Φόρεσε ένα μαύρο σκουφάκι, ένα πουλόβερ το οποίο έγραφε love, ένα μαύρο παντελόνι και μπότες και βγήκε στους δρόμους του Μπέβερλι Χιλς χωρίς ίχνος μακιγιάζ.
Παρά τα 57 της χρόνια η Σάρον Στόουν απέδειξε ότι δεν χρειάζεται μεικ απ, πούδρα, μάσκαρα, κραγιόν, αϊλάινερ ή ρουζ για να λάμψει.
Χωρίς ίχνος κόμπλεξ και… επιμελώς ατημέλητη η πρωταγωνίστρια του «Βασικού Ενστίκτου» απαθανατίστηκε χαμογελαστή και ευδιάθετη να κάνει τα ψώνια της στους δρόμους του Μπέβερλι Χιλς.
Της ράγισε την καρδιά και αυτή βρήκε τον χειρότερο τρόπο για να τον εκδικηθεί. Μία Γιαπωνέζα πέταξε στην μπανιέρα όλες τις συσκευές Apple που είχε ο σύντροφός της αμέσως μόλις αντιλήφθηκε ότι την απατά.
Μόλις μάλιστα σιγουρεύτηκε ότι κάθε μία από αυτές καλυπτόταν από νερό, τράβηξε φωτογραφίες και του τις έστειλε.
Ένα iMac, ένα iPhone, ένα iPad και άλλα αξεσουάρ, βρήκαν άδοξο τέλος στην μπανιέρα της απατημένης κοπέλας, καθώς, αν ένα απλό βρέξιμο μπορεί να τους προκαλέσει ζημιά, φανταστείτε τι μπορεί να τους έκανε ολόκληρο μούλιασμα.
Όπως όλα δείχνουν η συλλογή του άτυχου άνδρα καταστράφηκε εντελώς, και ο ίδιος «πνιγμένος» από τις ενοχές και πιθανότατα αναζητώντας λίγη συμπαράσταση στο δράμα του, ανέβασε τςι φωτογραφίες στον λογαριασμό @foolishnessfly2.
Αυτές αναδημοσιεύτηκαν πάνω από 15.000 φορές, ενώ τα σχόλια των χρηστών «πήραν κι έδωσαν» με άλλους να του συμπαραστέκονται και άλλους να του λένε ότι ήθελε και τα έπαθε.
Η ιστορία έχει ως εξής: Ένα μικρό αγόρι επιλέγει ένα σκυλάκι με σπασμένο πόδι και επιμένει να το πάρει δικό του. Επειδή είναι σε αυτή την κατάσταση του το δίνουν δωρεάν. Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως φαίνονται.
Ένα συγκινητικό video για την ενσυναίσθηση (στα αγγλικά μεταφράζεται ως empathy) , την ικανότητα μας δηλαδή να μπαίνουμε στην θέση του άλλου ούτως ώστε να αντιληφθούμε πώς αισθάνεται και έτσι να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τις ανάγκες του και τα συναισθήματα του.
Είναι η βαθιά επικοινωνία με τον άλλο μέσω της ταύτισης.
Είναι ένας πανέμορφος, μοναδικός πλανήτης. Κι ας ξεχνούν πολλές φορές οι άνθρωποι τη μαγεία της Γης.
Η 22α Απριλίου ήταν η ημέρα αφιερωμένη στον πλανήτη μας. Θέλοντας να «γιορτάσει» αυτή τη στιγμή, αλλά και να υπενθυμίσει τις ομορφιές του κόσμου που πολλές φορές οι κάτοικοι της Γης τις ξεχνούν, το Business Insider επέλεξε φωτογραφίες του Reuters που θα μπορούσαν να κάνουν τον καθένα να ερωτευτεί ξανά αυτό τον πλανήτη.
Ανάμεσά τους και μία γωνιά της Ελλάδας. Ο ναός του Ποσειδώνα, στο Σούνιο.
Βερολίνο
Κονέκτικατ
Ουμπερλίνγκεν, Γερμανία
Γροιλανδία
Στρασβούργο
Μαυριτανία
Αρκτικός Κύκλος
Καναδάς
Σκόπια
Γκαλαπάγκος
Σίδνεϊ
Τόκιο
Σότσι
Κολομβία
Κίνα
Καταρράκτες Νιαγάρα
Σύνορα Ισραήλ- Συρίας
Ομπερστντορφ, Γερμανία
Ισραήλ
Ναός του Ποσειδώνα, στο Σούνιο
Την ταχύτητα ρεκόρ των 603 χιλιομέτρων/ ώρα, για πρώτη φορά στον κόσμο, έφτασε το πρωτότυπο ιαπωνικό τρένο ηλεκτρομαγνητικής ανύψωσης, όπως ανακοίνωσε η εταιρεία Central Japan Railways.
Η δοκιμή πραγματοποιήθηκε με επιβάτες και το τρένο έφθασε στην ταχύτητα των 603 χλμ/ώρα για διάστημα 10,8 δευτερολέπτων στο εσωτερικό ενός τούνελ, ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος της ιαπωνικής εταιρείας κάνοντας λόγο για «παγκόσμια πρώτη».
Το πείραμα πραγματοποιήθηκε σε ειδική σιδηροδρομική γραμμή στο Γιαμανάσι της κεντρικής Ιαπωνίας, όπου αναπτύσσεται εδώ και χρόνια η τεχνολογία «maglev» και στόχος του ήταν η δοκιμή της σταθερότητας του τρένου ακόμη και σε μία ταχύτητα που υπερβαίνει κατά πολύ την ταχύτητά που θα χρησιμοποιείται στα κανονικά δρομολόγια.
Η δοκιμή συνέτριψε το προηγούμενο ρεκόρ των 590 χλμ./ώρα, αναπτύσσοντας ταχύτητα περισσότερων των 10χλμ./λεπτό, 170 μέτρων/δευτερόλεπτο.
Η Central Japan Railways κατασκευάζει νέα σιδηροδρομική γραμμή στη διαδρομή Τόκιο-Ναγκόγια, η οποία θα δοθεί στην κυκλοφορία το 2027. Τα τρένα θα κινούνται στη διαδρομή με ταχύτητα 500 χλμ/ώρα διανύοντας σε 40 λεπτά μία απόσταση 286 χιλιομέτρων για να συνδέσουν το Τόκιο με την βιομηχανική πόλη Ναγκόγια, έδρα της αυτοκινητοβιομηχανίας Toyota.
Το κόστος του έργου θα ανέλθει στα 5.523,6 δισεκατομμύρια γεν (42,5 δισεκατομμύρια ευρώ). Στη συνέχεια, η γραμμή που ονομάζεται «Linear chuo Shinkasen» θα επεκταθεί κατά 153 χιλιόμετρα μέχρι την Οζάκα.
Ήταν 15 Απριλίου του 1980, όταν ο Jean Paul Sartre άφησε την τελευταία του πνοή στο Παρίσι εξαιτίας ενός οιδήματος που είχε στον πνεύμονα.
Περισσότεροι από 50.000 Παριζιάνοι τον συνόδευσαν την επόμενη ημέρα μέσα από τους δρόμους της πόλης στην τελευταία του κατοικία, το κοιμητήριο του Montparnasse, στο οποίο βρίσκονται μέχρι και σήμερα θαμμένες οι στάχτες του μεγάλου Γάλλου φιλόσοφου, λογοτέχνη και κριτικού.
Ο Sartre γεννήθηκε το 1905 στο Παρίσι, στο οποίο και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ο πατέρας του, καπετάνιος του Ναυτικού, πέθανε όταν ο Sartre ήταν μωρό και η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε όταν ο ίδιος ήταν 12 χρονών -προς μεγάλη του απογοήτευση, καθώς είχε αναπτύξει μια πολύ στενή σχέση μαζί της.
Χαρακτηριστικό του Sartre ήταν ο στραβισμός από τον οποίο έπασχε και έκανε το ένα του μάτι να «φεύγει», με αποτέλεσμα να φορά όλη του τη ζωή ένα ζευγάρι τεράστια, βαριά γυαλιά. Επίσης ήταν πολύ κοντός και συχνά περιέγραφε τον εαυτό του ως «άσχημο». Όταν βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας το 1964, αρνήθηκε να το παραλάβει λέγοντας πως το βραβείο αυτό είναι σύμβολο καπιταλισμού και αστισμού.
Πέρα από κάθε ιδιαιτερότητα και εξωτερικό χαρακτηριστικό, όμως, ο Jean Paul Sartre ήταν ένας από τους σπουδαιότερους φιλόσοφους που έχουν περάσει από αυτόν τον κόσμο και ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του Υπαρξισμού, αφιερώνοντας τη ζωή και το έργο του στην στρατευμένη τέχνη προς όφελος της κοινωνίας. Για την ακρίβεια, ήταν αυτός που έκανε «μόδα» τη βαθιά σκέψη και τη φιλοσοφία.
Το πυκνογραμμένο, δυσνόητο βιβλίο του «Το Είναι και το Μηδέν», ενίσχυσε σημαντικά τη φήμη του όχι τόσο επειδή οι άνθρωποι μπορούσαν να καταλάβουν τις ιδέες και τον τρόπο σκέψης τους, αλλά ακριβώς επειδή, στην πλειοψηφία τους, δεν μπορούσαν.
Άλλωστε ο Sartre ήταν αυτός που ξεκίνησε την ιδέα -η οποία έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα- πως πρέπει να σεβόμαστε τα βιβλία για το μυστήριο που φαίνεται πως πάνε να αγγίξουν και όχι και τη σαφήνεια των ισχυρισμών τους.
Το κίνημα του Υπαρξισμού δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς τη συνεισφορά του έργου του Sartre, ο οποίος έκανε αρκετά ξεκάθαρες μερικές ουσιαστικές αλήθειες για τη ζωή -όσο παράδοξο κι αν είναι να βάζεις τις λέξεις «ξεκάθαρο», «Υπαρξισμός» και «Sartre» στην ίδια πρόταση.
1. Τα πράγματα είναι πάντα πολύ πιο παράξενα από όσο πιστεύουμε
Ο Sartre δίνει πάντα ιδιαίτερη προσοχή στις στιγμές που ο κόσμος γύρω μας αποκαλύπτεται ως πολύ πιο παράξενος και πονηρός από όσο τον έχουμε συνηθίσει. Εκείνες τις στιγμές που η λογική που χρησιμοποιούμε κάθε μέρα για να αντιμετωπίσουμε όσα συμβαίνουν δεν είναι διαθέσιμη, μετατρέποντας έτσι την πραγματικότητα σε ένα παράλογο, ακόμα και τρομακτικό μέρος.
Το μυθιστόρημά του «Η Ναυτία» του 1938, είναι γεμάτο με τέτοιες ιστορίες. Όποιος είναι «Σαρτρικός» έχει γνώση της ύπαρξης του ανθρώπου όταν αυτή έχει απογυμνωθεί από κάθε προκατάληψη και σταθεροποίηση παραδοχών που μας έχει κάνει να πιστεύουμε η καθημερινή μας ρουτίνα.
2. Είμαστε ελεύθεροι
Οι παράξενες στιγμές στη ζωή μας είναι σίγουρα άβολες, τρομακτικές και πολλές φορές μας αποπροσανατολίζουν, όμως ο Sartre τραβά την προσοχή μας σε αυτές λόγω των απελευθερωτικών διαστάσεων που μπορούν να πάρουν.
Η ζωή είναι πολύ πιο αλλόκοτη από όσο μπορεί να πιστεύουμε (το να πηγαίνεις στη δουλειά, να τρως μαζί με ένα φίλο, να επισκέπτεσαι τους γονείς σου -τίποτα από αυτά δεν είναι προφανές ή έστω και κοντά στο «φυσιολογικό»), ταυτόχρονα όμως λειτουργεί ως μία επίπτωση με άπειρες πιθανότητες.
Τα πράγματα δεν χρειάζεται να είναι ακριβώς όπως φαίνονται. Είμαστε περισσότερο ελεύθεροι από όσο αφήνουμε τους εαυτούς μας να φαντάζονται μέσα στην πιεστική ρουτίνα δεσμεύσεων και υποχρεώσεων που μας απασχολούν κάθε μέρα. Μόνο αργά το βράδυ ή όταν είμαστε άρρωστοι στο κρεβάτι ή ταξιδεύουμε με τρένο σε έναν άγνωστο προορισμό, δίνουμε την άδεια στον εαυτό μας να ονειροπολήσει προς λιγότερο συμβατικές κατευθύνσεις. Εκείνες οι στιγμές είναι ταυτόχρονα ανησυχητικές και απελευθερωτικές.
Μπορεί να χωρίσουμε από το σύντροφό μας, να μετοικήσουμε σε μια νέα χώρα, να επανεφεύρουμε τους εαυτούς μας, αλλά συνήθως σκεφτόμαστε λόγους για να μην το κάνουμε.
Ο Sartre, μέσα από τις περιγραφές στιγμών αποπροσανατολισμού, θέλει να μας δώσει πρόσβαση σε ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης. Θέλει να μας ωθήσει μακριά από την εφησυχασμένη, κανονική προοπτική και να απελευθερώσει τη φαντασία μας: ίσως να μη χρειάζεται να παίρνουμε το λεωφορείο για τη δουλειά, ίσως να μη χρειάζεται να λέμε πράγματα που δεν εννοούμε σε ανθρώπους που δε συμπαθούμε ή να θυσιάζουμε την ενέργεια και τη ζωτικότητά μας για ψευδαισθήσεις ασφάλειας και σιγουριάς.
3. Δεν πρέπει να ζούμε «κακή τη πίστει»
Ο Sartre έδωσε έναν όρο στο φαινόμενο του να ζούμε χωρίς να χρησιμοποιούμε την ελευθερία μας όπως πρέπει. Το ονόμασε «κακή πίστη».
Έχουμε κακή πίστη κάθε φορά που λέμε στον εαυτό μας πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε υπό ένα συγκεκριμένο τρόπο και κλείνουμε μάτια και αυτά σε εναλλακτικές. Είναι κακή πίστη το να επιμένουμε πως πρέπει να κάνουμε ένα συγκεκριμένο είδος δουλειάς ή να ζούμε με ένα συγκεκριμένο άτομο ή να φτιάχνουμε το σπίτι μας σε ένα συγκεκριμένο μέρος.
Μην μπερδεύετε, ωστόσο, την υπαρξιακή αυτή στάση του Sartre με αυτές που γράφονται στα βιβλία αυτό-βοήθειας, του τύπου «μπορείς να γίνεις ό,τι θες, αρκεί να το πιστέψεις». Η λογική του Sartre είναι πολύ πιο στενάχωρη, θλιβερή και τραγική από αυτούς τους απλοϊσμούς. Θέλει απλώς να επισημάνει πως έχουμε περισσότερες επιλογές από όσες πιστεύουμε συνήθως πως έχουμε, ακόμα και αν σε κάποιες περιπτώσεις η επιλογή αυτή είναι η αυτοκτονία -την οποία και ο Sartre υποστήριζε ένθερμα.
4. Είμαστε ελεύθεροι να διαλύσουμε τον καπιταλισμό
Ο μεγαλύτερος παράγοντας που αποτρέπει τους ανθρώπους από το να είναι ελεύθεροι, είναι τα λεφτά. Οι περισσότεροι από εμάς αποκλείουμε μια μεγάλη γκάμα επιλογών -μετανάστευση σε μια καλύτερη χώρα, αλλαγή καριέρας, διαζύγιο- με τη δικαιολογία πως αν είχαμε λεφτά θα το κάναμε, τώρα όμως δε γίνεται.
Αυτή η παθητική συμπεριφορά μπροστά στη δύναμη του χρήματος εξόργιζε τον Sartre σε πολλά επίπεδα αλλά κυρίως σε αυτό της πολιτικής. Σκεφτόταν τον καπιταλισμό ως ένα τεράστιο μηχάνημα σχεδιασμένο να δημιουργεί μια αίσθηση ανάγκης που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.
Μας κάνει να πιστεύουμε πως πρέπει να δουλέψουμε ένα συγκεκριμένο αριθμό ωρών, να αγοράσουμε ένα συγκεκριμένο προϊόν ή υπηρεσία, να πληρώνουμε τους ανθρώπους ένα συγκεκριμένο χαμηλό αντίτιμο για την εργασία τους. Σε όλα αυτά, όμως, υπάρχει μόνο η άρνηση για ελευθερία και η άρνηση να πάρουμε όσο σοβαρά πρέπει την πιθανότητα να ζήσουμε διαφορετικά τις ζωές μας.
Ο Sartre μας έθεσε μερικά πολύ σημαντικά ερωτήματα (Μπορούμε να αλλάξουμε την πολιτική ώστε να ανακτήσουμε επαφή με τις θεμελιώδεις ελευθερίες μας;
Πώς μπορεί να αλλάξει η συμπεριφορά μας απέναντι στο κεφάλαιο; Πόσες ώρες πρέπει να δουλεύει κάποιος μέσα στην εβδομάδα; Πώς μπορούν να αλλάξουν τα τοξικά, γεμάτα προπαγάνδα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που διαθέτουμε; κλπ) χωρίς όμως να τα απαντήσει. Μας παρέθεσε τις πιθανότητες, αφήνοντας σε εμάς το έργο της εκπλήρωσής τους.
Το ρεβανί παρασκευάζεται από σιμιγδάλι και γιαούρτι και αφού ψηθεί στο φούρνο, περιχύνεται με σιρόπι.
Στις περισσότερες περιπτώσεις περιέχει και τριμμένη καρύδα. Το ρεβανί της Βέροιας θεωρείται ένα από τα καλύτερα σε όλη την Ελλάδα και είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης.
Το ρεβανί φτιάχνεται και στην Τουρκία με την ίδια ονομασία, revani. Το ίδιο γλυκό κυκλοφορεί τόσο σε χώρες της Μεσογείου όσο και στον Αραβικό κόσμο με διάφορες ονομασίες.
Ας δούμε τώρα μια συνταγή για σίγουρη επιτυχία.
Υλικά
Υλικά για το ραβανί
Για το σιρόπι
Για το παγωτό
Εκτέλεση
Το να είσαι μαζορέτα (porrita, μαζορέτα) είναι πολύ σκληρή δουλειά και μπορεί να φέρει πολλούς κινδύνους.
Αλλά δεν είναι μόνο οι τραυματισμοί που μπορεί να έχει μια μαζορέτα από τις απίστευτες και μοναδικές κινήσεις του σώματος αλλά έχουν και τον κίνδυνο της γελοιοποίησης. Χα χα χα χα !!
Δείτε τις φωτογραφίες:
Η Ολλανδία τείνει να γίνει χώρα “γιγάντων” αφού κατά μέσο όρο οι γυναίκες έχουν ύψους 1.67 μ. και οι άνδρες 1,82, κάνοντάς τους τον ψηλότερο λαό στον κόσμο ενώ, σύμφωνα με τον Business Insider, μέχρι πριν 200 χρόνια ήταν γνωστοί ως από τους πιο κοντούς λαούς στον πλανήτη.
Tι έχει γίνει και έχει οδηγήσει του Ολλανδούς να ψηλώνουν συνεχώς; Μία δημοφιλής απάντηση είναι πως για το ύψος των Ολλανδών υπεύθυνη είναι η πλούσια σε κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα διατροφή τους, όμως και σε άλλες χώρες έχουν τις ίδιες διατροφικές συνήθειες, χωρίς να έχουν ψηλώσει τόσο από γενιά σε γενιά.
Ο μέσος Ολλανδός έχει προσθέσει 20 εκατ. στο ύψος του τα τελευταία 150 χρόνια, σύμφωνα με τα στρατιωτικά αρχεία που κρατούνται στην Ολλανδία, ενώ την ίδια περίοδο ο μέσος Αμερικανός έχει γίνει 6 εκατ. ψηλότερος.
Ερευνητές, των οποίων ηγείται ο Gert Stulp, ειδικός στην δημόσια υγεία και καθηγητής στο London School of Hygiene and Tropical Medicine, ερεύνησε ολλανδικά στοιχεία αιώνων για να βγάλει ένα ασφαλές συμπέρασμα σχετικά με το μυστήριο.
Τα στοιχεία που μελετήθηκαν περιλαμβάνουν λεπτομέρειες για την υγεία και τον τρόπο ζωής 94.500 ανθρώπων, που έζησαν στην Βόρεια Ολλανδία από το 1935 έως το 1967.
Όπως αποδείχθηκε, οι ψηλότεροι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, ήταν αυτοί που είχαν τα περισσότερα παιδιά.
Οι πιο πλούσιοι άνθρωποι ήταν 7,6 εκατ. ψηλότεροι από τον μέσο όρο και στατιστικά είχαν 0,24 περισσότερα παιδιά από από μέσο όρο ενώ οι πιο φτωχοί Ολλανδοί ήταν σχεδόν 14 πόντους πιο κοντοί από τον μέσο όρο.
Συγκρίνοντας τα στοιχεία με άλλες χώρες, όπου οι άνθρωποι κάνουν επίσης λίγα παιδιά, οι Ολλανδές είναι και αυτές πιο ψηλές.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, πολλοί Ολλανδοί αναβάλουν την δημιουργία οικογένειας για μετά τις σπουδές τους, αλλά από τη στιγμή που κάνουν μία επιτυχημένη σχέση, συχνά αποκτούν μεγάλη οικογένεια.
Αν και δεν έγιναν γενετικά τεστ κατά την διάρκεια της έρευνας, οι επιστήμονες έβγαλαν το συμπέρασμα ότι γονιδιακοί λόγοι έπαιξαν ρόλο, σε συνάρτηση όμως και με το περιβάλλον και τις συνθήκες διαβίωσης. Έτσι όλο και περισσότεροι Ολλανδοί είχαν γενετικά την τάση να γίνονται ψηλοί.
“Οι ψηλοί γονείς έχουν συνήθως ψηλά παιδιά” αναφέρει ο Stulp στο γαλλικό πρακτορείο.
“Αν δεν αλλάξει κάποιος εξωτερικός παράγοντας (περιβάλλον, διατροφή), ψηλοί γονείς θα κάνουν ψηλά παιδιά και έτσι η επόμενη γενιά θα είναι ψηλότερη από τον μέσο όρο”, αναφέρει.
Βέβαια, σύμφωνα με τον Stulp υπάρχουν και κοινωνικοί παράγοντες που επηρεάζουν, αφού τα στοιχεία έδειξαν ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες, γυναίκες και άνδρες μετρίου αναστήματος έχουν μεγαλύτερη επαγγελματική επιτυχία.
“Έχει να κάνει με το τι θέλουν οι γυναίκες”, σημειώνει.
Στην επιλογή συντρόφου το ύψος παίζει μικρό ρόλο, καθώς οι άνθρωποι δίνουν μεγαλύτερη σημασία σε άλλους παράγοντες που θεωρούν πιο σημαντικούς, αναφέρει.
Κάθε ήπειρος έχει και τα δικά της μυθολογικά πλάσματα. Θέλετε να τα ανακαλύψετε ; Δείτε μια ανθολογία με όλα τα μυθικά πλάσματα, που επινόησε η ανθρώπινη φαντασία.
Διαβάζομε μύθους και ακούμε ιστορίες με διάφορα πλάσματα ή τέρατα της φαντασίας από μικρά παιδιά. Ήρωες με δυνάμεις που ξεπερνούν τις ανθρώπινες δυνατότητες, τέρατα και πλάσματα με ιδιαίτερες ικανότητες είναι συνήθως οι πρωταγωνιστές σε διάφορους μύθους.
Ξέρουμε όμως όλους τους μυθολογικά πλάσματα που έχουν δημιουργήσει οι άνθρωποι στη φαντασία τους; Διαφορετικά πλάσματα πρωταγωνιστούν στους μύθους κάθε χώρας πόσο μάλλον κάθε ηπείρου.
O Jay Willingham αποφάσισε λοιπόν να μας συστήσει όλα τα μυθολογικά πλάσματα του πλανήτη. Έφτιαξε μια μακρά λίστα με κάθε μυθολογικό πλάσμα που υπάρχει σε κάθε ήπειρο και το αποτέλεσμα είναι φανταστικό.
Ταξιδεύοντας στον μυθολογικό κόσμο της Ευρώπης
Αν πηγαίναμε ένα ταξίδι σε όλη την Ευρώπη θα βρίσκαμε πολλά και ενδιαφέροντα πλάσματα. Στις Βρετανικές Νήσους κανείς δεν θα ήθελε να πολεμήσει με τον Basilisk. Ένας φτερωτός δράκος με κεφάλι κόκορα που μπορεί να σε σκοτώσει μόνο με ένα χτύπημα. Στην Ιρλανδία αν άκουγες τις κραυγές μιας γυναίκας μάλλον θα ήταν το πνεύμα Banshee. Και δυστυχώς τα ουρλιαχτά της είναι οιωνός θανάτου.
Στη Γερμανία κανείς δεν θα κοιμόταν ήσυχος όσο τριγυρνούσε το ξωτικό Alp που θα προκαλούσε εφιάλτες. Ενώ αν μεταφερόταν στη Γαλλία θα έπρεπε να ξέρει χορό διότι το φάντασμα μιας γυναίκας, Dames Blanches, θα τον κατέστρεφε αν δεν δεχόταν να κουνηθεί στους ρυθμούς της μουσικής. Στη Τσεχία το πνεύμα ενός άνδρα με περίεργα ρούχα θα παραμόνευε για να φυλάξει τη ψυχή σου σε μια πορσελάνινη θήκη. Σε όλη την Ευρώπη εξέχουσα θέση θα κατείχε ο Ευρωπαϊκός Δράκος, δυνατός και έτοιμος να εκτοξεύσει φωτιά.
Ούτε στην Αγγλία θα ήταν καλύτερα τα πράγματα καθώς θα παραμόνευε ο Black Shuck, ένας μαύρος σκύλος φάντασμα. Με ένα βλέμμα του και μόνο μπορεί να σε σκοτώσει. Ενώ αν επισκεπτόταν το δάσος Winsdor θα έπρεπε να είναι αρκετά προσεκτικός, καθώς ο Herne ο κυνηγός θα το φύλαγε. Πρόκειται για το πνεύμα ενός άνδρα που κρεμάστηκε.
Όποιος επισκεπτόταν τη χώρα μας θα είχε την ευκαιρία να δει τα περισσότερα μυθολογικά πλάσματα. Πρώτα από όλα τον γνωστό Κέρβερο, έναν σκύλο με τρία κεφάλια. Ένας φύλακας για τις πύλες του κάτω κόσμου με τον οποίο σίγουρα δεν θα ήθελες να τα βάλεις. Επίσης θα συναντούσε κανείς και την Χίμαιρα, ένα πλάσμα που εξέπνεε φωτιά με κεφάλι λιονταριού, σώμα κατσίκας και ουρά φιδιού.
Εκτός όμως από αυτά τα δύο πλάσμα που θα σκόρπιζαν τον τρόμο θα είχε την ευκαιρία να δει και έναν μονόκερο. Κανείς όμως δεν θα ήθελε να δει την Μέδουσα καθώς με ένα βλέμμα της θα τον πέτρωνε. Ενώ αν έστρεφε το βλέμμα του στον ουρανό ίσως έβλεπε το πουλί της φωτιά Phoenix ή τον Πήγασο, ένα άλογο με φτερά, να πετά από πάνω του.
Στη Σκανδιναβία θα έβρισκε κανείς την Valkyrie, μία πολεμίστρια που επιλέγει ποιος θα πεθάνει και ποιος θα ζήσει στη μάχη καθώς και τον Fenrir. Ο Fenrir είναι ένας τερατώδεις λύκος με μόνο του σκοπό να καταβροχθίζει όποιον βρεθεί στο δρόμο του.
Στα νερά της Σκωτίας θα κολυμπούσε ο Kelpie. Ένας Θαλάσσιος δράκος που δελεάζει τους άλλους να τον καβαλήσουν και μετά να…χαθούν. Εκτός από τον Kelpie όμως θα κολυμπούσε και η Ceasag, μια γοργόνα που όλοι θα ήθελαν να την βρουν διότι θα πραγματοποιούσε τρεις ευχές.
Το ταξίδι θα ολοκληρωνόταν στην Ισπανία. Στη Καταλονία θα έβλεπε τον δράκο La Guita Xica, ο οποίος θα προστάτευε τους Καταλανούς, ενώ η νεράιδα Xana θα μπορούσε να τον υπνωτίσει με τη φωνή της.
Βέβαια σε όλη την Ευρώπη εξέχουσα θέση θα κατείχε ο Ευρωπαϊκός Δράκος, δυνατός και έτοιμος να εκτοξεύσει φωτιά.
Ταξιδεύοντας στη φαντασία της Ανατολικής Ασίας
Αν τα καταφέρναμε και επιβιώναμε μετά το ταξίδι μας στην Ευρώπη τότε σειρά θα είχε η Ανατολική Ασία. Πρώτος προορισμός μας θα ήταν η Κίνα. Εκεί θα βρίσκαμε τον κινέζικο δράκο, αρκετά μεγάλο και με πολλές δυνάμεις. Δεν θα ήταν μόνος του όμως, καθώς ο Pixiu, ένα φτερωτό λιοντάρι που διώχνει τα κακά πνεύματα και προσελκύει την καλοτυχία, θα τον ανταγωνιζόταν.
Μόλις φεύγαμε από τη Κίνα θα πηγαίναμε μέχρι τις Φιλιππίνες για να συναντήσουμε την νεράιδα Maria Makiling αλλά και το πνεύμα Santelmo, με την μορφή μιας πύρινης μπάλας. Στην Ινδία από την άλλη θα είχαμε την ευκαιρία να δούμε το βασιλιά όλων τον αλόγων τον Uchchaihshravas.
Ένα άλογο με φτερά και επτά κεφάλια. Ενώ αν έβρεχε μάλλον θα ευθυνόταν ο ιπτάμενος ελέφαντας Airavata. Μετά σειρά θα είχε η Κορέα για να δούμε τα πνεύματα Dokkaebi, που μετατρέπονται σε άψυχα αντικείμενα αλλά και την Gumiho, μια αλεπού με εννέα ουρές που μετατρέπεται σε μια γοητευτική γυναίκα.
Το πιο πολύ καιρό βέβαια θα το περνάγαμε στην Ιαπωνία. Εκεί θα βρίσκαμε πέντε μυθικά πλάσματα. Το πνεύμα Ittan-momen με τη μορφή ενός ρολού από βαμβάκι που πετάει μέσα στη νύχτα και πνίγει τους ανθρώπους σίγουρα δε θα ήθελε κανείς να το συναντήσει.
Ακόμη θα υπήρχε και το φάντασμα μιας φάλαινας με το όνομα Bake-kujira το οποίο πάντα συνοδεύουν περίεργα πουλιά και ψάρια καθώς και την ευχάριστη Kasa-obake, μια ομπρέλα βγαλμένη από τα κινούμενα σχέδια που πηδάει στο ένα πόδι.
Την περιπέτεια μας στην Ανατολική Ασία θα ολοκληρώναμε μόλις συναντούσαμε, πάντα στην Ιαπωνία, και το θαλάσσιο πνεύμα Shojo που επιθυμεί αλκοόλ αλλά και το Nuppeppo, ένα πλάσμα με άμορφη μάζα που αν αποφασίζαμε να το φάμε θα μέναμε για πάντα νέοι.
Μια βόλτα και από τα πλάσματα της Δυτικής Ασίας
Στη Δυτική Ασία το ταξίδι μας θα ήταν πιο μικρό. Αρχικά θα πηγαίναμε στη γειτονική μας χώρα τη Τουρκία, για να βρούμε το Surale ένα ανθρωπόμορφο τριχωτό τέρας με κέρατα. Σειρά θα είχε η Ρωσία με την Baba Yaga , μια μυστηριώδης ηλικιωμένη γυναίκα, και το Gamayun ένα προφητικό πουλί με το κεφάλι μιας γυναίκας.
Μόλις φύγουμε και από τη Ρωσία θα ταξιδεύαμε μέχρι την Αίγυπτο για να δούμε από κοντά την Androsphinx, ένα ζωντανό άγαλμα με σώμα σώμα λιονταριού και κεφάλι γυναίκας που λέει αινίγματα. Στην Μέση Ανατολή θα υπήρχε το Bahamut ένα τεράστιο ψάρι ενώ στην πρώην Μεσοποταμία θα θέλαμε να αποφύγουμε την συναναστροφή μας με τον πολεμιστή Aqrabuamelu, με σώμα σκορπιού από τη μέση και κάτω και άνδρα από τη μέση και πάνω.
Στην μακρινή μυθολογική Αμερική
Αφού κάναμε ένα υπερατλαντικό ταξίδι θα φτάναμε στο Πουέρτο Ρίκο για να δούμε το Chupacabra, ένα πλάσμα στο μέγεθος αρκούδας που πίνει αίμα. Στη Κολομβία θα έβρισκε κανείς τη Madremonte μια νεράιδα του δάσους που προστατεύει τη χλωρίδα και τη πανίδα, ενώ στη Βραζιλία θα βλέπαμε τον Curupira,ένα τζίνι της ζούγκλας όπου οι πατούσες του είναι ανάποδα.
Έπειτα θα πηγαίναμε στο New Jersey των H.Π.Α για να δούμε από κοντά τον Jersey Devil, ένα δράκο με φτερά νυχτερίδας, ενώ στο Μεξικό θα βρίσκαμε το υδρόβιο πλάσμα Ahuizotl με χέρια σαν ούρα.
Βέβαια δεν θα φεύγαμε από την Αμερική χωρίς να ταξιδέψουμε στη Βρετανική Κολομβία για να δούμε το Ogopogo ένα θαλάσσιο τέρας αλλά και στις φυλές Algonquian όπου θα βρίσκαμε το Wendigo, ένα ανθρωποειδές τέρας που τρώει ανθρώπους.
Μια τελευταία βόλτα για τα μυθικά πλάσματα της Ωκεανίας
Για να μπορούσαμε να πούμε ότι είδαμε όλα τα μυθολογικά πλάσματα του κόσμου θα έπρεπε να περάσουμε και από την Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία.
Στην Νέα Ζηλανδία θα βρίσκαμε τα πνεύματα του δάσους Patupaiarehe που παίζουν μαγευτική μουσική καθώς και τα πλάσματα Taniwha που θα μπορούσαν να είναι είτε αρπακτικά είτε φύλακες.
Ενώ στην Αυστραλία θα έβλεπε κανείς τα πνεύματα της βροχής Wondjina αλλά και το δράκο Rainbow.