Ο Παναγιώτης Πασπαλιάρης είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα νέου επιχειρηματία που παλεύει μέσα στην κρίση όχι μόνο να κρατήσει ανοιχτά τα καταστήματά του, αλλά και να τα επεκτείνει

Μάχη για να κρατήσουν τις επιχειρήσεις τους ανοιχτές δίνουν χιλιάδες καταστηματάρχες, έχοντας να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση, την κλειστή κάνουλα των τραπεζών, αλλά και τον ισχυρό εισαγόμενο ανταγωνισμό.

Οι πιο τυχεροί και ικανοί καταφέρνουν να επιβιώσουν, ενώ οι πιο ριψοκίνδυνοι από αυτούς επενδύουν το τζίρο σε νέες επιχειρηματικές κινήσεις, ελπίζοντας ότι κάποια από αυτές θα «πιάσει» και θα σώσει και τις υπόλοιπες. Την ίδια στιγμή δίπλα στα μαγαζιά τους «ξεφυτρώνουν» σαν μανιτάρια άλλα καταστήματα με παρόμοιο προϊόν και μεγάλα ιδιωτικά κεφάλαια, που κάποιοι κατάφεραν να συγκεντρώσουν παρά την κρίση.

Ο Παναγιώτης Πασπαλιάρης είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα νέου επιχειρηματία που παλεύει μέσα στην κρίση όχι μόνο να κρατήσει ανοιχτά τα καταστήματά του, αλλά και να τα επεκτείνει. Συνειδητοποίησε τις δυσκολίες του εγχειρήματος από την πρώτη στιγμή που αποφάσισε να επενδύσει τις οικονομίες του και να ζητήσει χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ για το άνοιγμα μιας καινοτόμου επιχείρησης με αρωματικές οικολογικές συσκευές. Όταν το δάνειο εκταμιεύθηκε ήταν πλέον αργά. Η πατέντα είχε «πετάξει» για την Τουρκία. «Κάπου στο 2013 ξεκίνησα μια νέα ιδέα, πες το και εφεύρεση, την έφτασα σχεδόν στο τελείωμα και αναζήτησα χρηματοδότηση. Πήρα ΕΣΠΑ, έβαλα ότι είχα και ζήτησα δάνειο από την τράπεζα, εξασφαλισμένο. Πράγματι το δάνειο εγκρίθηκε, αλλά 1-2 μέρες μετά τη λήξη της προθεσμίας εκταμίευσης του προγράμματος, δηλαδή ενάμιση χρόνο μετά την αίτηση. Σήμερα, το προϊόν αυτό φτιάχνεται στην Τουρκία. Θα γράφει “Made in Turkey”. Αυτό…», έγραψε ο επιχειρηματίας στη σελίδα του στο facebook.

Τρία χρόνια μετά ο Παναγιώτης Πασπαλιάρης αποφασίζει να ανοίξει ένα κατάστημα με χειροποίητες σοκολάτες και παγωτά στο κέντρο της Αθήνας. O mr «Chocotopia», όπως είναι και το όνομα του καταστήματος, θα περάσει από Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες μέχρι να καταφέρει να γίνει γνωστός στην περιοχή και να πείσει τους καταναλωτές για την ποιότητα των προϊόντων του. Ο ίδιος περιγράφει το εγχείρημα που ξεκίνησε με πολύ πάθος, μεράκι και με όσα χρήματα κατάφερε να συγκεντρώσει: «Κάπου στο 2016 αποφάσισα να ανοίξω ένα πρωτοποριακό μαγαζί όπου μπορεί κανείς να διαλέξει τα υλικά του παγωτού του και να του το φτιάξουμε μπροστά του με σπάτουλες, σε ρολά. Σήμερα το γνωρίζετε οι περισσότεροι ως παγωτορολό, ıceroll, icecream roll κ.τ.λ. Επίσης να διαλέξει την κουβερτούρα και τους ξηρούς καρπούς της επιλογής του, και να φτιάξουμε μπροστά του μια φρέσκια σοκολάτα. Κι αν το παγωτορολό το φέραμε από την Ασία, τη φρέσκια σοκολάτα τη σκεφτήκαμε μόνοι μας. Φτιάξαμε το μαγαζάκι μας, την Chocotopia, το γεμίσαμε με τις καλύτερες σοκολάτες στον κόσμο, και ξοδέψαμε ό,τι είχαμε. Οι πρώτοι δυο τρεις μήνες πήγαν ως εξής: 20 ευρώ τζίρος ημερήσιος».

Όταν απευθύνθηκε σε κάποια τράπεζα για να ζητήσει δάνειο ώστε να αντιμετωπίσει τους πρώτους δύσκολους μήνες, βρήκε την πόρτα κλειστή: «Βρεθήκαμε σε ανάγκη. Οι πελάτες από την άλλη δραστηριότητα είχαν καθυστερήσει πληρωμές. Δύσκολος ο χειμώνας του ’17. Πήγαμε λοιπόν στην ίδια τράπεζα για κάτι ψιλά. Όχι σοβαρά ποσά. Μας ζήτησαν επιταγές ως εγγύηση. Τις πήραμε από τους πελάτες. Αφού κάναμε τα χαρτιά και όλα η απάντηση ήταν περίπου η εξής: “Αφού μέχρι τώρα σας πλήρωναν μετρητά, γιατί σας έδωσαν επιταγές;” Απατεώνες πρέπει να είστε. Απορρίπτεστε”».

Αλβανός επιχειρηματίας επένδυσε 200.000 ευρώ στο παγωτορολό

Εννέα μήνες μετά το ξεκίνημα, τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν πολύ καλύτερα. Τόσο καλά, που ένας άλλος επιχειρηματίας, από την Αλβανία, είχε την ιδέα να ανοίξει παρόμοιο κατάστημα σε άλλη περιοχή. «Οι επιταγές πληρώθηκαν στην ώρα τους και το παγωτό έσκιζε. Τότε εμφανίστηκε στη Γλυφάδα ένα κατάστημα με το ίδιο παγωτό με εμάς. Την ίδια ιδέα, αλλά διαφορετικά υλικά. Η εταιρεία αυτή είχε λίγο μικρότερο κεφάλαιο από εμάς, αλλά μπόρεσε να κάνει με τη μία, μια επένδυση 100 – 200 χιλιάρικα για πραγματική μαγαζάρα, σε τρελό πέρασμα. Κι έπιασε. Τους στείλαμε και συγχαρητήρια. “Μπράβο σας για όσα κάνετε ώστε το παγωτορολό να γίνει μόδα”. Μετά μάθαμε μέσω κοινού φίλου ότι ο βασικός επιχειρηματίας είναι από την Αλβανία. Και μπράβο του. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να πετυχαίνουν οι μετανάστες που δουλεύουν σκληρά και με μυαλό σε μια ξένη χώρα».

Το παγωτορολό του Αλβανού επιχειρηματία στα Νότια Προάστια κατάφερε σε σύντομο χρόνο να γίνει “talk of the town”. Ο Παναγιώτης Πασπαλιάρης σκέφθηκε να μεταφέρει την Chocotopia από τη στοά της Πανεπιστημίου σε ένα κεντρικό σημείο, πάνω στο δρόμο. «Γλυκαθήκαμε κι εμείς, και είπαμε να ανοίξουμε έξω από τη στοά. Βρήκαμε ένα μαγαζί επί της Πανεπιστημίου. Ρωτήσαμε. Τέσσερα χιλιάρικα ενοίκιο. Με τίποτα είπα. Συνεπώς ότι διαθέσιμα είχαμε τα ρίξαμε σε πιο ασφαλείς επενδύσεις. Μικρές επενδύσεις. Ένα shop ın shop στην Πανεπιστημίου με καλή αμοιβαία συμφωνία».

Στο ακίνητο με το ενοίκιο των 4.000 ευρώ το μήνα εγκαταστάθηκε τελικά ένας άλλος επιχειρηματίας, επίσης από την Αλβανία. Και αμέσως ξεκίνησε επιθετική πολιτική. Σε κάθε καφέ που ο Έλληνας επιχειρηματίας πουλούσε σε κάποιον πελάτη, ο Αλβανός επιχειρηματίας πήγαινε δύο και τρεις καφέδες στον ίδιο πελάτη, δωρεάν, για να δοκιμάσει το προϊόν. «Στο μαγαζί που θέλαμε στην Πανεπιστημίου εγκαταστάθηκε μια ακόμα ραγδαία αναπτυσσόμενη επιχείρηση με σάντουιτς ζυμάρια και καφέ. Κι εμείς δίπλα τους βάλαμε επίσης καφέ. Καλύτερο καφέ, ψημένο στην Ελλάδα, πραγματικό αριστούργημα. Κι αυτή η ανταγωνιστική μας επιχείρηση ανήκει σε μετανάστη από την Αλβανία. Επίσης τεράστια επένδυση. Μέχρι και τα καλαμάκια είναι λογοτυπημένα. Κάθε φορά που παίρνει κάποιος καφέ από εμάς, δέχεται δώρο 2 – 3 καφέδες με το delıvery. Μιλάμε για πραγματικό επαγγελματισμό. Τριάντα φορές τον τζίρο μας κάνουν».

Ο ισχυρός ανταγωνισμός είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί ο τζίρος του καταστήματος και η νέα αίτηση δανείου να απορριφθεί. Τότε ο Έλληνας επιχειρηματίας ένιωσε, όπως γράφει, μετανάστης στην ίδια του την πατρίδα. «Το δάνειο απορρίφθηκε επίσης μετά από 3-4 μήνες έρευνας και αξιολόγησης. Ο λόγος: έχουμε χαμηλούς τζίρους. Ε! τι να κάνουμε λοιπόν. Ζούμε σε μια χώρα που οι μετανάστες χρηματοδοτούν πολύ καλύτερα τις επιχειρήσεις τους. Εμείς δεν έχουμε πίστωση από πουθενά. Και χαιρόμαστε για την πρόοδο των μεταναστών. Μακριά από εμάς ο ρατσισμός. Αλλά στεναχωριόμαστε που εμείς αντιμετωπιζόμαστε από το σαθρό οικονομικό οικοδόμημα σαν απόβλητοι. Χειρότερα από μετανάστες στην πατρίδα μας».

Παρά τις αντιξοότητες ο Παναγιώτης Πασπαλιάρης δεν το βάζει κάτω. Την Παρασκευή θα γίνουν τα εγκαίνια του νέου καταστήματός του στο Αιγάλεω που θα προσφέρει φαγητό και χειροποίητες σοκολάτες. «Εμείς θα ζήσουμε και θα πετύχουμε, γιατί φτιάχνουμε πραγματικά καλά προϊόντα και γιατί έχουμε εσάς» καταλήγει ο επιχειρηματίας. Η ανάρτησή του έγινε viral στα social media, ενώ δέχθηκε δεκάδες μηνύματα από άλλους επιχειρηματίες που παλεύουν να κρατήσουν τα καταστήματά τους ανοιχτά, έχοντας να αντιμετωπίσει ακριβώς τα ίδια προβλήματα.

Ολόκληρη η ανάρτηση:

Με ρώτησε ένας δύσπιστος φίλος τι εννοώ όταν λέω “μετανάστης στην ίδια την πατρίδα μου”.

Να σου πω λοιπόν φίλε μου. Κάπου στο 2013 ξεκίνησα μια νέα ιδέα, πες το και εφεύρεση, την έφτασα σχεδόν στο τελείωμα και αναζήτησα χρηματοδότηση. Πήρα ΕΣΠΑ, έβαλα ότι είχα και ζήτησα δάνειο από την τράπεζα, εξασφαλισμένο. Πράγματι το δάνειο εγκρίθηκε, αλλά 1-2 μέρες μετά τη λήξη της προθεσμίας εκταμίευσης του προγράμματος, δηλαδή ενάμιση χρόνο μετά την αίτηση.

Σήμερα, το προϊον αυτό φτιάχνεται στην Τουρκία. Θα γράφει “Made in Turkey”. Αυτό…

Κάπου στο 2016 αποφάσισα να ανοίξω ένα πρωτοποριακό μαγαζί όπου μπορεί κανείς να διαλέξει τα υλικά του παγωτού του και να του το φτιάξουμε μπροστά του με σπάτουλες, σε ρολά. Σήμερα το γνωρίζετε οι περισσότεροι ως παγωτορολό, ıceroll, icecream roll κ.τ.λ.

Επίσης να διαλέξει την κουβερτούρα και τους ξηρούς καρπούς της επιλογής του, και να φτιάξουμε μπροστά του μια φρέσκια σοκολάτα. Κι αν το παγωτορολό το φέραμε από την Ασία, τη φρέσκια σοκολάτα τη σκεφτήκαμε μόνοι μας.

Φτιάξαμε το μαγαζάκι μας, την Chocotopia, το γεμίσαμε με τις καλύτερες σοκολάτες στον κόσμο, και ξοδέψαμε ό,τι είχαμε. Οι πρώτοι δυο τρεις μήνες πήγαν ως εξής: 20 Ευρώ τζίρος ημερήσιος.

Βρεθήκαμε σε ανάγκη. Οι πελάτες από την άλλη δραστηριότητα είχαν καθυστερήσει πληρωμές. Δύσκολος ο χειμώνας του ’17. Πήγαμε λοιπόν στην ίδια τράπεζα για κάτι ψιλά. Όχι σοβαρά ποσά. Μας ζήτησαν επιταγές ως εγγύηση. Τις πήραμε από τους πελάτες. Αφού κάναμε τα χαρτιά και όλα η απάντηση ήταν περίπου η εξής: “Αφού μέχρι τώρα σας πλήρωναν μετρητά, γιατί σας έδωσαν επιταγές;” Απατεώνες πρέπει να είστε. Απορρίπτεστε.

Εννιά μήνες μετά το ξεκίνημα τα πράγματα είχαν πάει πολύ καλύτερα. Οι επιταγές πληρώθηκαν στην ώρα τους και το παγωτό έσκιζε. Τότε εμφανίστηκε στη Γλυφάδα ένα κατάστημα με το ίδιο παγωτό με εμάς. Την ίδια ιδέα, αλλά διαφορετικά υλικά. Η εταιρεία αυτή είχε λίγο μικρότερο κεφάλαιο από εμάς, αλλά μπόρεσε να κάνει με τη μία, μια επένδυση 100 – 200 χιλιάρικα για πραγματική μαγαζάρα, σε τρελό πέρασμα. Κι έπιασε.

Τους στείλαμε και συγχαρητήρια. “Μπράβο σας για όσα κάνετε ώστε το παγωτορολό να γίνει μόδα”. Μετά μάθαμε μέσω κοινού φίλου ότι ο βασικός επιχειρηματίας είναι από την Αλβανία. Και μπράβο του. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να πετυχαίνουν οι μετανάστες που δουλεύουν σκληρά και με μυαλό σε μια ξένη χώρα.

Γλυκαθήκαμε κι εμείς, και είπαμε να ανοίξουμε έξω από τη στοά. Βρήκαμε ένα μαγαζί επί της Πανεπιστημίου. Ρωτήσαμε. Τέσσερα χιλιάρικα ενοίκιο. Με τίποτα είπα.

Συνεπώς ότι διαθέσιμα είχαμε τα ρίξαμε σε πιο ασφαλείς επενδύσεις. Μικρές επενδύσεις. Ένα shop ın shop στην Πανεπιστημίου με καλή αμοιβαία συμφωνία. Την ίδια περίοδο μας πήραν τηλέφωνο από την τράπεζα. Την ίδια τράπεζα. “Τώρα”, μας είπαν, “υπάρχει το ΤΕΠΙΧ. Μπορούμε να σας βοηθήσουμε”.

Ένα καλοκαίρι γεμάτο με χαρτιά. Στην αιτιολογική έκθεση γράψαμε ότι “ήρθε η ώρα να ανεβάσουμε τους τζίρους μας, γιατί έχουμε πολύ καλό προϊόν”.

Στο μαγαζί που θέλαμε στην Πανεπιστημίου εγκαταστάθηκε μια ακόμα ραγδαία αναπτυσσόμενη επιχείρηση με σάντουιτς ζυμάρια και καφέ. Κι εμείς δίπλα τους βάλαμε επίσης καφέ. Καλύτερο καφέ, ψημένο στην Ελλάδα, πραγματικό αριστούργημα.

Κι αυτή η ανταγωνιστική μας επιχείρηση ανήκει σε μετανάστη από την Αλβανία. Επίσης τεράστια επένδυση. Μέχρι και τα καλαμάκια είναι λογοτυπημένα. Κάθε φορά που παίρνει κάποιος καφέ από εμάς, δέχεται δώρο 2 – 3 καφέδες με το delıvery. Μιλάμε για πραγματικό επαγγελματισμό. Τριάντα φορές τον τζίρο μας κάνουν.

Το δάνειο απορρίφθηκε επίσης μετά από 3-4 μήνες έρευνας και αξιολόγησης. Ο λόγος: έχουμε χαμηλούς τζίρους.

Ε! τι να κάνουμε λοιπόν. Ζούμε σε μια χώρα που οι μετανάστες χρηματοδοτούν πολύ καλύτερα τις επιχειρήσεις τους. Εμείς δεν έχουμε πίστωση από πουθενά. Και χαιρόμαστε για την πρόοδο των μεταναστών. Μακριά από εμάς ο ρατσισμός. Αλλά στεναχωριόμαστε που εμείς αντιμετωπιζόμαστε από το σαθρό οικονομικό οικοδόμημα σαν απόβλητοι. Χειρότερα από μετανάστες στην πατρίδα μας.

Και για να μη νομίζετε ότι κλαψουρίζουμε κι όλας ή ότι θα μας πάρει από κάτω… νέο κατάστημα στο Αιγάλεω. Θηβών 360. Εγκαίνια αυτή την Παρασκευή στις 8 το βράδυ. Ροκ μουσικές, φαγητό και πολύ σοκολάτα.

Εμείς θα ζήσουμε και θα πετύχουμε, γιατί φτιάχνουμε πραγματικά καλά προϊόντα και γιατί έχουμε εσάς.

Αυτά φίλε μου…

Συγκεντρώθηκαν κατά μήκος της κλασικής διαδρομής που διανύουν οι μαραθωνοδρόμοι.

«Δίνουμε τον δικό μας μαραθώνιο και θα νικήσουμε» έγραφε το πανό που ανήρτησαν κάτοικοι από το Μάτι και άλλες πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής. Περίπου πέντε μήνες μετά τις φονικές πυρκαγιές της 23ης Ιουλίου, ο σημερινός 36ος κλασικός μαραθώνιος της Αθήνας αφιερώθηκε από τους διοργανωτές στα 99 θύματα της ανείπωτης καταστροφής.

Οι επιζώντες της πρωτοφανούς συμφοράς δίνουν τον δικό τους αγώνα να αποκαταστήσουν τα τραύματά τους και συγκεντρώθηκαν σε διάφορα σημεία της διαδρομής που διανύουν οι χιλιάδες αθλητές απ’ όλο τον κόσμο που έχουν έρθει στην Αθήνα για τη σημερινή γιορτή του αθλητισμού υπενθυμίζοντας την καταστροφή που ουδείς μπορεί να λησμονήσει.

– Ο Μαραθώνιος είναι γιορτή και αυτό ακριβώς το μήνυμα έστειλαν φέτος οι τουλάχιστον 50.000 συμμετέχοντες! – Οι εικόνες που είδαμε ήταν για μια ακόμη χρονιά εντυπωσιακές – Γονείς με τα παιδιά τους, άνθρωποι με τα σκυλιά τους, ένας παπάς κι ένας… Λεωνίδας! – Η γυναίκα με την καρδιά έφηβης και όλα τα… αξιομνημόνευτα του 36ου Μαραθωνίου

Ο 36ος Μαραθώνιος ήταν και φέτος αυτό που έπρεπε: Μια γιορτή. Και μάλιστα για όλους! Μικροί, μεγάλοι και… τετράποδοι συμμετείχαν σε αυτή την εμπειρία ζωής, στην οποία δεν έχει σημασία ο… προορισμός, αλλά η συμμετοχή!

Από νωρίς το πρωί της Κυριακής, 11.11.2018, όλοι ήταν έτοιμοι για την εκκίνηση. Είτε στην αυθεντική διαδρομή, των 42 χιλιομέτρων, είτε σε αυτές των πέντε και των δέκα.

Όλοι συγκεντρώθηκαν στον στόχο τους και απόλαυσαν την διαδρομή, αποδεικνύοντας στον εαυτό τους ότι μπορούν να ξεπεράσουν τα όριά τους!

Δείχνοντας στον καθένα μας πως τίποτε δεν είναι αδύνατο, αρκεί να το πιστέψουμε και να το βάλουμε στόχο!

Περισσότεροι από 50.000 ήταν οι δρομείς που έζησαν την εμπειρία… Μαραθώνιος, προερχόμενοι από 105 χώρες του κόσμου, βάζοντας την Ελλάδα στο επίκεντρο. Και την έννοια Μαραθώνιος εκεί που γεννήθηκε.

Περιορισμός δεν υπήρχε… κανένας! Και τι δεν είδαμε στην φετινή διοργάνωση…

Αρχικά έναν άνδρα ντυμένο «Λεωνίδα» με πανοπλία, ασπίδα που έγραφε -τι άλλο- «νενικήκαμεν, περικεφαλαία, ξίφος (!) και… όχι παπούτσια να συμμετέχει στην διοργάνωση!

Επίσης ένας άλλος άνδρας μοίραζε κλαδιά ελιάς στους συμμετέχοντες, έχοντας πάνω του… κουδούνες

Μια ηλικιωμένη γυναίκα με… καρδιά έφηβης να συμμετέχει!

Έναν παπά να τρέχει με το… ράσο!

Ανθρώπους να συμμετέχουν με τους… πιο πιστούς φίλους τους!

Γονείς να έχουν πάρει μαζί τα παιδιά τους!

Αλλά και άτομα με ειδικές ανάγκε

Τρέξε τώρα που ΜΠΟΡΕΙΣ

Το ταξίδι φτάνει στο τέλος του.Αν είσαι πρωτάρης, έχεις ζήσει τουλάχιστον έξι μήνες εξαντλητικής προσπάθειας ,έξι μήνες πόνου,έξι μήνες δάκρυα,έξι μήνες συγκρατημένης χαράς για κάθε καλό αποτέλεσμα .Έξι μήνες αμφιβολίας για το αν θα τα καταφέρεις .Έξι μήνες φόβου.
Λίγο ακόμα και φτάνει η στιγμή που θα ακούσεις τη πιστολιά της εκκίνησης . Και θα ξεκινήσεις την διαδρομή με χαρά . Και θα φουσκώνει το στήθος σου από περηφάνια όταν θα βλέπεις όλο αυτό τον κόσμο στην άκρη του δρόμου να σε χειροκροτά και να σου λέει μπράβο.

Όταν θα έχεις περάσει πια την ανηφόρα και κάθε σου βήμα θα είναι πιο κοντά στο τέλος,εσύ θα νιώθεις όλο και πιο βαρύ το σώμα ,κάθε βήμα θα είναι και μεγαλύτερος ο πόνος μα η ψυχη σου θα είναι δυνατή και θα αντέχει ακόμα . Κι αν λυγίσεις ,κι αν γονατίσεις ,αυτή η ψυχή θα βρει τη δύναμη να σηκωθει και να σύρει το σώμα σου προς το τέρμα.

Λίγο ακόμα και θα νιώσεις τα δάκρυα να σου καίνε τα μάτια , λίγο ακόμα και ο λυγμός που θα κρατάς για 42 χιλιόμετρα θα γίνει κλάμα , σα μικρού παιδιού, την ώρα που θα σου περνούν το μετάλλιο στο λαιμό σου.

Όταν θα πιάσεις την κατηφόρα θα σκέφτεσαι μέσα σου τις αγκαλιές που σε περιμένουν στο τέλος .Θα σκέφτεσαι τις φωνές και τα ουρλιαχτά των δικών σου ανθρώπων , που όλο αυτό τον καιρό ήταν δίπλα σου στην προσπάθεια σου . Βράχοι ακλόνητοι έστεκαν εκεί κι εσύ ακουμπούσες πάνω τους αποκαμωμένος κάθε τόσο φώναζοντας πως θα τα παρατήσεις.

Μα δεν τα παράτησες .Και τώρα να ! Πλησιάζεις.

Θα ακούς το όνομα σου από το πλάι του δρόμου !( τα πιτσιρίκια που στήνονται στο δρόμο να δουν τους δρομείς το κάνουν αυτό , βλέπουν το όνομα στο νούμερο , σε φωνάζουν και παίρνεις δύναμη, γι αυτό βάλε το νούμερο μπροστά, στο στήθος σου).
Πως το κανες;;;;
Μπραβο
Ναι , για εσένα θα φωνάζουν !

Μπράβο ! Μπραβο ,θα σου λένε και θα γεμίζουν δάκρυα τα μάτια σου !

Και σα θα φτάνεις την γέφυρα της Κατεχάκη ,θα ακούσεις τα τύμπανα και θα σου δώσουν δύναμη να συνεχίσεις !

Θα τα καταφέρεις !

Λίγο ακόμα !

Κι ύστερα θα μπεις στη Φειδιππίδου !

Λίγο ακόμα θα σου φωνάζουν οι εθελοντές και ο κόσμος στο πλάι !

Να και ο δρομέας !
Λίγο ακόμα ! Λίγο ακόμα !
Και ποτέ το λίγο δε θα σου φανεί τόσο πολύ .

Χειροκροτήματα παντού . Τα αυτιά σου θα βουίζουν. Λίγα μέτρα πια και τα πόδια σου θα πάρουν φωτιά . Λίγα μέτρα πια θα σε χωρίζουν απ΄το αδύνατο . Λίγα μέτρα για να νιώσεις αυτό που νιώθει ο κάθε μαραθωνοδρόμος όταν μπαίνει στο Καλλιμάρμαρο. Ανίκητος. Αθάνατος θα τολμήσω να πω .

Θα ήθελα να μπορέσω να σταθώ στην εκκίνηση του Μαραθώνα,πλάι σου, ν΄ακούσω τις ιστορίες που μοιράζονται μεταξύ τους οι δρομείς όση ώρα περιμένουν στοιβαγμένοι στα blocks,να πιαστούμε χέρι χέρι ,να αυτοχειροκροτήθουμε και να ζητωκραυγάζουμε τους εαυτούς μας την ώρα που περνάμε κάτω από τη μπάρα της αφετήρίας .Να ενωθώ μαζί σου και να είμαι κι εγώ μέρος του Δάσους των Δρομέων ,φορώντας το πράσινο μαντήλι, υποβάλλοντας φόρο τιμής στους νεκρούς στο Μάτι (φετινη συγκινητική πρωτοβουλία) να δω το βλέμμα σου στις ανηφόρες και να έχει την ίδια απελπισία με το δικό μου.

Θα ΄θελα μα δε το τόλμησα .Οχι φέτος .

Σήμερα έκανα την τελευταία μου χημειοθεραπεία . Έξι μήνες πόνου , φόβου , αμφιβολίας . Έξι μήνες δάκρυα μα και συγκρατημένης χαράς για κάθε καλό αποτέλεσμα .Έξι μήνες οι δικοί μου άνθρωποι εκεί βράχοι ακλόνητοι και αμετακίνητοι για να ακουμπώ εγώ,να ξαποσταίνω. Και κάθε τόσο να φωνάζω πως θα τα παρατήσω.Μα δεν τα παράτησα .

Όλο αυτό το διάστημα,από τη διάγνωση μέχρι σήμερα, μέσα μου σκέφτομαι σα δρομέας . Και παριστάνω πως απλά ανεβαίνω απο τη Ραφήνα στο Σταυρό .

Έξι μήνες γ@μημένη ανηφόρα.

Λίγο ακόμα ,μου έλεγαν οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, παραταγμένοι όλοι στη σειρά ,και όπως οι εθελοντές του μαραθώνιου, εθελοντές κι αυτοι στο δικό μου δρόμο, μου έδιναν νερό να ξεδιψάω.

Λίγο ακόμα ,μου έλεγαν, μα εμένα το λίγο ποτέ δε μου φάνηκε πιο πολύ.

Κάθε βήμα πιο κοντά στο τέλος , μα κάθε βήμα και πιο βαρύ το σώμα. Κάθε βήμα και μεγαλύτερος ο πόνος. Μα η ψυχή βρήκε τη δύναμη και με έσυρε ως το τέρμα.

Και το έβγαλα . Και τώρα έπιασα τη κατηφόρα.
Θα ΄θελα να ΄μαι δίπλα σου, μα δείλιασα .

Θα στηθώ στα 10 χλμ μα να ξέρεις θα έχουμε ανέβει τις ίδιες ανηφόρες .Όλο αυτό το καιρό που εσύ ετοιμάζεσαι για το αδύνατο ,εγώ δοκιμάζομαι στο αδύνατο.

Την άλλη Κυριακή έτοιμη,μία από όλους τους χιλιάδες που θα συμμετέχουν στα 10 χλμ, ανάμεσα τους , με σώμα εξαντλημένο , μα με ψυχή δυνατή όπως κάθε μαραθωνοδρόμου,χωρίς μαλλιά να με ζεσταίνουν,και καθαρά, πεντακάθαρα τα σωθικά μου , θα τρέξω δίπλα σε ΄κεινους που θέλουν να είναι στη γιορτή του Μαραθώνιου μα για τους δικούς τους λόγους δε τολμούν τη μεγάλη ,βασανιστική, μα υπέροχη κλασσική διαδρομή .Για κάποιους , τους περισσότερους ίσως είναι η πρώτη φορά που τολμούν τα 10 χλμ .Κι αν τύχει και συναντήσω το κουρασμένο βλέμμα τους ,λίγο ακόμα θα τους ψυθιρίσω.

Κι όταν περάσω τον δρομέα, θα προσποιηθώ πως είμαι στο 40 κι όταν μπω στη Ηρώδου Αττικού θα ξέρω πως οδεύω προς την αθανασία .

Λίγο ακόμα .

Είμαι η Χριστίνα και σ’αυτούς τους έξι μήνες έχω τρέξει 294,70 χλμ και έχω κάνει δύο χειρουργεία και 8 χημειοθεραπείες .

Είσαι αυτός που είσαι , και βρες τη ψυχή να ανεβαίνεις τις ανηφόρες της ζωής σου .

Καλό τερματισμό ! Η σκέψη μου μαζί σου .

Πηγή: marieclaire

Πέντε δευτερόλεπτα. Τόσο χρειάστηκε στον δολοφόνο για να εκτελέσει την αποστολή του: Να πέσει νεκρός ο Γιάννης Μακρής.

Η εν ψυχρώ εκτέλεση έξω από το σπίτι του «Αυστραλού», στην Βούλα, δεν έχει ακόμη εξιχνιαστεί. Ο άνθρωπος που τόσο μεθοδικά τον πλησίασε και τον δολοφόνησε εν ψυχρώ, δεν έχει ακόμη βρεθεί.

Κι ενώ οι Αρχές προσπαθούν να ξετυλίξουν το κουβάρι της υπόθεσης και να εντοπίσουν τον άνδρα με το τζόκεϊ, νέες φωτογραφίες βλέπουν το «φως» της δημοσιότητας από το αιματηρό περιστατικό.

Εικόνες που δείχνουν τα τελευταία δευτερόλεπτα της ζωής του 46χρονου. Τις δημοσιεύει το Έθνος της Κυριακής και σε αυτές φαίνεται ο Γιάννης Μακρής να πλησιάζει το αυτοκίνητό του.

Όπως γνωρίζουμε εξαρχής, ετοιμαζόταν να μεταβεί στα εγκαίνια της νέας του επιχείρησης επί της λεωφόρου Βουλιαγμένης.

Φτάνει στο όχημά του και ξαφνικά εμφανίζεται ο εκτελεστής. Ρίχνει τις πρώτες τέσσερις σφαίρες. Ο Γιάννης Μακρής φαίνεται στην συνέχεια να βγαίνει από το αυτοκίνητο, προσπαθώντας να προστατευτεί. Ο δολοφόνος επιστρέφει και τον «αποτελειώνει»…

Δείτε της φωτογραφίες

Παράλληλα, την προηγούμενη εβδομάδα η Καθημερινή είχε παρουσιάσει και βίντεο ντοκουμέντο από την στιγμή της δολοφονίας…

Δείτε το

Γιάννης Μακρής: Στο «μικροσκόπιο» η σχέση του με τον δολοφονημένο Σπύρο Παπαχρήστο

Τις σχέσεις που φημολογείται πως είχε ο Γιάννης Μακρής, με τον επίσης δολοφονημένο πρώην ΕΚΑΜιτη Σπύρο Παπαχρήστο ερευνούν πλέον οι αστυνομικοί του Τμήματος Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής.

Ο Σπύρος Παπαχρήστος είχε δολοφονηθεί από αγνώστους την Πρωτομαγιά, έξω από ταβέρνα στην Παλλήνη. Νωρίτερα είχε γευματίσει στο ίδιο κατάστημα με γνωστό επιχειρηματία της Μυκόνου, όπου είχαν συζητήσει για την επέκταση των δραστηριοτήτων τους στο «νησί των ανέμων».

Η διασύνδεση με τον Παπαχρήστου

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Γιάννης Μακρής μέσω της εταιρείας του, σχεδίαζε εκείνη την εποχή την επέκταση του στην “χρυσοφόρα” νύχτα της Μυκόνου, χρησιμοποιώντας ως “άρμα” τις πολλές και υψηλές διασυνδέσεις που είχε – και όχι μόνο εκεί –  ο δολοφονημένος πρώην αστυνομικός Σπύρος Παπαχρήστου.

Ίσως λοιπόν μετά την εκτέλεση του Παπαχρήστου ο Γιάννης Μακρής να κατάφερε να βρει την άκρη να χωθεί στα “χρυσοστολισμένα” σοκάκια της Μυκόνου, με αποτέλεσμα να υπογράφει σε βάρος του “συμβόλαιο θανάτου”.

Άλλωστε ίσως δεν είναι τυχαίο το γεγονός, πως η δολοφονία του “Αυστραλού” έγινε την ημέρα εγκαινίων της νέας του εταιρείας φύλαξης και συνοδείας προσώπων αλλά και κτιρίων και χώρων διασκεδάσεις. Λέγεται πως η νέα εταιρεία του Μακρή θα ήταν αυτή με την οποία θα έπαιρνε τα χρυσά συμβόλαια φυλάξης χώρων και προσώπων στην Μύκονο.

Παράλληλα βέβαιη θεωρείται από τους Αστυνομικούς, η «διείσδυση» του θύματος στην παραλιακή λεωφόρο, προσφέροντας υπηρεσίες φυλάξης κέντρων διασκεδάσης και συνοδείας υψηλών προσώπων.

Παίζει πάντα το… Αυστραλιανό σενάριο

Παράλληλα από το “κάδρο” των ερευνών δεν έχει αποκλειστεί το ενδεχόμενο το “συμβόλαιο θανάτου” για τον Γιάννη Μακρή να υπογράφηκε στην μακρινή Αυστραλία, καθώς η βεντέτα του με την μεγάλη οικογένεια της μαφίας, όπως χαρακτηρίζουν την Λιβανέζικη οικογένεια Ιμπραχίμ τα Αυστραλιανά Μέσα Ενημέρωσης, είναι σφοδρή και αιματηρή, γεμάτη με απόλυτο μίσος και επιθυμία για εκδίκηση.

Άλλωστε όταν ο Γιάννης Μακρής δραστηριοποιούνταν στην Αυστραλία, όπου και γεννήθηκε, τα “συμβόλαια θανάτου” μεταξύ των δυο οικογενειών, που είχαν τον απόλυτο έλεγχο στην νύχτα του Σίδνεϊ, ήταν συνεχόμενα.

Για το λόγο αυτό, πριν από δυο χρόνια κλιμάκιο Αστυνομικών των Μυστικών Υπηρεσιών τις Αυστραλίας, είχε έλθει στην χώρα μας και μάλιστα επίσημα, αναζητώντας στοιχεία για την δραστηριότητα του Γιάννη Μακρή στην Ελλάδα.

Για το λόγο αυτό οι Έλληνες Αστυνομικοί, ενεργοποιώντας την συνεργασία με την Interpol, ζητούν από την Αστυνομία της Αυστραλίας και τις συνεργαζόμενες Υπηρεσίες, όλα τα στοιχεία που διαθέτουν για τις κινήσεις του Γ. Μακρή όταν διέμενε μόνιμα στο Σίδνεϊ.

Άλλωστε το ενδιαφέρον των μεγαλύτερων ενημερωτικών δικτύων της Αυστραλίας για την δολοφονία Μακρή είναι μεγάλο, καθώς έχουν στείλει τους εμπειρότερους ανταποκριτές τους, προκειμένου να καλύψουν το γεγονός, καθώς το όνομα Μακρής στο Σίδνεϊ είναι συνώνυμο με την μαφία, όπως λένε οι ίδιοι σε συνεντεύξεις που έχουν δώσει σε Ελληνικά Μέσα Ενημερώσεις.

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Πάνου/newsit
Φωτογραφίες από: Έθνος της Κυριακής

Το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, και πρώην διευθυντής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, Ανδρέας Γεωργίου o οποίος σύμφωνα με καταγγελίες των πρώην υφισταμένων του διόγκωσε επίτηδες του έλλειμμα του δημοσίου με αποτέλεσμα να επιβληθούν τα οικονομικά μέτρα εξαθλίωσης, απολογήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου με την κατηγορία της παραποίησης στοιχείων!

Ο Ανδρέας Γεωργίου καταγγέλθηκε από την πρώην υπάλληλο της ΕΛΣΤΑΤ Ζωή Γεωργαντά για σκοπούμενη διόγκωση του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009  με στόχο να γίνει επιτακτική η υιοθέτηση επώδυνων μέτρων λιτότητας.

Τις πρώτες καταγγελίες σε βάρος του τις έκανε η καθηγήτρια Οικονομετρίας Ζωή Γεωργαντά, ένα από τα 5 μέλη της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση από το Βενιζέλο.

«Δεν υπήρχε θέμα χρεοκοπίας. Το μεθόδευσαν για να μπούμε στο Μνημόνιο και να πάρουν όλα τα μέτρα που φορτώθηκε άδικα ο ελληνικός λαός» είπε στις πρώτες της καταγγελίες.

Η οποία μάλιστα προχώρησε σε ανατριχιαστικές αποκαλύψεις:

– Δεν υπάρχει καμία Ελληνική Στατιστική Αρχή.

– Δεν συνεδρίασε ποτέ για την έκδοση στοιχείων, τα οποία έρχονταν έτοιμα-μαγειρεμένα.

– Αποκορύφωμα όλων ήταν το έλλειμμα του 2009 που σε μία νύχτα γιγαντώθηκε από τους Γερμανούς της Eurostat, με την ανοχή του τότε υπουργού Γιώργου Παπακωνσταντίνου.

– Αποτέλεσμα ήταν να ξεκινήσουν τα σενάρια περί ενδεχόμενης ελληνικής χρεοκοπίας και έτσι μπήκαμε στο Μνημόνιο, και έτσι »πέρασαν» και »περνάνε» τα άδικα μέτρα λιτότητας κατά του ελληνικού λαού.

– Καμία ανεξαρτησία, μία σφραγίδα και μόνο η Στατιστική Αρχή. Εδώ και ένα χρόνο δεν έχουμε συνεδριάσει!

– Για τα μάτια η περίφημη διαδικασία opengov. Μας επέλεξαν όλους επειδή είμαστε ΠΑΣΟΚ.
Κατά την κ. Γεωργαντά, φούσκωσαν σε μία νύχτα το έλλειμμα του 2009

«Ασκήθηκαν πιέσεις από την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία και τον πρόεδρό της κ. Βάλντερ Ραντερμάχερ, ο οποίος ήθελε να μπουν μέσα στο έλλειμμα και οι δαπάνες των δημοσίων επιχειρήσεων και των ΔΕΚΟ».

«Για την αύξηση του ελλείμματος του 2009 στο 15,4% ελήφθησαν υπ’ όψιν μόνο οι δαπάνες των ΔΕΚΟ».

«Εν μία νυκτί η Eurostat αποφάσισε ότι ορισμένες ΔΕΚΟ πρέπει να ενταχθούν στο έλλειμμα».

Τους ισχυρισμούς της επιβεβαίωσε και ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ,Νίκος Λογοθέτης κατέθεσε χθες το πρωί ενώπιον εισαγγελέα και επιβεβαίωσε, σύμφωνα με πληροφορίες, τους ισχυρισμούς του πρώην μέλους του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, Ζωής Γεωργαντά για τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος του 2009.

Πρόκειται για ένα φοβερό σκάνδαλο που αν επιβεβαιωθεί θα ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία που βέβαια δεν θα έχει συντελεστεί ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΚΑΛΥΨΗ όλων των κυβερνήσεων μετά το 2009…

Ο μάρτυρας, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, προσπάθησε να ενισχύσει με επιπλέον στοιχεία όσα είχε πει στην 6ωρη κατάθεσή της η καθηγήτρια οικονομετρίας σύμφωνα με τα οποία «σκοπίμως και εν μέσω πιέσεων, της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Αρχής, η ΕΛΣΤΑΤ με μη επιστημονικές μεθόδους διόγκωσε το αναθεωρημένο έλλειμμα του 2009 από περίπου 12-13% σε 15,4%, με στόχο να επιβληθούν στην χώρα περισσότερα και σκληρότερα δημοσιονομικά μέτρα».

Άλλωστε, ο ίδιος φέρεται να είχε προβεί σε καταγγελία ενώπιον των εισαγγελικών αρχών πως τα στοιχεία της Υπηρεσίας έδειχναν το έλλειμμα στο επίπεδο του 15,4% και ουσιαστικά έβαζαν τη χώρα στη δίνη σειράς σκληρών οικονομικών μέτρων.

Ο Διευθυντής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής Ανδρέας Γεωργίου είναι πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και «άνθρωπος των αγορών».

Με μια νέα ανάρτησή του στο facebook ο Παύλος Πολάκης αναφέρεται στους νεκρούς από τις φονικές πυρκαγιές στην Καλιφόρνια, καλώντας τη Ρένα Δούρου να… παραιτηθεί διότι δεν ζήτησε την εκκένωση της περιοχής.

Μάλιστα ο αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας επιτίθεται στα ΜΜΕ εγκαλώντας τα επειδή σύμφωνα με τον ίδιο δεν έχουν αναδείξει το έργο της Περιφέρειας στο Μάτι του τελευταίους δύο μήνες.

Αναλυτικότερα, στο facebook αναγράφει τα εξής:

«Rena Dourou ακόμα να παραιτηθείς;;;;;
Μαθαίνω για μεγάλες πυρκαγιές και πολλούς νεκρους στη Καλιφορνια!!!!!
Γιατι δεν έδωσες εντολή εκκένωσης εεε;;;
Υγ.Τα οςα έχετε κανει δυο μήνες τωρα εσείς ως περιφέρεια και το Υπ Υποδομων στο Μάτι γιατι άραγε κανένα συστημικό ΜΜΕ δεν τα λεει;;;;
Μόνο τις μερες της τραγωδίας εμπορεύονταν ψεύτικη θλίψη..»