Καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι ένας από τους πιο συχνούς γυναικολογικούς καρκίνους παγκοσμίως.

Παρόλο που πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στην ανάπτυξή του, ορισμένες επιλογές τρόπου ζωής και συμπεριφορές από τον σύντροφο μιας γυναίκας μπορεί να παίξουν έναν εκπληκτικά σημαντικό ρόλο. Μερικές φαινομενικά «κανονικές» αλλά εγωιστικές συνήθειες των συζύγων μπορεί να θέσουν τις συζύγους τους σε μεγαλύτερο κίνδυνο, χωρίς καν να το συνειδητοποιούν.

Παρακάτω αναφέρονται τρεις επιβλαβείς συμπεριφορές στις οποίες πρέπει να δώσετε προσοχή.

1. Κάπνισμα και έκθεση σε παθητικό κάπνισμα

Το κάπνισμα είναι γνωστό ότι βλάπτει τους πνεύμονες και την καρδιά, αλλά οι επιπτώσεις του ξεπερνούν τον ίδιο τον καπνιστή. Πολλοί άντρες καπνίζουν από άγχος ή συνήθεια, συχνά χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες για τους γύρω τους.

Για τις γυναίκες, το παθητικό κάπνισμα μπορεί να είναι σχεδόν εξίσου βλαβερό με το άμεσο κάπνισμα. Έρευνες δείχνουν ότι η συχνή εισπνοή καπνού:

• Αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, δυσκολεύοντας τον οργανισμό να καταπολεμήσει τον HPV (την κύρια αιτία του τραχηλικού καρκίνου).

• Διαταράσσει το αναπαραγωγικό σύστημα, αυξάνοντας τον κίνδυνο επιπλοκών όπως πρόωρος τοκετός.

• Αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του μαστού, αναπνευστικών ασθενειών και καρδιαγγειακών προβλημάτων.

Με λίγα λόγια, κάθε τσιγάρο που ανάβει ένας σύζυγος αυξάνει και τον κίνδυνο της συζύγου του να αναπτύξει σοβαρά προβλήματα υγείας — συμπεριλαμβανομένου του τραχηλικού καρκίνου.

2. Άρνηση χρήσης προφύλαξης κατά τη σεξουαλική επαφή

Τα προφυλακτικά παραμένουν ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους μείωσης του κινδύνου σεξουαλικώς μεταδιδόμενων λοιμώξεων (ΣΜΛ), συμπεριλαμβανομένων εκείνων που συνδέονται με τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Όταν χρησιμοποιούνται σωστά, είναι έως και 98% αποτελεσματικά στην πρόληψη της μετάδοσης.

Ωστόσο, πολλοί άντρες αρνούνται να τα χρησιμοποιήσουν, επικαλούμενοι δυσφορία ή μειωμένη απόλαυση. Αυτή η απόφαση εκθέτει τις συντρόφους τους σε HPV και άλλες λοιμώξεις που μπορούν να καταστρέψουν άμεσα τα κύτταρα του τραχήλου.

Κάποια ζευγάρια βασίζονται μόνο σε ορμονικά αντισυλληπτικά. Αν και αυτά είναι αποτελεσματικά στην πρόληψη της εγκυμοσύνης, η μακροχρόνια χρήση τους έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του μαστού. Μεγάλη μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης έδειξε ότι οι γυναίκες που χρησιμοποιούσαν ορμονική αντισύλληψη για περισσότερα από 10 χρόνια είχαν έως και 38% αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του μαστού σε σύγκριση με όσες δεν χρησιμοποιούσαν.

Η πιο υγιεινή προσέγγιση είναι ο συνδυασμός ασφαλών μεθόδων αντισύλληψης με πρόληψη ΣΜΛ — όχι η μία εις βάρος της άλλης.

3. Πίεση για σεξουαλική επαφή κατά την έμμηνο ρύση

Ορισμένοι άντρες απαιτούν σεξουαλική επαφή κατά τη διάρκεια της περιόδου, χωρίς να αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που ενέχει. Σε αυτό το στάδιο του κύκλου, ο τράχηλος είναι πιο ευάλωτος, καθώς το ενδομήτριο αποβάλλεται και ο τράχηλος παραμένει ελαφρώς ανοιχτός, διευκολύνοντας την είσοδο βακτηρίων.

Οι γιατροί προειδοποιούν ότι η σεξουαλική επαφή κατά την έμμηνο ρύση μπορεί να:

• Αυξήσει τον κίνδυνο πυελικών λοιμώξεων.

• Προκαλέσει γυναικολογικές φλεγμονές.

• Με τον καιρό, αυξήσει τον κίνδυνο τραχηλικών και μητρικών επιπλοκών εάν οι λοιμώξεις δεν αντιμετωπιστούν.

Οι γυναίκες πρέπει να νιώθουν δυνατές να αρνηθούν σεξουαλική επαφή σε αυτή την περίοδο και να βάλουν την υγεία τους πάνω από την προσωρινή ικανοποίηση.

Τελικές σκέψεις

Η πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας δεν είναι μόνο ευθύνη της γυναίκας — ένας υποστηρικτικός σύζυγος ή σύντροφος παίζει καίριο ρόλο. Αποφεύγοντας βλαβερές συνήθειες όπως το κάπνισμα, την άρνηση προφύλαξης ή την απαίτηση για σεξουαλική επαφή σε ακατάλληλες στιγμές, οι άντρες μπορούν να συμβάλλουν ουσιαστικά στην προστασία της υγείας και της ευεξίας των γυναικών που αγαπούν.

Η αληθινή φροντίδα σε μια σχέση σημαίνει προστασία ο ένας του άλλου, όχι μόνο συναισθηματικά, αλλά και σωματικά.

• Ιατρικά, η σεξουαλική επαφή στην περίοδο δεν προκαλεί από μόνη της καρκίνο.

• Μπορεί όμως να αυξήσει τον κίνδυνο λοιμώξεων (λόγω πιο “ανοιχτού” τραχήλου και παρουσίας αίματος, που είναι μέσο ανάπτυξης βακτηρίων).

• Αν μια λοίμωξη μείνει χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονές ή επιπλοκές.

Ο HPV είναι ο βασικός παράγοντας κινδύνου για τραχηλικό καρκίνο.

• Το κάπνισμα, η έλλειψη προφυλάξεων και η συχνή έκθεση σε λοιμώξεις μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο.

• Η πρόληψη περιλαμβάνει:

  • Εμβόλιο HPV (πολύ αποτελεσματικό).

  • Τακικό τεστ Παπ & HPV test.

  • Διακοπή καπνίσματος.

  • Ασφαλείς σεξουαλικές πρακτικές.

Οι ασθενείς με υψηλή αρτηριακή πίεση δεν πρέπει να τρώνε αυτά τα 6 φρούτα

Η υπέρταση, γνωστή και ως «σιωπηλός δολοφόνος», επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Αν και τα φρούτα θεωρούνται γενικά πολύτιμο μέρος μιας ισορροπημένης διατροφής, ορισμένα από αυτά μπορεί να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα σε όσους λαμβάνουν αντιυπερτασικά φάρμακα ή έχουν ήδη ασταθή επίπεδα πίεσης. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι συγκεκριμένα φρούτα, όταν καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες, μπορούν να οδηγήσουν σε απότομες αυξομειώσεις της πίεσης ή να αλληλεπιδράσουν με τα φάρμακα.

Ακολουθούν τα 6 φρούτα που πρέπει να αποφεύγουν οι υπερτασικοί ασθενείς:

1. Γκρέιπφρουτ

Το γκρέιπφρουτ περιέχει ουσίες που επηρεάζουν τον μεταβολισμό πολλών αντιυπερτασικών φαρμάκων. Ο συνδυασμός του με τα φάρμακα μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική πτώση της αρτηριακής πίεσης και υπόταση, προκαλώντας ζαλάδες, λιποθυμία ή ακόμη και σοβαρό καρδιακό επεισόδιο.

Το γκρέιπφρουτ περιέχει φουρανοκουμαρίνες που επηρεάζουν τον μεταβολισμό ορισμένων φαρμάκων (π.χ. αντιυπερτασικά, στατίνες). Μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνη πτώση της πίεσης ή άλλες παρενέργειες. Οι γιατροί το τονίζουν συχνά.

2. Αχλάδι

Τα αχλάδια είναι δροσιστικά και βοηθούν στον βήχα, αλλά έχουν ήπια υποτασική δράση. Για όσους λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή, η κατανάλωσή τους σε μεγάλες ποσότητες μπορεί να ενισχύσει την πτώση της πίεσης σε επικίνδυνα επίπεδα.

Τα αχλάδια έχουν ήπια διουρητική και καταπραϋντική δράση, αλλά δεν θεωρούνται επικίνδυνα για υπερτασικούς ασθενείς. Ο μόνος κίνδυνος είναι αν κάποιος φάει υπερβολικές ποσότητες και παίρνει πολλά φάρμακα.

3. Σταφύλια

Αν και πλούσια σε αντιοξειδωτικά, τα σταφύλια έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα. Η υπερκατανάλωση μπορεί να επηρεάσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και να επιβαρύνει την καρδιά, κάτι ιδιαίτερα επικίνδυνο για ασθενείς που πάσχουν ταυτόχρονα από υπέρταση και προδιαβήτη ή διαβήτη.

Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα, οπότε μπορεί να ανεβάσουν το σάκχαρο στο αίμα – πρόβλημα για διαβητικούς, αλλά δεν επηρεάζουν άμεσα την πίεση. Αντίθετα, λόγω των αντιοξειδωτικών (ρεσβερατρόλη), μπορούν να έχουν και ευεργετική δράση στην καρδιά.

4. Δουριάν

Γνωστό ως «ο βασιλιάς των φρούτων» στην Ασία, το δουριάν περιέχει πολύ υψηλά ποσοστά θερμίδων και λιπαρών. Η κατανάλωσή του μπορεί να προκαλέσει απότομη αύξηση της αρτηριακής πίεσης και να επιβαρύνει το καρδιαγγειακό σύστημα.

Σε υπερκατανάλωση μπορεί να ανεβάσει την πίεση ή να επιβαρύνει το καρδιαγγειακό σύστημα, αλλά δεν είναι απαγορευτικό αν φαγωθεί σπάνια.

5. Μπανάνες

Οι μπανάνες είναι πλούσιες σε κάλιο. Το κάλιο είναι χρήσιμο για την υγεία, αλλά σε ασθενείς που λαμβάνουν αντιυπερτασικά ή διουρητικά φάρμακα, η υπερβολική πρόσληψη μπορεί να προκαλέσει υπερκαλιαιμία, οδηγώντας σε αρρυθμίες και καρδιακά προβλήματα.

Οι μπανάνες έχουν πολύ κάλιο, κάτι που γενικά βοηθά στη ρύθμιση της πίεσης. Όμως, αν κάποιος παίρνει φάρμακα που κρατούν το κάλιο (π.χ. αναστολείς ACE, ανταγωνιστές αλδοστερόνης), τότε μπορεί να εμφανιστεί υπερκαλιαιμία – επικίνδυνη κατάσταση για την καρδιά.

6. Καρπούζι

Το καρπούζι είναι ιδιαίτερα διουρητικό. Η υπερκατανάλωσή του μπορεί να οδηγήσει σε απότομη μείωση της πίεσης, ειδικά όταν συνδυάζεται με αντιυπερτασική αγωγή. Επιπλέον, περιέχει υψηλή ποσότητα φυσικών σακχάρων.

Το καρπούζι είναι διουρητικό και μπορεί να ρίξει λίγο την πίεση. Δεν είναι επικίνδυνο σε φυσιολογικές ποσότητες, αλλά σε υπερκατανάλωση μαζί με φάρμακα μπορεί να ενισχύσει την υπόταση.

Τι πρέπει να κάνουν οι ασθενείς με υπέρταση;

• Να συμβουλεύονται πάντα τον γιατρό τους πριν εντάξουν νέα φρούτα στη διατροφή.

• Να αποφεύγουν την υπερκατανάλωση ακόμη και υγιεινών φρούτων.

• Να διατηρούν μια ισορροπημένη διατροφή με ποικιλία τροφών.

Η σωστή διαχείριση της αρτηριακής πίεσης δεν αφορά μόνο τα φάρμακα, αλλά και τις καθημερινές διατροφικές επιλογές. Η γνώση για τα «απαγορευμένα» φρούτα μπορεί να σώσει ζωές.

• Δεν υπάρχουν «φρούτα που απαγορεύονται τελείως» για υπερτασικούς.

• Ο κίνδυνος αφορά συνδυασμό με φάρμακα και υπερβολική κατανάλωση.

• Οι περισσότερες οδηγίες λένε «ποικιλία και μέτρο», όχι «απαγόρευση».

Η Μεγάλη Βρετανία αντιμετωπίζει ασυνήθιστα μεγάλα ξεσπάσματα ψώρας και οι γιατροί προτρέπουν τους πολίτες να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια αν παρατηρήσουν κόκκινες κουκίδες στο σώμα τους και να μην αγνοούν τα συμπτώματα.

Η ψώρα είναι ένα έντονα κνησμώδες εξάνθημα που προκαλείται από ακάρεα και μεταδίδεται μέσω στενής επαφής δέρμα με δέρμα. Η έγκαιρη θεραπεία είναι σημαντική για να σταματήσει η διασπορά της νόσου. Οποιοσδήποτε μπορεί να προσβληθεί.

Μερικά από τα συνήθη συμπτώματα είναι ο έντονος κνησμός, ιδιαίτερα τη νύχτα, καθώς και ανυψωμένο εξάνθημα ή κοκκινίλες.

Η ψώρα συνήθως προκαλεί εξάνθημα σε όλο το σώμα, εκτός από το κεφάλι και τον λαιμό, και εμφανίζεται συχνά ανάμεσα στα δάχτυλα, γύρω από τους καρπούς, τις μασχάλες, τη μέση, τη βουβωνική χώρα και τους γλουτούς.

Τα μικρά παιδιά, οι ηλικιωμένοι και άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να εμφανίσουν ψώρα στο κεφάλι, τον λαιμό, τις παλάμες και τα πέλματα. Σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα, μια ιδιαίτερα μεταδοτική μορφή που ονομάζεται ψώρα με υπερκεράτωση (crusted scabies) μπορεί να προκαλέσει απολεπιστικό εξάνθημα στους αγκώνες, τα γόνατα, τα χέρια και τα πόδια.

Σύμφωνα με το NHS, ο αριθμός των ατόμων που προσβλήθηκαν από τη λοίμωξη και διαγνώστηκαν στα νοσοκομεία όλης της χώρας ξεπερνά τις 3.600.

Όπως αναφέρει η καθηγήτρια Kamila Hawthorne, πρόεδρος του RCGP, πολλοί άνθρωποι που εμφανίζουν τα συμπτώματα αρνούνται να ζητήσουν ιατρική βοήθεια λόγω του «κοινωνικού στίγματος» που συνοδεύει τη λοίμωξη. Η ίδια δήλωσε ότι ο αριθμός των διαγνώσεων από γενικούς γιατρούς ήταν «πάνω από τον μέσο όρο των τελευταίων πέντε ετών και αυξάνεται, με τον βορρά της Αγγλίας να καταγράφει σημαντική άνοδο στα περιστατικά».

«Αν και δεν θεωρείται σοβαρή πάθηση, η ψώρα μπορεί να είναι πολύ ενοχλητική και να προκαλεί έντονο κνησμό», τόνισε.

«Αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά, μπορεί να εξαπλωθεί και να αυξήσει τον κίνδυνο επιπλοκών για τον ασθενή, όπως δευτερογενείς δερματικές λοιμώξεις ή επιδείνωση υπαρχουσών δερματικών παθήσεων».

Ένας από τους λόγους για το ξέσπασμα της ψώρας, παρά το κοινωνικό στίγμα, είναι η έλλειψη θεραπευτικών σκευασμάτων.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

• Η ψώρα προκαλείται από ακάρεα (Sarcoptes scabiei) που εισχωρούν στο δέρμα και προκαλούν έντονο κνησμό και εξάνθημα.

• Μεταδίδεται εύκολα με στενή επαφή δέρμα με δέρμα, ειδικά σε σπίτια, νοσοκομεία και δομές φροντίδας.

• Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν έντονο κνησμό (ειδικά τη νύχτα), κόκκινες κουκίδες ή φουσκάλες, και εξάνθημα που συνήθως εντοπίζεται ανάμεσα στα δάχτυλα, στους καρπούς, στις μασχάλες, στη μέση, στη βουβωνική χώρα και στους γλουτούς. Σε βρέφη, ηλικιωμένους ή ανοσοκατεσταλμένους, το εξάνθημα μπορεί να εμφανιστεί στο κεφάλι, τον λαιμό, τις παλάμες και τα πέλματα.

• Η ψώρα με υπερκεράτωση (crusted scabies) είναι πράγματι πολύ μεταδοτική και δύσκολη στη θεραπεία, και εμφανίζεται κυρίως σε άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό.

• Η αύξηση των περιστατικών στη Βρετανία είναι υπαρκτή, όπως επιβεβαιώνουν στοιχεία του NHS και σχετικές δηλώσεις ειδικών, με πολλές χιλιάδες περιστατικά να καταγράφονται το τελευταίο διάστημα.

• Το κοινωνικό στίγμα όντως αποτρέπει πολλούς ανθρώπους από το να ζητήσουν ιατρική βοήθεια, γεγονός που επιδεινώνει την κατάσταση και ενισχύει τη μετάδοση.

• Η έλλειψη φαρμάκων για τη θεραπεία (όπως η κρέμα περμεθρίνης ή το χάπι ιβερμεκτίνης) έχει καταγραφεί και σε επίσημα βρετανικά δημοσιεύματα.

Συμπέρασμα

Τα παραπάνω είναι ιατρικά και επιστημονικά ακριβή. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της ψώρας είναι πολύ σημαντική τόσο για τον ίδιο τον ασθενή όσο και για τη δημόσια υγεία. Αν υπάρχει οποιαδήποτε υποψία, συστήνεται η επικοινωνία με γιατρό για διάγνωση και κατάλληλη αγωγή.