Ο καφές για τους περισσότερους από εμάς είναι κάτι σαν ελιξίριο ζωής, νέκταρ νεότητος, η actual είσοδος μας στον κόσμο. Στη Θεσσαλονίκη, είναι και ιεροτελεστία.
Φήμες περί λατρείας του φραπέ και ύπαρξη ειδικών ναών για τους πιστούς του κρίνονται αληθείς *ρουφάει κάνοντας ήχο με το καλαμάκι*.
Ωστόσο κανείς, ποτέ δεν θα απορρίψει ένα απολαυστικό φρέντο-κρέμα-παγάκια-καλαμάκι-γύρω-γύρω ή έναν μερακλίδικο ελληνικό, έτσι για το κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι.
Δύο κορίτσια από τη Θεσσαλονίκη, η Γεωργία και η Σοφία, γνωρίζοντας πολύ καλά όλα τα παραπάνω και έχοντας σαν φιλοσοφία τους τη σκέψη “αν δεν πας εσύ για καφέ, ο καφές έρχεται σε σένα” δημιούργησαν το Modbar.
Με άλλα λόγια ένα χειροποίητο ποδήλατο που σου σερβίρει καφέ στο δρόμο. Με άλλα λόγια, μια κινητή καφετέρια. Το όλο εγχείρημα, εκτός από καλαίσθητο, βασίζεται σε “πράσινη” ιδεολογία.
Οι συσκευασίες είναι ανακυκλώσιμες, ο καφές εξαιρετικής ποιότητας ενώ αν δεν έχεις κέφι για καφεϊνη μπορείς να δοκιμάσεις την υπέροχη χειροποίητη λεμονάδα από στέβια (πατέντα των κοριτσιών!), ένα δροσερό κοκτέιλ, ακόμη και θρεπτικές μπάρες δημητριακών! Με 4 λέξεις, δεν του λείπει τίποτα.
Αν θέλεις να μάθεις ποια θα είναι η επόμενη του στάση, ακολούθησε το στην σελίδα του στο Facebook.
Σοκαριστικές ιστορίες ανθρώπων που εγκλωβίστηκαν στο σώμα και το μυαλό τους.
Στο άκουσμα της λέξης «εξάρτηση» ο νους μας πάει στο αλκοόλ, στο κάπνισμα, στα ναρκωτικά, σε αυτές τις καταχρήσεις δηλαδή που συνήθως προκαλούν βλάβες στο σώμα, ακόμα και θάνατο.
Υπάρχει όμως μια κατηγορία ανθρώπων που οι καθημερινές τους καταχρήσεις ξεπερνούν κάθε φαντασία και κάνουν την ιατρική και επιστημονική κοινότητα να μένει με το στόμα ανοιχτό. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ανήμποροι να σταματήσουν αυτό που κάνουν. Δηλώνουν εγκλωβισμένοι στις πράξεις τους και οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι τους ωθεί σε αυτές.
Οι περιπτώσεις που ακολουθούν παρουσιάστηκαν στην αμερικανική εκπομπή του τηλεοπτικού δικτύου TLC, «My strange addiction», και καθήλωσαν το τηλεοπτικό κοινό με τη μοναδικότητά τους και την αφοπλιστική ειλικρίνεια των πρωταγωνιστών τους. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και δείτε πώς περιγράφουν τις ιστορίες τους…
Κέρνα ένα γύρο… ούρα
Σε κάποιους αρέσει να πίνουν σόδα, καφέ και τσάι. Σίγουρα στο μενού δεν συγκαταλέγονται τα… ούρα. Κι’ όμως η 53χρονη Carrie από το Κολοράντο έχει αυτή τη συνήθεια, να πίνει περίπου δύο λίτρα από τα ούρα της κάθε μέρα, πιστεύοντας ότι έτσι ξεγελάει την εξάπλωση του καρκίνου.
«Μου αρέσουν τα ζεστά ούρα, είναι ανακουφιστικά. Την πρώτη φορά που τα ήπια δεν έκανα εμετό, δεν ήταν φρικτό. Κάποιες φορές είναι αλμυρά, άλλες έχουν τη γεύση σαμπάνιας» λέει στην αμερικάνικη εκπομπή του δικτύου TLC «My strange addiction».
Η εξάρτησή της ξεκίνησε όταν διαγνώστηκε με καρκίνο -μελάνωμα- σε προχωρημένο στάδιο και οι γιατροί της είπαν ότι κάνοντας χημειοθεραπείες θα είχε τουλάχιστον ένα χρόνο ζωής. Εκείνη αρνήθηκε και στράφηκε στην κατανάλωση ούρων. Ποτέ δεν συμβουλεύτηκε κάποιο γιατρό για την ανορθόδοξη μορφή θεραπείας που επέλεξε. Της αρκούσε ότι συνέχιζε να ζει παρά τα ιατρικά προγνωστικά.
Ο άνθρωπος που μασουλάει γυαλιά
O Josh είναι 27 ετών, κατάγεται από το Οχάιο και αγαπημένο του φαγητό -αν κάποιος θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει έτσι- είναι τα γυαλιά. «Όταν δαγκώνω το γυαλί νιώθω ωραία και λίγο γαργαλιστικά. Συνήθως επιλέγω να τρώω ποτήρια σαμπάνιας ή λάμπες, καθώς το γυαλί σε αυτά είναι ήδη λεπτό» λέει στην εκπομπή «My strange addiction».
Η παράξενη συνήθειά του ξεκίνησε την ώρα που διάβαζε ένα βιβλίο και μασουλούσε κάποια φύλλα του. «Στην αρχή ήταν λίγο τρομακτικό, αλλά όταν επιβεβαίωσα ότι δεν πλήγωνα τον εαυτό μου, τότε έγινε πιο εύκολο» υποστηρίζει. Ο 27χρονος παραδέχεται ότι στην ουσία είναι εθισμένος στην ανάγκη να τραβάει την προσοχή καθώς συνηθίζει να τρώει γυαλιά μπροστά σε κόσμο. «Τρελαίνομαι για τις αντιδράσεις τους όταν το κάνω» λέει.
Λευκαντικό, ο καλύτερός μου φίλος
«Αγαπάω τα λευκαντικά, ίσως τα αγαπάω περισσότερο και από τον εαυτό μου». Με αυτά τα λόγια περιγράφει η Gloria στην εκπομπή «My strange addiction» την παράξενη συνήθειά της να καθαρίζει με αυτά όχι μόνο το σπίτι της, αλλά και το σώμα της!
Υποστηρίζει ότι δεν είναι υποχόνδρια, δεν φοβάται τη βρωμιά και τα μικρόβια, αλλά τρελαίνεται για την αίσθηση που της προσφέρει η επαφή του δέρματός της με το λευκαντικό. Ετησίως χρησιμοποιεί πάνω από 12.000 λίτρα και δεν αποχωρίζεται το αγαπημένο της καθαριστικό όσο και αν αυτό καταστρέφει τα πάντα μέσα στο σπίτι και την γκαρνταρόμπα της. Και φυσικά κάθε πρωί ξυπνάει και απολαμβάνει το μπάνιο της βουτηγμένη μέσα στο καθαριστικό!
Η γυναίκα-βρικόλακας
Η Julia Caples είναι μητέρα τριών παιδιών και έχει ένα παράξενο… χόμπι. Της αρέσει να πίνει αίμα, καταναλώνοντας μηνιαίως δύο λίτρα τα τελευταία 30 χρόνια. «Όταν πίνω αίμα νιώθω πιο δυνατή και υγιής. Ξέρω ότι διατροφικά το αίμα δεν μου προσφέρει κάτι, αλλά ίσως υπάρχει μια αξία του που ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει» λέει.
Η αλλόκοτη συνήθειά της ξεκίνησε στην εφηβεία, όταν στο πρώτο φιλί της ήρθε η ιδέα να δαγκώσει τον έρωτά της και ενθουσιάστηκε στη γεύση του αίματος. Την ίδια συνήθεια μοιράστηκε και με το σύζυγό της, αν και όταν απέκτησαν το πρώτο τους παιδί εκείνος αποσύρθηκε από το «άθλημα» καθώς πίστευε ότι ο ένας από τους δύο έπρεπε να αφιερωθεί χωρίς παρεμβολές στην ανατροφή του παιδιού.
Παρά την κριτική που δέχεται από τους αγαπημένους της, ακόμα και από την κόρη της, εκείνη δεν σταματά και υποστηρίζει ότι είναι προσεχτική. «Οι αιμοδότες υποβάλλονται σε εξετάσεις αιματολογικά τεστ ώστε να επιβεβαιωθεί ότι δεν είναι φορείς κάποιας ασθένειας» υποστηρίζει.
Καταπίνοντας τα μανό
Το μανικιούρ είναι μια συνήθεια που κάθε γυναίκα απολαμβάνει. Η Bertha όμως πάει αυτή τη συνήθεια ομορφιάς σε ένα άλλο επίπεδο: λατρεύει να καταπίνει το μανό. Μια επίσκεψη σε ινστιτούτο ομορφιάς ήταν αρκετή για να την κάνει να δοκιμάσει το βερνίκι που μύριζε τόσο ωραία. Τώρα, όμως, αυτή η συνήθεια έχει ξεφύγει καθώς κάθε μέρα η Bertha αδειάζει πέντε μπουκαλάκια, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή της. «Το αγαπημένο μου χρώμα είναι το μπλε. Λατρεύω επίσης όσα έχουν μέσα glitter. Όταν το πίνω νιώθω ότι λάμπω μέσα από το στομάχι μου και λάμπω και εξωτερικά» λέει.
Στο βίντεο που ακολουθεί εκτός από την Bertha θα δείτε και την ιστορία της Jamie, της γυναίκας που είναι εθισμένη με το να καθαρίζει ανελλιπώς το αυτί της. Και αν αυτό δεν σας ακούγεται παράξενο έχετε δίκιο. Μέχρι τη στιγμή που θα δείτε τη Jamie να χρησιμοποιεί ακόμα και ψαλίδι για να πετύχει το σκοπό της.
Καταβροχθίζοντας ολόκληρα ρολά χαρτιού τουαλέτας
Η Jade Sylvester απέκτησε μια ασυνήθιστη συνήθεια ενώ ήταν έγκυος στο πρώτο της παιδί. Άρχισε να τρώει ολόκληρα ρολά χαρτιού τουαλέτας και μάλιστα υποστήριζε ότι κάθε μάρκα έχει και τη δική της γεύση. «Όταν ήμουν δύο μηνών έγκυος άρχισα να λαχταρώ το ρολό του χαρτιού. Ακόμα δεν ξέρω γιατί. Μου αρέσει η υφή στο στόμα περισσότερο από τη γεύση. Μου αρέσει η υγρασία. Η οικογένειά μου μού λέει ότι δεν μου κάνει καλό, αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ» λέει. Σε κάθε επίσκεψή της στην τουαλέτα η Jade τρώει περίπου 8 κομμάτια χαρτιού. «Με κάνει να νιώθω χορτάτη» προσθέτει.
Αδειάζοντας τους καναπέδες από το αφρολέξ
Εδώ και 21 χρόνια η Adele Edwards δεν μπορεί να αντισταθεί στην ημερήσια κατανάλωση αφρολέξ από καναπέδες. Η εξάρτησή της ξεκίνησε όταν ήταν 10 ετών, ενώ έπαιζε με έναν ξάδερφό της, ο οποίος για πλάκα έκοψε ένα κομμάτι αφρολέξ και άρχισε να το μασάει. Και από τότε η Adele τρώει το αφρολέξ, καταπίνοντας ολόκληρα κομμάτια. Ακόμα και όταν κατέληξε στο νοσοκομείο, καθώς το αφρολέξ είχε κλείσει το στομάχι της, εκείνη δεν σταμάτησε. Είναι ικανή να τρώει ασταμάτητα το αφρολέξ για μισή ώρα, ακόμα και ως σνακ! «Είναι μαλακό και έχει ωραίο γεύση» υποστηρίζει.
Τρώγοντας τις στάχτες του συζύγου
H Casie ήταν 26 χρονών όταν έχασε τον αγαπημένο σύζυγό της πριν από 4 χρόνια. Η θλίψη και το πένθος της ήταν τόσο μεγάλα που μετά την αποτέφρωσή του αποφάσισε να κουβαλάει την τέφρα του σε ό,τι έκανε. Πήγαινε για ψώνια και του μαγείρευε τα αγαπημένα του φαγητά, έβλεπε τηλεόραση έχοντας δίπλα τη στάχτη και ποτέ δεν ένιωθε άβολα όταν οι άλλοι γύρω της την κοίταζαν με απορία. Μέχρι που μια μέρα έπεσε λίγη από την τέφρα στο χέρι της. Και αποφάσισε να τη δοκιμάσει. «Δεν μπορώ να σταματήσω, τρώω τον άντρα μου» λέει με άκρως αφοπλιστικό τρόπο.
Κάνοντας σεξ με το αμάξι
«Θέλω να σου πω κάτι σημαντικό» λέει ο 27χρονος Nathaniel στον πατέρα του. «Εδώ και πέντε χρόνια έχω σεξουαλικές σχέσεις με το αυτοκίνητό μου!». Όσο παράξενο και αν σας φαίνεται αυτό, το κόκκινο όχημα με το όνομα Chase είναι το άλλο του μισό. Το φιλάει, το χαϊδεύει και κάνει σεξ μαζί του. Η εξάρτηση του Nathaniel ξεκίνησε όταν σαν έφηβος ασχολήθηκε με το μοντελισμό. «Δεν ξέρω γιατί νιώθω έτσι. Απλά λατρεύω την Chase» λέει.
Κάποιοι άνθρωποι έχουν την εσφαλμένη αντίληψη πως τα κατοικίδια τους θα είναι μια χαρά μέσα στο αυτοκίνητο στη διάρκεια μιας ζεστής μέρας, εφόσον θα έχουν αφήσει ένα παράθυρο ανοιχτό.
Το παρακάτω βίντεο από το Αστυνομικό τμήμα του Roswell είναι μια σοκαριστική απόδειξη πως ένα αυτοκίνητο παρατημένο κάτω από τον καυτό ήλιο μπορεί να γίνει επικίνδυνα ζεστό ακόμη και αν αφήσεις ανοιχτό το παράθυρο.
Όταν αντίκρισαν αυτόν τον σκύλο κλειδωμένο μέσα στο αυτοκίνητο, μέτρησαν την εξωτερική θερμοκρασία η οποία ήταν 36⁰C, μέτρησαν όμως και την εσωτερική θερμοκρασία του αυτοκινήτου η οποία άγγιζε τους 65.5⁰C, χάρη στο γεγονός πως το παράθυρο του οδηγού ήταν ανοιχτό!
Όπως μπορείτε να καταλάβετε είναι εγκληματικό να αφήνεις το κατοικίδιο σου μέσα στο αυτοκίνητο, είτε το παράθυρο είναι ανοιχτό είτε όχι! Σύμφωνα με την Αμερικάνικη Οργάνωση κατά της Κακοποίησης των Ζώων, αν η εξωτερική θερμοκρασία είναι 27⁰C, μέσα σε 30 λεπτά η εσωτερική θερμοκρασία μπορεί να φτάσει πάνω από 46⁰C! Μέσα σε 10 λεπτά, η θερμοκρασία θα ξεπεράσει τους 38⁰C. Το να αφήσετε το αυτοκίνητο στη σκιά δεν είναι αρκετό, καθώς η σκιά μετακινείται ανάλογα με το που βρίσκεται ο ήλιος και η προστασία που παρέχει είναι ανεπαρκής.
Λόγω του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν τα σώματα τους και του μαλλιαρού τριχώματός τους, πολλά κατοικίδια δεν μπορούν να κατεβάσουν την θερμοκρασία τους όπως οι άνθρωποι. Μια κατάσταση που για εμάς μπορεί να είναι ασφαλής, μπορεί να γίνει επικίνδυνη για τα ζώα. Χάρη στους δύο αστυνομικούς, ο σκύλος στο βίντεο είναι καλά στην υγεία του.
Παρακαλούμε κοινοποιήστε για να διαδοθεί παντού και να ενημερωθούν οι πάντες, ώστε να προστατέψουμε τα αγαπημένα μας ζωάκια και αυτό το καλοκαίρι!
Τα νερά του Ατλαντικού είναι γεμάτα από διάφορες ποικιλίες καρχαριών που ειδικά όταν είναι νηστικοί γίνονται επιθετικοί και επιστρατεύουν όλη την εξυπνάδα τους για να βρουν τροφή.
Το παρακάτω βίντεο δείχνει τον παροξυσμό σίτισης των καρχαριών.
Μερικοί ψαράδες ψάρευαν για το δείπνο τους στο ακρωτήρι Lookout National Seashore στη Βόρεια Καρολίνα των Η.Π.Α , όταν παρατήρησαν μια αναταραχή στο νερό. Περίπου 100 καρχαρίες επιτίθονταν σε μια ομάδα μπλε ψαριών ενώ την ίδια στιγμή είχαν προσελκύσει γλάρους και πελεκάνους.
Για περισσότερο από 5 λεπτά, οι καρχαρίες κολυμπούσαν μανιασμένα. Κάποιοι έφτασαν στη στεριά πλησιάζοντας τους ανθρώπους. Φυσικά οι ψαράδες δεν έχασαν την ευκαιρία και απαθανάτισαν τη στιγμή που σίγουρα θα μείνει χαραγμένη για πάντα στο μυαλό τους.
Δείτε το σπάνιο βίντεο με την επίθεση των καρχαριών παρακάτω.
Τα μωρά έχουν την πολυτέλεια να κοιμούνται σχεδόν παντού χωρίς να τα κρίνει κανείς. Σοβαρά, δώστε τους απλά ένα μαξιλάρι και μια κουβέρτα και μπορούν να πάρουν έναν υπνάκο σε οποιοδήποτε μέρος τους φανεί ιδανικό!
Κάποιες φορές τους παίρνει ο ύπνος χωρίς καμία προειδοποίηση, και εκεί που τρέχουν πέρα δώθε, κλείνουν ξαφνικά τα ματάκια τους για έναν υπνάκο. Και υπάρχουν και φορές που τίποτε δεν μπορεί να τους ξυπνήσει από έναν βαθύ ύπνο.
Στο παρακάτω βίντεο ένας μπόμπιρας έχει πάει για ψώνια με τη μητέρα του στο σούπερ μάρκετ, και εκεί που τριγυρίζουν ανάμεσα στα ράφια, ξαφνικά ο μικρός δεν μπορεί να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά. Και ενώ κοιμάται, η άβολη θέση του στο καρότσι τον αναγκάζει να ανοίγει τα ματάκια του καθώς πηγαίνει πέρα δώθε, όμως αυτό δεν κρατάει πολύ καθώς τον παίρνει ξανά ο ύπνος στο λεπτό.
Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται για αρκετή ώρα μέχρι που η μητέρα του έκανε κάτι μαγικό στο σημείο 0:28. Και αν κρίνουμε από την αντίδραση του μικρού μάλλον έκανε αυτό που χρειαζόταν.
Δεν μπορούμε όμως να τον κρίνουμε που αποκοιμήθηκε, μιας και για κανένα παιδί δεν είναι το πιο διασκεδαστικό πράγμα του κόσμου, μια βόλτα στο σούπερ μάρκετ. Έτσι δεν είναι;
Δείτε το παρακάτω βίντεο, που μπορεί και να είναι το πιο χαριτωμένο πράγμα που θα δείτε σήμερα! Παρακαλούμε κοινοποιήστε το!
Μια βουτιά σε παγωμένα νερά είναι ένας γρήγορος τρόπος για να δροσιστείς και να χαλαρώσεις. Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που να μπορούν να συγκριθούν με την αναζωογόνηση που σου προσφέρει το νερό!
Δεν αποτελεί έκπληξη πως τα άλογα λατρεύουν το νερό, και είναι από τη φύση τους δεινοί κολυμβητές. Κάποια δεν διστάζουν να διασχίσουν ποτάμια και χείμαρρους και άλλα απολαμβάνουν το κολύμπι τους ακόμη και στον ωκεανό.
Τα δύο πανέμορφα πλάσματα στο παρακάτω βίντεο είναι η απόδειξη για το πόσο αγαπάνε τα άλογα το νερό. Και τα δυο έχουν μπει βαθιά μέσα στο νερό μιας μικρή λίμνης για να δροσιστούν και να ξεφύγουν από τα ενοχλητικά ζωύφια, μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα στο Osgoode του Οντάριο. Οι δυο φίλοι δείχνουν χαλαροί μέσα στο νερό και το διασκεδάζουν κάνοντας φούσκες.
Το θέαμα είναι αξιολάτρευτο και χαλαρωτικό θα μπορούσαμε να πούμε! Πολλά άλογα, ακριβώς όπως και οι άνθρωποι, ενθουσιάζονται με το νερό και αυτά τα πλάσματα δείχνουν να γοητεύονται από τις ικανότητες τους στις νερόφουσκες.
Είναι μια κοινή συμπεριφορά των αλόγων, μιας και πολλά από αυτά κάνουν φούσκες ακόμη και στο νερό της ποτίστρας ή του κουβά τους, ακριβώς όπως κάνουν και οι άνθρωποι με τα ποτά τους και τα παιδάκια στο μπάνιο τους.
Απολαύστε το μοναδικό στιγμιότυπο στο παρακάτω βίντεο. Είναι μια μαγική, χαλαρωτική και γαλήνια στιγμή που θα σας κάνει να χαμογελάσετε! Παρακαλούμε κοινοποιήστε το αν σας αρέσει!
Το φανταστικό τραγούδι που ο Στέργιος έγραψε για τον μαθητή του τον Μιχάλη, δεν ήρθε απ’ το πουθενά. Συχνά οι σχέσεις των δασκάλων με τους (φαινομενικά) λιγότερο τυχερούς μαθητές είναι στοργικές και συγκινητικές.
Αυτό που μου αρέσει στην περίπτωση αυτού του δασκάλου και αυτού του μαθητή στην Ρόδο, είναι πως η απόλαυση και η χαρά βιώνεται και απ’ τις δύο πλευρές.
Δείτε το βίντεο:
Λέει ο ίδιος: «Ο μαθητής μου ο Μιχάλης κι εγώ, αποχαιρετούμε τη φετινή σχολική χρονιά τραγουδώντας μαζί ένα τραγούδι που έγραψα για εκείνον. Για όλα όσα μου έμαθε. Το αφιερώνουμε σε όλους εμάς τους μεγάλους και “σοφούς” που πολλές φορές ξεχνάμε τις πιο απλές αλλά σημαντικές λεπτομέρειες της ζωής.
Ευχαριστούμε όσους στάθηκαν δίπλα μας τη φετινή χρονιά, και ειδικότερα την οικογένεια του Μιχάλη. Καλό καλοκαίρι σε όλους!»
Μερικές φορές θεωρούμε ότι είμαστε ήρωες επειδή βοηθάμε τους άλλους, και ίσως το προβάλλουμε και με κάποια περηφάνια τονίζοντας το πόσο χάρηκαν οι «ευεργετημένοι». Δεν συμβαίνει αυτό εδώ. Το αντίθετο: ο δάσκαλος τονίζει συνεχώς πως αυτός είναι ο τυχερός, πως αυτός έμαθε πράγματα, με σεμνότητα ουσιαστική και αναζωογονητική.
Ας πούμε, στο Facebook του, τον Μάρτιο ανέβασε την παρακάτω φωτογραφία, γράφοντας:
Και είναι και οι στιγμές που λες: “Δε μπορεί να είμαι εγώ ο πιο τυχερός δάσκαλος του κόσμου… “
Κιι όταν κάτω απ’ τη φωτογραφία, οι φίλοι του έγραψαν όμορφα λόγια, ο ίδιος δεν τα θεώρησε καθόλου δεδομένα:
«Δεν έχω λόγια… Όλα αυτά τα σχόλια μας συγκίνησαν τόσο πολύ. Ήθελα μέσα απ αυτή την φωτογραφία να δείξω σε όλους μου τους φίλους το καμάρι μου. Τον Μιχάλη, ο οποίος σχεδόν πάντα φοράει αυτό το αξεπέραστο χαμόγελο. Χωρίς να το ξέρει καν ο ίδιος, κάθε μέρα με διδάσκει πιο πολλά από όσα του διδάσκω εγώ. Για αυτό είμαι λοιπόν τυχερός.»
Στο τέλος της προηγούμενης σχολικής χρονιάς ο Στέργιος είχε χρησιμοποιήσει πάλι τη μουσική, για να ενώσει αυτή τη φορά μαθητές 7 διαφορετικών εθνικοτήτων.
Εξηγεί ο ίδιος: «Για καιρό ετοιμάζαμε κάτι με την τάξη που ανέλαβα. Μια “άλλη” τάξη με παιδιά απο 7 διαφορετικές χώρες προέλευσης. Μία τάξη “πλούτου” που μόνο χαρές μπορεί να προσφέρει στον δάσκαλό της. Ήθελα λοιπόν φεύγοντας να μείνει κάτι σε αυτά τα παιδιά (και σε όλα τα παιδιά). Έγραψα στίχους, τα παιδιά έπαιξαν μουσική, τραγούδησαν, μίλησαν στις δικές τους γλώσσες πάνω σε ένα πανέμορφο Βαλς του Shostakovich που συνέθεσε το 1938.
Όλα αυτά τα αξιοποίησε ο συνάδελφος και ΦΙΛΟΣ Πάνος Δρακόπουλος και με την βοήθεια της τάξης του γεννήθηκε αυτό το τραγούδι, που ήταν το κερασάκι στην γλυκιά εμπειρία της χρονιάς. Ο στόχος μας είναι το τραγούδι αυτό να εμπνεύσει, να δώσει δύναμη, να κάνει την αγάπη να ξεπερνάει την διαφορετικότητα. Ας ταξιδέψει λοιπόν και όπου το βγάλει ο άνεμος. Όπου και να φτάσει σίγουρα θα κάνει καλό.»
Σε μια περίοδο που οι δάσκαλοι, στραβωμένοι απ’ τις περικοπές των μισθών τους, θα μπορούσαν να αδιαφορούν για τα πάντα ή έστω να προσφέρουν μόνο τα απολύτως απαραίτητα (και μερικοί το κάνουν), είναι ελπιδοφόρο να βλέπεις νέους δασκάλους και δασκάλες να χρησιμοποιούν όλη τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους – και τον ελεύθερο χρόνο τους φυσικά.
Έχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους τα τελευταία χρόνια, στην Θεσσαλονίκη, την Κομοτηνή, την Αθήνα, την Ρόδο…
Το κοινό που είχαν, πέρα απ’ το αίσθημα ευθύνης και την αγάπη για τα παιδιά, ήταν μια ευγενής ιδιοτέλεια: Ήταν καλοί και δημιουργικοί δάσκαλοι γιατί αυτό έκανε τους ίδιους πρώτα πρώτα να νιώθουν όμορφα.
Το να απολαμβάνεις τη δουλειά σου και να νιώθεις ότι -ασχέτως της βοήθειας που μπορεί να προσφέρεις- γίνεσαι εσύ ο ίδιος καλύτερος και πιο ευτυχισμένος είναι τελικά το μυστικό μιας Καλής Ζωής.
Η γιορτή του πατέρα γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου σε πολλές χώρες παγκοσμίως, αν και σε ορισμένες χώρες η ημερομηνία μπορεί να διαφέρει, και θεωρείται συμπληρωματική εορτή μαζί με την ημέρα της μητέρας.
Με αφορμή τη γιορτή του πατέρα ένας σκιτσογράφους της Telegraph δημιούργησε ένα συγκλονιστικό βίντεο για να περιγράψει την προσωπική του εμπειρία πατρότητας.
Ο λόγος για τον σκιτσογράφο που υπογράφει ως Bob ο οποίος σκιαγραφεί με γλαφυρές εικόνες τη γέννηση της πρώτης κόρης του που έπασχε από εγκεφαλική παράλυση.
Στη Θεσσαλονίκη, είναι και ιεροτελεστία.
