Καθημερινά πλασάρουμε επιμελώς και τοποθετούμε αυθαίρετα λέξεις και συναισθήματα. Ονομάζουμε φιλία τη συμπάθεια, αγάπη την οικειότητα. Κι όμως τη μεγαλύτερη κατάχρηση την κάνουμε στον έρωτα.
Βαπτίζουμε έρωτα την κάβλα, τη γοητεία και τον ενθουσιασμό. Σπεύδουμε να δηλώσουμε πως ερωτευτήκαμε στη θέα ενός όμορφου προσώπου, ενός καλοφτιαγμένου σώματος και μίας περιποιημένης εικόνας.
Κανείς δεν ερωτεύεται με τα μάτια, ακόμα κι αυτοί που δεν το ξέρουν. Ούτε με την καρδιά ερωτεύεσαι όσο κι αν το διατυμπανίζουν οι ρομαντικοί. Ο έρωτας γεννιέται στο μυαλό και προέρχεται πάντα από ένα άλλο μυαλό.
Ερωτεύσιμα δεν είναι δύο μάτια, όσο σπάνιο χρώμα ή σχήμα κι αν έχουν. Δεν είναι το μπλε ή το πράσινο που θα τα κάνουν μοναδικά, αλλά το βλέμμα που θα σφηνωθεί στον εγκέφαλο και θα τον κάνει να μετράει αντίστροφα για την επόμενη συνάντηση.
Ύψος, κιλά, προσεγμένο στιλ, ωραίες γωνίες, χαμόγελο διαφήμισης. Όσα τικ κι αν βάλεις στα παραπάνω, δε θα γίνουν ποτέ η αιτία να ξεχωρίσεις έναν άνθρωπο. Ίσως ναι, να βοηθήσουν να τον προσέξεις, βλέπεις, ζούμε στην εποχή της εικόνας, αλλά τίποτα απ’ αυτά δεν μπορούν να σε κρατήσουν.
Ερωτευόμαστε συμπεριφορές, κινήσεις, εκρηκτικούς χαρακτήρες. Τον τρόπο που προφέρουν το όνομά μας, το άρωμα της σάρκας, όχι του ακριβού μπουκαλιού, τα σημάδια του προσώπου, τις ουλές και τις ελιές.
Είμαστε όντα ατελή κι ερωτευόμαστε ατέλειες. Απ’ αυτές ξεχωρίζουμε το όνειρο απ’ την πραγματικότητα. Αυτές μας θυμίζουν πως είμαστε ξύπνιοι, απλώς τυχεροί κι ευτυχισμένοι.
Το άγγιγμα, η αγκαλιά, το χαμόγελο και το φιλί. Τα ορόσημα μιας σχέσης, τα σύμβολα που φέρνουν δύο ανθρώπους πιο κοντά, τι σχέση μπορούν να έχουν με την εικόνα; Ο έρωτας είναι αίσθηση αέρινη και τυφλή, δεν έχει υπόσταση.
Ερωτεύεσαι το φιλί κι όχι τα χείλη· μικρά ή μεγάλα, σημασία έχει να συγχρονίζονται με τα δικά σου. Όμορφο χαμόγελο είναι αυτό που ταυτόχρονα χαμογελούν και τα μάτια κι όχι αυτό με τα ίσια λευκά δόντια.
Οι άνθρωποι ζητούν συναίσθημα. Κάποιο συμβατό δότη συναισθημάτων αναζητούν κι όχι μια καλογυαλισμένη κούκλα για τη βιτρίνα τους. Μια χημεία έντονη να τους δένει που δεν έχει να κάνει με καμία εμφάνιση.
Όσο κι αν σε ενθουσιάζει το εξώφυλλο, ξέρεις πως έχει ημερομηνία λήξης. Όχι απαραίτητα γιατί θα κιτρινίσει ή θα σχιστεί, αλλά γιατί σίγουρα κάποια στιγμή θα βαρεθείς να το κοιτάζεις.
Αν ήμασταν βιβλία οι άνθρωποι, θα ερωτευόμασταν ιστορίες. Αυτή που θα μας κέντριζε το ενδιαφέρον, αυτή που θα κρατούσε ξύπνιους όλη νύχτα για να μη χάσουμε γραμμή.
Ερωτεύσιμος είναι ο τρόπος που μας φέρεται κάποιος. Η αγάπη, η φροντίδα, το ενδιαφέρον του. Είναι εκείνα τα χέρια που θα ετοιμάσουν μια σούπα αν τύχει κι αρρωστήσεις κι εκείνη η αγκαλιά που θα κάνει πάντα χώρο για να στριμώχνεσαι μέσα της.
Ποιον νοιάζει πώς δείχνει ο άλλος κι όχι πώς τον βλέπει εκείνος; Η ομορφιά είναι η πιο υποκειμενική έννοια. Όμορφο είναι ό,τι είναι δικό σου, ό,τι νοιάζεσαι κι ό,τι αγαπάς.
Οι άνθρωποί μας είναι δώρα στη ζωή μας. Ποιος κοιτάει το περιτύλιγμα σε ένα δώρο; Όλοι βιαζόμαστε να το ξεσκίσουμε και να δούμε το περιεχόμενο.
Ερωτεύσιμο είναι το μυαλό, το χαμόγελο, το μυστήριο βλέμμα, οι έξυπνες ατάκες, οι άκομψες κινήσεις, οι απρόβλεπτες αντιδράσεις. Το δάγκωμα στα χείλη, η χροιά της φωνής. Όλες οι μικρές συνήθειες κι όλα τα αδέξια χαρακτηριστικά. Όλα τα άλλα είναι περιτύλιγμα που στο πρώτο άνοιγμα πετιέται στον πιο κοντινό κάδο.
Πωλίνα Πανέρη για το pillowfights.gr
