Σφοδρή καταιγίδα που συνοδεύτηκε από δυνατό χαλάζι «χτύπησε» το μεσημέρι του Σαββάτου την Πτολεμαϊδα. Με την ευκαιρία, δείτε την προειδοποίηση του meteo για την κακοκαιρία.
Όπως αναφέρει το kozanimedia.gr, λίγο μετά τις 3 το μεσημέρι «άνοιξαν» οι ουρανοί, με αποτέλεσμα οι δρόμοι να μετατραπούν σε ποτάμια.
Μάλιστα έντονη νεροποντή διαδέχθηκε το χαλάζι, που άσπρισε τα πάντα στην περιοχή.
Πάνος Βλάχος: Με βάση τα όσα ανέφερε το ρεπορτάζ της εκπομπής «Γεια σου», είναι πλέον και επίσημα ζευγάρι ο Πάνος Βλάχος και η Νατάσα Εξηνταβελώνη. Μάλιστα υπάρχει και βίντεο που δείχνει τους δυο γνωστούς ηθοποιούς, να απολαμβάνουν ένα ρομαντικό γεύμα στο Λουτράκι. Όπως φαίνεται είναι αγκαλιασμένοι και μοιράζονται στιγμές τρυφερότητας, γεγονός που έρχεται να επιβεβαιώσει τις φήμες που υπάρχουν από το καλοκαίρι και τους θέλουν ζευγάρι.
Παρόλα αυτά, κανένας από τους δύο δεν έχει προχωρήσει σε οποιαδήποτε δήλωση, αναφορικά με το αν είναι ή δεν είναι σε σχέση, ενώ κρατούν χαμηλό προφίλ, όσον αφορά την προσωπική τους ζωή.
Τον Μάιο που μας πέρασε κατάλαβα πόσο σημαντική είναι η υγεία κάποιου όχι τόσο η σωματική αλλά και η ψυχική. Πέρασα κατάθλιψη… Διάγνωση… αγχώδης διαταραχή με κατάθλιψη. Είχα τραπέζι στο σπίτι μου κ ένιωθα έναν κόμπο στο λαιμό..
Κάτι σαν να με σφίγγει και να με πνίγει…Εκλαιγα συνέχεια… χωρίς αιτία..Όλα γύρω μου μαυρα. Δεν ήθελα να βλέπω ούτε το παιδί μου ούτε τον άντρα μου ούτε κανέναν. Ήθελα να κοιμάμαι.. να μην σηκωθώ από το κρεβάτι.
Ο άντρας μου δεν με στήριξε ούτε με στηριζει” Πεταμένα λεφτά στους γιατρούς”. Έπρεπε να φτάσω να βάλω τέλος στη ζωή μου για να καταλάβει την κρισιμοτητα του προβλήματος; Από τη μια πήγαινε από την άλλη δίνεις τα λεφτά εκεί. Ποια λεφτά; Που δουλεύω πιο πάνω από το σύνηθες; Που στο σπίτι τα χουμε μισά μισά; Που κάθε μήνα έρχεται και μου λέει είναι η σειρά σου για τις πάνες του παιδιού. Που φοβάμαι ότι αν χωρίσουμε θα με καταστρέψει; Που με απειλεί; Που πήρα 6 κιλά και ξαφνικά έγινα ασχημη; Που δεν θέλω να κάνω έρωτα μαζί του; Που προσπαθώ να σωσω το γάμο μου; Που όλα αυτά τα χρόνια ζουσα ένα άρρωστο περιβάλλον και με τη μάνα μου;
Την ψυχή μου ποιος θα την σώσει… Ποιος θα έρθει να να με σηκώσει από αυτό τον βούρκο; Για εκεινον είμαι άχρηστη γιατί δουλεύω 48ωρες την εβδομάδα, άχρηστη που βγάζω 3 πτυχίο, άχρηστη που δεν πρόλαβα 1 φορά την εβδομάδα να μαγειρέψω… όταν είμαι στο δρόμο από τη δουλειά για το σπίτι με πιάνουν κρίσεις.. Σκέφτομαι “Χριστέ μου τι θα μου πει κ αυτός και η μάνα μου”.
Κόβεται η ανάσα μου… δε μπορώ να καταπιώ..Κάνω θεραπείες για να σωθω από την δολοφονία που μου ασκούν κάθε μέρα. Έχω ένα παιδί και είμαι δυστυχισμένη…. δυστυχισμένη…. δυστυχισμένη… Με σώζει που δουλεύω και μπορώ και τρέχω για τον εαυτό μου…
Από την κόλαση πως θα βγω;
Μαρίνα
Πέθανε η μάνα μας πριν 15 χρόνια, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του πατέρα μας.
Μείναμε ορφανές σε ηλικία 25 ετών εγώ, 15 η μεσαία και 10 η μικρή. Ως πιο μεγάλη και πιο ώριμη, τις πήρα υπό την προστασία μου και έγινα εγώ μάνα για εκείνες. Αν με ρωτήσεις σήμερα, δεν ξέρω αλλά σαν μάνα μάλλον απέτυχα.
Στην αρχή τρώγαμε από την εκκλησία, με ένα μισθό δεν έβγαινε ο μήνας. Η μεσαία έπιασε δουλειά μετά από 2 χρόνια σε μια καφετέρια και κάπως ανασάναμε. Αναγκάστηκε να κόψει το φροντιστήριο και δεν έδωσε Πανελλήνιες. Στη μικρή όμως δεν μπορούσα να κοψω τα Αγγλικά ούτε το ντύσιμο που διαρκώς μεγάλωνε και ήθελε όλο νέα ρούχα και παπούτσια.
Έκανα την προσωπική μου ζωή πίσω καθώς ήταν να παντρευτώ όταν πέθανε η μάνα μας και δεν το έκανα γιατί αφοσιώθηκα στο σπίτι μας. Όταν η μεσαία ενηλικιώθηκε και ξεπετάχτηκε, βρέθηκα αντιμέτωπη με μια αλλόκοτη συμπεριφορά. Έβγαινε δεν έλεγε πού πήγαινε ή τί ώρα θα γυρίσει, γυρνούσε 6 το πρωι σχεδόν κάθε μέρα. Καυγάδες επί καυγάδων. Μέχρι που έμαθα ότι είχε μπλέξει με παντρεμένο με 4 παιδιά και αυτος ετοιμαζόταν να χωρίσει την έγκυο γυναίκα του για να παντρευτεί τάχα την αδερφή μου.
Έγινε χαμός. Παραμερίζω ότι μας συζητούσε όλο το χωριό και βάζω στο τραπέζι τη δική μας ηθική αξια ως οικογένεια. Αυτές τις αξίες μας περάσαν οι γονείς μας; Με τί καρδιά και τί αρχές θα χάλαγε ένα σπίτι και με τί συνείδηση θα αγκάλιαζε έναν άνθρωπο που εξαιτίας της παρατούσε έγκυο και παιδια;
Μετά από λίγο καιρό αυτός φοβήθηκε την κατακραυγή και τις δικές μου απειλές και λάκισε. Η αδερφή μου δεν μου το συγχώρεσε και η κατάσταση χειροτέρεψε.
Χειροτέρεψε τόσο που ο αρραβωνιαστικός μου άρχισε να είναι απότομος, να χάνεται, να πίνει. Ένα χρόνο μετά τον χωρισμό της αδερφής μου από τον παντρεμένο την έπιασα καβάλα με τον μέλλοντα σύζυγό μου. Εγώ πάλευα να φέρω ψωμί στο τραπέζι και αυτή έβγαζε τα μάτια της με τον δικό μου άνθρωπο πάνω στον δικό μου κόπο.
Δεν ξέρω αν το έκανε από εκδίκηση ή αν τον ήθελε. Ξέρω πως αυτός έφυγε μαζί της και σήμερα έχουν και παιδιά στη υγειά του κορόιδου. Δεν θα σου περιγράψω τον πόνο που ένιωθα ειδικά τις νύχτες, την κατάθλιψη και τα ηρεμιστικά που δεν είχα πάρει ούτε στις κηδείες των γονιών μας και που αναγκάστηκα να πάρω εξαιτίας της προδοσίας τους. Θα σου πω ότι μέσα σε όλα έμαθα πως δεν μπορούσα να κάνω παιδιά.
Κι όσο εγώ κοιτούσα να συνεφέρω τη μεσαία, η μικρή μεγάλωνε. Είχε φτάσει πια 16 χρονών. Ολόκληρη γυναίκα. Φαντάστηκα πως εκείνη είχε τα μυαλά μέσα στο κεφάλι της. Πράγματι ήταν φροντιστήριο σχολείο σπίτι και μονο μια φορά τη μέρα καθόταν σε μια καφετέρια και έπινε έναν καφέ. Πού να φανταστώ πως σε εκείνη την καφετέρια την κερνούσαν καφέ και χαρτζιλίκι οι γέροι για να ξαπλώνει μαζί τους στο σπιτι τους;
Μου το είπε ο ιδιοκτήτης που με βρήκε μια μέρα “Πες κάτι στην αδερφή σου γιατί θα μου νομίζουν το μαγαζί για κονσο μασιόν κι έχω κι ένα όνομα. Ξέρω τί καλός άνθρωπος είσαι και πόσο ηθικός αλλά δεν είναι ωραία πράγματα αυτά που κάνει η αδερφή σου στο μαγαζί και την επομένη φορά δεν θα την ξαναφήσω να μπει”. Άνοιξε η γη και με κατάπιε απ’ την ντροπή μου δεν είχα ιδέα αλλά δεν κάθισα και να τη συνετίσω ή να της μιλήσω. Απλά το παραδέχτηκε και την πέταξα εξω. Στην αρχή πήγε να μείνει σε μια θεία μας και όταν ενηλικιώθηκε έφυγε για σπουδές στο εξωτερικό της είπε. Αλήθεια; Ψέματα; Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει.
Είχα τη δουλειά μου, την οικογένειά μου, τη σχέση μου. Σήμερα έχω μόνο τη δουλειά μου. Γυρίζω σε άδειο σπίτι, μιλάω στις φωτογραφίες των γονιων μου και αναρωτιέμαι: Που έσφαλα; Πού έκανα λάθος σαν μάνα; Είπα στη μια να γ@μιέται με παντρεμένους; Ειπα στην άλλη να πηδιέται για έναν καφέ; Τις άφησα αχαλίνωτες χωρίς να με νοιάζει ή τις άφησα νηστικές και άστεγες; Πού έσφαλα και βγήκαν από τον δρόμο Του Θεού;
Ακόμα και σήμερα προσπαθώ να καταλάβω πού έκανα λάθος. Ψυχοσάββατο αύριο, θα πάω πρόσφορο στην εκκλησία για τους γονείς μου και θα τους παρακαλέσω να έρθουν στον ύπνο μου να μου πουν τί δεν έκανα που έκαναν εκείνοι καλύτερα από εμένα.
Θέκλα
Τη μέρα που πέθανε η μάνα μου, πέρασα τουλάχιστον 2 ώρες μιλώντας στο τηλέφωνο με το γραφείο. Φορούσα κάτι ξεχαρβαλωμένες της πυτζάμες, στη μέσα εσοχή της βεράντας για να μη με βλέπει έτσι ο κόσμος που πήγαινε και ερχόταν στο μπαλκόνι μας, τελώντας ο καθένας εσωτερικά το δικό του προσωπικό μνημόσυνο μέρες τώρα. Ήταν μέρες ή μήνες; Ο χρόνος ξαφνικά έγινε ελαστικός σαν τσίχλα που σου κολλάει στο παπούτσι για ώρες. Ή μήνες;
Τη μέρα που πέθανε η μάνα μου και ενώ με το γυαλί ηλίου και τις ξεχαρβαλωμένες της πυτζάμες διέσχισα το ηλιόλουστο μπαλκόνι και τους ανθρώπους, δεν μπορούσα παρά να αισθάνομαι λύπη για τη λύπη που εκείνοι αισθάνονταν. Κάποιοι από αυτούς, ήταν μακράν θλιβερότεροι της ληθαργικής μου μάνας, που μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας δεν αποφάσιζε αν ήθελε να φύγει ή αν άντεχε να μείνει. Ας είναι.
Το σαββατοκύριακο πριν τη μέρα που πέθανε η μάνα μου, έκανα τον πρώτο σοβαρό μου τσακωμό με τα θεία. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, εκτός από κάποιες συμπάθειες και αρκετές αντιπάθειες, λίγα ήταν τα πάρε δώσε μου με τα άνωθεν. Γενικώς πάντα σκεφτόμουν ότι τα θέματα μου είναι πολύ υποδεέστερα συγκριτικά με μυριάδες βασανισμένες ζωές που κυκλοφορούν γύρω μας. Τσακώθηκα όμως. Και με το Θεό και με γιαγιάδες και παππούδες και πεθαμένες θειάδες και γενικώς με όλο το client service του άλλου κόσμου, που ενώ (θεωρητικά) την έβλεπαν να παραπαίει, δεν τσακίστηκαν να έρθουν να την πάρουν να λυτρωθεί, όσο και αν ικέτευα, όσο και αν χτυπιόμουνα, όσο και αν έκανα τα άχρηστα μαγικά μου, με τις ενέργειες και τις βλακείες.
Εκείνο το σαββατοκύριακο, εγώ η αδελφή μου και η καλύτερη φίλη της μάνας μου, ξαπλωμένες όλες στο ίδιο αυτό παλαιό διπλό της κρεβάτι, τραγουδήσαμε παράφωνα τραγούδια, φιλήσαμε κρύα χέρια ξανά και ξανά, ακούσαμε με λαχτάρα ασθενικούς χτύπους καρδιάς και υπογράψαμε όλες ένα μυστικό συμβόλαιο αφοσίωσης. Είδαμε τη στιγμή που η συνειδητότητα έδωσε τη θέση της στο μεταξύ γης και ουρανού. Τη στιγμή που εκείνη αφέθηκε από συστολές ανθρώπινες, έπαψε να κλαίει και να αντιστέκεται και ξεκίνησε να κολυμπάει μισότυφλη στην άλλη πλευρά. Είδαμε τη στιγμή που πια το στόμα δεν άνοιγε ούτε για να φάει, ούτε για να πιεί, ούτε για να ζητήσει. Σε εκείνο το μπαλκόνι, λίγο πιο πέρα από το παλαιό διπλό της κρεβάτι, καραβοτσακιστήκαμε μια η μία μια η άλλη, μαζί με μνήμες, με ματωμένες ματιές, με τρολαρίσματα, με απόγνωση, με αγάπη πιο πάνω από το χρόνο, πιο πέρα από το θάνατο.
Τη μέρα που πέθανε η μάνα μου, έκατσα δίπλα της στο κρεβάτι και είδα τα μάτια της ορθάνοιχτα μετά από μέρες. Πού κοιτούσε; Τι κοιτούσε; Μερικές μέρες πριν μου ζητούσε να διώξω το μαύρο που κρυβόταν πίσω από τον καλόγερο. Δεν υπήρχε μαύρο. Μαύρη ήταν η αρρώστια της, που μου την έκανε να ζει αγκαλιά με μια λεκάνη. Την έβλεπα να κάνει εμετούς ξανά και ξανά και φαντασιωνόμουν ότι μια από αυτές τις φορές, θα τον έβγαζε τον καρκίνο της. Σα μια μαύρη μπάλα. Θα τον έπιανα τότε στα χέρια μου και θα τον έκοβα με ξυράφια. Θα τον έκαιγα με αναπτήρες. Θα τον ξέσκιζα με ψαλίδια. Θα τον ξεφτίλιζα.
Αυτή την ίδια μισητή λεκάνη, 4 μέρες μετά τη μέρα που πέθανε η μάνα μου, καθαγίασα με ούζο. Μια γουλιά εγώ, μια γουλιά αυτή. Εγώ μέθυσα και κυλίστηκα στα πατώματα και αυτή η ατιμασμένη δεν έλιωσε από ντροπή, όπως της άξιζε. Την κλώτσησα μέσα στη σακούλα και την πέταξα στα σκουπίδια κάνοντας οχτάρια.
Τη μέρα που πέθανε η μάνα μου και λίγο μετά αφού άφησε την τελευταία της κοφτή ανάσα στην αγκαλιά μας, συνέβη κάτι που με σόκαρε βαθιά. Δεν πέθανα. Αν κρίνουμε με βάση τη σημαντικότητα της στη ζωή μου, την καθοριστική επιρροή της σε κάθε συνειδητό και ασυνείδητο μου, την καψούρα που της είχα 35 χρόνια τώρα, κανονικά μαζί με εκείνη, θα έπρεπε να είχα πεθάνει και εγώ. Άντε με μερικά λεπτά διαφορά λόγω μικρότερης ηλικίας.
Δεν πέθανα όμως. Έζησα για να καλέσω τη γιατρό για να υπογράψει το πιστοποιητικό θανάτου. Έζησα για να τηλεφωνήσω στο γραφείο τελετών για να έρθουν οι άνθρωποι και να πράξουν τα δέοντα. Έζησα για να της κλείσω με την αδελφή μου τα μάτια. Και παραδόξως, έζησα για να υπογράψω χαρτιά και άλλα χαρτιά, για να λάβω στο viber το κηδειοχαρτο της και να δώσω το οκ για να τυπωθεί, για να δω μέσα στην κλειστή κρεβατοκάμαρα να τη βάζουν στο φέρετρο και να τους παρακαλώ να της ρίξουν από πάνω το πράσινο σεντόνι. Δεν μπορούσε να προστατευθεί όπως έκανε σε όλη της τη ζωή το αγρίμι μου. Ήταν σχεδόν γυμνή και τελείως νεκρή.
Τη μέρα που πέθανε η μάνα μου, προφανώς ήμουν στην Κρήτη, οπότε άκουσα Ψαραντώνη και Φουσταλιέρη. Προφανώς πίτα στο μεθύσι. Προφανώς δεν έβλεπα πια τίποτα, εκτός από το στίχο. Η γη όμως δεν άνοιξε ποτέ μέσα να μπω, κόσμε ψεύτη. Άνοιξε την επόμενη και μπήκε εκείνη. Φοβόμουν μην την δουν οι φίλοι μου και τρομάξουν. Όμως ήταν όμορφη η άτιμη. Ήρεμη. Έκανα τον κόσμο να κλαίει γιατί της χάιδευα το κεφάλι και της μίλαγα στο αυτί. Αν δεν ντρεπόμουν θα το έκανα περισσότερο. Αλλά ντρεπόμουν τόσος κόσμος. Να έρχεσαι να με βλέπεις και να μου μιλάς, της έλεγα συνέχεια. Ποια εγώ. Που ούτε Χάρυ Πότερ δεν βλέπω μόνη μου το βράδυ.
Όλα τα αντέχει ο άνθρωπος. Αυτό ήταν η πρώτη κουβέντα που είπα ελάχιστα λεπτά αφού πέθανε η μάνα μου. Όλα. Όλα. Ξέρω τη βοήθεια που γεννήθηκε τη μέρα που γεννήθηκα και η μάνα μου αποφάσισε ότι ήμουν η κόρη της. Και με μεγάλωσε με μια αγάπη όχι θεϊκή, αλλά βαθιά ανθρώπινη. Που μέσα της χώρεσαν όλα. Η αλήθεια μου και η αλήθεια της μαζί σφιχτά σαν μία. Μια αλήθεια γεμάτη ουσία και ένταση και μύθους και θρύλους και θυμούς και αγκαλιές και βιβλία και αγάπη, αγάπη που δεν αφήνει τίποτα ανολοκλήρωτο. Τίποτα ανείπωτο. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν είπα στη μάνα μου. Και όχι από όταν αρρώστησε. Πάντα. Αυτά που με διαόλιζαν σε εκείνη, αυτά που τις χρέωνα, αυτά που γονάτιζα μπροστά της από σεβασμό. Αυτά που με έκαναν και θα με κάνουν πάντα υπερήφανη. Τόσο υπερήφανη για εκείνη, που θα υποκλίνομαι στη χάρη της για όσο ζω. Ο έρωτας μου για εκείνη, ο αγιάτρευτος. Ο απίστευτος. Ο αξεπέραστος. Τα σ΄αγαπώ, τα σε έχω ανάγκη, τα θα σε κλέισω όμως τώρα γιατί θα πλακωθούμε, τα χωρίς εσένα τι είμαι; Ίδια στη μούρη, ίδια στη ψυχή, μάνα.
Από τη μέρα που πέθανε η μάνα μου πέρασαν μέρες. Όχι πολλές. Πώς μετριέται όμως μετά από όλα αυτά ο χρόνος; Ρολόγια δεν φόραγα ούτως ή άλλως ποτέ. Τώρα που πέθανε, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μπορεί να παίζει μπάλα στη ζωή μου πιο εύκολα. Να τα κανονίσει όλα όπως της γουστάρει. Πριν που ζούσε, ήμουν και εγώ πάντα μουλάρα και τη ζόριζα. Ίδια στη μούρη, ίδια στη ψυχή δεν είπαμε;
Στα σαράντα της που ήταν και η μέρα των γενεθλίων της, πήρα όρκο ιερό. Θα σε λατρεύω και θα σε τιμώ για πάντα, της είπα σταυροπόδι πάνω στον τάφο. Μου φαίνεται, ή έσκασε στα γέλια η τύπισσα; Άσε τώρα τις μαλακίες στα μνήματα και πήγαινε να ευτυχήσεις παιδουλινάκι μου, σα να άκουσα.
Λίγο χρόνο δώσε μου μανούλα και έτρεξα.
Της Ιωάννας Μαραγκουδάκη
Πηγή: athensvoice.gr
Ένα νέο μοντέλο θα ακολουθήσει, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη νέα προεκλογική εκστρατεία που ξεκινάει από την ερχόμενη Δευτέρα.
Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας αναμένεται, να κάνει road trip σε όλη τη χώρα με ένα βανάκι. Ναι! Καλά διαβάσατε! Με ένα βανάκι.
Η task force του προεκλογικού αγώνα του Κυριάκου Μητσοτάκη κατέληξε στο concept αυτό, με σκοπό να μην χρειάζεται να κάνει στάση σε κάποιο ξενοδοχείο κι έτσι να καταφέρει να πάει σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη γίνεται.
Στόχος του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι, μέσα σε αυτόν τον ένα μήνα προεκλογικής περιόδου, να επισκεφτεί ακόμη και το πιο απομακρυσμένο χωριό που δεν έχει φτάσει ποτέ Πρωθυπουργός ή αρχηγός κόμματος.
Στο πλαίσιο αυτό θα κάνει στάσεις σε κεφαλοχώρια, θα πραγματοποιεί μία μικρή ομιλία και θα πηγαίνει στον επόμενο σταθμό!
Αν όντως αυτό το μοντέλο υλοποιηθεί θα είναι κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί στην Ελλάδα, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη για μία ακόμη φορά να πρωτοπορεί.
Ήδη έχει ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός του προγράμματος των περιοδειών της πρώτης προεκλογικής εβδομάδας.
Πρώτος σταθμός τη Δευτέρα είναι το Περιστέρι.
Την Τρίτη και την Τετάρτη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στη κυριολεξία θα οργώσει όλη την Κρήτη θέλοντας να ευχαριστήσει τους συντοπίτες και ψηφοφόρους του που “έβαψαν” την Κρήτη μπλε.
Άλλωστε η Κρήτη αποτελούσε κι ένα προσωπικό στοίχημα του Προέδρου της ΝΔ, ο οποίος ήθελε να κερδίσει τουλάχιστον τους τρεις από τους τέσσερις νομούς και τελικά επικράτησε σε όλους.
Την Πέμπτη ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα περιοδεύσει σε γειτονιές της Αθήνας ενώ την Παρασκευή θα βρεθεί στην Θεσσαλία και θα επισκεφθεί μέρη στα οποία δεν είχε πάει στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο.
Το Σαββατοκύριακο θα τον βρει στη Βόρεια Ελλάδα.
Το Σάββατο θα πραγματοποιήσει ομιλία στη Θεσσαλονίκη. Μία περιφέρεια με υψηλό συμβολισμό ιδιαίτερα μετά και την απόφασή του να κρατήσει την έδρα του στην Α’ Θεσσαλονίκης.
Τέλος, την Κυριακή ο Πρόεδρος της ΝΔ θα επισκεφθεί στο Άγιο Όρος.
Πηγή: parapolitika.gr
Οι ζωές τους μπορεί τα τελευταία 5 χρόνια να είχα πάρει διαφορετικές πορείες, ωστόσο τα όσα είχαν ζήσει μαζί όλα τα προηγούμενα χρόνια και οι αναμνήσεις που έχουν από την δυνατή φιλία που τους ένωνε, αποδείχθηκαν πιο ισχυρές.
Το απόγευμα της Παρασκευής 26/5 ο Γιώργος Μαυρίδης προχώρησε σε μια χιουμοριστική ανάρτηση, όπου προκαλεί δημόσια τον Σάκη Τανιμανίδη, να τον βοηθήσει με τις οικοδομικές δουλειές, αφού και ο ίδιος αυτός το διάστημα ανακαινίζει το σπίτι του.
Συγκεκριμένα ο Γιώργος Μαυρίδης δημοσίευσε ένα βίντεο από την αυλή του σπιτιού του, όπου κάνει ανακαίνιση και με χιουμοριστική διάθεση προκάλεσε τον Σάκη Τανιμανίδη να τον βοηθήσει, λέγοντας πως είναι καλός στις ανακαινίσεις.
«Έχω δει ότι ένας φίλος είναι πολύ καλός στις ανακαινίσεις και γενικά είναι καλό μαστόρι και εγώ χρειάζομαι λίγο βοήθεια εδώ. Έλα να βοηθήσεις κότα», ακούγεται να λέει ο Γιώργος Μαυρίδης, προκαλώντας τον Σάκη Τανιμανίδη.
Έπειτα από πέντε πετυχημένα χρόνια λειτουργίας, ο Άκης Πετρετζίκης πήρε την απόφαση να κλείσει οριστικά τα μαγαζιά του με το πιο γνωστό brunch στην Αθήνα.
Ο πασίγνωστος και πολυαγαπημένος σεφ, το 2016 άνοιξε το πρώτο του μαγαζί στην Αγία Παρασκευή. Ο κόσμος λάτρεψε από την πρώτη στιγμή το μενού του, με τις ουρές που σχηματίστηκαν έξω από το μαγαζί να τον οδηγούν έναν χρόνο αργότερα στα εγκαίνια του δεύτερου εστιατορίου στην Γλυφάδα.
Το 2020 άνοιξε το τρίτο του μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας. Στα τέλη του 2022 η είδηση ότι κλείνει το εστιατόριό του στην Γλυφάδα έσκασε σαν «βόμβα». Ακολούθησε το λουκέτο στο πολυσύχναστο στέκι της Αθήνας και πριν από λίγες μέρες έκλεισαν και τα δύο του καταστήματα στην Αγία Παρασκευή.
Όσον αφορά τα οικονομικά αποτελέσματα, το 2020 η εταιρεία του εμφάνισε κέρδη 912.000€ ενώ το 2021 895.000€.Σύμφωνα με πληροφορίες, οι άνθρωποι που συνεργάζονταν με τον πασίγνωστο σεφ, έχουν ήδη αποζημιωθεί.
Τον Άκη Πετρετζίκη τον γνωρίσαμε το 2010 μέσα από το τηλεπαιχνίδι του MEGA Master Chef, που βγήκε νικητής.
Από εκείνη την στιγμή και μετά, ο γνωστός σεφ ξεκίνησε μια σειρά από εκπομπές τόσο στην τηλεόραση όσο και στο κανάλι του στο YouTube, οι οποίες ως στόχο είχαν να κάνουν τον κόσμο να αγαπήσει το σπιτικό φαγητό.
Όλα αυτά τα χρόνια κυκλοφόρησε αρκετά βιβλία μαγειρικής με ρεκόρ πωλήσεων και κατάφερε να καταρρίψει μέχρι και ρεκόρ Γκίνες.
Το 2015 ο Άκης Πετρετζίκης ξεκίνησε μία συνεργασία με τον Βρετανό σεφ, Τζέιμι Όλιβερ, όταν ο διάσημος σεφ τού έκανε πρόταση να μαγειρέψει μουσακά στο κανάλι του στο YouTube.
Ρούλα Κορομηλά: Μέσω του προσωπικού της λογαριασμού στο instagram, η πολύ γνωστή παρουσιάστρια μοιράστηκε μια φωτογραφία της αγαπημένης της αδερφής.
Η διάσημη παρουσιάστρια παρότι έχει εμφανιστεί πολλές φορές με τον αδερφό της Θανάση που είναι μαζί της σε κάθε της βήμα, μέχρι πριν λίγο καιρό μας έκρυβε την ύπαρξη την αδερφής της. Αυτό όμως δεν είχε να κάνει με την σχέση που έχει με την αδερφή της η γνωστή παρουσιάστρια η οποία είναι καθόλα άριστη. Έχει να κάνει με το ότι η αδερφή της αποφεύγει πολύ τα φώτα της δημοσιότητας, κάτι που η Ρούλα Κορομηλά σέβεται απόλυτα.
Χαρακτηριστικά, στη εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου, που για πρώτη φορά μίλησε για την “άγνωστη” σε πολλούς αδερφή της, είχε τονίσει η γνωστή παρουσιάστρια :«Έχω πάντα δίπλα μου τον αδερφό μου τον Θανάση αλλά έχω και μια αδερφή, είναι μακριά από τα φώτα αλλά είναι πάντα δίπλα μου. Τη λένε Λένα. Δε μοιάζουμε καθόλου»
H Ιωάννα Μαλέσκου και ο Κωνσταντίνος Δανιάς εδώ και έναν μήνα περίπου, κρατούν στην αγκαλιά τους την κόρη τους, γεγονός που τους έχει δώσει πολύ μεγάλη χαρά.
Το μεσημέρι του Σαββάτου (27/05) μητέρα και κόρη βγήκαν για την πρώτη τους βόλτα. Η ευτυχισμένη μανούλα δεν ξέχασε ωστόσο να μοιραστεί αυτή την πολύ ιδιαίτερη στιγμή της με μια φωτογραφία που ανέβασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γράφοντας χαρακτηριστικά: «Να εδώ με το λουλουδάκι μου».
