Οι γονείς των μαθητών της Κεντρικής Μακεδονίας καταγγέλλουν εξωσχολικούς κύκλους, που πρόσκεινται σε ακροδεξιά και νεοναζιστικά μορφώματα, οι οποίοι προτρέπουν τα παιδιά τους να κάνουν καταλήψεις για το «μακεδονικό» και άλλα παρεμφερή θέματα.

Ως γνωστό, τέτοιου είδους καταλήψεις είχαμε το τελευταίο διάστημα και σε σχολεία του Κιλκίς, καθώς και σε άλλα στην Περιφέρειά μας.

Στη σχετική ανακοίνωσή της, η Ομοσπονδία Ενώσεων Γονέων και Κηδεμόνων Κ. Μακεδονίας υπογραμμίζει ότι οι αποφάσεις για καταλήψεις παίρνονται από μικρές ομάδες μαθητών χωρίς γενικές συνελεύσεις, την ώρα που οι προαναφερθέντες κύκλοι «προσπαθούν να σπείρουν στους μαθητές ακραίες αλυτρωτικές και εθνικιστικές αντιλήψεις και διεκδικήσεις».

Η Ομοσπονδία ζητά «να απομονωθούν τέτοιες φωνές που οδηγούν σε μονοπάτια αλυτρωτισμού» και να αναδειχθούν τα πραγματικά προβλήματα, μέσα από τον αγώνα «για ένα σχολείο που θα μας μορφώνει πραγματικά».

Η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας:

«Αυτές τις μέρες τα σχολεία και οι μαθητές μας έχουν μπει στο στόχαστρο διαφόρων εξωσχολικών κύκλων που τους προτρέπουν να κάνουν καταλήψεις για «Μακεδονικό», «Κατσίφα» και «Β. Ήπειρο», παροτρύνοντας τους μαθητές στους οποίους απευθύνονται να επικοινωνήσουν με τα 15μελή και τους συλλόγους γονέων, για να κλείσουν τα σχολεία τους.

Μας προβληματίζει έντονα το γεγονός ότι, την ώρα που μαζικές καταλήψεις τόσο το προηγούμενο διάστημα όσο και σήμερα πραγματοποιούνται σε σχολεία της χώρας, με αφορμή άμεσα και σημαντικά προβλήματα της μαθητικής κοινότητας, όπως οι ελλείψεις δασκάλων και καθηγητών, τα διδακτικά κενά, οι υλικοτεχνικές υποδομές, η μεταφορά των μαθητών την θέρμανση, τα ολιγομελή τμήματα στα ΕΠΑΛ, την σχολική στέγη , κ.ά. εμφανίζονται καταλήψεις που δεν φαίνεται να έχουν ευρεία απήχηση και συνήθως υποχωρούν μετά από μία ή δύο ημέρες, ενώ κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι προκύπτουν από δράσεις μικρών ομάδων μαθητών χωρίς να παίρνονται αποφάσεις από γενικές συνελεύσεις των μαθητών στα σχολεία.

Τα συνθήματα που ακούγονται και τα είδαμε σε κάποια σχολεία, όπως «Μακεδονία γη Ελληνική», είναι συνθήματα που ανοίγουν το δρόμο για αλλαγή συνόρων και προσπάθεια να καθοδηγήσουν μαθητές σε επικίνδυνα μονοπάτια αλυτρωτισμού.

Απέναντι στην προσπάθεια της κυβέρνησης να εδραιώσει την συμφωνία των Πρεσπών, που μόνο στόχο έχει την συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε της γειτονικής χώρας, με τρομακτική ευκολία αυτοί οι κύκλοι προσπαθούν να σπείρουν στους μαθητές ακραίες λυτρωτικές και εθνικιστικές αντιλήψεις και διεκδικήσεις, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που μπορεί να έχουν για τη χώρα και το λαό μας, αντί για την προώθηση των ιδεών για τη φιλία και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, για τη συνεργασία για το κοινό συμφέρον.

Πάντως, παρά την προσπάθεια των οργανωτών να εμφανίσουν ως κάτι αυθόρμητο τις συγκεκριμένες κινήσεις, γίνεται φανερό ότι αυτές αποτελούν ενορχηστρωμένη δράση εξωσχολικών ατόμων που πρόσκεινται σε ακροδεξιά και νεοναζιστικά μορφώματα.

Οι μαθητές να βάλουν μπροστά τις δικές τους ανάγκες. Να μην απαντήσουν στον εθνικισμό με εθνικισμό και στον αλυτρωτισμό με αλυτρωτισμό. Η ελπίδα βρίσκεται στην κοινή πάλη των λαών και της νεολαίας κόντρα σε πολεμοκάπηλους και εθνικιστές, σε κυβερνήσεις και εκμεταλλευτές. Αυτοί που βάζουν τους λαούς να σφάζονται, είναι οι ίδιοι που φέρανε το σχολείο μας στην κατάσταση αυτή.

Η Ομοσπονδία καλεί Γονείς , Μαθητές, Εκπαιδευτικούς να απομονώσουν τέτοιες φωνές που οδηγούν σε μονοπάτια αλυτρωτισμού, να αναδείξουν τα πραγματικά προβλήματα που βιώνουν κάθε μέρα μέσα στα σχολεία μέσα στην κοινωνία, να αγωνιστούν για ένα σχολείο που θα μας μορφώνει πραγματικά. Για ένα σχολείο χωρίς διακρίσεις, χωρίς εμπόδια. Που θα δίνει ολόπλευρη γνώση σε όλους. Για ένα σχολείο στο οποίο θα είμαστε δημιουργικοί και όχι αριθμοί ονομάτων για τα απουσιολόγια, που δε θα μας κοιτάει στην τσέπη, για παιδεία που δεν θα είναι εμπόρευμα.

Καλούμε Γονείς, Μαθητές, Εκπαιδευτικούς σε:
Παραστάσεις διαμαρτυρίας στα γραφεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Δυτικής και Ανατολικής Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 30/11.»

Πηγή: Kilkis24

Στην πραγματικότητα, ο Μπουτάρης ήταν απλώς ένας διαφορετικός δήμαρχος. Με την καλή και την κακή πλευρά του, με ορθές και εσφαλμένες επιλογές.

Υπήρξε καλός ή κακός δήμαρχος ο Γιάννης Μπουτάρης; Επιχειρώντας να απαντήσει κανείς σε αυτό το ερώτημα είναι βέβαιο πως θα βρει πάμπολλα και σοβαρά επιχειρήματα υπέρ της μιας και της άλλης κρίσης. Για παράδειγμα, εάν απευθύνεις το ερώτημα προς τους ξενοδόχους και τους ανθρώπους της αγοράς εν γένει, η πιθανότερη απάντηση θα είναι πως ο Μπουτάρης ήταν ένας καλός δήμαρχος γιατί με τις επιλογές του έδωσε ώθηση στην οικονομία της πόλης.

Εάν ρωτήσεις τους λεγόμενους «καθημερινούς ανθρώπους», οι οποίοι μένουν σε περιοχές εκτός του κέντρου, θα σου πουν ότι ήταν ένας κακός δήμαρχος γιατί επί των ημερών του δεν κατάφερε να λύσει ζωτικά προβλήματα της καθημερινότητας όπως η καθαριότητα, το κυκλοφοριακό, τα κατειλημμένα πεζοδρόμια, οι παραγκωνισμένες γειτονιές…

Στην πραγματικότητα, ο Μπουτάρης ήταν απλώς ένας διαφορετικός δήμαρχος. Με την καλή και την κακή πλευρά του, με τις ορθές και τις εσφαλμένες επιλογές του, ο ορισμός δηλαδή, μιας διπολικής πολιτικής προσωπικότητας.

Η θητεία του θα αποτελέσει ορόσημο για την πόλη, όχι τόσο γι’ αυτά που έκανε, αλλά κυρίως γι’ αυτά που συμβόλισε.

Ο επί μακρόν εγκλωβισμός της πόλης στο συντηρητικό και κατ’ επάγγελμα πατριωτικό κατεστημένο, όπως εκπροσωπήθηκε από το τρίγωνο Ψωμιάδη – Παπαγεωργόπουλου – Άνθιμου, κατέστησε τη Θεσσαλονίκη μια πόλη υπό ομηρία. Περίκλειστη και αποκομμένη από την εγχώρια και βαλκανική ενδοχώρα της, οδηγήθηκε μοιραία σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό μαρασμό.

Την ίδια περίοδο, οι λεγόμενες προοδευτικές δυνάμεις, ενδιαφέρονταν περισσότερο για τη νομή της κεντρικής εξουσίας, αδιαφορώντας για τη Θεσσαλονίκη, παραδίδοντάς την σαν αντάλλαγμα στους ηττημένους των εθνικών εκλογών, ως ένδειξη πολιτικής γενναιοδωρίας.

Αυτός ήταν ο βασικός λόγος που το παράτολμο για τα δεδομένα και για τα μεγέθη της Θεσσαλονίκης, πείραμα της «Πρωτοβουλίας», τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της πόλης.

Οι ψηφοφόροι της κεντροαριστεράς δεν μπορούσαν να χωνέψουν πώς είναι δυνατόν το ΠΑΣΟΚ να σαρώνει στις εκλογές, αλλά να χάνει από τα αποδυτήρια στο δήμο, ενώ και οι κεντροδεξιοί αισθάνονταν άβολα με τις πολιτικές και την αισθητική που πρέσβευαν οι γαλάζιοι τοπικοί άρχοντες.

Η «Πρωτοβουλία» και πρωτίστως ο Μπουτάρης, με την ιδιαίτερη προσωπικότητά του κατάφερε, την κατάλληλη στιγμή, να εκφράσει το βουβό αλλά ισχυρό αίτημα της πλειονότητας των Θεσσαλονικέων για αλλαγή.

Αντισυμβατικός, μαχητικός, προοδευτικός, αλλά κομματικά ανένταχτος και συχνά αντιφατικός, ο Μπουτάρης συγκρούστηκε με το κατεστημένο της πόλης. Άνοιξε τις πύλες της στη θαλάσσια αύρα, φώτισε τα ένοχα μυστικά της, το εβραϊκό παρελθόν της, τη σχέση της με τον Κεμάλ, προσελκύοντας χιλιάδες τουρίστες από Ισραήλ και Τουρκία, βάζοντας τις βάσεις ώστε η Θεσσαλονίκη, από «πόλη των Φαντασμάτων» να γίνει ξανά κοσμοπολίτικη. Η πόλη έγινε και πάλι προορισμός, για Έλληνες και ξένους, για βαλκάνιους μα και βορειοευρωπαίους.

Όμως, όλα αυτά τα προτερήματα και τα επιτεύγματά του, έγιναν συγχρόνως και η αχίλλειος πτέρνα του. Κυνηγώντας τα σπουδαία, αδιαφόρησε για τα καθημερινά. Θεώρησε ότι με τα τετριμμένα θα έπρεπε να ασχοληθούν οι συνεργάτες του. Ωστόσο, σε ένα ασφυκτικά δημαρχοκεντρικό μοντέλο διοίκησης, η απουσία του δημάρχου ισοδυναμεί με παράλυση. Η δημοτική αρχή είναι σαν συμφωνική ορχήστρα, χωρίς τον μαέστρο της, μοιραία, αυτοσχεδιάζει και σε βάθος χρόνου αποδιοργανώνεται πλήρως.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τον δύσκολο χαρακτήρα του, αλλά και με την σταδιακή έκθεσή του στις επιμολύνσεις της εξουσίας, κατέστησαν τη διοίκησή του, «ενός ανδρός αρχή», μεταλλάσσοντας συγχρόνως την «Πρωτοβουλία», η οποία από μια ζωντανή, πρωτοποριακή συλλογικότητα, εξέπεσε σε απλό ακροατή και παρακολούθημα των επιλογών του αρχηγού της.

Και τώρα που ο Μπουτάρης απέρχεται –και σημαντικό ρόλο σ’ αυτό έπαιξε η αναζωπύρωση του λεγόμενου «Μακεδονικού» και η εσφαλμένη διαχείρισή του από τον ίδιο- η «Πρωτοβουλία» πολύ δύσκολα θα καταφέρει να σταθεί.

Όμως οι πολιτικές παρακαταθήκες, τόσο της παράταξης όσο και του ίδιου του Μπουτάρη, αποτελούν σημαντική περιουσία για την πόλη. Η Θεσσαλονίκη είναι υποχρεωμένη να πάει μόνον μπροστά. Δεν της επιτρέπεται να επιστρέψει στο παλιό, φοβικό παρελθόν της. Ο επόμενος δήμαρχος, όποιος κι αν είναι, οφείλει να αποδειχθεί τουλάχιστον ισάξιος του προκατόχου στα μεγάλα και πολύ καλύτερος από εκείνον στα μικρά.

Πηγή: voria.gr

Η μνήμη της Αγίας Αικατερίνης της Πανσόφου τελείται από την Εκκλησία στις 25 Νοεμβρίου, ήμερα κατά την οποία αποδίδεται και η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου. Σε μερικά Συναξάρια ως ημέρα μνήμης της αναγράφεται η 24η Νοεμβρίου, ημέρα που την γιορτάζουν οι Ρώσοι και οι άλλες σλαβικές Εκκλησίες.

Σύμφωνα με τον Ρουφίνο, ύπαρχο της αυλής του αυτοκράτορα Θεοδόσιου, το πρώτο της όνομα ήταν Δωροθέα, ωστόσο μετά τη βαφτισή της,  έλαβε το όνομα Αικατερίνα, αυτή δηλαδή που είναι πάντα καθαρή, αγνή (αιέν καθαρινά, δηλαδή «η πάντοτε αγνή»).

Κατά τη φυλάκισή της η αγία υπέμεινε τις πιέσεις και τις κακουχίες με θάρρος και υπομονή, την οποία αντλούσε, από τη δύναμη της βαθιάς της πίστης. Όταν έμαθε η σύζυγος του αυτοκράτορα, Φαυστίνα, τον λόγο για τον οποίο είχε φυλακιστεί και είχε καταδικαστεί σε θάνατο, όχι απλώς συγκινήθηκε από τη στάση της, αλλά ζήτησε να της δοθεί η άδεια να την επισκεφτεί στο κελί της. Το αίτημά της έγινε δεκτό και, έτσι, με συνοδεία 200 στρατιωτών, οι οποίοι είχαν ως επικεφαλής τον Φρούραρχο Πορφυρίωνα ή Πορφύριο, συναντήθηκε μαζί της. Όμως τόσο η Φαυστίνα όσο και οι στρατιώτες προσηλυτίστηκαν από την Αικατερίνη στη νέα θρησκεία.

Ως αποτέλεσμα αυτού,  ο αυτοκράτορας διέταξε τον αποκεφαλισμό της συζύγου του, Φαυστίνας, του φρουράρχου και των στρατιωτών και διέταξε την εκτέλεση της αγίας με μαρτυρικό τρόπο.

Για τον θάνατο της Αγίας Αικατερίνης χρησιμοποιήθηκε ο «τροχός των βασανιστηρίων», ένα κυκλικό σίδερο του οποίου η περιφέρεια έφερε καρφιά. Ο τροχός αυτός κινούνταν με σκοινιά και τροχαλίες σιγά-σιγά και ακουμπούσε το δεμένο σώμα του καταδικασθέντος σε θάνατο.

Ο θρύλος μάλιστα αναφέρει ότι τα καρφιά του τροχού, όταν πλησίασαν το σώμα της αγίας, ένα-ένα έσπαγαν, ενώ σύμφωνα με άλλο θρύλο, ο εν λόγω τροχός, πριν πλησιάσει το σώμα της αγίας, διαλύθηκε «εις τα εξ ων συνετέθη». Έτσι, αποφασίστηκε τελικά ο αποκεφαλισμός της, ο οποίος, όταν συνέβη, οι παριστάμενοι αντιλήφθηκαν να ρέει γάλα αντί για αίμα.

Ο οδοντωτός τροχός έγινε το έμβλημα της αγίας και, έτσι, οι μηχανικοί έθεσαν εαυτούς υπό την προστασία της.

Μετά το θάνατο σύμφωνα με τη θρυλική παράδοση, το σώμα της αγίας μεταφέρθηκε υπό «πτερύγων αγγέλων» στο όρος Σινά της ομώνυμης χερσονήσου, όπου επί αιώνες έμεινε άταφο, κατά τους βιογράφους της και την ιερή παράδοση, μέχρι τον 6ο αιώνα, οπότε ερημίτες μοναχοί της περιοχής μέσω οράματος ειδοποιήθηκαν και κατέβασαν από το όρος το σώμα της αγίας και το εναπόθεσαν σε μαρμάρινη θήκη.

Άλλος, ωστόσο, θρύλος, θέλει το πάναγνο σώμα της αγίας να μεταφέρεται υπό «πτερύγων αγγέλων» στο όρος Σινά της ομώνυμης χερσονήσου, όπου επί αιώνες έμεινε άταφο. Έπειτα ενημερώθηκε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, ο οποίος έκτισε την ιερή Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά και την εκκλησία (καθολικό) της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (που κτίσθηκε μεταξύ 548 και 565) εντός της οποίας τοποθετήθηκε η μαρμάρινη θήκη.

Στην εν λόγω μονή διασώζεται ένα σημαντικό θησαυροφυλάκιο της πρώιμης χριστιανικής τέχνης και αρχιτεκτονικής και πλήθος εικονογραφημένων χειρογράφων. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή του θρύλου, έχοντας απορρίψει η Αικατερίνη πολλές γαμήλιες προτάσεις, ανέβηκε στους ουρανούς κατά τη διάρκεια οράματος και μνηστεύθηκε τον Χριστό.

Eρευνες διεξάγει το τμήμα Ασφάλειας Φλώρινας μετά την διαπίστωση ότι άγνωστοι δράστες το διάστημα 23-24 Νοεμβρίου εκθεμελίωσαν 105 πυραμίδες που οριοθετούν την συνοριακή γραμμή μεταξύ Ελλάδας – π.Γ.Δ.Μ στην Π.Ε. Φλώρινας.

Σύμφωνα με την αστυνομία οι άγνωστοι εκθεμελίωσαν και εγκατέλειψαν τις πυραμίδες στο ίδιο σημείο, στο ύψος της συνοριακής γραμμής από την Τοπική Κοινότητα Μεσοκάμπου έως την Τοπική Κοινότητα Αχλάδας του Δήμου Φλώρινας. Για το περιστατικό ενημερώθηκαν οι εισαγγελικές και στρατιωτικές Αρχές της περιοχής.

H ανακοίνωση της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας:

«Ανακοινώνεται ότι, το διάστημα από 23 έως 24 Νοεμβρίου 2018 άγνωστοι δράστες προέβησαν στην εκθεμελίωση – φθορά (105) πυραμίδων – κολώνων οριογραμμής, που οριοθετούν την συνοριακή γραμμή μεταξύ Ελλάδας – π.Γ.Δ.Μ. και συγκεκριμένα στο ύψος βορείως της Τοπικής Κοινότητας Μεσοκάμπου έως ανατολικά της Τοπικής Κοινότητας Αχλάδας του Δήμου Φλώρινας.

Για το περιστατικό ενεργείται προανάκριση από το Τμήμα Ασφαλείας Φλώρινας, ενώ ενημερώθηκαν οι αρμόδιες εισαγγελικές και στρατιωτικές Αρχές».

Ο αλβανός κακοποιός που έπεσε νεκρός από τις σφαίρες αστυνομικών, σε συμπλοκή στη Βήσσανη Πωγωνίου στις 22 Νοεμβρίου, ονομαζόταν Altin Mulla και ήταν σεσημασμένος, καθώς είχε καταδικαστεί για δολοφονία.

Συγκεκριμένα στις 13 Μαρτίου 2006 καταδικάστηκε από το περιφερειακό δικαστήριο των Τιράνων σε ποινή φυλάκισης 16 ετών και 8 μηνών για δολοφονία, ενώ αποφυλακίστηκε στις 3 Αυγούστου του 2018.

Ο Mollaj ήταν αδερφός αστυνομικού.

«Κάποια ωραία ημέρα οι άφρονες των Αθηνών, ο πολιτικός κόσμος θα κατανοήσουν τι αρρώστια έβαλαν στην Ελλάδα με το μνημόνιο και τις μεταρρυθμίσεις. Αυτό το κράτος δεν μπορεί να έχει μέλλον γιατί από την πολιτική έχει αφαιρεθεί η ανθρωπιά. Αυτό το κράτος δεν μπορεί να έχει μέλλον γιατί καταργεί στην πράξη τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κοινό περί δικαίου αίσθημα.» Αυτά ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Τράγκας στην εκπομπή εν Αθήναις στα Παραπολιτικά 90.1.

Συγκεκριμένα είπε:

«O Ιαβέρης έβαλε τις χειροπέδες και έπεσε με την πλάτη στα νερά του παγωμένου Σηκουάνα. Το σταχτί εκδικητικό χρώμα του προσώπου του χάθηκε στα σκοτεινά νερά μαζί με το πάθος του και την τρέλα του για την απόλυτη εφαρμογή της τάξης και του νόμου. Ο Γιάννης Αγιάνης, ο πεινασμένος κλέφτης ενός καρβελιού και των ασημικών στο σπίτι του ιερέα που του έδωσε φαγητό, δικαιώθηκε από την ίδια την ζωή και από τον Θεό….όπως και η Τιτίκα που αγκάλιασε πάλι τον θετό πατέρα της.

Το επαναστατημένο Παρίσι που ζητούσε ψωμί παιδεία και ελευθερία, που ζητούσε την πτώση της Βαστίλης δεν ένοιωσε την αυτοκτονία, την αυτοτιμωρία του επιθεωρητή Ιαβέρη.

Tο σύμφωνο κατοχής που ζούμε, δηλαδή το τρίτο μνημόνιο που τελείωσε μόνο στα λόγια δεν έφερε μόνο παθητικότητα στην κοινωνία μας, δεν έφερε μόνο οικονομική καταστροφή, ανεργία, απελπισία, μείωση του προσδόκιμου ζωής και μετανάστευση.

Το μνημόνιο μπόλιασε με σκληρότητα και απάθεια για τον άνθρωπο το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Ο ένας ήθελε και θέλει να βγάλει το μάτι του άλλου, ή να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις πέρασαν το μήνυμα των πλαστών μεταρρυθμίσεων και της απόλυτης επιβολής του νόμου προς κάθε κατεύθυνση.

Τα χρέη προς το δημόσιο έγιναν κακούργημα με δακτυλοσκόπηση και φωτογραφίες ανφάς και προφίλ στην Σήμανση. Έγιναν κελί στον Κορυδαλλό, 2 επί 3 για 6 έως 8 άτομα. Ευτυχώς η διαδικασία του αυτοφώρου αυτός ο απίθανος Ιαβερισμός καταργήθηκε επί των ημερών του Τσίπρα. Όλη αυτή η διαπόμπευση επωνύμων και ανωνύμων τελείωσε επί των ημερών του Αλέξη.

Δεν τελείωσε όμως η γενικευμένη σκληρότητα και η απανθρωπιά που φέρνει το μνημόνιο και δυστυχώς όποια κυβέρνηση το υλοποιεί και το εφαρμόζει προβαίνει σε εγκλήματα. Γίνεται Ιαβέρης που μοιραία κάποια στιγμή πέφτει και πνίγεται στα νερά του Σηκουάνα…

Διαβάζω, μαθαίνω, ότι επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 10 ετών σε μια δυστυχισμένη που πλαστογράφησε απολυτήριο του Δημοτικού για να πιάσει δουλειά ως καθαρίστρια. Είχε τελειώσει την Πέμπτη τάξη αλλά για να πλύνεις σκάλες, ή να καθαρίσεις τα λύματα και τα περιττώματα χρειάζεται να έχεις και την έκτη τάξη. Η κυρία δεν είχε την τύχη ή την ευχέρεια να τελειώσει την έκτη τάξη.

Dura lex, sed lex!

Σκληρός ο νόμος αλλά νόμος. Καμία σημασία αν ζεις σε προτεκτοράτο ή κατεχόμενη περιοχή στην οποία κατ’ ευφημισμό ζούνε εκατομμύρια πεινώντες και διψώντες. Σκληρός ο νόμος αλλά νόμος, για την κυρία που κανείς δεν την ρώτησε αν πεινούσε, εάν ήταν κακός σύμβουλος το στομάχι, εάν είχε να θρέψει γονείς ή παιδιά, εάν ήθελε κάποιος να την ξεσπιτώσει γιατί δεν είχε να πληρώσει το νοίκι.

Σαφώς η πλαστογραφία είναι έγκλημα. Πλαστογραφία μετά χρήσεως ακόμη χειρότερα! Αλλά ρε παιδί μου σφυρίζουν τα δημοσιεύματα για μίζες εκατομμυρίων από πολιτικούς με μεταπτυχιακά διπλώματα…. Σφυρίζουν τα δημοσιεύματα για πρωθυπουργούς και υπουργούς που παρέλαβαν προμήθειες με μίζες εκατομμυρίων…

Στο φινάλε μαθαίνουμε 365 ημέρες τον χρόνο πως πλαστογραφούν πολιτικοί και προύχοντες την βούληση ενός ολόκληρου λαού πως μετατρέπουν ένα πελώριο Όχι σε Ναι και αυτό δεν θεωρείται πλαστογραφία και μάλιστα μετά χρήσεως..

Αυτό το κράτος δεν μπορεί να έχει μέλλον γιατί από την πολιτική έχει αφαιρεθεί η ανθρωπιά. Αυτό το κράτος δεν μπορεί να έχει μέλλον γιατί καταργεί στην πράξη τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Όταν βγάζεις από την ζωή των πολιτών μιας κοινωνίας την εθνική αλληλεγγύη, την εθνική ταυτότητα, την εθνική παιδεία, τα ήθη και τα έθιμα και Κυρίως την υπεράσπιση στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως είναι η πείνα, η ανεργία, η στέγαση και η υγεία, η περίθαλψη, τότε δεν έχεις κανένα μέλλον.

Έχεις πολιτική νεκροφάνεια και απλά κρώζεις όπως τα αρπαχτικά που ξεσκίζουν σάρκες από ψοφίμια. Σε ένα κράτος που έχει πουλήσει την ψυχη του στον διάολο και έχει πετάξει στον απόπατο την εθνική τιμή και την εθνική υπερηφάνεια του είναι φυσικό μια καθαρίστρια που πεινάει και πλαστογραφεί για να γίνει καθαρίστρια, να ανταμώνει σε κάθε βήμα της τον Ιαβέρη.. και να πηγαίνει στα κάτεργα όπως ο Αγιάνης περιμένοντας να την δει ο Θεός. Κάποια ωραία ημέρα οι άφρονες των Αθηνών, ο πολιτικός κόσμος θα κατανοήσουν τι αρρώστια έβαλαν στην Ελλάδα με το μνημόνιο και τις μεταρρυθμίσεις.

Το κυρίαρχο στοιχείο αυτής της αρρώστιας είναι ο Ιαβερισμός και το σύνθημα «Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν».

Πρώτη φορά που είδα τα πέη των Dickasso ήταν στο newsfeed του facebook μου, σε μια ανάρτηση που έκανε η κολλητή μου. Έγραφε: «Ανακάλυψα αυτόν τον φοβερό graffiti artist. Λέγεται Dickasso. Ζωγραφίζει μόνο πέη στην Αθήνα.» και κάτω είχε τη φωτογραφία μιας μπανάνας τύπου Γουόρχολ εν είδει σκίτσου μέσα από την οποία βγαίνει ένα πέος. Γέλασα αντανακλαστικά, και με το όνομα αλλά και με το σχέδιο, και άρχισα να ψάχνω μανιακά για περισσότερες πληροφορίες.

Και βρήκα. Αρκετούς φίλους να μου λένε τα διάφορα σημεία στα οποία έχουν δει τεράστια πέη ζωγραφισμένα πάνω σε τοίχους σε όλη την Αθήνα και έναν λογαριασμό στο instagram (dickasso_) μέσα στον οποίο αναρτούνται όλα τα σημεία που έχουν επέμβει οι Dickasso. Και λέω “οι” διότι πρόκειται, όπως έμαθα αργότερα σε επικοινωνία που κατάφερα να έχω μαζί τους, για δυο άτομα. « Είμαστε φίλοι από το Γυμνάσιο και το πρότζεκτ Dickasso το έχουμε ξεκινήσει εδώ και μια δεκαετία. Πιστεύω όλοι μας έχουμε σχεδιάσει ένα πέος στην έδρα της δασκάλας, στο τετράδιο ή στο θρανίο κάποιου φίλου μας επειδή το θεωρούσαμε αστείο. Πέρασε ο καιρός και εμείς συνεχίσαμε να κάνουμε το ίδιο αλλά όχι πια σε τετράδια».

Λένε πως θα ήθελαν να εκθέσουν τα έργα της σειράς Dickasso σε κάποια γκαλερί. Είναι κάτι που έχουν βάλει ως μελλοντικό στόχο. «Αρκεί να βρούμε την κατάλληλη ευκαιρία και το κατάλληλο κοινό. Γενικά όμως η κατάσταση στην Αθήνα είναι για τον π**** κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που ξεκινήσαμε το πρότζεκτ».

Και το μέγεθος φαίνεται ότι μετράει στην περίπτωση τους. «Όσο πιο μεγάλο τόσο πιο ενοχλητικό. Επίσης, όταν είναι μεγάλο αποκλείεται να περάσεις από μπροστά και να μη το προσέξεις. Τα σχήματα, το στυλ και το μέγεθος προσαρμόζονται ανάλογα με το μέρος.», λένε οι καλλιτέχνες.

View this post on Instagram

A post shared by Pablo Dickasso (@dickasso_) on Apr 12, 2017 at 6:29am PDT

Συγκεντρώθηκαν στην Ομόνοια και έκαναν πορεία μέχρι την πλατεία Κουμουνδούρου

Συγκέντρωση στην πλατεία Ομονοίας και πορεία προς την πλατεία Κουμουνδούρου πραγματοποίησαν το μεσημέρι της Κυριακής περισσότεροι από 1.000 Μουσουλμάνοι.

Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε προκειμένου οι Μουσουλμάνοι να γιορτάσουν τα γενέθλια του Μωάμεθ.

Μέλη της μουσουλμανικής κοινότητας ανέλαβαν την περιφρούρηση της πορείας μέχρι τη διάλυσή της.