Η απίστευτη μεταμόρφωση μιας μπαλαρίνας. Η 21χρονη που έκανε την πιο τολμηρή στροφή καριέρας.
Αυτό δεν το λέει κάποιος μια απλή αλλαγή καριέρας! Για αρκετά χρόνια, η Chelsea Dyson ήταν μια χαριτωμένη μπαλαρίνα, με φιλοδοξίες να ανέβει στην κορυφή κάνοντας πιρουέτες.
Αλλά αναγκάστηκε να αλλάξει επαγγελματικό προσανατολισμό μιας και ο χορός έχει σαφώς ημερομηνία λήξεως. Η 21χρονη, που εργάζεται στο αθλητικό κέντρο του πανεπιστημίου Huddersfield, πέταξε τις τούλινες φούστες για να σηκώνει βάρη! Η νεαρή, ξεκίνησε να συμμετέχει σε διαγωνισμούς μπόντι μπίλντινγκ μόλις το περασμένο έτος και πρόσφατα κέρδισε την τρίτη θέση σε διεθνή διαγωνισμό.
Όπως είπε η ίδια, η απόφαση να αλλάξει και από το μπαλέτο να στραφεί στο μπόντι μπίλντινγκ, ήταν αρκετά δύσκολη δεδομένο ότι χόρευε από την ηλικία των επτά. Αλλά όσο μεγάλωνε, αναγκαστικά θα έπρεπε να αφήσει πίσω της το χορό και να στραφεί στην διδασκαλία ωστόσο εκείνη ήθελε να συνεχίσει. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το υπόβαθρο μου στο μπαλέτο, με βοήθησε αρκετά καθώς μου έδωσε αυτοπεποίθηση και σωματική δύναμη».
Γυμνάζεται πέντε με έξι φορές την εβδομάδα ενώ δέχεται και βοήθεια από τον αγαπημένο της Sukhi Singh, που είναι επαγγελματίας εκπαιδευτής μπόντι μπίλντινγκ, στο Barnsley της Βρετανίας, όπου και ζουν.
Από την εγκατάλειψη στη Σιβηρία επιστροφή στην εποχή της δόξας
Για σχεδόν τρεις δεκαετίες ένα παλιό σοβιετικό αεροπλάνο παρέμενε εγκαταλελειμμένο σε ένα μικρό αεροδρόμιο στα βάθη της Σιβηρίας. Τα χρόνια της εγκατάλειψης και το τραχύ κλίμα της Σιβηρίας είχαν μετατρέψει το Tupolev Tu-104A της Aeroflot σε ένα ερείπιο στα πρόθυρα της οριστικής διάλυσης.
Μέχρι που εμφανίστηκε η Maria Karmanova.
Όταν πληροφορήθηκε για το παλιό Tupolev που «σάπιζε» παρατημένο στο αεροδρόμιο της πόλης της Μπερντσκ, κοντά στο Νοβοσιμπίρσκ, αποφάσισε να ανταποκριθεί σε μια μεγάλη πρόκληση: να το αποκαταστήσει και να ξαναβρεί την παλιά του δόξα.
Μια αποφασισμένη μαθηματικός
Η 31χρονη Karmanova έχει διδακτορικό στα μαθηματικά και εργάζεται στο Ινστιτούτο Μαθηματικών Sobolev στο Akademgorodok, μια από τις λεγόμενες πανεπιστημιουπόλεις της Ρωσίας.
Ταξιδεύοντας σε επιστημονικά συνέδρια σε όλο τον κόσμο η νεαρή μαθηματικός ανέπτυξε μεγάλη αγάπη για την αεροπορία και τα αεροπλάνα. Έμαθε να πιλοτάρει και καθώς την ενδιέφεραν τα αεροσκάφη της σοβιετικής περιόδου, ταξίδευε σε όλη τη Ρωσία και χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης για να εντοπίσει τέτοια αεροσκάφη και βρεθεί στο κόκ πιτ τους.
Σύντομα είχε πτήσεις με Lisunov Li-2, Ilyushin Il-14, Il-18, Il-62 και IL-76, Tupolev Tu-134 και Tu-154B-2, Antonov An-12 αλλά και ελικότπερα Mil Mi-2 και Mi-17.
Ωστόσο η πιο μεγάλη αεροπορική περιπέτειά της την περίμενε κοντά στο σπίτι της: ήταν το διαλυμένο Tupolev Tu-104A στην πόλη Μπερντσκ.
Αεροπλάνο- θρύλος
Το Tupolev Tu-104 ήταν ένα από τα πιο θρυλικά αεροπλάνα της εποχής του. Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 ήταν σχεδόν το μόνο τζετ στον κόσμο- ένα σύμβολο του μεγαλείου της σοβιετικής τεχνολογίας σε μια εποχή που η δυτική αεροναυπηγική ακόμα το πάλευε.
Είχε τη δυνατότητα να μεταφέρει έως 115 επιβάτες σε αποστάσεις έως 1.500 ναυτικών μιλίων και ήταν η κινητήριος δύναμη της σοβιετικής πολιτικής αεροπορίας έως τη δεκαετία του ’70.
Το συγκεκριμένο αεροσκάφος είχε παραδοθεί στη σοβιετική Aeroflot το 1958 και παρέμεινε σε υπηρεσία για 20 χρόνια. Πρώτα εκτελούσε διεθνείς πτήσεις από το αεροδρόμιο Vnukovo της Μόσχας σε προορισμούς πέρα από το Σιδηρούν Παραπέτασμα.
Αργότερα μεταφέρθηκε στο αεροδρόμιο Pulkovo της Αγίας Πετρούπολης- τότε Λένιγκραντ- και στη συνέχεια στο αεροδρόμιο Tolmachevo του Νοβοσιμπίρσκ πριν «συνταξιοδοτηθεί» το 1978 και μεταφερθεί στο Μπερντσκ.
Μετά τη «συνταξιοδότησή» του, χρησιμοποιήθηκε αρχικά από την τοπική λέσχη αεροπλοΐας ως αίθουσα διδασκαλίας για την εκπαίδευση όσων έκαναν ελεύθερη πτώση ή μάθαιναν να χειρίζονται ανεμόπτερο. Σταδιακά ωστόσο εγκαταλείφθηκε, έρμαιο στα χέρια βανδάλων και κλεφτών του εξοπλισμού του.
Η Karmanova πρωτοάκουσε για το Tupolev το 2009 και πήγε στο Μπερντσκ για να μάθει γι’ αυτό.
Το σχέδιο αποκατάστασής του άρχισε να σχηματοποιείται στο μυαλό της και γρήγορα αφοσιώθηκε στο σκοπό αυτό. Η πρόκληση ήταν μεγάλη: δεν είχε εμπειρία στην επισκευή αεροσκαφών, δεν είχε την παραμικρή ιδέα για τα αντικείμενα που χρειαζόταν ούτε πού είχαν χαθεί ούτε πώς να τα βρει. Δεν είχε ούτε σχεδιαγράμματα για να κινηθεί με βάση αυτά.
Τα κομμάτια που έλειπαν
Η Karmanova άρχισε μια μεγάλη έρευνα για να συγκεντρώσει κατά το δυνατόν τις περισσότερες πληροφορίες για τη διαμόρφωση του κόκ πιτ του Tu-104A. Στην τοπική λέσχη αεροπλοΐας τη συμβούλεψαν να επικοινωνήσει με την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας της Δυτικής Σιβηρίας όπου πρώην πιλότοι μπορεί να ήταν σε θέση να τη βοηθήσουν.
Η συμβουλή τους αποδείχθηκε πολύτιμη: εκεί συνάντησε έναν πρώην συγκυβερνήτη Tu-104 ο οποίος, εκτός από την προσωπική εμπειρία του, προθυμοποιήθηκε να της προσφέρει και ένα εγχειρίδιο με οδηγίες για το πλήρωμα του συγκεκριμένου αεροσκάφους.
Τη βοήθησε επίσης να έρθει σε επικοινωνία με ακόμα έναν πρώην υπάλληλο της Aeroflot που είχε εργαστεί ως μηχανικός πτήσεων στα συγκεκριμένα αεροσκάφη. Εκείνος με τη σειρά του της έδωσε τα τεχνικά εγχειρίδια του Tupolev- που αποδείχθηκαν σωτήρια.
Μόλις είχε συγκεντρώσει αρκετές πληροφορίες για το Tupolev, η Karmanova άρχισε να ψάχνει στην αγορά μεταχειρισμένων για να βρει τα τμήματα που της έλειπαν.
Προς έκπληξή της, πολλά ανταλλακτικά του Tu-104 είναι δυνατό να βρεθούν σε πολλές περιοχές της Ρωσίας και τις γειτονικές χώρες, μέσω ίντερνετ.
Έτσι, κομμάτι κομμάτι, και με δικά της χρήματα, η Karmanova επανασυναρμολογεί το αεροσκάφος.
«Σήμερα το κόκ πιτ έχει αποκατασταθεί σε ποσοστό περίπου 60-70% αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά να γίνουν», λέει περήφανα.
Παρότι άρχισε μόνη της αυτό το μεγάλο ταξίδι, ένα χρόνο αργότερα δέχθηκε βοήθεια από τον πρώην εργαζόμενο στον τομέα της συντήρησης Vladimir Chebotnikov. Τη βοηθά να τοποθετήσει τον βαρύ εξοπλισμό και να αποκαταστήσει πολλά κομμάτια.
Ακόμα τρεις άνθρωποι άρχισαν να συμμετέχουν στο πρότζεκτ, βοηθώντας στον εντοπισμό αντικειμένων που λείπουν και στην επισκευή ηλεκτρικών συστημάτων.
Ο τελικός στόχος και ο ρεαλισμός
Η Karmanova είναι ρεαλίστρια σχετικά με τον τελικό στόχο της προσπάθειάς της. «Φυσικά όνειρό μου είναι να κάνω αυτό το αεροσκάφος να πετάξει», λέει στο CNN.
«Αλλά αυτό θα απαιτούσε πολλά λεφτά, πολύ γραφειοκρατία και πολλή τεχνική εργασία που δεν βλέπω να γίνεται στο άμεσο μέλλον», σημειώνει.
Ένας πιο προσιτός στόχος είναι να επισκευαστεί μέρος του ηλεκτρικού εξοπλισμού ώστε να τεθούν σε λειτουργία τα φώτα και ο εξοπλισμός επικοινωνίας.
Τελικά η ιδέα είναι το αεροσκάφος να γίνει μουσείο μέσα στο χώρο του αεροδρομίου του Μπερντσκ.
Οι ταξιδιώτες έχουν ήδη τη δυνατότητα να επισκεφθούν το αεροσκάφος την άνοιξη και το καλοκαίρι. Ωστόσο όταν η διαδικασία αποκατάστασης ολοκληρωθεί, το αεροσκάφος θα είναι πλήρως προσαρμοσμένο στη δυνατότητα υποδοχής επισκεπτών ώστε να γίνει τοπικό αξιοθέατο.
Οι παρακάτω εικόνες όχι απλά τραβούν την προσοχή, αλλά καθηλώνουν και προκαλούν ποικίλα συναισθήματα.
Άλλες θα σας συγκινήσουν, άλλες θα σας κάνουν να αναρωτηθείτε σε τι κόσμο ζούμε.
Άλλες πάλι απλά είναι εντυπωσιακές, γιατί δείχνουν τον τρόπο λειτουργίας της σημερινής κοινωνίας, είτε αυτό είναι θετικό είτε αρνητικό.
Άλλες μας δείχνουν μια ματιά ενός μακρινού παρελθόντος.
Άλλες δείχνουν πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κάποιος μόνο και μόνο χάρη στη θέλησή του.
Άλλες πάλι είναι απλά αστείες!
Απολαύστε!
Όταν το προσωπικό του μουσείου αποφασίζει να σπάσει λίγη πλάκα.
2. Η αποψίλωση του δάσους του Αμαζονίου, Βραζιλία.
3. Μέρος της συλλογής αυτοκινήτων του Paul Walker.
4. Όταν οι 25 γραμμές κυκλοφορίας γίνονται μόνο 4!
5. Κράνος πυροσβέστη το 1880
6. Αυτός είναι ο Ζακ, ο άστεγος bodybuilder του Παρισιού που έχει τόσο πάθος για το bodybuilding που ασκείται μόνος στους δρόμους του Παρισιού.
7. Ποιός χρειάζεται ένα τόσο μεγάλο αυτοκίνητο;
8. Έξυπνοι σκυλογονείς!
9. Μηχανή φτιαγμένη από κομμάτια ενός παλιού τρακτέρ
10. Τότε και σήμερα
11. Η Ελβίρα, η Γυναίκα του Σκότους, στα 63 της.
12. Ώρα αιχμής στο Βιετνάμ
13. Μήπως θα έπρεπε να ήταν έτσι όλα τα εξωτερικά πάρκινγκ;
14. To Takanakuy, στην Quechua, μια από τις αρχαιότερος διαλέκτους του Περού, σημαίνει “όταν βράζει το αίμα”. Είναι μια διαδικασία που όλοι μπορούν να λύσουν τα προβλήματά τους και τις διχόνιες τους με άλλους, με κοινό ολόκληρη την τοπική κοινότητα.
15. Τα χάπια έκσταση τελευταία έχουν όλο και πιο εφευρετικό σχήμα
16. Όταν αγοράζεις σάκο του μποξ με 20 ευρώ από Κίνα
17. Ο Chris Mitz, ο φοιτητής και βετεράνος του στρατού που δέχτηκε 5 σφαίρες προσπαθώντας να προστατεύσει άλλους, σε επίθεση με όπλο στο Όρεγκον.
18. Τώρα πια γίνονται και μεταμοσχεύσεις τρίχας για μούσια
19. Το εσωτερικό ενός Βόλβο
20. Αυτή η γιαγιά πέρασε το σπρέι πολυερεθάνης με αφρό για όγκο!
21. Η Κάθριν Μπουμόντ είναι η νεαρή κοπέλα πάνω στην οποία οι δημιουργοί της Disney βασίστηκαν για τον χαρακτήρα της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων.
Ο φωτογράφος Franck Bohbot γεννήθηκε στη Γαλλία αλλά ζει και εργάζεται μόνιμα στη Νέα Υόρκη. Από το 2011 ο Bohbot ταξιδεύει στον κόσμο ψάχνοντας για τις πιο όμορφες βιβλιοθήκες στον πλανήτη. Όταν βρει κάποια που του αρέσει, την φωτογραφίζει και συμπεριλαμβάνει τη φωτογραφία της στην εν εξελίξει σειρά του «House of Books».
Από το Παρίσι μέχρι το Τόκιο, αυτά τα υπέροχα κέντρα γνώσης και μάθησης, αποτέλεσαν φάροι φωτός για αιώνες. Μερικές από τις βιβλιοθήκες είναι κομψές και μοντέρνες, ενώ κάποιες άλλες πιο κλασικές. Όλες όμως έχουν μια μεγάλη ιστορία πίσω τους και.. κόβουν την ανάσα του θεατή!
Providence Athenaeum, Πρόβιντενς, Ρόουντ Άιλαντ.
Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Seikei, Musashino, Τόκιο.
Ρόουντ Άιλαντ School of Design, Πρόβιντενς, Ρόουντ Άιλαντ.
Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, Παρίσι. Βιβλιοθήκη Mazarine, Παρίσι.
Biblioteca Angelica, Ρώμη. Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βοστώνης, Βοστώνη. Βιβλιοθήκη Mazarine, Παρίσι. BNF Site François Mitterrand, Παρίσι. Βιβλιοθήκη Sainte Geneviève, Παρίσι. Βιβλιοθήκη Interuniversitaire de la Sorbonne, Παρίσι.
Βιβλιοθήκη Interuniversitaire de la Sorbonne, Παρίσι. Βιβλιοθήκη Vallicelliana, Ρώμη Βιβλιοθήκη du Sénat, Παρίσι Βιβλιοθήκη Vallicelliana, Ρώμη
Οι ένορκοι χρειάστηκαν μόνο 25 λεπτά για να αποφασίσουν ότι το αγόρι δεν ήταν υπεύθυνο για τον σπασμένο καρπό της θείας του, όταν οι δύο τους έπεσαν κατά τη διάρκεια μιας έντονης αγκαλιάς.
Μια γυναίκα από την Νέα Υόρκη που μήνυσε τον 12χρονο ανιψιό της για $127.000 και μετά είπε ότι τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια της αγκαλιάς, φέρεται να έχει χάσει τελικά την υπόθεσή της.
Οι ένορκοι στο Μπρίτζπορτ αποφάνθηκan ότι ο Sean Τarala, 12 ετών, δεν ήταν υπεύθυνος για τις πράξεις του στην υπόθεση που είχε δημιουργηθεί εναντίον του από τη θεία του, Jennifer Connell, ανέφερε εφημερίδα του Kονέκτικατ. Πιο συγκεκριμένα, η γυναίκα μήνυσε τον σήμερα 12χρονο ανιψιό της για την πολύ σφιχτή αγκαλιά που μοιράστηκαν στα 8α γενέθλιά του, πριν από 4 χρόνια. Το παιδί θεωρήθηκε αθώο φυσικά στο δικαστήριο, όπου το συνόδευσε μόνο ο πατέρας του, καθώς η μητέρα του πέθανε το προηγούμενο έτος. Ο Sean ήταν πάνω στο ποδήλατό του όταν την ημέρα των γενεθλίων του, είδε τη θεία του να φθάνει στο σπίτι. Το παιδί, ενθουσιασμένο αναφώνησε “Θεία Jen, θεία Jen!” και πήδηξε στην αγκαλιά της. Η όλη αγκαλιά, είχε ως αποτέλεσμα να πέσει η Jennifer και να σπάσει τον καρπό της.
Η περίφημη θεία λοιπόν, ισχυρίστηκε ότι επειδή δεν έχει παιδιά και σύζυγο, αντιμετώπισε πολλά προβλήματα στην καθημερινότητά της, έχοντας σπασμένο καρπό. Η ίδια είπε στη Connecticut Post ότι οι δυσκολίες ήταν πολλές, αφού μια φορά ενώ βρισκόταν σε ένα πάρτι, δεν μπορούσε καλά να κρατήσει το πιάτο με τα καναπεδάκια της!!
Φυσικά οι ένορκοι αντιλήφθηκαν τη γελοιότητα της υπόθεσης και σε 25 λεπτά κήρυξαν αθώο το 12χρονο αγόρι.
Πολλοί τοποθετήθηκαν στο θέμα και στα social media, λέγοντας ότι “τα παιδιά είναι πάντα παιδιά και δεν μπορούν να καταλάβουν πολλές φορές τη δύναμή τους και να ελέγξουν τον ενθουσιασμό τους”. Ο δικηγόρος της θείας πάντως δήλωσε πως το παιδί φέρθηκε ανεύθυνα και θα έπρεπε να “ήξερε καλύτερα”.
Τι ισχυρίζεται πρώην υπάλληλος της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας
Μια πρώην υπάλληλος της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, ισχυρίζεται ότι έπεσε θύμα απαγωγής από εξωγήινους οι οποίοι ασέλγησαν σεξουαλικά πάνω της αμέτρητες φορές. Μάλιστα, τα περιστατικά, συνέβησαν στο φεγγάρι…
H Niara Terela Isley
Η Niara Terela Isley «αποκάλυψε» ότι έπεσε θύμα απαγωγής από ένα ανθρωποειδές με ουρά, το οποίο τη μετέφερε σε μια μυστική βάση στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού. Όσο βρισκόταν εκεί, ανέφερε σε συνέντευξή της στο aquarianradio, την ανάγκαζαν να κάνει σεξ με εξωγήινους. Αν και εργαζόταν στο Tonopah Test Range στη Νεβάδα των ΗΠΑ, είπε επίσης, ότι δεν θυμάται σχεδόν τίποτα από την περίοδο αυτή.
Στις αναφορές της στο aquarianradio, η Niara δηλώνει ότι έχει μεταφερθεί στο φεγγάρι πάνω από 8-10 φορές όταν ήταν 25 ετών και πως οι εξωγήινοι την έβαζαν σε εργασίες όπως στον χειρισμό ηλεκτρονικών μηχανημάτων.
Μετά τις απαγωγές, η γυναίκα-όπως πάντα ισχυρίζεται-, κατέφυγε στην ύπνωση προκειμένου να ανακαλέσει από τη μνήμη της όλα όσα της είχαν συμβεί μιας και είχε κενά μνήμης… Κληθείς να περιγράψει τα όντα που ευθύνονται για την απαγωγή της, είπε ότι ήταν «ανθρωποειδή με ουρά, με κίτρινα μάτια με σχιστές κόρες».
Η Isley, που είναι μητέρα ενός παιδιού και ζει στο Κολοράντο, συμπλήρωσε, μεταξύ άλλων, ότι τα βράδια δεν της επιτρεπόταν να κοιμάται αλλά εξαναγκαζόταν να υπομένει τη σεξουαλική κακοποίηση.
«Φοβόμουν. Ήξερα ότι έπρεπε να γυρίσω πίσω στην κόρη μου οπότε ήμουν πολύ συνεργάσιμη. Δεν ήθελα να κάνα κάτι που θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή μου».
Σε αυτό το βίντεο θα δούμε τι συμβαίνει όταν ρίξουμε λιωμένο χαλκό σε πάγο. Ο ίδιος ο δημιουργός του βίντεο λέει ότι δεν ξέρει τον λόγο που έγινε η έκρηξη και δεν είναι σίγουρος το τι πήγε στραβά.
Όταν έριξε το λιωμένο υγρό στον πάγο δεν ακούστηκε κανένας ήχος και ξαφνικά γίνεται η έκρηξη και γεμίζει τα πάντα με χαλκό ακόμα και τον δεξί του ώμο και το πόδι.
Την στιγμή που πέφτει η φωτογραφική μηχανή κάτω μπορείτε να ακούσετε τον πάγο και τον χαλκό να πέφτουν από τον ουρανό στο 0:14.
Τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδος αποτελούν οι δύο πρώτες στροφές του ποιήματος “Ύμνος εις την Ελευθερίαν”. Γράφτηκε το Μάιο του 1823 στη Ζάκυνθο από τον ποιητή Διονύσιο Σολωμό. Ένα χρόνο αργότερα δημοσιεύτηκε στο Μεσολόγγι και τον ίδιο χρόνο ο Φωριέλ το συμπεριέλαβε στη συλλογή των ελληνικών δημοτικών τραγουδιών.
Το 1828, ο Νικόλαος Μάντζαρος, κερκυραίος μουσικός και φίλος του Σολωμού, μελοποίησε το ποίημα, με βάση λαϊκά μοτίβα, για τετράφωνη ανδρική χορωδία, αλλά όχι ως εμβατήριο. Έκτοτε ο “Ύμνος εις την Ελευθερίαν” ακουγόταν τακτικά σε εθνικές γιορτές.
Το 1844 το ποίημα μελοποιήθηκε για δεύτερη φορά από τον Μάντζαρο και υποβλήθηκε στον βασιλέα Όθωνα με την ελπίδα να γίνει δεκτό ως εθνικός ύμνος. Παρά την τιμητική επιβράβευση του Ν. Μάντζαρου με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρα και του Δ. Σολωμού με Χρυσό Σταυρό του ίδιου Τάγματος, το έργο διαδόθηκε μεν ως “θούριος” αλλά δεν εγκρίθηκε ως ύμνος.
Το 1861 ο Υπουργός των Στρατιωτικών ζήτησε από τον Μάντζαρο να συνθέσει εμβατήριο πάνω στον “Ύμνο εις την Ελευθερίαν”. Ο μουσικός μετέβαλε τον ρυθμό του ύμνου του Σολωμού σε ρυθμό εμβατηρίου και το 1864, μετά την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, ο “Ύμνος εις την Ελευθερίαν” καθιερώθηκε ως εθνικός ύμνος. Ο εθνικός ύμνος, μαζί με τη μουσική του, τυπώθηκε για πρώτη φορά σε 27 κομμάτια, το 1873, στο Λονδίνο.
Το ποίημα “Ύμνος εις την Ελευθερία” αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές από αυτές οι 24 πρώτες στροφές καθιερώθηκαν ως Εθνικός Ύμνος, το 1865. Από αυτές οι δυο πρώτες είναι εκείνες που ανακρούονται και συνοδεύουν πάντα την έπαρση και την υποστολή της σημαίας και ψάλλονται σε επίσημες στιγμές και τελετές. Κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης αποδίδονται τιμές χαιρετισμού.
(Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας)
1
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βία μετράει τη γη.
2
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
3
Εκεί μέσα εκατοικούσες
πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
«έλα πάλι», να σου πεί.
4
‘Αργειε νάλθει εκείνη η μέρα,
κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά ‘σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
5
Δυστυχής! Παρηγορία
μόνη σού έμενε να λές
περασμένα μεγαλεία
και διηγώντας τα να κλαις.
6
Και ακαρτέρει και ακαρτέρει
φιλελεύθερη λαλιά,
ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέρι
από την απελπισιά,
7
Κι έλεες: «Πότε, α, πότε βγάνω
το κεφάλι από τσ’ ερμιές;».
Και αποκρίνοντο από πάνω
κλάψες, άλυσες, φωνές.
8
Τότε εσήκωνες το βλέμμα
μες στα κλάιματα θολό,
και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα,
πλήθος αίμα ελληνικό.
9
Με τα ρούχα αιματωμένα
ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
να γυρεύεις εις τα ξένα
άλλα χέρια δυνατά.
10
Μοναχή το δρόμο επήρες,
εξανάλθες μοναχή·
δεν είν’ εύκολες οι θύρες
εάν η χρεία τες κουρταλεί.
11
‘Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,
αλλ’ ανάσαση καμμιά·
άλλος σου έταξε βοήθεια
και σε γέλασε φρικτά.
12
΄Αλλοι, οϊμέ, στη συμφορά σου
οπού εχαίροντο πολύ,
«σύρε νά ‘βρεις τα παιδιά σου,
σύρε», έλεγαν οι σκληροί.
13
Φεύγει οπίσω το ποδάρι
και ολογλήγορο πατεί
ή την πέτρα ή το χορτάρι
που τη δόξα σού ενθυμεί.
14
Ταπεινότατη σου γέρνει
η τρισάθλια κεφαλή,
σαν πτωχού που θυροδέρνει
κι είναι βάρος του η ζωή.
15
Ναι, αλλά τώρα αντιπαλεύει
κάθε τέκνο σου με ορμή,
πού ακατάπαυστα γυρεύει
ή τη νίκη ή τη θανή.
16
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
17
Μόλις είδε την ορμή σου
ο ουρανός που για τσ’ εχθρούς
εις τη γη τη μητρική σου
έτρεφ’ άνθια και καρπούς,
18
εγαλήνεψε· και εχύθει
καταχθόνια μια βοή,
και του Ρήγα σού απεκρίθη
πολεμόκραχτη η φωνή.
19
΄Ολοι οι τόποι σου σ’ εκράξαν
χαιρετώντας σε θερμά,
και τα στόματα εφωνάξαν
όσα αισθάνετο η καρδιά.
20
Εφωνάξανε ως τ’ αστέρια
του Ιονίου και τα νησιά,
κι εσηκώσανε τα χέρια
για να δείξουνε χαρά,
21
μ’ όλον πού ‘ναι αλυσωμένο
το καθένα τεχνικά,
και εις το μέτωπο γραμμένο
έχει: «Ψεύτρα Ελευθεριά».
22
Γκαρδιακά χαροποιήθει
και του Βάσιγκτον η γη,
και τα σίδερα ενθυμήθει
που την έδεναν κι αυτή.
23
Απ’ τον πύργο του φωνάζει,
σα να λέει σε χαιρετώ,
και τη χήτη του τινάζει
το λιοντάρι το Ισπανό.
24
Ελαφιάσθη της Αγγλίας
το θηρίο, και σέρνει ευθύς
κατά τ’ άκρα της Ρουσίας
τα μουγκρίσματα τσ’ οργής.
25
Εις το κίνημα του δείχνει,
πως τα μέλη ειν’ δυνατά·
και στου Αιγαίου το κύμα ρίχνει
μια σπιθόβολη ματιά.
26
Σε ξανοίγει από τα νέφη
και το μάτι του Αετού,
που φτερά και νύχια θρέφει
με τα σπλάχνα του Ιταλού·
27
και σ’ εσέ καταγυρμένος,
γιατί πάντα σε μισεί,
έκρωζ’ έκρωζ’ ο σκασμένος,
να σε βλάψει, αν ημπορεί.
28
΄Αλλο εσύ δεν συλλογιέσαι
πάρεξ που θα πρωτοπάς·
δεν μιλείς και δεν κουνιέσαι
στες βρισιές οπού αγρικάς·
29
σαν το βράχο οπού αφήνει
κάθε ακάθαρτο νερό
εις τα πόδια του να χύνει
ευκολόσβηστον αφρό·
30
οπού αφήνει ανεμοζάλη
και χαλάζι και βροχή
να του δέρνουν τη μεγάλη,
την αιώνιαν κορυφή.
31
Δυστυχιά του, ω, δυστυχιά του,
οποιανού θέλει βρεθεί
στο μαχαίρι σου αποκάτου
και σ’ εκείνο αντισταθεί.
32
Το θηρίο π’ ανανογιέται
πως του λείπουν τα μικρά,
περιορίζεται, πετιέται,
αίμα ανθρώπινο διψά·
33
τρέχει, τρέχει όλα τα δάση,
τα λαγκάδια, τα βουνά,
κι όπου φθάσει, όπου περάσει,
φρίκη, θάνατος, ερμιά·
34
Ερμιά, θάνατος και φρίκη
όπου επέρασες κι εσύ·
ξίφος έξω από τη θήκη
πλέον ανδρείαν σου προξενεί.
35
Ιδού, εμπρός σου ο τοίχος στέκει
της αθλίας Τριπολιτσάς·
τώρα τρόμου αστροπελέκι
να της ρίψεις πιθυμάς.
36
Μεγαλόψυχο το μάτι
δείχνει πάντα οπώς νικεί,
κι ας ειν’ άρματα γεμάτη
και πολέμιαν χλαλοή.
37
Σου προβαίνουνε και τρίζουν
για να ιδείς πως ειν’ πολλά·
δεν ακούς που φοβερίζουν
άνδρες μύριοι και παιδιά;
38
Λίγα μάτια, λίγα στόματα
θα σας μείνουνε ανοιχτά.
για να κλαύσετε τα σώματα
που θε νά ‘βρει η συμφορά!
39
Κατεβαίνουνε, και ανάφτει
του πολέμου αναλαμπή·
το τουφέκι ανάβει, αστράφτει,
λάμπει, κόφτει το σπαθί.
40
Γιατί η μάχη εστάθει ολίγη;
Λίγα τα αίματα γιατί;
Τον εχθρό θωρώ να φύγει
και στο κάστρο ν’ ανεβεί.
41
Μέτρα! Ειν’ άπειροι οι φευγάτοι,
οπού φεύγοντας δειλιούν·
τα λαβώματα στην πλάτη
δέχοντ’, ώστε ν’ ανεβούν.
42
Εκεί μέσα ακαρτερείτε
την αφεύγατη φθορά·
να, σας φθάνει· αποκριθείτε
στης νυκτός τη σκοτεινιά!
43
Αποκρίνονται και η μάχη
έτσι αρχίζει, οπού μακριά
από ράχη εκεί σε ράχη
αντιβούιζε φοβερά.
Είναι γνωστές οι οικολογικές ανησυχίες του Λεονάρντο ντι Κάπριο. O μεγάλος Χολιγουντιανός σταρ ασχολείται εδώ και χρόνια ενεργά, με δωρεές αλλά και προσωπική εμπλοκή, σε δράσεις που στοχεύουν να μετριάσουν την κακομεταχείριση του φυσικού περιβάλλοντος εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας. Η μεγαλύτερη δύναμη, ωστόσο, τέτοιων προσωπικοτήτων βρίσκεται ακριβώς στον φυσικό τους χώρο, με λίγα λόγια στην ίδια τη μεγάλη οθόνη.
Εχοντας προφανώς αυτό κατά νουν, ο Ντι Κάπριο έσπευσε μέσω της προσωπικής του εταιρείας παραγωγής (Appian Way) να κατοχυρώσει τα κινηματογραφικά δικαιώματα ενός βιβλίου που δεν έχει καν ακόμα εκδοθεί, σχετικά με το γνωστό σκάνδαλο της VW.
Ο ηθοποιός έχει ήδη εξασφαλίσει και τη συνεργασία της Paramount για τη δημιουργία της ταινίας, η οποία αναμένεται να εξερευνήσει πώς ο κώδικας «περισσότερα, καλύτερα, γρηγορότερα» (μότο της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας) τροφοδότησε ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα εταιρικής απάτης της Ιστορίας. Αγνωστο παραμένει ακόμα αν ο ίδιος ο Ντι Κάπριο θα πρωταγωνιστήσει στο φιλμ, όπως και το ποιος θα αναλάβει τη σκηνοθεσία και το σενάριο.
Είναι αξιοσημείωτο πάντως πως μια υπόθεση η οποία βρίσκεται ακόμη σε πλήρη εξέλιξη, με πτυχές –και φυσικά κατάληξη– που παραμένουν άγνωστες, φαίνεται να μπαίνει ταχύτατα στη «γραμμή παραγωγής» του Χόλιγουντ.
Οι λόγοι αυτής της αστραπιαίας αντίδρασης, πέραν της ευαισθησίας του Λεονάρντο ντι Κάπριο, σχετίζονται σίγουρα τόσο με τον πολύ ισχυρό αντίκτυπο του σκανδάλου στην αμερικανική κοινωνία όσο και με τη σχετική σεναριακή ένδεια των τελευταίων ετών, η οποία οδηγεί στην άμεση αξιοποίηση κάθε ενδιαφέρουσας πραγματικής ιστορίας.
