Οι περίπου 4.000 κάτοικοι της Χαβάης απειλούνται από το «ποτάμι» λάβας που αναβλύζει από τον περασμένο Ιούνιο από το ηφαίστειο Κιλοέα.
Ηδη την προηγούμενη εβδομάδα, η λάβα «καταβρόχθισε» το πρώτο σπίτι, ενώ φέρεται να πλησιάζει και άλλα σπίτια, συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων στην πόλη Παχόα.
Οι εικόνες που μεταδόθηκαν από την τηλεόραση της Χαβάης, δείχνουν την πορεία της λάβας, κοντά σε ένα νεκροταφείο.
Δείτε το βίντεο:
Στην επέτειο των 21 χρόνων του γάμου μας, η γυναίκα μου μου ζήτησε να βγάλω κάποια άλλη γυναίκα εκείνο το βράδυ έξω για φαγητό. Μου είπε: «Σ “αγαπώ, αλλά ξέρω ότι και αυτή η άλλη γυναίκα σε αγαπάει πολύ και θα ήθελε να περάσει λίγο χρόνο μαζί σου».
Η άλλη γυναίκα που εννοούσε η σύζυγος μου, ήταν η μητέρα μου. Ο πατέρας μου είχε πεθάνει πριν από 19 χρόνια και από τότε η μητέρα μου ζούσε εντελώς μόνη της. Πολλές φορές σκεφτόμουν να την επισκεφτώ αλλά οι απαιτήσεις της δουλειάς μου και τα 3 μου παιδιά δεν με άφηναν να το κάνω όσο τακτικά το ήθελα.
Άκουσα την γυναίκα μου εκείνο το βράδυ και την πήρα τηλέφωνο. Της ζήτησα να βγούμε οι δυο μας για φαγητό και στη συνέχεια, αν ήθελε, να πηγαίναμε να δούμε μια ταινία στον κινηματογράφο.
«Τι έπαθες, είσαι καλά;» με ρώτησε. Η μητέρα μου είναι ο τύπος της γυναίκας που νομίζει ότι αν της τηλεφωνήσεις εντελώς ξαφνικά το βράδυ, κάτι κακό έχεις να της πεις.
«Απλά νομίζω ότι θα ήταν όμορφα να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί, μόνο οι δυο μας» της απάντησα.
Εκείνη το σκέφτηκε για μια στιγμή, και στη συνέχεια μου είπε ενθουσιασμένη: «Θα το ήθελα πάρα πολύ.»
Την επόμενη Παρασκευή μετά τη δουλειά, μπήκα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα για να την πάρω από το σπίτι της. Όσο οδηγούσα ένιωθα μια περίεργη νευρικότητα. Ήταν κάτι που δεν μπορούσα να το εξηγήσω.
Όταν έφτασα στο σπίτι της, παρατήρησα ότι και εκείνη έμοιαζε το ίδιο νευρική για το ραντεβού μας. Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλτό της. Είχε φτιάξει τα μαλλιά της και κάτω από το παλτό μπορούσα να διακρίνω το φόρεμα που είχε αγοράσει για να γιορτάσει με τον πατέρα μου την τελευταία επέτειο του γάμου της.
Μου χαμογέλασε και το πρόσωπο της ήταν τόσο λαμπερό. Έμοιαζε με άγγελος.
«Είπα στις φίλες μου ότι θα με βγάλει για φαγητό έξω ο γιος μου και εντυπωσιάστηκαν. Περιμένουν με ανυπομονησία την αυριανή μέρα για να τους διηγηθώ με κάθε λεπτομέρεια πως περάσαμε» μου είπε τη στιγμή που μπήκε στο αυτοκίνητο.
Πήγαμε σε ένα εστιατόριο που, αν και δεν ήταν πολύ κομψό, ήταν περιποιημένο και άνετο. Μπαίνοντας η μητέρα μου, μου κρατούσε το μπράτσο και περπατούσε περήφανη, με το κεφάλι ψηλά.
Αφού καθίσαμε, έπρεπε να βρούμε στο μενού τι θα παραγγείλουμε. Χωρίς τα γυαλιά της μπορούσε να διαβάσει μόνο τα πολύ μεγάλα γράμματα, γι αυτό άρχισα να της διαβάζω εγώ ότι υπήρχε, για να μπορέσει να επιλέξει.
Καθώς της διάβαζα, σήκωσα το βλέμμα μου και την είδα να κάθεται και να με κοιτάει. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο ήταν ζωγραφισμένο στα χείλη της. «Θυμάσαι που κάποτε εγώ σου διάβαζα το μενού γιατί ήσουν πολύ μικρός και δεν ήξερες να διαβάζεις;» με ρώτησε.
«Ναι, φυσικά.» της απάντησα. «Τώρα είναι η σειρά μου να σου διαβάζω και εσύ να χαλαρώσεις και να απολαύσεις τη στιγμή».
Κατά τη διάρκεια του δείπνου, είχαμε μια ευχάριστη συνομιλία, τίποτα το εξαιρετικό. Απλά μιλήσαμε για τα πρόσφατα γεγονότα της ζωής μας.
Μιλήσαμε τόσο πολύ που ξεχάσαμε την ταινία. Όταν πια είχε περάσει η ώρα και πρόσεξα ότι είχε κουραστεί, πλήρωσα τον λογαριασμό και την συνόδεψα μέχρι το αυτοκίνητο.
Όταν φτάσαμε στο σπίτι της μου είπε, «Πέρασα υπέροχα! Θα ήθελα να βγούμε ξανά μαζί για φαγητό αλλά μόνο αν μου επιτρέψεις να πληρώσω εγώ το λογαριασμό.» Συμφώνησα.
«Πώς περάσατε;» με ρώτησε η σύζυγός μου όταν μπήκα στο σπίτι.
«Πολύ ωραία. Ποιο ωραία από ότι θα μπορούσα να φανταστώ» της απάντησα.
Λίγες μέρες αργότερα, η μητέρα μου πέθανε από καρδιακή προσβολή. Συνέβη τόσο ξαφνικά και τόσο σύντομα που δεν πρόλαβα να βρω την ευκαιρία να την ξαναπάρω τηλέφωνο.
Λίγες μέρες αργότερα, έλαβα με το ταχυδρομείο ένα γράμμα. Μέσα υπήρχε μια απόδειξη ενός λογαριασμού από το ίδιο εστιατόριο στο οποίο είχαμε πάει με τη μητέρα μου.
Υπήρχε επίσης και ένα σημείωμα το οποίο έγραφε:
«Πλήρωσα προκαταβολικά το λογαριασμό για το επόμενο δείπνο γιατί δεν είμαι σίγουρη ότι θα ζω για να έρθω μαζί σου. Παρ “όλα αυτά πλήρωσα για δύο άτομα. Αν δεν τα καταφέρω, να πας εσύ μαζί με την γυναίκα σου και να περάσετε όμορφα. Ποτέ δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις πόσο χαρούμενη με έκανες εκείνη το βράδυ. Πόσο σημαντικές ήταν εκείνες οι στιγμές για μένα.
Σ “αγαπώ πολύ, γιε μου.»
Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα τη πραγματική σημασία της φράσης: «Σ “αγαπώ». Κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να βρίσκεις πάντα για αυτούς που αγαπάς το χρόνο που τους αξίζει. Κατάλαβα επίσης ότι κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα αναβάλεις συνεχώς για κάποια άλλη «στιγμή» γιατί είναι πολύ πιθανό αυτή η «στιγμή», να μην προλάβει να έρθει ποτέ..
Οσο κι αν νομίζουμε ότι ο λόξιγκας είναι γνώρισμα μόνο των ανθρώπων κάνουμε λάθος.
Το βίντεο που ανέβασε η γαλλική Huffington Post στη σελίδα Dailymotion αποδεικνύει πως λόξιγκα παθαίνουν και τα ζώα και είναι αξιαγάπητα.
Δείτε το βίντεο:
«Μας είπαν για δολοφονημένους εντός του χώρου του Πολυτεχνείου, όπου όμως κανείς δεν έχασε τη ζωή του» γράφει η Έλλη Παπαγγελή
Σάλο έχει προκαλέσει η 26χρονη Έλλη Παπαγγελή, στελέχος της ΟΝΝΕΔ, η οποία σε ανάρτησή της στο Facebook ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίζει ότι στο Πολυτεχνείο το 1973 δεν υπήρξαν νεκροί κάνοντας λόγο για «εφηβική εξέγερση» την οποία η αριστερά προέβαλε ως «πανεθνικό αγώνα».
«Μας είπαν για ομαδικούς τάφους και εκατοντάδες νεκρούς, χωρίς ποτέ τίποτα να αποδειχθεί… Μας είπαν για δολοφονημένους εντός του χώρου του Πολυτεχνείου, όπου όμως κανείς δεν έχασε τη ζωή του» γράφει η κυρία Παπαγγελή στην ανάρτησή της με τίτλο «ΤΟ «ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» & Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ».
«Τέσσερις δεκαετίες αρλούμπας αρκούν» προσθέτει και καταλήγει: «Δεν χρειαζόμαστε νέα Πολυτεχνεία και νέους μάρτυρες, αλλά μια επανάσταση του πιο αυτονόητου πράγματος: “της κοινής λογικής”».
Να σημειωθεί μάλιστα ότι η νεαρή κοπέλα έκανε την ανάρτηση το Σάββατο 15 Νοεμβρίου, αλλά σήμερα, Δευτέρα, έσπευσε να την… εξαφανίσει από το προφίλ της μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν.
Το κείμενο της 26χρονης έχει ως εξής:
ΤΟ «ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» & Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Το «Πολυτεχνείο» είναι ο θεμέλιος λίθος της απόλυτης ιδεολογικής ηγεμονίας που άσκησε η αριστερά στην περίοδο της Μεταπολίτευσης. Ιδίως μετά το 1981, όταν ο καταστροφικός παπανδρεϊσμός ανέλαβε τα ηνία διακυβέρνησης της χώρας, οδηγώντας την στον εκτροχιασμό.
Γύρω από τα γεγονότα του Νοεμβρίου ’73 στήθηκε ένα πλέγμα θρύλων, ρητορικών υπερβολών και ασύστολων ψευδών, που μόνο σκοπό είχε να ξεπλύνει το βαρύ ποινικό μητρώο της κομμουνιστικής αριστεράς και να την νομιμοποιήσει πολιτικά. Με το «Πολυτεχνείο» η αριστερά χάλκευσε το ιδεολόγημα της ηθικής της ανωτερότητας, προβάλλοντας ως πανεθνικό αγώνα κατά της τυραννίας αυτό που στην πραγματικότητα ήταν μια εφηβική εξέγερση. Το ανθολόγιο των ψεμάτων είναι εντυπωσιακό: μας είπαν για την όμορφη Ηλένια που την αναζητούσε με δάκρυα ο καλός της, για να αποδειχθεί ότι ήταν μια φωτογραφία φωτομοντέλου που διαφήμιζε σαμπουάν… Μας είπαν για ομαδικούς τάφους και εκατοντάδες νεκρούς, χωρίς ποτέ τίποτα να αποδειχθεί… Μας είπαν για δολοφονημένους εντός του χώρου του Πολυτεχνείου, όπου όμως κανείς δεν έχασε τη ζωή του.
Στα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του 1980 το Πολυτεχνείο λειτούργησε ως ο απόλυτος καθεστωτικός μύθος νομιμοποίησης του πασοκισμού. Μια στυγνή αριστερή ορθοφροσύνη επιβλήθηκε σε κάθε κύτταρο δημόσιου χώρου και δημόσιου λόγου: στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ, τις δημόσιες υπηρεσίες, παντού. Όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τα ψεύδη περί Πολυτεχνείου στιγματιζόταν ως «φασίστας» και «χουντικός», ενώ κινδύνευε να χάσει τη δουλειά του. Μια ιδεολογική τρομοκρατία αριστερής έμπνευσης που επέβαλε έναν ωμό ηθικό μανιχαϊσμό: οι πολίτες χωρίζονταν σε «καλούς» αριστερούς-«προοδευτικούς», και κακούς που μάταια επέμεναν να απαντούν με ορθολογικά επιχειρήματα στον παραληρηματικό αριστερίστικο λόγο που αγνοούσε την πραγματικότητα.
Κάτω από το κάλυμμα του αντιχουντικού και αντιφασιστικού λόγου, ο μύθος του Πολυτεχνείου δεν ήταν παρά προπαγάνδα αριστερών δογμάτων. Μας επέβαλαν να προσκυνάμε νέα τοτέμ και να συμμετέχουμε σε γιορτές μνήμης και πορείες για «δημοκρατία», μόνο για να διαιωνίσουν τη δική τους κυριαρχία. Φτάνει πια. Τέσσερις δεκαετίες αρλούμπας αρκούν.
Φυσικά να τονίσουμε πως κανένα Πολυτεχνείο δεν ”έριξε” τη δικτατορία, αλλά η απώλεια της μισής Κύπρου.
Δεν χρειαζόμαστε νέα Πολυτεχνεία και νέους μάρτυρες, αλλά μια επανάσταση του πιο αυτονόητου πράγματος: “της κοινής λογικής”.
Αυτοί είναι οι 24 αναγνωρισμένοι νεκροί του Πολυτεχνείου βάσει των στοιχείων του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Την ίδια ώρα, έρευνα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών αποτελεί την ηχηρότερη απάντηση σε όσους ακόμα και σήμερα επιμένουν ότι εκείνες τις ημέρες δεν υπήρξαν νεκροί.
Ο πλήρης κατάλογος των 24 που έδωσαν το αίμα τους για το σύνθημα «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» στους δρόμους της Αθήνας εκείνη την ημέρα είτε γύρω είτε και πιο μακριά από το Πολυτεχνείο έχει ως εξής:
1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).
3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.
4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».
5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.
6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».
7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.
8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.
9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.
10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).
11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.
12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.
14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.
15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.
16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.
17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ’ Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ’ Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.
21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.
22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.
23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.
24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες.
Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.
protothema.gr
Πολλοί είναι αυτοί που έχουν αναρωτηθεί ποια είναι η υπηκοότητα που θα τους έδινε τη δυνατότητα να ταξιδέψουν ελεύθερα σε όλο τον κόσμο, χωρίς να χρειαστεί να περιμένουν στην ουρά κάποιας πρεσβείας για την πολυπόθητη βίζα.
Η λίστα των 10 πιο ισχυρών διαβατηρίων στον κόσμο κρύβει κάποιες εκπλήξεις, καθώς στην πρώτη θέση δεν βρίσκεται η χώρα που όλοι θα περίμεναν. Στην πρώτη θέση βρίσκονται τρεις ευρωπαϊκές χώρες, η Αγγλία, η Σουηδία και η Φινλανδία, με τις ΗΠΑ, Γερμανία, Δανία και Λουξεμβούργο να έπονται. Η χώρα μας βρίσκεται στην 6η θέση, μαζί με την Αυστραλία και τη Σιγκαπούρη.
Αναλυτικά η λίστα:
1. Αγγλία, Σουηδία και Φινλανδία: Το διαβατήριο μιας από αυτές τις χώρες σάς επιτρέπει να ταξιδέψετε σε 173 χώρες χωρίς να χρειαστεί να βγάλετε βίζα.
2. ΗΠΑ, Γερμανία, Δανία και Λουξεμβούργο σας επιτρέπουν ταξίδια σε 172 προορισμούς χωρίς έκδοση βίζας.
3. Ιταλία, Βέλγιο και Ολλανδία σε 171 χώρες που υποδέχονται τους υπηκόους τους χωρίς κανένα πρόβλημα.
4. Γαλλία, Καναδάς, Ιαπωνία, Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία και Νορβηγία βρίσκονται στην τέταρτη θέση με 170 προορισμούς.
5. Ελβετία, Αυστρία και Νέα Ζηλανδία με 168.
6. Ελλάδα, Αυστραλία και Σιγκαπούρη με 167.
7. Νότια Κορέα με 166.
8. Ισλανδία με 165.
9. Μαλαισία και Μάλτα με 163.
10. Λιχτενστάιν με 159.
iefimerida.gr
Ενα από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου των e-sports είναι ο 22χρονος Matt Haag, γνωστός με το όνομα «Nadeshot»
Οι διαγωνιζόμενοι σε video games ή αλλιώς στα e-sports, μπορεί να μην χρειάζεται να σηκωθούν από την θέση τους, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βγάζουν λεφτά, σαν να πήγαιναν κανονικά στη δουλειά και μάλιστα σε μία δουλειά που τους καλοπληρώνει.
Ενα από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου των e-sports είναι ο 22χρονος Matt Haag, γνωστός με το όνομα «Nadeshot». Ο Matt Haag είναι αυθεντία στο ηλεκτρονικό παιχνιδι «Call of Duty», ενώ μαζί του στους διαγωνισμούς, συμμετέχει η ομάδα του με το όνομα OpTic Gaming. Μάλιστα είναι τόσο καλοί που έχουν σπόνσορα την Red Bull.
Όλα αυτά, πριν από 3 χρόνια έδειχναν εξωπραγματικά για τον Matt Haag, αφού τότε, σύμφωνα με τους New York Times, δούλευε ως ψήστης στα McDonald’s.
Το να παίζει κάποιος επαγγελματικά video games είναι μία πολύ σοβαρή δουλειά. Χρειάζεται εξάσκηση ωρών, ενώ ο Haag καλωδιώνεται για να μελετάται η επίδραση των παιχνιδιών αυτών στον εγκέφαλο. Μάλιστα ακολουθεί και ειδική διατροφή με πολλά γεύματα, όπως κάνουν οι αθλητέ, για να είναι υγιής και να έχει καλύτερη απόδοση.
Τα χρήματα που «παίζουν» στον χώρο των videogames είναι πολλά. Μία ομάδα παιδιών από την Κορέα, κέρδισε 1 εκατ. δολάρια, διαγωνιζόμενα σε ένα άλλο δημοφιλές παιχνίδι, το «League of Legends», ενώ εκατομμύρια άλλοι τα έβλεπαν σε ζωντανή μετάδοση.
Είναι πολλοί οι παίκτες video games που έγιναν διάσημοι παίζοντας online σε social media όπως το Twitch, το οποίο αγόρασε φέτος η Amazon για 1 δισ. δολάρια.
Ο Haag κερδίζει τον μισθό του, παίζοντας online ή από έπαθλα από τα διάφορα τουρνουά που κερδίζει.
protothema.gr
Πραγματικά από άποψη φωτογραφίας και εναλλαγών είναι ένα κομψοτέχνημα . Θα χαθείτε στις ποιο όμορφες εικόνες με έναν ανεπανάληπτο τρόπο . Απλά να θυμάστε να αναπνέετε.
Όταν ο Kenichi Ebina, συστήθηκε στους κριτές και στο κοινό του «Αμερική Έχεις Ταλέντο» , λίγοι ήταν εκείνοι που τον πήραν στα σοβαρά. Οι περισσότεροι γέλασαν μαζί του, ειδικά όταν είπε ότι θα τους παρουσιάσει ένα παράξενο συνδυασμό.. μαγείας και χορού.
Η έκπληξη και η αλλαγή συναισθημάτων ήρθε όμως πολύ σύντομα. Ο Kenichi ξεκινά να χορεύει με τον τρόπο που αυτός μόνο ξέρει και όλοι σηκώνονται όρθιοι να τον χειροκροτήσουν. Δείτε γιατί..
Φανταστείτε να είστε 26 χρονών και μια μέρα να ανακαλύπτατε πως, κάπου στο κόσμο, έχετε μια αδερφή. Μια δίδυμη αδερφή..
Τη πρώτη φορά που η Αναΐς Μπόρντιερ και η Σαμάνθα Φούτερμαν είδαν η μια τη φωτογραφία της άλλης, νόμιζαν ότι κάποιος τους έκανε πλάκα. Ότι κάποιος απλά πήρε το κεφάλι από μια φωτογραφία τους και το τοποθέτησε σε κάποια άλλη. Η μοναδική λογική εξήγηση που μπορούσαν να σκεφτούν έμοιαζε με φαντασίωση ή με την υπόθεση από κάποιο φανταστικό μυθιστόρημα.
Οι δυο κοπέλες ζούσαν τη ζωή τους μη γνωρίζοντας τι θα τους επιφύλασσε πολύ σύντομα η μοίρα. Η Αναΐς, ήταν μια 26χρονη Γαλλίδα που σπούδαζε σχέδιο στο Λονδίνο, και η Σαμάνθα, ήταν μια επίσης 26χρονη, που εργάζονταν ως ηθοποιός στο Λος Άντζελες.
Καμία δεν είχε σχέση με κάποιον ή κάποιους από τη Νότια Κορέα, τη χώρα στην οποία και οι δυο γεννήθηκαν. Όταν ήταν ακόμη μωρά η Αναΐς πήγε να ζήσει με τους θετούς γονείς της στα προάστια του Παρισιού και η Σαμάνθα παραδόθηκε στη θετή της οικογένεια, κάπου κοντά στη Νέα Υόρκη.
Ώσπου ένας φίλος της Αναΐς είδε την Σαμάνθα σε ένα βίντεο, στο Youtube. Κράτησε ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο και το έστειλε στη φίλη του εντυπωσιασμένος με την εκπληκτική τους ομοιότητα.
Η Αναΐς είδε το βίντεο, έψαξε στο Facebook την Σαμάνθα και δυο μήνες μετά βρήκε το θάρρος να της στείλει αυτό το μήνυμα:
«Γεια σου,
Ονομάζομαι Αναΐς, είμαι από τη Γαλλία και ζω στο Λονδίνο.
Περίπου 2 μήνες πριν, ένας φίλος μου έβλεπε ένα από τα βίντεο σου στο youtube. Σε είδε και σκέφτηκε ότι μοιάζεις πολύ με εμένα.. μα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ με εμένα. Κάναμε αστεία για αυτή την ομοιότητα (ότι πάντα ήμουνα βίαιη με τους ανθρώπους και τους χτυπώ χαχαχα)
Σήμερα, είδε το τρέιλερ του «21 και πάνω» και μου είπε ότι σε είδε και πάλι. Έψαξα το όνομά σου στους ηθοποιούς και ανακάλυψα ότι έχεις γεννηθεί στις 19 Νοεμβρίου του 1987.
Είδα περισσότερα βίντεο σου (τα οποία είναι ξεκαρδιστικά) και στη συνέχεια ανακάλυψα ότι είσαι και εσύ υιοθετημένη.
Λοιπόν.. χωρίς να θέλω να γίνω πολύ Λίντσει Λόχαν, θα ήθελα να σε ρωτήσω που γεννήθηκες; Εγώ γεννήθηκα στις 19 Νοεμβρίου του 1987 στο Μπουσάν, αλλά τα χαρτιά μου γράφουν το Ινστιτούτο Holt Chuldren, έτσι «επισήμως» γεννήθηκα στη Σεούλ. Το Κορεάτικο όνομά μου είναι Κιμ Εουνόχα. Ήρθα στη Γαλλία 3 μήνες αργότερα, δηλαδή στις 5 Μαρτίου του 1988.
Μπορείς να δεις το προφίλ μου στο facebook για φωτογραφίες μου και βίντεο. Η ομοιότητα μας πάντως, φαίνεται περισσότερο στα βίντεο..
Περιμένω νέα σου… μην φρικάρεις…
Με πολύ αγάπη!
Αναΐς»
Μετά από αμέτρητες ώρες επικοινωνίας μέσω Skype και γραπτών μηνυμάτων, οι δύο κοπέλες συναντήθηκαν τελικά, τον Μάιο του 2013. Η Σαμάνθα μαζί με την οικογένειά της ταξίδεψαν ως το Λονδίνο για να γνωρίσουν από κοντά την Αναΐς και την δική της οικογένεια. Μαζί τους ταξίδεψε και ένα κινηματογραφικό συνεργείο για να καταγράψει την ιστορία τους και να την κάνει γνωστή στον υπόλοιπο κόσμο.
Το καλοκαίρι του 2013, ήταν η σειρά της Αναΐς να επισκεφτεί τη Σαμάνθα στην Καλιφόρνια. Λίγους μήνες αργότερα, τα δίδυμα κορίτσια αποφάσισαν να πάνε μαζί στη Νότια Κορέα για να μάθουν περισσότερα για τους φυσικούς τους γονείς. Η υπηρεσία που είχε αναλάβει την υιοθεσία τους, ρώτησε τη φυσική τους μητέρα αν θα ήθελε να συναντήσει ξανά τα παιδιά της. Δυστυχώς για τα κορίτσια όμως αυτή αρνήθηκε και έτσι αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους χωρίς να καταφέρουν αυτό για το οποίο ταξίδεψαν.
Όταν ρωτήθηκαν πως νιώθουν που βρήκε η μια την άλλη με αυτό το τρόπο, απάντησαν ότι τώρα πιστεύουν περισσότερο στη μοίρα και στον ευρύτερο ορισμό της οικογένειας.
«Ξέρω ότι δεν πρόκειται να ξανά χωρίσω από τη αδερφή μου γιατί ούτε εγώ αλλά ούτε και εκείνη δεν θα αφήσουμε πότε να συμβεί κάτι τέτοιο» είπε η Σαμάνθα ενώ η Αναΐς συμπλήρωσε «Πάντα θα συναντιόμαστε. Πάντα θα περνάμε καλά. Μπορούμε να πάμε διακοπές μαζί, μπορούμε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα μαζί και να συνεχίσουμε να ζούμε όπως ακριβώς θα έπρεπε να ζούμε από παιδιά. Σαν μια οικογένεια».
Από τότε που οι δυο δίδυμες αδερφές συναντήθηκαν, εργάζονται σκληρά για να ολοκληρώσουν το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Twinsters», το οποίο θα κυκλοφορήσει το 2015. Ρίξτε του μια πρώτη ματιά..
Η στιγμή του τοκετού αποτελεί στιγμή πραγματικής μαγείας. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν τις εικόνες ή τα συναισθήματα που βιώνουν οι άνθρωποι που τον ζουν και πρώτα από όλα την συγκίνηση της ίδιας της μητέρας.
Οι παρακάτω φωτογραφίες αποδεικνύουν περίτρανα το θαύμα της φύσης και τα υπόλοιπα λόγια περιττεύουν…
