Ο David Rosenman είναι φυσικός και βοηθός καθηγητή στο Ρότσεστερ. Εκτός από αυτό, όμως, είναι και πατέρας δυο μικρών παιδιών. Όταν ο David πήγε πρόσφατα μαζί με την 9χρονη κόρη του για πρωινό, δεν περίμενε να του συμβεί αυτή η συναρπαστική και ταυτόχρονα συγκινητική ιστορία, που άγγιξε τις καρδιές πολλών ανθρώπων.
Όταν έφτασαν στο εστιατόριο ο David σχεδίαζε να διαβάσει την εφημερίδα του και η κόρη του θα ασχολούνταν με το πλέξιμο. Προτού, όμως, αρχίσουν να ασχολούνται ο καθένας με τα δικά του ενδιαφέροντα, η κόρη του του είπε, αν μπορούν απλά “περάσουν λίγο χρόνο μαζί”. Ο David έλαβε σοβαρά το αίτημα της κόρης του και αφοσιώθηκε σε μια ποιοτική και εποικοδομητική συζήτηση με την κόρη του. Γέλασαν, αντάλλαξαν ιδέες και ανέκδοτα, αλλά το σημαντικότερο από όλα πέρασαν χρόνο μαζί.
Ωστόσο, πριν φύγουν από το εστιατόριο ο David βρήκε ένα μυστηριώδες σημείωμα στο τραπέζι που έτρωγαν. Διάβασε το ανώνυμο αυτό γράμμα και συγκινήθηκε απίστευτα από το περιεχόμενο του γράμματος, που αποφάσισε να το μοιραστεί με τους φίλους του στο Facebook.
Η ανάρτησή του είχε πάνω από 10.000 κοινοποιήσεις και, όταν δείτε το περιεχόμενο θα καταλάβετε ακριβώς τον λόγο…
“Αγαπητοί συνάνθρωποι,
Σήμερα το πρωί, μετά από επιθυμία της 9χρονης κόρης μου, πήγαμε σε μια καφετέρια για πρωινό. Εκείνη είχε φέρει μαζί της τα σύνεργα για το πλέξιμο και εγώ την εφημερίδα μου, το λάπτοπ μου, το στυλό μου και το κινητό μου. Αυτή η έξοδος έμελλε να είναι πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες: ενώ καθόμασταν στο ίδιο τραπέζι ασχολούνταν ο καθένας με τις δικές του δουλειές. Εγώ απαντούσα στα e mails μου και έφτιαχνα το πρόγραμμα της εβδομάδας μου και η κόρη μου ασχολούνταν με το πλέξιμο. Μήπως σας θυμίζει κάτι;
Σήμερα, λοιπόν, μου ζήτησε κάτι παραπάνω: “Μπαμπά μπορείς να μην διαβάσεις την εφημερίδα σήμερα ή να μην απαντήσεις στα e mail σου; Μπορούμε απλά να είμαστε μαζί;” Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να φανώ μελοδραματικός, όμως, αυτή ακριβώς ήταν η ερώτησή της.
Οπότε σήμερα περάσαμε την μέρα μαζί. Μου έδειξε το σχέδιο που έπλεκε και θυμήθηκα την μέρα που γεννήθηκε. Συγκρίναμε τις ιδέες μας για το αν τα τριγύρω ζευγάρια είχαν βγει ραντεβού ή όχι. Μου είπε για τους φίλους της και τα χαμστεράκια τους. Την έβλεπα να τρώει και έλιωνα, καθώς σκεφτόμουν πόσο πολύ την αγαπώ.
Εύχομαι να μην είχε χρειαστεί η τελευταία εμπειρία και η θαρραλέα αντιμετώπιση της κόρης μου, για να της δώσω την προσοχή που είχε ανάγκη.
Πριν φύγουμε πήγα στο ταμείο να παραγγείλω φαγητό σε πακέτο για τον αδερφό της. Όταν γύρισα, βρήκα ένα γράμμα πάνω στην καρέκλα μου. Η κόρη μου μου είπε, ότι μια γυναίκα την ρώτησε πριν φύγει από την καφετέρια αν ήμουν εγώ ο πατέρας της και της είπε, ότι αυτό το γράμμα ήταν για μένα. Κοίταξα τριγύρω, αλλά δεν είναι κανέναν, όποτε άρχισα να διαβάζω το γράμμα.
Αυτό το ανώνυμο μήνυμα μου έδωσε πολύ μεγάλη δύναμη και ελπίζω να κάνει το ίδιο και σε άλλους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.
“Σε παρακαλώ, μην περιμένεις από το παιδί σου ή τους αγαπημένους σου να σε ικετεύσουν, για να τους δείξεις ενδιαφέρον. Μην περιμένεις, ότι ο καθένας θα αφήνει σημειώματα για σένα- τέτοια ομορφιά είναι πολύ σπάνια στον κόσμο. Σε καλώ να μοιραστείς το δώρο αυτής της εμπειρίας μαζί μου: επέλεξε να είσαι παρών σήμερα για κάποιον που αγαπάς, ακόμα και αν είναι για λίγο. Αν το δεις να συμβαίνει κάπου αλλού, άσε και εσύ ένα σημείωμα. Σίγουρα είναι εντυπωσιακή κίνηση!
-David”
