Χρησιμοποίησε καλάσνικοφ για τη δολοφονία των συγγενών του – Ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά – Υπάρχουν και έξι τραυματίες Ανθρωποκυνηγητό έχει εξαπολύσει η αλβανική αστυνομία για τον εντοπισμό και τη σύλληψη 24χρονου που φέρεται να σκότωσε οκτώ μέλη της οικογένειάς του.
Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, οι δολοφονίες διαπράχθηκαν την Παρασκευή στην παραθαλάσσια πόλη της Αυλώνας, νότια της πρωτεύουσας των Τιράνων.
Ο δράστης, ο οποίος ονομάζεται Ριντβάν Ζικάι, χρησιμοποίησε αυτόματο όπλο για τη δολοφονία των οκτώ συγγενών του. Ανάμεσα στους νεκρούς βρίσκονται γυναίκες και παιδιά ενώ υπάρχουν και έξι τραυματίες.
Η αλβανική αστυνομία με ανάρτησή της στον λογαριασμό της στο Facebook (πάνω) ζητά πληροφορίες από τους πολίτες που θα την οδηγήσουν στα ίχνη του στυγερού δολοφόνου και στη σύλληψή του. Παράλληλα, εφιστά την προσοχή των πολιτών, καθώς κρίνει ότι ο δράστης είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος και πιθανόν οπλοφορεί.
Συνελήφθη ο 24χρονος το πρωί του Σαββάτου.
Η αλβανική αστυνομία συνέλαβε έναν 24χρονο νεαρό ο οποίος φέρεται να δολοφόνησε 8 μέλη της οικογένειάς του, όπως μετέδωσε πριν από λίγο το abcnews.go.com.
Ο 24χρονος Ριντβάν Ζικάι έπεσε στα χέρια των αρχών νωρίς το Σάββατο σε περιοχή 90 χλμ. μακριά από τα Τίρανα ενώ σύμφωνα με την ανακοίνωση της αστυνομίας βρέθηκε και το καλάσνικοφ που φέρεται να χρησιμοποίησε ο άνδρας
Νωρίτερα το πρακτορείο Reuters είχε μεταδώσει, ότι οι δολοφονίες διαπράχθηκαν την Παρασκευή 10/8 στην παραθαλάσσια πόλη Βλόρε, νότια της πρωτεύουσας των Τιράνων.
Ανάμεσα στους νεκρούς βρίσκονται γυναίκες και παιδιά ενώ όπως αναφέρει η ανακοίνωση της αστυνομίας υπάρχουν και έξι τραυματίες.
Έκαναν το «ένα – δύο» στο άλμα επί κοντώ των γυναικών στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου. Κατερίνα Στεφανίδη και Νικόλ Κυριακοπούλου μας έδωσαν ένα μεγάλο χαμόγελο και ανέβηκαν στο βάθρο των νικητών.
Πέρα από το χρυσό μετάλλιο της Βούλας Παπαχρήστου, η… ελληνική βραδιά στο Βερολίνο (10.08.2018) είχε και απονομή μεταλλίων για τις δυο θριαμβεύτριες στο άλμα επι κοντώ.
Κατερίνα Στεφανίδη και τη Νικόλ Κυριακοπούλου δέχθηκαν το χειροκρότημα του κόσμου, παρέλαβαν τo χρυσό και το ασημένιο μετάλλιο αντίστοιχα και άκουσαν τον εθνικό μας ύμνο.
Δείτε την απονομή που έγινε αργά το βράδυ της Παρασκευής
Ο άνθρωπος που το 2015 στο παγκόσμιο παίδων του Κάλι είχε προβλέψει ότι Μίλτος Τεντόγλου θα γράψει ιστορία στο μήκος, ήταν αυτός που του έδωσε το πρώτο… μεγάλο ανδρικό μετάλλιο.
Πριν από λίγο ο σπουδαίος άλτης του παρελθόντος Ρόμπερτ Εμιγιάν έδωσε το χρυσό στον πρωταθλητή Ευρώπης, ο οποίος θα το είχε πάρει από το βράδυ της Πέμπτης, αλλά η σφοδρή καταιγίδα που έπληξε το Βερολίνο μετέθεσε κατά μία ημέρα την τελετή.
Η Αγγελική Ηλιάδη επισκέφτηκε τον τόπο καταγωγής της, το Βουργαρέλι Άρτας και τραγούδησε στο πανηγύρι του χωριού.
Σύμφωνα με το epirus-tv, η γνωστή τραγουδίστρια βρέθηκε και σε πανηγύρι του χωριού, όπου έγινε… χαμός όταν την αντιλήφθηκε ο Γιώργος Βελισσάρης, ο οποίος της πρόσφερε το μικρόφωνο.
Η τραγουδίστρια αρχικά αρνήθηκε, όμως μετά από πιέσεις του κόσμου και του τραγουδιστή αποδέχτηκε την πρόσκληση και τραγούδησε…
Η σπαρακτική στιγμή που ένα 3χρονο αγοράκι που πάσχει από καρκίνο παρηγορεί την μητέρα του, επειδή, οι γονείς του δεν μπορούν άλλο να αντέξουν οικονομικά τη θεραπεία του, απαθανατίστηκε και πραγματικά ραγίζει καρδιές.
Ο μόλις τριών ετών Li Junyang, από την ανατολική Κίνα, πάσχει από έναν σπάνιο καρκίνο και έχει, ήδη, υποβληθεί σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις, επτά ακτινοθεραπείες και επτά χημειοθεραπείες.
Δείτε το βίντεο
Οι γονείς του έχουν ξοδέψει όλες τις οικονομίες του, ενώ χρωστάνε ακόμη 24.000 ευρώ, τη στιγμή οι γιατροί δηλώνουν ότι θα χρειαστούν ακόμη 56.000 ευρώ – ένα αστρονομικό ποσό για μία οικογένεια αγροτών.
Οι απελπισμένοι γονείς αναγκάστηκαν να σταματήσουν τη θεραπεία του γιου τους, τον περασμένο μήνα, αφού κανένας από τους φίλους ή τους συγγενείς τους δεν μπορούσε να τους δανείσει πια χρήματα, σύμφωνα με φιλανθρωπικό ίδρυμα.
Η φιλανθρωπική οργάνωση Dahe δήλωσε ότι πήρε τον μικρό Junyang στο νοσοκομείο Xinhua στη Σαγκάη τον Ιούνιο, προκειμένου να υπάρξουν καλύτεροι ιατρικοί πόροι.
Η οργάνωση είπε, επίσης, ότι και οι δύο γονείς του Junyang έπρεπε να σταματήσουν να εργάζονται για να φροντίσουν το αγόρι.
«Όταν ένα παιδί πάσχει από μία σοβαρή ασθένεια, και οι δύο γονείς θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα της Κίνας », δήλωσε ο ιδρυτής της φιλανθρωπικής οργάνωσης, Dahe, στο MailOnline.
Σε ένα βίντεο που κυκλοφόρησε ο ιδρυτής της Dahe, η μητέρα του Junyang, Qu Lifang, φώναξε με δάκρυα: «Εμείς πραγματικά δεν έχουμε άλλους τρόπους. Ο σύζυγός μου και εγώ τσακωνόμαστε κάθε μέρα λόγω των χρημάτων».
Βλέποντας τη μητέρα να κλαίει συνέχεια, ο 3χρονος Junyang σκούπισε απαλά τα δάκρυα από τα πρόσωπα της και της είπε «μαμά, μην κλαις».
Με τη βοήθεια του Dahe, ο Junyang κατάφερε να συνεχίσει τη θεραπεία του στις 3 Αυγούστου στο Νοσοκομείο Παίδων στο Anhui.
Παρ’ όλα αυτά ο δρόμος για να επανέλθει στη φυσιολογική του κατάσταση ο 3χρονος Junyang είναι ακόμα μακρύς και δύσκολος.
«Αν μου λέγατε πως θα έπαιζα σε έναν ημιτελικό Masters 1000 αυτή τη χρονιά, θα έλεγα πως είστε τρελοί. Τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, με σκληρή δουλειά και αφοσίωση». Τάδε έφη, Στέφανος Τσιτσιπάς. Ο Έλληνας τενίστας, αμέσως μετά την επική νίκη, με ανατροπή, επί του Γερμανού Ζβέρεφ, είπε ότι ζει ένα όνειρο και ότι έχει πολλή αυτοπεποίθηση για το μέλλον.
«Κυριολεκτικά, ζω το όνειρο. Είχα μια εκπληκτική πορεία στη Βαρκελώνη και τώρα, στο Τορόντο, έχω άλλη μια εδώ. Νιώθω ευλογημένος που έχω όλους αυτούς τους ανθρώπους, την ελληνική κοινότητα, που έρχεται και με υποστηρίζει στους αγώνες μου. Είναι μια πολύ όμορφη πόλη και απολαμβάνω το χρόνο μου εδώ. Είμαι ακόμα στο τουρνουά και είμαι ενθουσιασμένος για τον ημιτελικό. Παίζω καλό τένις, έχω πολλή αυτοπεποίθηση, οπότε ας δούμε τι θα φέρει το μέλλον». ενώ όταν κλήθηκε να σχολιάσει τα της ανατροπής στο δεύτερο σετ απέναντι στο Νο-3 της παγκόσμιας κατάταξης είπε:
«Δεν έχω ιδέα πως τα κατάφερα. Απλά έγινε. Έκανα τα πράγματα που έπρεπε και έπαιξα με τον σωστό τρόπο εκείνη τη στιγμή και κατάφερα να κάνω το break και να μείνω στον αγώνα. Είχε να κάνει με την αυτοπεποίθηση και με τις σωστές επιλογές σε εκείνο το συγκεκριμένο γκέιμ.”
Σχετικά με τον επόμενο αντίπαλό του, τον Νοτιοαφρικανό Κέβιν Άντερσον είπε ότι «είναι πολύ επικίνδυνος παίκτης. Έπαιξε στον τελικό του US Open πέρσι και είμαι σίγουρος πως είναι πολύ πιο επικίνδυνος σε αυτή την επιφάνεια απ’ ότι στο χώμα. Πρέπει να είμαι πολύ καλά προετοιμασμένος γι’ αυτόν τον αγώνα. Έχει μεγάλο σερβίς, θα είναι δύσκολο να το διαχειριστώ. Θα προσπαθήσω να βρω τον κατάλληλο τρόπο, να αναμείξω τα πράγματα λίγο και να τον μπερδέψω».
Ως “κακή επιλογή” χαρακτήρισε σε tweet του ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κυρίτσης, τα συγχαρητήρια του Πρωθυπουργού στην Βούλα Παπαχρήστου, μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο τριπλούν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου στο Βερολίνο.
Ο Γιώργος Κυρίτσης υπενθύμισε παλαιότερο tweet της Βούλας Παπαχρήστου, το οποίο της είχε κοστίσει τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.«Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα… Τουλάχιστον τα κουνούπια του δυτικού Νείλου… θα τρώνε σπιτικό φαγητό!!!», είχε γράψει τότε η αθλήτρια.
Η παραγωγός Μπάρμπαρα Μπροκόλι ανέφερε ότι «ήρθε η ώρα για τον πρώτο μη λευκό ηθοποιό να πάρει τον εμβληματικό αυτό ρόλο»
Ο πρώτος μαύρος Τζέιμς Μποντ ετοιμάζεται ολοταχώς για τις κινηματογραφικές αίθουσες, καθώς ο Ίντρις Έλμπα, φαντάζει ως αδιαφιλονίκητο φαβορί για τον ρόλο, αφού η «θητεία» του Ντάνιελ Κρεγκ ολοκληρώνεται με την ταινία που θα βγει στα σινεμά το 2019.
Όπως αναφέρει η Daily Star, ο σκηνοθέτης Αντουάν Φούκα αποκάλυψε λεπτομέρειες της συζήτησής του με την παραγωγό Μπάρμπαρα Μπροκόλι, η οποία ανέφερε ότι «ήρθε η ώρα για τον πρώτο μη λευκό ηθοποιό να πάρει τον εμβληματικό αυτό ρόλο».
Ο Φούκα συζήτησε για το ποιος μπορεί να είναι ο επόμενος Μποντ με τη Μπροκόλι, της οποίας η προοδευτική αυτή κίνηση, μάλλον θα ευοδωθεί και ο Ίντρις Έλμπα είναι το «γκανιάν».
Πράγματι, ο σκηνοθέτης μοιάζει να στηρίζει τον ηθοποιό που τον βλέπουν ως έναν δυνατό υποψήφιο λέγοντας: «Ο Ίντρις μπορεί να το κάνει. Χρειάζεται ένας τύπος δυνατός σωματικά και ο Ίντρις τό ‘χει».
Πάντως, ο σκηνοθέτης του επόμενου Μποντ με τον Ντάνιελ Κρεγκ, Ντάνι Μπόιλ, («Trainspotting», «Slumdog Millionaire») ενώ ήδη έχει ξεκινήσει να επεξεργάζεται το σενάριο με τον Τζον Χοτζ, «έτερο Καππαδόκη» του «Trainspotting» και η ταινία θα κάνει πρεμιέρα τον Οκτώβριο του 2019.
To Facebook διέγραψε ανάρτηση ξενοδόχου μετά από αναφορές χρηστών, στην οποία είχε φωτογραφήσει διαβατήρια πολιτών των Σκοπίων, τα οποία γράφουν “Republic Of Macedonia”.
Ταυτόχρονα έγραφε πως τους αρνήθηκε την είσοδο στο ξενοδοχείο του:
Ο κύριος Τσαγκαράκης επανήλθε με νεότερη ανάρτηση γράφοντας ότι το Facebook του κατέβασε το εν λόγω στάτους:
Η πράξη του δίχασε
Αρκετοί του έδωσαν συγχαρητήρια για την «πατριωτική στάση», όμως εγώ συντάσσομαι με τους υπόλοιπους (επίσης αρκετούς).
Η πρώτη σκέψη μου ήταν πως είχε ένα πάτημα ο ξενοδόχος μιας και τα διαβατήρια γράφουν σκέτο Μακεδονία και όχι Βόρεια Μακεδονία, αλλά η σκέψη μου ήταν φυσικά βλακεία. Η συμφωνία των Πρεσπών δεν έχει κυρωθεί από κανένα Κοινοβούλιο και φυσικά δεν έχει γίνει καν το Δημοψήφισμα στα Σκόπια.
Άρα, ορθώς τα διαβατήριά τους χρησιμοποιούν την τωρινή, επίσημη ονομασία του κράτους τους, με την οποία τους είχε αναγνωρίσει σχεδόν όλος ο πλανήτης (εκτός από εμάς φυσικά). Republic of Macedonia λέγονται (μέχρι να ψηφιστεί και επικυρωθεί η συμφωνία για Republic of Northern Macedonia) και το ότι επιλέγουν τη χώρα μας για να έρθουν και να μας αφήσουν τα λεφτά τους είναι, κατά τη γνώμη μου, θετικό. Επιπλέον, τα διαβατήρια αυτά αναγνωρίζονται απ’ το ελληνικό δίκαιο.
Μακάρι η Ελλάδα να είχε πετύχει καλύτερες συμφωνίες και να μην είχαν αναγνωριστεί τα Σκόπια ως σκέτο Μακεδονία, όμως αυτή είναι η πραγματικότητα και είμαστε υπεύθυνοι και οι πολίτες που δε δεχόμασταν για δεκαετίες ούτε καν σύνθετη ονομασία, με αποτέλεσμα να υπάρχει τώρα που μιλάμε η σκέτη ονομασία.
Πάντως κάποιοι θεωρούν πως ο Κρητικός ξενοδόχος ενδέχεται να παραβίασε το νόμο και πρέπει να ελεγχθεί. ‘Αλλοι πως πρέπει να του αφαιρεθεί η άδεια.
Στα σχόλια του στάτους του κυρίου Κουτσομύτη διαβάζουμε απόψεις επί του νομικού σκέλους του ζητήματος:
Φώτης ΚοκοτόςΔυστυχώς, έχει πράγματι κάθε δικαίωμα να αρνηθεί τη σύναψη σύμβασης φιλοξενίας με οποιαδήποτε πρόφαση. Οπότε, το ζήτημα είναι καθαρά ηθικό· να καταδικαστεί η πράξη του λεκτικά…
Yannis KoutsomitisΔεν έχει δικαίωμα να πολιτικοποιεί δημοσίως την άρνηση υπηρεσίας διότι δυσφημεί συνολικά τη χώρα.
John Papathomopoulosστο εμπόριο απαγορεύεται η άρνηση πώλησης. Ισχύει άλλο νομικό καθεστώς για τα ξενοδοχεία;
Alexandros Kapsalakisπρέπει να ισχύουν προϋποθέσεις για να μην δεχτείς ένα πελάτη που έχει κάνει κράτηση. Τι αναφέρει επακριβώς ο νόμος. Ο συγκεκριμένος είναι φουλ παράνομος
Nikos BastasΔεν ισχύει, δεν μπορεί να αρνηθεί συναψη σύμβασης φιλοξενίας, για λόγους που συνιστούν παράνομη διάκριση (π.χ. λόγω ιθαγενειας, φυλής, θρησκεύματος κλπ.). Πολλώ δε μάλλον απορρίπτοντας ταξιδιωτικά έγγραφα που αναγνωρίζονται από το ελληνικό δίκαιο.
Polychronis BakomitrosΟ νόμος λέει ότι ο ξενοδόχος μπορεί να αρνηθεί φιλοξενία μόνο αν ο πελάτης είναι ολοφάνερα ασθενής ή μεθυσμένος ή ρυπαρός. Σε καμία άλλη περίπτωση. Οι επισκέπτες από τα Σκόπια δηλώνονται στα βιβλία υποδοχής πελατών και σε άλλα δημόσια έγγραφα ως υπήκοοι ΠΓΔΜ.
Polychronis BakomitrosΟ Κανονισμός σχέσεων Ξενοδόχων-Πελατών είναι προϊόν απόφασης του ΓΓ του ΕΟΤ (με ισχύ νόμου) εδώ και 50 περίπου χρόνια. Για οποιοδήποτε πρόβλημα, η μόνη λύση είναι η (τουριστική) αστυνομία. Ο κανονισμόςδεν προβλέπει ποινές. Ο ΕΟΤ (που δίνει τα ειδικά σήματα λειτουργίας στα τουριστικά καταλύματα) ανακαλεί άδειες μόνο σε ό,τι αφορά υγειονομικές ή κατασκευαστικές παραβάσεις. Δεν νομίζω ότι έχει υπάρξει ανάκληση για λόγους «δεοντολογίας”. Δεν υπάρχει σαφές πλαίσιο (εξ όσων γνωρίζω), θεωρώντας προφανώς ότι σε μία χώρα με ανεπτυγμένη τουριστική βιομηχανία δεν θα υπάρχουν πολλοί σαν τον εν λόγω επιχειρηματία.
Θα έπρεπε να ήταν σήμερα, στα 58 χρόνια της, ένα θρυλικό brand της ενόργανης γυμναστικής, σεβασμιότατη, σαν ιέρεια, μεταξύ παλαίμαχων αθλητριών, ίσως και μέντορας επίδοξων πρωταθλητριών. Θα έπρεπε να αφηγείται σήμερα στους θαυμαστές της πόσο σκληρά δούλεψε και τι θυσίες χρειάστηκε να κάνει για να πετύχει το φαινομενικά ακατόρθωτο, αποκαθηλώνοντας την τελειότητα της Νάντια Κομανέτσι. Θα έπρεπε να έχει χαραχτεί το όνομα της στην αθλητική ιστορία ως σύμβολο επιμονής και θέλησης, ένα παράδειγμα προς μίμηση, που ξεπέρασε το τραύμα του τραγικού χαμού της μητέρας της σε ηλικία 5 ετών για να γίνει η κορυφαία παγκοσμίως στο είδος της.
Θα έπρεπε. Όμως τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συνέβη. Ο κόσμος ξέχασε τη Γέλενα Μούχινα διότι από τη στιγμή που δεν ήταν πια σε θέση να προσφέρει στη χώρα της μετάλλια και δόξα, έπρεπε να ξεχαστεί.
Η ιστορία της πρωταθλήτριας, που λόγω εγκληματικών χειρισμών καθηλώθηκε από τα 20 χρόνια της σε αναπηρικό καροτσάκι, δεν ήταν καθόλου βολικό για το καθεστώς να γίνει αντικείμενο οικουμενικής σπέκουλας.
Η Γέλενα Μούχινα γεννήθηκε το 1960 στη Μόσχα και έμεινε ορφανή ως νήπιο, καθώς η μητέρα της κάηκε σε φωτιά που ξέσπασε στο διαμέρισμα όπου ζούσαν. Μεγάλωσε με τη φροντίδα της γιαγιάς της και από μικρή ασχολήθηκε με το καλλιτεχνικό πατινάζ. Μέχρι να εμφανιστεί στην αίθουσα του σχολείου ένας προπονητής και να ζητήσει από τα κορίτσια που ήθελαν να ασχοληθούν με τη γυμναστική, να σηκώσουν το χέρι τους. «Σχεδόν έκλαψα από ευτυχία» είχε πει η ίδια.
Μέχρι τα 15 χρόνια της, η Γέλενα δεν είχε κάποια σημαντική διάκριση, ωστόσο άλλαξε ολοκληρωτικά επίπεδο όταν ξεκίνησε να συνεργάζεται με τον Μιχαήλ Κλιμένκο, προπονητή έως τότε της ανδρικής ομάδας ενόργανης γυμναστικής της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Κλιμένκο ήταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, καθώς αφενός μεν δημιουργούσε πρωταθλητές, αφετέρου είχε τη φήμη ότι πίεζε πέραν των ορίων τους αθλητές του, εξαντλώντας την αυστηρότητά του.
Το φαινόμενο Κομανέτσι σάρωσε τα πάντα στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ το 1976, ανεβάζοντας τον πήχη για τις Σοβιετικές γυμνάστριες, που έως τότε ήταν κυρίαρχες στην ενόργανη. Αυτή που επωμίστηκε να αποτελέσει το «αντίπαλο δέος» της Ρουμάνας σούπερ σταρ ήταν η Μούχινα, που στα χέρια του Κλιμένκο μετουσίωσε το πηγαίο ταλέντο που τόσα χρόνια έκρυβε μέσα της.
Το κορίτσι με τα θλιμμένα μάτια, όπως έμεινε γνωστό, συστήθηκε στο ευρύ κοινό, κατακτώντας τρία χρυσά στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Πράγας το 1977. Οι μεγάλες παραστάσεις της δόθηκαν ωστόσο ένα χρόνο αργότερα, στο Παγκόσμιο του Στρασβούργου. Εκεί άφησε με ανοιχτό το στόμα ειδικούς και μη, λανσάροντας κάποιες επαναστατικές για τα δεδομένα της εποχής ασκήσεις.
Μία εξ’ αυτών μάλιστα, στις ασκήσεις εδάφους, πήρε το όνομα της. Το πρόγραμμα της σε αυτό το αγώνισμα αξιολογήθηκε ως ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών και της εξασφάλισε το χρυσό μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό. Η Κομανέτσι και το κορυφαίο έως τότε όνομα της ΕΣΣΔ, η Νέλι Κιμ, είδαν την πλάτη της.
Η Μούχινα κατέκτησε συνολικά τρία χρυσά μετάλλια (ομαδικό, ασκήσεις εδάφους) και δύο ασημένια (δοκός ισορροπίας, ασύμμετροι ζυγοί), για να αναδειχτεί στη μεγάλη πρωταγωνίστρια της διοργάνωσης.
Επόμενος στόχος το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Τέξας το 1979, ουσιαστικά η πρόβα τζενεράλε πριν από το μεγάλο στόχο, τους Ολυμπιακούς του 1980.
Η Γέλενα ωστόσο δεν κατάφερε να ταξιδέψει στις ΗΠΑ, ένα μήνα πριν από τους αγώνες έσπασε το πόδι της. Χωρίς αυτήν, η Σοβιετική ομάδα ηττήθηκε για πρώτη φορά, μένοντας δεύτερη πίσω από τη Ρουμανία.
Αυτό μέσα στον παραλογισμό του Ψυχρού Πολέμου εκλήφθηκε από την ΕΣΣΔ ως ένα μεγάλο πλήγμα κύρους. Έστω και αν η ήττα προκλήθηκε από μια θεωρητικά φίλια χώρα, του ίδιου μπλοκ, για την υπερδύναμη αξία είχε μόνο η πρωτιά. Η «ζημιά» έπρεπε άμεσα να αποκατασταθεί. Άλλωστε, μόλις ένα χρόνο μετά η Μόσχα θα φιλοξενούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και η κόκκινη μηχανή θα έπρεπε να προετοιμαστεί πυρετωδώς για να μην… ατιμαστεί από μια εντός έδρας ήττα.
Μετά το… κάζο στο Τέξας, παράγοντες και αξιωματούχοι της Σοβιετικής Ένωσης άρχισαν να πιέζουν την Γέλενα και τον προπονητή της ώστε να επιστρέψει γρήγορα στις προπονήσεις, προκειμένου να έχει αρκετό χρόνο προετοιμασίας για το μεγάλο γεγονός. Ούτε οι γιατροί δεν κατάφεραν να αντισταθούν στην ψύχωση του καθεστώτος, αφαιρώντας το γύψο από το πόδι της αθλήτριας νωρίτερα απ’ ότι έπρεπε.
Η Γέλενα επέστρεψε πράγματι στις προπονήσεις, σύντομα όμως διαπιστώθηκε ότι το τραύμα δεν είχε επουλωθεί και έσπευσαν να επανορθώσουν το λάθος, υποβάλλοντας την σε χειρουργική επέμβαση.
Είχε εξελιχθεί πια σε ένα «πειραματόζωο», δίχως τη δυνατότητα κρίσης και επιλογής. Η υγεία της ήταν άνευ σημασίας, μπροστά στην επιδίωξη κατάκτησης του Χρυσού Ολυμπιακού μεταλίου, με κάθε κόστος.
«Δουλειά, δουλειά, δουλειά. Τίποτε άλλο δεν υπήρχε εκτός από την προπόνηση και την πίεση, που συνεχώς αυξανόταν. Κάποιες φορές έλεγες «αυτό είναι, δεν έχω άλλες δυνάμεις”. Αλλά όταν το είπα φωναχτά, ο προπονητής μου μού απάντησε: «Μέχρι να λυγίσεις ψυχολογικά, κανείς δεν θα σε αφήσει να φύγεις”», δήλωσε σε συνέντευξή της χρόνια αργότερα.
Ο χρόνος πίεζε και ο Μιχαήλ Κλιμένκο αποφάσισε να επαναφέρει τη Γέλενα στη δράση, μολονότι δεν είχε αποθεραπευτεί πλήρως. Και ενώ η ίδια διαμαρτυρόταν πως δεν ήταν σε θέση να αγωνιστεί, ο προπονητής της έλαβε μια μοιραία απόφαση: να εκτελέσει την άκρως επικίνδυνη άσκηση, γνωστή ως «το σάλτο του Τόμας», προκειμένου να εξασφαλίσει το μετάλλιο.
Η δοκιμασία είχε πάρει το όνομά της από τον αμερικανό αθλητή που την πρωτοπαρουσίασε. Επρόκειτο για μια εξαιρετικά απαιτητική άσκηση που εκτελούσαν ως τότε μόνο οι άντρες.
Σε μια προπόνηση, μόλις δύο εβδομάδες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων, η Γέλενα εξουθενωμένη από την συνεχή προετοιμασία, τον σοβαρό τραυματισμό, αλλά και την εξαντλητική δίαιτα που την είχαν υποβάλει προκειμένου να χάσει κάποιο βάρος που πήρε κατά την σύντομη ανάρρωση, δεν κατάφερε να πάρει το απαραίτητο ύψος που απαιτούσε η άσκηση. Μετά την περιστροφή, προσγειώθηκε με το σαγόνι και έσπασε τον αυχένα της…
«Ο τραυματισμός μου ήταν αναπόφευκτος. Είχα πει παραπάνω από μία φορά ότι θα έσπαγα το λαιμό μου, αλλά ο Μιχαήλ μου απαντούσε «άνθρωποι σαν εσένα δεν σπάνε το λαιμό τους”. Ήμουν ανόητη. Ήθελα να φανώ αντάξια της πίστης που μου είχαν δείξει, να είμαι μια ηρωίδα. Μακάρι να είχα αρχίσει τη γυμναστική σε ηλικία που θα μπορούσα να επιλέξω συνειδητά το μονοπάτι μου στον αθλητισμό. Αλλά στην ηλικία των 9 και 10 ετών υπάρχει μόνο το άθλημα, νιώθουμε ότι βρισκόμαστε σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο», είπε σε συνέντευξη της στο περιοδικό «Ogonyok», το 1988.
Η Γέλενα, μία από τις πιο δεινές ακροβάτισσες της ιστορίας, κατάντησε τετραπληγική, με ολική παράλυση από το λαιμό και κάτω. Έζησε πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι έως το 2006 οπότε και κορυφώθηκε το προσωπικό δράμα της. Άφησε την τελευταία πνοή της, από επιπλοκές στην υγεία της (καρδιακή προσβολή), σε ηλικία μόλις 46 ετών.
«Για τη χώρα μας οι νίκες στον αθλητισμό πάντα σήμαιναν κάτι παραπάνω. Ενσάρκωσαν τα πλεονεκτήματα του συστήματος και έγιναν σύμβολα της ανωτερότητάς μας. Νίκη με οποιοδήποτε κόστος… Υπάρχει η τιμή της εθνικής ομάδας και της σημαίας. Πίσω από αυτές τις αξίες ισοπεδώνεται το άτομο. Η ανθρώπινη ζωή αξίζει πολύ λιγότερο από το κύρος του έθνους. Εγώ τραυματίστηκα επειδή όλοι γύρω μου κρατούσαν το στόμα τους κλειστό, ενώ έβλεπαν πως δεν ήμουν σε θέση να εκτελέσω το άλμα».
Σε αυτά τα οχτώ χρόνια, από το 1980 έως ότου πει η ίδια την ιστορία της, όλοι όσοι αναμείχθηκαν στην υπόθεση της προσπάθησαν να συγκαλύψουν τα πραγματικά γεγονότα γύρω από τον τραυματισμό της. Θέλοντας να ρίξουν στάχτη στα μάτια, την τίμησαν με το ανώτατο Βραβείο Λένιν. Η αλήθεια είναι ότι σε μεγάλο βαθμό τα κατάφεραν, καθώς η εγκληματική στάση απέναντί της δεν απέκτησε ποτέ τη δέουσα δημοσιότητα.
Ίσως αυτό να απηχεί βέβαια και στη δική της μεγαλοψυχία. Ακόμα και πάνω στο καροτσάκι του πόνου, όχι μόνο έδωσε άφεση αμαρτιών στον πρώην προπονητή της, αλλά εκδήλωσε συναισθήματα συμπόνοιας. «Λυπάμαι για τον Κλιμένκο. Είναι θύμα του συστήματος, ένα μέλος της ανθρώπινης φυλής που «πρέπει να κάνει τη δουλειά του”».
Θα έπρεπε η Γέλενα Μούχινα να είναι ένα διατυμπανισμένο σε όλη την υφήλιο παράδειγμα προς αποφυγή. Ως μαριονέτα πολιτικών σκοπιμοτήτων και θύμα ενός ακύρηχτου πολέμου, που σε αναλγησία και μανία επιβολής δεν διέφερε ιδιαίτερα από αυτούς που κρίνονται στα πεδία των μαχών.
Δυστυχώς όμως και στην περίπτωση του γενναίου κοριτσιού με τα θλιμμένα μάτια, η ιστορία γράφτηκε από τους «νικητές»…
