Αν παραφράσουμε το «μην κρίνεις κάποιον από τα ρούχα του», τότε θα μπορούσαμε να πούμε και ότι δεν πρέπει ποτέ να κρίνεις έναν παπά από τα ράσα του.

Ή καλύτερα, λέμε εμείς, να μην βιαστείς καθόλου να κρίνεις τον παπά γενικότερα, επειδή ίσως να είναι ένας σταρ του YouTube και κάτοχος ενός πλατινένιου άλμπουμ.

Όχι, δεν σας κάνουμε πλάκα. Ο ιερέας Ρέι Κέλι τραγουδούσε κάποτε σε ένα αυτοσχέδιο στούντιο στο σπίτι του, αλλά σήμερα είναι το μουσικό φαινόμενο που έχει προκαλέσει παγκόσμια αίσθηση με τις φωνητικές του ικανότητες, τις οποίες σπεύδουν να θαυμάσουν νέοι φαν κάθε μέρα στην εκκλησία του.

Στα 62 του χρόνια ο ιερέας έχει αυτά που δεν φανταζόταν ποτέ: μια λαμπρή μουσική καριέρα, έναν πλατινένιο δίσκο, 42 εκατομμύρια «χτυπήματα» στο YouTube και τηλεοπτικές εμφανίσεις.

Όλα άρχισαν πριν 12 μήνες, όταν τραγούδησε μία εκδοχή του γνωστού τραγουδιού «Hallelujah» του Λέοναρντ Κόεν κατά τη διάρκεια ενός γάμου σε μια μικρή εκκλησία 100 χιλιόμετρα βορειοδτικά του Δουβλίνου. Το ζευγάρι έμεινε έκπληκτο, το ίδιο και όλος ο κόσμος, καθώς το βίντεο με την ομολογουμένως εντυπωσιακή ερμηνεία του έγινε γρήγορα viral.

«Είναι τρελό«, λέει σήμερα ο ίδιος. «Ποτέ δεν πίστευα ότι αυτό θα γινόταν σε αυτό το στάδιο της ζωής μου. Σκεφτόμουν να συνταξιοδοτηθώ και τώρα ξαφνικά έχω μια μουσική καριέρα.»

Ο επίσκοπος του Κέλι ήταν πολύ ενθαρρυντικός, όπως λέει ο ιερέας: «Οι άνθρωποι μου λένε ότι είναι εξαιρετικό για την εκκλησία και ότι είναι υπέροχο να ακούς μία θετική ιστορία από την εκκλησία μετά από όλα τα αρνητικά πράγματα που έχουν συμβεί στο παρελθόν.»

Οι υψηλές πωλήσεις και οι συχνές «εκκλησιαστικές συναυλίες», τις οποίες έρχονται να παρακολουθήσουν ακόμη και άτομα από την Αμερική, δεν έχουν αλλάξει την καθημερινή ζωή του Κέλι.

«Είμαι ακόμη απλώς ένας φυσιολογικός ιερέας μιας ενορίας σε μια μικρή πόλη στην Ιρλανδία και είμαι αρκετά ευχαριστημένος με αυτό που κάνω.»

Με τα λεφτά που βγάζει από αυτή τη νέα του καριέρα, ελπίζει ότι θα μπορέσει να προσφέρει σε φιλανθρωπικά έργα, αλλά και ότι θα βοηθήσει τα 15 ανίψια και τις ανιψιές τους, καθώς η οικονομική κρίση στην Ιρλανδία τους έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό.

«Όσο για τον εαυτό μου, δεν θα υπάρξει Λαμποργκίνι έξω από την εκκλησία ή ένα γιοτ.»

huffingtonpost/nvitationlovejesus

Το κρυφό διαμέρισμα του κατασκευαστή που ζήλεψε όλη η παριζιάνικη ελίτ.

Το θαύμα εγκαινιάστηκε το 1889 και προκάλεσε τεράστιο δέος και θαυμασμό για το επιβλητικό μέγεθός του και την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική γραμμή του. Ο ίδιος ο κατασκευαστής του πύργου όμως, αποφάσισε κατά την κατασκευή του να χτίσει ταυτόχρονα ένα μυστικό που θα προκαλούσε την περιέργεια και ίσως τον φθόνο της παριζιάνικης τότε ελίτ.

Ο ευφυής μηχανικός Γκουστάβ Αιφελ, σύμφωνα με δημοσίευμα του Independent, είχε φτιάξει ένα μικρό κρυφό ιδιωτικό διαμέρισμα στο τρίτο επίπεδο, κοντά στην κορυφή του Πύργου, που το χρησιμοποιούσε ως προσωπικό του ησυχαστήριο.

Σε πλήρη αντίθεση με τους βιομηχανικούς δοκούς που κυριαρχούν σε όλο το οικοδόμημα, το διαμέρισμα ήταν «επιπλωμένο απλά με ύφος αγαπητό από τους επιστήμονες της εποχής» σύμφωνα με τον συγγραφέα Henri Girard, ο οποίος έγραψε γι ‘ αυτό το 1891 στο βιβλίο του Ο Πύργος του Άιφελ των τριακόσιων μέτρω». Οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με ταπετσαρίες σε ζεστά χρώματα, τα έπιπλα ντυμένα με μαλακές στόφες, ξύλινα ντουλάπια και ένα πιάνο με ουρά για να δημιουργεί ευχάριστη ατμόσφαιρα σε ύψος των 300 μέτρων.

Σκαρφαλωμένο στα 1.000 πόδια, το διαμέρισμα ήταν εξαιρετικά «παρακμιακό» και προνομιακό ταυτόχρονα αφού από αυτό μπορούσε κανείς να θαυμάσει τη θέα της πόλης του φωτός όντως απόλυτα απομονωμένος από αυτή. Ταυτόχρονα όμως ήταν κατάλληλο και για μετεωρολογικές παρατηρήσεις με τη χρήση ειδικού εξοπλισμού και όπως φαίνεται και ο ίδιος ο Άιφελ το χρησιμοποίησε για αυτό το σκοπό, αυτό τουλάχιστον μαρτυρά ο εξοπλισμός που βρέθηκε σε παρακείμενο μικρό δωμάτιο.

Μάλιστα ο Άιφελ είχε δεχτεί αμέτρητες και συνάμα υπέρογκες προσφορές για να νοικιάσει το δωμάτιο για μια νύχτα, προτίμησε ωστόσο να το κρατήσει ως το ησυχαστήριο να χρησιμοποιεί το χώρο για περισυλλογή, μελέτη και προσωπικό προβληματισμό. Εκεί δεχόταν τους φίλους του, όπως τον Τόμας Έντισον που του είχε φέρει ως δώρο ένα φωνόγραφο, συσκευή που πρόσφατα είχε εφεύρει.

Σήμερα, μετά από πολλά χρόνια έχει επιτραπεί και πάλι η πρόσβαση στο χώρο από επισκέπτες προκειμένου να περιεργαστούν το χώρο. Πολλά από τα έπιπλα είναι τα πρωτότυπα και υπάρχουν επίσης δύο ομοιώματα, του Άιφελ και του Έντισον.

via