Ένα υπέροχο cheesecake μπακλαβά. Μια συνταγή για ένα ιδιαίτερο, λαχταριστό cheesecake που σίγουρα θα εντυπωσιάσετε και θα εντυπωσιαστείτε από την φανταστική γεύση του.
Υλικά συνταγής
Για τη βάση:
100 γρ. καρύδια
80 γρ. φυστίκια
30 γρ. βούτυρο, λιωμένο
50 γρ. ζάχαρη
Για το Cheesecake:
550 γρ. μαλακό τυρί κρέμα [τύπου Philadelphia]
220 γρ. μασκαρπόνε
150 γρ. ζάχαρη
3 μεγάλα αυγά
1 κ.γ. εσάνς βανίλιας
5 κομμάτια μπακλαβά [*]
12 καρύδια κομμένα στη μέση
Για το σιρόπι μελιού:
1/2 φλ. τσαγιού μέλι
2 κ.γ. νερό
1/2 κ.γ. ξύσμα πορτοκαλιού
Εκτέλεση συνταγής
Προθερμαίνετε το φούρνο στους 180 βαθμούς και βουτυρώνετε ένα ταψί με αποσπώμενη βάση διαμέτρου 22 εκ.
Για τη βάση: Βάζετε τα καρύδια, τα φυστίκια και 50 γρ ζάχαρη στο multi και τα θρυμματίζετε πολύ καλά. Προσθέτετε το βούτυρο και συνεχίζετε για λίγο μέχρι το μείγμα μέχρι να γίνει σαν άμμος.
Απλώνετε το μείγμα στο βουτυρωμένο ταψί, πατάτε καλά στη βάση και ψήνετε στο προθερμασμένο φούρνο για 10 λ μέχρι να πάρει χρώμα. Το βγάζετε από το φούρνο, αφήνετε το ταψί στην άκρη να κρυώσει και χαμηλώνετε το φούρνο στους 150 βαθμούς.
Για το Cheesecake: Βάζετε σε μπολ τα τυριά και τη ζάχαρη και τα χτυπάτε στη μεσαία ταχύτητα με το μίξερ, μέχρι να αφρατέψουν. Προσθέτετε ένα ένα τα αυγά και τέλος τη βανίλιας συνεχίζοντας το χτύπημα μέχρι να ενσωματωθούν.
Κόβετε κάθε τετράγωνο κομμάτι μπακλαβά στα δύο, διαγώνια, έτσι ώστε να σχηματιστούν 2 τριγωνάκια. Τα τοποθετείτε στο ταψί με την φαρδιά πλευρά προς τα τοιχώματα και την μύτη να κοιτάει προς το κέντρο. Ρίχνετε το μείγμα τυριών στο ταψί φροντίζοντας να καλυφθούν καλά τα κομματάκια του μπακλαβά, στα τοιχώματα και στην επιφάνεια.
Ψήνετε το cheesecake στους 150 βαθμούς για 1 ώρα και 15 λεπτά. Το βγάζετε από το φούρνο, περνάτε ένα μαχαίρι γύρω γύρω από τα τοιχώματα του ταψιού και το αφήνετε στο ταψί να κρυώσει καλά. Το καλύπτετε με αλουμινόχαρτο και το βάζετε στο ψυγείο για τουλάχιστον 6- 8 ώρες.
Για το σιρόπι μελιού: Βάζετε το μέλι, το νερό και το ξύσμα πορτοκαλιού σε ένα μικρό κατσαρόλι, σε μέτρια φωτιά. Το αφήνετε να πάρει μια βράση, το αποσύρετε από τη φωτιά και το αφήνετε να κρυώσει εντελώς πριν το ρίξετε στο cheesecake. Για να σερβίρετε το cheesecake, αφαιρείτε το στεφάνι του ταψιού. το περιχύνετε με το σιρόπι και γαρνίρετε με τα 12 καρύδια που έχετε κόψει στη μέση.
[*] Μπορείτε να πάρετε τετράγωνα κομμάτια μπακλαβά μετρίου μεγέθους και να τα κόψετε όπως αναφέρετε στη συνταγή, ή να πάρετε μακρόστενα κομμάτια και να τα κόψετε σε οριζόντιες φέτες από τη μικρή τους πλευρά και συνεχίζετε την ίδια διαδικασία. Σε κάθε περίπτωση μπορεί να χρειαστείτε και 4 κομμάτια μπακλαβά ανάλογα με το μέγεθός του.
[**] Αν δεν έχετε ταψί με αποσπώμενη βάση, παίρνετε ένα κοινό ταψί ιδίων διαστάσεων και το στρώνετε με λαδόκολλα, η οποία φροντίζετε να προεξέχει περιμετρικά, για να ξεφορμάρετε εύκολα το cheesecake.
Ο Ράμσεϊ ανάγκασε τον Θήον να βλέπει τον βιασμό της Σάνσα, φτύνοντας δηλητήριο, και εμείς ανατρέχουμε και στις υπόλοιπες ατάκες του Game of Thrones που μας σήκωσαν την τρίχα – για καλό ή για κακό. Τι άλλο θα ακούσουν τα αυτιά μας;
Θα καλύψει το Westeros η σκιά από τις φτερούγες των δράκων; Ποια θα είναι η επόμενη κίνηση του “σκακιστή” Littlefinger; Μέχρι πού θα φτάσει η Cersei, στην προσπάθεια να κρατήσει το βασίλειο στα χέρια της; Ποια μυστικά θα βρει ο Sam στα βιβλία του;
Ναι, όλοι το ξέρουμε: “winter is coming” (κι όσοι δεν το πιστεύουν, κακό του κεφαλιού τους). Αλλά αυτή δεν είναι η μοναδική ατακάρα της σειράς. Εδώ και 5 σεζόν, απολαμβάνουμε από αξέχαστα ταπίδια μέχρι δηλητηριώδη υπονοούμενα κι από μαθήματα ζωής μέχρι ναρκισσιστικούς μονολόγους που γίνονται κατευθείαν trending στα social, δίπλα στο hashtag #GoTGR.
Ήρθε η ώρα να τα μαζέψουμε όλα, σε ένα άρθρο!
Ο άντρας που επιβάλλει την ποινή, πρέπει να την εκτελεί – Ένταρντ Σταρκ
(The man who passes the sentence should swing the sword)
Από την πρώτη στιγμή που γνωρίζουμε τον Ένταρντ Σταρκ, καταλαβαίνουμε ότι η τιμή και το καθήκον είναι ο φάρος και ο οδηγός αυτού του άνδρα στη ζωή. Ο Νεντ ξέρει τι σημαίνει ευθύνη και θέλει και οι γιοι του να το μάθουν καλά, για αυτό τους έχει θεατές σε μία εκτέλεση δια αποκεφαλισμού (ω, η ειρωνεία!).
Τα πράγματα που κάνω για την αγάπη – Τζέιμι Λάνιστερ
(The things I do for love)
Τα δίδυμα Λάνιστερ μόλις έχουν συλληφθεί επ’ αυτοφόρω από τον Μπραν Σταρκ να επιδίδονται σε… εχμ… πράξεις που ξεπερνούν τα όρια της αδερφικής αγάπης. Ο Τζέιμι δεν διστάζει να σπρώξει τον μικρό από το ανοιχτό παράθυρο ενός πύργου. Μην τον κατηγορείτε, τι είναι μία (αποτυχημένη) παιδοκτονία μπροστά στην αγάπη;
Είναι το όνομα της οικογένειας που επιβιώνει. Είναι το μόνο που επιβιώνει – Τάιγουιν Λάνιστερ
(It’s the family name that lives on. It’s all that lives on)
Όπως και με τον Νεντ, με το που γνωρίζουμε τον πατριάρχη των Λάνιστερ, μαθαίνουμε τα κίνητρά του στη ζωή. Ο Τίγουιν δεν είναι τόσο έντιμος, αλλά έχει κώδικες τιμής: τίποτα δεν είναι πάνω από την οικογένεια. Το γεγονός ότι το “μάθημα” γίνεται καθώς ο Τίγουιν ξεκοιλιάζει και γδέρνει ένα αγρίμι, κάνει την όλη σκηνή λίιιιγο πιο υπέροχη. Λίγο.
Όταν παίζεις το παιχνίδι του θρόνου, κερδίζεις ή πεθαίνεις – Σέρσεϊ Λάνιστερ
(When you play the game of thrones, you win or you die)
Ο Νεντ έχει ανακαλύψει την αιμομικτική σχέση της Σέρσεϊ και της τα λέει “ένα χεράκι”. Η λέαινα, απτόητη, δίνει στον έντιμο πατήρ Σταρκ ένα καλό μάθημα κυνισμού. Ο Νεντ δεν έμαθε, αλλά εμείς “είδαμε” το μέλλον του στα λόγια της. Και το Game of Thrones έκανε διαφήμιση στο Game of Thrones. Touche, HBO.
Και υπάρχει μόνο ένα πράγμα που λέμε στον Θάνατο: όχι σήμερα – Σύριο Φορέλ
(And there is only one thing we say to Death: Not today)
Η Άρια έχει, επιτέλους, έναν δάσκαλο για να της μάθει να μονομαχεί με ξίφος. Ο Σύριο Φορέλ, όμως, παραδίδει ακόμα σημαντικότερα μαθήματα. Σε έναν κόσμο γεμάτο θεούς και δαίμονες, διδάσκει στη μικρή Σταρκ να πιστεύει μόνο στον θάνατο, μαθαίνοντας να τον ξεγελά.
Έμαθα πώς να πεθαίνω, πολύ καιρό πριν – Ένταρντ Σταρκ
(I learned how to die a long time ago)
Αν μέχρι αυτήν τη στιγμή δεν είχες αγαπήσει τον Ένταρντ για αυτό που ήταν, δεν γίνεται να μην διάλεξες το στρατόπεδο του Βορρά σε αυτήν τη σκηνή. “Πιστεύεις ότι θα αντάλλαζα την τιμή μου, με μερικά χρόνια;”, λέει ο Νεντ και εσύ τον θαυμάζεις, ενώ παράλληλα χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο για την ξεροκεφαλιά του.
Όταν νεκροί και άλλα χειρότερα έρθουν για κυνήγι, πιστεύεις ότι έχει σημασία ποιος θα κάθεται στον Σιδερένιο Θρόνο; – Τζέορ Μόρμοντ
(When dead men and worse come hunting, you think it matters who sits on the Iron Throne?)
Ο νεοσύλλεκτος στο Τείχος Τζον Σνόου σκέφτεται να “πατήσει” τον όρκο του και να φύγει για να πολεμήσει στο πλευρό του αδερφού του Ρομπ. Ο Άρχοντας Διοικητής της Νυχτερινής Φρουράς, του δίνει ένα καλό μάθημα κι εμείς βάζουμε για τα καλά στο κεφάλι μας ότι ο πραγματικός πόλεμος είναι μακριά από το King’s Landing.
Η δύναμη βρίσκεται όπου πιστεύουν οι άνθρωποι ότι βρίσκεται – Βάρυς
(Power resides where men believe it resides)
Η “Αράχνη” γνωρίζει ίσως καλύτερα από τον καθένα τι σημαίνει παιχνίδι του θρόνου. Πριν ακόμα καταλάβουμε σε ποια πλευρά βρίσκεται, ο Βάρυς δείχνει ένα μικρό αλλά λαμπρό κομμάτι του μυαλού του. Και προσθέτει: “Η δύναμη είναι μία σκιά στον τοίχο. Κι ένας πολύ μικρός άντρας, μπορεί να έχει μία πολύ μεγάλη σκιά”.
Ο Παράφρων Βασιλιάς έκανε ό,τι ήθελε. Σου έχει πει ποτέ ο θείος Τζέιμι τι του συνέβη; – Τύριον Λάνιστερ
(The Mad King did as he liked. Has your uncle Jaime ever told you what happened to him?)
Ο Τίριον κερδίζει κι άλλους πόντους συμπάθειας, βάζοντας τον ξιπασμένο Βασιλιά που βασανίζει τη Σάνσα, στη θέση του. Ωστόσο, το “ζιζάνιο” δεν έχει στόχο μόνο να προσβάλει τον Τζόφρι, αλλά και κάτι άλλο: τα “λιοντάρια” ξέρουν από πισώπλατες μαχαιριές, και ο Τύριον προστατεύει τη φαμίλια (και το τομάρι του) από τέτοιες.
Ένα κορίτσι δίνει σε έναν άνδρα το δικό του όνομα; – Γιάγκεν Χ’γκαρ
(A girl gives a man his own name?)
Η Άρια Σταρκ έχει βρει έναν νέο φίλο, ο οποίος μιλάει γ@μάτα και σκοτώνει κόσμο για πλάκα. Αλλά η ίδια αποδεικνύεται μεγαλύτερη “γάτα”, όταν τον διατάζει να αυτοκτονήσει, στα πλαίσια της συμφωνίας τους (3 ονόματα, 3 νεκροί). Ο Γιάγκεν μένει με το στόμα ανοιχτό και η Άρια κερδίζει πολύ περισσότερα από όσα θα έπαιρνε με 3 θανάτους: την ελευθερία της.
Πού είναι ο Θεός των βυζιών και του κρασιού; – Τύριον Λάνιστερ
Ένα μικρό κωμικό διάλειμμα από τη βία και τον θάνατο, δια στόματος Τύριον, το οποίο, όμως, αποκαλύπτει, ουσιαστικά, ό,τι ζητούν οι περισσότεροι στο Westeros: ειρήνη και καλοπέραση. “Ο Θεός του Φωτός θέλει να κάψει τους εχθρούς του. Ο Πνιγμένος Θεός να τους πνίξει. Γιατί όλοι οι Θεοί είναι τόσο μοχθηρά μ*υνι@;”.
Θα βγούμε πίσω τους και θα τους γ@μ#σουμε στον κ*λο – Τύριον Λάνιστερ
(We ‘ll come out behind them and fuck them in their asses)
“Συγκινητικά” λόγια από τον Τύριον, ο οποίος, λίγο πριν τη Μάχη του Μαυροπόταμου αποδεικνύει στα στρατεύματα των Λάνιστερ ότι έχει το κουράγιο να τους οδηγήσει στη μάχη (όσο ο Τζόφρι την κάνει με ελαφρά – να τα λέμε αυτά) και δείχνει μία πτυχή του χαρακτήρα του που δεν περιμέναμε. Υπάρχει φωτιά στην καρδιά αυτού του νάνου!
Ένας δράκος δεν είναι σκλάβος. Dracarys! – Νταϊνέρις Ταργκάρυεν
(A dragon is not a slave. Dracarys!)
Στην πιο badass στιγμή της, η Νταϊνέρις ξεγελά τον δουλέμπορα στο Άσταπορ, ώστε να τις δώσει 8 χιλιάδες Άσπιλους με αντάλλαγμα έναν δράκο. Όταν εκείνος ακούει από το στόμα της Νταϊνέρις άψογα βαλυριανά, είναι πια αργά. Dracarys! Και πύρινη βροχή πέφτει από ψηλά. Οι δράκοι είναι εδώ!
Κάψτε τους όλους. Κάψτε τους στα σπίτια τους, κάψτε τους στα κρεβάτια τους – Αίρυς II Ταργκάρυεν
(Burn them all – burn them in their homes, burn them in their beds)
Το στόμα που ανοιγοκλείνει ανήκει στον Τζέιμι Λάνιστερ, αλλά τα λόγια είναι του Παράφρονα Βασιλιά. Ο Τζέιμι, με κομμένο χέρι και ίσως, πρώτη φορά στη ζωή του σε τόσο άθλια κατάσταση, ανοίγεται στην Μπριάν, για όσα απάνθρωπα έπρεπε να δει τον Aerys να κάνει, αν δεν τον μαχαίρωνε πισώπλατα. Ο αιμομίκτης Λάνιστερ δεν μας φαίνεται, πια, τόσο κακός.
Το χάος δεν είναι λάκκος. Το χάος είναι σκάλα – Πήταϊρ Μπέιλις
(Chaos isn’t a pit. Chaos is a ladder.)
Ο Littlefinger περιγράφει υπέροχα στον Βάρις τη θεωρία του: “Πολλοί προσπαθούν να την ανέβουν, πέφτουν και […] η πτώση τούς σπάει. Άλλοι, ενώ έχουν την ευκαιρία, αρνούνται, ασχολούνται με το βασίλειο, τους θεούς, την αγάπη. Ψευδαισθήσεις. Μόνο η σκάλα είναι αληθινή. Η ανάβασή της είναι τα πάντα”. Τώρα, ξέρεις ότι ο Petyr σκοπεύει να σπείρει ΤΟ χάος.
Οι άνθρωποι σκοτώνουν ο ένας τον άλλο, όταν τους βολεύει – Όρελ
([people] kill each other, when it suits them)
Ο άγριος Όρελ, ανταγωνιστής του Τζον Σνόου για τα μάτια της Ύγκριτ, δίνει στον μπάσταρδο Σταρκ ένα καλό μάθημα: “Οι άνθρωποι δουλεύουν μαζί, όταν τους βολεύει. Είναι πιστοί, όταν τους βολεύει. Αγαπιούνται, όταν τους βολεύει. Και σκοτώνουν ο ένας τον άλλο, όταν τους βολεύει”.
Αν με αποκαλέσεις αδερφή ξανά, θα βάλω να σε στραγγαλίσουν στον ύπνο σου – Σέρσεϊ Λάνιστερ
(If you ever call me sister again, I ‘ll have you strangled in your sleep)
Η Μάρτζερι μπαίνει φουριόζα στο κυνήγι του θρόνου και η Σέρσεϊ δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Η τσαχπίνα Ταϊρέλ ακούει την ιστορία της εξόντωσης των παλιών εχθρών των Λάνιστερ, των Ρέινς του Κάσταμιρ, και καταλαβαίνει ότι η Σέρσεϊ δεν σηκώνει πολλά. Εμείς, χωρίς να το ξέρουμε, προετοιμαζόμαστε για την πιο ΔΕΝ-ΓΙΝΟΝΤΑΙ-ΑΥΤΑ σκηνή της σειράς.
Οι Λάνιστερ στέλνουν τα χαιρετίσματά τους – Ρους Μπόλτον
(The Lannisters send their regards)
Τώρα πρέπει να γράψουμε για τον Red Wedding; Δεν θέλουμε. Όχι, λέμε. Δεν γράφουμε για τον Red Wedding! Στα χέρια του μπάσταρδου γιου σου θέλουμε να σε δούμε Μπόλτον. Προδότη!
Τα χρήματα αγοράζουν τη σιωπή ενός άνδρα για λίγο. Ένα χτύπημα στην καρδιά, την αγοράζει για πάντα – Πήταϊρ Μπέιλις
(Money buys a man’s silence for a time. A bolt in the heart buys it forever)
Η Σάνσα δεν χρειάζεται να ακούσει κάτι άλλο. Ούτε κι εμείς.
Δεν ξέρεις τίποτα, Τζον Σνόου – Ύγκριτ
(You know nothing, Jon Snow)
Μία από τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες στο Game of Thrones έρχεται από έναν χαρακτήρα που παλεύει για οτιδήποτε άλλο εκτός από τον θρόνο. Την πρώτη φορά που η Ύγκριτ φωνάζει στον Τζον ότι “δεν ξέρει τίποτα”, βρίσκονται στην αρχή ενός ιδιόμορφου φλερτ που μας αρέσει. Την τελευταία φορά, ξεψυχά στα χέρια του. Τζον, βάστα γερά.
Αυτή δεν είναι η μέρα που πεθαίνω – Όμπερυν Μαρτέλ
(This is not the day I die)
Αχ… Ο Όμπερυν Μαρτέλ. Η “Οχιά” καθησυχάζει τον Τύριον και την ερωμένη του, πριν τη μονομαχία του με το “Βουνό”. Τον ακούμε και νιώθουμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Μάρτιν γράφει, άλλωστε. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Όμπερυν πάει να συναντήσει τους θεούς. Χωρίς κεφάλι.
Εύχομαι να ήμουν το τέρας που πιστεύετε ότι είμαι – Τύριον Λάνιστερ
(I wish I was the monster you think I am)
Ο Πήτερ Ντίνκλατζ μάς χαρίζει μία αξέχαστη ερμηνεία. Ο Τύριον κατηγορείται για τον φόνο του Τζόφρι και ξεσπά, μπροστά στην οικογένειά του: “Εύχομαι να είχα αρκετό δηλητήριο για όλους σας. Θα έδινα ευχαρίστως τη ζωή μου, για να σας δω να το πίνετε”. Είναι ξεκάθαρο: το μέλλον του αγαπημένου μας νάνου είναι είτε στο χώμα είτε μακριά από το Westeros.
Ξέρεις τη Σάνσα από όταν ήταν μικρό κορίτσι, τώρα δες τη να γίνεται γυναίκα – Ράμσεϊ Μπόλτον
(You’ve known Sansa since she was a little girl, now watch her become a woman)
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ; Μια άσπρη μέρα ρε παιδιά…
Στην λίστα που θα δούμε ακολουθούν 15 από τις πιο διάσημες γυναίκες του κόσμου όπου έχουν κρατηθεί πάρα πολύ καλά και δεν μοιάζουν καθόλου με την πραγματική τους ηλικία.
Ανάμεικτα είναι τα συναισθήματα όταν ο γιατρός ανακοινώνει στους γονείς ότι θα αποκτήσουν δίδυμα.
Φυσικά πρόκειται για ένα ευτυχές γεγονός, το άγχος όμως της ευθύνης όχι ενός, αλλά δύο μωρών, μπορεί να «τσακίσει» έναν ευαίσθητο ψυχισμό.
Ο Abdullah και ο Abdulrahman είναι δύο σιαμαία αγοράκια, που μοιράζονται το ίδιο στομάχι και αφαλό.
Όταν έφτασαν στο King Abdulaziz Medical City όμως, οι γιατροί ανακάλυψαν πως μοιράζονταν πολλά περισσότερα εσωτερικά όργανα, ανάμεσά τους το παχύ και λεπτό έντερο.
«Έπρεπε να διαχωριστούν τα σπλάχνα τους, το ουροποιητικό τους σύστημα, καθώς επίσης και τα οστά της πύελου.»
Κατά τη διάρκεια της πρώτης εξέτασης, οι γιατροί έδιναν στα παιδιά 60-70% πιθανότητες να επιβιώσουν…
Κι όμως! Ύστερα από την επέμβαση που διήρκεσε 9 ολόκληρες ώρες, τα κατάφεραν!
Στη συνέχεια, δύο ομάδες γιατρών ανέλαβαν τη φροντίδα καθενός από τα δίδυμα.
Η ανάρρωση αναμένεται να είναι πλήρης και για τα δύο παιδιά.
Αυτή ήταν 35η επέμβαση διαχωρισμού σιαμαίων στη χώρα, από το 1990.
Είναι πραγματικά ειρωνικοί οι τρόποι με τους οποίους μια αδερφή μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Αποκτάς χαρακτηριστικά και προνόμια που θα ζήλευαν πολλοί άντρες. Γι αυτό λοιπόν, θα πρέπει να μας ευχαριστείτε που υπάρχουμε στη ζωή σας και σας βοηθάμε να μας καταλάβετε καλύτερα! Ορίστε και το γιατί:
1. Μαθαίνετε να ψωνίζετε.
2. Έχετε αποκτήσει ανοσία στις χαζοταινίες της τηλεόρασης.
3. Μαθαίνετε να διαφωνείτε και να αντιμετωπίζετε μια γυναίκα από πολύ μικροί.
4. Τηρείτε το «προηγούνται οι κυρίες».
5. Εκτιμάτε τη σημασία του να μπαίνεις πρώτος για μπάνιο.
6. Κοιμηθήκατε έστω και μια φορά στον καναπέ στο ίδιο σας το σπίτι.
7. Δε βρίσκετε τις σερβιέτες αηδιαστικές.
8. Ξέρετε πότε να κρατήσετε το στόμα σας κλειστό.
9. Έχετε μάθει απ’ έξω τους στίχους από όλα τα χαζοκοριτσοτράγουδα.
10. Ξέρετε τι σημαίνει να είσαι προστατευτικός απέναντι στα άτομα που αγαπάς.
11. Πάντα είχατε ένα μάτσο κορίτσια να σας περιτριγυρίζουν στο σπίτι.
12. Κάνετε καλύτερα δώρα.
13. Και ποτέ δε χρειάστηκε να μοιραστείτε τα δικά σας με κάποιο άλλο αρσενικό!
Μια ζηλιάρα γάτα και ένα μωρό. Το αιλουροειδές περιμένει υπομονετικά και “χτυπάει” την σωστή στιγμή.
Οι γάτες είναι ζηλιάρες και φυσικά πανέξυπνα ζώα. Η γάτα του παρακάτω βίντεο ζηλεύει, ζηλεύει πολύ και δεν αντέχει άλλο το μικρό μπόμπιρα. Ψάχνει λοιπόν την πρώτη ευκαιρία να του “τη φέρει”.
Όταν μικρός μπουσουλάει και μπαίνει σε ένα ντουλάπι της κουζίνας εκείνη τον κλείνει μέσα!
Πως το κάνει αυτό; Απλά δείτε το βίντεο!
Ξέρουμε ότι το μόνο που ζητούν τα ζώα είναι αγάπη και φροντίδα, έτσι και το άλογο του βίντεο που όμως δεν ήταν τόσο τυχερό
Το παραπάνω βίντεο αποδεικνύει πως ποτέ, μα ποτέ δεν πρέπει να τα βάλεις με ένα άλογο. Μια γυναίκα από την Αυστραλία βρίζει συνεχώς το άλογό της που αποφασίζει να απαντήσει στις προσβολές, ρίχνοντας την κάτω.
Η γυναίκα σηκώνεται και συνεχίζει να το βρίζει κυνηγώντας το, με αποτέλεσμα να δεχθεί ακόμη ένα χτύπημα, αφού το ζώο σηκώνει τα πίσω πόδια και την κλωτσά στο πρόσωπο.
Tις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό της.
– Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα ‘χεις ανάγκη από χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου… Λοιπόν… Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια το μήνα…
– Για σαράντα.
– Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες… Λοιπόν, έχεις δύο μήνες εδώ…
– Δύο μήνες και πέντε μέρες…
– Δύο μήνες ακριβώς… Το ‘χω σημειώσει… Λοιπόν, έχουμε εξήντα ρούβλια. Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές… δε δουλεύετε τις Κυριακές. Πηγαίνετε περίπατο μετα παιδιά. Έπειτα έχουμε τρεις γιορτές…
Η Ιουλία έγινε κατακόκκινη και άρχισε να τσαλακώνει νευρικά την άκρη του φουστανιού της, μα δεν είπε λέξη.
– Τρεις γιορτές… μας κάνουν δώδεκα ρούβλια το μήνα… Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα… Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες… Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό… Δώδεκα και εφτά δεκαεννιά. Αφαιρούμε, μας μένουν… Χμ! σαράντα ένα ρούβλια… Σωστά;
Το αριστερό μάτι της Ιουλίας έγινε κατακκόκινο και νότισε. Άρχισε να τρέμει το σαγόνι της. Την έπιασε ένας νευρικός βήχας, έβαλε το μαντίλι στη μύτη της, μα δεν έβγαλε άχνα.
– Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλιτζάνι του τσαγιού με το πιατάκι του… Βγάζουμε δύο ρούβλια… Το φλιτζάνι κάνει ακριβότερα γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο, μα δεν πειράζει… Τόσο το χειρότερο! Προχωρούμε! Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλια, ανέβηκε ο μικρός στο δέντρο και έσκισε το σακάκι του… Βγάζουμε άλλα δέκα ρούβλια… Άλλη μια μέρα που δεν πρόσεχες, έκλεψε μια καμαριέρα τα μποτάκια της Βαρβάρας. Πρέπει να ‘χεις τα μάτια σου τέσσερα, γι’ αυτό σε πληρώνουμε… Λοιπόν, βγάζουμε άλλα πέντε ρούβλια. Στις δέκα του Γενάρη σε δάνεισα δέκα ρούβλια…
– Όχι, δεν έγινε τέτοιο πράμα. μουρμούρισε η Ιουλία.
– Το ‘χω σημειώσει!
– Καλά…
– Βγάζουμε είκοσι επτά ρούβλια, μας μένουν δεκατέσσερα.
Τα μάτια της Ιουλίας γέμισαν δάκρυα. Κόμποι ιδρώτα γυάλιζαν πάνω στη μύτη της. Κακόμοιρο κορίτσι!
– Μα εγώ μια φορά μονάχα δανείστηκα χρήματα. Μονάχα τρία ρούβλια, από την κυρία, μουρμούρισε η Ιουλία και η φωνή της έτρεμε… Αυτά είναι όλα όλα που δανείστηκα.
– Μπα; Και γω δεν τα είχα σημειώσει αυτά. Λοιπόν, δεκατέσσερα έξω τρία, μας μένουν έντεκα. Πάρε τα χρήματά σου, αγαπητή μου! Τρία… τρία, τρία… ένα και ένα… Πάρ’ τα…
Και της έδωσα έντεκα ρούβλια. Τα πήρε με τρεμουλιαστά δάχτυλα και τα έβαλε στην τσέπη της.
– Ευχαριστώ, ψιθύρισε.
Πετάχτηκα ορθός και άρχισα να βηματίζω πέρα δώθε στο γραφείο. Με έπιασαν τα δαιμόνια μου.
– Και γιατί με ευχαριστείς;
– Για τα χρήματα.
– Μα, διάολε, εγώ σε έκλεψα, σε λήστεψα! Και μου λες κι ευχαριστώ;
– Οι άλλοι δε μου ‘διναν τίποτα!…
– Δε σου ‘διναν τίποτα. Φυσικά! Σου έκανα μια φάρσα για να σου γίνει σκληρό μάθημα. Πάρε τα ογδόντα σου ρούβλια! Τα είχα έτοιμα στο φάκελο! Μα γιατί δε φωνάζεις για το δίκιο σου; Γιατί στέκεσαι έτσι σαν χαζή; Μπορείς να ζήσεις σ’ αυτό τον κόσμο αν δεν πατήσεις λίγο πόδι, αν δε δείξεις τα δόντια σου; Γιατί είσαι άβουλη;
Μουρμούρισε μερικά ευχαριστώ και βγήκε.
Ά. Τσέχωφ (1860-1904), Διηγήματα, Ένας αριθμός, μτφρ. Κ. Σιμόπουλος, Θεμέλιο
