Στην διάρκεια της ζωή μας, κάνουμε επιλογές που καθορίζουν την πορεία της. Έχουμε αποφασίσει πού ζούμε, διαλέγουμε την δουλειά, αποφασίζουμε ποιον να αγαπήσουμε, και ούτω καθεξής. Όλες αυτές οι αποφάσεις – μαζί με τις εμπειρίες και τις αλληλεπιδράσεις με τους άλλους που προκύπτουν από αυτά – θα επηρεάσουν το τι συμβαίνει σε μας .
Μια ιστορία του Δρ Hemant Mittal – ψυχίατρο στη Βομβάη – οδηγεί στο λυπηρό γεγονός ότι συχνά δεν ξέρουμε σε τι να δώσουμε προτεραιότητα ή αξία μέχρι να είναι πολύ αργά. Η ιστορία μπορεί να χρησιμεύσει σαν ένα παραμύθι αφύπνισης για όσους από εμάς εξακολουθούμε να έχουμε χρόνο για να δώσουμε προσοχή στους ανθρώπους και τα πράγματα που συνεχίζουν να εμπλουτίζουν τη ζωή μας, ακόμα και όταν εμείς τα θεωρούμε δεδομένα.
Ένας άνδρας και οι τέσσερις γιοι του
Ήταν ένας άνδρας με τέσσερις γιους.
Αγαπούσε τον τέταρτο γιο του περισσότερο. Του έδειχνε μεγάλη φροντίδα και του έδινε το καλύτερο.
Αγαπούσε επίσης τον τρίτο του γιο πολύ και πάντα μιλούσε στους φίλους του γι ‘αυτόν. Τον αγαπούσε λιγότερο από τον τέταρτο, επειδή η συμπεριφορά του ήταν αβέβαιη.
Στηρίχθηκε πολύ στον δεύτερο του. Κάθε φορά που είχε κάποιο πρόβλημα, ήταν ο καλύτερος σύμβουλος.
Αλλά δεν είχε καθόλου αισθήματα για τον πρώτο του γιο. Δεν είχε σημασία πόσο πολύ αγάπη του έδειχνε ο γιος του,αυτός ποτέ δεν αισθάνθηκε τίποτα γι ‘αυτόν.
Μια μέρα ο άνδρας έπεσε πολύ άρρωστος. Έκανε τα πάντα για να θεραπευτεί. Μια μέρα συνάντησε έναν φωτισμένο γκουρού. Ο γκουρού είπε, ‘ο θάνατος σου πλησιάζει, αλλά εγώ θα σου επιτρέψω να πάρεις ένα γιο μαζί σου στον θάνατο.’
Έτσι, ο άνθρωπος ζήτησε από τον τέταρτο γιο να πεθάνει μαζί του και να του κρατήσει συντροφιά.
Αυτός είπε, ‘Αποκλείεται!’ Στη συνέχεια έφυγε.
Έτσι, ο άνδρας ρώτησε τον τρίτο γιο του αλλά αυτός είπε, ‘Η ζωή είναι τόσο καλή εδώ. Θα μείνω εδώ.’
Ο άνδρας ζήτησε τότε από τον δεύτερο γιο του. Εκείνος είπε, ‘Λυπάμαι. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω αυτή την φορά. Μπορώ να σε συνοδέψω μόνο μέχρι τον τάφο σου.’
Τότε η καρδιά του άνδρα πάγωσε.
Στη συνέχεια, μια φωνή φώναξε: ‘Θα έρθω εγώ μαζί σου. Θα σε ακολουθήσω όπου κι αν πας.’ Ο άνδρας κοίταξε τον πρώτο γιο του.
Πολύ θλιμμένος, ο άνδρας είπε με απολογητική φωνή, ‘θα έπρεπε να σε είχα φροντίσει καλύτερα, τότε που μπορούσα.’
Όλοι έχουμε αυτούς τους τέσσερις γιους στη ζωή μας.
Ο 4ος γιος είναι το σώμα μας. Δεν έχει σημασία πόσο πολύ χρόνο και προσπάθεια μπορούμε να του προσφέρουμε για να φαίνεται καλό, αυτό θα μας αφήσει όταν πεθάνουμε.
Ο 3ος είναι τα υπάρχοντά μας. Η θέση μας και ο πλούτος. Όταν πεθαίνουμε, πάνε σε άλλους.
Ο 2ος είναι η οικογένεια και οι φίλοι μας. Δεν έχει σημασία πόσο κοντά είναι, μπορούν να μείνουν μαζί μας μόνο μέχρι τον τάφο.
Ο 1ος γιος είναι το μυαλό μας. Είναι το μέρος όπου υπάρχουν όλες οι αναμνήσεις μας,η αγάπη, και η δύναμη. Αυτό το ξεχνάμε. Το θεωρούμε δεδομένο. Είναι μόνο όταν είμαστε γεμάτοι από θλίψη, απόγνωση και απελπισία που το θυμόμαστε. Το θρέφουμε με θετικότητα μόνο όταν αισθανόμαστε αδύναμοι.
Εσείς ποιον γιο θα επιλέγατε να αγαπήσετε;