Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί η Βασίλισσα Ελισάβετ κουβαλά πάντα δημόσια την τσάντα της;
Η Σάλι Μπέντελ Σμιθ, βιογράφος της βασιλικής οικογένειας, λέει ότι η Βασίλισσα έχει πάντα μέσα στην τσάντα της ένα καθρεφτάκι, ένα κραγιόν, μερικές μέντες, ένα στυλό και τα γυαλιά μυωπίας της. Τις Κυριακές παίρνει και μερικά διπλωμένα χαρτονομίσματα για δωρεές στην Εκκλησία.
Ωστόσο, η Βασίλισσα κυρίως χρησιμοποιεί την τσάντα της ως ένα είδος δείκτη: με την βοήθειά της γνωστοποιεί στο προσωπικό πότε θέλει να φύγει από μια εκδήλωση. Για παράδειγμα:
Αν ενώ μιλάει με κάποιον μετατοπίσει την τσάντα της από το ένα χέρι στο άλλο, οι αυλικοί καταλαβαίνουν ότι είναι έτοιμη να τελειώσει αυτή την συζήτηση. Ωστόσο, δεν θα παρατηρήσετε καν αυτή την κίνηση, γιατί είναι πολύ διακριτική. Για παράδειγμα, θα σας πλησιάσει κάποιος και θα σας πει “Κύριε, ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι θα ήθελε να μιλήσει μαζί σας”.
Αν η Βασίλισσα τοποθετήσει την τσάντα της πάνω στο τραπέζι, θέλει η παρούσα εκδήλωση να σταματήσει μέσα στα επόμενα 5 λεπτά.
Βάζοντας την τσάντα της στο πάτωμα, η Αυτού Μεγαλειότης δείχνει ότι δεν βρίσκει καμία ευχαρίστηση στην συζήτηση και θα ήθελε μια κυρία στην αναμονή να την βοηθήσει.
Η δραματική κίνηση, όμως, είναι αν στριφογυρίσει το δαχτυλίδι της. Αυτό σημαίνει, ότι η βασίλισσα πρέπει να “διασωθεί” αμέσως.
Ας ελπίσουμε, ότι αν σταθείτε τυχεροί και μιλήσετε στην Αυτού Μεγαλειότης, δεν θα παρατηρήσετε κανένα από τα παραπάνω σημάδια και θα θεωρήσει την παρέα της ευχάριστη.
– Επιμένει ο υφυπουργός Μεταφορών Ν. Μαυραγάνης για πρόστιμα ανάλογα με το εισόδημα
– Μοντέλο ΗΠΑ με αναλογικά πρόστιμα θέλει το υπουργείο
– Δεν αλλάζουν τα ποσά για τις επικίνδυνες παραβάσεις στο δρόμο
– Θα προβλέπεται ακόμη και αποπληρωμή με… κοινωνική εργασία
Με την Ελλάδα να θρηνεί κάθε χρόνο περίπου 1.500 νεκρούς στους δρόμους κάποιοι φαίνεται ότι παίζουν πολιτικά παιχνίδια θέλοντας να… χαϊδέψουν αυτιά.
Έτσι φαίνεται ότι το πρόβλημα είναι το ύψος το προστίμων και όχι οι ίδιες οι παραβάσεις και έτσι αντί να ενισχυθεί ο έλεγχος και να αποτραπούν οι παραβάτες έρχεται νέο σχέδιο για τις τιμές των προστίμων.
Κάπως έτσι από το υπουργείο Μεταφορών έρχονται πληροφορίες για μείωση των προστίμων του ΚΟΚ ως και κατά 50%.
Ο υφυπουργός Μεταφορών Νίκος Μαυραγάνης μάλιστα επιμένει στην αναλογικότητα των προστίμων. Το .ίδιο μοντέλο φαίνεται, λέγεται, να λειτουργεί στις ΗΠΑ. Ενώ αναφέρεται χαρακτηριστικά πως ένα πρόστιμο των 100 ευρώ έχει άλλη αξία για κάποιον με εισόδημα 10.000 ευρώ το χρόνο και άλλη για κάποιον με εισόδημα 50.000 ευρώ το χρόνο.
Κάπως έτσι η παράβαση θα… κοστολογείται μέσω taxisnet και ανάλογα με το εισόδημα.
Παράλληλα οι παραβάτες θα υποχρεώνονται και σε κοινωνική εργασία για την “αποπληρωμή” του προστίμου έτσι ώστε να αυξηθεί και η κοινωνική συνείδησή τους.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες πάντως για πολύ επικίνδυνες παραβάσεις που οδηγούν σε τροχαία και βάζουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές τα πρόστιμα αναμένεται να μείνουν στα ίδια επίπεδα.
Κάπως έτσι μένει στα 700 ευρώ το πρόστιμο για κόκκινο και stop, στα 350 ευρώ η μη χρήση ζώνης ασφαλείας, στα 100 ευρώ το πρόστιμο για τη χρήση κινητού, αλλά και τα πρόστιμα από 200 ως και 2.000 ευρώ για οδηγούς που έχουν κάνει χρήση αλκοόλ.
Σε συνολικά 38 προβλέπεται να ανέλθουν οι σταθμοί διοδίων κατά μήκος της Εγνατίας Οδού, με βάση τουλάχιστον τα προαπαιτούμενα που έχει θέσει το ΤΑΙΠΕΔ, όπως γνωστοποίησε ο πρόεδρος της ομώνυμης εταιρείας, Απόστολος Αντωνούδης.
Πέρα από τους δέκα σταθμούς, που έχουμε προκηρύξει, το ΤΑΙΠΕΔ έχει θέσει ως προαπαιτούμενο άλλους 20 πλευρικούς σταθμούς διοδίων. Στο σύνολο θα είναι 38.
Σήμερα η χρέωση στην Εγνατία είναι τρία λεπτά το χιλιόμετρο και θα φτάσει στα επτά λεπτά” σημείωσε ο κ.Αντωνούδης μιλώντας στο ραδιόφωνο του ΑΠΕ-ΜΠΕ και πρόσθεσε ότι “η καινούργια απαίτηση του ΤΑΙΠΕΔ είναι για να μην υπάρχουν διαφυγές, δηλαδή να μην μπορεί κάποιος να μπαίνει στον δρόμο, να κάνει κάποια χιλιόμετρα και να βγαίνει δίχως να πληρώσει τίμημα”.
Στο μεταξύ, 24ωρη απεργία πραγματοποιούν σήμερα οι εργαζόμενοι της Εγνατίας Οδού Α.Ε., προκειμένου να μην πραγματοποιηθεί ο διαγωνισμός κατασκευής Σταθμού Διοδίων Θεσσαλονίκης επί της Εγνατίας Οδού, στο ύψος του Ωραιοκάστρου.
Οι εργαζόμενοι είναι αντίθετοι στην παραχώρηση του οδικού άξονα της Εγνατίας Οδού και στην κατασκευή επιπλέον δέκα σταθμών διοδίων.
Ο σύγχρονος κόσμος μας, είναι γεμάτος με χρήσιμες και έξυπνες εφευρέσεις. Κάποιες ωστόσο, μπορεί να μας φανούν παράξενες. Παρακάτω θα δείτε μερικές από αυτές και ίσως δυσκολευτείτε να πιστέψετε πως υπάρχουν στην πραγματικότητα.
Όλοι σχεδόν έχει τύχει να φτερνιστούμε ή να χρειαζόμαστε χαρτί για κάποιο λόγο. Βρέθηκε η λύση γι’ αυτό το πρόβλημα; Τέλεια! Η λύση είναι να μεταφέρει κανείς μια βάση με χαρτί τουαλέτας πάνω στο κεφάλι του. Είναι κάπως άβολο!
Χρειάζεστε μια χαριτωμένη εναλλακτική για το φίμωτρο του σκύλου σας; Αυτή η εφεύρεση, θα αποτρέψει το τετράποδό σας από το να γαβγίσει ενώ μοιάζει ακίνδυνο προς τους άλλους σκύλους. Απλά προσέξτε μήπως υπάρχουν πραγματικές πάπιες εκεί κοντά.
Ποιος δεν θα ήθελε το μωρό να βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού; Κυκλοφορούν παντού και εξερευνούν τον χώρο καθαρίζοντας την ίδια στιγμή. Όλοι κερδίζουν!
Συμφωνούμε πως το να λερωθεί κανείς ενώ τρώει, είναι πρόβλημα. Ωστόσο, σίγουρα δεν περιμένατε να λύσετε το πρόβλημα με ένα φορητό προστατευτικό που κρατά τα μαλλιά μακριά από το πιάτο και τις πιτσιλιές. Είναι σίγουρα κάπως ιδιαίτερο αλλά ίσως κάνει δουλειά.
Είναι αλήθεια πως μερικές φορές, δεν υπάρχει καλύτερη αίσθηση από το να πατάει κανείς στο γρασίδι. Επειδή όμως αυτό μπορεί να μην γίνεται συχνά, κυρίως στις πόλεις, δημιουργήθηκαν οι σαγιονάρες που διαθέτουν το δικό τους γρασίδι.
Ο ύπνος μπορεί να είναι μαγικός, υπέροχος και να σας δώσει ενέργεια για το υπόλοιπο της ημέρας. Με αυτό το μαξιλάρι-στρουθοκάμηλο (ονομάστηκε έτσι γιατί έχετε το κεφάλι καλυμμένο κι όχι το σώμα), μπορείτε να αυξήσετε τον χρόνο που κοιμάστε. Φορώντας το, κανείς δεν θα σας ενοχλήσει.
Αν χρειαστεί να πάτε κάπου στα γρήγορα αλλά δεν έχετε πρόσβαση στα μέσα μεταφοράς, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτό το πατίνι-καροτσάκι μωρού. Όπως είναι αναμενόμενο, η εφεύρεση αυτή, προκάλεσε κάποιες ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια. Διαθέτει ειδικά φρένα για να επιτρέπει να σταματάτε και να στρίβετε με ασφάλεια.
Για τις ημέρες που ο άνεμος είναι δυνατός και οι κανονικές ομπρέλες δεν αρκούν, υπάρχει μια ιαπωνική εφεύρεση. Θα κρατήσει προστατευμένο όλο το σώμα σας και θα αποτρέψει τους ενοχλητικούς ανθρώπους από το να σας προσεγγίσουν.
Ξεχάστε τις ημέρες που περιμένατε να μαλακώσει το βούτυρο ή το τοποθετούσατε στον φούρνο μικροκυμάτων για να αποκτήσει απαλή υφή. Με αυτή την εφεύρεση, μπορείτε να τρίψετε το βούτυρο και να το τοποθετήσετε απευθείας στο ψωμί σας, σε μόλις λίγα λεπτά.
Αυτή η συσκευή, χρησιμοποιεί τη θερμότητα του ζεστού σας ροφήματος για να σιδερώσει τα τσαλακωμένα ρούχα. Είναι βολικό μιας και μπορείτε να το μεταφέρετε άνετα, αλλά το πρόβλημα είναι οι λεκέδες που μπορεί να προκληθούν από τον καφέ!
Το να περνά κανείς ατελείωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση και τον υπολογιστή, μπορεί να είναι αρκετά κακό για τα μάτια. Προκαλείται ξηρότητα, φαγούρα και πονοκέφαλος. Σας ακούγονται οικεία; Δυστυχώς, δεν έχουν όλοι την ικανότητα να κάνουν διαλείμματα και να απομακρυνθούν από τις οθόνες, κυρίως οι εργαζόμενοι.
Έτσι, αποφασίσαμε να σας δείξουμε μια λίστα με απλές ασκήσεις για τα μάτια, τις οποίες μπορείτε να κάνετε σε 15 λεπτά. Προσπαθήστε να τις καθιερώσετε στη ρουτίνα σας και θα παρατηρήσετε τη διαφορά.
#1 Ατενίστε το σκοτάδι
Βάλτε τους αγκώνες στο τραπέζι, κλείστε τα μάτια και σκεπάστε τα με τις παλάμες σας. Χαλαρώστε για λίγα λεπτά κοιτώντας το σκοτάδι. Παραμείνετε σε αυτή τη θέση για μερικά λεπτά.
#2 Διαμπερείς κινήσεις ματιών
Σταθείτε ή καθίστε σε όρθια στάση και κοιτάξτε ευθεία. Χωρίς να κουνήσετε το κεφάλι, κοιτάξτε προς τα αριστερά. Εστιάστε σε αυτό που βλέπετε. Στη συνέχεια, κοιτάξτε προς τα δεξιά και επικεντρωθείτε πάλι σε αυτό που βλέπετε. Μετακινήστε τα μάτια σας από την μία πλευρά στην άλλη 5 φορές. Επαναλάβετε τη διαδικασία 3 φορές.
#3 Κινήσεις ματιών πάνω και κάτω
Καθίστε ευθεία και κοιτάξτε μπροστά. Έπειτα, κοιτάξτε προς τα πάνω και επικεντρωθείτε σε αυτό που βλέπετε. Κοιτάξτε κάτω χωρίς φόβο για τις εκφράσεις του προσώπου σας. Κοιτάξτε προς τα επάνω και προς τα κάτω, 5 φορές. Επαναλάβετε την άσκηση ακόμη 3 φορές.
#4 Μετακινήστε τα μάτια διαγώνια
Κοιτάξτε ευθεία μπροστά. Κοιτάξτε προς τα κάτω και αριστερά. Στη συνέχεια, μετακινήστε τα μάτια σας διαγώνια και κοιτάξτε προς τα πάνω και δεξιά. Επικεντρωθείτε σε αυτό που βλέπετε. Επαναλάβετε την άσκηση 5 φορές. Κοιτάξτε ευθεία και ξανά προς την άλλη κατεύθυνση. Επαναλάβετε την άσκηση 3 φορές.
#5 Κυκλικές κινήσεις ματιών
Καθίστε ευθεία και χαλαρώστε. Κοιτάξτε προς τα αριστερά και σιγά-σιγά κυλήστε τα μάτια σας σε κύκλο και δεξιόστροφα. Κάντε τον κύκλο 5 φορές προς τα δεξιά και στη συνέχεια, 5 φορές προς τα αριστερά. Επαναλάβετε όλη την άσκηση 3 φορές.
#6 Εστιάστε κοντά και μακριά
Εστιάστε τα μάτια σας σε ένα μολύβι ή οποιοδήποτε άλλο κοντινό αντικείμενο. Θα πρέπει να βρίσκεται 20-30 εκατοστά μακριά από τα μάτια σας. Στη συνέχεια, εστιάστε σε κάτι μακρινό και προσπαθήστε να το δείτε λεπτομερώς. Έπειτα, κοιτάξτε και πάλι το μολύβι. Εστιάστε 5 φορές στα δύο διαφορετικά αντικείμενα. Επαναλάβετε την άσκηση 5 φορές.
#7 Συγκέντρωση #1
Καθίστε με ίσια πλάτη και κοιτάξτε μπροστά. Το βλέμμα θα πρέπει να είναι στο σημείο ανάμεσα στα φρύδια. Επικεντρωθείτε σε αυτό που βλέπετε για λίγα δευτερόλεπτα. Στη συνέχεια, κοιτάξτε μπροστά και έπειτα, εστιάστε και πάλι το βλέμμα ανάμεσα στα φρύδια σας. Αλλάξτε την εστίαση 5 φορές και επαναλάβετε ολόκληρη την άσκηση 3 φορές.
#8 Συγκέντρωση #2
Καθίστε με ίσια πλάτη και κοιτάξτε ευθεία μπροστά. Εστιάστε το βλέμμα στην άκρη της μύτης για λίγα δευτερόλεπτα. Έπειτα, κοιτάξτε και πάλι μπροστά. Αλλάξτε την εστίαση 5 φορές. Επαναλάβετε την άσκηση 3 φορές.
#9 Μασάζ #1
Κλείστε τα μάτια και πιέστε τα ώστε να είναι εντελώς κλειστά για 2-3 δευτερόλεπτα. Χαλαρώστε τους μύες γύρω από τα μάτια σας και πιέστε τα πάλι. Επαναλάβετε τη διαδικασία 10 φορές.
#10 Μασάζ #2
Κλείστε τα μάτια και κάντε απαλό μασάζ στα βλέφαρα, με κυκλικές κινήσεις. Πιέστε ελαφρώς κι όχι δυνατά. Κάντε 10 κυκλικές κινήσεις, πρώτα δεξιόστροφα και μετά αριστερόστροφα.
Το Fuggerei είναι ένα μεσαιωνικό χωριό, στο Άουγκσμπουργκ της Γερμανίας, το οποίο προσφέρει στέγη σε άπορους από το 1520 και είναι το παλαιότερο συγκρότημα κοινωνικής στέγασης στον κόσμο!
Η μοναδική ιστορία του χωριού ξεκινά το 1516 όταν ο Jakob Fugger ο Νεότερος (ή Jakob Fugger ο Πλούσιος), ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της ιστορίας, που ήταν έμπορος, βιομήχανος και τραπεζίτης, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα μέρος όπου θα μπορούσαν να στεγαστούν οι άποροι πολίτες του Άουγκσμπουργκ.
Έτσι δημιουργήθηκε ένα περίφραχτο «χωριό» με 54 κατοικίες αλλά και δρόμους, πλατεία και μία εκκλησία. Το χωριό ονομάστηκε Fuggerei από το όνομα του εμπνευστή και χρηματοδότη του.
Οι προϋποθέσεις για να μείνει κάποιος στο Fuggerei είναι να διαμένει για τουλάχιστον δύο χρόνια στο Άουγκσμπουργκ, να είναι Καθολικός και να είναι άπορος αλλά χωρίς χρέη. Σήμερα η λίστα αναμονής φτάνει τα τέσσερα χρόνια!
Το Fuggerei επεκτάθηκε με την πάροδο του χρόνου και σήμερα διαθέτει 67 σπίτια με 147 διαμερίσματα. Τα διαμερίσματα είναι αυτόνομα και περιλαμβάνουν κουζίνα, σαλόνι, υπνοδωμάτιο και ένα μικρό εφεδρικό δωμάτιο συνολικής επιφάνειας περίπου 60 τετραγωνικών μέτρων. Σήμερα φιλοξενούνται περίπου 150 άτομα.
Η λειτουργία του χωριού χρηματοδοτήθηκε από ένα ίδρυμα της οικογένειας Fugger που ιδρύθηκε για το σκοπό αυτό με αρχικό κεφάλαιο 10.000 χρυσά φιορίνια. Το ίδρυμα που διαχειρίζεται από τους απογόνους της οικογένειας εξακολουθεί να στηρίζει το χωριό ενώ άλλα έσοδα προέρχονται από δραστηριότητες υλοτομίας αλλά και τον τουρισμό.
Το χωριό αποτελεί τουριστικό προορισμό, συγκεντρώνοντας πολλούς επισκέπτες που θέλουν να γνωρίσουν από κοντά την κλειστή ζωή των κατοίκων.
Οι πύλες ανοίγουν καθημερινά στις 8 το πρωί και κλείνουν στις 10 το βράδυ. Τα τελευταία χρόνια έχει επιβληθεί είσοδος 4€ (περίπου 5 φορές το ετήσιο ενοίκιο) για τους τουρίστες.
Στο Fuggerei έζησε από το 1681 έως το 1694 ο προπάππους του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, του διάσημου συνθέτη κλασσικής μουσικής!
ΕΓΓΟΝΟΣ: Παππού, γιατί προτιμάς να βάζεις κανέλα και όχι κύμινο στα σουτζουκάκια;
ΠΑΠΠΟΥΣ: Το κύμινο είναι κομματάκι δυνατό. Κάνει τους ανθρώπους να κλείνονται στον εαυτό τους.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Και η κανέλα;
ΠΑΠΠΟΥΣ: Η κανέλα τους φέρνει μαζί. Τους κάνει να κοιτάζονται στα μάτια.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Άρα καλά έκανα που έβαλα κρυφά κανέλα στα σουτζουκάκια της μαμάς.
ΠΑΠΠΟΥΣ: Έκανες τέτοιο πράγμα;
ΕΓΓΟΝΟΣ: Ναι. (Εμφανίζεται η γιαγιά)
ΠΑΠΠΟΥΣ: Έμαθες τι έκανε ο εγγονός σου;
ΓΙΑΓΙΑ: Τι έκανε;
ΠΑΠΠΟΥΣ: Έβαλε κανέλα στα σουτζουκάκια της μαμάς του!
ΓΙΑΓΙΑ: Χωρίς να την ρωτήσεις;
ΕΓΓΟΝΟΣ: Έπρεπε να την ρωτήσω; Αφού ο παππούς είπε ότι με την κανέλα γίνονται πιο νόστιμα.
ΓΙΑΓΙΑ: Ναι, αλλά ο μπαμπάς σου τα τρώει μόνο με κύμινο.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Ας μάθει να τα τρώει και με κανέλα. Για πες μου, παππού, τι σχέση έχουν τα άστρα με το φαγητό;
ΠΑΠΠΟΥΣ: Η λέξη γαστρονομία κρύβει μέσα της τη λέξη αστρονομία. Τώρα εγώ θα σε λέω κι εσύ εμ θα σκέφτεσαι, εμ θα με λες. Ταμάμ; Πιπέρι. Είναι καυτό και καίει.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Ήλιος.
ΠΑΠΠΟΥΣ: Ήλιος. Σωστά. Στη μέση είναι ο ήλιος. Και τι βλέπει ο ήλιος;
ΕΓΓΟΝΟΣ: Τα βλέπει όλα.
ΠΑΠΠΟΥΣ: Γι αυτό και το πιπέρι μπαίνει παντού. Σ όλα τα φαγιά. Ύστερα η Αφροδίτη.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Κανέλα.
ΠΑΠΠΟΥΣ: Η Αφροδίτη ήταν η πιο όμορφη γυναίκα. Γι αυτό και η κανέλα είναι και πικρή και γλυκιά. Όπως όλες οι γυναίκες. Μετά είναι η γη. Εδώ που είμαστε. Και τι υπάρχει στη γη;
ΕΓΓΟΝΟΣ: Στη γη υπάρχει η ζωή.
ΠΑΠΠΟΥΣ: Τι χρειάζεται η ζωή;
ΕΓΓΟΝΟΣ: Να τρώμε.
ΠΑΠΠΟΥΣ: Και τι θέλει το φαΐ για να νοστιμέψει;
ΕΓΓΟΝΟΣ: Αλάτι.
ΠΑΠΠΟΥΣ: Και η ζωή μας για να νοστιμέψει θέλει αλάτι.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Όμως το αλάτι δε φαίνεται.
ΠΑΠΠΟΥΣ: Σε μέλλει εσένα αν φαίνεται, όταν το φαΐ σου είναι νόστιμο; Δε σε μέλλει. Εκεί είναι η ουσία. Στο αλάτι. Το φαΐ και η ζωή θέλουν αλάτι.
ΕΓΓΟΝΟΣ: Και τα σουτζουκάκια θέλουν κανέλα.
ΠΑΠΠΟΥΣ: Άκουσε με. Για τα μπαχαρικά έγιναν οι μεγαλύτεροι πόλεμοι στην ιστορία. Και φοβάμαι πως θα δημιουργήσεις άλλον πόλεμο μέσα στην οικογένειά σου.
ΜΠΑΜΠΑΣ: Πάλι κανέλα έβαλες στα σουτζουκάκια;
ΜΑΜΑ: Όχι, βέβαια.
ΜΠΑΜΠΑΣ: Τώρα ή εσένα θα πιστέψω ή τη μύτη μου. Εγώ κανέλα μυρίζω.
ΜΑΜΑ: (μυρίζει) Ήμαρτον, κύριε. Χρυσέ μου άνθρωπε, αφού σε είπα, δεν έβαλα κανέλα.
ΜΠΑΜΠΑΣ: Σουλτάνα, εμένα διες. Σε το είπα τόσες φορές. Στα σουτζουκάκια κανέλα δεν μπαίνει. Ό,τι σε είπε η μαμά σου μόνο αυτό κάνεις.
ΜΑΜΑ: Η μαμά μου ήταν η καλύτερη μαγείρισσα στο Τζιχαγκίρ. Σ όλα τα συσσίτια την περίμεναν πώς και πώς να πάει να μαγειρέψει.
ΜΠΑΜΠΑΣ: Στο κρέας βάζουν κανέλα μόνο άμα μυρίζει. Επειδή στο σπίτι σου παίρνατε κρέας μια φορά το χρόνο και δεν είχατε μπουζιέρα, βάζατε κανέλα.
ΜΑΜΑ: Η πρώτη μπουζιέρα με ηλεκτρικό που ήρθε στην Πόλη εμείς την πήραμε.
ΜΠΑΜΠΑΣ: Καλά
ΜΑΜΑ: Άλλωστε και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος κανέλα έβαζε στο κρέας του.
ΜΠΑΜΠΑΣ: Ο Παλαιολόγος; Τον Κωνσταντίνο τον Παλαιολόγο να μην τον πιάνεις στο στόμα σου. Ταμάμ; Εγώ τελειώσα την Μεγάλη του Γένους Σχολή. Ποτέ δεν μας είπανε ότι ο Παλαιολόγος έτρωγε το κρέας του με κανέλα!
ΓΙΑΓΙΑ: Μη μαλώνετε. Άλλος είναι ο ένοχος. Άλλος έβαλε κανέλα στο φαγητό.
ΜΠΑΜΠΑΣ: Ποιος;
ΓΙΑΓΙΑ: Ο γιος σου.
ΜΑΜΑ: Ήμαρτον, κύριε. Και τι δουλειά έχεις, εσύ, στην κουζίνα;
ΓΙΑΓΙΑ: Αφού του αρέσει να μαγειρεύει.
ΜΠΑΜΠΑΣ: Ο δικός μου ο γιος στην κουζίνα; Συμφορά μου
ΓΙΑΓΙΑ: Γιατί κάνεις έτσι; Κακό είναι;
ΜΑΜΑ: Έτσι εξηγείται. Δε μου λες, εσύ έβαλες προχθές μοσχοκάρυδο στο ιμάμ;
ΕΓΓΟΝΟΣ: Εγώ.
ΜΑΜΑ: Γιατί εγώ ποτέ δε βάζω μοσχοκάρυδο
ΜΠΑΜΠΑΣ: Αλίμονό σου αν ξαναμπείς στην κουζίνα.
ΓΙΑΓΙΑ: Εσύ δεν έλεγες πως είναι το καλύτερο ιμάμ που έφαγες στη ζωή σου;
ΜΠΑΜΠΑΣ: Ναι, αλλά δεν ήξερα ότι το έφτιαξε ο γιος μου.
ΓΙΑΓΙΑ: Αφού το παιδί έχει ταλέντο στη μαγειρική.
ΜΠΑΜΠΑΣ: Ο δικός μου ο γιος δε θα περνάει τον καιρό του στην κουζίνα. Πάει και τελείωσε. Θα παίζει πόλεμο με τα άλλα αγόρια της ηλικίας του. Ταμάμ; Εμφανίζεται ο κύριος Ηλίας
ΗΛΙΑΣ: Ήρθα να σας αποχαιρετίσω. Με διώχνουν οι Τούρκοι. Πρέπει να φύγω για την Ελλάδα
ΜΠΑΜΠΑΣ: Σε διώχνουν; Γιατί; Τι έκανες;
ΗΛΙΑΣ: Φτάνει που είμαι Ρωμιός
ΠΑΠΠΟΥΣ: Μα χωρίς κανένα λόγο μπορούν να σε διώξουν;
ΗΛΙΑΣ: Τα πράγματα είναι πλέον πολύ δύσκολα. Δε θέλω να σας φοβίσω μα αργά ή γρήγορα θα έρθει και η σειρά σας
ΓΙΑΓΙΑ: Να προσέχεις στο τελωνείο.
ΗΛΙΑΣ: Γιατί;
ΓΙΑΓΙΑ: Τον Λάκη της Βασούλας τον είχαν οι Τούρκοι τρεις ώρες στο τελωνείο για να τον ανακρίνουνε.
ΗΛΙΑΣ: Είχε κάνει τίποτε;
ΓΙΑΓΙΑ: Είχε κρύψει στις βαλίτσες του 12 κιλά παστουρμά! Πού να βρει ο άνθρωπος στην Ελλάδα παστουρμά σαν τον πολίτικο! ΜΑΜΑ: Μαμά, σταμάτα! Δεν είναι ώρα για αστεία. Εδώ μας διώχνουν απ το σπίτι μας! Το καταλαβαίνεις;
ΓΙΑΓΙΑ: Μα αφού δεν ξέρουν από καλό παστουρμά στην Ελλάδα. Κακό είναι;
ΗΛΙΑΣ: Πούλησα το μαγαζί μου όσο όσο και φεύγω Η Πόλη δε μας σηκώνει πια. Κινδυνεύουμε
ΠΑΠΠΟΥΣ: Εσείς να φύγετε. Εγώ δεν πρόκειται να πάω πουθενά. Εδώ θα κλείσω τα μάτια μου. Την Πόλη δεν την αποχωρίζομαι.
ΓΙΑΓΙΑ: Και θα αφήσεις τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου να φύγουν μόνοι τους;
ΠΑΠΠΟΥΣ: Εμένα μ αρέσουν οι σάλτσες στα φαγητά, όχι στα λόγια. Δεν πρόκειται να ξαναμιλήσω. Είπα θα μείνω εδώ και θα μείνω ό,τι κι αν γίνει.
ΗΛΙΑΣ: Το σκέφτηκες καλά; Είσαι σίγουρος.
ΜΠΑΜΠΑΣ: Νομίζω πως είναι επικίνδυνο να μείνεις, αλλά αφού αυτό αποφάσισες
ΓΙΑΓΙΑ: Αγύριστο κεφάλι ήταν πάντα.
ΠΑΠΠΟΥΣ: Κι εκεί που θα πάτε να μην ξεχνάτε την πολίτικη κουζίνα. Είναι ο μόνος τρόπος να θυμάστε την Πόλη. Και να εξηγείτε πάντα σ όλους πως η πολίτικη κουζίνα είναι φτιαγμένη από ανθρώπους που άφησαν το φαΐ τους στη μέση. Άφησαν το σπίτι τους, τις δουλειές τους, τους δικούς τους ανθρώπους και πήγαν κάπου αλλού
«Ερχονται τα παιδιά να σε αγκαλιάσουν και θες να τα πάρεις όλα και να φύγεις», λένε ο Γιάννης και η Στέλλα για τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που βίωσαν στον ξενώνα των Παιδικών Χωριών SOS όπου τελικά τους «κέρδισε» η Μαρία δήλωσαν οι ανάδοχοι γονείς της στην εφημερίδα Έθνος.
Πολίτες του κόσμου και οι δύο, τα 15 χρόνια κοινής πορείας τους ταξίδευαν σε όλο τον κόσμο και με μία φωτογραφική μηχανή απεικόνιζαν στιγμιότυπα της ζωής. Σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, την Ευρώπη, την Κίνα, το Περού.
Επιτυχημένοι επαγγελματίες, αμφότεροι χημικοί, δημιούργησαν το δικό τους εργαστήριο και μία καθημερινότητα όπως επιθυμούσαν. Ωσπου ένα κλικ αποτύπωσε ένα κενό στο κάδρο τους. Και αυτό το κενό τον τελευταίο χρόνο ήρθε να καλύψει η μικρή Μαρία (το όνομα έχει αλλάξει για λόγους προστασίας προσωπικών δεδομένων). Ετσι έσμιξαν οι τρεις τους. Ο Γιάννης και η Στέλλα βρήκαν ένα παιδί, η Μαρία δύο γονείς και έγιναν μια οικογένεια.
Υπήρχε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού της να κάνει παιδί. «Ηταν στη λογική μου. Περνούσαν τα χρόνια και έλεγα “όχι τώρα, όχι ακόμη”. Κάποια στιγμή το αποφάσισα. Δεν είχα σκεφτεί να υιοθετήσω, γιατί ήξερα ότι είναι πολύ δύσκολο στην Ελλάδα. Μετά προσπάθησα, δεν έμεινα έγκυος, έκανα και μία εξωσωματική και είπα “τέλος”. Δεν χρειάζεται όλο αυτό το πράγμα, η διαιώνιση του γονιδίου μου δεν με ενδιέφερε», εξομολογείται η Στέλλα.
«Το μεγαλύτερο σπρώξιμο γι’ αυτήν την απόφαση ήταν της Στέλλας. Από την άλλη, έβλεπα όλους τους φίλους που έκαναν παιδιά νωρίς και τώρα δεν μπορούν να σύρουν τα πόδια τους. Σκέφτηκα ότι έκανα τα ταξίδια μου και αυτό που ήθελα, τώρα που αρχίζω και τα πόδια δεν βαστούν τόσο πολύ μια χαρά είναι ένα παιδάκι, να σε ξανανιώσει. Και οι φίλοι είπαν ότι ξανάνιωσα», λέει χαριτολογώντας ο Γιάννης Τσάκας.
Γολγοθάς
Τη λαχτάρα και την προσμονή για υιοθεσία διαδέχτηκε η έντονη απογοήτευση μόλις πέρασαν το κατώφλι των ιδρυμάτων που φιλοξενούσαν παιδιά προερχόμενα από οικογενειακό περιβάλλον με νομικά προβλήματα.
«Απευθυνθήκαμε στο Κέντρο Βρεφών Μητέρα και η αντιμετώπιση ήταν τελείως βιομηχανοποιημένη. Μαζευτήκαμε 20-30 ζευγάρια, μας μοίρασαν χαρτιά, συμπληρώσαμε ονόματα, είπαν δυο-τρία πράγματα και μας ενημέρωσαν ότι ?θα εξετάσουμε την αίτησή σας σε κάνα χρόνο και μετά θα ‘ρθείτε για συνέντευξη?. Ε, τότε γιατί πήγαμε την πρώτη φορά;», αναρωτήθηκε τότε ο Γιάννης. Ανακάλυψε τις μεγάλες ευθύνες του κράτους, καθώς απουσιάζει η μέριμνα προκειμένου να βρουν οικογενειακή θαλπωρή εγκαταλελειμμένα παιδιά τα οποία έχουν ξεχαστεί και δεν ζουν με τους βιολογικούς γονείς τους.
Το ηθικό τους, ωστόσο, αναπτερώθηκε στον ξενώνα των Παιδικών Χωριών SOS, όπου η εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική και τελικά οι προσδοκίες τους δικαιώθηκαν. «Ενημερωθήκαμε ότι συνήθως απαιτούνται 12 μήνες ώστε να αποκτήσει παιδί ένα ανάδοχο ζευγάρι. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν το πίστεψα», εκμυστηρεύεται ο Γιάννης. «Αλλά διαψεύστηκα. Πήγαμε Σεπτέμβριο και την επόμενη χρονιά γνωρίσαμε τη Μαρία στα, περίπου, δύο χρόνια της», θυμάται.
«Μου φάνηκαν πιο λογικοί και ζεστοί άνθρωποι, το πρόβλημά μας το έκαναν δικό τους», αναφέρει. «Κάναμε αίτηση για αναδοχή και περάσαμε από ατομική συνέντευξη. Μιλάς, νιώθεις πάρα πολύ ανθρώπινα, δεν σου ζητάνε τίποτα. Ακολούθησαν συνεδρίες μαζί με άλλα πέντε ζευγάρια. Ουσιαστικά αυτή η περίοδος υποκαθιστά τους εννέα μήνες της εγκυμοσύνης έτσι ώστε το ζευγάρι να προετοιμαστεί ψυχικά για το πώς θα είναι ένα παιδί όταν έρθει στην οικογένεια. Είχαμε ακόμη και εργασίες στο σπίτι.
Ωστόσο, μας επισήμαναν ότι η πραγματικότητα με τη θεωρία απέχει πολύ», εξηγεί γελώντας η Στέλλα. Στην πρώτη συνάντηση απλώς την παρακολουθούσαν ανάμεσα σε άλλα νήπια υποψήφια προς αναδοχή.
«Πήγαμε ξανά και αυτήν τη φορά προσπαθήσαμε να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον της. Αρχισε να αντιδρά! Αυτά τα παιδιά με κάποιον μαγικό τρόπο καταλαβαίνουν για ποιο έρχεσαι. Τους έχουν πει στον ξενώνα ?ήρθατε εδώ για να πάτε σε ένα σπίτι και σε μία οικογένεια?. Ξέρουν ότι όταν δουν μεγάλους είναι οι πιθανοί μπαμπάδες και μαμάδες. Ερχονται όλα να σε αγκαλιάσουν και τα θες όλα, να τα πάρεις και να φύγεις». Η γραφειοκρατία του αγκυλωμένου κράτους δεν επιτρέπει σε πολλά από αυτά τα παιδιά να βρεθούν στην αγκαλιά μιας οικογένειας που πραγματικά θέλει να είναι δίπλα τους.
Οπως επισημαίνουν η Στέλλα και ο Γιάννης, μια λύση θα ήταν «να οριστεί έδρα δικαστηρίου η οποία θα δικάζει μόνο αυτές τις υποθέσεις ώστε να μη σέρνονται για 4-5 χρόνια και να μεγαλώνουν τόσα παιδιά στα ιδρύματα. Γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις όπου αμετάκλητα το παιδί δεν θα γυρίσει στο σπίτι».
«Ενα παιδί με δύο μαμάδες και δύο μπαμπάδες»
Μόλις βγήκαμε από το ασανσέρ αντικρίσαμε τη μόλις 3,5 ετών Μαρία, η οποία μας καλωσόρισε μαζί με τους ανάδοχους γονείς της φορώντας ένα χειροποίητο στέμμα, δημιούργημα στον παιδικό σταθμό. «Θέλετε να σας πω ένα τραγούδι;», ήταν οι πρώτες κουβέντες της και δίχως να περιμένει απάντηση ξεκίνησε: «Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ?». Ακολούθησε το χριστουγεννιάτικο ποίημα, διάφορα παιδικά τραγούδια και ιστορίες με την αγαπημένη ηρωίδα της, την Πέπα.
Εύστροφη, υπερκινητική, κοινωνική, ο ξανθός άγγελος που μπήκε στη ζωή του Γιάννη και της Στέλλας βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. «Εχω πολλούς φίλους», τονίζει και για του λόγου το αληθές σπεύδει στο δωμάτιό της για να ξεκολλήσει τις φωτογραφίες που έχει στους τοίχους και να μας δείξει τους συμμαθητές της.
Στη συνέχεια είδαμε το άλμπουμ που πήρε μαζί της από τον ξενώνα των Παιδικών Χωριών SOS με εικόνες από τη βρεφική ηλικία της. Ρωτάω τους γονείς πώς ήταν η πρώτη μέρα στο σπίτι με τη Μαρία. «Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ. Περίμενα να δω τι θα κάνει», αναφέρει η Στέλλα με ένα πλατύ χαμόγελο το οποίο είναι μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της. «Επρεπε να αναπτύξει νέους δεσμούς για τρίτη φορά στη ζωή της, αλλά υπάρχει μεγάλη υποστήριξη από τα Χωριά που έχουν και τη γονική επιμέλεια όσο το παιδί είναι σε καθεστώς αναδοχής», εξηγούν η Στέλλα και ο Γιάννης.
Τι προσδοκούν, όμως, για το μέλλον; «Να κάνουμε τη Μαρία πολύ δυνατή, να έχει αυτοπεποίθηση και να γνωρίζει από πού ξεκίνησε, πώς ήρθε σ’ εμάς και ότι ανήκει στην κατηγορία των παιδιών που έχουν δύο μαμάδες και δύο μπαμπάδες. Κάθε άνθρωπος έχει μια ιστορία και πρέπει να τη σεβαστείς».
ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ
Στόχος του Γιάννη και της Στέλλας είναι να κάνουν τη Μαρία να έχει αυτοπεποίθηση, να γνωρίζει από πού ξεκίνησε και ότι ανήκει στην κατηγορία των παιδιών που έχουν δύο μαμάδες και δύο μπαμπάδες. «Κάθε άνθρωπος έχει μια ιστορία και πρέπει να τη σεβαστείς», αναφέρουν στο «Εθνος»
Σύμφωνα με το patrisnewsμπορεί να γεννήθηκε ανήμερα την πρωταπριλιά του 1991 αλλά αυτό που άκουσε από ανθρώπους της Πρόνοιας, όχι μόνο δεν είναι ψέμα, αλλά σκληρή αλήθεια που συνέθλιψε τον 26χρονο παραπληγικό Παναγιώτη Μονόλιθο, κάτοικο Λεχαινών.
«Μου είπαν να πάθω και κάτι άλλο για να αυξηθεί το ποσοστό αναπηρίας και να πάρω το επίδομα», μας λέει με πικρό χαμόγελο ο Παναγιώτης Μονόλιθος
Ο Παναγιώτης, παιδί πολύτεκνης οικογένειας, στην ηλικία των τριών ετών νόσησε με μηνιγγίτιδα και αποτέλεσμα της ασθένειας ήταν ο ακρωτηριασμός του δεξιού του ποδιού από το γόνατο. Από την ηλικία των 6 ετών ελάμβανε προνοιακό επίδομα, μέχρι και το 2012, οπότε το επίδομα κόπηκε «μαχαίρι»…
ΠΟΣΟΣΤΟ 55%
Ο Παναγιώτης από το 2012 άρχισε να κάνει αιτήσεις για να πάρει εκ νέου του επίδομα.Στις 14 Οκτωβρίου 2016 ο Παναγιώτης Μονόλιθος του Άγγελου λαμβάνει από την διεύθυνση αναπηρίας και ιατρικής της εργασίας (ΙΚΑ) γνωστοποίηση αποτελέσματος πιστοποίησης αναπηρίας “Μετά από αξιολόγηση από την Δευτεροβάθμια Υγειονομική Επιτροπή ΚΕ.Π.Α. διαπιστώθηκαν οι παρακάτω παθήσεις κατά βαθμό και βαρύτητα: Ακρωτηριασμός δεξιάς κνήμης στο ύψος του κάτω τριτημόριου αυτής, αστάθεια αριστερού γόνατος ανεπαρκώς ελεγχόμενη. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι το συνολικό ποσοστό αναπηρίας του ανέρχεται σε 55% κατά ιατρική πρόβλεψη, από 1/7/16 έως εφ’ όρου ζωής”!
Ο 26χρονος μας λέει: «Πέρασα δευτεροβάθμια επιτροπή και μου δώσανε ποσοστό αναπηρίας 55% ενώ ήδη έχω μεγάλο πρόβλημα και στο αριστερό πόδι. Και το χειρότερο: το ποσοστό αυτό όπως μου είπανε θα είναι εφ’ όρου ζωής. Με καταδικάσανε δηλαδή από τα 26 μου χρόνια! Μια ζωή χωρίς καμία οικονομική βοήθεια. Πήγα και στην Πρόνοια και εκεί μου είπαν το εξής: «Δεν παθαίνεις και κάτι άλλο για να σου αυξηθεί το ποσοστό αναπηρίας;»! Έμεινα άναυδος! Μου ζητάνε να πάθω και κάτι ακόμη για να πάρω επίδομα…Τι να παραπάνω να πάθω δηλαδή; Δείτε πώς είμαι… ».
Μας κοιτάζει με απορία στα μάτια και χαμογελά πικρά. Χαμηλώνουμε το βλέμμα, για λογαριασμό άλλων.
Το σώμα μας μπορεί να αποκαλύψει πολλά για την προσωπικότητά μας. Πολλά πράγματα τα κάνουμε αυτόματα, χωρίς συνειδητή σκέψη. Τέτοιες ενστικτώδεις κινήσεις μπορούν να ρίξουν φως σε στοιχεία του χαρακτήρα μας, τα εσωτερικά μας συναισθήματα και τους φόβους μας, που συνήθως μένουν μακριά από αδιάκριτα βλέμματα.
Το παρακάτω τεστ θα σας βοηθήσει να μάθετε περισσότερα για τον εαυτό σας και τους άλλους.
