Ξεχάστε τις βαρετές σχολικές αίθουσες και τα θρανία: Μία οικογένεια αποφάσισε να μεταφέρει τη ζωή και την εκπαίδευση των θυγατέρων τους στον ωκεανό.
Οι Καναδοί Γκινεβίρ και Ιμπεν Στολτζ, ταξίδευαν στην Καραϊβική, όταν έμαθαν ότι περιμένουν μωρό. Αντιμέτωποι με ένα τρομακτικό δίλημμα, να συνεχίσουν τα ταξίδια τους ή να μείνουν στο σπίτι, το ζευγάρι αποφάσισε να μεγαλώσει την οικογένεια του στον ωκεανό.
Η πρώτη κόρη τους Αρια είναι τώρα πέντε ετών και έχει μία μικρότερη αδελφή την 3 ετών Ελια και έχουν περάσει ολόκληρη τη ζωή τους στο οικογενειακό σκάφος οργώνοντας τους ωκεανούς με τους γονείς τους.
Παίζουν με τη θαλάσσια ζωή, όπως με τα σαλάχια στις Μπαχάμες, κολυμπούν με αναπνευστήρα, κάνουν kite και κωπηλασία και απολαμβάνουν θαλάσσιες περιπέτειες με μαγευτική θέα.
Οσο για την σχολική εκπαίδευση τους, την έχει αναλάβει η μητέρα τους, η οποία τυχαίνει να είναι και δασκάλα. Μάλιστα, όπως αναφέρει, τα παιδιά έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τις γνώσεις των συνομηλίκων τους.
Δεν έχει τέλος το μαρτύριο των Αθηναίων από τις ταχυδακτυλουργίες της δημοτικής αρχής, που συνεχίζει να «ασκείται» ως μαθητευόμενος μάγος στο πολύπαθο κέντρο της πρωτεύουσας.
Μετά το φιάσκο με τον περίφημο «μεγάλο περίπατο» όπου εν καιρώ πανδημίας και οικονομικής κρίσης πετάχτηκαν εκατομμύρια ευρώ για κάθε λογής υπερκοστολογημένες κατασκευές και παρεμβάσεις, έρχεται τώρα η «ανάπλαση της οδού Πανεπιστημίου».
Σύμφωνα με τον δήμο Αθηναίων το έργο που αναμένεται να ξακινήσει προς το τέλος του τρέχοντος έτους χρόνου και θα έχει προϋπολογισμό 3 εκατομμύρια ευρώ. Ο προυπολογισμός αυτός είναι σύμφωνα με τον Δήμο Αθηναίων και απλώς ελπίζεται να μην πεταχτούν και πάλι χρήματα για μια παρέμβαση που πιθανώς θα χρειαστεί «παρεμβάσεις» εκ των υστέρων για να καταστεί λειτουργική.
Όπως υπενθυμίζεται έγινε με τον μεγάλο περίπατο που παραμένει ένα έργο «έτρωμα» στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Κατά τον δήμο Αθηναίων η ανάπλαση της πιο κεντρικής οδικής αρτηρίας της πρωτεύουσας, θα προσφέρει επιπλέον 19.360 τ.μ. «αισθητικά αναβαθμισμένου δημόσιου χώρου». Δηλαδή μεγαλύτερα πεζοδρόμια που προφανώς είναι καλοδεχούμενα στο κέντρο της πόλης.
Τι θα περιλαμβάνει;
-Διαπλάτυνση των πεζοδρομίων, καθώς θα αποδοθούν στους πεζούς, 4.270 τ.μ
-Περίπου 2.260 τ.μ. θα είναι οι χώροι πρασίνου με μεγάλα παρτέρια με θάμνους και εποχικά φυτά
-Τοποθέτηση 87 νέων μεγάλων πλατάνων που θα φυτευτούν κατά μήκος του δρόμου και από τις δύο πλευρές.
Τώρα αν θα ευδοκιμήσει ο πλάτανος, που εξ αρχής είναι γνωστό ότι χρειάζεται πολύ νερό, σε μια σχεδόν άνυδρη πόλη, μένει να φανεί και να μην γίνει-και-αυτή η παρέμβαση ανέκδοτο όπως με την τοποθέτηση των γιγαντιαίων φοινίκων μέσα σε παρτέρια «κατά μεσής» του δρόμου σε μια πραγματικά παρέμβαση κιτς στο αθηναϊκό κέντρο.
«Η σύνδεση της πλατείας Συντάγματος με την Ομόνοια μέσω του κεντρικού άξονα της Πανεπιστημίου, ήταν πάντα το ”όραμα” πολεοδόμων και χωροτακτών που ουδέποτε υλοποιήθηκε, αλλά πλέον οι συνθήκες έχουν ωριμάσει και η Αθήνα δικαιούται να γίνει η ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που αξίζει στην Ελλάδα», υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση.
Μια γενικότητα δηλαδή σημειώνεται στην ανακοίνωση που ήδη ισχύει…
Τη στιγμή που αρκετοί δρόμοι της Αθήνας παραμένουν σε κακά χάλια με λακκούβες, κάθε λογής σαμαράκια και κακής ποιότητας οδόστρωμα, με τα μισά πεζοδρόμια είναι δυσκολοδιάβατα για πολίτες ο Δήμος της πρωτεύουσας προχωρά σε ένα ακόμη έργο βιτρίνας και ουχί ουσίας.
Αξίζει δε να σημειωθεί η προσπάθεια του Δήμου Αθηναίων ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ πιθανές κριτικές και αντιδράσεις με την διαρροή- διατύπωση ερωτήσεων με αντίστοιχες απαντήσεις, για το εκκολαπτόμενο έργο:
1. Πότε θα αρχίσουν και πότε θα ολοκληρωθούν τα έργα;
Απάντηση: Τα έργα θα ξεκινήσουν σύμφωνα με τον προγραμματισμό, στο τέλος του 2021 με χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης 12-15 μήνες.
2. Αυτό σημαίνει ταλαιπωρία στην πόλη για ενάμισι χρόνο;
Απάντηση: Ο Δήμος Αθηναίων διαθέτει πλέον υψηλή τεχνογνωσία, καθώς και εμπειρία στην εκτέλεση μεγάλης κλίμακας έργων στην πόλη. Το έργο θα εξελίσσεται τμηματικά ακριβώς για να μην υπάρξει αναστάτωση στη λειτουργία της πόλης και όχληση στις δραστηριότητες των πολιτών. Όπως ακριβώς στην ανάπλαση της κάτω Πλατείας Συντάγματος, θα γίνει με υποδειγματικό τρόπο η οργάνωση του εργοταξίου και η ανάπτυξη των έργων. Θα είναι εξίσου πολύτιμη η κατανόηση και συνεργασία πεζών, εποχούμενων και επισκεπτών.
3. Πόσο θα κοστίσει η ανάπλαση;
Απάντηση: Ο προϋπολογισμός του έργου είναι 3 εκατ. ευρώ.
4. Γιατί δεν προχώρησαν εξαρχής τα μόνιμα έργα και επελέγη η δοκιμή ενός έτους;
Απάντηση: Είναι η καλή πρακτική που ακολουθείται σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις του κόσμου. Οι μεγάλες παρεμβάσεις δοκιμάζονται πιλοτικά και στη συνέχεια ακολουθούν οι μόνιμες. Η δοκιμαστική περίοδος επιτρέπει τη συλλογή δεδομένων για τη βελτίωση των σχεδίων. Με τη μέθοδο αυτή έγινε η ανάπλαση της Times Square, έργα στο Μιλάνο και αλλού. Αυτό γίνεται και στην περίπτωση της Πανεπιστημίου. Χωρίς να είχε προηγηθεί το πιλοτικό έργο, θα ήταν αδιανόητη η εξαρχής διαπλάτυνση των πεζοδρομίων ως μόνιμο έργο.
5. Τι διαπιστώθηκε και τι άλλαξε, λοιπόν, στον σχεδιασμό μετά τη δοκιμαστική περίοδο;
Απάντηση: Οι αναλυτικές καταγραφές και αναλύσεις των κυκλοφοριακών δεδομένων οδήγησαν σε βελτιστοποιήσεις του τελικού σχεδίου με την αλλαγή της διατομής του δρόμου από τρεις σε τέσσερις λωρίδες.
6. Τι προβλέπεται για την κίνηση των λεωφορείων;
Απάντηση: Η χάραξη αποκλειστικής λεωφορειολωρίδας θα συμβάλλει στην ανεμπόδιστη κίνηση των λεωφορείων και την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των στάσεων, ενισχύοντας τη βιώσιμη κινητικότητα με δημόσια μέσα.
7. Η πρόβλεψη των συγκοινωνιολόγων ότι θα μειωθούν οι διελεύσεις και θα μειωθεί ο φόρτος του δρόμου, επιβεβαιώθηκε;
Απάντηση: Απολύτως. Οι μετρήσεις από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο δείχνουν ότι μειώθηκαν κατά 16% οι διελεύσεις των ΙΧ και αυξήθηκαν κατά 8% οι διελεύσεις των ταξί και των μοτοσυκλετών, ενώ ταυτόχρονα μειώθηκε ο χρόνος που απαιτείται για την ολοκλήρωση της διαδρομής. Συγκεκριμένα, οι κυκλοφοριακές συνθήκες στην Πανεπιστημίου και στην κοντινή περιοχή ισορρόπησαν κοντά στα επίπεδα προ των αλλαγών σχετικά γρήγορα (σε λιγότερο από 3 μήνες).
Οι χρόνοι διαδρομής επί της Πανεπιστημίου παρουσίασαν προσωρινή αύξηση κατά τις πρώτες εβδομάδες εφαρμογής των ρυθμίσεων, ωστόσο στη συνέχεια μειώθηκαν σημαντικά. Χαρακτηριστικά, τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο του 2021 οι χρόνοι διαδρομής της Πανεπιστημίου ήταν κατά 30% μειωμένοι σε σχέση με τους αντίστοιχους μήνες του 2020. Το μήνα Σεπτέμβριο, η αντίστοιχη μείωση ήταν 14%.
Η κινητικότητα των πεζών στην Αθήνα κατά τους μήνες Ιούνιο – Σεπτέμβριο αυξήθηκε κατά 23% το 2021, σε σχέση με το 2020.
8. Υπήρξε και αν ναι περιβαλλοντικό όφελος από τον περιορισμό διελεύσεων ΙΧ;
Απάντηση: Και πάλι οι μετρήσεις από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο έδειξαν μείωση των ρυπαντικών φορτίων (ολικό ρυπαντικό φορτίο, εκπομπές CO2) σε σχέση με την περίοδο πριν από την εφαρμογή των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων, κατά 26,7% και 27,4% αντίστοιχα.
9. Γιατί να μεγαλώσουν τα ήδη μεγάλα πεζοδρόμια της Πανεπιστημίου;
Απάντηση: Ο στόχος διαπλάτυνσης των πεζοδρομίων δεν είναι να επιτευχθεί απλώς η ανεμπόδιστη κίνηση των πεζών. Το πεζοδρόμιο γίνεται πολυμορφικό εφόσον εξυπηρετεί πολλές δραστηριότητες. Δημιουργούνται μίνι πάρκα, διάδρομοι τρεξίματος και κίνησης των ποδηλάτων, μικροί χώροι αναψυχής. Όπως ακριβώς συμβαίνει για παράδειγμα στο Παρίσι, στο Βερολίνο και σε άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις.
Είμαι χωρισμένη με δύο παιδιά 10 ο μικρός μου και 12 ετών η μεγάλη. Μένουμε στην επαρχία και οι δουλειές είναι δύσκολες.
Παρόλα αυτά, κάνω 3 δουλειές μια το πρωι καθαρίζω δυο πολυκατοικίες στο κέντρο της πόλης, μετά το μεσημέρι πάω σε ταβέρνα και πλένω πιάτα και το βράδυ καθαρίζω τις τουαλέτες ενός μπαρ. Κάνω ό,τι μπορώ για να μεγαλώσω και να σπουδάσω τα παιδιά μου. Κραγιόν δεν ξέρω τί θα πει. Δυστυχώς ο πατέρας τους, δεν είναι αυτής της λογικής. Όλα για την παρτη του.
Χωρίσαμε πριν 3 χρόνια. Και παντρεμένοι που ήμασταν πάλι εγώ τον τάιζα αλλά από τότε που χωρίσαμε εξαφανίστηκε τελείως και από τη ζωή των παιδιών. Εκείνα τον παρακαλούσαν μέχρι και ένα χρόνο μετά το διαζύγιο να τα πάρει έστω μια βόλτα αλλά τίποτα. Απογοητεύτηκαν κι αυτά και σταμάτησαν να τον καλούν. Φυσικά παντού λέει ότι εγώ τον εμποδίζω να βλέπει τα παιδιά. Εγώ που παρακαλάω να τα πάρει για να ξεκουραστώ έστω λίγο και να χαρούν και αυτά.
Εννοείται δεν δίνει φράγκο για τα παιδιά γιατί μονίμως κλαίγεται ότι δεν έχει. Το παίζει φτωχολογιά σε όλη την πόλη και δεν ξέρει τί βγάζει. Μου είναι αδιάφορα όλα αυτά, έχω κουραστεί να θυμώνω μαζί του. Όμως το χθεσινό συμβάν ήταν μαχαιριά στην καρδιά.
Τελευταία είμαστε στριμωγμένοι, πιο στριμωγμένοι από άλλες φορές. Εξήγησα στα παιδιά ότι εγώ ειδικά την Καθαρά Δευτέρα θα δουλεύω όλη μέρα στην ταβέρνα. Τους άφησα μια λαγάνα λίγες ελιές και μια κονσέρβα και έφυγα και είπα στη γειτόνισσα να έχει το νου της. Το βράδυ που γύρισα ο μικρός κοιμόταν και η μεγάλη καθόταν στον καναπέ και ήταν κάπως σαν κλαμμένη. Την ρώτησα τί έγινε.
Μου είπε πως έφαγαν το πρωι τα φαγητά που τους άφησα αλλά συνέχισαν να πεινάνε και είπαν να κατέβουν μια βόλτα στο κέντρο να το ξεχάσουν και να βρουν κανέναν φίλο τους να παίξουν. Όπως περπατούσαν κοίταξαν τυχαία στο τζάμι ενός μαγαζιού και είδαν μέσα τον πατέρα τους να τρώει Σαρακοστιανά με τη γκόμενα και με ένα ακόμα φιλικό ζευγάρι και να γελάει. “Εμάς ρε μαμά μια φορά δεν μπορεί να μας πάρει μια βόλτα να φάμε;” με ρώτησε όλο παράπονο. Τί να της πεις….
Σέβομαι τον αγώνα τον αποξενωμένων πατεράδων. Το’ χω παράπονο όμως να τους βλέπω να κράζουν διαρκώς τις κακές αποξενώτριες μάνες και για τους αδιάφορους πατεράδες που ουσιαστικά τους ντροπιάζουν ως είδος, κουβέντα.
Εμένα δεν με νοιάζει που ο πατέρας τους τρώει με άλλη ή που έχει φαί. Να’ ναι καλά να έχει.
Με νοιάζει που δεν τον νοιάζει ότι δεν έχουν τα παιδιά του.
Με νοιάζει που γλεντάει ενώ ξέρει πως τα παιδιά του είναι νηστικά.
Με νοιάζει και νιώθω ενοχές που παντρεύτηκα ένα τίποτα.
Είμαι κι εγώ μια χωρισμένη μητέρα όπως πολλές άλλες σε όλο τον κόσμο. Χώρισα πριν αρκετά χρόνια μένοντας μόνη με 4 παιδιά. Ο πατέρας τους δεν υπήρχε δίπλα τους, όπως δεν υπήρχε και το διάστημα που ήμασταν παντρεμένοι.
Πάλεψα με νύχια και με δόντια να τα μεγαλώσω και επειδή ήμουν πολύ χάλια οικονομικά εκείνο το διάστημα ζήτησα διατροφή, που ποτέ δεν πήρα. Απεναντίας ο πατέρας τους μετέφερε σε συγγενικά του άτομα τα περιουσιακά του αποκτήματα δηλώνοντας άνεργος για να μην στηρίξει τα παιδιά του. Το δέχτηκα σταματώντας να ζητάω διατροφή, μια και θεωρώ ότι αν ένας άνθρωπος δεν νιώθει γονιός και ότι έχει ευθύνες απέναντι στα παιδιά του, δεν θα τον κάνω εγώ γονιό με το ζόρι.
Πήρα δύναμη από τα παιδιά μου, που δεν άντεχα να μην έχουν ένα ρούχο να βάλουν ή να μην έχω να τους δώσω χρήματα και κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου χωρίς να μας δώσει ποτέ ούτε ένα ευρώ. Τότε ο πατέρας τους μας ξεκίνησε πόλεμο. Δεν έφτανε το οτι δεν μας βοηθούσε πριν, τώρα είχαμε και ένα απίστευτο πόλεμο τόσο εγώ όσο και τα παιδιά.
Μετά από πολύ κόπο και απίστευτη ταλαιπωρία και δικαστήρια καταφέραμε να μας αφήσει ήσυχους. Επιτέλους η ζωή μας χαμογελούσε! Αρχίσαμε να είμαστε καλά, ευτυχισμένοι και δεμένοι! Όμως η χαρά μου δεν κράτησε πολύ..
Πάντρεψα το πρώτο μου παιδί με χίλιους κόπους και προσπαθώντας να μην του λείψει τίποτα από το γάμο του. Λίγο όμως η κρίση, λίγο τα έξοδα του γάμου, τα οικονομικά μου πάτωσαν. Και τότε ήρθε το μεγάλο χαστούκι. Τα παιδιά μου με παράτησαν και πήγαν στον πατέρα τους, που φυσικά εφόσον δεν μεγάλωνε παιδιά και δεν είχε έξοδα είχε χρήματα, μια και εγώ δεν μπορούσα πια να τους προσφέρω όσα τους πρόσφερα!! Μετά από τόσες θυσίες χρόνων, θεώρησαν ότι δεν ήμουν άξια να είμαι μάνα τους μια και δεν είχα πια να τους δίνω, αλλά ήταν άξιος εκείνος που για πάνω από 10 χρόνια όχι μόνο δεν τα στήριζε αλλά τους έκανε καθημερινό πόλεμο…
Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.. προσπάθησα να πιαστώ από κάπου αλλά δεν τα κατάφερα.. Πάντα πιανόμουν από τα παιδιά μου για να κάνω πράγματα.. Ξεκίνησα τις επισκέψεις στον ψυχολόγο και μετά από 2-3 χρόνια νιώθω πια καλά. Μου λείπουν τα παιδιά μου, μια και πάντα ήταν όλη μου η ζωή, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα.. Επιλογή τους ήταν να γυρίσουν στον πατέρα τους και τη σέβομαι.. Ελπίζω να μην το μετανιώσουν ποτέ, αλλά η ζωή με έχει διδάξει οτι Γονιός γεννιέσαι, δε γίνεσαι στα 50 κάτι σου ξαφνικά…
Θα ήθελα αν μπορούσα να τους κάνω μόνο μια ερώτηση.. Αν σε μερικά χρόνια, χωρίσουν και έχουν παιδιά, και φτύσουν αίμα για να προσφέρουν τα πάντα στα παιδιά τους και να τα μεγαλώσουν, πως θα τους φανεί αν εκείνα τους φερθούν όπως φέρθηκαν εκείνοι σε μένα; Αν δεν αναγνωρίζουν για γονιό αυτόν που ήταν δίπλα τους σε αρρώστιες, ατυχήματα κ.λ.π. που τους πρόσφερε όσα μπορούσε και ακόμα περισσότερα, αλλά αναγνωρίζουν σαν γονιό αυτόν που ποτέ δεν τους στάθηκε αλλά αυτή τη στιγμή τους τάζει φύκια για μεταξωτές κορδέλες; Πώς θα φανεί στην κόρη μου αν το παιδί της δεν την αναγνωρίζει σαν μάνα αλλά αναγνωρίζει τη θεία του σαν μάνα; Πως θα της φανεί αν στις χαρές του παιδιού της πάρει κάποιος άλλος τη θέση της, ενώ εκείνη έφτυσε αίμα να το μεγαλώσει;
Λυπάμαι πολύ που φτάσαμε στο σημείο αυτό με τα παιδιά μου και εύχομαι η ζωή να τους τα φέρει δεξιά όλα.. Όσο για το ότι έγινα γιαγιά αποκτώντας εγγόνια που δεν γνωρίζω, εύχομαι ο Θεός να δώσει τη δυνατότητα στα παιδιά μου να μην τους στερήσουν τα παιδιά τους τα δικά τους εγγόνια…
Το 1949 η Judith ήταν μόλις 6 χρονών. Μια μέρα αρρώστησε πολύ. Τόσο πολύ που θυμάται τους γονείς της να την ντύνουν γρήγορα και να την βάζουν στο αυτοκίνητο τρέχοντας για το νοσοκομείο. Μόλις έφτασε στο Englewood Hospital στο Bridgeport οι γιατροί την τοποθέτησαν αμέσως μέσα στον «σιδερένιο πνεύμονα».
Μια μηχανή που την κρατούσε στη ζωή παρέχοντάς της οξυγόνο αφού το σώμα της ξαφνικά παρέλυσε από το λαιμό και κάτω. Χρόνια αργότερα η μητέρα της θα της έλεγε πως εκείνο το βράδυ, οι γιατροί τούς είχαν προειδοποιήσει πως δεν θα άντεχε ως το πρωί. Ο φόβος των γιατρών δεν ήταν υπερβολικός. Τη χρονιά που αρρώστησε η Judith, 42.000 παιδιά στην Αμερική κόλλησαν πολιομυελίτιδα και πάνω από 3000 πέθαναν.
Η Judith επέζησε. Επέζησε με μια σιδερένια πλατίνα στα πόδια και μόνιμη σκολίωση που δεν της επέτρεψε ποτέ να χαρεί παιχνίδι και τρέξιμο.
Χρειάστηκαν 8 χρόνια, από το μοιραίο βράδυ που αρρώστησε η Judith, για να ανακοινωθεί η επιτυχής δημιουργία του πρώτου αποτελεσματικού και ασφαλούς εμβολίου για την πολιομυελίτιδα. Χιλιάδες παιδιά ευθύς εμβολιάστηκαν και ο αριθμός των θυμάτων έπεσε από 35 χιλιάδες το 1953, στις 5,6 χιλιάδες μέχρι το 1957 στα 162 μόνο παιδιά μέχρι το 1961.
Σήμερα, η εμφάνιση πολιομυελίτιδας έχει πέσει κατά 99%, με κρούσματα πια μόνο σε χώρες όπως το Πακιστάν και το Αφγανιστάν.
Σήμερα η πολιομυελίτιδα, είναι μόνο μία από τις ποικίλες μολυσματικές ασθένειες που οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να τιθασεύσουν. Μαζί με την Διφθερίτιδα, τον Τέτανο, τον Κοκκύτη, την Ιλαρά, την Παρωτίτιδα, την Ερυθρά αποτελούν απλά λέξεις στα βιβλιάρια υγείας των παιδιών μας. Στο, όχι και τόσο μακρινό, παρελθόν όμως οι λέξεις αυτές συγκροτούσαν το χειρότερο εφιάλτη για τον κάθε γονιό. Βλέπετε, τον καιρό της Judith, δεν υπήρχε αντιεμβολιαστικό κίνημα. Υπήρχε απλά παιδικός θάνατος.
Σήμερα είμαστε πια τόσο υγιείς, που έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε αβάσιμες επιθέσεις στα μεγαλύτερα όπλα που διαθέτουμε για την πρόληψη και την προαγωγή της υγείας μας: Τα εμβόλια.
Μην ξεγελιέστε όμως. Δεν είμαστε υγιείς επειδή οι ιοί και τα βακτήρια με τα οποία συγκατοικούμε σε αυτό τον πλανήτη, έγιναν «απολιθώματα». Είμαστε υγιείς επειδή υπάρχει μία κρίσιμη μάζα εμβολιασμένων ατόμων που προφυλάσσει από εξάπλωση μιας πανδημίας από τους ίδιους ιούς και βακτήρια που κάποτε θέριζαν. Και όσο το αντιεμβολιαστικό κίνημα αυξάνεται, όσο η κρίσιμη αυτή μάζα πέφτει, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να εμφανιστούν κρούσματα «vintage» ασθενειών. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εξηγεί πως προκειμένου να επιτευχθεί συλλογική ανοσία ενάντια σε λοιμώδη νοσήματα και να αποφευχθεί η εκδήλωση επιδημιών, η εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού πρέπει να φθάνει στο 95%.
Το παράδοξο με τα εμβόλια είναι πως τελικά έγιναν θύματα της ίδιας της επιτυχίας τους.
Και κατανοώ. Το όνειρο κάθε γονιού είναι να προσφέρει στα παιδιά του το καλύτερο δυνατό σε όλους τους τομείς, πόσον μάλλον στον τομέα της υγείας.
Όμως ως γονείς, ας ενημερωθούμε σωστά για να μην γίνουν τελικά τα παιδιά μας θύματα της αμάθειάς μας.
Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλούμε επισκεφτείτε τον ιστότοπο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σχετικά με τους μύθους γύρω από τα εμβόλια εδώ.
Υγ 1: Oχι. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δεν χρηματίζεται από τις Φαρμακοβιομηχανίες
ΥΓ 2: Όχι. Ως μητέρα/πατέρας δεν γνωρίζεις εσύ καλύτερα τι είναι πιο σωστό για το δικό σου παιδί όσον αφορά στον εμβολιασμό. Το ότι έγινες γονιός δε σε κάνει αυτομάτως και ειδικό στην Ανοσολογία και Παιδιατρική. Ούτε το «youtube» θωρείται πηγή έγκυρης άντλησης των πληροφοριών σου.
ΥΓ 3: Ναι. Όλα τα φάρμακα μπορεί να έχουν παρενέργειες. Ακόμα και το Panadol. Όπως και κάθε φορά που οδηγείς υπάρχει περίπτωση να βρεθείς σε ατύχημα. Η ζώνη θα σου σώσει τη ζωή. Σε κάποιες πολύ σπάνιες περιπτώσεις μπορεί η ίδια η ζώνη να σε πληγώσει. Τι αποφασίζεις;
. Έχουν δει τόσα πολλά στην εποχή τους και οι παππούδες είναι συχνά μια από τις καλύτερες πηγές σοφίας που υπάρχουν. Σίγουρα υπάρχουν και τα βιβλία ιστορίας, αλλά τίποτα δεν μετρά, όσο η εμπειρία από πρώτο χέρι.
Εκτός από την εκμάθηση για τον κόσμο μέσω αυτών, τα παιδιά υιοθετούν συχνά και τους ίδιους τρόπους με τους παππούδες τους.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, υποτίθεται ότι αυτό ήταν απλώς η συνέπεια του ότι πολλά παιδιά περνούν πολύ χρόνο μαζί τους, αλλά τώρα, οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι υπάρχει πραγματικά μια μεγάλη γενετική συνιστώσα αυτού του φαινομένου, ειδικά όταν πρόκειται για τη σχέση μεταξύ εγγονιών και γιαγιάδων.
Μελέτες δείχνουν ότι από όλους τους εξ αίματος συγγενείς, εκτός από τη μητέρα και τον πατέρα, εκείνη που συχνά έχουν τα παιδιά με τον πιο κοντινό γενετικό δεσμό είναι η γιαγιά από τη μητέρα τους.
Μέσα από το DNA, μπορείτε να κληρονομήσετε την ιδιοσυγκρασία, τις προτιμήσεις και τα ταλέντα της γιαγιάς σας, καθώς και την τάση να βιώνετε συγκεκριμένα συναισθήματα.
Ο Alejandro Jodorowsky έγραψε το βιβλίο «Μεταγεννητική: Αυτοανακάλυψη μέσω Ψυχομαγικών και Οικογένειας».
Στο κείμενο, συζητά πόσο συχνά οι γονείς παραλείπουν μια γενιά. Αυτό σημαίνει ότι ορισμένα χαρακτηριστικά μπορεί να παραλειφθούν από τα παιδιά και να μεταφερθούν άμεσα από μια γιαγιά σε ένα εγγόνι.
Ενώ δηλαδή, μερικές φορές μεταδίδονται γονίδια απευθείας από τη μητέρα και τον πατέρα στο παιδί, ωστόσο, δεν συμβαίνει πάντα.
Αυτό, είναι ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο που θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί μερικά παιδιά μοιάζουν περισσότερο με τους παππούδες τους, τους θείους ή τις θείες τους από ό,τι στους γονείς τους.
Επιπλέον, ο Jodorowsky λέει ότι τα γονίδια που λαμβάνουν τα μωρά στη μήτρα προέρχονται απευθείας από τη γιαγιά της μητέρας, κάνοντας τη μαμά της μαμάς σας μία από τις πιο σημαντικές οικογενειακές συνδέσεις όσον αφορά την γονιδιακή κληρονομιά.
Το χρώμα των ματιών, τα σημάδια, το χρώμα των μαλλιών και ακόμη και ορισμένοι τρόποι όπως ο τρόπος με τον οποίο ένα άτομο περπατάει ή μετακινείται μπορεί να είναι γενετικό.
Γι ‘αυτό, όταν κάποιος λέει, “χαμογελάς σαν τη γιαγιά σου”, η πραγματικότητα είναι ότι πιθανότατα το κάνει. Όλα καταλήγουν στην επιστήμη.
Μελέτη του πανεπιστημίου του Cambridge αναφέρει ότι, κατά μέσο όρο, λαμβάνουμε περίπου το 25% του DNA μας από τους παππούδες μας.
Επίσης, επιβεβαίωσαν τη σχέση της γιαγιάς και των εγγονιών από την πλευρά της μητέρας:
“Συγκεκριμένα, οι γιαγιάδες από την μητέρα έχουν συγγένεια 25% και με τους εγγονούς και με τις εγγονές τους και τα δύο εγγόνια είναι εξίσου πιθανό να κληρονομήσουν οποιοδήποτε από τα γονίδια που συνδέονται με το Χ”.
Η έρευνα είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα και οι επιστήμονες μόλις αρχίζουν να κατανοούν το ρόλο που διαδραματίζουν διαφορετικά γονίδια στη ζωή μας. Είναι πολύ πολύπλοκο.
Είναι δύσκολο να το πιστέψουμε αλλά ο Jodorowsky λέει ότι ακόμη και τα συναισθήματα μπορούν να μεταφερθούν στα εγγόνια από τις γιαγιάδες από την μητέρα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι συναισθηματικές εμπειρίες που βίωσε η γιαγιά σας ενώ ήταν έγκυος μπορούν να αφήσουν ένα γενετικό σημάδι στο DNA και έτσι να μεταφερθούν στις μελλοντικές γενιές.
Ενώ υπάρχει ακόμα περισσότερη έρευνα που πρέπει να γίνει πριν οι επιστήμονες μπορέσουν να βγάλουν ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με τη γιαγιά και την εγγενή γενετική σχέση της, οι μελέτες δείχνουν ότι κάτι συμβαίνει εδώ.
Έτσι, την επόμενη φορά που κάποιος σας πει ότι εκφράζεστε ή ενεργείτε όπως ακριβώς και η γιαγιά σας, ίσως να έχουν δίκιο!
Τα παιδιά φέρνουν ευτυχία και είναι ευλογία για τους γονείς. Τα παιδιά όμως όπως ξέρουμε δεν κάθονται ήσυχα. Τρέχουν από δω και από κει, πέφτουν κάτω και χτυπάνε. Γι’ αυτό άλλωστε τα αποκαλούν ζιζάνια!
Όπως θα δείτε παρακάτω, τα παιδιά επίσης έχουν ένα περίεργο ταλέντο να σφηνώνουν στα πιο απίθανα μέρη! Δείτε τις φωτογραφίες και θα καταλάβετε!
Είναι αγαπητοί στο ευρύ κοινό όμως έχουν καταφέρει να φτιάξουν υπέροχες πολυμελείς οικογένειες. Ακολουθούν οι πολύτεκνες οικογένειες της ελληνικής showbiz.
Πολύτεκνες οικογένειες της ελληνικής showbiz
Πρόκειται για ανθρώπους που έχουν καταφέρει να συνδυάσουν τη δημιουργία μία ευτυχισμένης οικογένειας με την επαγγελματική επιτυχία.
Πολύτεκνες οικογένειες της ελληνικής showbiz: Σάκης Ρουβάς-Κάτια Ζυγούλη
Το αγαπημένο ζευγάρι έχει τέσσερα παιδιά, την Αναστασία, τον Αλέξανδρο, την Αριάδνη και τον βενιαμίν Απόλλωνα.
Η Κάτια και Σάκης έχουν δώσει και στα τέσσερα παιδιά τους ονόματα που ξεκινούν από το ίδιο γράμμα, το άλφα. Εάν συμπεριλάβεις στη λίστα των ονομάτων και εκείνα των γονιών, δηλαδή Αναστάσιος (το βαφτιστικό όνομα του Σάκη) και Αικατερίνη (το βαφτιστικό όνομα της Κάτιας), τότε τα ονόματα από Α στην οικογένεια γίνονται έξι. Τι κρύβεται πίσω από αυτήν την επιλογή;
Όπως έχει αποκαλύψει ο Σάκης σε παλαιότερη συνέντευξη, επέλεξαν με την Κάτια ονόματα από άλφα γιατί θεωρούν ότι το γράμμα αυτό είναι τυχερό.
Πολύτεκνες οικογένειες της ελληνικής showbiz: Γιάννης Πλούταρχος– Μαρία Παπαδοπούλου
Το ζευγάρι έχει αποκτήσει πέντε παιδιά την Κατερίνα, τον Γιώργο, την Ελεωνόρα, την Παναγιώτα και τον Κωνσταντίνο.
«Είµαι µπαµπάς-φίλος στα υπέροχα παιδιά µου και κοιτάζω να είµαι πάντα πλάι τους, στηρίζοντας τις επιλογές και τα «θέλω» τους. Είναι σαφές πως η οικογένειά µου είναι και θα είναι πάνω από όλα. ∆εν αλλάζει αυτό».
Πολύτεκνες οικογένειες της ελληνικής showbiz: Γιώργος Θεοφάνους– Βίλλυ
Το ζευγάρι έχει τρία παιδιά, την Κύρα, τον Εμμανουήλ και την Ευγενία, ενώ ο συνθέτης έχει έναν ακόμη γιο, τον Άγγελο από τον γάμο του με την Ευρυδίκη.
«Της έκανα πρόταση γάμου πάνω σε μια γέφυρα στη Φλωρεντία. Και μου λέει: ‘Εγώ θα σου πω ναι, αλλά θέλω να ξέρεις ότι δεν μπορώ να κάνω παιδιά’. Τον επόμενο μήνα έμεινε έγκυος. Μας το έστειλε ο Θεός το παιδί», είχε δηλώσει ο Γιώργος Θεοφάνους
Πολύτεκνες οικογένειες της ελληνικής showbiz: Σταματίνα Τσιμτσιλή-Θέμης Σοφός
Η παρουσιάστρια και ο δικηγόρος έχουν τρία παιδιά, την Νάγια, την Μαίρη και τον Ιωάννη-Εφραίμ.
«Σωματικά δεν ξέρω αν το αντέχω. Η μέση μου πονάει από το κουβάλημα. Σε κανά δύο χρόνια που το παιδί θα μεγαλώσει και δε θα θέλει αγκαλιά, μπορεί να προκύψει», είχε δηλώσει για το ενδεχόμενο ενός ακόμη παιδιού.
Πολύτεκνες οικογένειες της ελληνικής showbiz: Ελένη Πετρουλάκη– Ίλια Ίβιτς
Το ζευγάρι έχει τέσσερις κορούλες την Άννα-Μαρία, τις δίδυμες, Θεοδώρα και Μίλα και την Ιλιάνα.
«Η ζωή μου με τις τέσσερις κόρες μου είναι ίδια με κάθε γυναίκας που εργάζεται και μεγαλώνει παιδιά. Ένας μεγάλος, πολύ μεγάλος αγώνας!», είχε πει η αγαπημένη γυμνάστρια.
Αυτά είναι τα πολύτεκνα ζευγάρια της ελληνικής showbiz!
Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις γύρω από την υπόθεση του 45χρονου αστυνομικού που υπηρετούσε στη Βουλή.
Το Mega, μέσα από έρευνα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του κατηγορούμενου, εντόπισε μια νέα ζωγραφιά που φαίνεται να έχει δημιουργήσει μία από τις κόρες του ζευγαριού.
Η συγκεκριμένη ζωγραφιά είχε αναρτηθεί στο προσωπικό προφίλ του αστυνομικού το 2022. Σε αυτήν απεικονίζεται ένα γατάκιζωγραφισμένο με έντονα χρώματα, ενώ περιλαμβάνει τη φράση: «Σ’ αγαπώ πατερουλήτερος!!!».
Η ψυχολόγος ΝαταλίΒέλτση, μιλώντας στο Mega, σχολίασε τη ζωγραφιά χαρακτηρίζοντάς την ως μέσο χειραγώγησης. Όπως ανέφερε: «Το παιδί εργαλειοποιείται, ώστε να παρουσιαστεί στον κόσμο ως τέλειος πατέρας».
«Ανοίξαμε και σας περιμένουμε»
Ο κατηγορούμενοςαστυνομικός, ο οποίος κρατείται στις φυλακές Τρίπολης, συνεχίζει να αρνείται κάθε κατηγορία, επιχειρώντας να μεταθέσει τις ευθύνες στη σύζυγό του. Υποστηρίζει ότι σκέφτεται μόνο τα παιδιά του, παρά το γεγονός ότι αυτά έχουν καταθέσει εναντίον του.
Ο 45χρονος επί χρόνια καλλιεργούσε το προφίλ του οικογενειάρχη, του ευαίσθητου ανθρώπου και του πατέρα που αγαπά και προστατεύει τα παιδιά του. Ωστόσο, η πραγματικότητα φαίνεται να είναι διαφορετική.
Το Mega έφερε στο φως ένα ανατριχιαστικό βίντεο, στο οποίο ο κατηγορούμενος βρίσκεται σε ένα παιδικό δωμάτιο με τα παιδιά του. Στο βίντεο ακούγεται να λέει, «Παιδότοπος – ανοίξαμε και σας περιμένουμε!», προσπαθώντας να παρουσιάσει τον εαυτό του ως έναν στοργικό πατέρα.
Το βίντεο έχει θολωθεί για να προστατευτεί η ταυτότητα των παιδιών. Όπως σημειώνει ο Νίκος Ευαγγελάτος, ο οποίος δημοσιοποίησε το υλικό, τα παιδιά στο βίντεο φαίνονται σκυθρωπά και τρομοκρατημένα, υπογραμμίζοντας την αντίφαση ανάμεσα στην εικόνα που ήθελε να προβάλλει ο 45χρονος και την πραγματικότητα.
Να προετοιμαστεί το παιδί μου για το νηπιαγωγείο ή την επόμενη τάξη του δημοτικού; Πρέπει να είμαστε σαφείς: ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ.
Κι όταν λέμε καλοκαίρι, εννοούμε τα πάντα εκτός από εκείνη τη βαρετή κατάσταση όπου πρέπει τάχα να προετοιμαστείς για την επόμενη τάξη.
Δηλαδή να προχωρήσει το παιδί σου λίγο πιο μπροστά από τους υπόλοιπους (λες και το να κάνεις το σχολικό βιβλίο θα σου βεβαίωσει μια θέση στο πάνθεον της τάξης) για να εξασφαλίσεις ότι από το Σεπτέμβριο στη νέα τάξη θα βαριέται ή απλά θα αισθάνεται ικανοποίηση ότι τα ξέρει. Και τι νόημα έχουν όλα αυτά; Ελάχιστο εώς κανένα. Το παιδί πρέπει να είναι μαθητής 9 μήνες. Τους υπόλοιπους έχει τόσα άλλα πράγματα να κάνει…
Όταν λέμε καλοκαίρι για τα παιδιά, εννοούμε:
… παγωτά και να μετράνε όπως εμείς παλιά πόσα έχουν φάει και να λες “έφαγα κι ένα το βράδυ με τη γιαγιά μου” για να κερδίσεις ακόμα ένα στο μέτρημα
… μπάνια και να μετράνε και τα διπλά (πρωί-απόγευμα) και να προσθέτεις κι άλλο ένα που έκανες στη μπανιέρα
… χρόνο με τους γονείς τους, δηλαδή τρέξιμο στη βεράντα και βουτιά στον καναπέ και θερινό σινεμά στη γειτονιά ή στη βεράντα και ύπνο στη μέση της ταινίας και αγκαλιά μέχρι το κρεβάτι και “καληνύχτα μπαμπά/μαμά” και “ήταν πολύ όμορφα σήμερα” και πρωινό το πρωί και να κάνουμε κάτι που θέλουμε αλλά να μην μας πνίγει το πρόγραμμα
… παιχνίδια με τους φίλους τους και επιτραπέζια και στο τάμπλετ ένα ωραίο με κάτι περίεργους που χοροπηδάνε και στην αυλή και στη θάλασσα και στο δωμάτιο με ησυχία το μεσημέρι γιατί οι μεγάλοι κοιμούνται λίγο ή τουλάχιστον έτσι λένε
… τρέξιμο σε κάποια αμμουδιά ξυπόλυτοι και κάπου κάπου η άμμος να καίει και να τρέχεις να βουτήξεις τα πόδια σου στο νερό και να χάνεις τις παντόφλες σου και να βλέπεις τη μία να επιπλέει και να στην φέρνει έξω το κύμα ή κάποιος κύριος που την είδε να περνάει δίπλα του σαν βάρκα
… καλές ιστορίες, καλά βιβλία να διαβάζουν, να ταξιδεύουν, να μοιράζονται αγωνίες και σκέψεις με ήρωες βιβλίων, να φτιάχνουν τους σπουδαίους κόσμους τόσων και τόσων όμορφων αγοριών και κοριτσιών
… συλλογή κοχυλιών και να τα δείχνεις στους φίλους σου μετά σαν τα αυτοκολλητάκια της panini κι εκείνοι να σου δείχνουν τη δική τους ή κάτι που τους άρεσε ή μια φωτογραφία στο κινητό ή τη μηχανή ή στο τάμπλετ
… κοράλια στο αυτί για να ακούς τους ήχους τους θαλασσινούς και να ηχογραφείς τον παφλασμό του κύματος πάνω σε ένα βραχάκι
… βότσαλα που μοιάζουν με καρδιές να τα κάνεις με κορδόνι μενταγιόν και να τα χαρίζεις στη μαμά, τον μπαμπά και όπου αγαπάς
… πόλο και βόλει μέσα στο νερό και να χτυπιέσαι και να βουτάς και να πίνεις και λίγο θαλασσινό νερό και το μεσημέρι να σου καίει το ιώδιο λίγο το λαιμό, αλλά μόνο για λίγο…
… ποδόσφαιρο στην άκρη της άμμου ή στο χωραφάκι του παππού και να κοιτάει ένα από τα τελευταία εναπομείναντα γαϊδουράκια και να απορεί που εσύ κλωτσάς μια δερμάτινη σφαίρα εκεί που το ίδιο είναι δεμένο
… να φτιάχνεις πυργάκια στην άμμο και να τα θωρακίζεις από το κύμα και να βάζεις και σημαία το καλαμάκι της πορτοκαλάδας
… να κάθεσαι κάτω από την ομπρέλα και να περιμένεις πότε θα χωνέψεις το τοστάκι για να ξαναμπείς να πλατσουρίσεις
… να κοιτάς τη φωλιά του χελιδονιού και δίπλα της το σαμιαμίδι που ορμάει στα κουνούπια και να ξέρεις ότι δε θα σε πειράξει ποτέ
… να μπαίνεις στο υπόγειο του παππού που μυρίζει κρασί και λάδι και να βλέπεις κρεμασμένα λουκάνικα και απλωμένες πατάτες στο σακί
… να χτυπάς μερικά σύκα με το ξύλο (μεγάλη αρετή να μάθετε σε ένα παιδί να ξέρει να χτυπά σύκα με διχαλωτό καλάμι κάτω από τη συκιά, γιατί αν σκαρφαλώσει πάνω της η φαγούρα θα πάει σύννεφο)
… καλαμπόκι στη φωτιά και μετά να σε τρώνε τα δόντια σου που σφίνωσαν αυτά τα διαολάκια ανάμεσά τους
… σιτρονέλα για τα κουνούπια γιατί “μαμά, αυτό ήταν τίγρης, δεν ήταν απλό κουνούπι”
… καρπούζι με τη φέτα μαζί και να στάζει το ροζ ζουμάκι στο χώμα για να γλείψει και κανένα ζουζούνι λίγο από αυτό το γλύκισμα
… να παρατηρήσεις τη μυρμηγκοφωλιά και να την σώσεις από την ξαφνική καταιγίδα του Αυγούστου απλώνοντας κλαδάκια από πάνω της
… να δεις τον τζίτζικα που τραγουδά και να μάθεις ότι δεν είναι τεμπέλης αλλά ένας γεράκος που γλεντά τις τελευταίες μέρες της ζωής του καθώς δούλεψε πολύ στα νιάτα του σκάβοντας μέσα στο χώμα
… να ταίσεις καλαμπόκι μια κότα, ψίχουλα ένα μυρμήγκι, μαρούλια το κουνέλι, μεζεδάκι το σκύλο, μια ψαρολιχουδιά τη γάτα, χορταράκι την κατσίκα
… να βαρεθείς κάποια στιγμή και να μην ξέρεις τι να κάνεις και κάπως έτσι να ανακαλύψεις κάτι που δεν πίστευες ποτέ ότι θα βρεις ή ότι υπάρχει
Ξέρω, κάποια από αυτά ίσως πέρασε η εποχή τους, όπως το υπόγειο του παππού ή το χωράδι με το γαίδούρι. Όμως σχεδόν όλα τα άλλα θα παραμείνουν διαχρονικά καλοκαιρινά κι είναι στο χέρι σου να μην περάσεις ένα καλοκαίρι σε μια πισίνα με χλώριο, με ένα τετράδιο με βαρετές εργασίες που δήθεν σε προετοιμάζουν και ένα τάμπλετ που θα κάνει τα μάτια σου μαύρα σαν μην πέρασε καθόλου καλοκαίρι από πάνω σου.
Ας δώσουμε ξανά ένα κανονικό ελληνικό καλοκαίρι στα παιδιά, με αγάπη, με ομορφιά, με ανάλαφρες στιγμές, χωρίς άγχη και προετοιμασίες. Γιατί η καλύτερη προετοιμασία που μπορείς να κάνεις για ένα παιδί, είναι να περάσει ένα υπέροχο καλοκαίρι.
ΥΓ: Οι αρχαίοι πρόγονοι που το έλεγαν θέρος και όχι καλοκαίρι κάτι ήξεραν. Καλός καιρός (=καλοκαίρι) με 40-45 βαθμούς βρε παιδιά; Πού είναι γραμμένο αυτό!
