Το Ναύπλιο ή Ανάπλι είναι πόλη της Πελοποννήσου, πρωτεύουσα του Νομού Αργολίδας και ο κυριότερος λιμένας της ανατολικής Πελοποννήσου.
Κατά την αρχαιότητα, στη θέση του Ναυπλίου υπήρχε η πόλη Ναυπλία. Σύμφωνα με τη μυθολογία οικιστής της ήταν ο Ναύπλιος, γιος του Ποσειδώνα και της Αμυμώνης, ενώ ο πέμπτος επίγονός συμμετείχε στην Αργοναυτική Εκστρατεία.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία στην τοποθεσία της σημερινής πόλης ίδρυσε ο Ναύπλιος τη Ναυπλία, η οποία οχυρώθηκε με κυκλώπεια τείχη.
Πετώντας πάνω από το γραφικό και ιστορικό Ναύπλιο, την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας. Πλάνα από Μπούρτζι, Παλαμήδι, Ακροναυπλία και από την Παλιά Πόλη.
Αυτός είναι ο Μπουμ, γνωστός και ως ‘τα ανήσυχα μάτια’. Τον έφεραν στο καταφύγιο όταν ήταν μόλις τεσσάρων εβδομάδων και αμέσως έκλεψε την καρδιά όλων με τα ανήσυχα μάτια. Εμείς δεν χρειάζεται να ανησυχούμε γιατί ο μικρός γάτος βρήκε σπίτι.
‘Είναι ντροπαλός με τους ανθρώπους αλλά μόλις σε γνωρίσει θέλει αγκαλιές,’ είπε ο νέος ιδιοκτήτης του, στο Love Meow. ‘Του αρέσουν οι πρωινές αγκαλιές και κοιμάται κάτω από τα σκεπάσματα!
Επίσης αγαπά τις άλλες γάτες, ιδιαίτερα τα γατάκια, και έχει βοηθήσει πολλά υιοθετημένα μικρά να μεγαλώσουν. Βοήθησε ακόμη και χτυπημένα γατάκια που χρειάστηκε να τα περιποιηθούν στο κέντρο.
Πολλά άγρια ζώα έχουν χάσει την ζωή τους λόγω των αυτοκινήτων στο δρόμο. Έτσι, κάποιες χώρες προχώρησαν σε πρωτοποριακά έργα για να μπορούν τα ζώα να περνούν με ασφάλεια στην άλλη πλευρά του δρόμου χωρίς να χτυπηθούν.
Οι κατασκευές που έγιναν λέγονται γενικά, περάσματα των άγριων ζώων και περιλαμβάνουν υπόγειες διαβάσεις, γέφυρες και άλλες κατασκευές ανάλογα με τα ζώα.
Δείτε μερικές παρακάτω.
#1 Ολλανδία,Borkeld
Αυτή η φιλική για τα ζώα γέφυρα χτίστηκε από τους αρχιτέκτονες Zwarts και Jansma.
#2 Γέφυρα Nutty Narrows,Ουάσινγκτον
Η γέφυρα ήταν ιδέα του Amos Peter, και είναι ένα δημοφιλές αξιοθέατο στο Longview,στην Ουάσινγκτον εδώ και 40 χρόνια. Το 1983 έγινε επιδιόρθωση.
#3 Η Γέφυρα των καβουριών, Νησί των Χριστουγέννων
Η κατασκευή από αλουμίνιο έγινε για να μπορούν τα κόκκινα καβούρια (Gecarcoidea natalis) να μεταναστεύουν με ασφάλεια.
#4 Εθνικό Πάρκο Banff, Καναδάς
Αυτή η δασική περιοχή έχει τις περισσότερες κατασκευές στον πλανήτη για να διασχίζουν τα ζώα, σύμφωνα με το Parks Canada
#5 H λεωφόρος των μελισσών, Νορβηγία
Είναι η πρώτη κατασκευή που έγινε ποτέ για μέλισσες. Βρίσκεται στο Όσλο και φτιάχτηκε για να προστατεύσει μέλισσες υπό εξαφάνιση και άλλα έντομα απαραίτητα για παραγωγή τροφής.
#6 Διαβάσεις για χελώνες, Ιαπωνία
Η εταιρεία σιδηροδρόμων Δυτικής Ιαπωνίας είχε την ιδέα για αυτές τις διαβάσεις για να σωθούν οι χελώνες που σφήνωναν στις σιδηροδρομικές γραμμές.
#7 Birkenau, Γερμανία
Αυτή η διασταύρωση για ζώα χτίστηκε πάνω από τον αυτοκινητόδρομο Β38 στο Birkenau. Ακόμη και τα αμφίβια έχουν το δικό τους τούνελ…
#8 Τούνελ για βατράχους,Powys, στην Ουαλία
#9 Τούνελ για Σαλαμάνδρες στην Μασαχουσέτη
#10 Πέρασμα για ελέφαντες, Κένυα
Φυσικά κανείς δεν θα ήθελε να συναντήσει έναν μεγάλο άγριο ελέφαντα στο δρόμο του.
Το έργο για αυτόν τον διάδρομο για ελέφαντες άρχισε από το Mount Kenya Trust με την βοήθεια από το καταφύγιο ζώων Lewa Wildlife Conservancy, το Borana Concervancy, την υπηρεσία Kenya Wildlife Service και την Kenya Forest Service.
O διαγωνισμός Next Star στην Ρουμανία είναι ένας talent show με μεγάλη απήχηση στην γειτονική χώρα, όταν πριν μερικά χρόνια η αυλαία έπεσε και όλα τα μέλη της κριτικής επιτροπής άκουσαν τον διαγωνιζόμενο συγκινήθηκαν σε μεγάλο βαθμό.
Όταν το τραγούδι “Je t`aime” ακούστηκε από της Lara Fabian. Αρχικά πίστευαν ότι πίσω από αυτή την φωνή υπάρχει μια γυναίκα αλλά μόλις έπεσε το σεντόνι αποκαλύφθηκε ένα αγόρι με μια πραγματικά εξωπραγματική φωνή.
Χρειάζεται ειδική τύχη για να απαθανατίσετε μια φωτογραφία την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο μέρος και το αποτέλεσμα να είναι ξεκαρδιστικό, εντυπωσιακό ή απίθανο. Δεν χρειάζεται να είστε επαγγελματίας φωτογράφος για να βγάλετε μια τέτοια φωτογραφία. Όλα έχουν να κάνουν με το σωστό timing. Κάποιες φορές οι καλύτερες λήψεις είναι αυτές που βγήκαν κατά λάθος.
Παρακάτω θα δείτε φωτογραφίες γεμάτες δημιουργικότητα, παραξενιά και φυσικά τύχη από περίεργες στιγμές και αστεία αποτελέσματα. Απολαύστε τες.
«Ναι, ο σκύλος μου πάντα είναι έτσι.»
Μια διαφορετική πεταλούδα
Δύναμη από ψηλά!
Ο ακέφαλος καβαλάρης ή..ο άνθρωπος με κεφάλι αλόγου;
Απλά το καθημερινό εξωγήινο κολύμπι.
Όταν οι άνθρωποι μοιάζουν λίγο περισσότερο από το κανονικό, με τα κατοικίδιά τους.
Ένα αναζωογονητικό καπέλο.
Η θέα μέσα από τα μάτια ενός πουλιού.
«Φοράς παπιγιόν με αυτά τα παπούτσια;»
Η δύναμη της συνήθειας.
Αυτό το υδάτινο πάρκο μοιάζει διασκεδαστικό.
Μια κλασσική διαδρομή με τρένο.
Η περίεργη μαϊμού.
Έτσι μοιάζει ο θάνατος κατά πρόσωπο.
Πάντα να φέρνετε στο πάρτι ένα σκυλί που βγάζει φωτιές από το στόμα του.
Αυτό είναι ένα κύμα που σίγουρα δεν θα θέλατε να κάνετε σερφ.
Καθώς όλοι διασκεδάζουν.
Μια ουρά αληθινής αγάπης.
Ανθρακούχα επιστήμη.
Αυτός ο γοργονάνδρας δεν δείχνει καλά.
«Ξέρεις, απλά περπατά στο νερό ως συνήθως.»
Μια γατοκάμπια.
«Πιάσε.»
Η στιγμής της απόλυτης διασκέδασης.
Ίσως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για να χασμουρηθεί.
Για τους περισσότερους ανθρώπους τα γεράματα είναι συνώνυμα με την απώλεια της φυσικής κατάστασης και την αδυναμία, όμως αυτό προφανώς δεν ισχύει για το ζευγάρι της Λουντμίλα Μπελούοβα και του Όλεγκ Προτόποποφ. Και οι δυο τους ήταν δύο φορές ολυμπιονίκες.
Στην ηλικία των 83 και 79 ο Όλεγκ και η Λουντμίλα ξαναβγήκαν στον πάγο για να κάνουν άλλη μία εντυπωσιακή παράσταση. Η ηλικία τους δεν τους στάθηκε εμπόδιο στην παράστασή τους, αντιθέτως μάλιστα την έκανε πιο εντυπωσιακή. Η άνεση με την οποία καταφέρνουν να κάνουν πατινάζ σε αυτήν την ηλικία είναι απλά φαντασμαγορική.
Μέσω της νέας τοξωτής γέφυρα Τ4 διεξάγεται πλέον η κυκλοφορία στο τμήμα Παραδείσια – Τσακώνα του αυτοκινητοδρόμου Α7 Κόρινθος – Τρίπολη – Καλαμάτα.
Η εντυπωσιακή γέφυρα δόθηκε στην κυκλοφορία πριν λίγες μέρες κλείνοντας ουσιαστικά μετά από δεκαετίες τον κατασκευαστικό κύκλο του βασικού κορμού του αυτοκινητοδρόμου, που συνδέει τη Νότια Πελοπόννησο με την Αθήνα.
Η σύμμεικτη τοξωτή γέφυρα μήκους 390 μέτρων, είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό έργο, με την αποπεράτωση του οποίου, ολοκληρώνεται ο αυτοκινητόδρομος Τρίπολης – Καλαμάτας.
Mε τη βοήθεια του drone του eleftheriaonline.gr μπορούμε να δούμε όλη τη γέφυρα από ψηλά.
Σύμφωνα με το ιστορικό του έργου που παρουσιάζει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Υποδομών “το πολύπαθο τμήμα Παραδείσια – Τσακώνα του αυτοκινητοδρόμου Τρίπολης – Καλαμάτας, μήκους 11,5 χλμ, ξεκίνησε να κατασκευάζεται στις αρχές του 1990 από την περιφέρεια Πελοποννήσου και παραδόθηκε τελικά σε κυκλοφορία την άνοιξη του 2000.
Ένα χρόνο μετά την παράδοσή του, εμφανίστηκαν σοβαρές ενδείξεις γεωλογικών ασταθειών οι οποίες δεν αντιμετωπίστηκαν από την Περιφέρεια Πελοποννήσου.
Τρία χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 2003 εκδηλώθηκε η ευρεία κατολίσθηση της Τσακώνας. Τα αίτια της κατολίσθησης αυτής, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στον Ελλαδικό Χώρο μετά την κατολίσθηση στην Περιοχή της Παναγοπούλας στην Αχαΐα, δεν έχουν διερευνηθεί πλήρως, ωστόσο, σχετίζονται σίγουρα και με το τρόπο που κατασκευάστηκε το Έργο την περίοδο 1990 – 2000.
Η έκταση της κατολίσθησης ήταν τέτοια (μετακινήθηκαν περίπου 6.000.000 μ3 εδαφικής μάζας) που παρουσιάστηκαν προβλήματα και στην ΠΕΟ Μεγαλόπολης – Καλαμάτας (Δερβένι κ.λπ.) τα οποία ακόμα μέχρι και σήμερα αντιμετωπίζονται από το υπουργείο.
Όλες οι μελέτες και εργασίες για αποκατάσταση της κατολίσθησης και την ανακατασκευή του αυτοκινητοδρόμου έγιναν με μέριμνα και χρηματοδότηση του υπουργείου Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων με δεδομένη την αφαίρεση των σχετικών αρμοδιοτήτων (από το 2003) από την περιφέρεια Πελοποννήσου. Οι εργασίες αυτές περιλάμβαναν:
● Τέσσερις μεγάλες γέφυρες συνολικού μήκους 1.220 μέτρων και για διέλευση του αυτοκινητοδρόμου από τις περιοχές που εκδηλώθηκαν κατολισθητικά φαινόμενα και συγκεκριμένα:
Εξ αυτών η σημαντικότερη είναι η σύμμεικτη τοξωτή γέφυρα της Τσακώνας (Γέφυρα Τ4) μήκους 400 μέτρων για την γεφύρωση της περιοχής της μεγάλης κατολίσθησης που είναι ένα έργο εξαιρετικής πολυπλοκότητας, τόσο ως προς την θεμελίωση όσο και ως προς την ανωδομή.
● Δύο (2) Τεχνικά με εκσκαφή και επανεπίχωση (Cut & Cover).
– το ένα μήκους 125 μέτρων διπλού κλάδου,
– το άλλο μήκους 300 μέτρων μονού κλάδου.
● Σημαντικό αριθμό ειδικών γεωτεχνικών έργων σταθεροποίησης πρανών με αγκυρώσεις, κατασκευής οπλισμένων επιχωμάτων, πασσαλότοιχων, κ.λπ.
● Ανακατασκευή ή επισκευή σημαντικού αριθμού εγκάρσιων τεχνικών απορροής των ομβρίων του αυτοκινητοδρόμου”.
Η Lego κάνει μια κίνηση κατά της περιθωριοποίησης των ατόμων και ειδικά των παιδιών με αναπηρία (ΑμεΑ) αλλά και μια προσπάθεια ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης τους.
Ως μια κίνηση που θα συμβάλλει στην καταπολέμηση της περιθωριοποίησης των παιδιών με αναπηρία (ΑμεΑ) θεωρείται η απόφαση της γνωστής εταιρίας Lego να κυκλοφορήσει τις πρώτες φιγούρες σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Η φιγούρα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Toy Fair της Νυρεμβέργης στη Γερμανία την Τετάρτη, όπως όμως ανέφερε η εταιρία αναμένεται να είναι διαθέσιμη στο ευρύ κοινό τον Ιούνιο.
«Θέλουμε να επιβεβαιώσουμε ότι θα υπάρχει μια φιγούρα με αναπηρικό αμαξίδιο στη νέα Lego City, η οποία θα είναι διαθέσιμη από τον Ιούνιο αυτής της χρονιάς», σημείωσε ο Emma Owen, εκπρόσωπος της εταιρίας.
«Πολλοί γονείς μας λένε πως είναι σημαντικό να έχουν παιχνίδια με τα οποία μπορούν να ταυτιστούν επειδή βοηθούν την αυτοπεποίθησή τους και το αίσθημα ότι ανήκουν στην κοινωνία», ανέφερε ο Pasca Lane από την φιλανθρωπική οργάνωση Scope.
Ο οικισμός του Πόρου στις Φέρες, ανακηρύχθηκε επίσημα ως «Το χωριό των πελαργών 2016», διάκριση μοναδική σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη, καθώς αποτελεί σημαντικό τόπο για τη διατήρηση και αναπαραγωγή του συγκεκριμένου είδους.
Η Δημοτική Ενότητα Φερών σε συνεργασία με την τοπική κοινωνία, τον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δέλτα Έβρου, την Ελληνική Ομάδα Πελαργών και την ΔΕΔΔΗΕ Αλεξανδρούπολης κατέθεσαν τον περασμένο Σεπτέμβριο, πρόταση στον οργανισμόeuroNATUR να ενταχθεί ο οικισμός στην πρωτοβουλία «Ευρωπαϊκό Χωριό των Πελαργών 2016» η οποία και έγινε δεκτή.
Προϋπόθεση για την επιλογή του οικισμού αποτέλεσε η συνεχόμενη μέχρι τώρα συμβολή του στην προστασία και αναπαραγωγή του είδους, η θέση του κοντά σε μια Προστατευόμενη Περιοχή, το Δέλτα του Έβρου, καθώς και οι ολοκληρωμένες προτάσεις που έχει καταθέσει για μελλοντικές δράσεις προστασίας του είδους και ανάδειξής τους στην τοπική κοινωνία και τους επισκέπτες της περιοχής.
Ο οργανισμός euroNATUR, θα απονείμει στον οικισμό βραβείο για την διάκρισή του στο πλαίσιο φεστιβάλ που θα πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο Μάιο.
Τα περισσότερα παιδιά λατρεύουν τις σοκολάτες. Κάποια παιδιά, όμως, τις απεχθάνονται. Ένα από αυτά είναι και ο Ντρίσα…
Ο Ντρίσα φέρει ακόμη τα σημάδια της περιόδου που πέρασε, δουλεύοντας σε κάποια φυτεία κακάο της Ακτής του Ελεφαντοστού.
Πολυάριθμα σημάδια από χτυπήματα. Ο Ντρίσα ήταν ένας «σκλάβος της σοκολάτας», ένας από τον άγνωστο αριθμό παιδιών της δυτικής Αφρικής που πωλούνται από τις οικογένειές τους ως σκλάβοι στην Ακτή του Ελεφαντοστού, τη μεγαλύτερη παραγωγό χώρα κακάο στον κόσμο.
Τα υποχρεώνουν να εργάζονται χωρίς να τα πληρώνουν, τα χτυπούν όταν αυτά εκδηλώνουν κάποιες αντιρρήσεις τους και τα εγκαταλείπουν, όταν αρρωσταίνουν.
Ο Ντρίσα εργαζόταν 18 ώρες την ημέρα, έτρωγε ελάχιστα και το βράδυ κοιμόταν κλειδωμένος σ΄ ένα μικρό δωμάτιο. Τα χτυπήματα που δεχόταν ήταν αρκετά για να τον «πείσουν» να συνεχίσει. Οι «σκλάβοι της σοκολάτας» που χρησιμοποιούνται στην Ακτή του Ελεφαντοστού προέρχονται, κατά κύριο λόγο, από το Μάλι, το Μπενίν, το Τόγκο και την Κεντροαφρικάνικη Δημοκρατία. Οι πληροφορίες που υπάρχουν, ωστόσο, γι΄ αυτά είναι λιγοστές και συγκεχυμένες.
Η Ακτή Ελεφαντοστού αποτελεί την πρώτη σε παραγωγή κακάο χώρα του κόσμου αφού εξάγει το 40% του συνόλου της παγκόσμιας παραγωγής. Οι χαμηλές τιμές του κακάο οι οποίες συνεπάγονται φθηνά εργατικά χέρια ωθούν τους παραγωγούς στην εκδούλευση μικρών παιδιών ώστε να ανταπεξέλθουν στον εξοντωτικό ανταγωνισμό. Οι ΗΠΑ υπολογίζουν πως περισσότερα από 109.000 παιδιά στην Ακτή Ελεφαντοστού δουλεύουν υπό τις χειρότερες συνθήκες παιδικής εργασίας ενώ περίπου 10.000 εξ αυτών είναι θύματα πορνείας και δουλεμπορίου.
Δεκαοκτώ με τριάντα μήνες μετά το φύτεμα, τα κακαόδεντρα, που μπορεί να ξεπεράσουν και τα επτά μέτρα σε ύψος, αρχίζουν να δίνουν τον πολύτιμο καρπό, καθιστώντας την Γκάνα την δεύτερη σε εξαγωγές στην δυτική Αφρική με πεντακόσιες εξήντα χιλιάδες μετρικούς τόνους παραγωγή (2005) και νούμερο δύο στις κακάο-παραγωγές χώρες στον κόσμο. Μαζί με την Ακτή του Ελεφαντοστού, το Καμερούν και την Νιγηρία καλύπτουν το 70% της παγκόσμιας ζήτησης. Πάνω από δύο εκατομμύρια αγρότες δουλεύουν στην παραγωγή κακάο στην χώρα.
Στην συγκομιδή και στην καλλιέργεια των κακαόδεντρων, όπως και στις υπόλοιπες αφρικάνικες χώρες, η παιδική εργασία είναι πολύ διαδεδομένη. Μικρά παιδιά με τις ματσέτες στα χέρια ξημεροβραδιάζονται κάτω από το καυτό ήλιο, αντιμετωπίζοντας την επίδραση των χημικών φυτοφαρμάκων, τα καθημερινά ατυχήματα και την βαναυσότητα των αφεντικών.
Υπολογίζονται σε πάνω από ογδόντα χιλιάδες τα παιδιά σχολικής ηλικίας, που εργάζονται στις φυτείες κακάο ο μέσος όρος ηλικίας δεν ξεπερνά τα 13,5 χρόνια. Τα περισσότερα είναι από τις φτωχές βόρειες επαρχίες της χώρας αλλά και από τις γειτονικές Μπουργκίνα Φάσο, Μάλι και την περιοχή της νότιας Σαχάρας και δουλεύουν για τριακόσιες χιλιάδες Cedi τον χρόνο που ισοδυναμούν μόνο με τριάντα δολάρια! Τους παρέχεται ένα άθλιο φαγητό και δωρεάν στέγη σε αποθήκες αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως η εκμετάλλευση είναι εξοργιστική.
«Πήγαινα σχολείο», λέει ο Μαρκ Γιάο Κουάμε που μαζί με τον αδελφό του Φαμπρίς, δουλεύουν σε μια απομακρυσμένη φάρμα. «Αλλά ο πατέρας μου δεν είχε άλλον να δουλέψει στη φάρμα, έτσι με πήρε από το σχολείο. Η μητέρα μου είναι μακριά από εδώ, έχω να τη δω 10 χρόνια, από τότε που ήμουν 2 χρονών»
Με τρεις δυτικές πολυεθνικές να ελέγχουν το 83% του παγκόσμιου εμπορίου κακάο, είναι προφανές πως οι φτωχές χώρες παραγωγής της πρώτης ύλης είναι χειροπόδαρα δεμένες στις απαιτήσεις και τους εκβιασμούς των αγοραστών. Η δραματική καθίζηση των τιμών το 1998, που τις έριξε στο μισό, ανάγκασε τους μικρούς παραγωγούς να ψάξουν τρόπους μείωσης του κόστους για να επιβιώσουν. Ο κυριότερος ήταν η επέκταση της παιδικής εργασίας που στην Γκάνα αλλά και στην Ακτή του Ελεφαντοστού ιδιαίτερα, έχει πάρει την μορφή επιδημίας.
Το 2001, σε μια προσπάθεια να αποφύγουν την κυβερνητική παρέμβαση και την κριτική του Τύπου, οι μεγάλες βιομηχανίες του κακάο υπέγραψαν μια εθελοντική σύμβαση (το Πρωτόκολλο της Βιομηχανίας του Κακάο) ώστε να εξαλειφθεί η παιδική εργασία έως το 2005. Όμως, η ημερομηνία πέρασε χωρίς να δοθεί μεγάλη σημασία ή να αλλάξει κάτι. Το όριο εξάλειψης πήρε τελικά παράταση έως τον Ιούλιο του 2008 ώστε μέχρι τότε τουλάχιστον στο 50% των παραγωγών κακάο να μη χρησιμοποιούν παιδιά στα χωράφια τους.
Οι εταιρείες κακάο δημοσιοποίησαν κάποια πιλοτικά προγράμματα χωρίς ωστόσο να έχει αλλάξει κάτι στην τακτική τους αποκόμισης κερδών από την παιδική εργασία. Την ίδια στιγμή στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, η Herseys Company, κλείνει φέτος τα εκατό εφτά χρόνια από την κυκλοφορία του πιο αγαπημένου της προϊόντος.
Ήταν το 1907, που εμφανίστηκαν στα μαγαζιά τα Hersheys Κisses, οι μικρές σοκολατένιες καραμέλες που φέρνουν τεράστια κέρδη στα ταμεία της και έφτασαν πέρυσι τα ογδόντα εκατομμύρια κομμάτια καθημερινές πωλήσεις. Η Hersheys μαζί με της Μars ελέγχουν τα 2/3 από τα 13 δις δολάρια πωλήσεων σοκολάτας στις ΗΠΑ και προμηθεύονται κακάο κυρίως από την Δυτική Αφρική. Μαζί με την Nestle και μερικές ακόμη ευρωπαϊκές πολυεθνικές, πάρα τις δεσμεύσεις και την διεθνή κατακραυγή συνεχίζουν να αγοράζουν πρώτη ύλη που μαζεύεται από παιδικά χέρια, συμμετέχοντας ταυτόχρονα και σε εκστρατείες ενάντια στην παιδική εργασία! .
Οταν πριν από δύο χρόνια ο δανός δημοσιογράφος Μ.Mistrati θέλησε να φάει μια σοκολάτα, πήγε σε ένα σουπερμάρκετ και άρχισε να ψάχνει: «Παρατήρησα ότι από τις επτά διαφορετικές σοκολάτες που είχα στα χέρια μου, μόνον μία ακολουθούσε τις αρχές του fair trade. Αναρωτήθηκα τι να συμβαίνει με τις υπόλοιπες», περιγράφει ο ίδιος. Αυτό ήταν και η αφετηρία ενός επώδυνου χρονικού που με τον R. Romano οδήγησαν σε ένα συγκλονιστικό ντοκυμαντέρ «τη σκοτεινή πλευρά της σοκολάτας» στο οποίο αποκαλύπτεται είναι η πραγματικότητα που χρηματοδοτεί η πανίσχυρη βιομηχανία που γλυκαίνει τις αισθήσεις.
Το ντοκυμαντέρ περιγράφει την καλιέργεια κακάο στην Ακτή Ελεφαντοστού εκεί όπου πρόσφατα ο διεθνώς αμφισβητούμενος πρόεδρος Λόραν Γκμπάγκμπο εθνικοποίησε τις τοπικές αγορές και τις εξαγωγές του κακάο με στόχο την προστασία των εσόδων από φόρους και δασμούς. Εσοδα που μοιράζονται εκτός των άλλων και στη συντήρηση των μισθοφόρων Τα εργατικά χέρια όπου βασίζονται οι καλλιεργητές κακάο στην Ακτή Ελεφαντοστού κρύβουν το πλέον απροκάλυπτο δουλεμπόριο παιδιών 7 έως 14 ετών.
Γι’ αυτά τα παιδιά σοκολάτα σημαίνει αρπαγή από τις οικογένειές τους, σκληρή δουλειά, ξύλο, σεξουαλική κακοποίηση και επικίνδυνες χαντζάρες. Οι Mistrati και Romano ξεκινούν την έρευνα από την Ευρώπη με εκπροσώπους των μεγαλύτερων εταιρειών να δηλώνουν άγνοια για τις «φήμες», όπως τις χαρακτήρισαν.
Το ταξίδι τους στην Αφρική καλείται να επιβεβαιώσει τις… «φήμες». «Είχα πολλές δυσκολίες καθώς έπρεπε να δουλέψω με απόλυτη κάλυψη στην Ακτή Ελεφαντοστού, το Μάλι και την Μπουρκίνα Φάσο. Οι κυβερνήσεις εκεί δεν επιθυμούν δημοσιογράφους που ερευνούν ζητήματα δουλεμπορίου παιδιών» λέει ο Mistrati και επισημαίνει: «Βεβαίως είχα κατά νου και την περίπτωση ένος άλλου συναδέλφου, του Guy-Andre Kieffer, ο οποίος σε ανάλογη έρευνα το 2004 είχε απαχθεί και δεν επέστρεψε ποτέ». Πρώτος σταθμός η φτωχή περιφέρεια του Μάλι.
Ο 50χρονος οδηγός των Δανών κατάγεται από εκεί και βιώνει την πραγματικότητα των «παιδιών του κακάο» καθημερινά. Τα παιδιά μεταφέρονται από διάφορα χωριά στους σταθμούς των λεωφορείων που φεύγουν για τα σύνορα. Για άλλα έχει προηγηθεί συμφωνία του δουλέμπορου με τους γονείς (ένα παιδί μπορεί να πουληθεί ακόμη και 230 ευρώ), για άλλα όμως όχι. Απλώς, τα απάγουν… «Φοβόμουν να δουλέψω χωρίς κρυφή κάμερα. Οι traffickers είναι αδίστακτοι εγκληματίες και κάνουν τα πάντα για το χρήμα. Κατάφερα όμως να ακολουθήσω όλη τη διαδρομή» περιγράφει ο Mistrati.
Σταθμός Sikasso: Ο Idrissa Kante, γενικός γραμματέας του σωματείου οδηγών, περιγράφει πώς οι traffickers μεταφέρουν κάθε φορά 10 με 15 παιδιά. Μόλις το λεωφορείο πλησιάζει στα σύνορα, ανεβαίνουν σε μοτοσικλέτες με τις οποίες μέλη του κυκλώματος ακολουθούν το λεωφορείο. Τα περνάνε από τα σύνορα. Στην άλλη πλευρά, οι ιδιοκτήτες φυτειών τα παραλαμβάνουν. Την ώρα που οι Δανοί βρίσκονται στο Sikasso, ένας άντρας φωνάζει: «Παίρνουν ένα κορίτσι»!
Πλησιάζουν το λεωφορείο, αλλά η «συνοδός» του έχει γίνει καπνός. Η 12χρονη Mariam Marico περιγράφει λίγο μετά: «Μου είπε ότι θα έβγαζα χρήματα». Τα γόνατά της, όμως, είναι ματωμένα. Είναι φανερό ότι το παιδί είχε συρθεί με τη βία. – Φύγε και μην ξαναγυρίσεις εδώ, να τους πεις ότι εδώ δεν υπάρχουν χρήματα, της φωνάζει ένας άντρας που ανήκει σε εθελοντική οργάνωση και λίγο αργότερα τη μεταφέρει πίσω στο χωριό της. Βλέποντάς την, ο οδηγός των δημοσιογράφων ξεσπά σε κλάματα γιατί είναι σίγουρος ότι θα την ξαναδεί να επιστρέφει: «Η καρδιά μου έχει τσακίσει, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο»… Επόμενος σταθμός το χωριό Zegua.
Ο αρχηγός των 500 κατοίκων, Diamoutenne Bakary, περιγράφει τις απαγωγές παιδιών. Ακολουθεί η SAF CACAO, ο μεγαλύτερος εξαγωγέας κακάο με κορυφαίους πελάτες ανά τον κόσμο. Ο γενικός διευθυντής Ali Lakiss δεν ξέρει τίποτα: «Γεννήθηκα στη βιομηχανία του κακάο και δεν έχω συναντήσει ποτέ παιδιά από 10 έως 16 ετών να δουλεύουν στις φυτείες».
Σπεύδει να υπενθυμίσει πως: «Είμαστε ο μεγαλύτερος παραγωγός κακάο παγκοσμίως. Φαντάζεστε τι είδους καταστροφή θα συνέβαινε αν οι άνθρωποι έπαυαν να αγοράζουν κακάο;» Μάλλον ο Lakiss είχε πολλά χρόνια να… επισκεφθεί τις φυτείες. Το ‘καναν αντ’ αυτού οι Δανοί και φυσικά συνάντησαν αρκετά παιδιά την ώρα της δουλειάς. Για τον κυβερνητικό Tohe Adam Malick, το θέμα έχει πάρει υπερβολικές διαστάσεις. Αποδίδει τη μεταφορά παιδιών στην Ακτή Ελεφαντοστού σε τουρισμό: «Πώς είναι να πηγαίνεις στο Παρίσι»!
Και η έρευνα συνεχίζεται σε μία ακόμη φυτεία. Αυτή τη φορά ο οδηγός τους υποδύεται τον παραγωγό.
-Θα χρειαστούμε πολλά παιδιά να δουλέψουν για μας, μπορείς να βοηθήσεις; ρωτά τον ιδιοκτήτη της φυτείας. «Εδώ είναι ο μεγάλος μου αδελφός, πείτε του πόσα θέλετε και θα τα φέρει κατευθείαν σε σας», του απαντά. – Πόσο κοστίζει; «Υπολόγισε 230 ευρώ»… Στη χώρα μας καταναλώνονται κάθε χρόνο 22.000 τόνοι σοκολάτας, με τη μία στις τρεις να είναι εισαγόμενη.
Ομως η αγορά είναι κατακλυσμένη από προϊόντα που το ταξίδι τους έχει ξεκινήσει από την Ακτή Ελεφαντοστού. Η Ελλάδα ανήκει στις χώρες που δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον για το ντοκιμαντέρ.
Αναρωτιέται ο Mistrati σε συνεντευξή του στην Ελευθεροτυπία: «Δεν ενδιαφέρει τους Ελληνες να μάθουν πώς παράγεται η σοκολάτα που τρώνε;».
Ο δημοσιογράφος το άφησε αναπάντητο, όπως κι εκείνος μία από τις ερωτήσεις : – Μετά από τα όσα έζησες, απολαμβάνεις το ίδιο μία σοκολάτα;
Γι’ αυτά τα παιδιά σοκολάτα σημαίνει αρπαγή από τις οικογένειές τους, σκληρή δουλειά, ξύλο, σεξουαλική κακοποίηση και επικίνδυνες χαντζάρες. Οι Mistrati και Romano ξεκινούν την έρευνα από την Ευρώπη με εκπροσώπους των μεγαλύτερων εταιρειών να δηλώνουν άγνοια για τις «φήμες», όπως τις χαρακτήρισαν.
