Οι διορισμοί μελών της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ιστορικές καταβολές – «Όταν είσαι στην κυβέρνηση γίνεσαι πιο πραγματιστής» είπε σχετικά με την πώληση ΟΛΘ

«Δε νομίζω ότι ήταν λάθος του πρωθυπουργού η αναφορά περί Gorna Macedonija στη δημοσιογράφο. Ο πρωθυπουργός είναι πάντα προετοιμασμένος και για τέτοιες ερωτήσεις, οπότε θεωρώ ότι ήταν σχεδιασμένο αυτό που είπε, κατά κάποιο τρόπο, δημιουργεί ένα κλίμα, δεν ήταν καθόλου λάθος. Είναι από τα ονόματα που η ελληνική πλευρά θα ήθελε, αυτό έχει φανεί. Να περιμένουμε να τελειώσει η διαπραγμάτευση, να δούμε τι θα έρθει στη Βουλή.

Είναι πάρα πολύ υπεύθυνος ο πρωθυπουργός, νομίζω ότι είχε στο μυαλό του κάποιο σχεδιασμό», δήλωσε στο ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, FOCUS 103,6, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ελένη Αυλωνίτου.

Αναφορικά με τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας για τα μέλη της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, που διορίστηκαν στο Δημόσιο, η κ. Αυλωνίτου δήλωσε:

«Θα έλεγα ότι έχει ιστορικές καταβολές, γιατί είναι ο κόσμος που είχε να κάνει εδώ και 30 χρόνια με τον Συνασπισμό, με την Ανανεωτική Αριστερά, ιδεολογικά, προέκυψε δηλαδή. Είναι ένας κόσμος μορφωμένος, που πίστευε στις ιδέες της Ανανεωτικής Αριστεράς».

Με αφορμή την πώληση του ΟΛΘ η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε πολύ σημαντικές τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού φορέα ειδικά σε μεγάλα έργα είναι για την ανάπτυξη της χώρας, ενώ όταν ρωτήθηκε αν στο παρελθόν δεν ήταν σημαντικές απάντησε:

«Όταν είσαι στην κυβέρνηση γίνεσαι πιο πραγματιστής…»

Πηγή: protothema.gr

Η εκδίκαση ενός μεγάλου σκανδάλου ξεκινά σήμερα, Δευτέρα (26/03) στη Λάρισα Στην αίθουσα του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, θα βρεθούν στο εδώλιο έξι άτομα σε υπόθεση που βρίσκεται πρώτη στο πινάκιο. Δύο ιερείς από τα Φάρσαλα και 4 εφοριακοί της τοπικής ΔΟΥ. Δύο από τον Βόλο, ένας Λαρισαίος και ένας από τα Φάρσαλα. Αντιμετωπίζουν βαριές κατηγορίες καθώς φέρονται πως συνεργάστηκαν στο «φούσκωμα» μισθοδοτικών καταστάσεων ιερέων της Μητρόπολης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων. Οι μάρτυρες που θα καταθέσουν πολλοί, το ενδιαφέρον τεράστιο όπως και το ποσό που ακόμα αγνοείται Ο ένας ιερέας είχε ορισθεί από τον μητροπολίτη ως αρχιερατικός επίτροπος της εκκλησιαστικής περιφέρειας Φαρσάλων και ήταν αρμόδιος να εισπράττει τη μισθοδοσία των κληρικών της περιφέρειας. Κάτι που είχε ο άλλος ιερέας πριν από εκείνον.

Οι καταστάσεις σε μηχανογραφημένη μορφή συντάσσονταν από διοικητικούς υπαλλήλους της ΙΜ Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων. Στη συνέχεια υπογράφονταν σε 7 αντίγραφα από τον γενικό αρχιερατικό επίτροπο.

Από τις καταστάσεις αυτές ένα αντίγραφο παρέμενε στη Μητρόπολη, ενώ τις υπόλοιπες έξι τις έπαιρνε ο ένας ιερέας και τις πήγαινε στη ΔΟΥ Φαρσάλων για να τις καταθέσει. Εκεί μετά τον έλεγχο από το Τμήμα Εσόδων η ΔΟΥ προέβαινε στη σύνταξη πράξης έγκρισης πληρωμής αυτών. Εκδίδονταν αντίστοιχα γραμμάτια είσπραξης και πήγαινε σε αυτό ο ιερέας και έπαιρνε τα χρήματα. Μερικές φορές σε επιταγές, άλλες σε μετρητά.

Το 2004 προκύπτει ένα σφάλμα. Δεν διαγράφησαν οι μισθοί ιερέων που είχαν συνταξιοδοτηθεί. Μπήκε παραπάνω ένα ποσό 8.500 χιλιάδων ευρώ. Το τυχαίο αυτό γεγονός αντιλαμβάνεται ο ένας ιερέας τη στιγμή που κανένας δεν ψάχνει το ποσό, σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα. Τότε συλλαμβάνει ένα σχέδιο. Να αλλοιώνει τις μηνιαίες μισθοδοτικές καταστάσεις σε μόνιμη βάση και να παίρνει αυτός τη διαφορά. Λέει το σχέδιό του στον έτερο ιερέα και συμφωνεί να το εφαρμόσουν.

Ο παππάς όμως είναι έξυπνος. Φοβάται τον έλεγχο. Γι’ αυτό, όπως κατηγορείται, πηγαίνει στον τότε προϊστάμενο της ΔΟΥ Φαρσάλων. Οι δύο άνδρες γνωρίζονται πολύ καλά. Ο εφοριακός «έτεινε ευήκοον ους» στο σχέδιο του ιερέα, προσδοκώντας κι εκείνος όφελος. Στο κόλπο, όπως αναφέρεται στο βούλευμα, μπαίνει και ο διαχειριστής του ταμείου. Μυούν και μια γυναίκα που τότε ήταν προϊστάμενη στο Τμήμα Εξόδων. Τα παραπάνω τα ήξερε και η σύζυγος του ενός εφοριακού.

Έτσι αρχίζει το μεγάλο «πάρτι». Από το 2005, οι καταστάσεις αλλοιώνονταν. Τα χρήματα έμπαιναν «φουσκωμένα». Τα έπαιρναν οι ιερείς και έδιναν ένα μέρος στους εφοριακούς, σύμφωνα με όσα κατηγορούνται.

Από το 2005 κάθε μήνα αλλοίωναν τις μισθοδοτικές καταστάσεις βάζοντας αρκετές φορές και το νούμερο «1» πριν το αναγραφόμενο ποσό. Οι καταστάσεις αυτές πήγαιναν στον εφορία και εκεί αφού «γινόταν πλημμελής έλεγχος» εκδιδόταν αντίστοιχα γραμμάτια είσπραξης. Έρρεε το χρήμα. Όχι για πάντα όμως…

Τον Ιούνιο του 2012 ένα τραπεζικός υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας στη Λάρισα παρατηρεί πως οι ιερείς της εκκλησιαστικής περιφέρειας Ελασσόνας, που έχει την ίδια δύναμη με την περιοχή των Φαρσάλων, λαμβάνουν ποσά μισθοδοσίας πολύ μικρότερα από αυτά των Φαρσάλων. Εντοπίζει τη μεγάλη διαφορά και προβληματίζεται. Επικοινωνεί τηλεφωνικά με έναν υπάλληλο της ΔΟΥ και με τη σειρά της ενημερώνει την προϊστάμενη. Αυτή μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά επικοινωνεί με την οικονομική επιθεωρήτρια και έτσι έγινε ο πρώτος έλεγχος. Αμέσως σταματάει ο τρόπος μισθοδοσίας να γίνεται όπως γινόταν. Έτσι αποκαλύπτεται πως όλο αυτό το διάστημα από το 2004 ως και το 2012 φτάνει στα 3,8 εκατομμύρια.

[larisanew]

Ένα στιγμιότυπο που δεν χρειάζεται χίλιες λέξεις

25η Μαρτίου, λόγια και φωτογραφίες από τις παρελάσεις σε όλη την Ελλάδα, διεθνείς ποδοσφαιριστές που τιμούν εκτός από το εθνόσημο στη φανέλα και το «όχι» στους Τούρκους, χαμηλές θερμοκρασίες αλλά εορτασμός με μεγάλη ζέση, όπως αυτός στην Αλεξανδρούπολη, παρουσία της υπουργού Πολιτισμού Λυδίας Κονιόρδου, καλέσματα να παραδειγματιστούμε από τη στάση των αγωνιστών του 1821, με δεδομένο μάλιστα ότι σε λίγο συμπληρώνονται 200 χρόνια ελευθερίας για την Ελλάδα.

Τα τοπικά νέα κάνουν το γύρο του διαδικτύου, μια καινοτομία του φετινού εορτασμού ήταν η δωρεάν διανομή σημαιών στα παιδάκια από την ηγεσία του Ελληνικού Στρατού, συγκινητικές στιγμές, παραγγέλματα, παιανίσματα του «Μακεδονία ξακουστή» επειδή είμαστε και σε σκληρές διαπραγματεύσεις, «και βέβαια, ο μικρούλης που συμμετέχει σε όλες τις παρελάσεις, και σε αυτήν ήταν παρών με το όπλο επ’ ώμου».

Ένα στιγμιότυπο το οποίο δεν χρειάζεται χίλιες λέξεις. Μπορεί να είναι αλήθεια αυτό; Να έχουν ντύσει ένα παιδάκι στο χακί και να του έχουν δώσει όπλο; Είναι φωτοσοπιά όπως έκαναν με τον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων της Ρωσίας; Είναι χοξιά, να ησυχάσουμε; Είναι τουλάχιστον ψεύτικο; Είναι αυτή η Ελλάδα που μας κάνει υπερήφανους; Είναι το μέλλον;

[athensvoice] [thrakinea] [tilestwra]

Οι δηλώσεις Ερντογάν στην Σαμψούντα, όπου μεταξύ των άλλων ανέφερε ότι η Τουρκία δεν αποδέχεται τα «τεχνητά σύνορα» που «της επεβλήθησαν» μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ότι μετά την κατάληψη της Αφρίν ξεκινά η δημιουργία της «Μεγάλης Τουρκίας», η οποία θα επιτευχθεί ακόμη και αν χρειαστεί «να δώσουμε τις ζωές μας ή να πάρουμε ζωές άλλων», τοποθετούνται στην κορυφή των πιο επιθετικών δηλώσεων που έχει κάνει αρχηγός κράτους διεθνώς μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και αποτελούν από μόνες τους έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας. Η δήλωση μιας χώρας ότι θα επεκτείνει τα σύνορά της για να επιτύχει τις παλαιές «ιστορικές διαστάσεις» της είναι πρωτοφανής στη νεότερη ιστορία και αμφισβητεί καθ’ολοκληρίαν τον καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, που αποτελεί και την επίσημη βάση έδρασης του διεθνούς δικαίου.

Η Τουρκία, δηλαδή, μετατρέπεται σε ένα είδος «υπερταραχοποιού κράτους» («super rogue state») τους διεθνούς συστήματος διεκδικώντας με αξιώσεις τα σκήπτρα από τη Βόρειο Κορέα.

Η ανύπαρκτη «Διεθνής Κοινότητα» και ένα νέο διεθνές σύστημα που επιβραβεύει τις πειρατικές συμπεριφορές

Ας μην περιμένει όμως κάποιους (ανύπαρκτους) μηχανισμούς επιβολής του διεθνούς δικαίου να «τιμωρήσουν» την Τουρκία. Θα ήταν μεγάλο λάθος να θεωρήσουμε τις δηλώσεις αυτές ως προϊόν της «μεγαλομανίας» ή της «παράνοιας» του Ερντογάν. Στην πραγματικότητα, όχι ο Ερντογάν ως πρόσωπο αλλά η Τουρκία ως γεωπολιτική οντότητα, φαίνεται πως έχει κατανοήσει ότι βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά μεταβατική φάση της Ιστορίας. Περνάμε από ένα διεθνές σύστημα που εξαφανίζεται με γρήγορους ρυθμούς σε ένα άλλο, που δεν έχει ακόμη αποκρυσταλλωθεί. Πολλές φορές αποκαλούμε αυτόν το νέο, υπό διαμόρφωση, κόσμο ως «πολυπολικό» (multipolar) αλλά αυτός ο όρος δεν εκφράζει πλήρως τη σημερινή κατάσταση. Πολυπολικό ενδέχεται να γίνει το διεθνές σύστημα όταν σταθεροποιηθεί. Μέχρι στιγμής είναι ένα ασχηματοποίητο σύστημα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «μη πολικό» (non polar). Σε αυτόν, λοιπόν, τον εν αναμονή κόσμο, η Τουρκία φαίνεται πως έχει επιλέξει να εξελιχθεί σε έναν από τους πιο σημαντικούς τους δρώντες, επιτυγχάνοντας, ταυτοχρόνως, δια του «εθνικού μεγαλείου», να ξεπεράσει τα μεγάλα εσωτερικά της προβλήματα. Και γνωρίζει πως το παράθυρο ευκαιρίας για να το επιτύχει είναι μικρό και πρέπει να δράσει, γρήγορα, ριψοκίνδυνα, επιθετικά και ασύδοτα, αδιαφορώντας για τους μέχρι σήμερα ισχύοντες κανόνες και αναλαμβάνοντας το μεγάλο ρίσκο που έχουν αυτές οι επιλογές.

Ίσως όμως το ρίσκο αυτό να μην είναι και τόσο μεγάλο όσο τείνουν πολλοί στην Ελλάδα να πιστεύουν. Τη μόνη Δύναμη που πράγματι φοβάται η Τουρκία, τη Ρωσία, αυτήν τη στιγμή έχει καταφέρει να την περιορίσει μέσα σε μια λυκοφιλία που έχει μεταμφιεστεί σε μια εύθραυστη συμμαχία, αλλά που προς ώρας λειτουργεί. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν μια, πρωτοφανή μετά το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, κρίση ηγεσίας, βρίσκονται σε μια μεταβατική φάση ως προς τη διαμόρφωση της στρατηγικής τους στο εξωτερικό, ενώ ένα κομμάτι του «βαθέως κατεστημένου» της Ουάσιγκτον έχει εμμονικά προσκολληθεί στην τεράστια γεωπολιτική επένδυση που έκανε στην ισλαμιστική Τουρκία εδώ και χρόνια και τώρα αρνείται να δει τις καταστρεπτικές συνέπειες που είχαν οι επιλογές του.

Με τις ΗΠΑ σε σύγχυση, το ΝΑΤΟ είναι απίθανο να είναι σε θέση, ή να έχει τη βούληση, να κάνει κάτι ουσιαστικό ώστε να φρενάρει την τουρκική επιθετικότητα, ενώ θα ήταν απολύτως άσκοπο να πούμε το οτιδήποτε για το γεωπολιτικό νηπιαγωγείο που παριστάνει τον «διεθνή παράγοντα», την Ε.Ε.

Εν κατακλείδι, έχουμε απέναντι μας μια άκρως αναθεωρητική και υπερφιλόδοξη Τουρκία, που επίσημα δηλώνει ότι είναι έτοιμη να «πάρει ζωές» για να επανέλθει στις «ιστορικές της διαστάσεις». Δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς απειλεί την ακεραιότητα της Ελλάδας και φυσικά και της Κυπριακής Δημοκρατίας, μεταξύ των άλλων. Όλα λοιπόν τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Ακόμη και αυτό μιας ακραίας επιθετικής ενέργειας της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας που θα οδηγούσε σε πολεμική αναμέτρηση μεγάλης κλίμακας.

Και θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε βοήθεια από πουθενά. Είμαστε μόνοι μας και θα πρέπει μόνοι μας να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πρωτοφανή πρόκληση στη νεότερη ελληνική ιστορία. Και ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις για την εξασφάλιση της ειρήνης. Αν και η χειρότερη επιλογή είναι να συνεχίσουμε την προσπάθεια εξημέρωσης της τίγρης και να προσποιούμαστε πως όλες οι πρωτοφανείς δηλώσεις και οι ολοένα και πιο επιθετικές ενέργειες της Άγκυρας είναι «για εσωτερική κατανάλωση», ούτε οι μεθοδολογίες Αποτροπής είμαστε σίγουροι ότι μπορούν πλέον, στο σημείο που φθάσαμε, να εξασφαλίσουν την ειρήνη στο ελληνοτουρκικό σύστημα.

Βέβαια, ένας πόλεμος δεν ξεσπάει τόσο εύκολα και είναι μια επιλογή που δύσκολα θα κάνει σήμερα η Άγκυρα. Και αυτό γιατί, εις βάρος των στερεοτυπικών αντιλήψεων που τείνουν να κυριαρχήσουν στην ελληνική κοινωνία, ακόμη υπάρχει στρατιωτική ισορροπία στο ελληνοτουρκικό σύστημα. Ακόμη περισσότερο, μάλλον παραμένουν κάποια μικρά αλλά κρίσιμα ποιοτικά πλεονεκτήματα για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, παρόλα τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια το ελληνικό στράτευμα λόγω της οικονομικής κρίσης. Βέβαια, αν δεν κάνουμε τίποτε για να αντιστρέψουμε τις σημερινές τάσεις, μέσα στα επόμενα χρόνια η ισορροπία ισχύος θα ανατραπεί δραματικά υπέρ της Τουρκίας. Όμως σήμερα, οι φαταλιστικές αντιλήψεις περί «τουρκικής παντοδυναμίας» μόνο ως μέρος του υβριδικού πολέμου που έχει εξαπολύσει η Άγκυρα κατά της Ελλάδας μπορούν να αναγνωστούν, δηλαδή ως μέρος της τουρκικής προσπάθειας να ακρωτηριάσει γεωπολιτικά την Ελλάδα χωρίς να χρειαστεί να πέσει τουφεκιά.

Άρα, ακόμη ελπίζουμε ότι η ειρήνη θα διατηρηθεί, τουλάχιστον στο άμεσο χρονικό διάστημα. Το γεγονός όμως παραμένει ότι πλέον έχουμε απέναντι μας μια νέα Τουρκία, άκρως φιλόδοξη και επιθετική, σε ένα νέο διεθνές σύστημα που πιθανώς ανταμείβει παρόμοιες δυνάμεις. Άρα, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά και θα πρέπει να προετοιμαστούμε για αυτά. Όσο είναι ακόμη καιρός.

(*) Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο news.gr