Άρθρο-ανάλυση του καθηγητή
Παναγιώτη Ήφαιστου
Καθηγητής, Διεθνείς Σχέσεις-Στρατηγικές Σπουδές
Πανεπιστήμιο Πειραιώς
Τμήμα Διεθνών-Ευρωπαϊκών Σπουδών
Η συνέντευξη του πρωθυπουργού ήταν ολιστική, αληθής και αληθινή. Σπάνιο κάτι τέτοιο στην σύγχρονη ελληνική πολιτική. Η πιο σημαντική αποκρυστάλλωση αφορά τον μέγα και ιστορικό εκβιασμό. Όταν νομιμοποιημένα και θεμιτά η Ελληνική κυβέρνηση όπως συχνά συνέβη στο παρελθόν προσέφυγε στην λαϊκή ετυμηγορία το «τέρας-τεχνόσφαιρα της Αποκαλύψεως», όπως έχει καταντήσει η τεχνόσφαιρα των Βρυξελλών, εκβιαστικά και για να στριμώξει την Ελλάδα και όσους αντιστέκονται, έκοψε την χρηματοδότηση και οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών.
Να το πούμε με το όνομά του: Κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτοι τεχνοκράτες που συναγελάζονται μέσα στην δίνη της ηγεμονικής διαπάλης και των κερδοσκοπικών-τοκογλυφικών συναλλαγών μεθόδευσαν να κλείσουν οι Ελληνικές τράπεζες για να επηρεάσουν τις εσωτερικές εξελίξεις και το δημοκρατικό δικαίωμα ελεύθερης πολιτικής θέσης των Ελλήνων πολιτών.
Ωμός εκβιασμός που δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο κανένα πολίτη που εμφορείται από φιλοπατρία αλλά και που πιστεύει ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν μπορεί να εξελιχθεί σε ένα σύστημα εκβιαστών που συγκροτούν ηγεμονικοί αντιπρόσωποι, τοκογλύφοι και κερδοσκόποι.
Διανύουμε μια από τις σημαντικότερες ιστορικές στιγμές μετά την Ελληνική επανάσταση. Ολοφάνερα πλέον το διακύβευμα δεν είναι κάποια δισεκατομμύρια ευρώ αλλά η με θυσίες παλινόρθωση της εθνικής μας ανεξαρτησίας.
Την ροκάνισαν ξενοκινούμενοι εγχώριοι πραιτοριανοί ολιγάρχες –ή απλά χρήσιμοι ηλίθιοι– οι οποίοι εθελόδουλα ή με το να κάνουν χονδροειδή λάθη και επί χρόνια δημιούργησαν μιας μη βιώσιμη οικονομική κατάσταση από την οποία εάν δεν υπάρξει διέξοδος αυτή η χώρα και κυρίως η επόμενη γενιά δεν έχει μέλλον. Θα είναι εκποιημένη, υποτελής και έρμαιο.
Ο πολίτης απαιτείται να σκεφτεί ότι τον σώζει μόνο εάν ανεξαρτήτως θυσιών παλινορθωθεί η εθνική ανεξαρτησία.
Αυτό σημαίνει να λειτουργήσει το συλλογικό και ατομικό ένστικτο αυτοσυντήρησης/επιβίωσης και να αντισταθεί σθεναρά κατά του ολοφάνερου μεταμοντέρνου πολέμου. Μεταμοντέρνου πολέμου στον οποίο όπως σε κάθε άλλο της ύστερης εποχής ενώ το δίλημμα είναι άσπρο-μαύρο ο πολίτης βομβαρδίζεται με ηλίθια επιχειρήματα, με εγκληματική προπαγάνδα, με παραπληροφόρηση, με στρεβλώσεις και κυρίως με εκφοβισμό. Φόβος. Φόβος στον οποίο συχνά μερικοί λογικά προσχωρώντας σε ένα καθωσπρέπει ενδοτισμό υποτάσσονται προγραμματικά.
Το είδαμε την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, του εμφυλίου πολέμου και της ξενοκίνητης χούντας. Με πολύ ακριβό τίμημα. Το λάθος αυτή την φορά όμως θα είναι μοιραίο.
Οι κομματικές και «ιδεολογικές ταμπέλες δεν έχουν πλέον καμιά σημασία. Η παρούσα κυβέρνηση έκανε λάθη χειρισμών. Κυρίως δεν πείσμωσε τον Φεβρουάριο πλην το έκανε πέντε μήνες μετά (η ποιοτική διαφορά με τους προηγούμενους όμως είναι γιγαντιαία).
Επίσης, πίστευε ότι υπάρχει ηθική συμπεριφορά εκτός του κράτους κάτι που αντιβαίνει στον κρατοκεντρικό χαρακτήρα της ΕΕ και του ευρύτερου διεθνούς συστήματος. Από καιρό ο Θουκυδίδης και πολλοί άλλοι προσδιόρισαν ορθά την κρατοκεντρική λογική: «Μεταξύ κρατών η μεγαλύτερη γέφυρα είναι το συμφέρον» οι δε σχέσεις μεταξύ κρατών σε ένα διεθνές (και ευρωπαϊκό!) σύστημα που στερείται κοινωνικοπολιτικά νομιμοποιημένης ρυθμιστικής εξουσίας οι σχέσεις είναι σχέσεις ισχύος». Η ηθική που προσδιορίζει τις πολιτικές αποφάσεις προσδιορίζεται εθνοκρατικά εκεί όπου υπάρχει κοινωνία και κοινωνικοπολιτικό σύστημα.
Στην διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης η πρακτική μέχρι τώρα ήταν να λαμβάνεται υπόψη η λαϊκή κυριαρχία των κοινωνιών των κρατών μελών και αυτό συνέβη πολλές φορές στο παρελθόν. Οι αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την λαϊκή κυριαρχία, εξ ου και οι αποφάσεις στην ΕΕ επί δεκαετίες ήταν συναινετικές. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και ο πρωθυπουργός στην συνέντευξή του τα έκανε ακόμη πιο ξεκάθαρα.
Για τους αμφιταλαντευόμενους, επίσης, η συνέντευξη έκανε κάτι τελείως φανερό. Ο Αλέξης Τσίπρας μέσα από την διαπραγμάτευση δεν είναι ο αντιπρόσωπος του ιδεολογικού συνονθυλεύματος που ακούει στο όνομα Σύριζα.
Είναι ένας πολύ χαρισματικός άνθρωπος που μαθαίνει γρήγορα και προσχωρεί τίμια –σπάνιο φαινόμενο στην Ελλάδα τους δύο τελευταίους αιώνες– στο «στρατόπεδο» της φιλοπατρίας. Εάν είχε μορφωθεί στην νεότητά του απορροφώντας πολιτική σκέψη όπως αυτή του Κονδύλη, του Κοντογιώργη και του Ζιάκα η πολιτική του υπόσταση θα ήταν χίλιες φορές πιο υψηλότερη.
Μετά την συνέντευξη ακούγοντας τυχαία μερικές συζητήσεις πείθουν ότι είναι σήμερα ο υψηλότερος σε σύγκριση με τους συνήθεις νάνους της συμφοράς μας οι οποίοι αδίστακτα σπέρνουν φόβου, εκπέμπουν κατάπτυστες σοφιστείες, προκρίνουν την υποδούλωσή μας και δεν ξέρουν την σημασία της εθνικής ανεξαρτησίας για την ελευθερία και την δημοκρατία μιας χώρας.
Πώς να ξέρουν όταν η συνήθης πρακτική επί διακόσια χρόνια για να κάθεται κάποιος στην καρέκλα της εξουσίας ήταν να ασκεί ρόλο εγχώριου πραιτοριανού ξένων συμφερόντων. Όχι μόνο ήλθε η στιγμή αυτό να αλλάξει αλλά θα είναι ίσως και η τελευταία ευκαιρία.
Την ερχόμενη Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 το δίλημμα είναι άσπρο-μαύρο και «απλό»: Το ΟΧΙ δυναμώνει την διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας κάτι που ίσως οδηγήσει σε μια βιώσιμη διέξοδο (ήδη ακούγονται φωνές πολύ υψηλά για το γεγονός ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο).
Μας ενισχύει επίσης να παλέψουμε για την παλινόρθωση της εθνικής μας ανεξαρτησίας γιατί όπως και να έχουν τα πράγματα τους επόμενους μήνες οι δυσκολίες είναι πολλές και οι Έλληνες δεν θα τα βγάλουν πέρα εάν δεν κυριαρχήσει η φιλοπατρία, εάν με ψυχραιμία παραβλέψουμε την προπαγάνδα φόβου και εάν με ορθολογισμό και γενναιότητα στηρίξουμε το κράτος και την πολιτική του κυριαρχία.
Το ΝΑΙ δεν μπορεί παρά να είναι μια εθελόδουλη και ανάξια απόφαση ασύμβατη με τις πολιτικές παραδόσεις της Ελληνικότητας. Θα σκάψουμε τον τάφο μας. Όπως προαναφέραμε προκαλεί αηδία και εμετό η μαζική προπαγάνδα ψεύδους, εκφοβισμού, απειλών και παραπληροφόρησης στη οποία αναμενόμενα εμπλέκονται πολλοί του σάπιου συστήματος της μεταπολίτευσης το οποίο όσο ποτέ άλλοτε κινείται μέσα στις λογικές βρώμικων «ποταμίσιων» νερών.
Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία για το τι συμβαίνει στις Βρυξέλλες γιατί πέταξαν τα προσωπεία με μαζικές παρεμβάσεις τους στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Κάθε αμφιβολία, υπογραμμίζεται, διαλύθηκε.
Το ΟΧΙ πέραν το ότι θα δώσει την δυνατότητα στον πρωθυπουργό να διαπραγματευτεί από «θέση ισχύος» θα πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις που θα αλλάξουν ριζικά το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας για μια νέα αφετηρία και με μεγάλες πιθανότητες ανασύνταξης και ανοδικής πορείας.
Μόνο τυφλοί δεν βλέπουν ότι το πολιτικό σύστημα είναι πολλά μαζί καζάνια που βράζουν και ότι συγκροτούνται νέα σύνορα. Είναι τα σύνορα αυτών που με αποφασιστικότητα και χωρίς φόβο συνάμα κα ετοιμότητα θυσιών και αξιοπρέπεια είναι έτοιμοι να αντισταθούν για την ανεξαρτησία μας και εκείνων που μας σέρνουν στην άβυσσο μιας μη βιώσιμης πολιτικοοικονομικής κατάστασης εν μέσω ενός ασταθούς και ρευστού ευρωπαϊκού και διεθνούς περιβάλλοντος.
Όσο ποτέ η εθνική μας ανεξαρτησία είναι συνώνυμη της συλλογικής επιβίωσής μας, της δημοκρατίας μας και της ελευθερίας μας. Οι παρωχημένοι κομματικοί και ιδεολογικοί στρεβλωτικοί φακοί θα πρέπει να πεταχτούν και να σκεφτούμε μόνο την επιβίωσή μας.
Με το ΝΑΙ εισερχόμαστε στα αχαρτογράφητα νερά της συμφοράς μας. Αυτά που δημιούργησε η σάπια μεταπολίτευση και που υπέβοσκαν για πολλά χρόνια συντηρώντας μια εύθραυστη κατάσταση. Καλλιέργησαν τον εθνομηδενισμό (σε όλο το πολιτικό φάσμα), καλλιέργησαν εθελόδουλες σκέψεις και μαζικά και μεθοδικά παραπληροφόρησαν τους πολίτες για τον χαρακτήρα και τις λειτουργίες της διεθνούς και ευρωπαϊκής πολιτικής.
Ένα ναι που θα φέρει το ναυαγισμένο σύστημα στις καρέκλες εξουσίας υπό τις παρούσες περιστάσεις θα φέρει ρευστότητα, αστάθεια και υπό καθεστώς πλήρους πλέον και έξωθεν υποκινούμενης εξάντλησής μας θα προκαλέσει διαιρέσεις και εμφύλια σύνδρομα. Ας μην παρασυρόμαστε από τις επίπλαστες κομματικές ταμπέλλες στα συχνά επίπλαστα τηλεοπτικά πάνελ φωνασκιών.
Όσοι στοιχειωδώς παροικούν στην Ιερουσαλήμ ή όσοι προσέξουν τι συμβαίνει γύρω μας αντιλαμβάνονται πως στο ευρύτερο πολιτικό πεδίο –και κυρίως στην αξιωματική αντιπολίτευση– κυριαρχεί το απόλυτο χάος. Το ίδιο ισχύει και στην λεγόμενη «αριστερά». Μια συσπείρωση γύρω από αξιώσεις εθνικής ανεξαρτησίας και αυτοσυντήρησης οδηγεί λογικά στην αποκόλληση των υγιών δυνάμεων από τον εθνομηδενισμό.
Η αντίσταση στους ξένους εκβιασμούς και απειλές κάνει φανερή την αλήθεια, λογικά συσπειρώνει τις φιλοπάτριδες δυνάμεις όλου το πολιτικού φάσματος και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να παλέψουμε για την επιβίωσή μας.
Τέλος, τις επόμενες μέρες μέχρι την Κυριακή θα εκδηλωθούν πρωτοφανή φαινόμενα ιδιαίτερης έντασης τα οποία ο πολίτης έχει συμφέρον να αντιμετωπίσει με ψυχραιμία, λογική και ορθολογισμό.
• Όλοι οι τσολάκογλου της ελληνικής ιστορίας θα ωχριούν μπροστά στους σύγχρονους εθελόδουλους των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων που επιδίδονται σε εκστρατεία φόβου και τρόμου. Ο μεταμοντέρνος πόλεμος και τα τσιράκια των δραστών των οικονομικών δολοφόνων είναι εξολοθρευτές κοινωνιών.
• Το τέρας-τεχνόσφαιρα της Αποκαλύψεως των Βρυξελλών –καμιά σχέση με κάποια «Ευρώπη των Πατρίδων» και οι συνέπειες αυτών των εξελίξεων αναπόδραστα θα είναι μεγάλες– θα επιδοθεί σε μια οργανωμένη εκστρατεία τρομοκράτησης των Ελλήνων.
Ήδη με όρους πολιτικού πολιτισμού και διακηρύξεων για το τι είναι η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση η απρόκλητη και προπετής επέμβαση στα εσωτερικά της κυρίαρχης Ελλάδας από υπαλλήλους χωρίς τη παραμικρή!!! πολιτική νομιμοποίηση επαληθεύει την θέση ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά στη Εσπερία, και ιδιαίτερα στη Δυτική Ευρώπη. Μόνο και μόνο για αυτό δικαιολογείται ένα ηχηρό ΟΧΙ. Κανείς δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει στα εσωτερικά ενός κυρίαρχου κράτους μέλους.
• Επειδή αυτό είναι πόρισμα επιστημονικών μελετών των οποίων η δημοσίευση επέρχεται, η Ελλάδα απαιτείται να αντισταθεί συντεταγμένα και με ομοψυχία. ΌΧΙ στους εκβιασμούς για να μην δεχθούμε την υποδούλωσή μας και να κερδίσουμε χρόνο κατά της ολοφάνερης προσπάθειας μόνιμης αναίρεσης της εθνικής μας ανεξαρτησίας.
• Αντίσταση που θα τιμήσει τους προγόνους μας που πάλεψαν και πέθαναν για την Ελευθερία μας. Οι εγχώριες και ξένες δυνάμεις είναι επικοινωνιακά υπέρτερες πλην πάντα λυγίζουν μπροστά στη αντίσταση ενός έθνους.
• Υπομονή, καρτερικές και ψύχραιμες στάσεις στήριξης του εθνοκράτους μας και βεβαιότητα ότι δεν ψηφίζουμε για κάποιο πρόσωπο ή κόμμα αλλά
o α) για την εθνική ανεξαρτησία,
o β) για την προοπτική ριζικής πολιτικής ανασύνταξης του πολιτειακού μας συστήματος και
o γ) για την δημιουργία μιας αφετηρίας δύσκολης μεν (όλες οι εκδοχές είναι πολύ δύσκολες) αλλά με δυνατότητα βιώσιμης διεξόδου.
• Ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός και οι εγχώριοι και ξένοι που εργολαβικά μας εκφοβίαουν πολλοί.
Τέλος, εκτιμώ ότι μέχρι την Κυριακή κάθε ενδιαφερόμενος θα πρέπει να ακούσει ξανά και ξανά κάθε λέξη και απόχρωση θέσεων του Πρωθυπουργού. Σπάνια πολιτικοί μιλούν έτσι. Να καταλάβουν σίγουρα ότι τις τράπεζες τις έκλεισαν ξένοι και όχι η κυβέρνηση. Για να μας εκφοβίσουν και υποτάξουν.
