«Αγαπημένο μου κοpιτσάκι, τώρα που μεγάλωσα σε παρακαλώ να είσαι υπομονετική μαζί μου, μα περισσότερα απ” όλα σε παρακαλώ να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι περνάω.
Αν τις φορές που μιλάμε επαναλαμβάνω το ίδιο πράγμα πολλές φορές, μη με διακόψεις λέγοντάς μου «Ναι μου το είπες πριν ένα λεπτό αυτό«… Απλά άκουσέ με, σε παρακαλώ. Θυμήσου τις φορές που όταν ήσουν μικρή σου διάβαζα την ίδια ιστορία ξανά και ξανά κάθε βράδυ μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.
Όταν δε θέλω να κάνω μπάνιο, μη θυμώνεις και μη με κάνεις να νιώθω άσχημα. Θυμάσαι τότε που έπρεπε να σε κυνηγάω και να σκαρφίζομαι ένα σωρό δικαιολογίες για να σε πείσω πλυθείς;
Όταν βλέπεις ότι δεν «τα παίρνω» γρήγορα όσον αφορά την τεχνολογία, δώσε μου λίγο χρόνο μέχρι να το καταλάβω και μη με κοιτάς με αυτό το βλέμμα… Θυμήσου γλυκιά μου, ότι εγώ κάθισα υπομονετικά δίπλα σου για να σου μάθω όλα τα απαραίτητα, όπως το πως να τρως σωστά, να ντύνεσαι, να χτενίζεις τα μαλλιά σου… Τώρα που γέρασα σε παρακαλώ να είσαι υπομονετική, αλλά κυρίως να προσπαθήσεις να μπεις στη θέση μου.
Αν σε κάποιες περιπτώσεις ξεχάσω τι λέγαμε πριν ένα λεπτό, δώσε μου το χρόνο να θυμηθώ και αν δε μπορώ, μη νευριάζεις και μη γίνεσαι αλαζόνας. Να θυμάσαι ότι το πιο σημαντικό πράγμα για εμένα, είναι να βρίσκομαι δίπλα σου.
Τώρα που τα γέρικα, κουρασμένα πόδια μου δεν έχουν την παλιά τους ευκινησία, δώσε μου το χέρι σου όπως σου έδινα εγώ το δικό μου στα πρώτα σου βήματα.
Μη λυπάσαι που γέρασα… Απλά να είσαι δίπλα μου και να με καταλαβαίνεις καθώς πορεύομαι προς τη δύση της ζωής μου γεμάτη αγάπη.
Με ένα μεγάλο χαμόγελο και μια τεράστια αγκαλιά, θέλω απλά να ξέρεις ότι είσαι η μονάκριβή μου κόρη και σε αγαπάω όσο τίποτε άλλο στον κόσμο.»
Με την αγαπημένη του, Mollie King
Η ιδιαίτερη αυτή αράχνη δεν περνά τη μέρα της φτιάχνοντας ιστούς, αλλά τριγυρίζει καραδοκώντας για λεία, απ’ όπου έλκει εξάλλου και το όνομά της. Με τους λύκους έχει όμως ακόμα ένα κοινό: τα δυνατά μητρικά ένστικτα!
Ως το μεγαλύτερο φίδι της Αφρικής, ο πύθωνας τα βάζει με τα πάντα, από φακόχοιρους και βαρανίδες μέχρι και κοτζάμ κροκόδειλους. Με την τρομακτική του φήμη αλλά και το γεγονός ότι ευθύνεται για τον θάνατο τουλάχιστον δύο ανθρώπων, δεν είναι το είδος του φιδιού που θα ήθελες να συναντήσεις στο διάβα σου.
Υπάρχει καλός λόγος που η Marvel Comics ονόμασε έναν σουπερήρωά της από το συγκεκριμένο είδος ικτίδας, που μοιάζει περισσότερο με αρκούδα παρά με νυφίτσα! Επιτομή του μικρός αλλά τρομακτικός, ο αδηφάγος (ελληνική ονομασία) έχει τη συνήθεια να τα βάζει με πολύ μεγαλύτερά του ζώα, ορμώντας ακόμα και σε αρκούδες, παρά το γεγονός ότι χάνει συνήθως στην άνιση αυτή μάχη.
Φανταστείτε έναν τυπικό σκορπιό, αυξήστε τον στα 20 εκατοστά και έχετε μπροστά σας την αυτοκρατορική εκδοχή του σκορπιού! Παρά το τρομερό του όνομα όμως, ο αυτοκρατορικός σκορπιός είναι σχετικά δειλός, εκτός κι αν μιλάμε για μητέρα με τα παιδιά της στην πλάτη (ή μέσα στην κοιλιά της).
Το μέγεθος δεν είναι το μόνο που κάνει το πιραρούκου να φαίνεται ότι έχει ξεπηδήσει από εφιάλτη. Μπορεί να είναι το μεγαλύτερο ψάρι του γλυκού νερού της Λατινικής Αμερικής και να τρώει τα πάντα εντός του υγρού στοιχείου, δεν περιορίζεται ωστόσο εκεί, καθώς πηδά έξω από το νερό και τρώει ακόμα και πουλιά!
Ένα από τα πλέον δηλητηριώδη βατράχια της οικογένειας των άκρως τοξικών dart, ο φραουλάτος κύριος προκαλεί σε όποιον αποπειραθεί να τον φάει άμεσο θάνατο. Αν είναι τόσο άτυχος και επιβιώσει, ο κυνηγός θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του με παράλυση, νέκρωση των ιστών και άλλες δυσάρεστες παρενέργειες του ισχυρού του δηλητηρίου.
Η όρκα μόνο συστάσεις δεν χρειάζεται, καθώς δικαιώνει απόλυτα το «δολοφόνος» του ονόματός της, παραμένοντας στην απόλυτη κορυφή της υδάτινης τροφικής αλυσίδας. Και βέβαια με τη νοημοσύνη της να ανταγωνίζεται τη δική μας, ευτυχώς που δεν έχει βρει ακόμα τρόπο να εγκατασταθεί στη στεριά!
Αν δεν σε σκίσει με τους τεράστιους χαυλιόδοντές του, θα σε κάνει χαλκομανία με τους κοντά 2 τόνους του βάρους του αν τύχει και βρεθείς στο λάθος μέρος τη λάθος ώρα (όπως πολλά από τα παιδιά τους).
Αν ο Δράκουλας διέθετε πραγματική ενσάρκωση, δεν θα ήταν ο Βλαντ Τσέπες, αλλά η αιμοβόρα νυχτερίδα της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής. Όπως υποδηλώνει εύγλωττα και το όνομά του, ο βάμπιρος τρέφεται με αίμα και είναι υπεύθυνος για την εξάπλωση της λύσσας στα μέρη όπου ζει. Σε όρους μητρότητας πάντως, παραμένει αχτύπητος!
Γενικά μιλώντας, τα μοναχικά έντομα δεν θα σκόραραν υψηλά σε κανένα τεστ μητρότητας, αν και το έντομο με την ψαλιδωτή ουρά κάνει εδώ τη μεγάλη διαφορά. Όταν γεννήσει τα 40-45 αυγά της, τα κρατά ζεστά, τα προστατεύει και τα καθαρίζει καθημερινά (τα απαλλάσσει από μύκητες).
