Ένα σήμα του Κ.Ο.Κ. μπορεί να κοστίσει αφαίρεση διπλώματος για 60 ημέρες και πρόστιμο 200 ευρώ. Πρόκειται για το σήμα με τον κόκκινο κύκλο στο κέντρο του οποίου δεν φιλοξενείται κάποιο άλλο διακριτικό.
Το γεγονός ότι πρόκειται για ένα σήμα που μοιάζει να είναι «άδειο» το κάνει να περνά πολλές φορές απαρατήρητο ενώ δεν είναι και λίγοι εκείνοι που αγνοούν την κρισιμότητα της σημασίας του, μολονότι η παραβίαση του επισύρει ένα βαρύ χρηματικό πρόστιμο και την αφαίρεση του διπλώματος οδήγησης και της άδειας κυκλοφορίας.
Ο χρυσός κανόνας για τα σήματα που φέρουν έναν κόκκινο κύκλο είναι ότι υποδεικνύουν κάποια απαγόρευση. Αυτό και μόνο, λοιπόν, αρκεί ώστε μας προβληματίσει και να μας κάνει να ξανασκεφτούμε την όποια μας κίνηση.
Στην περίπτωση που ο κόκκινος-απαγορευτικόςκύκλος τοποθετηθεί σε λευκό φόντο, τότε υποδεικνύει την πλήρη απαγόρευση κυκλοφορίας οχημάτων στον συγκεκριμένο δρόμο και στις δύο κατευθύνσεις.
Αντιθέτως, αν στο λευκό φόντο φιλοξενείται το σχήμα κάποιου οχήματος τότε η απαγόρευση αφορά μόνο τον τύπου του συγκεκριμένου οχήματος. Στο κέντρο του εν λόγω σήματος συναντάμε και το ωράριο κατά τη διάρκεια του οποίου εφαρμόζεται η πλήρης απαγόρευση κίνησης των οχημάτων.
Στην περίπτωση παραβίασης της απαγόρευσης κυκλοφορίας οχημάτων και προς τις δύο κατευθύνσεις, το χρηματικό πρόστιμο ανέρχεται στα 200 ευρώ ενώ προβλέπεται η αφαίρεση της άδειας οδήγησης και των πινακίδων κυκλοφορίας για διάστημα 10 ημερών. Τέλος, προστίθενται και 5 πόντοι στο ποινολόγιο του οδηγού, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά σε νέα αφαίρεση διπλώματος.
Γιατί οι γυναίκες σταυρώνουν τα πόδια τους όταν κάθονται;
Σύμφωνα με την ψυχολογία, ο τρόπος που καθόμαστε αποκαλύπτει πολλά για εμάς.
Πολιτιστικό και κοινωνικό πλαίσιο
Η συμπεριφορά του να σταυρώνει κανείς τα πόδια ενώ κάθεται είναι ένα φαινόμενο που δεν είναι μόνο προσωπικό, αλλά είναι βαθιά ριζωμένο σε συγκεκριμένα πολιτιστικά και κοινωνικά πλαίσια.
Σε όλη την ιστορία, οι κανόνες εθιμοτυπίας και οι κοινωνικές προσδοκίες σχετικά με τη γυναικεία στάση έχουν εξελιχθεί, επηρεάζοντας έτσι τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες παρουσιάζονται στους δημόσιους χώρους. Σε πολλούς πολιτισμούς, το σταύρωμα των ποδιών θεωρείται σημάδι σεμνότητας και κοσμιότητας, η οποία συχνά συνδέεται με τα ιδανικά της θηλυκότητας.
Από τα αρχαία χρόνια, οι στάσεις που υιοθετούν οι γυναίκες έχουν παρατηρηθεί και ρυθμιστεί. Στην Ευρώπη του 18ου αιώνα, για παράδειγμα, η τέχνη και η λογοτεχνία αντικατόπτριζαν ένα ιδεώδες ομορφιάς που περιλάμβανε μια στάση που εκλαμβανόταν ως κομψή και ταπεινή. Ωστόσο, αυτοί οι κανόνες δεν είναι καθολικοί. Στις ανατολικές κοινωνίες, για παράδειγμα, οι προσδοκίες μπορεί να είναι διαφορετικές και το σταυροδρόμι των ποδιών μπορεί να θεωρηθεί ως πράξη περιφρόνησης ή ασέβειας, τονίζοντας τη σημασία του πολιτισμικού πλαισίου στην ερμηνεία μιας τέτοιας συμπεριφοράς.
Με την πάροδο του χρόνου, η αντίληψη της θηλυκότητας έχει αλλάξει, αλλά το να σταυρώνει κανείς τα πόδια του παραμένει μια κοινή χειρονομία μεταξύ των γυναικών. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να είναι αποτέλεσμα κοινωνικοποίησης που τονίζει τη σημασία του να παρουσιάζεται κάποιος με κάποια χάρη και ψυχραιμία. Οι επιρροές της μόδας, των μέσων ενημέρωσης και της τέχνης συνεχίζουν να διαμορφώνουν αυτές τις συμπεριφορές, οι οποίες αντανακλούν όχι μόνο μια προσωπική επιλογή αλλά και τις κοινωνικές πιέσεις που εξακολουθούν να επιμένουν στο τρέχον πλαίσιο. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε πώς αυτοί οι κανόνες μπορούν να επηρεάσουν την άνεση και την ελευθερία κινήσεων των γυναικών, αποκαλύπτοντας την πολυπλοκότητα της ψυχολογίας πίσω από την απόφαση να σταυρώσει κανείς τα πόδια του.
Ψυχολογικές ερμηνείες
Σύμφωνα με την ψυχολογία, υπάρχουν αρκετοί λόγοι που οι γυναίκες συχνά σταυρώνουν τα πόδια τους όταν κάθονται — και δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη στάση ή την άνεση:
Αίσθημα άνεσης και αυτοπροστασίας: Το σταύρωμα των ποδιών δημιουργεί ένα φυσικό «φράγμα» ανάμεσα στο σώμα και τον έξω κόσμο. Πολλές γυναίκες νιώθουν έτσι πιο ασφαλείς ή πιο «μαζεμένες», ειδικά σε κοινωνικά περιβάλλοντα.
Ένδειξη θηλυκότητας και κομψότητας Σύμφωνα με έρευνες στη γλώσσα του σώματος, η στάση αυτή θεωρείται κομψή και εκφράζει σιγουριά, χάρη και αυτοπεποίθηση. Σε πολλές κουλτούρες, το σταύρωμα των ποδιών έχει συνδεθεί με τη θηλυκή γοητεία.
Ψυχολογική άνεση και συνήθεια Πολλές γυναίκες το κάνουν ασυναίσθητα, επειδή έτσι νιώθουν πιο χαλαρές ή απλώς έχουν συνηθίσει να κάθονται με αυτόν τον τρόπο από μικρές.
Μη λεκτικό μήνυμα: Ανάλογα με τη στιγμή, η στάση μπορεί να δηλώνει ενδιαφέρον, ντροπαλότητα ή ακόμα και απόσταση. Η γλώσσα του σώματος είναι πολύπλοκη — και κάθε λεπτομέρεια μετράει.
Η πράξη του σταυρώματος των ποδιών ενώ κάθεται μπορεί να ερμηνευτεί από διάφορες ψυχολογικές προοπτικές, αποκαλύπτοντας πτυχές της προσωπικότητας και της συναισθηματικής κατάστασης μιας γυναίκας. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να είναι ένδειξη αυτοπεποίθησης ή, αντίθετα, ντροπαλότητας και ευαλωτότητας. Οι γυναίκες που σταυρώνουν τα πόδια τους συχνά το κάνουν ως τρόπος δημιουργίας προσωπικού χώρου, προσφέροντας ένα συμβολικό φράγμα που τις προστατεύει από την άμεση αλληλεπίδραση με τους άλλους. Αυτή η στάση μπορεί να είναι μια εκδήλωση αυτοφροντίδας, μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα άνεσης σε κοινωνικές καταστάσεις που διαφορετικά θα ήταν άβολες.
Από ψυχαναλυτική άποψη, οι στάσεις του σώματος, συμπεριλαμβανομένου του σταυρώματος των ποδιών, συνδέονται στενά με συναισθηματικές και προσωπικές καταστάσεις. Για παράδειγμα, η ψυχολογία προτείνει ότι ένα κλειστό σταύρωμα των ποδιών μπορεί να αντανακλά αισθήματα ανασφάλειας ή άγχους, ενώ μια πιο ανοιχτή στάση μπορεί να υποδηλώνει αυτοπεποίθηση και συναισθηματικό άνοιγμα. Έτσι, η συμπεριφορική ψυχολογία εστιάζει όχι μόνο στην ίδια τη δράση, αλλά και στο τι μπορεί να επικοινωνεί σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Ο τρόπος με τον οποίο μια γυναίκα επιλέγει να σταυρώσει τα πόδια της μπορεί να παρέχει ενδείξεις για την ψυχική και συναισθηματική της κατάσταση, χρησιμεύοντας ως μια μη λεκτική μορφή επικοινωνίας.
Επιπλέον, είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη το πολιτιστικό και κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο εμφανίζεται αυτή η συμπεριφορά. Οι πολιτιστικοί κανόνες συχνά υπαγορεύουν πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι γυναίκες σε δημόσιους χώρους και το σταύρωμα των ποδιών μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά ανάλογα με το περιβάλλον. Σε ορισμένους πολιτισμούς, μπορεί να θεωρηθεί ως ένδειξη λεπτότητας, ενώ σε άλλους, μπορεί να ερμηνευθεί ως αμυντική στάση. Συμπερασματικά, το σταύρωμα των ποδιών είναι μια χειρονομία που, αν και συνηθισμένη, περιέχει διάφορες ψυχολογικές και συναισθηματικές ερμηνείες που ξεπερνούν τη φαινομενική απλότητά της.
Επίδραση στη μη λεκτική επικοινωνία
Το σταύρωμα των ποδιών είναι μια κοινή χειρονομία που παρατηρείται συχνά σε κοινωνικά και επαγγελματικά πλαίσια. Από ψυχολογική σκοπιά, αυτή η δράση μπορεί να έχει πολλαπλές έννοιες και επιπτώσεις στο πώς γίνεται αντιληπτό ένα άτομο μέσα σε μια αλληλεπίδραση. Η θέση των ποδιών μπορεί να αντανακλά στάσεις, συναισθηματικές καταστάσεις και προθυμία να συμμετάσχετε στη συζήτηση. Για παράδειγμα, μια στάση με σταυροπόδι μπορεί να ερμηνευτεί ως σημάδι κλεισίματος ή επιφύλαξης, υποδηλώνοντας ότι το άτομο αισθάνεται άβολα ή προστατεύει τον προσωπικό του χώρο. Αυτός ο τύπος γλώσσας του σώματος μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται η συνομιλία.
Από την άλλη, μια ανοιχτή στάση, στην οποία τα πόδια δεν είναι σταυρωμένα, στέλνει συχνά ένα μήνυμα δεκτικότητας και διάθεσης για επικοινωνία. Έρευνα στην κοινωνική ψυχολογία έχει δείξει ότι οι χειρονομίες και οι στάσεις των ποδιών παίζουν βασικό ρόλο στην ερμηνεία της πρόθεσης και της εμπιστοσύνης σε μια συνομιλία. Για παράδειγμα, το να σταυρώνετε τα πόδια σας προς κάποιον μπορεί να δείχνει ενδιαφέρον, ενώ το να τα σταυρώνετε μπορεί να υποδηλώνει αδιαφορία ή περιφρόνηση.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι το πολιτισμικό πλαίσιο επηρεάζει επίσης τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύεται αυτή η χειρονομία. Σε ορισμένους πολιτισμούς, το να σταυρώνεις τα πόδια σου θεωρείται ένδειξη σεβασμού, ενώ σε άλλους μπορεί να θεωρηθεί αγενές. Αυτό υπογραμμίζει τη σημασία της πολιτισμικής ευαισθητοποίησης σχετικά με τη μη λεκτική επικοινωνία. Οι γυναίκες, ειδικότερα, συχνά σταυρώνουν τα πόδια τους διαφορετικά από τους άνδρες, γεγονός που μπορεί επίσης να επηρεάσει τις αντιλήψεις των άλλων για την εμπιστοσύνη και την εξουσία τους.
Επίδραση στη μη λεκτική επικοινωνία
Το σταύρωμα των ποδιών είναι μια κοινή χειρονομία που παρατηρείται συχνά σε κοινωνικά και επαγγελματικά πλαίσια. Από ψυχολογική σκοπιά, αυτή η δράση μπορεί να έχει πολλαπλές έννοιες και επιπτώσεις στο πώς γίνεται αντιληπτό ένα άτομο μέσα σε μια αλληλεπίδραση. Η θέση των ποδιών μπορεί να αντανακλά στάσεις, συναισθηματικές καταστάσεις και προθυμία να συμμετάσχετε στη συζήτηση. Για παράδειγμα, μια στάση με σταυροπόδι μπορεί να ερμηνευτεί ως σημάδι κλεισίματος ή επιφύλαξης, υποδηλώνοντας ότι το άτομο αισθάνεται άβολα ή προστατεύει τον προσωπικό του χώρο. Αυτός ο τύπος γλώσσας του σώματος μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται η συνομιλία.
Από την άλλη, μια ανοιχτή στάση, στην οποία τα πόδια δεν είναι σταυρωμένα, στέλνει συχνά ένα μήνυμα δεκτικότητας και διάθεσης για επικοινωνία. Έρευνα στην κοινωνική ψυχολογία έχει δείξει ότι οι χειρονομίες και οι στάσεις των ποδιών παίζουν βασικό ρόλο στην ερμηνεία της πρόθεσης και της εμπιστοσύνης σε μια συνομιλία. Για παράδειγμα, το να σταυρώνετε τα πόδια σας προς κάποιον μπορεί να δείχνει ενδιαφέρον, ενώ το να τα σταυρώνετε μπορεί να υποδηλώνει αδιαφορία ή περιφρόνηση.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι το πολιτισμικό πλαίσιο επηρεάζει επίσης τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύεται αυτή η χειρονομία. Σε ορισμένους πολιτισμούς, το να σταυρώνεις τα πόδια σου θεωρείται ένδειξη σεβασμού, ενώ σε άλλους μπορεί να θεωρηθεί αγενές. Αυτό υπογραμμίζει τη σημασία της πολιτισμικής ευαισθητοποίησης σχετικά με τη μη λεκτική επικοινωνία. Οι γυναίκες, ειδικότερα, συχνά σταυρώνουν τα πόδια τους διαφορετικά από τους άνδρες, γεγονός που μπορεί επίσης να επηρεάσει τις αντιλήψεις των άλλων για την εμπιστοσύνη και την εξουσία τους. Αυτή η πολυπλοκότητα στην ερμηνεία υπογραμμίζει περαιτέρω τη σημασία της ψυχολογίας στη μη λεκτική επικοινωνία και τον αντίκτυπο που έχει στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.
Συνέπειες για την κοινωνική αντίληψη
Η πράξη του να σταυρώνει κανείς τα πόδια του ενώ κάθεται είναι μια χειρονομία που, πέρα από την απλή φυσική του εμφάνιση, μπορεί να έχει μια σειρά από επιπτώσεις στην κοινωνική αντίληψη των γυναικών. Από ψυχολογική άποψη, αυτή η δράση μπορεί να ερμηνευθεί με διάφορους τρόπους, καθώς συνδέεται συχνά με ένα σύνολο στερεοτύπων για το φύλο. Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το να σταυρώσει κανείς τα πόδια προβάλλει μια εικόνα θηλυκότητας, εκλέπτυνσης ή ακόμα και ευπάθειας. Αυτές οι ερμηνείες μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι γυναίκες τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό περιβάλλον.
Επιπλέον, η ανάγκη ρήξης με ορισμένα κλισέ γίνεται κρίσιμη στο σύγχρονο πλαίσιο. Καθώς οι κανόνες του φύλου εξελίσσονται, το ίδιο συμβαίνει και με τις προσδοκίες για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι γυναίκες. Ενώ το να σταυρώσει κανείς τα πόδια μπορεί να θεωρηθεί μια κλασική χειρονομία κομψότητας, μπορεί να είναι ωφέλιμο να αναγνωρίσουμε τη σχέση του με περιορισμούς που επιβάλλονται από ξεπερασμένα στερεότυπα. Η ενθάρρυνση μιας αλλαγής αυτής της αντίληψης θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρόοδο προς μεγαλύτερη ισότητα των φύλων, όπου οι γυναίκες δεν αισθάνονται πλέον αναγκασμένες να συμμορφώνονται με ορισμένες στάσεις για να γίνουν αποδεκτές.
Αυτοί οι παράγοντες δείχνουν ότι η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο στην κοινωνική αντίληψη των γυναικών και στη γλώσσα του σώματός τους και ότι η χειρονομία σταυρωμένα πόδια θα μπορούσε να αποτελέσει αφετηρία για έναν ευρύτερο διάλογο για την ισότητα και την αυτοέκφραση.
Την Αργεντινή έχει συγκλονίσει η φρικτή δολοφονία τριών γυναικών, η οποία μεταδόθηκε ζωντανά, ενώ είχε προηγηθεί ο βασανισμός τους
Τρεις γυναίκες βιάστηκαν και δολοφονήθηκαν σε ζωντανή μετάδοση στο Instagram, αφού παρασύρθηκαν σε «σπίτι του τρόμου»
Η δολοφονία τριών νεαρών γυναικών στην Αργεντινή, των οποίων τα βασανιστήρια από ύποπτους εμπόρους ναρκωτικών μεταδόθηκαν ζωντανά σε μια ιδιωτική ομάδα στο Instagram, προκάλεσε σοκ σε μια χώρα που δεν είναι συνηθισμένη σε τέτοια ακραία επίπεδα βίας σχετικής με τα ναρκωτικά.
Πώς αιχμαλωτίστηκαν και δολοφονήθηκαν οι γυναίκες στην Αργεντινή
Η Μπρέντα ντελ Καστίγιο, 20 ετών, η Μορένα Βέρντι, 20 ετών, και η Λάρα Γκουτιέρες, 15 ετών, εξαφανίστηκαν την Παρασκευή, αφού παρασύρθηκαν σε ένα σπίτι στα προάστια του Μπουένος Άιρες με την υπόσχεση ότι θα πληρωθούν 300 δολάρια για να συμμετάσχουν σε ένα «σεξ πάρτι».
Αντ’ αυτού, σύμφωνα με τις αρχές, αιχμαλωτίστηκαν και βασανίστηκαν από τους εμπόρους ναρκωτικών, οι οποίοι μετέδωσαν ζωντανά την κακοποίηση σε 45 άτομα μέσω μιας κλειστής ομάδας στο Instagram, πριν τις σκοτώσουν και τις θάψουν σε πλαστικές σακούλες έξω από το σπίτι.
Φρικιαστικά ευρήματα
Με βάση αστυνομικές πηγές που επικαλούνται διεθνή μέσα, οι δράστες φέρεται να έκοψαν τα δάχτυλα της Γκουτιέρες, σκότωσαν την Βέρντι βάζοντας της μια σακούλα στο κεφάλι για να προκαλέσουν ασφυξία, ενώ η ντελ Καστίγιο βρέθηκε νεκρή με κάταγμα στο κρανίο και ανοιγμένο το στομάχι της.
Τιμωρία και εκδίκηση
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι έμποροι ναρκωτικών σχεδίασαν τους φόνους ως τιμωρία και εκδίκηση, αφού μία από τις γυναίκες έκλεψε ένα πακέτο κοκαΐνης από έναν από τους εμπόρους, τον φερόμενο ως αρχηγό μιας εγκληματικής ομάδας σε μια περιθωριοποιημένη γειτονιά γνωστή ως Villa 1-11-14, σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian.
Δείτε το βίντεο από το μέρος που έγινε το άγριο έγκλημα – ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ:
Triple femicidio en Florencio Varela: Lara (15), Brenda (20) y Morena (20), las torturas habrían sido transmitidas en vivo.
Se difundió la vivienda donde habrían sido asesinadas las tres jóvenes Fuente: Clarín pic.twitter.com/C63CAQzQlF
«Προσπαθούσαν να στείλουν ένα μήνυμα: αυτό συμβαίνει σε όσους κλέβουν ναρκωτικά από μένα», δήλωσε ο Χαβιέρ Αλόνσο, υπουργός Ασφάλειας της επαρχίας του Μπουένος Άιρες, σε συνέντευξη Τύπου.
Τέσσερις συλλήψεις
Μέχρι στιγμής, οι αρχές έχουν συλλάβει δύο άνδρες και δύο γυναίκες. Δύο από τους συλληφθέντες είχαν προσληφθεί από την εγκληματική ομάδα για να καθαρίσουν το χώρο μετά τις δολοφονίες.
Η είδηση του φρικτού εγκλήματος ώθησε τους συγγενείς των γυναικών και φεμινιστικές και ανθρωπιστικές οργανώσεις να οργανώσουν διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα, απαιτώντας δικαιοσύνη.
«Μου την πήραν και θέλω να πληρώσουν για αυτό που έκαναν», δήλωσε η μητέρα της Μπρέντα ντελ Καστίγιο στους δημοσιογράφους. «Θέλω να πληρώσουν όλοι».
Η κουλτούρα εγκληματικότητας
Το έγκλημα έχει συγκλονίσει μια χώρα που δεν είναι συνηθισμένη σε τέτοια επίπεδα βίας που σχετίζεται με τα ναρκωτικά, όπως είναι πιο συνηθισμένο σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως το Μεξικό, η Κολομβία και ο Ισημερινός.
«Όταν οι ναρκομανείς χρησιμοποιούν αυτό το επίπεδο σκληρότητας – δεν επιτίθενται ο ένας στον άλλο ή στην αστυνομία, αλλά στοχεύουν ευάλωτα θύματα – αυτό σημαίνει ότι κάτι αλλάζει και ότι οι ηγέτες του εγκλήματος προσπαθούν να επιδείξουν τη δύναμή τους, κάτι που είναι πολύ ανησυχητικό», δήλωσε ο Ζερμάν ντε λος Σάντος, ερευνητικός δημοσιογράφος που καλύπτει το οργανωμένο έγκλημα.
Η βία εξαπλώνεται
Όπως αναφέρει ο Guardian, ακτιβιστές και εκκλησιαστικοί λειτουργοί στις φτωχές γειτονιές του Μπουένος Άιρες προειδοποιούν για την επέκταση των εγκληματικών οργανώσεων σε ευάλωτες περιοχές της πρωτεύουσας της Αργεντινής.
Λένε ότι αυτές οι ομάδες εκμεταλλεύονται την αυξανόμενη φτώχεια καθώς και τις περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες υπό τον ακροδεξιό πρόεδρο Χαβιέρ Μιλέι, για να στρατολογούν νέους που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα.
Στο έλεος συμμοριών
«Βλέπουμε ότι μεγάλες περιοχές έχουν αφεθεί στο έλεος μικρών και μεγάλων μαφιών ναρκωτικών, οι οποίες διείσδυσαν και κατέληξαν να κυριαρχούν στη ζωή και τη συνείδηση του λαού μας, ειδικά των παιδιών και των νέων, δημιουργώντας μια πραγματική κουλτούρα παραβατικότητας και εγκληματικότητας», ανέφερε σε δελτίο τύπου η καθολική επισκοπή του Σαν Χούστο, όπου ζούσαν οι γυναίκες.
Ανέφερε ότι «όταν το κράτος απουσιάζει», επιτρέπει σε μια «κουλτούρα καταστροφής και θανάτου να αναπτυχθεί και να προχωρήσει ανεξέλεγκτα».
Σοκ στον χώρο της τηλεόρασης προκαλεί η απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης για γνωστό παρουσιαστή, ο οποίος καταδικάστηκε να καταβάλει 10.000 ευρώ σε πρώην σύντροφό του, μετά τη διαρροή προσωπικού τους βίντεο.
Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, ο παρουσιαστής δημοσιοποίησε το υλικό μετά τον χωρισμό τους, προκαλώντας ανεπανόρθωτη ηθική και ψυχολογική βλάβη στη γυναίκα, η οποία –όπως κατατέθηκε– οδηγήθηκε σε βαθιά κατάθλιψη και φαρμακευτική αγωγή.
Η υπόθεση επανέρχεται στο προσκήνιο καθώς, παρά την αστική καταδίκη, το επίμαχο υλικό συνεχίζει να κυκλοφορεί στα δημοσιογραφικά γραφεία επιτείνοντας την ψυχολογική πίεση και την απόγνωση του θύματος, με την ίδια να μην ξέρει πώς να διαχειριστεί τον καταιγισμό των δημοσιογράφων που την έχουν «τρελάνει» προκειμένου να τους δώσει μία συνέντευξη.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο εν λόγω κύριος παρουσιάζεται και εμφανίζεται στην τηλεοπτική εκπομπή της Σταματίνας Τσιμτσιλή «Happy Day», η οποία σημειώνει μάλιστα ιδιαίτερα υψηλά νούμερα τηλεθέασης. Φυσικά, η γνωστή παρουσιάστρια δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την υπόθεση – κάτι που πρέπει να ξεκαθαριστεί εξαρχής. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί αναμένουν ένα σχόλιό της για τη σοβαρή αυτή υπόθεση που αγγίζει έμμεσα την εκπομπή της.
Το χρονικό
Πιο συγκεκριμένα, ο καταδικασθείς φαίνεται πως τράβηξε το «απαγορευμένο» υλικό ενώ είχε σχέση με τη γυναίκα, όμως όταν χώρισαν και η ίδια του ζήτησε να το διαγράψει, εκείνος όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά συναντήθηκε με τον επόμενο σύντροφό της, τον οποίο είχε γνωρίσει μέσω του θύματος και του έδειξε το βίντεο, με αποτέλεσμα ο σύντροφος να την καθυβρίσει αλλά και να τη χωρίσει.
Αν και η αρχική αξίωση του θύματος, ανήρχετο στο ποσό των 50.000 ευρώ, τελικά η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών αναφέρει πως «ο εναγόμενος πρέπει να καταβάλλει στην ενάγουσα το ποσό των 10.000 ευρώ» αλλά και τα δικαστικά έξοδα που ανέρχονται στο ποσό των 400 ευρώ.
Όλη η ιστορία ξεκινά το 2012. Όπως αναφέρεται στη δικογραφία:
«Αποδείχτηκαν τα ακόλουθα περιστατικά: Η ενάγουσα γνωρίστηκε με τον εναγόμενο το έτος 2012 και από το έτος αυτό μέχρι το έτος 2015 διατηρούσε ερωτική – περιστασιακή σχέση και μετά την διακοπή της, συνέχισαν να είναι δυο καλοί φίλοι και να έρχονται σε επαφή λόγω του κοινού φιλικού περιβάλλοντος του. Στα πλαίσια της μεταξύ τους σχέσης, ο εναγόμενος είχε προβεί στην καταγραφή με το κινητό του τηλέφωνο προσωπικών στιγμών ερωτικού περιεχομένου με την προϋπόθεση ότι θα τα διέγραφε αμέσως ενώ η ενάγουσα του είχε απαγορεύσει να τα χρησιμοποιήσει με οποιοδήποτε τρόπο».
Όμως παρά τις διαβεβαιώσεις ότι το υλικό είχε διαγραφεί, δεν το έπραξε. Και έναν χρόνο αργότερα, τον Ιούλιο του 2016, η γυναίκα υφίσταται ένα ισχυρό σοκ.
Ειδικότερα όπως αναφέρεται:
«Στις 26 Ιουλίου 2016 πληροφορήθηκε και από τον τότε σύντροφό της, τον οποίο γνώριζε ο εναγόμενος, καθώς η ενάγουσα τους είχε συστήσει και έκαναν παρέα, ότι συναντήθηκε με τον εναγόμενο. Μάλιστα το γεγονός αυτό, της συνάντησης με τον σύντροφο της συνομολογεί και ο ίδιος ο εναγόμενος με τις νόμιμα και εμπρόθεσμα κατατεθειμένες προτάσεις του. Ο τότε σύντροφος της λοιπόν την πληροφόρησε ότι στην ανωτέρω συνάντηση ο εναγόμενος του επέδειξε οπτικοακουστικό υλικό – βίντεο που παρουσίαζε την ίδια και τον εναγόμενο σε άκρως προσωπικές στιγμές ερωτικού περιεχομένου εν αγνοία και χωρίς τη συναίνεση της. Μάλιστα, ο τότε σύντροφός της κατόπιν αυτού διέκοψε κάθε επαφή μαζί της εξυβρίζοντας τη χυδαία, ενώ αυτοτραυματίστηκε στο χέρι του, εξαιτίας του έντονου θυμού που βίωσε και της συναισθηματικής φόρτισης του».
Το θύμα, κινείται άμεσα και σπεύδει να υποβάλλει μήνυση σε βάρος του, πλην όμως όπως αναφέρεται εκδικάστηκε και στη συνέχεια αρχειοθετήθηκε.
Όπως αναφέρεται: «Η ενάγουσα, αμέσως χωρίς χρονοτριβή στις 29 Ιουλίου 2016 εμφανίστηκε στο Τμήμα Ασφαλείας Παλαιού Φαλήρου και υπέβαλε έγκληση – μήνυση κατά του εναγομένου για δυσφήμιση και παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, για την οποία σχηματίστηκε ποινική δικογραφία, ενώ στη συνέχεια ασκήθηκε ποινική δίκη δίωξη κατά του εναγομένου για το αδίκημα ΠΚ 362. Στις 21 Σεπτεμβρίου 2021, εκδικάστηκε ενώπιον του ΣΤ’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, ωστόσο η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο».
Όμως δεν το βάζει κάτω και εξακολουθεί να τρέχει μέσω του δικηγόρου της κ. Απόστολου Λύτρα την υπόθεση, σε αστικό επίπεδο και καταθέτει σε βάρος του παρουσιαστή αγωγή:
«Η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι με τις παραπάνω ενέργειες του ο εναγόμενος, ενήργησε χωρίς να λάβει την άδεια της και με σκοπό το διασυρμό της στο στενό αλλά και στον ευρύτερο κύκλο της, πράγμα που πέτυχε με αποτέλεσμα να έχει υποστεί σοβαρή προσβολή στην προσωπικότητα της και σε διαπροσωπικό επίπεδο, αποτέλεσμα το οποίο συνδέεται αιτιωδώς με τις ανωτέρω ενέργειες του εναγομένου. Η ενάγουσα ισχυρίστηκε ότι η προπεριγραφόμενη παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του εναγομένου, προξένησε σε αυτή ηθική βλάβη για την αποκατάσταση της οποίας δικαιούται χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 50.000 ευρώ. Ο εναγόμενος ισχυρίζεται ότι η ενάγουσα άσκησε καταχρηστικά (αναφέρεται στην αγωγή) αφού δεν έσπευσε να ασκήσει τα αγωγικά της δικαιώματα άμεσα και χωρίς χρονοτριβή, αλλά μετά την πάροδο επτά ετών, ενώ οι φιλικές σχέσεις που διατηρούσε με τον εναγόμενο καθιστά αδικαιολόγητη την προσφυγή της στην δικαιοσύνη».
Η ποινική δικογραφία που περιέργως τέθηκε στο αρχείο
Σε άλλη παράγραφο αναφορικά με το αποτέλεσμα της μήνυσης και την αρχειοθέτηση αναφέρεται πως το αποτέλεσμα δεν δεσμεύει το δικαστήριο στο ζήτημα της αστικής αξίωσης καθώς σύμφωνα με την απόφαση:
«Η συμπεριφορά του εναγομένου αποτελεί παράνομη συμπεριφορά είναι δε και υπαίτια καθώς αποδείχτηκε υπαιτιότητα του. Περαιτέρω ενόψει του γεγονότος ότι ποινική υπόθεση τέθηκε στο αρχείο υποχρεωτικά από το ποινικό δικαστήριο, λόγω παραγραφής του αξιόποινου, το οποίο δεν διερεύνησε καν το ποινικό αδίκημα, δε δεσμεύει το παρόν δικαστήριο, διότι θα ήταν άλλωστε αντίθετο με τους ισχύοντες κανόνες των άρθρων 914 και 932 ΑΚ, η υποχρεωτική απαλλαγή του κατηγορουμένου στην ποινική δίκη, δυνάμει νόμου να αποτελεί, λόγω υποχρεωτικής μη ευθύνης του κατά τα αστικό δίκιο».
Ο σύντροφος τα βρήκε με τον παρουσιαστή
Αν και σύμφωνα με την απόφαση, ο τότε σύντροφος της όχι μόνο είδε το βίντεο με τους δύο πρώην εραστές και μάλιστα έχασε την ψυχραιμία του, την πήρε τηλέφωνο και την καθύβρισε και τη χώρισε, εντούτοις όταν κλήθηκε ως μάρτυρας, αρνήθηκε ότι ο παρουσιαστής του το έδειξε.
«Ο τότε σύντροφος της ενάγουσας κλήθηκε για να εξεταστεί ως μάρτυρας στις 24 Σεπτεμβρίου 2017, στα πλαίσια της προκαταρκτικής εξέτασης, κατέθεσε ενόρκως ότι: «Ουδέποτε είδα βίντεο από τον παρουσιαστή, ερωτικού περιεχομένου μεταξύ αυτού και της τότε συντρόφου μου».
Όμως όπως αναφέρεται στη δικογραφία, δεν έπεισε καθώς όπως επισημαίνεται: «Αποδεικνύεται το ακριβώς αντίθετο από τα μηνύματα που αντάλλαξαν προγενέστερα με την ενάγουσα, τα οποία έχουν αποσταλεί από το αριθμό του κινητού τηλεφώνου του συντρόφου της, στο κινητό τηλέφωνο της ενάγουσας κατά το χρονικό εκείνο διάστημα που συνέβη το επίδικο γεγονός, η οποία εκτύπωση των απεσταλμένων τηλεφωνικών μηνυμάτων αποτέλεσε αναγνωστέο έγγραφο της ποινικής δικογραφίας όπου ρητά της αναφέρει: «Στο βίντεο μια χαρά του έγλειφες την π@@@». Άλλωστε απεδείχθη ότι ο τότε σύντροφος της, υπέπεσε στην ανωτέρω αντίφαση διότι δεν επιθυμούσε να εμπλακεί ως μάρτυρας στην αντιδικία των διαδίκων καθώς, όπως κατέθεσε προανακριτικά, με τον εναγόμενο «είχαν δεθεί φιλικά».
«Την αποκαλούσε π@@@@, τ@@@@»
Για την επίδειξη του επίμαχου βίντεο από τον παρουσιαστή κατέθεσαν η κολλητή φίλη της γυναίκας και η ανιψιά της όπως αναφέρεται: «Μια φίλη της ενάγουσας επί 17 έτη όσο και η ανιψιά της ενάγουσας βεβαιώνουν ενόρκως την επίδειξη του βίντεο.
Η πρώτη χαρακτηριστικά αναφέρει στην ένορκη βεβαίωση της: “Το απόγευμα της 26ης Ιουλίου 2016 είμαστε με τη φίλη μου και με την την ανιψιά της, με την οποία είμαστε στενές φίλες, στο σπίτι της φίλης μου, όταν την κάλεσε ο τότε σύντροφος της, ο όποιος ούρλιαζε στο τηλέφωνο, με αποτέλεσμα να τον ακούμε πεντακάθαρα και οι δύο δηλαδή εγώ και η ανιψιά της και οργισμένος με απολύτως εξευτελιστικές και χυδαίες εκφράσεις, άρχισε να την εξυβρίζει και της είπε πως ο παρουσιαστής, του είχε επιδείξει ένα βίντεο που απεικόνιζε ερωτικές προσωπικές στιγμές της ενάγουσας με τον παρουσιαστή”.
Η ανιψιά στην ένορκη βεβαίωση της ανέφερε πως “Ο τότε σύντροφος της φώναζε τόσο δυνατά στο τηλέφωνο ώστε εμείς που ήμασταν εκεί, εκείνη την ώρα τον ακούσαμε να την εξυβρίζει πολύ χυδαία και να την αποκαλεί π@@@@ και τ@@@@, να ουρλιάζει πως ο παρουσιαστής, του έδειξε βίντεο κατά το οποίο συνευρίσκονταν με την ενάγουσα και μάλιστα, περιέγραφε και σκηνές από το βίντεο».
Ο διασυρμός και η ψυχολογική κατάρρευση
Όπως αναφέρεται στη δικογραφία αποδεικνύεται ότι το επίμαχο βίντεο ερωτικού περιεχομένου που επέδειξε ο παρουσιαστής στον τότε σύντροφό της γυναίκας, τον εξόργισε και τον έκανε να την καθυβρίσει και να τη χωρίσει διακόπτοντας κάθε σχέση μαζί της καθώς κλονίστηκε η εμπιστοσύνη του, την οδήγησε σε ψυχολογική κατάρρευση.
Μάλιστα, σε αυτό το σημείο υπογραμμίζεται ότι ο παρουσιαστής:
«Προέβη σκόπιμα γνωρίζοντας πολύ καλά τις επιπτώσεις που θα είχε αυτό στην προσωπική ζωή της ενάγουσας. Συνεπεία λοιπόν της αυθαίρετης, χωρίς την συναίνεση της ενάγουσας, μετάδοσης των προσωπικών ερωτικών στιγμών με τον εναγόμενο που συνιστούν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και τις προσβολές της τιμής και της υπόληψης έως της, εφόσον ανιχνεύεται ξεκάθαρα “σκοπός εξυβρίσεως” του εν λόγω προσώπου, ήτοι σκοπός προσβολής της προσωπικότητας δια της παραδόσεως αυτής στη δημόσια χλεύη και του εξευτελισμού της, η ενάγουσα είχε υποστεί σοβαρή προσβολή στην προσωπικότητα της και τούτο διότι η παρά την θέλησή της διαπόμπευση, της προκαλούσε συνεχές και έντονο άγχος στη συνέχεια της ζωής της, καθώς δεν μπορούσε να γνωρίζει ποιος μπορεί να έχει πρόσβαση σ’ αυτό υλικό, καθώς και ένα βαθύ αίσθημα ντροπής ταπείνωσης και αναξιότητας για τον εαυτό της. Για τους λόγους αυτούς, η ενάγουσα εκδήλωνε όλα τα τυπικά συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης που εκδηλώνουν άνθρωποι που έχουν δεχθεί ανάλογη ψυχολογική βία».
Στη βοτανική, ο όρος πολυετές χρησιμοποιείται για να διαφοροποιήσει ένα φυτό από τα μικρότερης διάρκειας ετήσια και διετές. Έχει λοιπόν οριστεί ως φυτό που ζει πάνω από 2 χρόνια
Η κηπουρική μπορεί να είναι ένα ιδιαίτερα απολαυστικό χόμπι, αλλά δεν έχουν όλοι τον χρόνο ή την ενέργεια να συντηρούν έναν κήπο που απαιτεί μεγάλη φροντίδα.
Γκαϊλάρδια
Ευτυχώς, υπάρχουν πολυάριθμα πολυετή ανθοφόρα φυτά που χρειάζονται ελάχιστη φροντίδα και παρ’ όλα αυτά χαρίζουν εντυπωσιακή ομορφιά κάθε χρόνο. Αυτά τα ανθεκτικά φυτά είναι ιδανικά τόσο για πολυάσχολους κηπουρούς όσο και για αρχάριους.
Σε αυτό το άρθρο θα δούμε 12 κορυφαία πολυετή ανθοφόρα φυτά που ανθίζουν ακόμη κι αν δεν τα φροντίζετε. Δεν είναι μόνο όμορφα αλλά και ανθεκτικά, κατάλληλα για διάφορα κλίματα και εδάφη. Είτε έχετε ηλιόλουστο είτε σκιερό κήπο, θα βρείτε το ιδανικό φυτό για εσάς.
1. Λεβάντα
Η λεβάντα είναι ένα ιδιαίτερα δημοφιλές πολυετές φυτό, γνωστό για το υπέροχο άρωμα και τα μωβ άνθη του. Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστα σημεία με καλά στραγγιζόμενο έδαφος και είναι ανθεκτική στην ξηρασία. Μπορεί να φτάσει σε ύψος 30–90 εκ., ενώ τα άνθη της προσελκύουν μέλισσες και πεταλούδες. Ένα ετήσιο κλάδεμα μετά την ανθοφορία βοηθάει στη διατήρηση του σχήματος, αν και ακόμη και χωρίς αυτό η λεβάντα συνεχίζει να ανθίζει πλούσια.
2. Κρίνοι ή Κάλλα
Οι κρίνοι της ημέρας είναι εξαιρετικά ανθεκτικά φυτά που προσαρμόζονται σε ποικιλία εδαφών και φωτισμού. Παράγουν εντυπωσιακά, χωνοειδή άνθη από τις αρχές του καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο. Κάθε άνθος διαρκεί μία μέρα, αλλά το φυτό βγάζει συνεχώς νέα μπουμπούκια. Μπορούν να φτάσουν σε ύψος από 30 εκ. έως 1,2 μ. και εξαπλώνονται εύκολα, καλύπτοντας μεγάλες εκτάσεις με χρώμα.
3. Εχινάκεια
Η εχινάκεια έχει άνθη που θυμίζουν μαργαρίτες, με χαρακτηριστικό κωνικό κέντρο. Διατίθεται σε μωβ, ροζ, κίτρινο και λευκό. Αναπτύσσεται καλύτερα στον ήλιο, φτάνει σε ύψος 60–120 εκ. και είναι ανθεκτική στην ξηρασία. Προσελκύει μέλισσες, πεταλούδες και πουλιά, κάνοντάς την ιδανική για κήπους που ενισχύουν τη βιοποικιλότητα.
4. Ρουτμπέκια
Με έντονα κίτρινα πέταλα και σκούρο καφέ κέντρο, τα φυτά αυτά χαρίζουν χαρούμενη νότα στον κήπο. Αναπτύσσονται σε πλήρη ήλιο ή μισοσκιερά μέρη και φτάνουν τα 60–90 εκ. ύψος. Ανθεκτικά στην ξηρασία και στα ελάφια, ανθίζουν από τα μέσα του καλοκαιριού ως το φθινόπωρο.
5. Σέδο
Το σέδο, γνωστό και ως «stonecrop», είναι παχύφυτο με σαρκώδη φύλλα και αστερόμορφα άνθη. Ευδοκιμεί σε φτωχά, πετρώδη εδάφη και ηλιόλουστα σημεία. Φτάνει από 15 εκ. έως 60 εκ. και αποτελεί εξαιρετική επιλογή για βραχόκηπους.
6. Χόστα
Οι χόστες ξεχωρίζουν για το εντυπωσιακό φύλλωμά τους, σε ποικιλία μεγεθών και χρωμάτων. Αναπτύσσονται στη σκιά ή σε περιοχές με ελάχιστο ήλιο και προτιμούν υγρό αλλά καλά στραγγιζόμενο έδαφος. Παράγουν και μίσχους με μωβ ή λευκά άνθη το καλοκαίρι.
7. Αχιλλέα
Η αχιλλέα έχει λεπτό φύλλωμα και επίπεδα άνθη σε άσπρο, κίτρινο, ροζ ή κόκκινο. Ανθεκτική στην ξηρασία και στο κρύο, φτάνει τα 60–120 εκ. και ανθίζει από το καλοκαίρι έως το φθινόπωρο. Χρησιμοποιείται και στη βοτανοθεραπεία.
8. Ρώσικο φασκόμηλο ή Περοβσκία
Με ασημί φύλλωμα και μωβ-μπλε άνθη, το ρώσικο φασκόμηλο χαρίζει αέρινη ομορφιά. Φτάνει σε ύψος 90–150 εκ., αγαπά τον ήλιο και είναι ανθεκτικό στην ξηρασία. Το άρωμά του απωθεί λαγούς και ελάφια.
9. Νεπέτα
Η Νεπέτα έχει αρωματικό φύλλωμα και μωβ άνθη που εμφανίζονται από την άνοιξη ως το φθινόπωρο. Αναπτύσσεται σε ήλιο ή μισή σκιά, φτάνει 30–90 εκ. και προσελκύει μέλισσες και πεταλούδες.
10. Κορέοψη
Με χαρούμενα, μαργαριτοειδή άνθη σε κίτρινο, ροζ ή κόκκινο, η κορέοψις χαρίζει χρώμα από το καλοκαίρι ως το φθινόπωρο. Ανθεκτική στην ξηρασία, φτάνει 30–90 εκ. ύψος και δεν προτιμάται από ελάφια ή λαγούς.
11. Μελισσοβάλσαμο ή Μονάρντα
Με σωληνοειδή άνθη σε κόκκινο, ροζ, μωβ ή λευκό, η μονάρδα προσελκύει μέλισσες, πεταλούδες και κολιμπρί. Φτάνει τα 60–120 εκ., αγαπά τον ήλιο ή την ημισκιά και έχει αρωματικό φύλλωμα που χρησιμοποιείται και σε τσάγια.
12. Παιώνιες
Οι παιώνιες είναι κλασικά πολυετή φυτά με μεγάλα, αρωματικά άνθη σε άσπρο, ροζ, κόκκινο ή κίτρινο. Ανθίζουν τέλη άνοιξης – αρχές καλοκαιριού και φτάνουν τα 60–120 εκ. Ξεχωρίζουν για τη μακροζωία τους και με ελάχιστη φροντίδα στο τέλος της σεζόν, παραμένουν για δεκαετίες στον κήπο.
Με λένε Κατερίνα, είμαι τριάντα εννέα ετών και ζω στη Θεσσαλονίκη. Πάντα πίστευα πως ήμουν μια καλή μητέρα.
Μετά το πρώτο μου διαζύγιο, πήρα την μικρή μου κόρη στο σπίτι και της υποσχέθηκα πως θα την προστατεύω για πάντα, ό,τι κι αν συμβεί.
Τρία χρόνια αργότερα, γνώρισα τον Γιάννη, έναν ήρεμο, ευγενικόάντρα, που όπως κι εγώ, ήξερε τι σημαίνει μοναξιά. Ήταν σταθερός, γλυκός και ποτέ δεν έκανε την κόρη μου να νιώσει ότι δεν ανήκει στην οικογένεια.
Πίστεψα πως, ύστερα από τόσες καταιγίδες, εγώ και το κοριτσάκι μου είχαμε επιτέλους βρει γαλήνη.
Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά
Η κόρη μου, η Σοφία, έγινε επτά χρονών φέτος. Από μικρή είχε πρόβλημα με τον ύπνο. Ξυπνούσε συχνά κλαίγοντας μέσα στη νύχτα, άλλοτε βρέχοντας το κρεβάτι, άλλοτε ουρλιάζοντας χωρίς λόγο.
Νόμιζα πως της έλειπε η παρουσία ενός πατέρα — έτσι, όταν ο Γιάννης μπήκε στη ζωή μας, πίστεψα πως όλα αυτά θα αλλάξουν.
Όμως δεν άλλαξαν.
Η Σοφία συνέχιζε να κλαίει στον ύπνο της και, κάποιες φορές, όταν κοιτούσε στο κενό, τα μάτια της έμοιαζαν χαμένα… σαν να ταξίδευαν κάπου μακριά.
Τον περασμένο μήνα, άρχισα να παρατηρώ κάτι περίεργο.
Κάθε βράδυ, γύρω στα μεσάνυχτα, ο Γιάννης σηκωνόταν αθόρυβα από το κρεβάτι μας.
Όταν τον ρώτησα, μου είπε ήρεμα:
«Με πονάει η μέση μου, Κατερίνα. Ο καναπές στο σαλόνι είναι πιο άνετος.»
Τον πίστεψα.
Μερικές νύχτες αργότερα όμως, όταν σηκώθηκα για νερό, είδα ότι δεν ήταν στον καναπέ.
Ήταν στο δωμάτιο της Ελένης.
Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη και ένα απαλό πορτοκαλί φως φώτιζε το δωμάτιο.
Ήταν ξαπλωμένος δίπλα της, με το χέρι του γύρω από τους ώμους της.
Πάγωσα.
«Τι κάνεις εδώ;» ψιθύρισα κοφτά.
Με κοίταξε ήρεμος και απάντησε:
«Έκλαιγε πάλι. Πήγα να την ηρεμήσω και με πήρε ο ύπνος.»
Ακουγόταν λογικό, όμως μέσα μου κάτι δεν ησύχαζε. Ένιωθα μια βαριά ανησυχία, σαν τη σιωπή λίγο πριν ξεσπάσει μια καλοκαιρινή μπόρα.
Η κάμερα
Φοβόμουν.
Όχι μόνο μήπως χάσω την εμπιστοσύνη μου στον άντρα μου, αλλά και κάτι πολύ χειρότερο — κάτι που καμία μητέρα δεν θέλει ποτέ να φανταστεί.
Έτσι, αποφάσισα να κρύψω μια μικρή κάμερα στη γωνία του δωματίου της Ελένης.
Είπα στον Γιάννη ότι ήθελα να ελέγξω το σύστημα ασφαλείας του σπιτιού, αλλά στην πραγματικότητα τον παρακολουθούσα.
Εκείνο το βράδυ, άνοιξα το κινητό μου για να δω το βίντεο.
Περίπου στις 2 τα ξημερώματα, η Ελένη σηκώθηκε από το κρεβάτι. Τα μάτια της ήταν ανοιχτά αλλά άδεια.
Άρχισε να περπατάει αργά μέσα στο δωμάτιο, χτυπώντας απαλά το κεφαλάκι της στον τοίχο, πριν σταθεί ακίνητη.
Η καρδιά μου σταμάτησε.
Λίγα λεπτά μετά, η πόρτα άνοιξε.
Ο Γιάννης μπήκε μέσα.
Δεν πανικοβλήθηκε, ούτε φώναξε. Πλησίασε ήρεμα, την αγκάλιασε απαλά και της ψιθύρισε κάτι που η κάμερα δεν κατέγραψε.
Η Σοφία χαλάρωσε, γύρισε στο κρεβάτι της και κοιμήθηκε ήρεμα.
Έμεινα ξύπνια ως το πρωί, ανίκανη να κλείσω μάτι.
Η διάγνωση
Την επόμενη μέρα, πήγα το βίντεο σε ένα παιδιατρικό νοσοκομείο και το έδειξα στον γιατρό.
Αφού το είδε, με κοίταξε σοβαρά και είπε:
«Η κόρη σας έχει επεισόδια υπνοβασίας — μια διαταραχή ύπνου που συχνά εμφανίζεται σε παιδιά με φόβους ή έντονο συναισθηματικό στρες.»
Έπειτα με ρώτησε:
«Έχει αποχωριστεί ποτέ τη μητέρα της για μεγάλο διάστημα όταν ήταν μικρότερη;»
Πάγωσα.
Οι αναμνήσεις ήρθαν καταιγιστικά.
Μετά το διαζύγιο, είχα αφήσει την Σοφία για πάνω από έναν μήνα στη μητέρα μου, ώστε να μπορέσω να δουλέψω και να σταθώ ξανά στα πόδια μου.
Όταν γύρισα, δεν με αναγνώρισε.
Κρυβόταν πίσω από τη γιαγιά της, τρομαγμένη.
Χαμογέλασα και είπα στον εαυτό μου:
«Θα συνηθίσει ξανά τη μαμά.»
Δεν κατάλαβα όμως ότι τότε της είχα αφήσει ένα ράγισμα στην ψυχή — ένα ράγισμα που ποτέ δεν έκλεισε.
Η αλήθεια πίσω από την κάμερα
Και ο Γιάννης — ο άντρας που παρακολουθούσα κρυφά, αυτόν που αμφέβαλα —ήταν ο μόνος που ήξερε πώς να τη βοηθήσει.
Είχε μάθει να την παρηγορεί, να μένει ξύπνιος τις νύχτες μόνο και μόνο για να σιγουρευτεί ότι είναι ασφαλής.
Έβαζε ξυπνητήρι κάθε βράδυ, καθόταν δίπλα της σιωπηλός και, όταν εκείνη άρχιζε να υπνοβατεί, την έπαιρνε τρυφερά και την σκέπαζε ξανά.
Ποτέ δεν με κατηγόρησε που τον αμφέβαλα.
Ποτέ δεν παραπονέθηκε.
Απλώς συνέχισε να μας αγαπά με υπομονή και ηρεμία.
Όταν τελείωσα το βίντεο, ξέσπασα σε κλάματα — όχι από φόβο, αλλά από ντροπή.
Ο άντρας που νόμιζα πως θα μπορούσε να βλάψει το παιδί μου, ήταν εκείνος που πονούσε σιωπηλά για χάρη της, κάθε βράδυ.
Ένα σπίτι γεμάτο αγάπη
Πέταξα την κάμερα και πήγα να αγκαλιάσω την κόρη μου.
Η Σοφία άνοιξε τα μάτια και με ρώτησε απαλά:
«Μαμά, θα έρθει ο μπαμπάς απόψε;»
Τα δικά μου μάτια γέμισαν δάκρυα.
«Ναι, αγάπη μου. Είναι πάντα εδώ.»
Τώρα, κάθε βράδυ, κοιμόμαστε όλοι μαζί στο ίδιο δωμάτιο.
Εγώ δίπλα στην Σοφία, κι ο Γιάννης στο διπλανό κρεβάτι, πάντα με το χέρι του κοντά — έτοιμος να την ηρεμήσει αν ξυπνήσει.
Οι νύχτες δεν είναι πια οι ίδιες. Είναι γεμάτες αγάπη.
Τι έμαθα
Τώρα καταλαβαίνω:
Κάποιοι άνθρωποι δεν έρχονται για να αντικαταστήσουν κάποιον άλλον — έρχονται για να γιατρέψουν ό,τι έχει σπάσει. Έβαλα εκείνη την κάμερα για να πιάσω τον άντρα μου να κάνει κάτι κακό, μα αυτό που βρήκα ήταν η απόδειξη της αληθινής αγάπης.
Ο άντρας που κάποτε αμφέβαλα, ήταν εκείνος που διάλεξε να κουβαλήσει τον πόνο μας με τρυφερότητα.
Και το μικρό κορίτσι που κάποτε φοβόταν τη νύχτα, τώρα χαμογελά ήρεμα στην αγκαλιά ενός άντρα που δεν είναι ο βιολογικός της πατέρας αλλά έχει καρδιά αρκετά μεγάλη για να μας προστατεύει και τις δύο.
Οι άνθρωποι λένε: «Αληθινός πατέρας δεν είναι αυτός που σου δίνει τη ζωή, αλλά αυτός που είναι εκεί όταν χρειάζεσαι μια αγκαλιά.» Και τώρα ξέρω εγώ αυτόν τον άνθρωπο τον βρήκα.
Ποιοι καλλιτέχνες και ηθοποιοί πολέμησαν το 1940 για την ελευθερία της Ελλάδας μας;
Πολλοί πνευματικοί άνθρωποι της εποχής έδωσαν το «παρών» στην πρώτη γραμμή του μετώπου του του Ελληνοϊταλικού Πολέμου του 1940-1941.
Ο Οδυσσέας Ελύτης πολέμησε στο Αλβανικό Έπος 1940-41, στην πρώτη γραμμή του μετώπου.
Προσβλήθηκε από τύφο και τελικά διασώθηκε από θαύμα, όπως ο ίδιος ομολογεί. Στις 28 Οκτωβρίου 1940 ο Ελύτης κατατάσσεται ως ανθυπολοχαγός στη Διοίκηση του Στρατηγείου του Α’ Σώματος Στρατού.
Στις 26 Φεβρουαρίου 1941 μεταφέρεται με βαρύ κοιλιακό τύφο στο νοσοκομείο Ιωαννίνων κι έπειτα από περιπετειώδη πορεία καταλήγει στην Αθήνα.
Πολύ αργότερα, όταν ο πόλεμος ήταν μια μακρινή ανάμνηση από το παρελθόν, ο ηθοποιός, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος είχε πει σε συνέντευξή του:
“Δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν. Πώς να σβήσει από τη μνήμη μου η εξόρμησις στο ύψωμα του Αγ. Αθανασίου στη Χειμάρα;
Ανεβήκαμε με χέρια και πόδια, πολεμώντας με πέτρες. Είχα, θυμάμαι, πέντε φυσίγγια επί 20 ώρες. Εκεί που είχαμε σκαρφαλώσει, δεν μπορούσαν να μας φτάσουν τα μεταγωγικά. Κι εμείς πολεμούσαμε με πέτρες”.
Ο Παπαγιανόπουλος βγήκε ζωντανός από την πρώτη γραμμή του μετώπου και μετά τη συνθηκολόγηση επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Διακοφτό, με το μόνο διαθέσιμο μέσο. Τα πόδια του.
Ο ηθοποιός, Λάμπρος Κωσταντάρας τραυματίστηκε σε μάχη το 1940 και όταν έγινε καλά στα μετόπισθεν, ζήτησε να τον ξαναστείλουν στην πρώτη γραμμή.
Από το Μέτωπο, από αριστερά στη φωτογραφία όρθιοι: Δ. Γαλερίδης (δημοσιογράφος), Γεώργιος Καρτάλης (υπουργός), Δ. Θιβαδόπουλος ( καθηγητής), Γεώργιος Θεοτοκάς ( συγγραφέας), Συμεόνογλου (βιομήχανος) Κώστας Μάγερ (δημοσιογράφος).
Η φωτογραφία απεικονίζει τον Γιάννη Τσαρούχη με στρατιωτικά ρούχα να κρατά εικόνα της Παναγίας το 1941.
Σύμφωνα με μαρτυρία του ίδιου του Γ. Τσαρούχη, ο οποίος πολέμησε στο ελληνοαλβανικό μέτωπο του 1940, τις τελευταίες μέρες του πολέμου της Αλβανίας, ακούστηκε ένα περίεργο νέο, η Παναγία παρουσιάστηκε σ’ έναν ανθυπασπιστή και αυτός την νόμισε για Αλβανίδα κατάσκοπο, και πήγε να την πυροβολήσει.
Αυτή σήκωσε την παλάμη της να τον σταματήσει και τού είπε: ”Μη χτυπάς. Ένα έχω να σου πω: τη Λαμπρή θα είσαστε στα σπίτια σας”. Αμέσως δόθηκε διαταγή να χτιστεί εκκλησία στο μέρος που παρουσιάστηκε η Παναγία, ή μάλλον να επισκευαστεί ένας γκρεμισμένος μύλος.
Ο διοικητής της μονάδας είπε σε έναν ανθυπολοχαγό να βγάλει τη συγκεκριμένη φωτογραφία. Η εικόνα που κρατά στα χέρια του ο Γ. Τσαρούχης απεικονίζει την Παναγία με το Χριστό και στο κάτω μέρος τα θαύματά της.
Αριστερά τον ανθυπασπιστή που πάει να πυροβολήσει την Παναγία και τους στρατιώτες που πάνε να χτίσουν το μύλο για να τον κάνουνε εκκλησία. Την ζωγράφισε μετά από διαταγή του διοικητή για να κοσμήσει το τέπλο της εκκλησίας.
Ο Λοχίας Ίτσιος αντιμετώπισε μόνος του την πολεμική μηχανή των Ναζί και θυσιάστηκε για την πατρίδα. Ηταν ο πρώτος που εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους Γερμανούς.
Ο ήρωας της ιστορίας μας ήταν ένα πρόσωπο πιο απλό και πιο θαυμαστό. Ένας Έλληνας λοχίας που απέναντι στην πολεμική υπερδύναμη των Ναζί συνέχισε να πολεμάει ακόμη και όταν έμεινε μόνος του σε ένα πολυβολείο στην κορυφογραμμή του Μπέλες.
Με τα όπλα του σκότωσε 232 Γερμανούς πριν παραδοθεί και εκτελεστεί εν ψυχρώ, κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών για τους αιχμαλώτους πολέμου.
Οταν άρχισε η εισβολή
Τα ξημερώματα της 6ης Απριλίου οι Γερμανοί προσπαθούν να διασπάσουν τη γραμμή Μεταξά, στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο, ενώ παράλληλα, έχοντας καταλάβει σχεδόν αμαχητί την Γιουγκοσλαβία, επιχειρούν κύκλωση των ελληνικών δυνάμεων στην Μακεδονία και εξουδετέρωση των μεραρχιών που είχαν καταλάβει σχεδόν την μισή Αλβανία, διασύροντας την ιταλική πολεμική μηχανή.
Στην εποποιία των οχυρών της ανατολικής Μακεδονίας ξεχωρίζει η ιστορία του έφεδρου λοχία Δημήτρη Ίτσιου, ο οποίος ήταν επικεφαλής στο πολυβολείο Π8 στο όρος Μπέλες πάνω από το χωριό Άνω Πορρόια Σερρών.
Ο Ίτσιος αν και ήταν μόνο με πέντε φαντάρους δεν παραδόθηκε και οι Γερμανοί είχαν μόνο μια λύση για να τους αφοπλίσουν. Να πάνε οι ίδιοι να πάρουν τα όπλα τους. Το συγκεκριμένο πολυβολείο κάλυπτε την υποχώρηση των Ελλήνων στρατιωτών και η αποστολή του ήταν να αντέξει όσο περισσότερο χρόνο μπορούσε.
38.000 σφαίρες εναντίον των Γερμανών
Ο έφεδρος λοχίας άντεξε μέχρι να του τελειώσουν τα πυρομαχικά. Περίπου 38 χιλιάδες σφαίρες ανάγκασαν τους Γερμανούς να θυσιάσουν πάνω από 230 άνδρες και να χάσουν έναν αντισυνταγματάρχη, τον Έμπελινγκ. Ο Ίτσιος έχει εντολή να υποχωρήσει και αυτός, όταν κερδίσει τον απαιτούμενο χρόνο, αλλά οι Γερμανοί τον εγκλωβίζουν.
Δίνει εντολή στους στρατιώτες να φύγουν και να τον αφήσουν μόνο του να συνεχίσει την αντίσταση. Οι άνδρες υπάκουσαν εκτός από δυο φαντάρους, συντοπίτες του από το διπλανό χωριό. Οι τρεις άνδρες μένουν για να πεθάνουν αγωνιζόμενοι, αλλά ούτε οι βολές των Στούκας τους εξοντώνουν, ούτε το πυροβολικό, ούτε οι επιθέσεις των επίλεκτων χερσαίων δυνάμεων της Βέρμαχτ.
Ο διάλογος με τον γερμανό στρατηγό Σόρνερ
Τελικά τους νίκησε το αναπόφευκτο. Η εξάντληση δηλαδή των πυρομαχικών τους. Παραδόθηκαν όταν δεν είχαν άλλες σφαίρες. Οι Γερμανοί με προφυλάξεις τους πλησίασαν και ο επικεφαλής τους άνοιξε διάλογο με τον λοχία:
Στρατηγός Σόρνερ: Που είναι ο αξιωματικός σου;
Λοχίας Δημήτρης Ίτσιος: Δεν υπάρχει, εγώ είμαι επικεφαλής
Στρατηγός Σόρνερ: Εσύ;
Λοχίας Δημήτρης Ίτσιος: Ναι;
Στρατηγός Σόρνερ: Συγχαρητήρια, με την αντίσταση σου ζωντάνεψες το πνεύμα των προγόνων σου
Λοχίας Δημήτρης Ίτσιος: Εκανα το καθήκον μου
Στρατηγός Σόρνερ: Και τώρα πρέπει να κάνω και εγώ το δικό μου. Μου στοίχισες πάνω από διακόσιους άνδρες.
Απόδοση τιμών και εν ψυχρώ εκτέλεση
Ο Διοικητής διέταξε να τον εκτελέσουν. Ο Ίτσιος με απορία ρώτησε γιατί, αλλά ο Γερμανός δεν είχε άλλες απαντήσεις. Έβαλε τους άνδρες του να παρουσιάσουν όπλα. Τον τίμησε και αμέσως μετά με το όπλο του πυροβόλησε τον ηρωικό λοχία στο κεφάλι. Τους άλλους δύο φαντάρους δεν τους πείραξε. Μετά από λίγο τους άφησε ελεύθερους και αυτοί διηγήθηκαν την ιστορία τους και τη θυσία του Ίτσιου. Μετά τον πόλεμο η γυναίκα του ξέθαψε τα οστά του και τον έθαψε στο χωριό τους που ήταν κάτω από το πολυβολείο, την Άνω Πορρόια Σερρών.
Ο Ίτσιος παρασημοφορήθηκε και το στρατόπεδο πήρε το όνομα του. Ο Λοχίας με την ανδρεία του κέρδισε χρόνο για τους συμμαχητές του.
Με τη θυσία του όμως, κέρδισε και τον Γερμανό στρατηγό, ο οποίος δεν κατάφερε να προσπεράσει τη ναζιστική χυδαιότητα. Έτσι κάθε φορά που θα θυμόμαστε τον ήρωα θα μνημονεύουμε και τον εγκληματία. Αυτή την αθανασία κέρδισε ο καθένας με τα έργα του.
Το πυροβολείο Π8
Ο Ίτσιος παρασημοφορήθηκε και το στρατόπεδο πήρε το όνομα του.
Το σπίτι έμοιαζε παράξενα ήσυχο όταν γύρισα νωρίτερα από το πρωινό μάθημα πιλάτες μου. Ήταν εκείνη η σιωπή που σου σφίγγει το στομάχι.
Άφησα τα κλειδιά μου στον πάγκο, όταν άκουσα το ελαφρύ τρίξιμο του πατώματος στον επάνω όροφο.
Αφού έβγαλα τα αθλητικά μου, ανέβηκα τη σκάλα. Η πόρτα του δωματίου ήταν μισάνοιχτη και άκουσα χαμηλές φωνές.
Σταμάτησα να προσποιούμαι ότι περπατούσα αθόρυβα. Έσπρωξα δυνατά την πόρτα, κάνοντας τον άντρα μου και τη νεαρή γυναίκα δίπλα του να πεταχτούν όρθιοι.
«Έλενα, να εξηγήσω σου!» ψέλλισε ο Μάνος, πετάχτηκε όρθιος σαν παιδί που τον έπιασαν στα πράσα. Η φωνή του λύγισε όταν είπε το όνομά μου.
Αλλά δεν τρόμαξα. Γιατί να το κάνω; Το περίμενα εδώ και χρόνια.
Αντί να φωνάξω, γύρισα ήρεμα και είπα:
«Θα φτιάξω ένα καφέ….»
Έπρεπε να δείτε τα πρόσωπά τους.
Περίμεναν έναν τυφώνα. Αντί γι’ αυτό, τους ήρθε ένα απαλό αεράκι.
Μπορούσα σχεδόν να ακούσω τις σκέψεις τους:
Τι είδους γυναίκα πιάνει τον άντρα της με άλλη στο κρεβάτι και φτιάχνει καφέ;
Η αλήθεια; Βαθιά μέσα μου ήξερα πάντα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον Μάνο.
Ακόμα και την ημέρα του γάμου μας — όταν όλοι μου έλεγαν πόσο τυχερή ήμουν που παντρευόμουν έναν τόσο γοητευτικό και φιλόδοξο άντρα — κάτι μέσα μου ψιθύριζε προειδοποιητικά. Το αγνόησα.
Όταν ήμασταν αρραβωνιασμένοι, είχε πει μια φορά ότι προτιμά την ασφάλεια μια ήρεμης σχέσης από το πάθος και τον έρωτα.
Αυτό έπρεπε να με είχε ανησυχήσει.
Αλλά ήμουν… ερωτευμένη. Ήθελα το «για πάντα».
Όταν γνώρισα τον Mάνο, είχα ήδη μια επιτυχημένη εταιρεία στο κέντρο της Πάτρα, έβγαζα περισσότερα χρήματα απ’ όσα είχα ονειρευτεί ποτέ και ζούσα σε ένα υπέροχο σπίτι στα προάστια.
Είχα κουραστεί από άντρες που ένιωθαν απειλή από την ανεξαρτησία μου.
Το είχα καταλάβει μέσα μου πως ο Μάνος με παντρεύτηκε για τη σταθερότητα και για τα λεφτά και όχι από αγάπη.
Αλλά έπεισα τον εαυτό μου ότι μπορούσαμε να χτίσουμε μια ζωή μαζί.
Δεν ήμουν όμως καμία αφελής ερωτοχτυπημένη… είχα προγαμιαίο συμβόλαιο και μάλιστα βαρβάτο.
Δεν έφερε ποτέ αντίρρηση για το προγαμιαίο συμβόλαιο, και αυτό με έκανε να καταλάβω πολλά από τότε.
Για δεκαεννέα χρόνια παίζαμε τον ρόλο του «τέλειου ζευγαριού».
Κυριακές με φίλους, διακοπές σε Μύκονο και Αράχωβα, δείπνα σε γκουρμέ εστιατόρια.
Οι άλλοι μας έλεγαν «σταθερούς», «ώριμους», «τέλειο ζευγάρι».
Αλλά πίσω από το χαμόγελο του Μάνου, πάντα ένιωθα την άνεση της ζωής που το πρόσφερα.
Κάτω, στην κουζίνα, έφτιαξε καφέ σαν να είχα καλεσμένους.
Ο Μάνος στεκόταν πίσω μου, αγχωμένος γιατί δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η γυναίκα που παντρεύτηκε και τον έπιασε με άλλη δεν φώναζε.
Η νεαρή γυναίκα — ανήσυχη, νευρική — κοιτούσε γύρω σαν ποντίκι που ψάχνει έξοδο.
Έβαλα τρεις κούπες στον πάγκο. Ο ήχος της καφετιέρας και η αναπνοή του Μάνου ήταν τα μόνα που ακούγονταν.
«Κάθισε», είπα γλυκά. «Πώς σε λένε, κορίτσι μου; Πόσο είσαι;»
«Εε… Μαρία. Είμαι είκοσι επτά.»
Χαμογέλασα. «Είσαι παντρεμένη, Μαρία;»
«Όχι… χώρισα πέρσι.» είπε. Το χέρι της έτρεμε καθώς έπιανε την κούπα.
«Παιδιά;» της λέω.
«Μια κόρη. Είναι τριών.»
Η καρδιά μου μαλάκωσε. Τριών χρονών. Πραγματικές ευθύνες.
«Όμορφη ηλικία, αλλά δύσκολη κιόλας,» είπα απαλά. «Με ποιον είναι τώρα;»
«Με τη μαμά μου.»
«Καλώς. Τότε πιες. Κανείς εδώ δεν πρόκειται να σε πειράξει.»
Δίστασε κι ύστερα είπε:
«Με κοροϊδεύεις; Πρέπει να με μισείς.»
Ο Μάνος της έριξε ένα προειδοποιητικό βλέμμα, αλλά ήταν αργά. Ήρθε η ώρα για την πρώτη μου μαχαιριά.
«Όχι, γλυκιά μου. Δεν σε μισώ. Στην πραγματικότητα, σε λυπάμαι.»
Το πρόσωπο του Μάνου άλλαξε — από πανικό σε τρόμο.
Ήμασταν παντρεμένοι σχεδόν 20 χρόνια. Ο γιος μας σπουδάζει στην Αγγλία με υποτροφία — ο Μάνος δεν είχε καμία συμβολή.
Ενώ εκείνος κυνηγούσε νεότερες γυναίκες, εγώ ανέπτυσσα την εταιρεία μου σε πάνω από 300 υπαλλήλους.
«Ο Μάνος δεν έχει τίποτα…» είπα ψύχραιμα.
«Ούτε αυτό το σπίτι, ούτε τα αυτοκίνητα, ούτε καν το κρεβάτι που ήσασταν. Όλα εδώ είναι δικά μου.»
Τα μάτια της Μαρίας άνοιξαν διάπλατα.
«Μα… μου είπε ότι όλα ήταν δικά του. Ότι είναι στο όνομά του.»
Γέλασα. Μάλλον δεν της ανέφερε το προγαμιαίο.
«Το μόνο που έχει ένα παλιό αυτοκίνητο Honda Civic και 3.000 ευρώ στην τράπεζα» της είπα.
Το πρόσωπο του Μάνο έγινε άσπρο σαν το γάλα.
Όλη η ψευδαίσθησή του κατέρρευσε.
«Είπες ότι θα φτιάχναμε μια ζωή μαζί, Έλενα,» μουρμούρισε.
Τον σταμάτησα με ένα χέρι.
«Εγώ έχτισα μια ζωή. Εσύ νόμιζες ότι θα μπεις σε αυτή τσάμπα. Έκανες λάθος.»
Γυρίζοντας προς τη Μαρία, της είπα ήρεμη:
«Θα φύγει τώρα. Οι δικηγόροι μου θα επικοινωνήσουν»
Η ατμόσφαιρα πάγωσε.
Το πρόσωπο της Μαρίας άδειασε — όχι από ντροπή, αλλά από συνειδητοποίηση.
«Έχεις δυνατότητες» της είπα ήσυχα. «Αλλά όχι με αυτόν. Εσύ και η κόρη σου αξίζετε καλύτερα»
Έσφιξε τα δόντια, έγνεψε και του έριξε ένα βλέμμα κοφτερό σαν γυαλί πριν βγει από την πόρτα.
Ο Μάνος έμεινε παγωμένος, με το στόμα να ανοιγοκλείνει σαν ψάρι έξω απ’ το νερό.
«Με ξεγέλασες» ψιθύρισε.
Τον κοίταξα στα μάτια.
«Όχι, Μάνο. Εσύ ξεγέλασες τον εαυτό σου. Νόμιζες ότι παντρεύτηκες μια αφελή γυναίκα που δεν θα σε καταλάβαινε. Αλλά σε παρακολουθούσα χρόνια. Τα ξενύχτια, τα κρυφά τηλεφωνήματα, τα ντους πριν κοιμηθείς. Πίστεψες στ’ αλήθεια πως δεν έβλεπα;»
«Νόμιζα πως δεν σε ένοιαζε» μουρμούρισε.
«Νόμιζες ότι η αδιαφορία σήμαινε άγνοια. Απλώς σταμάτησα να με νοιάζουν όσα δεν μπορούσα να ελέγξω — όπως η πίστη σου. Αλλά ποτέ δεν σταμάτησα να προστατεύω ό,τι έχτισα.»
Έφυγε λίγα λεπτά αργότερα, σέρνοντας μια μισογεμάτη βαλίτσα σαν παιδί που το μάλωσαν.
Μόλις έκλεισε η πόρτα, γέμισα ένα ποτήρι κρασί, έβγαλα τα παπούτσια μου και άνοιξα όλα τα παράθυρα του σπιτιού.
Ο δροσερός αέρας του φθινοπώρου μπήκε μέσα.
Η σιωπή δεν με βάραινε πια — μου ανήκε.
Χωρίς ψέματα. Χωρίς υποχωρήσεις. Μόνο ηρεμία.
Και για πρώτη φορά μετά από δεκαεννέα χρόνια, ένιωσα πραγματικά σαν στο σπίτι μου — μέσα στο δικό μου σπίτι.
Πέρασαν μήνες από εκείνο το φριχτό πρωινό.
Το σπίτι είχε αλλάξει — πιο φωτεινό, πιο ζωντανό, πιο αληθινό.
Η Έλενα είχε πουλήσει τα περισσότερα έπιπλα, εκείνα που της θύμιζαν τη ζωή που δεν υπήρχε πια.
Κράτησε μόνο λίγα πράγματα: ένα παλιό ρολόι, ένα φυτό που πάντα αγαπούσε και μια φωτογραφία του γιου της.
Είχε αρχίσει να γελά ξανά.
Το γραφείο της πήγαινε καλύτερα από ποτέ — όχι γιατί δούλευε περισσότερο, αλλά γιατί δούλευε ελεύθερη.
Έκανε ταξίδια, γνώριζε ανθρώπους, βοηθούσε γυναίκες να σταθούν στα πόδια τους, όπως είχε σταθεί κι εκείνη.
Κι όμως, υπήρχε πάντα ένα κομμάτι μέσα της άδειο.
Είχε ονειρευτεί να γίνει μητέρα, αλλά τα χρόνια είχαν περάσει.
Μια μέρα, επισκέφτηκε ένα ίδρυμα υιοθεσίας στην Πάτρα.
Εκεί την πλησίασε ένα κοριτσάκι γύρω στα επτά.
Είχε μεγάλα καστανά μάτια και κρατούσε ένα σκισμένο κουκλάκι.
«Είσαι η κυρία που φέρνει τα δώρα;» τη ρώτησε.
Η Έλενα γονάτισε, χαμογέλασε και της απάντησε:
«Όχι, μικρή μου. Αλλά μπορώ να σου φέρω κάτι καλύτερο — μια αγκαλιά.»
Το κοριτσάκι χώθηκε στην αγκαλιά της χωρίς δισταγμό.
Και τότε η Έλενα ένιωσε κάτι που δεν είχε νιώσει ποτέ με τον Μάνο:
Πραγματική αγάπη. Αγνή. Χωρίς ανταλλάγματα.
Ένα χρόνο αργότερα, η μικρή Σοφία είχε πια το δικό της δωμάτιο στο σπίτι.
Τα παράθυρα ήταν πάντα ανοιχτά, και οι κουρτίνες χόρευαν με τον άνεμο.
Γέλια αντηχούσαν εκεί που κάποτε υπήρχε μόνο σιωπή.
Η Έλενα τη βοηθούσε με τα μαθήματα, της διάβαζε ιστορίες τα βράδια, κι εκείνη τη φώναζε «μαμά».
Κάθε φορά που την άκουγε, η καρδιά της φτερούγιζε.
Κάποιες φορές σκεφτόταν τον Μάνο.
Όχι με μίσος — με κατανόηση.
Ίσως έπρεπε να τον συναντήσει, για να μάθει να αγαπά πρώτα τον εαυτό της.
Ένα απόγευμα, καθώς καθόταν με τη Σοφία στη βεράντα, εκείνη γύρισε και τη ρώτησε:
«Μαμά, γιατί δεν παντρεύτηκες ξανά;»
Η Έλενα γέλασε απαλά.
«Γιατί, μικρή μου, δεν χρειάζεται πάντα να παντρευτείς για να έχεις οικογένεια.»
Η μικρή έγειρε πάνω της και ψιθύρισε:
«Εγώ είμαι η οικογένειά σου;»
«Εσύ είσαι το σπίτι μου», απάντησε εκείνη.
Και για πρώτη φορά στη ζωή της, ήξερε πως δεν της έλειπε τίποτα.
Όχι χρήματα, όχι έρωτας, όχι άνθρωποι — μόνο αλήθεια.
Και τώρα την είχε.
Μάνα και κόρη. Δυο ψυχές που βρήκαν η μία την άλλη, όχι από τύχη, αλλά από μοίρα.
Ηθικό Δίδαγμα
Μερικές φορές, η ζωή μας γκρεμίζει όχι για να μας τιμωρήσει — αλλά για να μας ξυπνήσει. Η Έλενα έχασε έναν άντρα που δεν την άξιζε, αλλά βρήκε κάτι πολύ πιο αληθινό: τον εαυτό της.
Η ευτυχία δεν είναι να έχεις κάποιον δίπλα σου· είναι να έχεις ειρήνη μέσα σου. Και όταν αγαπήσεις ειλικρινά τον εαυτό σου, η ζωή φέρνει κοντά σου ανθρώπους που σε αγαπούν το ίδιο καθαρά.
Η Έλενα το έμαθε με τον πιο δύσκολο τρόπο — αλλά και τον πιο όμορφο: ότι οι πληγές μπορούν να γίνουν ρίζες, κι από τον πόνο μπορεί να ανθίσει μια νέα αρχή.
Η ζωή καμιά φορά σου παίρνει κάτι, για να σου χαρίσει κάτι πολύ πιο σπουδαίο.
Η Έλενα πίστευε πως δεν θα γινόταν ποτέ μητέρα, όμως η καρδιά δεν γνωρίζει από βιολογία — γνωρίζει μόνο από αγάπη.
Η υιοθεσία δεν είναι πράξη λύπησης, είναι πράξη θάρρους και καρδιάς.
Είναι η στιγμή που δύο ψυχές που έψαχναν η μία την άλλη, συναντιούνται επιτέλους.
Η Έλενα δεν γέννησε τη Σοφία από το σώμα της·
την γέννησε από την καρδιά της.
Και εκεί βρίσκεται η αληθινή μητρότητα —
όχι στο αίμα, αλλά στην αγάπη που δεν ζητά τίποτα πίσω. 💞
Μπορείτε να αποκαλύψετε το μυστικό πίσω από το γρίφο που σας παρουσιάζουμε;
Τα παιχνίδια μυαλού είναι ένας φανταστικός τρόπος για να εκπαιδεύσετε το μυαλό σας, να αναπτύξετε λογική σκέψη και να βελτιώσετε τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.
Πριν αποκαλύψουμε τη λύση, θέλουμε να σας ενθαρρύνουμε να επανεξετάσετε την πρόκληση και να προσπαθήσετε να βρείτε την απάντηση. Σκεφτείτε διαφορετικές στρατηγικές και προσεγγίσεις που θα μπορούσαν να είναι το κλειδί για την επίλυσή του.
Αν έχετε ήδη δοκιμάσει και νομίζετε ότι βρήκατε τη λύση ή αν απλώς είστε περίεργοι και θέλετε να μάθετε την απάντηση, ετοιμαστείτε! Η λύση σε αυτό το ενδιαφέρον πρόβλημα μπορεί να βρεθεί στο υπόλοιπο άρθρο. Είτε λύσατε το παζλ μόνοι σας είτε χρειάζεστε λίγη βοήθεια, ελπίζουμε να απολαύσατε αυτή την νοητική πρόκληση και να είστε έτοιμοι για την επόμενη!
