Η αδερφική αγάπη και ο δεσμός που αναπτύσσεται μεταξύ τους, είναι κάτι το ιδιαίτερο.
Ο 13 ετών Άντονι παλεύει με την κατάθλιψη και δεν είναι πάντα εύκολο να είναι χαρούμενος. Η Άναμπελ ή όπως την φωνάζουν, Μπελ, είναι η 5χρονη αδερφή του. Είναι ανέμελη, χαρούμενη και έχει την ικανότητα να κάνει φίλους εύκολα. Παρόλα αυτά, ο καλύτερός της φίλος, είναι ο Άντονι. Ο δυνατός δεσμός τους, πηγάζει από το φως που εκπέμπει η μικρή και βοηθά τον αδερφό της όταν δεν είναι καλά.
Τα δύο αδέρφια, είναι πιο κοντά ηλικιακά από τα άλλα 5 παιδιά της οικογένεια. Ο Άντονι βλέπει ταινίες με τη Μπελ, κάνουν σκέιτμπορντ και την βάζει για ύπνο. Έχουν ένα μικρό τελετουργικό μεταξύ τους: ο Άντονι κάνει πως ρίχνει μαγικό αλάτι στο κεφάλι της για να την προστατέψει από τους εφιάλτες.
Η μητέρα των 7 παιδιών, περιγράφει: «Η έμπνευση για τη φωτογράφηση ήρθε μετά τη γέννηση του 7ου παιδιού μου. Έψαχνα στο ίντερνετ ρούχα πριγκίπισσας (είμαι λάτρης της Ντίσνεϊ και σκέφτηκα να αγοράσω ένα φόρεμα που θα με ωθούσε να χάσω το βάρος της εγκυμοσύνης). Τότε ο Άντονι ανέλαβε να ψάξει και με ρώτησε αν θα αγόραζα ένα κοστούμι πρίγκιπα. Είπε πως ήθελε να ντυθεί και να κάνουν φωτογράφιση με τη Μπελ, μιας και είχαμε γιορτάσει πρόσφατα τα γενέθλιά της.»
«Ως μητέρα και φωτογράφος, διαλέξαμε το κοστούμι του Πρίγκιπα του Παραμυθιού με τα λευκά γάντια και τα μαύρα παπούτσια (τα οποία γυάλισε ο ίδιος ο Άντονι). Έπειτα διάλεξε το φόρεμα της Χιονάτης, ώστε να ταιριάζει με το μπλε και κόκκινο χρώμα στο κοστούμι του.»
«Δεν μπορώ να εξηγήσω τη χαρά στο πρόσωπό της, όταν ο Άντονι ήρθε στην αίθουσα πριν από τη φωτογράφηση ντυμένος πρίγκιπας και της έδωσε ένα ολοκαίνουριο φόρεμα. Της είπα ότι θα βγάζαμε φωτογραφίες για τα γενέθλιά της, τη ντύσαμε και την οδηγήσαμε σε έναν τοπικό κήπο για τη φωτογράφιση.»
«Ήταν ό,τι πιο συγκινητικό έχω βιώσει. Την μετέφερε από το ένα μέρος στο άλλο, ώστε να μην χαλάσει το φόρεμά της και εκείνη τον αγκάλιαζε συνέχεια. Ένιωθε σαν μια πραγματική πριγκίπισσα και η ευτυχία ήταν φανερή στο πρόσωπό της, σε κάθε φωτογραφία.»
«Ο Άντονι διασκέδαζε και γελούσε με το πόσο χαρούμενη ήταν η Μπελ. Αυτό ήταν τα πάντα για εμένα ως μητέρα. Όταν το παιδί σου παλεύει με τον εαυτό του κάθε μέρα, δίνεις τα πάντα για να το δεις να χαμογελά. Η Μπελ του το προκαλεί. Ο αδερφός της, της έκανε ένα απίστευτο δώρο και ως αντάλλαγμα, εκείνη τον έκανε χαρούμενο.»
«Δεν μπορούσα να ολοκληρώσω τις φωτογραφίες, από δάκρυα υπερηφάνειας και ευτυχίας. Ήταν τέλεια για μένα. Είμαι τόσο υπερήφανη για το γιο μου, για τη ζεστή του καρδιά και για το πόσο έχει αφιερωθεί στη μικρή του αδερφή. Με εκπλήσσει και είμαι τόσο περήφανη γι’ αυτόν.»
Ο 13 ετών Άντονι, εξέπληξε την 5χρονη αδερφή του, Μπελ, με μια μαγική φωτογράφιση με θέμα την Ντίσνεϊ.
«Διαλέξαμε το κοστούμι του Πρίγκιπα του Παραμυθιού και ο Άντονι διάλεξε το φόρεμα της Χιονάτης, ώστε να ταιριάζει με το μπλε και κόκκινο χρώμα στο κοστούμι του.»
«Δεν μπορώ να εξηγήσω τη χαρά στο πρόσωπό της, όταν ο Άντονι ήρθε στην αίθουσα πριν από τη φωτογράφηση ντυμένος πρίγκιπας και της έδωσε ένα ολοκαίνουριο φόρεμα.»
Μία ακόμη φωτογραφία έρχεται να προκαλέσει την παρατηρητικότητα μας και να μας δώσει έναν ακόμη λόγο για να φοβόμαστε τα φίδια.
Η συγκεκριμένη φωτογραφία λοιπόν, την οποία δημοσίευσε στο μια ειδικός στα φίδια μας δείχνει πως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όταν περπατάμε στη φύση, και ειδικά σε περιοχές που ζουν επικίνδυνα δηλητηριώδη φίδια.
Ανάμεσα στα φύλλα, κρύβεται ένα δηλητηριώδες φίδι, το οποίο έχει την επιστημονική ονομασία «Αγκιστρόδους οχιά».
Μπορείτε να το εντοπίσετε;
Ευτυχώς η ειδική ερπετολόγος μας έδωσε και την απάντηση:
Θέλετε κάτι πιο μοδάτο από το παγωτό ουράνιο τόξο για να δροσίσει την γλώσσα σας; Τότε, το μαύρο παγωτό είναι αυτό που ψάχνετε!
Κυκλοφορεί από το μαγαζί Little Damage Ice Cream Shop στο Λος Άντζελες στην Καλιφόρνια και έχει κατακλύσει το Instagram. Επίσης, σύμφωνα με μαρτυρίες το μαύρο παγωτό εκτός από τέλεια εμφάνιση έχει και τέλεια γεύση αμύγδαλο.
Οι δανειστές θέλουν ανοιχτά τα καταστήματα όλες τις Κυριακές του χρόνου τι γνώμη έχετε;
H νέα συμφωνία με τους δανειστές στις περίπου 75 σελίδες της περιλαμβάνει και την άρση των περιορισμών ως προς λειτουργία των καταστημάτων.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Καθημερινή στο προσχέδιο που εστάλη χθες στην κυβέρνηση, μεταξύ άλλων, προβλέπεται η πλήρης κατάργηση των περιορισμών στη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές.
Την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων «βλέπουν» οι εκπρόσωποι των μικρομεσαίων επιχειρήσεων πίσω από την επαναφορά από τους δανειστές της απελευθέρωσης της κυριακάτικης λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων.
Σύμφωνα με την δική σας γνώμη συμφωνείτε στο να είναι όλες τις Κυριακές του χρόνου τα καταστήματα ανοιχτά;
Κάθε δημιουργική φωτογραφία, ξεχωρίζει από το πλήθος των συνηθισμένων φωτογραφιών χάρις σε κάτι απλό: απαθανατίζει μια σκηνή, ακριβώς την κατάλληλη στιγμή. Μπορεί να είναι ένας εντυπωσιακός κεραυνός, ένα μικροσκοπικό ψάρι ή μια ασυνήθιστη σκιά. Όλες αυτές οι εικόνες μπορούν να γίνουν μαγευτικές με κάποιο τρόπο.
Δεν χρειάζεται να είστε ο καλύτερος φωτογράφος του κόσμου για να αποκτήσετε τις καλύτερες φωτογραφίες. Μερικές φορές, πρέπει απλά να είστε την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος και να μην διστάσετε να πατήσετε το κουμπί.
Παρακάτω θα δείτε μερικές εξαιρετικές φωτογραφίες που δεν έχουν δεχθεί επεξεργασία. Όσα χρειάστηκαν ήταν δεξιότητα, υπομονή και έμπνευση.
Μια φώκια των λιμανιών κολυμπά σε ένα υποβρύχιο δάσος από φύκια, στην όχθη Κορτές, κοντά στο Σαν Ντιέγκο, Καλιφόρνια.
Η Αδα Σταματάτου είναι η μητέρα του Γιάννη. Ο Γιάννης είναι 19 χρόνων και είναι αυτιστικός.
Η Αδα έχει αποφασίσει να μην κρύβεται, να συζητάει, να μοιράζεται τις εμπειρίες. Για τον εαυτό της, για το καλό της δικής της οικογένειας και για όλους τους άλλους που ντρέπονται και κάνουν σαν να μην υπάρχει.
«Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις το πρώτο βήμα, να βγεις να μιλήσεις προσωπικά. Περνάς από πολλά στάδια, ξεκινώντας από την παραδοχή ότι το παιδί σου έχει πρόβλημα. Πρέπει να κάνεις πολλή δουλειά με τον εαυτό σου. Υπάρχει μεγάλη θλίψη.
Ο Γιάννης διαγνώστηκε με αυτισμό στα δύο του χρόνια. Πέρυσι, στα δέκα οκτώ του αποφάσισα εγώ να αλλάξω. Να αντιμετωπίσω όλη αυτή τη θλίψη που ζούσα μαζί με την προσπάθεια που κάνω για να καταφέρει ο Γιάννης κάποια πράγματα.
Για την ενηλικίωσή του άρχισα, από πέρυσι να γράφω ιστορίες στο Facebook ιστορίες με τον Γιάννη στο Facebook. Για να το μοιραστώ και μέσα από μένα να μάθει ο κόσμος τι είναι ο αυτισμός. Ο αυτισμός είναι μια διαταραχή του εγκεφάλου που εξωτερικά δεν φαίνεται στο παιδί. Οσο μεγαλώνει, βέβαια το παρατηρείς από τις αντιδράσεις του.
Είχα την τύχη να ζω στο εξωτερικό όταν διαγνώστηκε ο Γιάννης. Μου το είπε μια γυναίκα με έναν ξεκάθαρο τρόπο. Μου είπε επί λέξει: «Ο Γιάννης είναι αυτιστικός. Πήγαινε σπίτι, και αν το πιστέψεις, έλα αύριο να κάνουμε δουλειά». Ηταν σαν ένα μαχαίρι στο στομάχι. Δεν κατάλαβα τι μου είπε.
Γύρισα σπίτι και την μισούσα. Με μεγάλη προσπάθεια, κατάφερα να το πιστέψω και μετά από λίγες μέρες, όχι αύριο βέβαια, πήγα και τη βρήκα. Μόνον αν το καταλάβεις και το παραδεχθείς μπορείς να πετύχεις κάποια πράγματα. Μοναδική λύση είναι η πρώιμη παρέμβαση, με συγκεκριμένες μεθόδους ώστε να επικοινωνήσεις με το παιδί σου με τον δικό του τρόπο. Να μπεις στον δικό του κόσμο και να βρεθείτε κάπου στη μέση. Πάρα πολλοί γονείς προσπαθούν τον αυτιστικό να τον κάνουν κανονικό. Δεν γίνεται. Δεν θα γίνει ποτέ, ποτέ.
Οταν διαγνώστηκε ο Γιάννης ήμουν έγκυος στην κόρη μου. Ευτυχώς. Γιατί δεν ξέρω αν θα τολμούσα να κάνω άλλο παιδί, από φόβο.
Εννοείται πως η κόρη μου με βοήθησε σε όλο αυτό. Είναι η άλλη πλευρά. Από την απέραντη θλίψη στην απέραντη χαρά. Ηταν και είναι εκείνη που εξισορροπεί την απίστευτη κατάθλιψη. Σίγουρα είναι σωτήριο. Είμαι πολύ τυχερή που η κόρη μου δεν γεννήθηκε αυτιστική. Γιατί υπάρχουν οικογένειες που και το δεύτερο, ακόμα και το τρίτο παιδί μπορεί να είναι αυτιστικά. Είναι τρομερό. Δεν ξέρουμε αν είναι κληρονομικό αλλά είναι σίγουρα γονιδιακό. Εχει να κάνει με τους νευρώνες του εγκεφάλου. Η επιστήμη βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο.
Ο αυτισμός κινείται μέσα σε ένα φάσμα. Ο αυτιστικός δεν είναι σαν τον Ντάστιν Χόφμαν στον «Ανθρωπο της βροχής», όπως πιστεύει ο κόσμος. Εκείνος πάσχει από Ασπεργκερ, έχει σοβαρές κοινωνικές ελλείψεις αλλά είναι διάνοια. Δεν είναι όλα τα παιδιά διάνοιες. Συνήθως έχουν έλλειψη λόγου, έχουν την ηχολαλία, τους αρέσει δηλαδή να επαναλαμβάνουν διαρκώς τα ίδια πράγματα, έχουν έλλειψη κοινωνικής συμπεριφοράς μαζί με μια επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά, Κάνουν συνέχεια το ίδιο πράγμα, γιατί αυτό τους καθησυχάζει. Κι ενώ εσύ μπορεί να τρελαίνεσαι, πρέπει να καταλάβεις ότι αυτό τον καθησυχάζει. Πρέπει λοιπόν να του δώσεις τον χρόνο του.
Φυσικά και χρειάζεσαι ψυχολογική υποστήριξη για να το αντιμετωπίσεις όλο αυτό. Και συμβουλεύω όλους τους γονείς να κάνουν το ίδιο. Πως και να το βγάλεις προς τα έξω. Μόνον αν το συζητάς, όχι ότι η στεναχώρια θα περάσει, αλλά θα νιώσεις καλύτερα, δεν θα είσαι μόνος.
Η καθημερινότητα είναι πάρα πολύ δύσκολη. Το συνηθίζεις βέβαια. Εγώ είμαι μάνα του Γιάννη δέκα εννέα χρόνια και ζω με τον αυτισμό τα δέκα επτά. Για να κόψω τα νύχια του Γιάννη, ας πούμε, μπορεί να χρειαστούν σαράντα πέντε λεπτά, γιατί μπορεί εκείνος να μην θέλει να τα αποχωριστεί. Κι αν συμφωνήσει, μπορεί μετά να τα συλλέξει, κομμένα και να θέλει να τα ξαναβάλει στα δάχτυλά του.
Πρέπει να του τα μάθεις όλα από την αρχή: Να ντύνεται, να πλένει τα δόντια του. Από τα πιο δύσκολα είναι να κόψει τα μαλλιά του. Ο αυτιστικός έχει μεγάλη ευαισθησία στο πρόσωπο, στα αφτιά. Ο Γιάννης έχει διατροφικές συνήθειες, δεν έχουν όλοι. Εμαθε να τρώει κρέας στα δέκα του χρόνια. Ηταν μεγάλη επιτυχία όταν έφαγε σουβλάκια.
Ποτέ δεν θέλεις να πιστέψεις ότι έχει κάτι το παιδί σου. Οπότε περνάνε οι μέρες. Μετά λες ότι δεν μιλάει. Ακούς που σου λένε, «είναι αγόρι, θα αργήσει να μιλήσει». Και πάλι περνάνε οι μέρες, οι μήνες και ξαφνικά αρχίζεις να καταλαβαίνεις. Αν έχεις ανοιχτά μάτια. Αυτό είναι το πιο δύσκολο.
Μια μάνα που δεν θέλει να το παραδεχτεί, δεν θα δει ότι το παιδί της στην παιδική χαρά είναι διαφορετικό. Ζούσαμε στο εξωτερικό, στην αρχή, μακριά από οικογένειες και συγγενείς. Μόνον ο Γιάννης, ο πατέρας του κι εγώ. Μπορώ να πω ότι ο πατέρας του το αποδέχθηκε πριν από μένα. Εγώ μπήκα στη διαδικασία της πρώιμης παρέμβασης και λίγο παραπάνω.
Πάντα υπάρχουν κάποιοι που προσπαθούν να εκμεταλλευθούν τους γονείς που έχουν παιδιά με προβλήματα. Στην αρχή είχα ενδώσει κι εγώ. Λες θα τα δοκιμάσω όλα, θα τα κάνω όλα. Κι έτσι μαγείρευα σε ειδικές κατσαρόλες, τρώγαμε φαγητά χωρίς γλουτένη, αμφισβήτησα τα εμβόλια, κυρίως το ΜΜR, το τριπλούν.
Εκανα λάθος. Αλλωστε ο γιατρός που το υποστήριξε αυτό, καταδικάστηκε και του αφαιρέθηκε η άδεια. Εδωσα πολλά χρήματα για να αντιστρέψω όλα τα εμβόλια που είχε κάνει ο Γιάννης, λάθος. Εκανα δελφινοθεραπείες, κολυμπούσε δηλαδή ο Γιάννης με δελφίνια, έκανε ιππασία. Ολα βοηθάνε αλλά δεν γιατρεύουν. Δεν γιατρεύουν.
Κάποια στιγμή ο πατέρας του Γιάννη με επανέφερε στην πραγματικότητα. Κατάλαβα ότι είχα μπει σε μια τρέλα και κατάλαβα ότι ο Γιάννης μόνον με ειδική ψυχοθεραπεία, λογοθεραπεία, εργοθεραπεία θα καταφέρει να κατακτήσει πράγματα. Και με απίστευτη αγάπη, με απίστευτη υπομονή. Κι έτσι ο Γιάννης έχει στο ενεργητικό του σήμερα μεγάλες επιτυχίες. Εμαθε να κάνει ποδήλατο, να κολυμπάει, να βάζει το κεφάλι του μέσα στο νερό. Ο αυτιστικός ό,τι κάνει θα το κάνει όταν εκείνος θέλει.
Είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστείς το βλέμμα του άλλου, κυρίως στην αρχή. Ντρέπεσαι. Δεν είναι μόνον η χώρα που ζεις λάθος είναι και πολλά μικρά πράγματα, όπως θόρυβος, το κορνάρισμα, η μουσική, που ένας αυτιστικός δεν αντέχει.
Η κόρη μου ζει πάντα με τον Γιάννη. Δεν ξέρει αλλιώς. Μια φορά, μετά από ένα παιδικό πάρτυ, θυμάμαι, θα ήταν γύρω στα επτά, με ρώτησε αν ο αυτισμός κολλάει, γιατί τη ρώτησαν οι συμμαθητές της. Μετά με ρώτησε αν κι εκείνη θα κάνει παιδί με αυτισμό. Της απάντησα ότι δεν ξέρω και της είπα ότι ελπίζω μέχρι να μεγαλώσει να έχουν γίνει πρόοδοι στην επιστήμη. Η επιτυχία μου ως μάνα, γιατί η κόρη μου αγαπάει τον αδελφό της, είναι ότι ποτέ δεν την υποχρέωσα, δεν την ανάγκασα να κάνει πράγματα μαζί του.
Τώρα δεν της αρέσει που δημοσιοποιώ το θέμα, αλλά καταλαβαίνει ότι το κάνω για καλύτερα. Πέρυσι στα 18 του Γιάννη, αποφάσισα να τρέξω μαραθώνιο, τον Μαραθώνιο του Βερολίνου, με το Charity for you, μια πρωτοβουλία των γυμναστηρίων Holmes υποστήριξης ιδρυμάτων.
Ανέλαβα το ίδρυμα Θεοτόκος, αν και ο γιος μου δεν πήγε ποτέ εκεί. Ηθελα όμως να στηρίξω αυτά που κάνει. Μαθαίνει σε ενήλικες μια εργασία: ζαχαροπλάστης, κηπουρός, μάγειρας, και προσπαθεί να τους βρει δουλειά. Τον προσεχή Νοέμβριο θα τρέξω στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης για να υποστηρίξω τον Παγκόσμιο Οργανισμό του Αυτισμού που μαζεύει χρήματα για την έρευνα. Θα φορέσω την μπλούζα Run for Autism.
Με τα χρόνια έχω αποκτήσει έναν κυνισμό κι ένα μαύρο χιούμορ γύρω από όλο αυτό, μια αστεία πλευρά για να το αντιμετωπίσω. Γιατί, κακά τα ψέμματα, όλη η οικογένεια επηρεάζεται από τον αυτισμό. Ερχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου που πια έχεις αποδεχτεί ότι έτσι είναι τα πράγματα.
Αλλά δεν θέλεις και να το σκέφτεσαι συνέχεια. Πας μαζί. Δεν μπορείς να σκεφτείς το μέλλον, γιατί θα καταλήξεις στο ερώτημα, τι θα γίνει αν πεθάνω εγώ. Κι επειδή αυτή η ερώτηση δεν απαντιέται, καλύτερα να μην τη σκέφτεσαι. Να πηγαίνεις μέρα-μέρα, μήνα-μήνα.
Να κοιτάς τις μικρές προόδους, τις μικρές χαρές. Ο Γιάννης γελάει με κάποια πράγματα και γελάει όταν έχει κάνει μια πονηριά -γιατί γελάω κι εγώ μαζί του. Και το καταλαβαίνει. Το άσχημο είναι όταν κλαίει. Γιατί δεν ξέρεις γιατί κλαίει. Ούτε μπορείς να τον ρωτήσεις και να σου απαντήσει.
Στην αρχή ήταν πολύ αποκαρδιωτικό. Μετά το συνηθίζεις κι αυτό.
Ο πατέρας του Γιάννη ζει στο εξωτερικό και τον βλέπει τρεις φορές τον χρόνο. Τον αποζητά, του λείπει η πατρική φιγούρα. Με τον Γιάννη έχω μια κανονική σχέση. Ξέρει ότι είμαι η μαμά του, μιλάμε με συγκεκριμένες λέξεις, ζητάει αυτό που θέλει. Δεν συζητάμε γιατί είναι κάτι αφηρημένο.
Το πιο δύσκολο είναι ο χρόνος. Ξέρει ότι το αύριο είναι σύντομα, αλλά μπορεί να είναι και το ίδιο απόγευμα. Γι΄αυτό φτιάχνεις ένα ημερολόγιο και σβήνεις μέρες. Οταν ο Γιάννης θέλει να περάσει ο χρόνος, απλώς σβήνει τις ημερομηνίες όλες μαζί.
Αγαπάω ακριβώς το ίδιο τα παιδιά μου. Το έχω σκεφτεί κι εγώ πολλές φορές. Προσπάθησα και προσπαθώ να μην αδικώ κανέναν από τους δύο. Ούτε να υπερβάλω απέναντι στην κόρη μου για να εξισορροπήσω το δράμα που περνάμε στο σπίτι μας.
Η εφηβεία, η καθυστερημένη εφηβεία είναι κάτι που δεν μπορείς να εξηγήσεις στον Γιάννη. Πρέπει να το ανακαλύψει μόνος του. Τώρα έχει πολλά νεύρα. Πέρασε μια τριετία που χτυπούσε το κεφάλι του στον τοίχο _είναι κάτι σύνηθες για τα αυτιστικά παιδιά να θέλουν να κάνουν κακό στον εαυτό τους, γιατί μέσω του πόνου αισθάνονται καλύτερα. Ενας αυτιστικός υψηλής διανόησης είχε πει ότι «αισθάνομαι ότι μέσα στο μυαλό μου να είναι μια σφήκα που μου τον τρώει τον εγκέφαλο».
Αυτή τη σφήκα σκεφτόμουν όταν τον έβλεπα επί ώρες να το κάνει αυτό κι εγώ να προσπαθώ να βάλω τα δάχτυλά μου ανάμεσα στο κεφάλι του και τον τοίχο, και μάτωνα. Από τη βία απέναντι στον εαυτό του πέρασε στη βία σε μένα.
Ως έφηβος βγάζει την επιθετικότητά του σε μένα, που είμαι ο γονιός του και που τον πιέζω να κάνει τα πράγματα που πρέπει. Σε αυτή τη φάση δεν ήθελε να κάνουμε παρέα και με χτυπούσε. Ζήτησα τότε τη βοήθεια ψυχιάτρων, οι οποίοι μου εξήγησαν ότι ο Γιάννης μεγαλώνει και θέλει να απογαλακτιστεί. Θέλει να τα κάνει όλα μόνος του. Κι αυτό παίρνει πολύ χρόνο.
Κάθε φορά πρέπει να προσαρμόζεσαι στην τρέχουσα κατάστασή του. Ο αυτισμός είναι ένα διάγραμμα με μια γραμμή ζιγκ-ζαγκ. Αν διαχειριστείς σωστά την κατάσταση, η γραμμή θα πάει τελικά προς τα πάνω, αλλά με πολλά πάνω-κάτω. Υπάρχουν γονείς που ζουν στην άγνοια, που πηγαίνουν στην εκκλησία και ανάβουν ένα κερί και πιστεύουν ότι θα περάσει. Οχι, εγώ δεν είμαι έτσι. Είχα την τύχη να έχω έναν αδελφό επιστήμονα που με ενημέρωνε, που έψαξα, διάβασα, είχα το μυαλό και τη θέληση.
Η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί να αποδεκατίσει τις θεραπείες των παιδιών με προβλήματα, όχι μόνον των αυτιστικών. Προσπαθεί να κατεβάσει 45% την προμήθεια που δίνει ο ΕΟΠΠΥ με αποτέλεσμα να γίνονται αδύνατες σχεδόν οι θεραπείες. Κατεβήκαμε στους δρόμους μαζί με τους ειδικούς.
Πήραμε την υπόσχεση ότι δεν θα προχωρήσει αυτό και ότι θα καθυστερήσει η ψήφιση. Δεν το πιστεύω. Πιστεύω ότι θα ψηφιστεί. Στην αρχή, το επίδομα από την πρόνοια το έπαιρνες από το ΙΚΑ, μετά από διάγνωση από δημόσιο νοσοκομείο, και είχε διάρκεια τριών χρόνων. Ομως ο αυτισμός είναι κάτι που δεν περνάει. Οπότε ήταν εφιάλτης οι ουρές.
Αργότερα καταργήθηκε η τριετής διάρκεια για παθήσεις, όπως ο αυτισμός και το σύνδρομο down, και τα επιδόματα δίνονται εφ΄όρου ζωής. Μέσα σε όλη αυτή την ανανέωση με τα επιδόματα, ο Γιάννης ενηλικιώθηκε και ως αυτιστικός με βαριά νοητική υστέρηση πήρε «προαγωγή», αυξήθηκε δηλαδή το επίδομα. Αλλά κι αυτή η διαδικασία είναι εξαιρετική επίπονη.
Πρώτα πρέπει να αποποιηθείς το προηγούμενο επίδομα και ύστερα να ακολουθήσεις τη διαδικασία για το επόμενο. Και βέβαια η συλλογή όλων αυτών των χαρτιών απαιτεί μήνες. Τον τελευταίο χρόνο βρίσκομαι στο στάδιο της αναμονής, οπότε δεν παίρνω κανένα επίδομα. Λογικά πρέπει να κατατεθεί αναδρομικά. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις…
Δημόσια ειδικά σχολεία για τα παιδιά μας δεν υπάρχουν, είναι ελάχιστα. Υπάρχουν ιδιωτικά. Τύποις, με τη δωρεάν παιδεία, όλα τα παιδιά μπορούν να πάνε σε δημόσιο, ακόμα κι αν έχουν ένα πρόβλημα, όχι όμως βαριάς μορφής. Θεωρητικά, στα χαρτιά, υπάρχει πάντα η δυνατότητα ενός δασκάλου-σκιά, shadow teacher, ή μια παράλληλη τάξη. Ο γιος μου, παλιότερα, πήγαινε σε ειδικό σχολείο και έχω συναντήσει εξαιρετικούς δασκάλους.
Το κράτος θα έπρεπε να κινείται με πιο εύκολους και γρήγορους ρυθμούς για τη διάγνωση, την πρώιμη παρέμβαση, να φτιάξει σχολεία. Δυστυχώς η πολιτεία δεν έχει φροντίσει για τα παιδιά με προβλήματα: Να μπορούν να βγαίνουν έξω ώστε να τα συνηθίσει η κοινωνία και να μην αποστρέφει το βλέμμα της».
Όσο περνούν τα χρόνια η μόδα προχωρά, τόσο στα ρούχα, όσο και στα τατουάζ. Πριν από κάποια χρόνια το τρύπημα των αυτιών μας φάνταζε κάτι πολύ προχωρημένο και συνήθως γινόταν ένας μικρός χαμός εάν ήθελες να κάνεις παραπάνω από μία τρύπες στα αυτιά σου.
εδώ και λίγο καιρό έχουν εμφανιστεί τα τατουάζ χέλιξ (helix tattoo) τα οποία είναι μικρά και διακριτικά τατουάζ στα αυτιά σου (κατά μήκος του πτερυγίου για να είμαστε ακριβής ή και στο εσωτερικό), τα οποία μπορούν να έχουν ότι σχέδιο και μέγεθος θέλεις εσύ (από λουλούδια, μέχρι σκέτες γραμμές ή μικρά φύλλα).
«Κάθε φορά που κάνω συνέντευξη νιώθω ότι περνάω από μια ψυχοφθόρα διαδικασία. Δεν είναι δουλειά αυτή»
Τον προβληματισμό του για το αν θα πρέπει να επαναλάβει στην επόμενη σεζόν την εκπομπή του «Στον Ενικό», εξέφρασε ο Νίκος Χατζηνικολάου από το ραδιόφωνο του Real.
Απαντώντας σε ερώτηση ακροάτριας, είπε: «Θα δούμε! Αν αντέχω θα την ξεκινήσω από τον Σεπτέμβριο».
Αιτία, όπως εξήγησε, είναι κυρίος το άγχος και η πίεση που του δημιουργούν τα σχόλια και οι επικρίσεις για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους συνεντευξιαζόμενους.
«Κάθε φορά που κάνω συνέντευξη νιώθω ότι περνάω από μια ψυχοφθόρα διαδικασία…
Είναι τρομερό. Κάνω συνέντευξη με τον Μητσοτάκη και έχω απέναντι να με βρίζουν οι Συριζαίοι γιατί δεν είμαι πολύ σκληρός.
Αλλά να με βρίζουν και οι νεοδημοκράτες γιατί είμαι πολύ σκληρός. Κάνω συνέντευξη με τον Τσίπρα και έχω να με βρίζουν οι Συριζαίοι γιατί είμαι πολύ σκληρός και να με κατηγορών οι άλλοι γιατί δεν τον σκότωσα».
«Δεν είναι δουλειά αυτή. Πρέπει να παίρνεις ένσημα ανθυγιεινής εργασίας. Δεν γίνεται να φεύγουν από παντού μαχαίρια.
Οι μεν θέλουν να τον γλείφεις και οι δε να τον μαχαιρώσεις» είπε ο δημοσιογράφος – παρουσιαστής ειδήσεων.
Χαμογελαστή, ανακουφισμένη και με κόκκινα γυαλιά ηλίου σε σχήμα καρδιάς εμφανίστηκε η Βίκυ Σταμάτη, μετά την αποφυλάκιση του Ακη Τσοχατζόπουλου.
Εμφανώς χαρούμενη η Βίκυ Σταμάτη αποκάλυψε στους δημοσιογράφους που περίμεναν έξω από το σπίτι της ότι πήγε να πάρει σήμερα το γιο της από το σχολείο και αφού τον αγκάλιασε του είπε: «Αγάπη μου, ψυχή μου, σήμερα έρχεται ο μπαμπάς στο σπίτι».
Εν συνεχεία δήλωσε στην κάμερα του STAR για την αποφυλάκιση του σύζυγου της «Ελπίζω μέσα στη μέρα να έρθει ο Άκης και να ξεπεραστεί μια μικρή νομική εμπλοκή. Ήταν ένας αγώνας που κατακτήθηκε». Ωστόσο, σήμερα δεν κατέστη δυνατόν να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες αποφυλάκισης του Ακη Τσοχατζόπουλου, κάτι που αναμένεται την Παρασκευή.
Η Βίκυ Σταμάτη έξω από το σπίτι της
Βρήκε τα 200.000 ευρώ και βγαίνει από τη φυλακή ο Ακης
Τελικά, ο πρώην υπουργός Ακης Τσοχατζόπουλος κατάφερε με τη βοήθεια φίλων του να συγκεντρώσει τα 200.000 ευρώ και να πληρώσει την εγγύηση για να βγει από τη φυλακή. Σύμφωνα με πληροφορίες του iefimerida.gr ο πρώην υπουργός αναμένεται να αποφυλακιστεί αύριο και θα φύγει από το νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού για το σπίτι της συζύγου του Βίκυς Σταμάτη, στο Χαλάνδρι.
Δωρεές φίλων
Τα χρήματα φαίνεται πως συγκεντρώθηκαν από «δωρεές φίλων του». Πλέον οι πληροφορίες αναφέρουν πως έχουν μείνει μόνο οι διαδικαστικές και γραφειοκρατικές διαδικασίες έτσι ώστε ο πρώην υπουργός να βγει από τη φυλακή. Συγκεκριμένα, πρέπει να κατατεθεί η εγγυητική στην τράπεζα, αντίγραφο αυτής να αποσταλεί στην Εισαγγελία και εν συνεχεία η πράξη αποφυλάκισης, η οποία θα πρέπει να σταλεί στη φυλακή προκειμένου ο κ. Τσοχατζόπουλος να μπορέσει να βγει από αυτή. Σύμφωνα με πληροφορίες του iefimerida.gr όλες αυτές οι διαδικασίες αναμένεται να έχουν ολοκληρωθεί έως αύριο.
Υπενθυμίζεται πως χθες απορρίφθηκε από το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας το αίτημά του να μειωθεί η εγγυοδοσία των 200.000 ευρώ από το δικαστήριο. Το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων κατά πλειοψηφία (μειοψήφησε ένας μόνο δικαστής) έκρινε ότι η εγγύηση θα πρέπει να παραμείνει στα 200.000 ευρώ και μπορεί να καταβληθεί με τους εξής τρόπους: είτε με μετρητά, μέσω εγγυητικής επιστολής τράπεζας ή και υποθήκης ενός ακινήτου του ιδίου ή τρίτου προσώπου. Μόνο ένας δικαστής είχε την άποψη ότι πρέπει να μειωθεί το ποσό της εγγυοδοσίας στα 100.000 ευρώ.
Οπως υποστήριξε χθες ένας εκ των συνηγόρων του, ο Άκης Τσοχατζόπουλος κατάφερε να μαζέψει μόλις 50.000 ευρώ από δανεικά, τα οποία προτίθεται να καταβάλει.
«Ο Άκης Τσοχατζόπουλος είναι ασθενής στο νοσοκομείο των φυλακών “Αγ. Παύλος” και η υγεία του βρίσκεται σε κίνδυνο. Έχει ανακληθεί η σύνταξή του, έχουν κατασχεθεί οι τραπεζικοί του λογαριασμοί και δεν υπάρχει περίπτωση να ανταποκριθεί οικονομικά», υποστήριξε ο συνήγορος και πρόσθεσε πως «θα πρέπει να οριστεί ένα λογικό ποσό».
Από την πλευρά του, ο Λεωνίδας Κοτσαλής μίλησε για «φυσική εξόντωση» του Άκη Τσοχατζόπουλου, επισημαίνοντας: «Δεν νοείται να σέρνεται από νοσοκομείο σε νοσοκομείο. Τι λόγο έχει η διατήρηση του συγκεκριμένου περιοριστικού όρου; Αναρωτιέμαι αν είναι μοχλός για την επίτευξη άλλων στόχων… Ο Άκης Τσοχατζόπουλος έχει τύχει απαξιωτικής μεταχείρισης, πρωτοφανής για μια νομοκρατούμενη πολιτεία. Η επέμβαση της πολιτείας είναι επιβεβλημένη για να αποτραπεί ο κίνδυνος ζωής του».
Οι περιοριστικοί όροι
Υπενθυμίζεται ότι οι περιοριστικοί όροι που έχουν επιβληθεί στον κ. Τσοχατζόπουλο για την αποφυλάκισή του είναι:
καταβολή χρηματικής εγγύησης 200.000 ευρώ,
απαγόρευση εξόδου από τη χώρα,
παράδοση διαβατηρίου και ταυτότητας,
απαγόρευση χρήσης πλωτών και εναέριων μέσων,
μόνιμη διαμονή του σε γνωστή διεύθυνση
υποχρεωτική εμφάνιση στο ΑΤ της περιοχής του δύο φορές τον μήνα.
Την αποφυλάκιση του πρώην υπουργού είχε εισηγηθεί στις αρχές Απριλίου η εισαγγελέας, για λόγους υγείας. Η εισαγγελική λειτουργός είχε υποστηρίξει πως θα έπρεπε να ανασταλεί η εκτέλεση της ποινής του πρώην υπουργού, καθώς κινδυνεύει με υπέρμετρη και ανεπανόρθωτη βλάβη η υγεία του.
Όπως είχε πει τότε, «ο κατηγορούμενος νοσηλεύεται στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, ενώ η μετεγχειρητική του πορεία είναι αργή λόγω των πολλαπλών προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει», προσθέτοντας ότι αν και η κατάσταση της καρδιάς του αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά ενώ είναι κρατούμενος και κανείς δεν ισχυρίζεται ότι θα ήταν άλλη η περίσταση αν ήταν ελεύθερος, ο Άκης Τσοχατζόπουλος έχει σοβαρά προβλήματα υγείας που επιδρούν το ένα πάνω στο άλλο. «Προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ότι επίκειται βλάβη της υγείας του λόγω και του προχωρημένου της ηλικίας του», είχε αναφέρει η εισαγγελέας.
Το δικαστήριο, με πλειοψηφία τριών προς δύο, είχε κάνει δεκτή την αίτηση του πρώην υπουργού, δίνοντας αναστολή στην εκτέλεση της πρωτόδικης ποινής των είκοσι ετών με περιοριστικούς όρους, που του είχε επιβληθεί για παράνομες αμοιβές από τις προμήθειες των ΤΟΡ-Μ1 και των υποβρυχίων. Ο κ. Τσοχατζόπουλος είχε φυλακιστεί το 2012 μετά τις έρευνες που ξεκίνησαν εναντίον του, με αφορμή την υπόθεση του ακινήτου στην περιοχή της Ακρόπολης.
Δραματικό τέλος έλαβε η αναζήτηση για την 6χρονη Στυλιανή Εικοσπεντάκη, που μεσάνυχτα της Πέμπτης εντοπίστηκε νεκρή μέσα σε κάδο απορριμμάτων στην περιοχή της Αγίας Βαρβάρας…
Ο κρητικής καταγωγήςπατέρας και συνταξιούχος αστυνομικός, σύμφωνα με το cnn.gr ομολόγησε ότι εκείνος διέπραξε τη δολοφονία του παιδιού του, λέγοντας ότι “ήταν ατύχημα”. Μάλιστα υπέδειξε στους αστυνομικούς τον κάδο που είχε πετάξει τη σορό της εξάχρονης
Ο κάδος μέσα στον οποίο βρέθηκε η σορός της εξάχρονης
Ο 55χρονος άντρας δήλωσε την εξαφάνισή της στο τοπικό αστυνομικό τμήμα νωρίς το πρωί, ισχυριζόμενος ότι πήγε τον δίδυμο αδελφό της στο σχολείο και όταν επέστρεψε, η κόρη του -που αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα- δεν ήταν εκεί.
Ο κάδος μέσα στον οποίο βρέθηκε η σορός της εξάχρονης
Η μητέρα των διδύμων και σύζυγος του συνταξιούχου αστυνομικού, νοσηλεύεται αυτή την περίοδο στο Τζάνειο Νοσοκομείο, εξαιτίας προβλήματος υγείας.
Οι αρχές κινητοποιήθηκαν άμεσα και ξεκίνησαν οι έρευνες για τον εντοπισμό του παιδιού.
Παράλληλα, εκδόθηκε και amber alert με φωτογραφία της 6χρονης από το «Χαμόγελο του Παιδιού».
Ακούστε τι δήλωσε στο NewsIt.gr η μητέρα της μικρής Στέλλας
Τι δήλωσε γείτονας
Στην πορεία της έρευνας όμως, οι αστυνομικοί της σήμανσης που πήγαν στο σπίτι δε βρήκαν ίχνη διάρρηξης ενώ ο 55χρονος πατέρας άρχισε να πέφτει σε αντιφάσεις, σχετικά με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες χάθηκε το παιδί.
Προανάκριση διενεργεί η Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής.
