Το όνομά του στους περισσότερους δεν θυμίζει πολλά. Ο πιο σεμνός Έλληνας τραγουδιστής έχει όμως ερμηνεύσει τραγούδια που τα γνωρίζουμε όλοι..

Κάποιοι λεν ότι ο καλύτερος θάνατος για ένα καλλιτέχνη, είναι να τον βρει πάνω στον κολοφώνα της δόξας του. Όμως, όταν αυτός έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία ένας ερμηνευτής έχει αρχίσει να γίνεται γνωστός κι αγαπητός και ξεκινά το επίπονο ανέβασμα προς την κορυφή, τότε μόνο ένα «γιατί» υπάρχει…

Κάπως έτσι έφυγε άδικα και πρόωρα από τη ζωή ο Διονύσης Θεοδόσης, ίσως ο καλύτερος ερμηνευτής που ανέδειξε το ελληνικό τραγούδι στη δεκαετία του ’80. Ένας τραγουδιστής με ήθος, ευγένεια, αξιοπρέπεια και φωνή που ανέδυε μια μελαγχολία κι «εσωστρέφεια», αλλά και συνάμα τόση τρυφερότητα και ομορφιά. Ώρες-ώρες, σου έδινε την εντύπωση ότι …ντρεπόταν να τραγουδήσει, δείγμα της ποιότητάς του ως ανθρώπου.

Ο Διονύσης Θεοδόσης γεννήθηκε στις 16 Ιουνίου 1958 στο Ηράκλειο της Κρήτης και το τραγούδι υπήρχε στο αίμα του από πολύ μικρό παιδί, καθώς η μητέρα του ήταν τραγουδίστρια. Το 1973, σε ηλικία μόλις 15 ετών, παίρνει το δεύτερο βραβείο μεταξύ 20 υποψηφίων σ’ ένα διαγωνισμό ταλέντων που έγινε στη γενέτειρα πόλη του και λίγο μετά, κερδίζει το πρώτο σ’ ένα «παγκρήτιο» διαγωνισμό.

Αυτές οι επιτυχίες τον κάνουν περιζήτητο στο Ηράκλειο και συμμετέχει σχεδόν σε όλες τις μουσικές εκδηλώσεις που γίνονται εκεί. Το 1974, φτιάχνει ένα γκρουπ αποτελούμενο από συνομήλικους φίλους του, με σχεδόν αποκλειστικό ρεπερτόριο ξένα ροκ τραγούδια της εποχής, αλλά και παλαιότερα. Άλλωστε, αυτό το είδος τραγουδούσε κι εκείνος από το «επίσημο» ξεκίνημά του στο χώρο. Ωστόσο, το «συγκρότημα» διαλύεται έπειτα από μόλις επτά μήνες και ο νεαρός Διονύσης, συνεχίζει να τραγουδά μόνος του.

Τελειώνοντας το Λύκειο, αποφασίζει να σπουδάσει οδοντιατρική και γράφεται στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, αφήνοντας πίσω του τη μουσική και τα όποια σχέδιά του για κάτι πιο «επαγγελματικό» πάνω σ’ αυτήν. Όμως, διακόπτει τις σπουδές του για να υπηρετήσει τη θητεία του κι εν συνεχεία, προσπαθεί να τις συνεχίσει στην Ιταλία, αλλά το βιβλίο της ζωής είχε γράψει διαφορετικά πράγματα για την πορεία του…

Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Σπανός και δισκογραφία

Στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου 1981, λαμβάνει χώρα το 20ό Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο. Εκεί, ο 23χρονος Διονύσης Θεοδοσιάδης (όπως αναφέρεται στο πρόγραμμα της εκδήλωσης) εμφανίζεται για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό, ερμηνεύοντας το τραγούδι «Τα πάντα είσαι εσύ» σε μουσική της Χαρούλας Γρέτου και στίχους του Γιώργου Φραντζεσκάκη. Κατακτά την πέμπτη θέση μεταξύ 20 συμμετοχών και δημιουργεί άριστες εντυπώσεις με την παρουσία και τη φωνή του.

Σημειωτέον ότι εκείνο το Φεστιβάλ ήταν το ένα από τα δύο που δεν παρουσίασε ο Άλκης Στέας από το 1962 (ο ρόλος ανατέθηκε στη Μαρία Αλιφέρη) και ουσιαστικά υπογράφηκε η «ληξιαρχική πράξη θανάτου» του θεσμού, που συνέχισε να υπάρχει και τα επόμενα χρόνια, αλλά «ψυχορραγώντας».

Μαζί με τον Θεοδόση, συμμετείχαν ως ερμηνευτές μεταξύ άλλων η Ελένη Δήμου (νικήτρια με το «Μια αγάπη σαν κι αυτή»), η Αγνή Χατζηκοτάκη (γνωστότερη ως «Αγνή»), η Βάσια Ζήλου, ο Χρήστος Κυριαζής, αλλά και ο Αντύπας (Μασλουμίδης) και ο Γιάννης Βασιλείου…

Λίγο καιρό μετά, ο Διονύσης θα γνωριστεί με τον Γιάννη Σπανό και θ’ ακολουθήσει μια συνεργασία περίπου τριών ετών. Θα συμμετάσχει μαζί με άλλα νέα παιδιά σ’ ένα αξέχαστο πρόγραμμα στο “MICHEL” με τους Σπανό-Χατζηνάσιο (θα κυκλοφορήσει και σε διπλό δίσκο το 1984 με τίτλο «Μουσική πρόκληση»), ενώ θα ξεκινήσει και η παρουσία του στη δισκογραφία.

Αρχικά, θα λάβει μέρος στο άλμπουμ «Έξοδος κινδύνου» που ετοιμάζει ο Σπανός, με βασική ερμηνεύτρια την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και στίχους κυρίως της Λίνας Νικολακοπούλου και θα κάνει αίσθηση με τον «Έρωτα της Κυριακής», που ακούστηκε πολύ. Λίγο καιρό μετά, θα ερμηνεύσει σε ποίηση Κωστή Παλαμά και μουσική Μιχάλη Τερζή το υπέροχο «Το σπίτι που γεννήθηκα» και το «Ρωμαίικο ΙΙ» στο δίσκο «Όλη τη μουσική μεσ’ στην αγάπη βάλε», με βασικούς ερμηνευτές το Γιώργο Νταλάρα και τη Δήμητρα Γαλάνη.

Σπουδαίων συνεργασιών συνέχεια…

Τα επόμενα χρόνια της δεκαετίας του ’80, θα τον βρουν κυρίως στο πλάι του Γιώργου Νταλάρα στις «ζωντανές» εμφανίσεις του σε όλα τα μέρη του κόσμου. Οι δυο τους θ’ αναπτύξουν μια βαθιά φιλία που θα μείνει δυνατή ως το πρόωρο τέλος του Θεοδόση, ενώ θα συνεργαστούν δισκογραφικά στα περίφημα “Latin”, όπου ο Διονύσης ξεχωρίζει με τα υπέροχα φωνητικά του.

Στο ενδιάμεσο, την περίοδο 1986-87 θα εμφανιστεί στο “TABOO” με τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τη Δήμητρα Γαλάνη και την Τάνια Τσανακλίδου και θα συμμετάσχει στο άλμπουμ «Παιχνίδι για δύο» που γράφει ο συνθέτης για τη Γαλάνη σε στίχους της Νικολακοπούλου. Θα πει μαζί της το «Για σένα εγώ» (μια πιο αργή και σε ρυθμό μπαλάντας βερσιόν του «Σ’ όποιον αρέσουμε» αλλά με διαφορετικό ρεφρέν), ενώ επρόκειτο να ηχογραφήσουνε μαζί και το ομότιτλο κομμάτι αλλά τελικώς αυτό έγινε με τον Γιάννη Πάριο.

Παράλληλα, θα συνεργαστεί και με τον Χρήστο Νικολόπουλο τραγουδώντας το πολύ γνωστό και πανέμορφο «Έτσι σ’ αγάπησα» -με δεύτερη φωνή τη Δήμητρα Γαλάνη- στον εμπορικά χρυσό δίσκο «Τραγούδια για τους φίλους μου», με τον συνθέτη σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη να δίνει 11 νέα τραγούδια σε ισάριθμους μεγάλους ερμηνευτές (Πάριος, Αλεξίου, Διονυσίου, Μητσιάς, Γαλάνη κ.α.) και για πρώτη φορά να ηχογραφεί ένα κομμάτι κι ο ίδιος.

Στο τέλος του 1987, θα έλθει και η συνεργασία με τον αξέχαστο Μάριο Τόκα στον -επίσης εμπορικά χρυσό-  δίσκο «Στη λεωφόρο της αγάπης» σε στίχους του Ανδρέα Νεοφυτίδη, βασισμένους στην ποίηση του Λουί Αραγκόν. Ο Διονύσης θα ξεχωρίσει ερμηνεύοντας το πασίγνωστο και υπέροχο «Κι όλο εγώ περίμενα», αλλά χαρίζοντάς μας και μια μοναδική ερμηνεία στο «Τριαντάφυλλο». Στο άλμπουμ συμμετέχουν επίσης ο Γιάννης Πάριος, η Χάρις Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη…

Ο μοναδικός προσωπικός δίσκος και το τέλος…

Το φθινόπωρο του 1989, έρχεται η στιγμή για την κυκλοφορία του πρώτου -και δυστυχώς τελευταίου- προσωπικού δίσκου του Διονύση Θεοδόση. Συνθέτης ο Θάνος Μικρούτσικος, στιχουργός ο Άλκης Αλκαίος (πλην δύο τραγουδιών) και τίτλος «Όσο κρατάει ένας καφές». Οι ερμηνείες του τραγουδιστή είναι έξοχες και ακούγονται πολύ το ομότιτλο, «Το μπουφάν» και το «Τις νύχτες που κυκλοφορώ», ενώ υπάρχει και το «Μια παλιά φωτογραφία» που θα γίνει πιο γνωστό το 1996, όταν θα το ηχογραφήσει ο Δημήτρης Μητροπάνος στο άλμπουμ «Στου αιώνα την παράγκα».

Ποιος ξεχνά το υπέροχο «Η νύχτα μυρίζει γιασεμί»;

Ο δρόμος για μια σπουδαία καριέρα έχει ανοίξει για τον τραγουδιστή, ο οποίος θα συμμετάσχει στο «ζωντανά» ηχογραφημένο διπλό άλμπουμ «Θεσσαλονίκη 12 και 5» των Χατζηνάσιου-Τόκα από τη μουσική «σύμπραξή» του στη συμπρωτεύουσα, αλλά θα τραγουδήσει και τα «Άδεια θρανία» του Κύπριου συνθέτη Μάριου Μελετίου, στον ομότιτλο δίσκο του δημιουργού το 1990.

Όμως, τότε ακριβώς είναι που η μοίρα θα δείξει το πιο σκληρό της πρόσωπο στον Διονύση. Θα προσβληθεί από την επάρατη νόσο, αλλά θα παλέψει μαζί της γενναία κι αθόρυβα για περίπου τρία χρόνια, χωρίς μάλιστα σχεδόν κανένας να γνωρίζει κάτι για την περιπέτειά του.

Ωστόσο, θα χάσει τη μάχη για τη ζωή μόλις στα 35 χρόνια του, στις 19 Οκτωβρίου 1993 σε νοσοκομείο του Λονδίνου, όπου επανειλημμένως είχε νοσηλευτεί. Λίγο πριν το τέλος του, θα πάρει το σχήμα του μοναχού και μ’ αυτό θα ταφεί στο Άγιον Όρος…

Όπως εύστοχα γράφτηκε μετά το θάνατό του, η ζωή και η καριέρα του διήρκεσαν «Όσο κρατάει ένας καφές» (από τον τίτλο του μοναδικού προσωπικού δίσκου του).

Όμως, μέσα σ’ αυτό το λίγο διάστημα πρόλαβε να κάνει σημαντικά πράγματα και ν’ αφήσει πίσω του ένα σπουδαίο έργο, αντιστρόφως ανάλογης αξίας από τη διάρκεια που είχε. Έτσι, θα υπάρχει για πάντα ανάμεσά μας για να μας θυμίζει ότι κάποτε τα βασικότερα προσόντα για καριέρα στο τραγούδι ήταν η αξιοπρέπεια, το ήθος, η σεμνότητα και μια υπέροχη φωνή…

Πηγή: musiccorner.gr / pancreta

Παρόλο που μπορεί να μην υπάρχει ένα μυστικό για την ευτυχία το οποίο να ταιριάζει σε όλους, ο κορυφαίος Ρώσος ψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας. Michail Litvak έχει να δώσει κάποιες χρήσιμες συμβουλές.

Ο Litvak τράβηξε την παγκόσμια προσοχή με τα εξαιρετικά βιβλία του όπως το «Psychοlοgical Αikidο». Μέσα από αυτά, έφερε στο κοινό μια σειρά διαφορετικών ψυχολογικών αρχών που μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα την ανθρώπινη αλληλεπίδραση καθώς και να αποφύγουμε τις συγκρούσεις για μια πιο ευτυχισμένη ζωή.

Δείτε παρακάτω 20 συμβουλές του Litvak και προσπαθήστε να τις εντάξετε στην καθημερινότητα σας:

1. Αν αισθάνεστε πως έχετε απορριφθεί στην ζωή, ήρθε η ώρα για μια αλλαγή στον τρόπο σκέψης σας. Κανείς δεν απορρίπτει πραγματικά κάποιον άλλον. Αντιθέτως, όλοι προχωρούν μπροστά και αυτοί που νιώθουν πως έχουν απορριφθεί είναι απλώς αυτοί που έχουν μείνει πίσω.
2. Ποια είναι η πραγματική διαφορά μεταξύ της ωριμότητας και της ανωριμότητας; Ένα ανώριμο άτομο «ξέρει» αλλά συχνά δεν μπορεί να «κάνει» ενώ ένα ώριμο άτομο «ξέρει» και πράττει ανάλογα. Αν κάποιος απλώς στέκεται και κρίνει ενώ αποτυγχάνει να εφαρμόσεις τις ίδιες του τις συμβουλές, αυτό είναι σημάδι ανωριμότητας.
3. Αν θέλετε να νικήσετε τον μεγαλύτερο σας εχθρό, δεν χρειάζεται να ψάξετε πολύ. Κοιτάξτε έναν καθρέφτη και προσπαθήστε να είστε καλύτερα από αυτόν που σας κοιτά από τον καθρέφτη. Κάντε το κάθε μέρα.
4. Ενώ συχνά βλέπουμε την κατάθλιψη ως μια εντελώς αρνητική εμπειρία της ζωής μας, παίζει σημαντικό ρόλο. Η κατάθλιψη δόθηκε στον άνθρωπο για να τον αναγκάσει να απομακρυνθεί από τον κόσμο και να σκεφτεί τον εαυτό του. Παρατηρήστε ποιες πτυχές της ζωής σας απαιτούν την προσοχή σας.
5. Μην πέσετε στην παγίδα του κυνηγιού της ευτυχίας, γιατί θα την κυνηγάτε για όλη σας την ζωή. Αντιθέτως, βρείτε την ευτυχία που υπάρχει μέσα σας και θα είστε ευτυχείς ανεξάρτητα από το τι σας φέρει η ζωή.
6. Αντί να επιτρέπετε στις προσβολές των άλλων να σας ρίξουν, επανεστιάστε τον χρόνο και την ενέργεια σας. Προσπαθήστε για να πετύχετε την ευτυχία και όλες οι προσβολές απλώς θα σας προσπεράσουν.
7. Γιατί σας νοιάζουν τόσο πολύ οι σκέψεις και οι απόψεις των άλλων; Αν πιστεύετε πραγματικά ότι είστε καλός άνθρωπος, τι σημασία έχει η γνώμη των άλλων; Επιλέξτε να εστιάσετε στην αγάπη για τον εαυτό σας.
8. Δεν υπάρχει «ανδρικός» ή «γυναικείος» τρόπος σκέψης όταν πρόκειται για την πραγματική λογική. Υπάρχει η ικανότητα του να σκέφτεσαι σωστά και δίκαια ή όχι.
9. Καλύτερα να περάσεις τον χρόνο σου με ένα καλό βιβλίο παρά με έναν άδειο άνθρωπο.
10. Αν κάποιος δεν μπορεί να πει τίποτα καλό ή θετικό για τον εαυτό του αλλά εξακολουθεί να θέλει να πει κάτι, θα αρχίσει να μιλά άσχημα για τους άλλους. Παρατηρήστε ποιοι φέρνουν την αρνητικότητα στην συζήτηση καθώς είναι μια αντανάκλαση των ίδιων, όχι των ατόμων για τα οποία μιλούν.
11. Ενώ είναι ωραίο και άνετο να μιλάς με φίλους, η σπουδαία γνώση και διορατικότητα μπορεί να έρθει επίσης με το να μιλάς στους εχθρούς σου.
12. Η ευτυχία είναι το άμεσο αποτέλεσμα του σωστά οργανωμένου και δομημένου τρόπου ζωής.
13. Αυτή είναι η ζωή σου και δεν χρειάζεσαι άδεια για να την ζήσεις. Αντί να την ζητάς από τους άλλους κάνε ό, τι θες και πιστεύεις πως είναι σωστό. Εν τέλει, κανείς δεν θα σου δώσει την άδεια ούτως ή άλλως.
14. Αν υπάρχει κάποια ισχυρή δύναμη που μπορεί να μας ωθήσει προς τα εμπρός στην ζωή, αυτή είναι η φαντασία μας. Μέσα από αυτή μπορούμε να εκφράσουμε όλες τις ικανότητες μας, να φωτίσουμε τα όνειρα μας, να τα ενισχύσουμε και να τα πραγματοποιήσουμε.
15. Συχνά αναζητούμε κάποιο «σημάδι» για να αλλάξουμε, να τελειώσουμε μια σχέση ή να αλλάξουμε σταδιοδρομία. Ωστόσο, υπάρχει ένα σημάδι που ισχύει πάντα- όταν παρατηρείτε πως δεν μπορείτε να πετύχετε την προσωπική ανάπτυξη με τις τωρινές συνθήκες, ήρθε η ώρα για κάτι καινούργιο.
16. Αν θέλεις να κρατηθείς από κάτι, να κρατηθείς από την επιστήμη και όχι από τον λαιμό αυτού που αγαπάς. Η επιστήμη είναι ο δρόμος του μέλλοντος.
17. Μην μοιράζεστε την αρνητικότητα σας με τον κόσμο ανεξάρτητα με το ποιον μιλάτε. Αντιθέτως, μοιραστείτε μόνο την χαρά και την ευτυχία με τους φίλους και τους εχθρούς και θα ωφεληθείτε. Έτσι θα δημιουργήσετε χαμόγελα στα πρόσωπα των αγαπημένων σας και οι εχθροί σας δεν θα το αντέξουν με τίποτα.
18. Αν κατευθύνετε όλο τον χρόνο και την προσοχή σας στο να αποδείξετε κάτι σε κάποιον, όλη η ύπαρξη σας θα οφείλεται στον σκοπό γι αυτό το άτομο. Αντιθέτως, επιλέξτε να υπάρχετε για τον εαυτό σας και δεν θα χρειάζεται πλέον να αποδεικνύετε τίποτα σε κανέναν.
19. Θα ξέρετε πως έχετε πετύχει την πνευματική ωριμότητα όταν μπορείτε να αγαπάτε και να είστε άνετα με τον εαυτό σας σε καιρούς μοναξιάς. Μην την αντιλαμβάνεστε ως αρνητική εμπειρία- κάνουμε την καλύτερη δουλειά όταν είμαστε μόνοι.
20. Ο δρόμος προς την επιτυχία είναι συχνά ασαφής. Ωστόσο, αν αφιερώσετε χρόνο στο να το αναγνωρίσετε, μπορείτε εύκολα να εντοπίσετε τον δρόμο προς την αποτυχία. Είναι αυτός που σχετίζεται με την επιθυμία να σας συμπαθούν και να σας αποδέχονται όλοι και πάντα.

Μαγεία Τ.

Πηγή: awakengr.com

Η έλλειψη τρυφερότητας, σωματικής επαφής και συναισθηματικής επαφής δεν αφορά μόνο το σώμα, αλλά αγγίζει βαθιά την ψυχή.

Ας δούμε πώς αυτή η απουσία μπορεί να επηρεάσει τη συναισθηματική μας ισορροπία και τη σχέση με τον εαυτό μας — και πώς μπορούμε να τη διαχειριστούμε με κατανόηση και φροντίδα.

1. Η οικειότητα δεν είναι μόνο σωματική

Η οικειότητα δεν έχει να κάνει μόνο με το σeξ. Για πολλές γυναίκες σημαίνει αγκαλιά, τρυφερότητα, επικοινωνία και συναισθηματική σύνδεση.

Ένα απλό βλέμμα, ένα χάδι ή μια γλυκιά κουβέντα μπορεί να δώσουν μεγάλη δύναμη και αίσθηση ασφάλειας.

2. Όταν λείπει η σωματική επαφή

Όταν η σωματική επαφή γίνεται σπάνια, είναι φυσιολογικό να νιώθει κανείς απομακρυσμένος ή να αμφιβάλλει για τον εαυτό του. Δεν είναι αδυναμία — είναι μια φυσική, ανθρώπινη ανάγκη για ζεστασιά και σύνδεση.

3. Η αυτοπεποίθηση δοκιμάζεται

Η έλλειψη τρυφερότητας μπορεί να φέρει σκέψεις όπως «μήπως δεν είμαι πια ελκυστική;». Όμως η αξία μιας γυναίκας δεν εξαρτάται από το αν κάποιος τη θαυμάζει ή τη χαϊδεύει. Η ομορφιά και η δύναμή της πηγάζουν από μέσα της.

4. Κάθε γυναίκα το βιώνει διαφορετικά

Άλλες γυναίκες νιώθουν άνετα χωρίς σeξουαλική επαφή, ενώ άλλες δυσκολεύονται και τους λείπει. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος — μόνο αυτό που ταιριάζει στον καθένα. Το σημαντικό είναι να ακούτε τον εαυτό σας χωρίς ενοχές.

5. Η τρυφερότητα υπάρχει παντού

Μια αγκαλιά μεταξύ φίλων, το χάδι ενός παιδιού ή η απαλή επαφή με ένα κατοικίδιο — όλες αυτές οι απλές χειρονομίες προκαλούν την απελευθέρωση της οξυτοκίνης, της «ορμόνης της σύνδεσης», και συμβάλλουν σημαντικά στη συναισθηματική ισορροπία, ακόμη και έξω από μια ρομαντική σχέση.

6. Μόνη, αλλά όχι μόνη

Η περίοδος χωρίς σωματική επαφή μπορεί να γίνει ευκαιρία να ξαναγνωρίσετε τον εαυτό σας. Να δείτε τι σας κάνει να νιώθετε όμορφα, να φροντίσετε το σώμα και το μυαλό σας — με μασάζ, άσκηση, περιποίηση ή στιγμές χαλάρωσης.

7. Δεν υπάρχει «σωστό μέτρο»

Δεν υπάρχει κανόνας για το πόση επαφή «πρέπει» να έχει κάποιος. Άλλες γυναίκες νιώθουν πλήρεις στη μοναχικότητα, άλλες μέσα από τη σωματική εγγύτητα. Το σημαντικό είναι να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας και να ζείτε με τον δικό σας ρυθμό.

8. Το σώμα αλλάζει, η επιθυμία μένει

Η απουσία επαφής δεν σημαίνει ότι η επιθυμία χάνεται. Μπορεί να αλλάξει μορφή, να ηρεμήσει ή να ξυπνήσει ξανά όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Αρκεί να παραμένετε σε επαφή με τον εσωτερικό σας κόσμο και να μην πιέζεστε από τις προσδοκίες των άλλων.

9. Η επικοινωνία φέρνει λύσεις

Όταν μειώνεται η οικειότητα μέσα σε μια σχέση, μπορεί εύκολα να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Η λύση είναι ο ανοιχτός διάλογος — με ειλικρίνεια, χωρίς θυμό, με διάθεση να ξαναβρεθεί η τρυφερότητα.

10. Τίποτα δεν είναι οριστικό

Ακόμα κι αν έχει περάσει καιρός χωρίς επαφή, η ανάγκη για σύνδεση μπορεί να ξαναγεννηθεί. Η τρυφερότητα, η επιθυμία και η αγάπη μπορούν να επιστρέψουν — αρκεί να δώσετε χρόνο και χώρο στον εαυτό σας.

Συμπέρασμα

Το αν υπάρχει ή όχι σωματική επαφή δεν καθορίζει ποια είστε. Η αξία σας φαίνεται από τη σχέση που έχετε με τον εαυτό σας — και από την ελευθερία να επιλέγετε εσείς πότε, πώς και με ποιον θα ξαναβρείτε τη στοργή, την οικειότητα και τη χαρά της επαφής.

Εάν σας αρέσει να λύνετε παζλ και προκλήσεις και πιστεύετε ότι έχετε αετίσιο μάτι για λεπτομέρεια, τότε είστε στο σωστό μέρος.

Το γιατί πολλοί από εμάς αγαπάμε τα κουίζ, είναι επειδή δεν είναι μόνο διασκεδαστικά αλλά προκαλούν και το μυαλό μας. Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι ακόμη και τα πιο δύσκολα αινίγματα και μυστήρια που πρέπει να αποκαλυφθούν είναι αυτά που «κρύβονται» σε κοινή θέα.

Κάποιοι πιστεύουν ότι μόνο όσοι έχουν IQ 140 μπορούν να εντοπίσουν τις 5 διαφορές μεταξύ των δύο φωτογραφιών που φαίνονται πανομοιότυπες με την πρώτη ματιά.

Λοιπόν, είστε έτοιμοι να βάλετε τη δύναμη του εγκεφάλου σας να δουλέψει;

Ο στόχος σας είναι να εντοπίσετε τις 5 λεπτές διαφορές μεταξύ των δύο εικόνων. Αυτές οι διαφορές μπορεί να είναι μικρές και δύσκολο να εντοπιστούν, γι’ αυτό δώστε ιδιαίτερη προσοχή και μείνετε σε εγρήγορση. Αυτή η πρόκληση έχει σκοπό να δοκιμάσει τις δεξιότητες παρατήρησης, την εστίαση και την ικανότητά σας να επεξεργάζεστε γρήγορα οπτικές πληροφορίες.

.

.

.

Εάν δυσκολεύεστε να κάνετε την εργασία ή την έχετε ήδη κάνει και θέλετε να μάθετε πώς τα κάνατε, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στην απάντηση παρακάτω.

Ο Γιάννης Σμυρναίος γεννήθηκε το 1940 και υπήρξε ένας ηθοποιός που άφησε το αποτύπωμά του μέσα από πλήθος εμφανίσεων στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Μεγάλωσε σε μια εποχή όπου η ελληνική σκηνή γνώριζε μεγάλη άνθηση, και ο ίδιος κατάφερε να ενταχθεί ενεργά σε αυτό το δημιουργικό κύμα, χτίζοντας μια καριέρα διακριτική αλλά σταθερή.

Από την ελληνική ταινία «Ο Αισιόδοξος»

Η επαγγελματική του πορεία ξεκίνησε αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη δραματική τέχνη, όπου έδειξε από νωρίς ότι διαθέτει ταλέντο και συνέπεια.

Δείτε το βίντεο-αφιέρωμα:

Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο έγινε στα τέλη της δεκαετίας του ’60, σε μια παράσταση που του έδωσε την ευκαιρία να δείξει τις δυνατότητές του σε μια απαιτητική κωμωδία. Την ίδια χρονιά έκανε και το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο, ανοίγοντας τον δρόμο για μια μακρόχρονη διαδρομή.

Στη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς θιάσους και συμμετείχε σε έργα κάθε είδους. Έπαιξε σε κωμωδίες, δράματα, αλλά και σε ταινίες της εποχής που έμειναν χαρακτηριστικά παραδείγματα του ελληνικού κινηματογράφου. Αν και οι περισσότεροι ρόλοι του ήταν δεύτεροι, κατόρθωσε να δημιουργήσει μια αναγνωρίσιμη παρουσία και να αποκτήσει σεβασμό μέσα στον καλλιτεχνικό χώρο.

Ο Σμυρναίος ήταν ο τύπος του ηθοποιού που δεν κυνηγούσε τη δημοσιότητα. Προτιμούσε να εργάζεται αθόρυβα, με συνέπεια και επαγγελματισμό, χωρίς να επιδιώκει μια προβολή μεγαλύτερη από το ίδιο το έργο του. Αυτή η στάση τον χαρακτήριζε σε όλη του τη ζωή και αντικατοπτρίζει την ευγένεια και τη σεμνότητα που τον διέκριναν.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ο θάνατός του έγινε γνωστός με καθυστέρηση, γεγονός που συγκίνησε βαθιά όσους γνώριζαν την πορεία του και εκτίμησαν την προσφορά του στην τέχνη.

Η ιστορία του θυμίζει πως υπάρχουν καλλιτέχνες που, χωρίς να προβάλλονται έντονα, αφήνουν πίσω τους ένα ουσιαστικό έργο που αξίζει να θυμόμαστε.

Πέθανε στα τέλη Μαρτίου του 2019, στο σπίτι του στην Κυψέλη. Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή μια εβδομάδα μετά.