Μία από τις μεγαλύτερες μου σκοτούρες ήταν το αν ήθελε κάποιος να κάνει σεξ μαζί μου, επειδή το βάρος μου με έκανε να νιώθω απωθητική.
Στη συνέχεια, όμως, κοιτάζω το ιστορικό μου (και τον νυν φίλο μου) και βλέπω ότι αυτή μου η ανησυχία έχει διαψευστεί σε πολλές περιπτώσεις.
Έχω υπάρξει χοντρή όλη μου τη ζωή.
Ήμουν χοντρό μωρό, χοντρό παιδί, χοντρή έφηβη, χοντρή φοιτήτρια, και τώρα που μιλάμε, είμαι χοντρή. Έχω περάσει εμμονικές φάσεις με δίαιτες, και ξαναπαίρνοντας τα κιλά, και ξανά πάλι δίαιτα, παγιδευμένη σε ένα φαύλο κύκλο, όπου όλες μου οι φίλες ήταν αδύνατες, ενώ οι πάντες ειδωλοποιούσαν το αδύνατο σώμα. Οι χρόνιοι βομβαρδισμοί από τις διαφημίσεις, οι σταρ του κινηματογράφου, τα μοντέλα – και οι υποτιθέμενοι εμπειρογνώμονες, οι οποίοι οικοδομούν τις αυτοκρατορίες τους πάνω στο αίσθημα της ανεπάρκειας και ανασφάλειας, που οι ίδιοι σου δημιουργούν – οδηγούν σε ένα αίσθημα μίσους για το σώμα σου, και ειδικά για τα σημεία, που δεν πλησιάζουν το 0% λίπους.
Αυτό το αίσθημα αυτο-μίσους εντείνεται κάθε χρόνο, περίπου αυτή την εποχή που πιάνουν οι ζέστες. Οπουδήποτε και αν γυρίσεις, το σώμα σου γίνεται αντικείμενο σχολιασμού, καθώς είναι καλοκαίρι και το σώμα σου δεν είναι «έτοιμο» για την παραλία. Οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα πώς να σου μιλήσουν γι’ αυτό, επειδή το λίπος έχει γίνει συνώνυμο της αποτυχίας. Και έτσι, μην μπορώντας να βρεις το δίκιο σου πουθενά, ούτε να μιλήσεις γι’ αυτό, προσπαθείς απεγνωσμένα να χάσεις αυτά τα επιπλέον κιλά, και παρ’ όλο που δεν έχεις καν χρήματα να πας διακοπές, το ρίχνεις στις δίαιτες και στους διαιτολόγους.
Μία δε, από τις μεγαλύτερες μου ανησυχίες ήταν το αν ήθελε κάποιος να κάνει σεξ μαζί μου, επειδή το βάρος μου με έκανε να νιώθω απωθητική. Στη συνέχεια, όμως, κοιτάζω το ιστορικό μου (και τον νυν φίλο μου), και βλέπω ότι αυτή μου η ανησυχία έχει διαψευστεί σε πολλές περιπτώσεις.
Αυτές οι αντιλήψεις, ίσως, φαίνονται πολύ απλοϊκές, αλλά όταν όλοι έχουν διαστρεβλώσει το πώς βλέπεις τον εαυτό σου και σε έχουν κάνει να βλέπεις μόνο τα κιλά σου, είναι δύσκολο να βρεις τον άνθρωπο μέσα σε τόσο «λίπος».
Το καλοκαιρινό μου σώμα είναι ήδη έτοιμο για την παραλία, και δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος στη Γη να μου πάρει πίσω αυτή την απόλαυση ή να με κάνει να νιώσω άσχημα, επειδή το σώμα μου έχει οριστεί από μια κουλτούρα που δεν μπορεί να δεχτεί τα παραπάνω κιλά. Έχασα πολλά χρόνια από τη ζωή μου λιώνοντας στην παραλία, επειδή φορούσα τζιν και ζακέτα, για να μην αποκαλυφθώ. Και για ποιό λόγο; Επειδή η κοινωνία μου είχε πει ότι θα φαινόμουν χάλια με σορτσάκι ή θα ήμουν σα φάλαινα με μαγιό.
Έχω μάθει ότι η αξία μου δεν ορίζεται από το σχήμα ή το μέγεθος του σώματός μου, ούτε από αυτό που επιλέγω να φάω. Αυτές οι σκέψεις, βέβαια, δεν εξαφανίζονται εν μία νυκτί. Κάποιες φορές, πρέπει να αρπάξουμε τη ζωή από τα μαλλιά και να ορμήσουμε – ακόμα και αν η ιδέα σε τρομοκρατεί ή τα μίντια σου λένε το αντίθετο.
Αναγκάζοντας τον εαυτό μου να βγει έξω με τα μπράτσα μου γυμνά, τα πόδια μου ελεύθερα και το μυαλό μου πιο δυνατό από ποτέ, ήταν, ίσως, ένα από τα καλύτερα πράγματα που έκανα για να ενισχύσω την αυτοεκτίμησή μου.
Πηγή: refinery29.com
