Η σιωπή εδώ είναι εγκληματική

Του Λεωνίδα Καστανά

Δώδεκα παιδιά ακολούθησαν τον προπονητή τους, το δάσκαλό τους και χώθηκαν σένα σπήλαιο που δεν έπρεπε. Εγκλωβίστηκαν όταν το πέρασμα έκλεισε από τα νερά, χάθηκαν στα έγκατα της γης. Τα βρήκαν και άρχισε μια τεράστια επιχείρηση για να βγουν μέσα σε τόσο αντίξοες συνθήκες. Ειδικοί διασώστες από τη χώρα τους αλλά και από όλον τον κόσμο έκαναν ότι μπορούσαν να κάνουν, μόνο σπουδαίοι άνθρωποι, για να τα βγάλουν ζωντανά. Η αδελφοσύνη των ανθρώπων ήταν παρούσα εκεί που έπρεπε και έκανε το σωστό. Δεν ήταν αλλού, ήταν εκεί.

Ένα συνομήλικό τους παιδί, όχι στη μακρινή μας Ταϋλάνδη, αλλά εδώ δίπλα μας αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του. Κρεμάστηκε στο μπαλκόνι του σπιτιού του γιατί σύμφωνα με το σημείωμα που άφησε δεν άντεξε το bullying που του έκαναν οι συμμαθητές του. Είχε τη δύναμη να απαγχονιστεί αλλά δεν είχε τη δύναμη να τους αντιμετωπίσει. Πόση δύναμη έκρυβε αυτό το πιτσιρίκι μέσα του για να το κάνει; Αλλά και σε ποια απόγνωση είχε φτάσει για να μπορέσει να το κάνει; Εδώ η αδελφοσύνη των ανθρώπων ήταν απούσα. Εδώ δεν τα καταφέραμε και η ψυχούλα του πέταξε για πάντα από κοντά μας.

Βγαίνεις στο σχολείο στα διαλείμματα για να κάνεις τη λεγόμενη εφημερία στο προαύλιο. Μην πέσουν και χτυπήσουν, μη τσακωθούν, μην μπει ο εξωσχολικός και τα πειράξει. Και πέφτει το μάτι σου στην άκρη της αυλής σένα παιδί που περπατάει μόνο του. Φαινομενικά δεν έχει κανένα λόγο να είναι μόνο του. Ούτε στο τηλέφωνο μιλάει, ούτε διαβάζει το μάθημα της επόμενης ώρας. Απλά κάνει διάλειμμα μόνο του ενώ λίγο παρακάτω η αυλή δονείται από τα γέλια, τα χάχανα, τα τρεχαλητά. Γιατί αυτό το παιδί είναι μόνο του; Ποιο σκοτεινό σπήλαιο έχει ρουφήξει αυτό το βλασταράκι στα έγκατα της ανείπωτης φρίκης;

Τι αλήθεια συμβαίνει εδώ; Είναι τυχαίο; Το ρωτάς γιατί δεν είναι με τα άλλα, δεν έχει απάντηση, δεν έχει μια καλή δικαιολογία να σου δώσει, δεν υπάρχει κάποιος εμφανής λόγος, του αρέσει να είναι μόνο του; Και συ πρέπει να μην το αφήσεις έτσι. Θα βγεις και στο άλλο διάλειμμα και θα το παρακολουθήσεις και την επόμενη μέρα και τη μεθεπόμενη. Και θα πιάσεις το διευθυντή και τον υπεύθυνο συνάδελφο της τάξης και εκείνοι θα φωνάξουν του γονείς τους και θα ρωτήσουν με επιμονή να μάθουν τι συμβαίνει. Γιατί αυτό το παιδί γυρνάει μόνο του στα διαλείμματα; Μήπως κάθεται και μόνο του στην τάξη; Θα ψάξεις τα χαρτιά του, μήπως υπάρχει μια διάγνωση, κάτι τέλος πάντων που θα σε διαφωτίσει. Δεν κάνεις κάτι επίπονο, κάνεις όμως κάτι πολύ σημαντικό, κάνεις αυτό που πρέπει.

Άλλοι θα μιλήσουν για την ευθύνη της οικογένειας, άλλοι για τον (την) ψυχολόγο που λείπει από τα σχολεία, άλλοι για τους δασκάλους, για τα κοινωνικά δίκτυα  και άλλοι για την κοινωνία γενικώς. Μια συζήτηση άλλοτε σοβαρή και άλλοτε καφενείου που συνήθως δεν οδηγεί πουθενά, γεμάτη ευχολόγια που συνθλίβονται με τη δημοσιοποίηση ενός καινούργιου περιστατικού. Τα περισσότερα προφανώς και δεν οδηγούν στην αυτοχειρία και γι’ αυτό δεν γίνονται γνωστά, αλλά υπάρχουν, πάντα υπήρχαν. Και είναι πολλά. Απλώς σήμερα η κοινωνία μας, έχει πληροφόρηση που την καθιστά περισσότερο ευαίσθητη έχει την τεχνογνωσία, τους πόρους και το έμψυχο δυναμικό να αντιμετωπίσει τα προβλήματα και να δώσει λύσεις.

Εγώ ως δάσκαλος θα απευθυνθώ στους δασκάλους και θα τους πω το αυτονόητο. Να έχουν τα μάτια τους ανοικτά και να μη διστάζουν να κάνουν θέμα όταν αντιλαμβάνονται κάτι. Μπορεί να σώσουν μια ζωή. Και οι δάσκαλοι που δεν κλείνουν τα μάτια, βλέπουν και ξέρουν για τα παιδιά του σχολείου τους πολλά, πάρα πολλά. Σχεδόν τα πάντα. Και ακόμα κι αν δεν ξέρουν με ακρίβεια, μπορούν να πιάσουν μια ακίδα, μιαν άκρη, να ξετυλίξουν ένα νήμα, νήμα ζωής. Εδώ δεν υπάρχει, το να μην εκτεθώ, μην μπλέξω, ας το πουν άλλοι και όλα καλά.

Τα προβλήματα συμπεριφοράς στα σχολεία είναι πολλά, άλλα άπτονται της ψυχικής υγείας, άλλα της χρήσης ουσιών, της χαμηλής παραβατικότητας κλπ. Συχνά η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, ο φόβος του σκανδάλου, η ευθύνη διατύπωσης μιας υπόνοιας ή μιας κατηγορίας λειτουργούν αποτρεπτικά και κρατάνε κλειστά τα σπυριά του σχολικού και του ευρύτερου περιβάλλοντος. Το παιδί όμως περνάει 6 ώρες της κάθε ημέρας του στο σχολείο, μέσα σε ένα ιδιαίτερα πια ανεκτικό περιβάλλον και αυτές είναι αρκετές για να αποκαλύψει το χαρακτήρα του, τις εμμονές του, τα αγκάθια της ψυχής του που το απασχολούν. Αρκεί βέβαια το σχολείο να θέλει να τα δει. Και αν τα διαπιστώσει, να κινητοποιηθεί καταλλήλως.

Οι δάσκαλοι χρειαζόμαστε σοβαρή εκπαίδευση πάνω σε τέτοια περιστατικά και δεν την έχουμε. Τα σχολεία χρειάζονται την περιοδική παρουσία ψυχολόγου και η πολιτεία πρέπει να το φροντίσει. Το συμβούλιο τάξης πάνω σε ανάλογα θέματα πρέπει να θεσμοθετηθεί σε μηνιαία βάση. Ας δουλέψουμε λίγο παραπάνω. Ωστόσο αν κάτι απαιτείται άμεσα είναι η αλλαγή νοοτροπίας. Η σιωπή εδώ είναι εγκληματική. Αν δούμε κάτι, αν υποψιαστούμε κάτι, πρέπει να το συζητήσουμε με τους συναδέλφους μας και να το πάμε παρακάτω. Να επιμείνουμε. Για τα παιδιά μας πρόκειται.

Η αδελφοσύνη των ανθρώπων κάνει θαύματα αλλά πρέπει να αποδεικνύεται στην πράξη. Κανένα παιδί δεν πρέπει να νιώθει ή να είναι μόνο του. Πουθενά. Πόσο μάλλον στο σχολείο. Τα μάτια και τα στόματα πρέπει να είναι ανοικτά.

[athensvoice]

πίσημο αίτημα στην πρεσβεία της Ταϊλάνδης για συνδρομή στο έργο της διάσωσης των μαθητών απο το σπήλαιο Ταμ Λουανγκ υπέβαλλε το Λιμενικό.

Aπολυτα έγκυρες πληροφορίες απο «πήγες» του υπουργείου Εξωτερικών λένε στο protothema.gr οτι την Παρασκευή, το Λιμενικό, κατέθεσε αίτημα προκειμένου να μεταβεί στην Ταϊλάνδη κλιμάκιο της Μονάδας Υποβρύχιων Αποστολών ( Μ.Υ.Α/Λ.Σ) έτσι ώστε οι ειδικά εκπαιδευμένοι βατραχάνθρωποι να συνδράμουν στην επιχείρηση του απεγκλωβισμού των παιδιών.

Μάλιστα οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως ήδη έχει μεταβεί στη βόρεια Ταϊλάνδη βατραχάνθρωπος της Μ.Υ.Α προκειμένου να προετοιμάσει το εδαφος και αυτο που πλέον περιμένουν στο Λιμενικό είναι να πάρουν μέσω Υπουργειου Εξωτερικών την επίσημη απάντηση απο την πρεσβεία.

Η εικόνα της χώρας στην Ευρώπη και όλον τον κόσμο έχει αλλάξει εντυπωσιακά, τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στη γενική συνέλευση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος.

Είπε ότι τώρα που διαμορφώνεται ένα σχέδιο που επιθυμεί να αλλάξει την αντίληψη του τρόπου παραγωγής και του μοντέλου ανάπτυξης πρέπει ο καθένας να συμβάλει. “Πρώτιστη προτεραιότητα για όλες τις παραγωγικές δυνάμεις είναι να ενώσουμε προσπάθειες ώστε να ξανασταθεί η χώρα στα πόδια της”, σημείωσε και απηύθυνε κάλεσμα στους φορείς και στις παραγωγικές δυνάμεις σε συστράτευση για το σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Ήδη προβλέπεται δημοσιονομικός χώρος για το 2019, 860 εκατ. ευρώ και η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί από αυτά να δώσει στοχευμένες φοροελαφρύνσεις περίπου 750 εκατ. ευρώ, είπε ο Αλ. Τσίπρας.

Για θετικό momentum μίλησε ο Αλ. Τσίπρας, τονίζοντας ότι «μετά τον Αύγουστο η χώρα μας περνά σε μια πραγματικά νέα εποχή». «Η ελληνική βιομηχανία επιδιώκουμε να πρωταγωνιστήσει στον εξαγωγικό αναπροσανατολισμό της ελληνικής οικονομίας, και στόχος μας είναι η συμμετοχή της στο ποσοστό του ΑΕΠ να ανέλθει στο 12% σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα» υπογράμμισε ο Αλ. Τσίπρας.

Ανέφερε σχετικά με την πρόταση που κατέθεσε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος για τη δημιουργία διακριτού υπουργείου για τη βιομηχανία, ότι «την εξετάζουμε με προσοχή, καθώς και δική μας επιδίωξη, είναι η προώθηση στοχευμένων πολιτικών και η άμεση επίλυση των γραφειοκρατικών κωλυμάτων, που θα συμβάλουν στον μέγιστο βαθμό στην ανάπτυξη του βιομηχανικού κλάδου».

«Να κοιτάξουμε μπροστά», σημείωσε ο Αλ. Τσίπρας. «Μπροστά σημαίνει», πρόσθεσε, «σχέδιο για την ανάπτυξη και μάλιστα Ολιστικό και όχι αποσπασματικό, όπως στο παρελθόν. Και βεβαίως σημαίνει χρηματοδότηση και ισχυρό τραπεζικό σύστημα». Τόνισε ότι «για το σκοπό αυτό αξιοποιούμε όλα τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά εργαλεία, τους κοινοτικούς πόρους και τα επενδυτικά προγράμματα».

«Για το φλέγον ζήτημα της φορολογίας που καταλαβαίνω πόσο σας απασχολεί, αφού αναφέρθηκε ειδικά και ο πρόεδρος, μπορώ σήμερα με σιγουριά να σας πω ότι υπάρχει, χάρη στην σημερινή αξιοπιστία των δημόσιων οικονομικών μας, ο οδικός χάρτης για στοχευμένες φοροελαφρύνσεις που θα ξεκινούν από τον προϋπολογισμό του 2019», είπε ο Αλ. Τσίπρας.

Πρόσθεσε ότι όσο θα σταθεροποιείται η οικονομία σε υψηλούς θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης τόσο περισσότερο θα δίνεται η δυνατότητα να προχωράμε σε στοχευμένες φοροελαφρύνσεις.

Να μην εκτίθεται, κάλεσε ο Αλ. Τσίπρας την ηγεσία του ΣΕΒ ασκώντας κριτική στη στάση του, την οποία αντιδιαστέλλει με την στάση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος.

Ειδικότερα, είπε ότι ακούει με μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον τις θέσεις, τις προτάσεις αλλά και τις ανησυχίες που διατυπώνει ο επιχειρηματικός κόσμος της Βόρειας Ελλάδας και ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος. «Γνωρίζω ότι όλοι εσείς εδώ, είστε άνθρωποι που έχετε καθημερινή τριβή με την αγορά και έχετε ιδία γνώση για το τι πρέπει να αλλάξει και έχετε αποδείξει ότι πίσω από τις δημόσιες τοποθετήσεις σας, δεν κρύβονται άλλα κίνητρα», είπε.

Ωστόσο, σημείωσε, ότι δεν μπορεί να πω ότι το ίδιο ισχύει πάντα σε ό,τι αφορά την ηγεσία του ΣΕΒ. «Η οποία ενώ είναι εξαιρετικά αμφίβολο ποιες ακριβώς παραγωγικές δυνάμεις εκπροσωπεί, είναι βέβαιο ότι τα κίνητρά της πάρα πολλές φορές είναι αμιγώς πολιτικά και δεν έχουν καμία σχέση με τις ειλικρινείς αγωνίες τόσο του επιχειρηματικού κόσμου όσο και της ελληνικής κοινωνίας», σημείωσε. Σχολίασε ότι «αυτό αποδείχθηκε και από την πρόσφατη έκθεσή του, στην οποία ουσιαστικά επιχειρεί να παρέμβει στη δημόσια συζήτηση για τα περιβόητα μέτρα του 19 και του 20 δίνοντας σήμα αναγκαιότητας εφαρμογής τους, ανεξάρτητα από το αν πιάνουμε τους στόχους ή όχι που έχουμε συμφωνήσει με τους εταίρους μας».

Σχολίασε επίσης ότι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός, ότι «ο ΣΕΒ έρχεται σχεδόν πάντα να υπερθεματίσει για κάθε αντικοινωνικό και αντιαναπτυξιακό μέτρο, εν προκειμένω για μια ακόμη περικοπή συντάξεων». «Σπεύδοντας μάλιστα τούτη τη φορά», πρόσθεσε, «να υπερασπιστεί και τη θέση που δημόσια διατύπωσε η αξιωματική αντιπολίτευση, επιπλήττοντας μάλιστα στη Γερουσία της Βουλής και τον Επίτροπο Μοσκοβισί που μίλησε για μη ανελαστικές υποχρεώσεις που μπορούμε να επανεξετάσουμε όταν έρθει η ώρα».

Τόνισε ότι επειδή είναι μια πρακτική που δε συμβαίνει για πρώτη φορά, αλλά το έκανε, όπως θύμισε, και την περίοδο της διαπραγμάτευσης για τα εργασιακά, «θα συμβούλευα λοιπόν, την ηγεσία του ΣΕΒ, να μην εκτίθεται και να πάρει παράδειγμα από τη δική σας στάση».

Ο Αλ. Τσίπρας έδωσε συγχαρητήρια στον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος για την υπεύθυνη στάση που δημόσια κράτησε αναφορικά με τη Συμφωνία για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ και των προοπτικών που αυτή ανοίγει.

«Αναγνωρίζω και σέβομαι τις ευαισθησίες των πολιτών, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα, για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ», είπε ο πρωθυπουργός, για να τονίσει: «Αλλά δεν μπορώ να επιτρέψω πάνω σε αυτές τις ευαισθησίες, να γίνονται σκόπιμες παραποιήσεις και μια άθλια πολιτική προπαγάνδα πολιτικής και μικροκομματικής σκοπιμότητας που σε τελική ανάλυση υπονομεύει το εθνικό συμφέρον».

Τόνισε ότι «με τη συμφωνία αυτή, και χωρίς να παρεκκλίνουμε από την εθνική γραμμή, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί εδώ και παραπάνω από δυο δεκαετίες, αδράξαμε την ιστορική ευκαιρία να επιλύσουμε ένα ζήτημα που δυσχέραινε τις σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών σε πολλά επίπεδα»

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ

Ως το νούμερο ένα πρόβλημα της Ελλάδας χαρακτήρισε την υπογεννητικότητα ο νευρολόγος – ψυχίατρος, πρόεδρος του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, Θάνος Ασκητής.

«Το έχουμε υποτιμήσει το πρόβλημα» είπε ο κ. Ασκητής μιλώντας στο ΘΕΜΑ 104,6.

Όπως εξήγησε για να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο της υπογεννητικότητας θα έπρεπε ο μέσος όρος γεννήσεων να είναι της τάξης των 2,3 παιδιών. «Σε διαφορετική περίπτωση θα φτάσουμε τα 7 εκατ. πληθυσμού στην Ελλάδα την προσεχή 30ετια».

Κατά τον κ. Ασκητή στην Ελλάδα υπάρχει και πρόβλημα υπογονιμότητας καθώς, όπως είπε, 500.000 ζευγάρια δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. «Κατά 20% φταίνε οι άνδρες, κατά 20% οι γυναίκες και κατά 40% ο ψυχολογικός παράγοντας για ζευγάρια που έχουν μειώσει πολύ την σεξουαλική ζωή» εξήγησε ο ειδικός.

«Οι νέοι άνθρωποι δεν βλέπουν την ανάγκη να αφήσουν πίσω τους ένα παιδί γιατί η οικονομική κρίση το έχει επιδεινώσει πολύ αυτό επειδή οι άνθρωποι ζορίζονται οικονομικά. Γιατί θυμάστε ότι τη δεκαετία του ’70 οι οικογένειες έκαναν 3 και 4 παιδιά» πρόσθεσε ο κ. Ασκητής.

Κατά τη δική του εκτίμηση αν δεν υπήρχαν και οι μετανάστες «θα ήμασταν ήδη κάτω από τα 8 εκατομμύρια».

«Δεν είμαι αισιόδοξος ότι μπορούμε να πούμε στα παιδιά εύκολα ότι θα μεγαλώσετε και θα κάνετε οικογένεια αν σκεφτούμε ότι οι νέοι μεγαλώνουν με ένα λαπτοπ στο χέρι και τα κορίτσια βλέπουν την καριέρα που της προσφέρουν ανάπτυξη» παρατήρησε ο Θάνος Ασκητής προσθέτοντας ότι «δυστυχώς η πολιτεία δεν το αντιμετώπισε σοβαρά».

«Αν θέλουμε να κάνουμε παιδιά πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε στο βαθμό της οικογένειας από τους γονείς που πολλές φορές είναι κακό παράδειγμα π.χ. με διαζύγια» κατέληξε ο ειδικός νευρολόγος-ψυχολόγος.