχρι το Λύκειο να σε κοροϊδεύουν καμένο;
Στο oρφανοτροφείο της Ρόδου, δεν ήταν καλύτερα;
Δύσκολα κι εκεί, υπήρχε ένα μεγαλύτερο παιδί που μας ταλαιπωρούσε. Περάσαμε άσχημα. Όταν ήμουνα 12 χρονών το oορφανοτροφείο έκλεισε, κι εμένα με πήρε ο παππούς μου στην Αμερική, στο Κονέκτικατ.
Δεν ήταν καλύτερη για σένα η ζωή εκεί;
Όχι. Δεν ήξερα καθόλου τη γλώσσα, με πειράζανε πολύ τα παιδιά που ήμουν καμένος και για να με σεβαστούν τσακωνόμουνα, υπερασπιζόμουνα τον εαυτό μου, κι έτσι έμπλεκα σε καυγάδες. Ήθελαν να κάνουν φασαρία μαζί μου, κι εγώ υπερασπιζόμουνα τον εαυτό μου. Οι παππούδες μου, για να περιοριστεί αυτό, μου έκοψαν τις δραστηριότητες, έμεινα στο σπίτι να κάνω τις δουλειές του σπιτιού.
Όμως από μικρός δούλευες κιόλας!
Από 14 χρονών, μαζί με το σχολείο δούλευα σε φούρνο για να βοηθάω το σπίτι. Μετά τα 18 έφυγα από το σπίτι.
Και ήρθες πίσω στη Ρόδο, γιατί;
Ποτέ δεν είχα τη στοργή και πάντα τη ζήταγα. Ήρθα στη Ρόδο στα 20 μου, ζητώντας μια καινούργια αρχή και μια συναισθηματική κάλυψη. Δεν τα βρήκα. Υπηρέτησα τη θητεία μου. Αυτό το διάστημα στο στρατό για εμένα ήταν καλό. Ξαναπήγα πίσω στην Αμερική και τότε μπήκα στο άθλημα το οποίο μου άλλαξε τη ζωή, το Μουάι Τάι (Muay Thai). M΄ έκανε να αισθάνομαι καλύτερα με τον εαυτό μου. Ποτέ δεν ήμουνα ευχαριστημένος με τον εαυτό μου, δεν ήμουνα χαρούμενος για τον εαυτό μου. Μ΄ έκανε να δεχτώ αυτό που είμαι και να το αγαπώ. Και μου έδωσε ένα νόημα ζωής, ένα στόχο. Το βλέπω ότι μπορώ να δώσω και στους άλλους ανθρώπους και να καταλάβουμε όλοι ότι όλα γίνονται με σκληρή δουλειά.
Γιατί διάλεξες ένα τόσο σκληρό άθλημα που ματώνει ο αθλητής ενώ αγωνίζεται;
Το έκανα γιατί το γούσταρα. Ήθελα να γίνω μαχητής. Είναι επιθετικό, αλλά έχει και αυτοάμυνα. Είναι πυγμαχία με γόνατα, πόδια, κι αγκώνες. Ταϊλανδέζικη πολεμική τέχνη που τη χρησιμοποιούσαν οι μοναχοί για να προστατεύσουν τους θησαυρούς των ναών τους. Πήγα σε σχολή, αυτή είναι η οικογένειά μου πια. Έγινα πιο σοφός, είμαι πιο ήρεμος, πιο γαλήνιος. Το νιώθω ότι ήμουνα κωλόπαιδο.
Και τώρα έχεις μεγάλες διακρίσεις και κάθε φορά που νικάς βγάζεις την ελληνική σημαία!
Τώρα αγωνίζομαι στη Νέα Υόρκη, στη Βιρτζίνια, στη Βοστώνη, στην Ταϋλάνδη, στην Κίνα, μέσα στο Μάιο θα δώσω ένα μεγάλο αγώνα στην Ινδονησία, παίρνω διακρίσεις και βγάζω την ελληνική σημαία να τη δουν όλοι, ότι είμαι έλληνας. Αγωνίζομαι στην α΄ κατηγορία της Αμερικής, είχα πάει ένα χρόνο στην Ταϋλάνδη, έχω τρεις τίτλους. Τώρα θα φύγω σε λίγες μέρες για να ξεκινήσω προετοιμασία για το μεγάλο μου αγώνα στην Ινδονησία όπου θα αγωνιστώ με το Νο1 της Αμερικής, έναν Σέρβο. Έχω παγκόσμιο τίτλο θριάμβου στο Triumph Kombat στα 63,5 k.g. Αυτή τη φορά θα αγωνιστώ στα 65. Και θα αγωνιστώ μόνο για τη νίκη. Θα είμαι ο πρώτος Έλληνας που θα αγωνιστεί σε τέτοια διοργάνωση.
Θα ξανάρθεις στη Ρόδο;
Φυσικά, εδώ θα είμαι. Στο Γεννάδι μένω και δουλεύω σε οικοδομή για να τα βγάλω πέρα και με τα εισιτήριά μου και με τους αγώνες.
Τι ζωή είναι αυτή που έζησες! Το σκέφτεσαι, σκέφτεσαι ότι ήσουν άτυχος;
Όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Είμαι ένας άνθρωπος που δε σταματά, μόνο ευθεία πηγαίνω γιατί ξέρω τι αξίζω και για τι είμαι ικανός. Τώρα βρήκα και την κοπέλα μου, τον άνθρωπό μου, είμαι πολύ τυχερός τελικά!
