Καλά να γελάμε με τις γκάφες από ερασιτέχνες που προσπαθούν να φτιάξουν τις φωτογραφίες τους προκειμένου να τις ανεβάσουν στο facebook.

Αλλά από επαγγελματίες; Και μάλιστα σε εξώφυλλα περιοδικών;

Δείτε τα πιο απαράδεκτα λάθη Photoshop σε περιοδικά!

Άρχισε μια νέα ζωή.

Ως έφηβος ο Stephen Odom, ήταν ένα ανυπάκουο παιδί που ήθελε να δοκιμάσει όσο το δυνατόν περισσότερα: κατανάλωσε πρόχειρο φαγητό, έπινε αλκοόλ και κάπνιζε μαριχουάνα. Αλλά αντί να κρατήσει τα πάθη του σε έναν έλεγχο, αυτά εξελίχθηκαν σε εφιάλτη.

«Ξεκίνησε σαν αστείο αλλά τελικά μετατράπηκε σε κάτι σκοτεινό. Συνεχώς προσπαθούσα να φτάσω στα άκρα, να φτάσω σε μια κατάσταση που δεν θα ένιωθα τίποτα, που θα ήμουν ‘μουδιασμένος’», γράφει ο νεαρός στο μπλογκ του.

Όταν έφτασε στην ηλικία των 22, ο Odom ήταν ήδη εθισμένος στα ναρκωτικά και το αλκοόλ.

Έπινε μπουκάλια ουίσκι, κατανάλωνε χάπια και σνίφαρε χημικά. Όταν άγγιξε πάτο, αποφάσισε πως ήταν ώρα να αλλάξει ζωή. Όπως και έκανε: Εισήλθε σε κλινική αποτοξίνωσης, από όπου βγήκε «καθαρός» το 2009.

Μετά την έξοδό του από την κλινική, άρχισε να γυμνάζεται συστηματικά, άλλαξε τις διατροφικές του συνήθειες και άφησε πίσω του τις όποιες «σκοτεινές» σκέψεις.

«Σήμερα η ζωή είναι όμορφη. Είμαι ευτυχισμένος», γράφει ενώ πλέον απολαμβάνει μια νέα ζωή ως φωτογράφος.

via

Το να ζεις σε ένα μικροσκοπικό σπιτάκι- βαγόνι στην εξοχή μπορεί να χαρακτηριστεί σαν μποέμ τρόπος ζωής. Είναι αντισυμβατικό, δημιουργικό και σου προσφέρει ελευθερία από την εξάρτηση των υλικών αγαθών.

Έτσι, όταν ακούμε τη λέξη μποέμ, συνήθως το μυαλό πάει σε ανθρώπους που κυκλοφορούν ξυπόλητοι, φορώντας χρωματιστά ρούχα καθώς ταξιδεύουν στον κόσμο πάνω σε μια μηχανή.

Κάποιοι εκτιμούν την μποέμ αισθητική, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που αρέσει σε όλους.

Υπάρχουν όμως κάποια μικροσκοπικά και ιδιαίτερα σπίτια, που φαίνεται να έχουν βρει την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στο μποέμ στιλ και σε ένα εύκολα κατοικήσιμο χώρο για όλους.

Βρήκαμε λοιπόν αυτήν την μικροσκοπική εξοχική κατοικία που έχει μια τέτοιου είδους

αρμονία. Η μποέμ επιρροές είναι εμφανείς, όμως όσο προχωράς προς τα μέσα μένεις με το στόμα ανοιχτό. Αυτό το σπίτι έχει καταφέρει να συνδυάσει το μποέμ και την πολυτέλεια και δεν πιστεύουμε πως υπάρχει κάποιος που δεν θα το εκτιμήσει…

Παρακαλούμε κοινοποιήστε αν σας άρεσε το υπέροχο αυτό σπίτι!

Το πανέμορφο αυτό εξοχικό στη Μενέρμπ της Γαλλίας, το αποκαλούν «The Roulotte» που σημαίνει καραβάνι στα Γαλλικά.

Είναι μόλις 17 τετραγωνικά μέτρα και είναι ένα από τα πολλά μικροσκοπικά σπιτάκια που υπάρχουν στο συγκρότημα La Bastide de Marie.

Η πανέμορφη διακόσμηση του χώρου είναι γεμάτη με αποχρώσεις του γαλάζιου, του πορτοκαλί και του σκούρου γήινου κόκκινου και συνδυάζεται με ζεστά ξύλινα έπιπλα που κάνουν κάθε καλεσμένο να νιώθει άρχοντας.

Έχει ένα σαλόνι, μια κρεβατοκάμαρα και ένα μπάνιο. Οι επισκέπτες έχουν πρόσβαση στο εστιατόριο και σε άλλες παροχές εντός του συγκροτήματος και έτσι η κουζίνα είναι περιττή.

Έτσι και αλλιώς, όταν έχεις τέτοια κρεβατοκάμαρα, το μόνο που θέλεις είναι να ξαπλώσεις στο κρεβάτι και να σου φέρουν τα πάντα εκεί έτοιμα.

Ποίος δεν θα ήθελε να ζήσει έστω και μια νύχτα σε αυτό το υπέροχο βαγόνι;

Εσείς θα θέλατε να μείνετε σε ένα τέτοιο σπίτι;

Το 1985, μια μητέρα αγόρασε στο γιο της δύο ίδια λούτρινα αρκουδάκια, ένα για να παίζει εκείνος και το άλλο το αποθήκευσε, ώστε όταν μεγαλώσει να το δώσει αυτός στο δικό του παιδί.

Τώρα που το πρώτο του παιδί επιτέλους γεννήθηκε, ο μικρότερος αδερφός του δημιούργησε μια φωτογραφία για να συγκρίνουν τα δυο αρκουδάκια και έγραψε, «Παίζαμε με το συγκεκριμένο αρκουδάκι στις διακοπές μας, έχει πέσει αμέτρητες φορές μέσα στην πισίνα, και έχει χαθεί σε ένα λούνα παρκ της Disney World. Έχει σίγουρα περάσει πολλά.»

Δείτε παρακάτω τα δύο αρκουδάκια, και στη συνέχεια απολαύστε και άλλες παρόμοιες ιστορίες ανθρώπων που έκαναν ακριβώς το ίδιο.

«Όταν γεννήθηκε ο αδερφός μου το 1985, η μητέρα μας αγόρασε δύο ίδια λούτρινα αρκουδάκια. Αυτό στα αριστερά ήταν του αδερφού μου για 30 ολόκληρα χρόνια, και το άλλο στα δεξιά το φύλαξε για το πρώτο παιδί του αδερφού μου, το οποίο ήρθε επιτέλους στη ζωή.»

Το ένα αρκουδάκι είναι δικό μου και το άλλο του δίδυμου αδερφού μου, και τα έχουμε από το 1992. Να σας πληροφορήσω μόνο πως ο ένας από τους δύο είναι ανάπηρος εκ γενετής και σε αναπηρικό καροτσάκι μέχρι και σήμερα.

Ο καλύτερος μου φίλους εδώ και 33 χρόνια και ο νέος που είχε φυλαχτεί από τον παππού μου και τον έφερε δώρο στο γιο μου.

Εδώ έχουμε τον παλιό και τον νέο αρκούδο μου.

Τα δύο ίδια λούτρινα αρκουδάκια μου.

Το κατεστραμμένο λούτρινο ποντικάκι της γυναίκας μου.

Το 35 ετών λούτρινο μου και το 35 ετών λούτρινο της κόρης μου, δώρο από την μητέρα μου.

Αυτό είναι το λατρεμένο μου λούτρινο και είναι 69 ετών.

Ο Ruffus o 1ος και ο Ruffus ο 2ος για τον μικρό μου γιο, είναι και τα δυο 26 ετών.

Το αρκουδάκι στα αριστερά είναι 37 ετών και είναι δικό μου, το αρκουδάκι στα δεξιά είναι 40 ετών και είναι του άντρα μου.

33 ετών αρκουδάκι, γεννήθηκε στη Βοστόνη, μεγάλωσε στο Μεξικό, ταξίδεψε όλο τον κόσμο, χάθηκε για 6 ημέρες στο Central Park της NY!

Το 22 ετών λούτρινο σκυλάκι μου, και το 14 ετών λούτρινο της αδερφής μου… Προφανώς κάποιος δεν του δίνει αρκετή αγάπη.

Η μικρή μου κόρη είναι πλέον ο κάτοχος του 30 ετών Ροζ Πάνθηρά μου.

Ο μπλε αρκούδος είναι δικός μου, 27 ετών, και ο ροζ της αδερφής μου, 18 ετών. Και τα δυο έχουν φτιαχτεί από τη γιαγιά μας.

Έχω αυτό το αρκουδάκι από τα 6 μου χρόνια (1994), είναι πλέον 21 ετών.

Αυτό είναι το λαγουδάκι μου το έχω από μωρό και κοιμάμαι μαζί του ακόμη και σήμερα.

Παρακαλούμε κοινοποιήστε αν έχετε ακόμη τα παιδικά σας αρκουδάκια ή παιχνίδια.