Πέντε γυναίκες που μένουν στην ίδια πολυκατοικία… εμφανίζονται στο δικαστήριο κατηγορώντας η μια την άλλη για διατάραξη κοινής ησυχίας…
Προσπαθούν όμως να μιλήσουν όλες μαζί, επικρατεί ένα χάος και κάποια στιγμή ο πρόεδρος χάνει την ψυχραιμία του:
– Σιωπή! τους φωνάζει, δεν γίνεται να μιλάτε όλες μαζί! Θα ακούσω πρώτα την μεγαλύτερη.
Νεκρική σιγή στην αίθουσα.
Η Ισπανία και η Πορτογαλία είναι οι δύο κατ’ εξοχήν χώρες παραγωγής φελλών στον κόσμο, αφού τα δέντρα από τα οποία παράγονται ευδοκιμούν εκεί κατά κόρον.
Και πριν σκεφτείτε ότι η παραγωγή των φελλών σημαίνει αυτόματα και το θάνατο ενός δέντρου, σας προλαβαίνω λέγοντας ότι τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει.
Άλλωστε βλέποντας τις φωτογραφίες με τους γuμνούς κόκκινους κορμούς των δέντρων καταλαβαίνετε ότι ακολουθείτε μια συγκεκριμένη διαδικασία.
Ποια είναι αυτή;
Οι φελλοφόρες βελανιδιές, όπως ονομάζονται τα δέντρα που παράγουν φελλούς, ζουν πάνω από 200 χρόνια και παράγουν τόνους φελλών. Όταν τα δέντρα έχουν φτάσει στην απαραίτητη ωριμότητα για να δώσουν υψηλής ποιότητας φελλό, «γδέρνονται» με προσοχή και αφαιρείται ο φλοιός τους χωρίς να τραυματιστεί ο κορμός. Και στη συνέχεια ένα ειδικό υλικό περνιέται στον κορμό για να τον προστατέψει από μύκητες και άλλες βλάβες, μέχρι την επόμενη παραγωγή. Ο κορμός που παραμένει εκτεθειμένος διατηρεί την ικανότητα για την επαναδημιουργία ενός νέου στρώματος φελλού.
Η αρχή κάνει τη διαφορά…
Δείτε τι γίνεται στο βίντεο που ακολουθεί:
Μεγάλωσε από τα 10 του στο ορφανοτροφείο, καθώς η μητέρα του δεν είχε χρήματα για να συντηρήσει την οικογένεια τους.
Ο Jason Wolfe δεν πίστευε πως θα μπορέσει να ενηλικιωθεί, καθώς οι δυσκολίες στη ζωή του όλο και αυξάνονταν. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι θα εξελισσόταν σε ένα μεγάλο επιχειρηματία.
Αποφοίτησε το 1994 από το Πανεπιστήμιο του Bloomsburg και αποφάσισε να ιδρύσει μια επιχείρηση κουπονιών, τα οποία θα πουλούσε πόρτα-πόρτα.
Όμως τα σχέδια του ναυάγησαν, καθώς ένα σοβαρό ατύχημα του προκάλεσε ακινησία για μεγάλο χρονικό διάστημα, μιας και εγχειρίστηκε στην σπονδυλική του στήλη. Τότε ήταν που αποφάσισε να μάθει για τους κώδικες των υπολογιστών, μόνος του, διαβάζοντας ένα βιβλίο.
Αποκτώντας γνώσεις γύρω από τον προγραμματισμό υπολογιστών, αποφασίζει να ανοίξει μια διαδικτυακή επιχείρηση πώλησης κουπονιών, τη MyCoupons.com, τότε που το διαδίκτυο ήταν ακόμα στα πρώτα του βήματα. Τον πρώτο χρόνο έβγαλε μόλις 1000 δολάρια, τον εγκατέλειψε η τότε σύντροφος του, καθώς δεν πίστεψε στις ικανότητες του και έμεινα άστεγος, ζώντας 2 μήνες στο αυτοκίνητο του. Αμέσως μετά όμως, ήρθε η πρώτη μεγάλη ευκαιρία, αφού ο Wolfe, έκλεισε μια σημαντική συμφωνία με τον ιδιοκτήτη εταιρίας που έφτιαχνε μηχανές Espresso. Έκτοτε, όλα ακολούθησαν το δρόμο τους.
Σήμερα ο Jason Wolfe είναι ιδιοκτήτης της εταιρίας GiftCards.com, η οποία παρέχει προπληρωμένες κάρτες, ενώ από το 2010 μέχρι και το 2013, η εταιρία αύξησε τα κέρδη της κατά 72%, ξεπερνώντας πέρυσι τα 110 εκατομμύρια δολάρια. Ο ίδιος όμως δεν ξεχνά ποτέ από πού ξεκίνησε, για αυτό και το φιλανθρωπικό του έργο είναι μεγάλο, αρκεί να αναφέρουμε πως πέρυσι γύρισε τις Η.Π.Α., μαζί με τον 9χρονο γιο του, με ένα τροχόσπιτο, μοιράζοντας δώρα σε παιδιά οικογενειών χωρίς οικονομική δυνατότητα!
Ρουτίνα (ουσιαστικό / θηλυκό) :η μονότονη και άχαρη απασχόληση, η επανάληψη κατά τον ίδιο πάντα τρόπο.
Και αυτή ακριβώς η επανάληψη, αυτές ακριβώς οι στερεότυπες, δίχως πνευματική συνείδηση, πράξεις μας, κινήσεις μας, ζωές μας – δυστυχώς – είναι αυτές που καταφέρνουν και ρουφάνε τα χρώματα, τις γεύσεις και τις μυρωδιές απ’ την ζωή μας.
Και είναι ουσιαστικό, ουσιαστικό πρόβλημα της ζωή μας, και πλήττει τις σχέσεις θηλυκών και αρσενικών.
Ζούμε σε μια εποχή που τα πάντα τρέχουν, εμείς τρέχουμε προσπαθώντας να προλάβουμε. Προσπαθώντας να πετύχουμε. Ζούμε σε μια εποχή που η καθημερινότητα μας, έχει γίνει δύσκολη, ένας συνεχής αγώνας επιβίωσης. Ολόκληρες οι μέρες μας είναι μια συνεχής προσπάθεια.
Και έρχεται η στιγμή που επιστρέφουμε στο σπίτι μας, στον ολόδικο μας χώρο, και εκεί μας περιμένει ο ολόδικος μας άνθρωπος, ο οποίος έχει δώσει με την σειρά του και αυτός την δική του ολοήμερη προσπάθεια.
Μοιραζόμαστε με αυτόν τον άνθρωπο την καθημερινότητα μας, την ζωή μας. Αυτήν που επιλέξαμε ως κοινή. Το μοίρασμα, αυτό, της καθημερινότητας είναι άρρηκτα δεμένο με την έννοια της οικειότητας.
Η οικειότητα είναι η αίσθηση του γνώριμου, του οικείου, είναι αυτή η αίσθηση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους με κοινή πορεία, αμοιβαία συναισθήματα. Δημιουργείται μέσα στο πέρασμα του χρόνου, μέσα από το μοίρασμα στιγμών και εμπειριών. Είναι αυτή που μας δένει με τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας και είναι αυτή που φτιάχνει τα “δικά μας” καθημερινά “μυστικά” και “κώδικες”.
Τι γίνεται όμως όταν αυτή η τόσο αναγκαία για την επιβίωση της σχέσης, οικειότητα, μετατρέπεται, μεταφορφώνεται σε ρουτίνα; Ή μάλλον, τι γίνεται όταν ΕΜΕΙΣ της επιτρέπουμε να μετατραπεί σε ρουτίνα;
Ο άνθρωπος ενστικτωδώς αναζητά, επιδιώκει την ασφάλεια, τη σιγουριά. Έχει την ανάγκη από την φύση του να ανήκει κάπου, να μοιράζεται την ζωή του με κάποιον. Είναι ον που αποζητά την συντροφικότητα περισσότερο από την μοναξιά. Και το αντίθετο της μοναξιάς δεν είναι η συντροφικότητα, αλλά η οικειότητα.
Δυστυχώς όμως, πάντα κάνει το λάθος να την συγχέει με το βόλεμα, να την οδηγεί σε μια βαρετή, ανιαρή ρουτίνα. Η δίχως συνείδηση σιγουριά, συχνά μετατρέπεται σε αδράνεια και μοιραία σε αδιαφορία και αποξένωση. Αφηνόμαστε, με δικαιολογία την οικειότητα, και παύουμε να προσπαθούμε για την υγιή διατήρηση της. Και τελικά μόνο οι ανασφαλείς έχουν ανάγκη από μια τέτοια ασφάλεια και σιγουριά.
Μια σχέση για να διατηρήσει την λειτουργικότητα της, για να συνεχίσει να μας καλύπτει και να μας ενθουσιάζει, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως δεδομένη κατάσταση. Ο άνθρωπος που έχουμε δίπλα μας δεν έχει κάποιο αιώνιο συμβόλαιο που τον υποχρεώνει να μείνει μαζί μας, ακόμα και αν εμείς δεν τον καλύπτουμε. Οι σχέσεις για να συνεχίσουν να “ζούνε” και όχι απλά να επιβιώνουν χρειάζονται συνεχή επαναπροσδιορισμό.
Και όσο τρομακτικό και κουραστικό μοιάζει αυτό, αν το καλοσκεφτούμε, σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής μας το κάνουμε αδιαμαρτύρητα. Στη δουλειά μας, καθημερινά, οφείλουμε να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας, να είμαστε παραγωγικοί, για να συνεχίσουμε να έχουμε τη δουλειά αυτή. Γιατί λοιπόν στις σχέσεις μας τείνουμε να γινόμαστε οκνηροί και “βολεμένοι”; Και σαφώς και δεν πρέπει να δούμε την σχέση ως υποχρέωση, όπως την δουλειά μας, αλλά της αξίζει να “δουλέψουμε” για την ύπαρξη της.
Και όπως στη δουλειά μας, όταν νιώθουμε πως έχουμε κουραστεί, παίρνουμε άδεια, για να ξεκουραστούμε και να κάνουμε πράγματα για τον εαυτό μας, το ίδιο θα έπρεπε να γίνεται και στις σχέσεις. Η σχέση έχει την ανάγκη ανανέωσης. Έχει την ανάγκη να δοκιμάζει καινούργια πράγματα, για να μην χάνεται το μυστήριο, για να αναταράσσονται τα λιμνάζοντα νερά.
Όλοι μας έχουμε κάπου – κάπου την ανάγκη για μια βουτιά στην “ελευθερία” και στο καινούργιο, μετά από την οποία, η “ρουτίνα” θα μας φανεί υπέροχη. Μέσα σε μια σχέση δεν πρέπει να νιώθουμε σκλάβοι, με μια αίσθηση ανικανοποίητου. Πρέπει πρώτα να νιώθουμε γεμάτοι και ικανοποιημένοι, συνειδητοποιημένοι, εμείς οι ίδιοι με τον εαυτό μας. Διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε να νιώσουμε έτσι με κανέναν άλλο.
Και επειδή οι αληθινές αγάπες, οι υγιείς σχέσεις, δεν είναι αυτές που επιβιώνουν και δεν οδηγούνται σε χωρισμό, αλλά αυτές που αντέχουν στη μακροχρόνια οικειότητα, και επειδή η οικειότητα είναι τόσο όμορφη, όσο το μοίρασμα και συντροφικότητα, χρειάζεται κοινή φροντίδα, δημιουργικότητα, εκπλήξεις. Και από τις δύο πλευρές. Στο χέρι μας είναι να μην βουλιάξουμε σε ρουτίνα, που θα μας κάνει να νιώθουμε συμβιβασμένοι και δυστυχείς. Δεν πρέπει ούτε μια μέρα, ούτε μια στιγμή να αφεθούμε και να αντιμετωπίσουμε τον άνθρωπο δίπλα μας ως δεδομένο. Αυτή θα είναι η αρχή της ρουτίνας μας…
” Κύλησαν γρήγορα σε μια οικειότητα, απ’ την οποία ποτέ δεν ανέκαμψαν… “
(“They slipped briskly into an intimacy from which they never recovered.”)
― F. Scott Fitzgerald, This Side of Paradise
…ας προσπαθήσουμε να κάνουμε την οικειότητα, ένα αίσθημα απ’ το οποίο δεν θα χρειάζεται να ανακάμψουμε, ούτε και θα θέλουμε.
Η ορειβάτης Άννα Καλλέργη κατάφερε και έκανε το όνειρό της πραγματικότητα, και έφτασε στο Island Peak των Ιμαλαϊων στα 6.189 μέτρα, μια αξέχαστη εμπειρία που διήρκεσε 25 ημέρες.
Η νεαρή θα μιλήσει σήμερα σε εκδήλωση στο Ηράκλειο Κρήτης που οργανώνει ο Ορειβατικός Σύλλογος Ηρακλείου για την αξέχαστη εμπειρία της. Όπως γράφει το ekriti, θα μιλήσει για τα ψηλά περάσματα και τις κορυφές του Everest, τις 25 ημέρες μιας ζόρικης διαδρομής.
Τις 22 ημέρες κατασκήνωση και πορειών. Η διαδρομή οδηγεί στους δημοφιλείς προορισμούς των λιμνών Gokyo, Gokyo Ri, τη διάσχιση των Ιμαλαϊων στο Renjo La Pass, στο Chola Pass, στην κατασκήνωση βάσης του Everest and στο Kala Patthar (όλα αυτά πάνω από τα 5.200μ), σε μια κοντινή άποψη του Everest και στο σκαρφάλωμα στην Island Peak, γνωστή και ως Imja Tse (6.189μ), νότια του Everest.
Είναι τυχαίο που διατροφολόγοι και αθλητές ξεκινούν τη μέρα τους με μία κούπα χλιαρό νερό με λεμόνι;
Σύμφωνα με όσα έχουν προκύψει από πολλές επιστημονικές έρευνες τα οφέλη από ένα τέτοιο ρόφημα είναι αναρίθμητα, με τη βιταμίνη C και τα αντιοξειδωτικά να κυριαρχούν.
Δείτε αναλυτικά τι θα κερδίσετε, ξεκινώντας τη μέρα σας με νερό με λεμόνι:
– Δυναμώνει το ήπαρ, παρέχοντας ενέργεια στα ένζυμα του συκωτιού
– Το κάλιο του λεμονιού θρέφει τον εγκέφαλο και τους νευρώνες
– Εμποδίζει την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό βακτηρίων που προκαλούν μολύνσεις και αρρώστιες
– Φέρνει ισορροπία στα επίπεδα pH του σώματός σας
– Κάνει καλό στην υγεία του εντέρου χάρη στις πηκτίνες
– Βοηθάει στο αδυνάτισμα και την καλύτερη καύση του λίπους
– Βοηθάει στη μείωση του πόνου και της φλεγμονής στις αρθρώσεις και τα γόνατα
– Προστατεύει το ανοσοποιητικό σας, λόγω της βιταμίνης C
– Κάνει καλό στο δέρμα και προλαμβάνει τη δημιουργία ρυτίδων και ακμής
– Διώχνει καθημερινά τις τοξίνες
– Βοηθάει στην πέψη
Η νεαρή που είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο σαν την γυναίκα-Μπάρμπι δέχτηκε επίθεση στο δρόμο από αγνώστους οι οποίοι την γρονθοκόπησαν και της χτύπησαν πολλές φορές το κεφάλι.
Η Βαλέρια Λουκιάνοβα δέχτηκε την επίθεση έξω από το σπίτι της στην Οδησσό της Ουκρανίας και όπως καταγγέλλει η ίδια τα τελευταία δύο χρόνια άγνωστοι την έχουν βάλει στο στόχαστρο και της επιτίθενται λεκτικά και σωματικά κάποιες φορές. Οι δράστες δεν λήστεψαν το μοντέλο αλλά την χτύπησαν πολλές φορές στο κεφάλι και το σαγόνι ενώ έχει τραύματα στο πρόσωπο και τα χείλη της.
«Μου επιτέθηκαν έξω από την είσοδο του σπιτιού μου» είπε η Βαλέρια στην Daily Mail και συνέχισε: «είχα μόλις γυρίσει από τα ψώνια και κουβαλούσα τις τσάντες όταν ξαφνικά δύο άνδρες άρχισαν να με χτυπούν. Δεν μου είπαν απολύτως τίποτα ούτε προσπάθησαν να με ληστέψουν. Όλα έγιναν χωρίς να το καταλάβω και ξαφνικά βρέθηκα κάτω και να με χτυπούν δύο άνδρες στο κεφάλι και στο σαγόνι. Ένας από αυτούς προσπάθησε να με πνίξει!».
Η ανθρώπινη Μπάρμπι ισχυρίζεται πως δεν την έπνιξαν επειδή στη συνέχεια εμφανίστηκε η γειτόνισα της και οι δράστες τράπηκαν σε φυγή. Η Βαλέρια νοσηλευόταν στο νοσοκομείο για πέντε μέρες και πήρε εξιτήριο την Τετάρτη. Η ίδια δήλωσε: «νιώθω λίγο καλύτερα αλλά με πονάει πολύ το σαγόνι μου».
«Ντελίριο» έχει προκαλέσει στους φαν του «αθλήματος» η επικείμενη κλήρωση του Τζόκερ, το οποίο μοιράζει το εξωπραγματικό ποσό των 17 εκατομμυρίων ευρώ.
Ωστόσο, όπως αποκαλύπτει το tromaktiko.gr, η φρενίτιδα, που έχει προκαλέσει το Τζόκερ, θα πρέπει να μετριαστεί αν πιστέψει κανείς την παρακάτω καταγγελία αναγνώστη του εν λόγω blog.
Όπως αναφέρει η καταγγελία «Mε μία απλή μάτια στις κληρώσεις του Τζόκερ βλέπουμε κάτι πολύ περίεργο. Δεν νομίζω να παρατηρήσατε κάτι, πάρα μονό εάν κάνατε άπλες προσθέσεις. Στον παρακάτω πίνακα, βλέπουμε ότι παίχτηκαν 82 εκατομμύρια στήλες σε σύνολο 14 κληρώσεων , με 0.50 η στήλη βγάζουμε το ποσό τον 41 εκατομμυρίων ευρώ.
41 εκατομμύρια ευρώ από τα οποία μοιράστηκαν 3,590,000 στα 5άρια – 1,850,000 στα 4άρια – 665,000 στα 3+1 -1,000,000 στα 6αρια – 700,000 στα 2+1 και 2,500,000 στα 1+1. Ας προσθέσουμε όλα αυτά που απλόχερα μοίρασε ο οπαπ στον ελληνικό λαό ,είναι σύνολο 10,300,000 ευρώ. Και στο τέλος έδωσε και τα 4,081,000 ευρώ σε 2 τυχερούς δηλαδή άλλα 8,162,000 ευρώ!
Δηλαδή έδωσε 18,462,000 ευρώ από τα 41.000.000 ευρώ, εάν βγάλουμε και το 8% των πρακτόρων που είναι άλλα 3,200,000 περίπου τότε το ποσό που μένει στον καημένο τον ΟΠΑΠ των Τσεχων πλέον, γιατί έπρεπε να κάνουμε αποκρατικοποίηση στις ζημιογονες δημοσιές επιχειρήσεις, μένει μόνο 20.000.000 ευρώ μέσα σε 14 εβδομάδες. Τα ποσοστά είναι δηλαδή 50-50. Αυτά δεν γίνονται ούτε στα καζίνο στα φρουτακια, και από που να αρχίσω να κράζω από τα ποσοστό η από την αποκρατικοποίηση που έγινε σε τέτοια επιχείρηση; Τα σχόλια δικά σας».
Πηγή: tromaktiko.gr
Υπάρχει ένα χωριό στην Μπουρκίνα Φάσο, το Tiébélé, που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα της περιοχής.
Οι κάτοικοι του έχουν επιλέξει να ζουν απομονωμένοι για να διατηρήσουν, όχι μόνο τον τρόπο ζωής τους, αλλά και τον πολιτισμό τους που καθρεπτίζεται στα σπίτια τους.
Τα σπίτια τους που είναι αριστοτεχνικά δημιουργημένα, απλά και ταυτόχρονα περίτεχνα.
Μια φωτογράφος, η Ρίτα Γουίλαρτ, ταξίδεψε στο Tiébélé και φωτογράφισε αυτά τα σπάνια σπίτια που συνθέτουν το αυτό-απομονωμένο χωριό. Δείτε μερικές από τις φωτογραφίες της..
dinfo