Ο 30χρονος, ιδιαίτερα αγαπητός στην τοπική κοινωνία, σκοτώθηκε σε τροχαίο το μεσημέρι της Δευτέρας – Την Τρίτη η κηδεία του στο νέο κοιμητήριο Χαλκίδας
Ο 30χρονος, ιδιαίτερα αγαπητός στην τοπική κοινωνία, σκοτώθηκε σε τροχαίο το μεσημέρι της Δευτέρας – Την Τρίτη η κηδεία του στο νέο κοιμητήριο Χαλκίδας
Βαθιά θλίψη έχει σκεπάσει τη Χαλκίδα μετά τον τραγικό θάνατο του 30χρονου Κώστα Κολοκυθά, που έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα στην Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας, στο ύψος του Σχηματαρίου. Ο άτυχος νεαρός, γνωστός και ιδιαίτερα αγαπητός στην πόλη, βύθισε στο πένθος την οικογένειά του και την ευρύτερη κοινωνία της Εύβοιας.
Σοκαριστικές λεπτομέρειες για το δυστύχημα
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Κώστας έχασε τον έλεγχο της μοτοσικλέτας του και εκσφενδονίστηκε στο οδόστρωμα. Ακολούθως σύρθηκε για αρκετά μέτρα, με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρά τραύματα. Η τραγική κατάληξη ήρθε όταν το σώμα του χτύπησε στις πλευρικές μπάρες της εθνικής οδού, με συνέπεια τον διαμελισμό του.
Οι εικόνες που αντίκρισαν οι διασώστες ήταν σπαρακτικές, ενώ οι Αρχές διερευνούν τις ακριβείς συνθήκες του δυστυχήματος.
Η αγάπη για τις μηχανές που εξελίχθηκε σε τραγωδία
Ο Κώστας Κολοκυθάς ήταν γιος του γνωστού επιχειρηματία Αποστόλη Κολοκυθά και εργαζόταν μαζί του στο οικογενειακό γραφείο τελετών. Η μοτοσικλέτα ήταν η μεγάλη του αδυναμία, ένα πάθος που συχνά μοιραζόταν με τους φίλους του. Δυστυχώς, αυτή του η αγάπη μετατράπηκε σε μοιραίο λάθος.
Την Τρίτη το τελευταίο αντίο
Η κηδεία του Κώστα θα τελεστεί την Τρίτη 22 Ιουλίου, στις 6:00 το απόγευμα, στον Ιερό Ναό Αναστάσεως του Λαζάρου, στο νέο Κοιμητήριο Χαλκίδας. Η σορός θα βρίσκεται στον ναό από τις 5:30 μ.μ., δίνοντας την ευκαιρία σε συγγενείς και φίλους να του απευθύνουν τον τελευταίο αποχαιρετισμό.
Βαρύ πένθος στην τοπική κοινωνία
Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν κατακλυστεί από μηνύματα οδύνης και συγκίνησης. Η τοπική κοινωνία πενθεί έναν νέο άνθρωπο που ξεχώριζε για την καλοσύνη και το ήθος του. Ο πρόωρος και βίαιος θάνατός του αφήνει πίσω ένα δυσαναπλήρωτο κενό.
Η Κατερίνα Λέχου είχε μιλήσει στην εκπομπή EQ για τη συνεργασία της με τον Γιάννη Μπέζο.
Η ηθοποιός είχε αποκαλύψει τον λόγο που της είχε κάνει παρατήρηση, κάποια στιγμή σε ένα γύρισμα που είχαν μαζί, για τηλεοπτική σειρά.
«Ο Γιάννης είναι μία κατηγορία από μόνος του και σας το λέω γιατί στα 37 χρόνια της καριέρας μου έχω δουλέψει με πολλούς πρωταγωνιστές και θιασάρχες. Είναι σαν να φτιάχτηκε ένα καλούπι και να έσπασε. Η γενναιοδωρία του, η δικαιοσύνη που τον διέπει, η αυστηρότητά του με την έννοια της πειθαρχίας.
Η δουλειά που κάνουμε είναι μία ομαδική δουλειά. Αυτός που ηγείται της ομάδας καλείται να την εμπνέει αλλά και να της βάζει όρια. Αυτό ο Γιάννης το κάνει με απόλυτο αίσθημα ευθύνης. Μερικές φορές κάποιοι δυσαρεστούνται. Θα σας πω ένα συμβάν…», είπε αρχικά η Κατερίνα Λέχου.
Και εξήγησε στη συνέχεια: «Είχα αργήσει μία φορά γιατί γενικώς δεν αργώ. Γινόταν της κακομοίρας στην Αθήνα, ήταν μπλοκαρισμένα τα πάντα, δεν υπήρχε καμία διέξοδος. Και όταν έφτασα πολύ καθυστερημένη στο γύρισμα, ήταν 1,5 ώρα καθυστέρησης στην κίνηση, έχοντας κάνει όλες τις παρανομίες για να φτάσω….
Ήταν στην πόρτα όρθιος, δεν δέχτηκε καμία δικαιολογία και μου είπε “ποτέ ξανά”. Αυτό έχει εγγραφεί σε εμένα. Κάποιοι ήταν εκεί, κάποιοι μερίμνησαν να είναι στην ώρα τους δεδομένων των συνθηκών, οπότε ας φρόντιζα και εγώ να το κάνω, γιατί κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να περιμένει κανέναν».
Ο Όσιος Ευθύμιος, πpοστάτnς των ζευγαριών που θέλουν να αποκτήσουν παιδιά, εμπνέει με την αγιότητα του βίου του.
Το όνομα του Οσίου Ευθυμίου συχνά παρετυμολογείται από το ρήμα «θυμάμαι», γεγονός που έχει δημιουργήσει την αντίληψη ότι ο άγιος απαιτεί από τους πιστούς, και μάλιστα από τις μητέρες μικρών παιδιών, να θυμούνται και να τιμούν την εορτή του με εθιμική αργία.
Η ζωή του Οσίου Ευθυμίου
Ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας γεννήθηκε στη Μελιτηνή της Αρμενίας το έτος 377 μ.Χ. κατά τους χρόνους της βασιλείας του Γρατιανού (375 – 383 μ.Χ.). Οι γονείς του Παύλος και Διονυσία, ανήκαν σε επίσημη γενιά. Άτεκνοι όντες, αξιώθηκαν να αποκτήσουν παιδί, το οποίο αφιέρωσαν στη διακονία του Θεού στο οποίο και κατά θεία επιταγή έδωσαν το όνομα Ευθύμιος, αφού με την γέννησή του τους χάρισε την ευθυμία, τη χαρά και την αγαλλίαση.
Σε ηλικία μόλις τριών ετών ο Ευθύμιος έχασε τον πατέρα του. Τότε η χήρα μητέρα του τον παρέδωσε στον ευλαβή Επίσκοπο της Μελιτηνής Ευτρώιο, ο οποίος, μαζί με τους αναγνώστες Ακάκιο και Συνόδιο που έγιναν αργότερα Επίσκοποι Μελιτηνής, τον εκπαίδευσε καλώς και, αφού τον κατέταξε στον ιερό κλήρο, τον τοποθέτησε έξαρχο των μοναστηρίων.
Από τη Μελιτηνή ο Όσιος μετέβη, περί το 406 μ.Χ., στα Ιεροσόλυμα και κλείσθηκε στο σπήλαιο του Αγίου Θεοκτίστου, όπου και ασκήτευε με αυστηρότητα και αναδείχθηκε μοναζόντων κανόνας και καύχημα. Τόσο δε πολύ πρόκοψε στην αρετή, ώστε πολλοί πίστεψαν στον Χριστό. Τα μεγάλα πνευματικά του χαρίσματα γρήγορα τον ανέδειξαν και η φήμη του ως Αγίου απλώθηκε παντού. Γύρω του συγκεντρώθηκαν πάμπολλοι μοναχοί, οι οποίοι τον εξέλεξαν ηγούμενό τους.
Η προσφορά του
Ο Μέγας Ευθύμιος με την αγιότητα του βίου του συνετέλεσε στο να επιστρέψουν στην πατρώα ευσέβεια πολυάριθμοι αιρετικοί, όπως Μανιχαίοι, Νεστοριανοί και Ευτυχιανοί, που απέρριπταν τις αποφάσεις της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου. Παντού, στην Αίγυπτο και τη Συρία, επικρατούσαν οι Μονοφυσίτες. Στην Παλαιστίνη όμως, χάρη στην παρουσία του Αγίου Ευθυμίου και των μαθητών του, επικράτησε η Ορθοδοξία. Και όταν ο Όσιος συνάντησε την βασίλισσα Ευδοκία (βλέπε 13 Αυγούστου), η οποία είχε περιπλακεί στα δίκτυα της αιρέσεως των Μονοφυσιτών, τόσο πειστικά και ακαταμάχητα μίλησε προς αυτήν, ώστε την απέδωκε στα ορθόδοξα δόγματα.
Ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας είχε λάβει από τον Θεό το προορατικό χάρισμα και τη δύναμη της θαυματουργίας. Με ελάχιστα ψωμιά κατόρθωσε να χορτάσει τετρακόσιους ανθρώπους, που κάποτε την ίδια μέρα τον επισκέφθηκαν στο κελί του. Πολλές γυναίκες που ήταν στείρες, όπως και η δική του μητέρα, με τις προσευχές του Αγίου απέκτησαν παιδί και έζησαν την χαρά της τεκνογονίας. Και όπως ο Προφήτης Ηλίας, έτσι και αυτός προσευχήθηκε στον Θεό και άνοιξε τις πύλες του ουρανού και πότισε με πολύ βροχή τη διψασμένη γη, η οποία και αναζωογονήθηκε και έδωσε πλούσιους τους καρπούς της.
Η τέλεση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας από τον Άγιο Ευθύμιο
Ενώ κάποτε τελούσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, οι πιστοί είδαν μία δέσμη φωτός που ξεκινούσε από τον ουρανό και κατερχόταν μέχρι τον Άγιο. Το ουράνιο αυτό φως, παρέμεινε μέχρι που τελείωσε η Θεία Λειτουργία και δήλωνε την εσωτερική καθαρότητα και λαμπρότητα του Αγίου. Επίσης, σημάδι της αγνότητας και της αγιότητάς του αποτελούσε και το γεγονός ότι ήταν σε θέση να γνωρίζει ποιος προσερχόταν να κοινωνήσει με καθαρή ή σπιλωμένη συνείδηση.
Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 473 μ.Χ., σε ηλικία 97 ετών, επί βασιλείας Λέοντος του Μεγάλου (βλέπε ίδια ημέρα).
Η Σύναξή του ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία.
Απολυτίκιο
Ευφραίνου έρημος η συ τίκτουσα, ευθύμησον η ουκ ωδίνουσα· ότι επλήθυνέ σοι τέκνα, ανήρ επιθυμιών των του Πνεύματος, ευσεβείᾳ φυτεύσας, εγκρατεία εκθρέψας, εις αρετών τελειότητα. Ταις αυτού ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, ειρήνευσον την ζωήν ημών.
Λαογραφία
Στη λαϊκή λατρεία, ο Όσιος Ευθύμιος συνδέεται με τον Άγιο Αντώνιο και τον Άγιο Αθανάσιο σε μία δεισιθανατική, όπως την αποκαλεί ο λαογράφος Δημήτριος Λουκάτος, αντίληψη για όσους πεθαίνουν τις ημέρες των εορτών τους. Ιδιαίτερα στα ορεινά της Ρούμελης, οι άνθρωποι συνήθιζαν να μετακινούν τα κρεβάτια τους στη γιορτή του αγίου, για να μην τους βρει, όταν έρθει να τους πάρει στον Άδη.
Το όνομα του Οσίου Ευθυμίου συχνά παρετυμολογείται από το ρήμα «θυμάμαι», γεγονός που έχει δημιουργήσει την αντίληψη ότι ο άγιος απαιτεί από τους πιστούς, και μάλιστα από τις μητέρες μικρών παιδιών, να θυμούνται και να τιμούν την εορτή του με εθιμική αργία. Αν τον θυμηθούν, πιστεύουν ότι θα τους θυμηθεί κι εκείνος, χαρίζοντάς τους απογόνους και ευγονία. Έτσι, στη γιορτή του οι παντρεμένες γυναίκες συνήθιζαν να παρασκευάζουν πίτες, να τις πηγαίνουν στον ναό για να ευλογηθούν και κατόπιν να τις μοιράζουν σε αρσενικά παιδιά, για να αποκτήσουν και οι ίδιες αγόρια.
Καθώς ο Όσιος Ευθύμιος είναι θαυματουργός και προστάτης των ζευγαριών που θέλουν παιδιά, προσευχηθείτε σήμερα στον Άγιο και εκείνος θα ακούσει τις προσευχές και τις ανάγκες σας.
Σοκ σε Κίσσαμο και Ιεράπετρα από τον αιφνίδιο θάνατο δύο ανδρών – Καμία ένδειξη εγκληματικής ενέργειας
Διπλή τραγωδία σημειώθηκε στην Κρήτη τη Δευτέρα 21 Ιουλίου, με δύο θανάτους ανδρών να προκαλούν σοκ στις τοπικές κοινωνίες των Χανίων και της Ιεράπετρας. Κοινός παρονομαστής των περιστατικών, το γεγονός ότι και στις δύο περιπτώσεις, τα άψυχα σώματα των ανδρών εντοπίστηκαν από τις μητέρες τους μέσα στις κατοικίες τους.
Συγκεκριμένα, στην περιοχή της Κισσάμου Χανίων, ένας 53χρονος άνδρας βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του, με τη μητέρα του να είναι εκείνη που έκανε τη σοκαριστική ανακάλυψη. Παρά την άμεση κλήση για βοήθεια, ήταν ήδη αργά. Σύμφωνα με τις αρχές, δεν υπάρχουν ενδείξεις εγκληματικής ενέργειας, ωστόσο έχει διαταχθεί νεκροψία – νεκροτομή για να εξακριβωθούν τα αίτια θανάτου.
Αντίστοιχα, στον Μύρτο Ιεράπετρας, ακόμη ένας άνδρας, ηλικίας 47 ετών, εντοπίστηκε χωρίς τις αισθήσεις του στο σπίτι όπου διέμενε, επίσης από τη μητέρα του. Και σε αυτή την περίπτωση, οι πρώτες πληροφορίες δεν δείχνουν ενδείξεις για εγκληματική ενέργεια, ωστόσο η ιατροδικαστική εξέταση αναμένεται να δώσει τις οριστικές απαντήσεις.
Οι έρευνες δείχνουν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να ερμηνεύσει διαφορετικές εικόνες που προκαλούνται από οπτικές ψευδαισθήσεις που χειραγωγούν την αντίληψη.
Οι οπτικές ψευδαισθήσεις, σε διάφορες μορφές εξαπατούν τον εγκέφαλό μας φέρνοντας στο μυαλό μας εικόνες που δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα.
Η επίλυση γρίφων ενισχύει την προσοχή και τη συγκέντρωση, μια παράδοση που χρονολογείται από την εποχή της Βαβυλωνίας.
H εικόνα απεικονίζει μια σκηνή εστιατορίου με ένα ερώτημα διλήμματος για το που είναι πορτοφόλι.
Στην ψευδαίσθηση, ένας άνδρας και μια γυναίκα γευματίζουν όταν ο άνδρας συνειδητοποιεί ότι το πορτοφόλι του λείπει υποψιάζοντας τον σερβιτόρο.
Παρατηρήστε προσεκτικά την εικόνα για να εντοπίσετε το κρυμμένο πορτοφόλι μέσα στο εστιατόριο.
Ενώ αρχικά ήταν δύσκολο, αν δώσετε προσοχή θα δείτε ότι το πορτοφόλι είναι διακριτικά τοποθετημένο πίσω από τα μαλλιά της γυναίκας.
Στη ζωή, υπάρχουν στιγμές που το να προστατεύεις την ηρεμία σου δεν σημαίνει να απομακρύνεις αγνώστους – αλλά ακριβώς εκείνους τους ανθρώπους που γνωρίζεις μια ζωή.
Ο Χαρούκι Μουρακάμι, ο διάσημος Ιάπωνας συγγραφέας, συχνά εξερευνά θέματα όπως η μοναξιά, τα όρια και η συναισθηματική διαύγεια. Τα μυθιστορήματά του μπορεί να μοιάζουν ονειρικά και εσωστρεφή, όμως πολλές φορές οι αλήθειες του έρχονται με απόλυτη καθαρότητα: Δεν έχει κάθε μέλος της οικογένειας το δικαίωμα να βρίσκεται στον χώρο σου – είτε συναισθηματικά είτε κυριολεκτικά.
Η πιο δύσκολη αλήθεια; Κάποιες φορές, εκείνοι που σε εξαντλούν περισσότερο είναι αυτοί που έχουν το ίδιο επώνυμο με σένα. Και καμιά φορά, αυτοί που σε πληγώνουν σε φωνάζουν «κόρη», «θείε» ή «αδελφή». Δεν πρόκειται για καλλιέργεια συγκρούσεων – αλλά για ενθάρρυνση βαθιάς ενδοσκόπησης. Γιατί το σπίτι σου πρέπει να είναι καταφύγιο, όχι πεδίο μάχης για άλυτα συναισθήματα.
Ας δούμε τρεις τύπους συγγενών για τους οποίους ίσως χρειαστεί να το σκεφτείς διπλά πριν τους καλωσορίσεις στο σπίτι σου, συνοδευόμενους από σκέψεις εμπνευσμένες από τη διακριτική αλλά δυνατή σοφία του Μουρακάμι. Έτοιμος για εσωτερική εργασία;
1. Ο συγγενής που αγνοεί τα όριά σου
«Αν δεν μπορείς να διαχειριστείς τα συναισθήματά σου, τελικά θα πληγώσεις όσους νοιάζονται για σένα.» — Εμπνευσμένο από τον Χαρούκι Μουρακάμι
Όλοι ξέρουμε κάποιον – μια θεία, έναν ξάδελφο, έναν συμπέθερο – που εισβάλλει στον χώρο σου σαν να του ανήκει. Χωρίς να χτυπήσει την πόρτα, χωρίς να σεβαστεί, μόνο κριτική και αναστάτωση.
Ίσως να φαίνεται μικρό, όμως όταν κάποιος επανειλημμένα παραβιάζει τους κανόνες, την ενέργεια ή την ιδιωτικότητά σου, στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα: δεν εκτιμά τη δική σου άνεση.
Το να βάζεις όρια δεν είναι πικρία – είναι συναισθηματική υγιεινή.
Ρώτα τον εαυτό σου: Αν κάποιος δεν σέβεται τον χώρο που ζεις, θα σεβαστεί άραγε τον χώρο σου οπουδήποτε αλλού;
2. Το μέλος της οικογένειας που σε χειραγωγεί συναισθηματικά
«Δεν υπάρχει πιο μοναχικό συναίσθημα από το να ζεις με κάποιον που σιγά-σιγά σβήνει το πνεύμα σου.» — Εμπνευσμένο από τον Χαρούκι Μουρακάμι
Ο έλεγχος δεν ασκείται πάντα με φωνές. Κάποια μέλη της οικογένειας χειρίζονται την ενοχή, τη σιωπή και τους αναστεναγμούς ως όπλα.
Ο αδελφός που σου λέει διαρκώς ότι είσαι εγωιστής. Ο γονιός που υπενθυμίζει διαρκώς τις θυσίες του. Ο ξάδελφος που έρχεται μόνο για να κριτικάρει και να συγκρίνει.
Αυτές οι αλληλεπιδράσεις ίσως φαίνονται φυσιολογικές ή και «στοργικές» – όμως κάτω από την επιφάνεια κρύβεται συναισθηματικός εκβιασμός. Και όταν τους αφήνεις να μπουν στο σπίτι σου, δεν γεμίζουν απλώς τα δωμάτιά σου – φθείρουν την αυτοεκτίμησή σου.
Σκέψου το: Μοιράζεσαι το καταφύγιό σου με κάποιον που φέρνει μόνο καταιγίδες;
3. Ο καιροσκόπος που εμφανίζεται μόνο όταν χρειάζεται κάτι
«Όσοι εμφανίζονται μόνο όταν τους συμφέρει, θα εξαφανιστούν όταν εσύ θα τους χρειαστείς.» — Εμπνευσμένο από τον Χαρούκι Μουρακάμι
Κάποιοι συγγενείς εμφανίζονται μόνο όταν είναι σε κρίση – χρειάζονται καναπέ, δανεικά ή διαφυγή από το τελευταίο τους μπλέξιμο.
Το να βοηθάς δεν είναι κακό. Όμως όταν η παρουσία τους συνοδεύεται πάντα από κάποιο αίτημα και ποτέ από αληθινό ενδιαφέρον, το σπίτι σου παύει να είναι καταφύγιο και γίνεται μονόπλευρο καταφύγιο. Αυτές οι σχέσεις εξαντλούν τον χρόνο, τα χρήματα και την ηρεμία σου.
Να θυμάσαι: Χέρια που απλώνονται μόνο για να πάρουν, κάποτε θα σε αφήσουν άδειο.
Ρώτα τον εαυτό σου: Προσφέρεις στήριξη ή απλώς ένα βολικό σταθμό για κάποιον που δεν θα περπατήσει ποτέ στο πλάι σου;
Τελικές σκέψεις: Ο χώρος σου, τα όριά σου, η ηρεμία σου
Όταν ανοίγεις την πόρτα σου, ανοίγεις την ψυχή σου. Το να προσέχεις ποιος μπαίνει δεν είναι εγωιστικό – είναι αναγκαίο για τη δική σου ισορροπία. Το «όχι» είναι μερικές φορές η πιο ευγενική πράξη προς τον εαυτό σου.
Όπως έγραψε ο Μουρακάμι:
«Αυτό που αφήνεις να μπει μέσα σου, σε αλλάζει. Διάλεξε σοφά.»
Άσε το σπίτι σου να είναι ιερός χώρος – γεμάτος μόνο με ανθρώπους που φέρνουν ζεστασιά, σέβονται τα όριά σου και βαδίζουν δίπλα σου με αγάπη και σεβασμό. Οι υπόλοιποι, ακόμα κι αν είναι συγγενείς, μπορούν να μείνουν απ’ έξω.
Σοκάρει η κατάθεση 14χρονου στην ανακρίτρια Ηρακλείου για την κακοποίησή του από άλλους δυο άντρες – Σύμφωνα με όσα είπε, ο ένας είναι προφυλακισμένος και ο άλλος μένει στη Γερμανία
Σοκαριστικά είναι όσα κατέθεσε στην ανακρίτρια Ηρακλείου ο 14χρονος που μαζί με τα αδέρφια του υπέστησαν βάναυση κακοποίηση στα χέρια του 52χρονου Σύρου συντρόφου της μητέρας τους. Και αυτό γιατί όπως κατέθεσε ο ανήλικος, υπέστη σεξουαλική κακοποίηση και από άλλους δύο άντρες.
Ο ανήλικος, σύμφωνα με πληροφορίες του Cretalive, έδωσε την κατάθεση στην Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου παρουσία παιδοψυχιάτρου και κατήγγειλε ότι την πρώτη φορά, ένας άντρας που διαμένει στο ίδιο χωριό και δούλευε με τον «πατριό» του, τον άρπαξε από το χέρι ενώ έκανε ποδήλατο έξω από την εκκλησία και πίσω από το ναό τον κακοποίησε.
Όπως είπε ο 14χρονος το περιστατικό έγινε όταν πήγαινε στην Α Γυμνασίου (τώρα φοιτά στη Β τάξη) και ενώ προσπάθησε να φύγει αυτό δεν κατέστη εφικτό γιατί ο άντρας τον κρατούσε με μεγάλη δύναμη. Μάλιστα,ο ανήλικος κατέθεσε ότι γνωρίζει ότι αυτός ο άντρας είναι στη φυλακή, καθώς είχε κακοποιήσει και ένα άλλο παιδί, περιστατικό το οποίο είχε καταγγελθεί με αποτέλεσμα εκείνος να είναι προφυλακισμένος.
Το παιδί κατά την ίδια εξέταση αναφέρει, ότι όταν ήταν στην ΣΤ τάξη του δημοτικού, ένας άλλος άντρας, ξένης εθνικότητας, επίσης το κακοποίησε σεξουαλικά. Όπως κατέθεσε το παιδί, με τη βία τον πήγε στο σπίτι του και εκεί προχώρησε σε ασελγείς πράξεις. Πρόσθεσε δε ότι απ’ όσο γνωρίζει ο άντρας αυτός μένει πλέον στη Γερμανία.
Η Ελένη Νταράλα, ετεροθαλής αδελφή του Γιώργου Νταλάρα, νοσηλεύεται εδώ και καιρό σε ψυχιατρική κλινική, αντιμετωπίζοντας σοβαρή κατάθλιψη.
Η ίδια είχε αναρτήσει πρόσφατα στον λογαριασμό της στο Facebook: «Τελικά δεν τα κατάφερα, η κατάθλιψη πάλι νίκησε. Άντε πάλι στο γνωστό ψυχιατρείο. Μαρτύριο και υπομονή, είμαι δέκα ημέρες και δεν ξέρω πόσο ακόμη». Με τον τρόπο αυτό εξέφρασε την έντονη προσωπική της μάχη, αλλά και την ανάγκη της για ανακούφιση.
Η είδηση έχει προκαλέσει έντονη ανησυχία στον καλλιτεχνικό και όχι μόνο χώρο, δεδομένης της κοινής καταγωγής και οικογενειακής σχέσης με τον Γιώργο Νταλάρα, έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες τραγουδιστές. Η εμπλοκή της ψυχικής υγείας της Ελένης στη δημόσια συζήτηση φέρνει πάλι στο προσκήνιο το ευαίσθητο ζήτημα της κατάθλιψης και της ανάγκης ουσιαστικής υποστήριξης σε τέτοιες περιπτώσεις.
Από συνεντεύξεις της, η Ελένη έχει αναφέρει ότι έχει και μια ακόμη αδελφή από τον ίδιο πατέρα, τη Σόνια, η οποία διαμένει στο Βέλγιο. Οι σχέσεις της με τη Σόνια χαρακτηρίζονται από σύμπνοια και στοργή, ενώ παράλληλα υπάρχει και ένα σημείο έντασης με τον Γιώργο Νταλάρα. Όπως έχει δηλώσει, η Σόνια επιδίωξε να τον συναντήσει, χωρίς ωστόσο να γίνει δεκτή από τον ίδιο. Η Ελένη υπογραμμίζει ότι ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκε το επώνυμο Νταλάρας για την πορεία της στον χώρο του τραγουδιού.
Η δημόσια κριτική της Ελένης προς τον Γιώργο, η οποία αναδύθηκε σε προηγούμενη φάση, έχει κεντρική θέση στο οικογενειακό αφήγημα: τον έχει κατηγορήσει για «κριτική εκ του ασφαλούς» και για ανισότητες στις ευκαιρίες που έδωσε σε νεότερους συναδέλφους. Αυτή η ειλικρινής φωνή της, παρά τον τραυματικό χαρακτήρα της, προσδίδει μια αίσθηση αυθεντικότητας και ειλικρίνειας στις οικογενειακές και δημόσιες σχέσεις του οικογενειακού κύκλου.
Καθώς η Ελένη παραμένει στο ψυχιατρικό ίδρυμα, αναμένεται να αντιμετωπίσει μια διαδικασία αποκατάστασης που θα περιλαμβάνει ιατρική, ψυχολογική και ψυχιατρική υποστήριξη. Η εμπιστευτικότητα και ο σεβασμός είναι σημαντικές, καθώς η ψυχική ασθένεια φέρει ακόμη κοινωνικά ταμπού. Η οικογένεια, αλλά και η ίδια η Ελένη, φαίνεται να δίνουν έμφαση στην ανάγκη θεραπείας και όχι στην έκθεση, ζητώντας χρόνο, υπομονή και βιώσιμη λύση.
Η ίδια πριν από λίγο καιρό μιλώντας στην «Εspresso», είχε αναφερθεί στο γεγονός ότι ο αδερφός της Γιώργος Νταλάρας δεν επιθυμεί να έχει καμία απολύτως σχέση μαζί της αλλά ούτε και με τα άλλη του αδερφή από επόμενους γάμους του πατέρα τους.
Συγκεκριμένα ανέφερε: «Εκτός από τον Γιώργο Νταλάρα, έχω και μία αδερφή, τη Σόνια, από τον τρίτο γάμο του πατέρα μου Λουκά, η οποία διαμένει στο Βέλγιο. Μάλιστα, με φιλοξένησε τον προηγούμενο χρόνο και έχουμε μια άριστη σχέση. Είναι 55 ετών, ένα πολύ γλυκό κορίτσι και, παρότι προερχόμαστε από δύο διαφορετικές μητέρες, με κοινό πατέρα, αγαπιόμαστε πολύ. Οπως θα έπρεπε να αγαπιούνται όλα τα αδέλφια. Ο Γιώργος γνωρίζει για την ύπαρξή της, αλλά, όταν εκείνη θέλησε να τον συναντήσει, αυτός δεν τη δέχτηκε. Εγώ ποτέ στη ζωή μου δεν επεδίωξα σχέση με τον Γιώργο Νταλάρα, αφού δεν το ήθελε εκείνος. Και όπως δήλωσα, όταν συναντιόμαστε, λέμε μόνο δυο λόγια. Ποτέ στη ζωή μου δεν εκμεταλλεύτηκα το όνομα, το επίθετο, την πορεία και τη σχέση μου με το επώνυμο Νταλάρας».
Η αγάπη ενός άντρα για το σασίμι παραλίγο να τον σκοτώσει, αφού γέμισε το σώμα του με σκουλήκια.
Ο άντρας από την Κίνα πήγε στον γιατρό, κάνοντας παράπονα ότι τον πονάει η κοιλιά του και έχει μεγάλη φαγούρα.
Προς έκπληξη του, οι αξονικές έδειξαν, ότι ολόκληρο το σώμα του είχε μολυνθεί με κυστοειδή σκουλήκια, επειδή έτρωγε πολύ σασίμι– ωμά κομμάτια ψαριού.
Η αγάπη ενός άντρα για το σασίμι παραλίγο να τον σκοτώσει, αφού γέμισε το σώμα του με σκουλήκια.
Ο άντρας από την Κίνα πήγε στον γιατρό, κάνοντας παράπονα ότι τον πονάει η κοιλιά του και έχει μεγάλη φαγούρα. Προς έκπληξη του, οι αξονικές έδειξαν, ότι ολόκληρο το σώμα του είχε μολυνθεί με κυστοειδή σκουλήκια, επειδή έτρωγε πολύ σασίμι- ωμά κομμάτια ψαριού.
Οι γιατροί πιστεύουν, ότι κάποια από τα ωμά ψάρια ήταν μολυσμένα.
Έρευνες έχουν δείξει, ότι η κατανάλωση ωμών ή μη ψημένων ψαριών μπορεί να οδηγήσει σε ποικίλες παρασιτικές λοιμώξεις.
Η μόλυνση από κυστοειδή σκουλήκια εμφανίζεται μετά την κατάποση των προνυμφών του διφαινυλοβαθρίου, που βρίσκονται σε ψάρια γλυκού νερού όπως ο σολομός.
Έρευνες έχουν δείξει, ότι η κατανάλωση ωμών ή μη ψημένων ψαριών μπορεί να οδηγήσει σε ποικίλες παρασιτικές λοιμώξεις.
Η κατανάλωση μη μαγειρεμένων φαγητών που είναι μολυσμένα με αυγά κυστοειδών σκουληκιών μπορεί να οδηγήσει σε κυστικέρκωση, όταν τα ενήλικα σκουλήκια μπουν στην κυκλοφορία του αίματος ενός ανθρώπους και μπορεί να αποδειχθούν θανατηφόρα.
Τα βασικά συστατικά ενός θρίλερ που… σέβεται τον εαυτό του είναι πολύ συγκεκριμένα.
Ένα ωραίο όνομα, σκοτάδι, ένα μύθο (ή και περισσότερους) μοναξιά και πολλές, περίεργες φήμες να «σέρνονται» πίσω απ’ όλα αυτά.
Αν έχεις όλα αυτά τα συστατικά τότε σίγουρα έχεις μια ιστορία που θα «παίξει» με τα μυαλά των ανθρώπων και θα κάνει τις τρίχες να… σηκωθούν «κάγκελο».
Αυτό φαίνεται να ισχύει και στην περίπτωση της Μόρνας.
Η Μόρνα είναι ένα χωριό της Πιερίας. Μόρνα σημαίνει «σκοτεινός τόπος». Οι κάτοικοι του χωριού αποφάσισαν κάποια στιγμή να αλλάξουν το όνομα του τόπου τους και να τον πουν «Σκοτεινά».
Μόρνα Πιερίας ή Σκοτεινά Πιερίας. Έτσι θα το έχετε ακούσει. Και σίγουρα μετά τις συστάσεις ακολουθούν οι πολλές και διάφορες τρομακτικές ιστορίες που το έχουν αναγάγει σε ένα «στοιχειωμένο» χωριό οι κάτοικοι του οποίου μέσα σε ένα βράδυ αποφάσισαν να το εγκαταλείψουν και να πάνε να ζήσουν μερικά χιλιόμετρα βορειότερα. Σε ένα χωριό που το ονόμασαν Φωτεινά.
Όπως κάθε ιστορία που στηρίζει την ύπαρξή της σε μεταφυσικά ή παραφυσικά φαινόμενα, ωστόσο, υπάρχει και η λογική εξήγηση και αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση της Μόρνας.
Ειδικότερα, σε αυτή την ιστορία, μάλιστα, θα μπορούσε κάποιος να πει πως συμπυκνώνεται η διαδρομή της ελληνικής υπαίθρου μέσα στη σύγχρονη ιστορία και ιδιαίτερα από τη μεταπολίτευση και μετά.
Μέχρι να φτάσουμε εκεί, ωστόσο, έχουμε να κάνουμε με σκοτεινές φιγούρες που εμφανίζονται τόσο ξαφνικά όσο εξαφανίζονται. Με πόρτες που ανοιγοκλείνουν μόνες τους. Με απόκοσμες φωνές και πολλά ακόμα ανατριχιαστικά φαινόμενα.
Ο ναός του Αγίου Νικολάου στα Σκοτεινά, πρώην Μόρνα – Από Lemur12
Η Μόρνα και οι «σκοτεινές» ιστορίες της
Η Μόρνα (ή Σκοτεινά όπως ονομάστηκε μεταγενέστερα) ήταν χτισμένη σε μια «γούβα» στα Πιέρια όρη. Αυτό σε συνδυασμό με την πυκνότατη βλάστηση κρατούσαν μακριά τον ήλιο τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Ξημέρωνε αργά και νύχτωνε πολύ νωρίς. Την μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου βρισκόταν στο σκοτάδι για 18 ώρες, με την ηλιοφάνεια να περιορίζεται σε 6 μόλις ώρες Η αρνητική ενέργεια στην περιοχή ήταν δεδομένη. Όπως δεδομένες είναι και οι διάφορες σκοτεινές ιστορίες.
Βοσκοί και άνθρωποι που σχολούσαν από τη δουλειά τους στο περίφημο εργοστάσιο ξυλείας (θα αναφερθούμε σε αυτό στη συνέχεια του κειμένου) ήταν μάρτυρες ενός περίεργου φαινομένου. Κοπέλες, μικρής ηλικίας, γυμνές, χόρευαν γύρω γύρω από το χωριό και τον ποταμό Μόρνο. Ήταν ένας χορός έκστασης που τους τρόμαζε με αποτέλεσμα μόλις έπεφτε το σκοτάδι, να κρύβονται στα σπίτια τους και να μη θέλουν να βγουν πριν ξημερώσει. Ελάχιστοι ήταν οι… τολμηροί που κυκλοφορούσαν τη νύχτα.
Το φαινόμενο αυτό οι κάτοικοι της περιοχής το είχαν ονομάσει «γκουλαγκούδια» που σημαίνει γυμνά και αφορούσε επτά κορίτσια που κυκλοφορούσαν και χόρευαν τον δικό τους σκοτεινό χορό τρομοκρατώντας τους κατοίκους με το γοερό κλάμα τους μέχρι που λίγο πριν το ξημέρωμα ανέβαιναν στην κορυφή του βουνού και κρυβόντουσαν σε μια σπηλιά που υπάρχει εκεί και περίμεναν εκεί μέχρι να έρθουν και πάλι τα μεσάνυχτα. Αυτή η ιστορία κράτησε από πολύ παλιά μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1960!
Παράλληλα, μια παλιά τρομακτική ιστορία ήταν αυτή με το «μαλλιαρό χέρι» που θεωρητικά κυνηγούσε όσους έβρισκε στο διάβα του. Το σπίτι από το οποίο υποτίθεται πως έβγαινε το «μαλλιαρό χέρι» άνηκε σε έναν νεαρό άνδρα ο οποίος αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα και να αναζητήσει την τύχη του στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου τελικά στέριωσε και έκανε οικογένεια και παιδιά. Το σπίτι εγκαταλείφθηκε στην τύχη του και όταν άρχισε να διαλύεται και να παίρνει μια πιο άγρια μορφή ο θρύλος για το τι γίνεται στο εσωτερικό του και την «κατάρα που άφησε πίσω του ο μετανάστης» γιγαντώθηκε με αποτέλεσμα οι κάτοικοι του χωριού να αποφεύγουν ακόμα και απ έξω να περάσουν.
Επιπλέον, φόβος μεγάλος υπήρχε στην περιοχή που λεγόταν Τούρκος και η οποία συνδέεται με την εποχή της Τουρκοκρατίας και τα όσα είχαν βιώσει οι Έλληνες με εκτελέσεις και φρικτά βασανιστήρια. Και εκεί υπάρχουν μαρτυρίες για απόκοσμες φωνές και εμφανίσεις πνευμάτων. Εκεί ακούγονταν διάφοροι απόκοσμοι ήχοι αγνώστου προέλευσης. Σκιές έκαναν την εμφάνισή τους και ψίθυροι από το πουθενά σε έκαναν να ανατριχιάζεις.
Όταν οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το χωριό με σκοπό ουσιαστικά να το μεταφέρουν βορειότερα και να ξεκινήσουν εκεί τη ζωή τους από την αρχή, λέγεται, πως οι αυτοδιοικητικές αρχές τους ζήτησαν να τους εξηγήσουν τον λόγο που προχωράνε σε αυτή την κίνηση αλλά εκείνοι αρνήθηκαν πεισματικά να πουν οτιδήποτε.
Αυτό που ίσως είναι το πιο περίεργο απ όλα είναι πως αν σήμερα πάει κάποιος στο χωριό και επιχειρήσει να μπει μέσα στα εγκαταλελειμμένα σπίτια θα διαπιστώσει πως η φυγή των κατοίκων έγινε εσπευσμένα και σίγουρα χωρίς ιδιαίτερη προεργασία…
Η ακμή και η παρακμή ενός ορεινού χωριού
Η Μόρνα, ωστόσο, δεν έχει μόνο τη σκοτεινή της πλευρά. Έχει και την σκληρή της πλευρά που δεν αποκλείεται να είναι αυτή η υπεύθυνη για τη μετακόμιση του χωριού.
Πριν την απόλυτη παρακμή του, το χωριό είχε ζήσει για πολλά χρόνια την απόλυτη ακμή του.
Το δασικό σύμπλεγμα μεταξύ Σκοτεινών (Μόρνας) – Λιβαδίου – Φτέρης και Πλατανορέματος στα Πιέρια Όρη, καλύπτει μια έκταση 100.000 στρεμμάτων. Η οξιά του θεωρείται άριστης ποιότητας και από τις καλύτερες παγκοσμίως.
Εκεί, λοιπόν, για πολλές δεκαετίες λειτουργούσε το Κρατικό Εργοστάσιο Επεξεργασίας Ξύλου.
Όπως, μάλιστα, αναφέρει ο καθηγητής- ιστορικός Γιάννης Καζταρίδης ήταν τέτοια η ποιότητα της ξυλείας που έδινε η περιοχή που η Μόρνα επελέγη για να κατασκευαστεί η θαλαμηγός του βασιλιά Όθωνα με την ίδρυση του ελληνικού κράτους, το 1830. Το πλοίο κατασκευάστηκε από πιερική ξυλεία και ήταν το «καμάρι» του νεαρού βασιλιά των Ελλήνων.
Δρύες, πλατάνια, καστανιές και οξιές «στολίζουν» τα Πιέρια όρη από την αρχαιότητα. Σύμφωνα με αρχαία κείμενα πολλά καράβια ναυπηγήθηκαν στα παράλια της Κατερίνης από δέντρα που κάποτε φύτρωσαν και μεγάλωσαν εκεί.
Ενδεικτικό της ζωντάνιας και της οικονομικής ανάπτυξης που γνώρισε η περιοχή είναι το γεγονός ότι το 1956 το υπουργείο Εμπορίου, επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, αναγνωρίζοντας τη σημαντική συμβολή του εργοστασίου της Μόρνας στην Εθνική Οικονομία, απένειμε στους υπεύθυνους Χρυσό Μετάλλιο, στο πλαίσιο της ΔΕΘ.
Όλα αυτά, όμως, μέχρι το 1967 οπότε και μπαίνει λουκέτο στο εργοστάσιο. Οι μέρες της δόξας είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Η Μόρνα άρχισε να γίνεται ακόμα πιο σκοτεινή καθώς οι δουλειές λιγόστεψαν και οι νέοι άνθρωποι προτιμούσαν την εσωτερική (και όχι μόνο) μετανάστευση μέχρι που και όσοι έμειναν πίσω, αποφάσισαν να κάνουν το μεγάλο βήμα για ένα καλύτερο αύριο.
Εγκατέλειψαν τα Σκοτεινά και πήγαν μερικά χιλιόμετρα βορειότερα και έχτισαν τα Φωτεινά. Το μέρος εκεί είναι, όντως, πιο φωτεινό και η ποιότητα ζωής καλύτερη.
Φεύγοντας άφησαν πίσω τους τη σκοτεινιά, την κακή ενέργεια, τις παλιές ζωές τους και κυρίως ένα χωριό στο οποίο πλέον τα μόνα που κατοικούν είναι στοιχειωμένοι μύθοι και τρομακτικές ιστορίες για απόκοσμες φωνές και αινιγματικές οπτασίες γυμνών νεαρών κοριτσιών.
