Η ταινία του Έλληνα σκηνοθέτη στις πέντε υποψήφιες για πρωτότυπο σενάριο στα φετινά όσκαρ. Ποιες οι υπόλοιπες ταινίες που διαγωνίζονται στην ίδια κατηγορία.
Βραβείο στα Όσκαρ 2017 θα διεκδικήσει και η ταινία “Αστακός” που έχει την… υπογραφή Ελλήνων δημιουργών.
O Γιώργος Λάνθιμος
Οι Ευθύμης Φιλλίπου και Γιώργος Λάνθιμος είναι υποψήφιοι για Oscar Σεναρίου, όπως ανακοινώθηκε σήμερα από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου.
Η ταινία, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Κόλιν Φάρελ, έχει κερδίσει ήδη ένα βραβείο από την κριτική επιτροπή του φεστιβάλ των Καννών.
Ο αστακός είναι μια αντισυμβατική ιστορία αγάπης, τοποθετημένη σ’ ένα δυστοπικό, κοντινό μέλλον, όπου όλοι οι μόνοι άνθρωποι, σύμφωνα με τους κανόνες της Πόλης, συλλαμβάνονται και μεταφέρονται στο Ξενοδοχείο. Εκεί είναι υποχρεωμένοι να βρουν έναν ταιριαστό σύντροφο μέσα σε σαράντα πέντε (45) ημέρες.
Αν αποτύχουν, μεταμορφώνονται σ’ ένα ζώο της επιλογής τους και κατόπιν απελευθερώνονται στο Δάσος. Ένας απελπισμένος άντρας (Κόλιν Φέρελ) δραπετεύει από το ξενοδοχείο και καταφεύγει στο δάσος, όπου ζουν οι Μοναχικοί. Εκεί ερωτεύεται μία γυναίκα (Ρέιτσελ Βάις), ακόμη κι αν αυτό είναι ενάντια στους κανόνες.
«Στην πρώτη σκηνή, συναντάμε τον Ντέιβιντ, που τον έχει παρατήσει η γυναίκα του, οπότε ως συνέπεια ο άντρας αυτός υποφέρει από μία έντονη αίσθηση μοναξιάς. Είναι ο μόνος χαρακτήρας που οδηγεί το κοινό σε τρεις διαφορετικούς κόσμους. Είναι ο μόνος χαρακτήρας που συναντάμε στην Πόλη, που τον πάνε στο Ξενοδοχείο και μετά στο Δάσος…» – Κόλιν Φέρελ
«Κάνοντας αυτήν την ταινία, με εξέπληξαν οι λεπτές γραμμές που μας χωρίζουν, οι στιγμές που οι διαδρομές μας συναντιούνται και κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον για πρώτη, ίσως και για τελευταία φορά.
Η ταινία καταγράφει την κρίσιμη στιγμή ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, εκεί όπου ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις, φόβους ή προετοιμασία, κάποιοι άνθρωποι θα ξεπεράσουν τον εαυτό τους για να σώσουν ένα ξένο».
Κάπως έτσι περιέγραφε σε ανάρτησή της στους New York Times η Δάφνη Ματζιαράκη την βαθύτερη ουσία του «4.1 Miles». Του ντοκιμαντέρ που αφηγείται την ιστορία του Κυριάκου Παπαδόπουλου, ενός καπετάνιου των Λιμενικών Αρχών της Λέσβου, το οποίο έφτασε, όπως ανακοινώθηκε πριν από λίγο, να διεκδικεί το ΄Οσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους.
Δείτε ολόκληρο το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους 26 λεπτών:
To «4.1 Miles» της Ελληνίδας φοιτήτριας δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνιας (που υπογράφει την παραγωγή του ντοκιμαντέρ), αφηγείται συγκεκριμένα την προσπάθεια του Κυριάκου Παπαδόπουλου να σώσει τους πρόσφυγες που διασχίζουν την απόσταση ανάμεσα στα παράλια της Τουρκίας και της Ελλάδας με κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή.
Το ντοκιμαντέρ που έχει φέρει στο προσκήνιο το προσφυγικό ως ένα από τα κρίσιμα θέματα παγκοσμίως – εστάζοντας στις υπεράνθρωπες προσπάθειες διάσωσης από ελληνικής πλευράς – βραβεύθηκε με το σπουδαστικό Οσκαρ τον Σεπτέμβριο του 2016 .
Εστιάζοντας στη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το ντοκιμαντέρ «ζουμάρει» στο σκάφος ΠΛΣ 602 που έσωσε εκατοντάδες ανθρώπους, ανέσυρε όμως και αρκετούς νεκρούς μεταξύ των οποίων μικρά παιδιά. Μάλιστα, η νεαρή φοιτήτρια βρέθηκε στο σκάφος όταν ο κυβερνήτης Κυριάκος Παπαδόπουλος μαζί με τη Ζωή Λειβαδίτου κατάφεραν να επαναφέρουν ένα βρέφος μόλις ανασύρθηκε από τη θάλασσα χωρίς τις αισθήσεις του.
Αυτές τις συγκλονιστικές στιγμές, κατέγραψε με τον φακό της η Δάφνη Ματζιαράκη, αποτυπώνοντας δραματικές επιχειρήσεις του λιμενικού για να σώσει ζωές. Ο φακός της είναι ο αυτόπτης μάρτυρας της ανθρωπιάς στη Λέσβο.
Μέσα από το ντοκιμαντέρ καταγράφεται και μια ιστορία από μια κάτοικο του Μολύβου, η οποία δεν έγινε γνωστή ποτέ. Η Στέλλα ήταν ανάμεσα στους Μολυβιάτες που έσπευσαν να βοηθήσουν, όταν το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου οι λιμενικοί έβγαζαν επιζώντες από το πολύνεκρο ναυάγιο της Εφταλούς. Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, της εμπιστεύθηκε μια Αφγανή έγκυο στον 8ο μήνα, που μόλις είχε βγάλει από τη θάλασσα, η οποία βρισκόταν σε κατάσταση σοκ καθώς δεν μπορούσε να βρει τον σύζυγό της.
Η Στέλλα περιέθαλψε τη νεαρή Αφγανή ενώ με τη βοήθεια μιας φωτογραφίας που της έδωσε κατάφερε να εντοπίσει μια ώρα αργότερα τον σύζυγό της, ο οποίος επίσης ήταν μεταξύ των διασωθέντων. Το ζευγάρι, που ήδη έχει εγκατασταθεί στο εξωτερικό, βάφτισε την κόρη του «Στέλλα», για να τιμήσει εκείνη την κάτοικο του Μολύβου, που τις εφιαλτικές στιγμές του ναυαγίου βοήθησε και έφερε κοντά αυτή την οικογένεια.
Το ντοκιμαντέρ, εκτός από τις δραματικές διασώσεις, καταγράφει και τις προσωπικές στιγμές του Κυριάκου Παπαδόπουλου παρακολουθώντας την καθημερινότητά του που μοιράζεται ανάμεσα στη θάλασσα και την οικογένειά του. Καταγράφει στιγμές με τις κόρες του και τη σύζυγό του. Αποτελεί μια ματιά στη ζωή του ανθρώπου που χαρακτηρίσθηκε ήρωας.
Η 89η Απονομή των Βραβείων Οσκαρ θα γίνει φέτος στις 26 Φεβρουαρίου του 2017 στο Dolby Theatre στο Χόλιγουντ.
Μία παράξενη κατσίκα, μια τρελή μέρα ψαρέματος, ένας σκύλος που ήθελε να φτιάξει ένα αγγελάκι στο χιόνι, άλλος ένας που μπέρδεψε το νερό με το… γρασίδι και άλλα απίθανα, σας περιμένουν στην καθιερωμένη συλλογή με τα πιο ενδιαφέροντα βιντεάκια της εβδομάδας που πέρασε!
Δείτε το βίντεο που δημιούργησε η ομάδα του “JukinVideo“.
Τον περασμένο Ιούλιο ένα κουταβάκι βρέθηκε δεμένο μέσα σε μια πλαστική σακούλα σκουπιδιών στην Τρανσυλβανία, Ρουμανία. Όταν άνοιξαν την σακούλα είδαν, ότι το κουταβάκι είχε ένα σπασμένο πόδι και τσιμπούρια. Επίσης, ήταν αφυδατωμένο, πεινασμένο και είχε ένα σοβαρό τραύμα στο κεφάλι. “Πιστεύεται, ότι το κουταβάκι είχε έναν σοβαρό τραυματισμό σε μια προσπάθεια να δώσει τέλος στην ζωή του”, ανέφερε η Έλεν Τέιλορ.
Ο σκύλος μεταφέρθηκε στο Κέντρο Φροντίδας Ζώων στην Τρανσυλβανία, όπου του παρείχαν την ιατρική φροντίδα που χρειαζόταν. Οι γιατροί πρώτα ασχολήθηκαν με το οίδημα στον εγκέφαλό της και μετά της έβγαλαν τα τσιμπούρια. Ονόμασαν το σκυλί Anora, που σημαίνει φως.
Τελικά, η σκυλίτσα μεταφέρθηκε στην Αγγλία όπου υιοθετήθηκε από την οικογένεια της Έλεν. Πρόσφατα, υποβλήθηκε σε επέμβαση για το πόδι της και τώρα αναρρώνει.
Τον περασμένο Ιούλιο ένα κουταβάκι βρέθηκε δεμένο μέσα σε μια πλαστική σακούλα σκουπιδιών στην Τρανσυλβανία, Ρουμανία.
Όταν άνοιξαν την σακούλα είδαν, ότι η σκυλίτσα είχε ένα σπασμένο πόδι και τσιμπούρια που έτρωγαν το δέρμα της.
Επίσης, η σκυλίτσα ήταν πεινασμένη, αφυδατωμένη και είχε ένα σοβαρό τραύμα στο κεφάλι.
“Πιστεύουμε, ότι το τραύμα προέρχεται από ένα σοβαρό δάγκωμα σε μια προσπάθεια να βάλει τέλος στην ζωή της.”
Ο σκύλος μεταφέρθηκε στο Κέντρο Φροντίδας Ζώων στην Τρανσυλβανία, όπου του παρείχαν την ιατρική φροντίδα που χρειαζόταν.
Οι γιατροί ασχολήθηκαν πρώτα με το τραύμα στο κεφάλι της και μετά της αφαίρεσαν τα τσιμπούρια.
Ο σκύλος υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο εξαιτίας του τραύματος, αλλά ευτυχώς μπόρεσε να επανέλθει.
Ονόμασαν τον σκύλο Anora, που σημαίνει φως, για να τιμήσουν την θέλησή της να επιβιώσει.
Τελικά, μεταφέρθηκε στην Αγγλία όπου υιοθετήθηκε από μια οικογένεια γεμάτη αγάπη.
Πρόσφατα, η Anora έκανε μια εγχείριση στο πόδι της και τώρα αναρρώνει.
Από ένα σκυλί που δεν μπορούσε να περπατήσει και ήταν ένα βήμα πριν τον θάνατο…
…μεταμορφώθηκε σε ένα υγιή σκύλο με ιδιοκτήτες που την αγαπούν και ανυπομονούν να τρέξουν μαζί της.
Η Διώρυγα της Κορίνθου υπήρξε ένα κατασκευαστικό όνειρο – πρόκληση που κράτησε 2.300 χρόνια. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η «Άφνειος Κόρινθος» αναδείχθηκε από την αρχαιότητα σε σπουδαίο ναυτικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο.
Η δυσκολία στη μεταφορά των εμπορευμάτων δια ξηράς ώθησε τον Τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο να κατασκευάσει τον περίφημο δίολκο, ένα πλακόστρωτο διάδρομο, «ντυμένο» με ξύλα, πάνω στον οποίο γλιστρούσαν τα πλοία της εποχής αλειμμένα με λίπος για να περάσουν τον Ισθμό από τη μια ακτή στην άλλη. Τα πανάκριβα τέλη (διόδια) που καταβάλλονταν στην Κόρινθο ήταν και το πιο σημαντικό έσοδο της πόλης.
Η αρχαία Δίολκος
Από μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων προκύπτει ότι ο Περίανδρος ήταν ο πρώτος που σκέφθηκε και τη διάνοιξη του Ισθμού, γύρω στο 602 π.Χ. Γρήγορα, όμως, εγκατέλειψε το σχέδιο του, από το φόβο ότι θα προκαλούσε την οργή των Θεών, έπειτα από το χρησμό της Πυθίας που έλεγε: «Ισθμόν δε μη πυργούτε μήδ’ ορύσσετε. Ζευς γαρ έθηκε νήσον η κ’ εβούλετο».
Το πιθανότερο είναι ότι ο χρησμός προκλήθηκε από τους ιερείς των διαφόρων ναών, που φοβήθηκαν ότι διανοίγοντας τον Ισθμό θα έχαναν τα πλούσια δώρα και αφιερώματα των εμπόρων, που δεν θα είχαν πια λόγο να μένουν στην Κόρινθο.
Ο βασικός, όμως, λόγος που ανάγκασε τον Περίανδρο να εγκαταλείψει το σχέδιό του δεν ήταν η θεϊκή οργή αυτή καθαυτή, αλλά οι τεράστιες τεχνικές δυσκολίες εκτέλεσης του έργου και τα οικονομικά συμφέροντα της Κορίνθου, που επιθυμούσε να διατηρήσει την προνομιούχο θέση της ως «κλειδούχος» του διαμετακομιστικού εμπορίου της Μεσογείου.
Άλλωστε, η συνέχιση του «περάσματος» των πλοίων δια της «διόλκου» δεν παρουσίαζε ιδιαίτερα προβλήματα στην Κόρινθο, διότι τα τότε πλοία ήταν μικρών διαστάσεων (τριήρεις) και η μυϊκή δύναμη των δούλων και των ζώων ήταν επαρκής για το σκοπό αυτό.
Τρεις αιώνες αργότερα, το 307 π.Χ., ο Δημήτριος ο Πολιορκητής επιχείρησε να θέσει σ’ εφαρμογή το ίδιο σχέδιο, αλλά εγκατέλειψε την ιδέα, όταν οι Αιγύπτιοι Μηχανικοί που έφερε γι’ αυτό το σκοπό τον διαβεβαίωσαν ότι η διαφορά της στάθμης του Κορινθιακού από τον Σαρωνικό ήταν τέτοια που με την τομή του Ισθμού τα νερά του Κορινθιακού που θα χύνονταν στον Σαρωνικό θα τον πλημμύριζαν, με συνέπεια την καταπόντιση της Αίγινας και των γειτονικών νησιών και ακτών.
Κατά τη ρωμαϊκή εποχή, ο Ιούλιος Καίσαρ το 44 π.Χ. και ο Καλιγούλας το 37 π.Χ. έκαναν ανάλογα σχέδια, τα οποία όμως εγκαταλείφθηκαν για πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους. Στα σχέδια αυτά βασίσθηκε ο Νέρωνας, όταν αποφάσισε το 66 μ.Χ. να πραγματοποιήσει το έργο. Οι εργασίες άρχισαν το 67 μ.Χ. και από τις δυο άκρες (Κορινθιακό – Σαρωνικό), και χρησιμοποιήθηκαν τότε χιλιάδες εργάτες. Την έναρξη των εργασιών έκανε ο ίδιος ο αυτοκράτορας, στις 28 Νοεμβρίου, δίδοντας το πρώτο χτύπημα στη γη του Ισθμού με χρυσή αξίνα.
Οι εργασίες εκσκαφής είχαν προχωρήσει σε μήκος 3.300 μ., σταμάτησαν όμως, όταν ο Νέρωνας αναγκάστηκε να γυρίσει στη Ρώμη για να αντιμετωπίσει την εξέγερση του στρατηγού Γάλβα. Τελικά, με το θάνατο του Νέρωνα -που συνέβη λίγο μετά την επιστροφή του- το έργο εγκαταλείφθηκε. Το πόσο σοβαρή και μελετημένη ήταν η προσπάθειά του αποδεικνύεται κι από το γεγονός ότι κατά την οριστική διάνοιξη της διώρυγας, στους νεότερους χρόνους, βρέθηκαν 26 δοκιμαστικά πηγάδια βάθους 10 μέτρων το καθένα και διάφοροι τάφροι της εποχής του.
Έργο του Λεωνίδα Χαικάλη “Άποψις Εργοταξίου” με θέμα τη διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου
Ο επόμενος που επιχείρησε να διανοίξει τη διώρυγα ήταν ο Ηρώδης ο Αττικός, αλλά οι προσπάθειες του σταμάτησαν σχεδόν αμέσως, όπως και αυτές των Βυζαντινών που ακολούθησαν. Αιώνες αργότερα, οι Ενετοί προσπάθησαν να διανοίξουν τον ισθμό ξεκινώντας, αυτή τη φορά, τις εκσκαφές από τον Κορινθιακό. Οι μεγάλες, όμως, δυσκολίες που συνάντησαν οδήγησαν και πάλι στη διακοπή των εργασιών.
Το τέλος της οθωμανικής κυριαρχίας βρήκε την Ελλάδα στο κατώφλι της βιομηχανικής εποχής. Οι συνθήκες ήταν πιο ευνοϊκές και ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, προβλέποντας τη μεγάλη σημασία που θα είχε γενικότερα για την ανάπτυξη της χώρας η κατασκευή της διώρυγας, ανέθεσε τη σχετική μελέτη σε ειδικό μηχανικό.
Το κονδύλι, όμως, των 40 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων που κρίθηκε αναγκαίο σύμφωνα με τον προϋπολογισμό δαπάνης για την εκτέλεση του έργου, δεν μπορούσε να εξευρεθεί από τη διεθνή χρηματαγορά, πολύ περισσότερο δε να διατεθεί από τον ελληνικό προϋπολογισμό. Έτσι, η προσπάθεια του κυβερνήτη εγκαταλείφθηκε.
Με τη Βιομηχανική Επανάσταση του 19ου αιώνα, η τεχνολογική εξέλιξη επέτρεψε την υλοποίηση της πανάρχαιας ιδέας διόρυξης του Ισθμού. Η πραγματοποίηση του έργου κρίθηκε αναγκαία από τη μελέτη των συνθηκών του διεθνούς εμπορίου και της ναυτιλίας στη Μεσόγειο. Έτσι, άρχισε η προσπάθεια εξεύρεσης κεφαλαίων από τη διεθνή χρηματαγορά.
Η δια του Ισθμού οδός παρείχε δυο σημαντικά πλεονεκτήματα στη διεθνή ναυτιλία και κατ’ επέκταση στο διεθνές εμπόριο: Ασφάλεια και Οικονομία. Η παράκαμψη των επικίνδυνων ακρωτηρίων Κάβο Μαλέα και Κάβο Ματαπά δεν θα μείωνε μόνο τους κινδύνους από ναυτικά ατυχήματα, αλλά και το κόστος μεταφοράς (ασφάλιστρα, καύσιμα, χρόνος).
Μετά τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ, η Κυβέρνηση Ζαΐμη έλαβε την απόφαση τομής του Ισθμού και το Νοέμβριο του 1869 ψήφισε το νόμο της «περί διορύξεως του Ισθμού της Κορίνθου». Με το νόμο αυτό είχε δικαίωμα να παραχωρήσει σε εταιρεία ή ιδιώτη το προνόμιο κατασκευής και εκμετάλλευσης της Διώρυγας. Το ελληνικό δημόσιο κατακύρωσε το έργο το 1881 στον στρατηγό Στέφανο Τύρρ, μαζί με το προνόμιο εκμετάλλευσης της διώρυγας για 99 χρόνια.
Οι εργασίες διάνοιξης ξεκίνησαν στις 23 Απριλίου 1882. Η μελέτη του έργου έγινε από τον Ούγγρο Β. Gerfer, αρχιμηχανικό της διώρυγας Φραγκίσκου στην Ουγγαρία, και ελέγχθηκε από τον μηχανικό Daujats, αρχιμηχανικό της διώρυγας του Σουέζ. Για την τελική κατάληξη έγιναν μελέτες τριών χαράξεων.
Ως η πιο σωστή και οικονομική, προκρίθηκε η χάραξη που είχε εφαρμόσει ο Νέρωνας. Υστερα, όμως, από 8 χρόνια, η εταιρεία αυτή διέκοψε τις εργασίες της -εξαιτίας της εξάντλησης όλων των κεφαλαίων της- και τελικά διαλύθηκε.
Τη συνέχιση του έργου ανέλαβε ελληνική εταιρεία με την επωνυμία «Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου» υπό τον Ανδρέα Συγγρό, που ανέθεσε την εκτέλεση των εργασιών στην εργοληπτική εταιρεία του Α. Μάτσα, η οποία και αποπεράτωσε το έργο.
Αυτό το οικονομικό τόλμημα, αυτός ο τεχνικός άθλος, με τη χρησιμοποίηση 2.500 εργατών και των τελειότερων μηχανικών μέσων της εποχής, ολοκληρώθηκε μετά 11 χρόνια. Τα εγκαίνια έγιναν με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια στις 25 Ιουλίου 1893, από το πρωθυπουργό Σωτήριο Σωτηρόπουλο.
Η διώρυγα κόβει σε ευθεία γραμμή τον Ισθμό της Κορίνθου σε μήκος 6.346 μ. Το πλάτος της στην επιφάνεια της θάλασσας είναι 24,6 μ. και στο βυθό της 21,3 μ., ενώ το βάθος της κυμαίνεται μεταξύ 7,50 έως 8 μ. Ο συνολικός όγκος των χωμάτων που εξορύχτηκαν για την κατασκευή της έφθασε τα 12 εκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Η γεωλογική σύσταση των πρανών της Διώρυγας είναι ανομοιόμορφη, με ποικιλία γεωλογικής συστάσεως εδαφών. Μία ιδιομορφία, που κατά καιρούς είχε ως συνέπεια την κατάπτωση μεγάλων χωμάτινων όγκων και κατά συνέπεια το κλείσιμο του καναλιού. Συνολικά, από την έναρξη λειτουργίας της έως το 1940, η Διώρυγα παρέμεινε κλειστή για διάστημα τεσσάρων χρόνων.
Μεγάλη διακοπή της λειτουργίας της έγινε και το 1944, όταν οι Γερμανοί, κατά την αποχώρησή τους, ανατίναξαν τα πρανή, προκαλώντας την κατάπτωση 60.000 κυβικών μέτρων χωμάτων. Οι εργασίες εκφράξεως διήρκεσαν πέντε χρόνια (1944-1949).
Σήμερα, η Διώρυγα της Κορίνθου αποτελεί διεθνή κόμβο θαλάσσιων συγκοινωνιών και εξυπηρετεί περί τα 12.000 πλοία ετησίως, όλων των εθνικοτήτων.
Αυτό το χρυσόψαρο δεν είναι ένα απλό ψάρι, αφού ελέγχει ένα ρομποτικό ενυδρείο με τις κινήσεις του. Κάθε φορά που αλλάζει τη θέση του σε σχέση με το κέντρο του ενυδρείου, το ίδιο κάνει και ένα ρομπότ (σε ταχύτητα και κατεύθυνση), επιτρέποντας στο κατοικίδιο να κινείται στο χώρο.
Η εφεύρεση αυτή δημιουργήθηκε από μια ομάδα φίλων για το “Build18”, ένα ετήσιο φεστιβάλ μηχανικής, που διοργανώνεται από το Πανεπιστήμιο Κάρνετζι Μέλον. Εκείνοι λένε πως κατασκεύασαν το ρομπότ μέσα σε 3 μέρες, όμως σκοπεύουν να δημιουργήσουν μια βελτιωμένη έκδοση, με καλύτερο εξοπλισμό που θα τους παραχωρήσει η Ίντελ.
Ψάρια που ελέγχουν ρομπότ… Τι μπορεί να πάει στραβά, ε;
Αυτό το χρυσόψαρο δεν είναι ένα απλό ψάρι, αφού ελέγχει ένα ρομποτικό ενυδρείο με τις κινήσεις του.
Κάθε φορά που αλλάζει τη θέση του σε σχέση με το κέντρο του ενυδρείου, το ίδιο κάνει και ένα ρομπότ (σε ταχύτητα και κατεύθυνση).
Με περίπου 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους να ζουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη μας, είναι ασφαλές να λέμε πως κάπου υπάρχει ένας τουλάχιστον σωσίας μας. Είναι κάτι που έχουμε ξαναδεί, όμως το να κυκλοφορεί εκεί έξω ένας άνθρωπος ίδιος με εμάς, δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στους καθημερινούς ανθρώπους.
Ναι, έχουν και οι διάσημοι τους σωσίες τους. Η λίστα που ακολουθεί, μας αποδεικνύει πως ούτε οι πλούσιοι και διάσημοι άνθρωποι έχουν ανοσία στους σωσίες. Για παράδειγμα, ο Λεονάρτο ντι Κάπριο έχει δύο Ρώσους αδερφούς, αλλά και έναν Σουηδό και ο Νίκολας Κέιτζ έναν δίδυμο Ινδό.
Ο Τόμας Ρομέιν είναι ένας Γάλλος καλλιτέχνης που ζει στο Τόκιο. Έχει εργαστεί σε διάφορες σειρές anime, όπως το Symphogear, το Space Dandy, το Aria και το Basquash, αλλά η καλύτερη δουλειά του είναι η δουλειά που κάνει στο Εργαστήριο Σχεδίου Πατέρα και γιων. Έτσι, ονομάζει μια σειρά από tweets που παρουσιάζει τα σχέδια που κάνει με τα παιδιά του.
Μαζί σκέφτονται όλες τις παράξενες και υπέροχες δημιουργίες και στην συνέχεια εκείνος προσθέτει την καλλιτεχνική υφή του και μετατρέπει τα σχέδια σε τρομερούς χαρακτήρες anime. Από εξωγήινους μέχρι και σάιμποργκς και ιππότες δεν υπάρχει κανένα όριο στο τι μπορεί να δημιουργήσει το αχτύπητο δίδυμο πατέρα- γιου!
Στιμ πανκ γιατρός
Τέρας- κύκλωπας
Μαγικός ιππότης
Σάιμποργκ
Τι θα δημιουργήσουν ο Τόμας και ο γιος του στην συνέχεια;
Το να ταξιδεύει κανείς στη θάλασσα, είναι κάτι το μαγευτικό. Στην περίπτωση όμως που το κάνεις με το ιδιωτικό σου γιοτ, η εμπειρία αυτή είναι ακόμη πιο όμορφη, άνετη και πολυτελής!
Ακόμη και εμείς που δεν είμαστε δισεκατομμυριούχοι, ξέρουμε πώς να χαλαρώνουμε και σας προσκαλούμε να ρίξετε μια ματιά μαζί μας.
Το μεγαλύτερο ιστιοπλοϊκό σκάφος ανήκει στο Ρώσο δισεκατομμυριούχο Αντρέι Μελνιτσένκο. Η ονομασία του προέρχεται από το πρώτο γράμμα του ονόματος του ιδιοκτήτη, αλλά και της συζύγου του, Αλεξάντρα (είναι η κυρία της φωτογραφίας). Κοστίζει πάνω από 300 εκατομμύρια δολάρια και σχεδιαστής του είναι ο Φίλιπ Σταρκ. Το μήκος του είναι 120 μέτρα (σχεδόν ίσο με ένα γήπεδο ποδοσφαίρου κολλημένο με ένα γήπεδο μπάσκετ). Διαθέτει 3 πισίνες, με τη μία να έχει γυάλινη βάση, που είναι ταυτόχρονα και ταβάνι της ντίσκο στο επόμενο πάτωμα.
Το υψηλής ταχύτητας αυτό γιοτ, μοιάζει με ένα πειρατικό πλοίο του 18ου αιώνα. Ωστόσο, περιέχει “έξυπνο” εξοπλισμό και έτσι, μπορεί να έχει για οδηγό ένα μόνο πρόσωπο. Όταν περιπλανιέται στη θάλασσα, οι επισκέπτες έχουν μια υπέροχη θέα κάτω από τα πανιά. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι ψυχαγωγίας: θαλάσσιο σκι, βόλτα με σκάφη και σκούτερ και βραδινές προβολές ταινιών στο κατάστρωμα, με τη συντροφιά πάντα υπέροχων κοκτέιλ. Ο θησαυρός αυτός κοστίζει μόλις 400.000 δολάρια τη βδομάδα.
Ένα Μονακό που είναι πάντα μαζί μας. Το γιοτ αυτό είναι μόνο ένα πρότζεκτ και αν κάποιος πλούσιος άνθρωπος αποφασίσει να το κατασκευάσει, θα είναι το τελειότερο γιοτ που έχει υπάρξει ποτέ! Το μόνο που χρειάζεται είναι 1,1 δισεκατομμύριο δολάρια. Το μέγα γιοτ συνδυάζει τα αξιοθέατα του Μονακό, από το διάσημο Μόντε Κάρλο μέχρι την πίστα αγώνων της Φόρμουλα 1.
Το 2013 ήταν το μεγαλύτερο γιοτ, με μήκος 180 μέτρα. Φήμες λένε πως ο ιδιοκτήτης του είναι ο Καλίφα μπιν Ζάγκεντ, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Διαθέτει ελικόπτερο, αλλά και υποβρύχια, 500 υπαλλήλους και καύσιμα που φτάνουν για τον γύρο του κόσμου, χωρίς να σταματήσει σε κάποιο λιμάνι. Παρεμπιπτόντως, ο πρόεδρος είναι γνωστός για την αύξηση των μισθών όλων των πολιτών κατά 100%, με την εκλογή του.
Ένα πανέμορφο γιοτ, που μοιάζει με ένα γρήγορο και γεμάτο χάρη, θαλάσσιο ζώο. Σχεδιάστηκε από τη Ζάρα Χαντίντ και αποτελεί ένα πρωτοποριακό σκάφος, που θα κάνει όλους τους δισεκατομμυριούχους και αστέρες του Χόλιγουντ να πεθάνουν απ’ τη ζήλια τους.
Αυτό το γιοτ δεν είναι το ακριβότερο, αφού κοστίζει μόλις 350 εκατομμύρια δολάρια, όμως είναι σίγουρα ένα από τα ομορφότερα. Είναι διακοσμημένο με μωσαϊκό, πολυτελή έπιπλα και έργα τέχνης. Ανήκει στον σεΐχη Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ Αλ Μακτούμ, τον εμίρη του Ντουμπάι και τον πρωθυπουργό των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Συνήθως είναι αγκυροβολημένο στο τεχνητό νησί Λόγκο, που μοιάζει με φοίνικα και ανήκει και αυτό στο σεΐχη Μοχάμεντ.
Σε σύγκριση με άλλα γιοτ είναι αρκετά μικρό, αφού έχει μήκος μόλις 80 μέτρα. Όμως οι καμπίνες του είναι υπερπολυτελείς και διαθέτει κινηματογράφο, γυμναστήριο, σπα και το κυριότερο… μια πισίνα στο κατάστρωμα. Τον χειμώνα ή στα πολύ κρύα μέρη, καλύπτεται από έναν διαφανή θόλο και ο ιδιοκτήτης μπορεί να κάνει πάρτι ντίσκο τα βράδια.
Είναι ένα από τα πιο πολυτελή και ακριβά γιοτ του κόσμου. Στοιχίζει 1,2 δισεκατομμύριο δολάρια και ανήκει στον Ρόμαν Αμπράμοβιτς, που ξέρει πολύ καλά πώς να ταξιδεύει με πολυτέλεια και στιλ. Το μέγα γιοτ διαθέτει αίθουσα συναυλιών, κινηματογράφο, κελάρι κρασιού και δύο πισίνες, μία από τις οποίες μετατρέπεται σε πίστα χορού. Ακόμη, υπάρχουν 2 ελικόπτερα, 4 σκάφη, 20 σκούτερ και ένα υποβρύχιο χωρητικότητας 12 ατόμων.
Απευθύνεται σε όσους έχουν κάποιο μικρό νησάκι στις τροπικές περιοχές, όμως δεν τους αρκεί. Είναι ένα μικρό τροπικό χωριό, με σπιτάκια και φοίνικες. Η καμπίνα του ιδιοκτήτη βρίσκεται σε ένα ηφαίστειο, που εκτινάσσει έναν καταρράκτη στην πισίνα. Οι φιλοξενούμενοι μπορούν να μείνουν σε μικρές καλύβες στο κατάστρωμα. Προς το παρόν, είναι μόνο ένα πρότζεκτ και περιμένει την επένδυση κάποιου δισεκατομμυριούχου για την κατασκευή του.
Ένα φουτουριστικό μέγα γιοτ, που ανήκει στον δισεκατομμυριούχο Μιχαήλ Προκορόβ. Είναι διακοσμημένο με τόσο γούστο και πολυτέλεια, που η λέξη “ζήλια” δεν είναι αρκετή για να περιγράψει αυτό που νιώθουμε. Απλά κοιτάξτε τον πανέμορφο κεχριμπαρένιο νιπτήρα του! Το 2010 κέρδισε το βραβείο καλύτερου σχεδιασμού γιοτ.
O Γιώργος Λάνθιμος
Έργο του Λεωνίδα Χαικάλη “Άποψις Εργοταξίου” με θέμα τη διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου
