Νοσοκομείο Ευαγγελισμός…

Ένα ταξί σταματάει έξω από τα επείγοντα, βγαίνει ο οδηγός, ανοίγει το πορτμπαγκάζ, βγάζει ένα «Π» και το αφήνει έξω από την πόρτα του συνοδηγού. Μέσα από το αμάξι με πολύ αργό ρυθμο εμφανίζονται δύο πόδια που προσπαθούν να πάρουν θέση μπρος από το μεταλλικό στήριγμα. Απ’ την γωνία που στέκομαι διακρίνω δύο χέρια όλο ζάρες, να σφίγγουν τρεμάμενα το πλαίσιο του αμαξώματος δίνοντας ώθηση στο σώμα να σηκωθεί όρθιο. Καθώς δε φαίνεται να υπάρχει στον χώρο κάποια βοήθεια, πηγαίνω προς τα κει. Βλέπω μια γιαγιά, αρκετά μεγάλη, ιδιαίτερα περιποιημένη. Τής απλώνω το χέρι, βοηθώ στο ανασήκωμα και φέρνω μπροστά της το στήριγμα.
– Μόνη σας;
– Μόνη
– Να σας πάω μέχρι μέσα;
– Ευχαριστώ
Πήγαμε ως το γραφείο κίνησης αργά αργά, εκείνη μπροστά, εγώ λίγο πιο πίσω σε απόσταση. Κάθε βήμα δέκα εκατοστών κρατούσε κοντά στα πέντε δευτερόλεπτα. Αναρωτήθηκα πόσος χρόνος να χρειάστηκε για να φτάσει ως εδώ. Δεν την ρώτησα τίποτα, στεκόμουν απλά πίσω της διακριτικά, μήπως και θελήσει κάτι που δε θα μπορούσε μόνη της. Είχε επιλέξει το μόνη της ή στάθηκε αναγκαίο το να είναι μόνη; Ποιος ξέρει; Όπως και να ‘χε, το σεβάστηκα. Απλά αναρωτήθηκα γιατί και πώς. Πού να φανταστώ τι θα μου αποκάλυπτε το μεγαλείο ενός γερασμένου ανθρώπου.
Σε λίγο φτάσαμε στο γραφείο, ζήτησε έναν παθολόγο και μετά παλι αργά αργά φτάσαμε έξω από τους νοσηλευτές.
– Τι έχετε;
Μια γλυκιά, ήρεμη φωνή, αργή σαν το βήμα της, απάντησε.
– Έχω σπάσει τον γοφό μου και τη λεκάνη μου και ενώ ήμουν μια χαρά, ξαφνικά σήμερα πρήστηκαν τα πόδια μου. Ανησύχησα και ήρθα.
– Ποιος σας συνοδεύει;
– Κανείς
Ο γιατρός σάστισε. Σε λίγο θα σαστιζόμασταν όλοι.
– Τι εννοείτε κανείς; Πώς ήρθατε; Πώς θα πάτε να σας εξετάσουν;
– Ήρθα με ταξί.
– Με ταξί; Γιατί δεν καλέσατε ένα ασθενοφόρο;
– Δεν ήθελα να ενοχλήσω. Είστε πολύ ταλαιπωρημένοι. Υπάρχουν τόσοι καμμένοι που τα χρειάζονται.

Ναι, το μισώ αυτό το είδος που λέγεται άνθρωπος, που μισεί, που εκμεταλλεύεται, που φθονεί και καταστρέφει ό,τι υπάρχει γύρω του.
Αλλά αυτό το ίδιο είδος είναι που αγαπώ και λατρεύω, όταν με κάνει να κλαίω, σα μικρό παιδί από συγκίνηση, για την αγάπη που προσφέρει, για την ταπεινότητα που δείχνει, για την αλληλεγγύη του. Που μετράει τα κουράγια του και όταν τα βρει να έχουν πιάσει πάτο, κοιτάζει γύρω του και τον πάτο τον βλέπει περίσσευμα και δίνει όπου η ανάγκη διψά για προσφορά.

Το video ανέβηκε στο Facebook από το Γιάννη Αναγνωστόπουλο. Σε αυτό πρωταγωνιστεί μικρή του ανιψιά από την Κρήτη.

Aποτόλμησαν μια ιδιαίτερη και ευαίσθητη εκτέλεση του Ερωτόκριτου που συγκίνησε τους followers που έχουν και όχι μόνο. Αφού το video έγινε viral και σε τρεις μέρες είχαν 1,2 εκατομμύρια views.

Ειδικά αυτές τις μέρες που οι δοκιμαζόμενοι συμπατριώτες μας στην Αττική περνάνε τόσο δύσκολα, η μικρή «Αρετούσα» έδωσε μια αχτίδα ελπίδας.

Ο ίδιος ο Γιάννης Αναγνωστόπουλος έγραψε στην ανάρτησή του:

Το δικό τους δράμα ζουν εδώ και οκτώ ημέρες οι συγγενείς και οι φίλοι όσων χάθηκαν τόσο άδοξα στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, τη Δευτέρα 23 Ιουλίου.

Ένα συγκλονιστικό κείμενο, το οποίο έγραψε μία φίλη της οικογένειας Φύτρου, που ξεκληρίστηκε στην πυρκαγιά στο Μάτι, κάνει τον γύρο του διαδικτύου τις τελευταίες ώρες.

Η ανοιχτή επιστολή της γυναίκας, που έχει τίτλο «Άκου να σου πω Αλέξη, τώρα που έθαψα τους νεκρούς μου», απευθύνεται στον Αλέξη Τσίπρα και δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα «The President». Στο κείμενο, η γυναίκα, που υπογράφει ως Ανίτα, κατακεραυνώνει τον πρωθυπουργό, αποκαλώντας τον μάλιστα «ψευτόμαγκα».

Ολόκληρο το κείμενο

Το παίζεις ψευτόμαγκας γιατί υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ – πολίτες – πολιτικοί που περιμένουν, ως είθισται από αρχαιοτάτων χρόνων, να ταφούν οι νεκροί τους για να σου απαντήσουν. Υπάρχουν δημοκράτες που περιμένουν να καταλαγιάσει ακόμα κ ο θυμός τους πριν σου απαντήσουν.

Οι δικοί μου νεκροί, ότι απέμεινε από το κορμάκι τους, βρίσκονται πια στο χώμα… για πάντα.

Άκου λοιπόν Αλέξη,
Από σήμερα εσυ κ οι όμοιοί σου είστε εχθροί μου.
Προσωπικοί εχθροί μου, όχι της χώρας. Δικοί μου εχθροί.
ΟΧΙ γιατί είπες τερατώδη ψέμματα σ έναν βασανισμένο λαό για να αρπάξεις την εξουσία
ΟΧΙ γιατί έριξες τη χώρα στο γκρεμό την ώρα που απέφευγε το χείλος του
Όχι γιατί μου πρότεινες το βράδυ των εκλογών από το μπαλκόνι σου, ή να με τελειώσεις ή να σε τελειώσω
ΟΧΙ γιατί έκανες στροφή στον «κυβερνητισμό» !!! 360ο μοιρών στροφή, μόνο αυτή έμαθες στο Πολυτεχνείο
ΟΧΙ γιατί μισείς τη μεσαία τάξη που σε γέννησε και σε εξέθρεψε κηφήνα – αμπελοφιλόσοφο
ΟΧΙ γιατί συνθλίβεις κάθε παραγωγική δύναμη που σπρώχνει τη χώρα προς τα πάνω
ΟΧΙ γιατί ελέγχεις όλες τις διακριτές εξουσίες ως άλλος δικτατορίσκος
ΟΧΙ γιατί μισείς την ελεύθερη γνώμη και προσπαθείς συνειδητά για την εξόντωση όσων διαφωνούν
ΟΧΙ γιατί έδωσες σύνθημα στα φιλαράκια σου για πλιάτσικο στη δημόσια ζωή της χώρας
ΟΧΙ γιατί πουλάς Τιμαλφή – Ιερά κ Όσια και γίνεσαι ο ικανότερος σφουγγοκωλαριος όλων των εποχών
ΟΧΙ γιατί χαϊδεύεις τη βία κ τους νταβαντζηδες της για να γαλουχήσεις με δηλητήριο τη νέα γενιά
ΟΧΙ γιατί με αναγκάζεις να φυγαδεύσω τα παιδιά μου από τη χώρα
ΟΧΙ γιατί άφησες ανθρώπους να καούν στο βωμό της ασχετοσύνης σου

Αλλά γιατί ….

μ έκανες να ντρέπομαι για τον τρόπο που μεγάλωσα στο σπίτι ενός αριστερού ΕΑΜίτη που, αμούστακος ακόμη, έτρεξε πίσω από τον Άρη. Πίστεψε σ έναν καλύτερο – δίκαιο κόσμο… πολέμησε … έχασε … διδάχτηκε.
Ντρέπομαι να πω αυτό που άλλοτε καυχιόμουν και ηλπιζα να το διδάξω στα παιδιά μου, τώρα που μεγαλώνουν σ έναν στρεβλό κόσμο.
Ντρέπομαι να πω πως έχω ήθος, ηθική, ανθρωπιά, αλληλεγγύη, ταπεινότητα, αξίες της αριστεράς με τις οποίες πορεύτηκα κ έγινα 50 χρόνων.
Για να έρθεις εσύ και να ντραπώ. Πολύ. Και να μην ξέρω τι να πω στα παιδιά μου.
Ξέρεις Αλέξη;
Υπήρξαν μεγάλοι Έλληνες πολιτικοί που μαζί, με τον πατέρα μου κ όσους έζησαν εμφύλιο, έκατσαν και έφτιαξαν μια δημοκρατία. Με κόπο κ πόνο είναι η αλήθεια … Μια δημοκρατία που σου επέτρεψε να εκλεγείς, εσυ και οι όμοιοί σου.
Και ήρθες για να ανασύρεις από την ψυχή του Έλληνα τα πιο ταπεινά του ένστικτα, αυτά που μπορείς να αναγνωρίσεις καλά και να τα ελέγξεις.
Εμφύλιος λοιπόν;
Τελείωσες την κοινή λογική, θα τελειώσεις και τη δημοκρατία;
Σε μια ύστατη προσπάθεια να καταλαγιάζω το θυμό μου και να φανώ αντάξια του δημοκράτη πατέρα μου, σου ζητώ εκλογές. Τώρα, όχι όποτε σε βολέψει.
Να κριθείς δημοκρατικά από το λαό. Για τις προθέσεις, τις πράξεις, τα λάθη κ τις παραλείψεις σου. Για την κυβέρνηση σου. Για τους συνεργάτες σου.
Δημοκρατικά από το λαό.
Αλλιώς, δεν μου αφήνεις άλλο περιθώριο από την προτροπή σου: ή να με τελειώσεις ή να σε τελειώσω.
Από σήμερα εχθρός μου λοιπόν, ο ΠΘ της χώρας μου. Προσωπικός εχθρός μου.
Το οφείλω. Στα δυο ξανθά αγγελούδια που έθαψα σήμερα.
Το οφείλω. Στο τελευταίο άδειο βλέμμα της ΜΑΝΑΣ τους, πριν αποσυρθεί από τα εγκόσμια για πάντα.

Αννίτα Π.
Ντροπιασμένη
Αηδιασμένη
Άοπλη στρατιώτης της δημοκρατικής λογικής

Σημειώνεται ότι η κηδεία της 13χρονης Εβίτας, του 11χρονου Ανδρέα και του πατέρα τους Γρηγόρη, που έχασαν τις ζωές τους στη φονική φωτιά, πραγματοποιήθηκε χθες Κυριακή, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, σύμφωνα με την επιθυμία της οικογένειας.

Στο Μάτι βρέθηκε σήμερα το πρωί ο Αλέξης Τσίπρας.

Ο πρωθυπουργός μετέβη στην περιοχή για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι το μέγεθος της καταστροφής που προκλήθηκε από τη φονική πυρκαγιά της προηγούμενης Δευτέρας.

Η επίσκεψη του πρωθυπουργού δεν είχε ανακοινωθεί από το Μέγαρο Μαξίμου, ενώ την ώρα που ο πρωθυπουργός βρέθηκε στην περιοχή τα τηλεοπτικά συνεργεία είχαν μεταβεί στη Ραφήνα για να καλύψουν το ατύχημα με το πλοίο Flyingcat 4.

Τελικά όπως έγινε γνωστό περίπου μια ώρα διήρκεσε η επίσκεψη του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στο Μάτι.

Όπως σημειώνεται σε ανακοίνωση του Μαξίμου, ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφτηκε την Αργυρή Ακτή, το Ρέμα στο Κόκκινο Λιμανάκι, αλλά και το Συντονιστικό Κέντρο της Πυροσβεστικής και του Στρατού στο Λεωφορείο Όλυμπος.

Ο πρωθυπουργός συνομίλησε με πολίτες, αλλά και με τα κλιμάκια της Πυροσβεστικής και του Στρατού που βρίσκονται στην περιοχή για την αποκατάσταση των πυρόπληκτων περιοχών.

Επίσης, συνομίλησε με τους μηχανικούς και τους εργαζόμενους που παραμένουν στην περιοχή για την ολοκλήρωση της καταγραφής των κτιρίων που έχουν υποστεί ζημιές, αλλά και με πολίτες.

Αμέσως μετά ο Αλέξης Τσίπρας ανέβασε φωτογραφίες στον λογαριασμό prime minister στο twitter, γράφοντας: «Επισκέφθηκα σήμερα το τόπο της τραγωδίας. Συνομίλησα με πολίτες, μηχανικούς, στρατιώτες, πυροσβέστες και εθελοντές. Ανείπωτη θλίψη μα και απέραντος σεβασμός σε όσους έδωσαν την άνιση μάχη με τις φλόγες και τώρα δίνουν τη μάχη της αποκατάστασης».

Νέα βίντεο έρχονται συνέχεια στο φως της δημοσιότητας από την τραγωδία της πυρκαγιάς στο Μάτι.

Ενα ακόμη οπτικοακουστικό ντοκουμέντο δημοσιεύθηκε και δείχνει δύο φίλους μέσα σε ΙΧ που είναι στην καρδιά της φωτιάς.

Ο ένας μάλιστα ακούγεται να λέει: «Ωχ Θέε μου, τα παιδιά μου, η γυναίκα μου. Καίγονται τα πάντα». Ο πρώτος του λέει «ηρέμησε».

Οι δύο Έλληνες κωπηλάτες πήραν την πρώτη θέση στον τελικό του διπλού σκιφ, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, που διεξάγεται στο Πόζναν της Πολωνίας.

Το χρυσό μετάλλιο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Κωπηλασίας U23, το οποίο διεξάγεται στο Πόζναν της Πολωνίας, πανηγύρισαν οι Χρήστος Στεργιάκας και Ιωάννης Καλανδαρίδης.

Το ελληνικό δίδυμο κατόρθωσε να κατακτήσει την πρώτη θέση στον τελικό του διπλού σκιφ, τερματίζοντας σε 6:13.13. Αν και άρχισαν από την 3η θέση, την οποία κράτησαν ως τα μισά της κούρσας, στην πορεία ανέβασαν κατακόρυφα ρυθμούς και μπήκαν σε θέση οδηγού, αφήνοντας πίσω τόσο την Ολλανδία (2η σε 6:14.18), όσο και την Πολωνία (3η σε 6:14.53).

«Οι συνθήκες ήταν καλές σήμερα και περιμέναμε ότι θα διεκδικήσουμε ένα μετάλλιο. Γνωρίζαμε ότι θα έπρεπε να κάνουμε την τέλεια κούρσα για να κερδίσουμε το χρυσό. Είμαστε χαρούμενοι κι ελπίζουμε να έχουμε ανάλογη συνέχεια και στο Ευρωπαϊκό της Γλασκώβης» δήλωσε ο Χρήστος Στεργιάκας έπειτα από τον τελικό.

[kopilasia]

Το παίζεις ψευτόμαγκας γιατί υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ – πολίτες – πολιτικοί που περιμένουν, ως είθισται από αρχαιοτάτων χρόνων, να ταφούν οι νεκροί τους για να σου απαντήσουν. Υπάρχουν δημοκράτες που περιμένουν να καταλαγιάσει ακόμα κ ο θυμός τους πριν σου απαντήσουν.
Οι δικοί μου νεκροί, ότι απέμεινε από το κορμάκι τους, βρίσκονται πια στο χώμα… για πάντα.

Άκου λοιπόν Αλέξη,
Από σήμερα εσυ κ οι όμοιοί σου είστε εχθροί μου.
Προσωπικοί εχθροί μου, όχι της χώρας. Δικοί μου εχθροί.
ΟΧΙ γιατί είπες τερατώδη ψέμματα σ έναν βασανισμένο λαό για να αρπάξεις την εξουσία
ΟΧΙ γιατί έριξες τη χώρα στο γκρεμό την ώρα που απέφευγε το χείλος του
Όχι γιατί μου πρότεινες το βράδυ των εκλογών από το μπαλκόνι σου, ή να με τελειώσεις ή να σε τελειώσω
ΟΧΙ γιατί έκανες στροφή στον «κυβερνητισμό» !!! 360ο μοιρών στροφή, μόνο αυτή έμαθες στο Πολυτεχνείο
ΟΧΙ γιατί μισείς τη μεσαία τάξη που σε γέννησε και σε εξέθρεψε κηφήνα – αμπελοφιλόσοφο
ΟΧΙ γιατί συνθλίβεις κάθε παραγωγική δύναμη που σπρώχνει τη χώρα προς τα πάνω
ΟΧΙ γιατί ελέγχεις όλες τις διακριτές εξουσίες ως άλλος δικτατορίσκος
ΟΧΙ γιατί μισείς την ελεύθερη γνώμη και προσπαθείς συνειδητά για την εξόντωση όσων διαφωνούν
ΟΧΙ γιατί έδωσες σύνθημα στα φιλαράκια σου για πλιάτσικο στη δημόσια ζωή της χώρας
ΟΧΙ γιατί πουλάς Τιμαλφή – Ιερά κ Όσια και γίνεσαι ο ικανότερος σφουγγοκωλαριος όλων των εποχών
ΟΧΙ γιατί χαϊδεύεις τη βία κ τους νταβαντζηδες της για να γαλουχήσεις με δηλητήριο τη νέα γενιά
ΟΧΙ γιατί με αναγκάζεις να φυγαδεύσω τα παιδιά μου από τη χώρα
ΟΧΙ γιατί άφησες ανθρώπους να καούν στο βωμό της ασχετοσύνης σου

Αλλά γιατί ….

μ έκανες να ντρέπομαι για τον τρόπο που μεγάλωσα στο σπίτι ενός αριστερού ΕΑΜίτη που, αμούστακος ακόμη, έτρεξε πίσω από τον Άρη. Πίστεψε σ έναν καλύτερο – δίκαιο κόσμο… πολέμησε … έχασε … διδάχτηκε.
Ντρέπομαι να πω αυτό που άλλοτε καυχιόμουν και ηλπιζα να το διδάξω στα παιδιά μου, τώρα που μεγαλώνουν σ έναν στρεβλό κόσμο.
Ντρέπομαι να πω πως έχω ήθος, ηθική, ανθρωπιά, αλληλεγγύη, ταπεινότητα, αξίες της αριστεράς με τις οποίες πορεύτηκα κ έγινα 50 χρόνων.
Για να έρθεις εσύ και να ντραπώ. Πολύ. Και να μην ξέρω τι να πω στα παιδιά μου.
Ξέρεις Αλέξη;
Υπήρξαν μεγάλοι Έλληνες πολιτικοί που μαζί, με τον πατέρα μου κ όσους έζησαν εμφύλιο, έκατσαν και έφτιαξαν μια δημοκρατία. Με κόπο κ πόνο είναι η αλήθεια … Μια δημοκρατία που σου επέτρεψε να εκλεγείς, εσυ και οι όμοιοί σου.
Και ήρθες για να ανασύρεις από την ψυχή του Έλληνα τα πιο ταπεινά του ένστικτα, αυτά που μπορείς να αναγνωρίσεις καλά και να τα ελέγξεις.
Εμφύλιος λοιπόν ;
Τελείωσες την κοινή λογική, θα τελειώσεις και τη δημοκρατία ;
Σε μια ύστατη προσπάθεια να καταλαγιάζω το θυμό μου και να φανώ αντάξια του δημοκράτη πατέρα μου, σου ζητώ εκλογές. Τώρα, όχι όποτε σε βολέψει.
Να κριθείς δημοκρατικά από το λαό. Για τις προθέσεις, τις πράξεις, τα λάθη κ τις παραλείψεις σου. Για την κυβέρνηση σου. Για τους συνεργάτες σου.
Δημοκρατικά από το λαό.
Αλλιώς, δεν μου αφήνεις άλλο περιθώριο από την προτροπή σου: ή να με τελειώσεις ή να σε τελειώσω.
Από σήμερα εχθρός μου λοιπόν, ο ΠΘ της χώρας μου. Προσωπικός εχθρός μου.
Το οφείλω. Στα δυο ξανθά αγγελούδια που έθαψα σήμερα.
Το οφείλω. Στο τελευταίο άδειο βλέμμα της ΜΑΝΑΣ τους, πριν αποσυρθεί από τα εγκόσμια για πάντα.

Αννίτα Π.
Ντροπιασμένη
Αηδιασμένη
Άοπλη στρατιώτης
της δημοκρατικής λογικής

Πηγή: thepresident.gr

Ένας πολύ σημαντικός Ευρωπαίος ηγέτης, που αγαπάει ειλικρινά την Ελλάδα, έχει πει την αλήθεια με έναν μοναδικό τρόπο: «Αυτοί οι Ελληνες! Ενα τόσο μεγάλο έθνος με ένα τόσο άχρηστο κράτος». Εχει δυστυχώς πολύ δίκιο. Ζήσαμε μόλις μια εθνική τραγωδία. Γυρνάμε γύρω γύρω σαν τα κοτόπουλα αναζητώντας ευθύνες και συνωμοσίες. Το κάνουμε κάθε φορά που ζούμε κάτι ανάλογο, αλλά δεν μαθαίνουμε και δεν κάνουμε τίποτα στην πράξη για να μην επαναληφθεί.

Το ελληνικό κράτος λιώνει πραγματικά μόλις έρχεται αντιμέτωπο με κρίσεις. Το ζήσαμε στα Ιμια, στις φωτιές του 2007, στις πρόσφατες φωτιές και σε πολλές ακόμη περιπτώσεις. Δεν ήταν, για παράδειγμα, αυτή εικόνα πρωθυπουργού στο συντονιστικό κέντρο της Πυροσβεστικής. Καθισμένος σε ένα τραπέζι σε μια «χύμα» κατάσταση, με άσχετους γύρω γύρω παρατρεχάμενους να ρωτάνε παλαβά πράγματα τους υπηρεσιακούς. Ηταν βέβαια εικόνα οικεία, γιατί δυστυχώς έχει επαναληφθεί. Σε μια σοβαρή χώρα θα υπήρχε ένας «τυφλοσούρτης» που θα είχε κάποιος ανώτατος κρατικός υπάλληλος στο συρτάρι του. Θα ήξερε ακριβώς πού θα γίνει η ανάλογη σύσκεψη σε ώρα κρίσης, ποιοι θα καθίσουν στο τραπέζι, ποιοι θα κάνουν ενημερώσεις και εισηγήσεις. Το επιτελείο του Μαξίμου θα είχε κάνει, εν τω μεταξύ, δέκα ασκήσεις και προσομοιώσεις ώστε να γνωρίζει από πριν πώς δουλεύει το σύστημα και ποιος πρέπει να κάνει τι. Ολα αυτά ακούγονται εξωφρενικά στον τόπο μας. Γιατί οι πολιτικοί μας προτιμούν διαχρονικά τον χαβαλέ, το ρουσφέτι και να διορίζουν σε νευραλγικές θέσεις άχρηστους δικούς τους.

Ολο αυτό το μπάχαλο της κορυφής διαχέεται παντού, έως τον μικρότερο δήμο. Σχέδια και ασκήσεις εκκένωσης σε περίπτωση ανάγκης; Συντονιστικό κέντρο, που δίνει την εντολή να μπουν περιπολικά και άνθρωποι με τηλεβόες για να δώσουν το σήμα της εκκένωσης; Προκαθορισμένες διαδρομές εκκένωσης που επιτηρούνται από αστυνομικούς και δημοτικούς υπαλλήλους ώστε να μη συμβεί το κακό; Είναι βέβαιο ότι όλα αυτά υπάρχουν σε κάποια εγχειρίδια και σκονισμένους φωριαμούς. Χωρίς συνεχείς ασκήσεις ετοιμότητας και επαγγελματισμό, δεν έχουν καμία αξία. Την ώρα της κρίσης, δεν υπάρχει χρόνος και καθαρό μυαλό για να μπουν σε εφαρμογή.

Η χώρα χρειάζεται πραγματικά επανασύσταση του κράτους, από πάνω μέχρι κάτω. Υπάρχουν κονδύλια, πρόθυμες κυβερνήσεις και τεχνογνωσία για να το πετύχουμε. Οι υπηρεσίες μας έχουν καλό και ικανό προσωπικό το οποίο συνήθως πολεμάει το εκάστοτε κομματικό κράτος των ανίκανων παρασίτων. Εχει τον τρόπο να παίρνει τον άριστο που εκπαιδεύθηκε στον Καναδά στον συντονισμό κατάσβεσης και να τον στέλνει κάπου μακριά, «για σπάσιμο».

Είναι ανάγκη να συνεννοηθούμε άμεσα και να σοβαρευτούμε, γιατί με αυτό το κράτος δεν θα πάμε μακριά. Και κάτι τελευταίο. Το σύνηθες καταφύγιο αποτυχημένων κρατών (των αποκαλούμενων από τους Aγγλοσάξονες failed states) είναι οι θεωρίες συνωμοσίας. Πάντα κάποιος άλλος φταίει. Είναι το άλλοθι των αποτυχημένων κρατών και –προφανώς– των αποτυχημένων πολιτικών που τα έφεραν σε αυτό το χάλι.

Πηγή: kathimerini

Μια ανάρτηση στο διαδίκτυο τις τελευταίες ώρες έχει προκαλέσει το έντονο ενδιαφέρον των πολιτών σε σχέση και με την πολιτική ευθύνη που ανέλαβε ο Αλέξης Τσίπρας για την τραγωδία στο Μάτι.
Πρόκειται για αποσπάσματα από το βιβλίο του αείμνηστου Συνταγματολόγου Δημήτρη Τσάτσου «περί πολιτικής ευθύνης», ένα εκπληκτικό βιβλίο με τίτλο: «Συνταγματικό Δίκαιο». Στο απόσπασμα που συνδέεται με την πρόσφατη ανάληψη ευθύνης του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για τις φονικές φωτιές στην Αττική όταν είπε: «Θέλω να αναλάβω ακέραια, ενώπιον του υπουργικού συμβουλίου, αλλά και ενώπιον του ελληνικού λαού, την πολιτική ευθύνη για την τραγωδία», δίνεται η απάντηση που πρέπει.

Η μελέτη «περί πολιτικής ευθύνης» του Δημήτρη Τσάτσου είναι του έτους 1993 και στη σελίδα 309 ο συνταγματολόγος γράφει ότι η ομολογία πολιτικής ευθύνης συνολικά της Κυβέρνησης «συνεπάγεται, την πτώση, την παραίτηση της Κυβέρνησης, όπως ως νομική υποχρέωση προκύπτει από το άρθρο 85 του Συντάγματος».

Διαβάστε τι αναφέρει το άρθρο 85 του Συντάγματος της Ελλάδας:

Στο άρθρο 84, το οποίο συνδέεται με την ανάληψη πολιτικής ευθύνης και από τις παραγράφους 2 έως την παράγραφο 7 -κατά την άποψη του Δημήτρη Τσάτσου- ερμηνεύει πώς οργανώνεται η πτώση, η παραίτηση της κυβέρνησης ως αποτέλεσμα της ομολογίας πολιτικής ευθύνης.

Ποιος ήταν ο Τσάτσος

Ο Δημήτρης Θ. Τσάτσος (1 Μαρτίου 1933 – 24 Απριλίου 2010) ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός, από τους κορυφαίους συνταγματολόγους της μεταπολεμικής Ελλάδας. Διατέλεσε ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, μεταξύ άλλων.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Θεμιστοκλή Τσάτσου, δικηγόρου, βουλευτή και αδελφού του μετέπειτα Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Τσάτσου, και της Αννίτας Αλευρά. Σπούδασε νομική και πολιτικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Χαϊδελβέργης, ενώ σε ηλικία μόλις 27 ετών ανακηρύχθηκε διδάκτορας Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Από το 1958 ως το 1964 υπήρξε επιμελητής στη Νομική Σχολή της Χαϊδελβέργης και την περίοδο 1964-1965 εργάστηκε ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ (Max-Planck Institut). Το 1968 εκλέχτηκε υφηγητής στη νομική σχολή του πανεπιστημίου της Βόννης, στο οποίο και δίδασκε και υφηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών. Λόγω της Χούντας των Συνταγματαρχών δεν επετράπη ο διορισμός του. Το 1969 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αλλά πάλι δεν του επετράπη να διδάξει. Το 1970 εκλέχτηκε μόνιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, ενώ το 1973 φυλακίστηκε από τη δικτατορία. Το 1975 εξελέγη τακτικός καθηγητής στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ.

Με την πτώση της δικτατορίας έγινε υφυπουργός Εθνικής Παιδείας στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας[5] και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην κάθαρση της παιδείας από τους συνεργάτες της δικτατορίας. Το 1975 ήταν εισηγητής της αντιπολίτευσης για το νέο σύνταγμα της Ελλάδας. Το 1974 εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών με την Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου.

Από τον Οκτώβριο του 1993 μέχρι τον Ιούνιο του 1994 διατέλεσε ειδικός σύμβουλος για θέματα Θεσμών στο Πολιτικό Γραφείο του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου,ενώ για τα επόμενα δέκα χρόνια, από τον Ιούνιο του 1994 μέχρι τον Ιούνιο του 2004, χρημάτισε ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ.

Δίδαξε επίσης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Χάγης. Ήταν ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου – Ιδρύματος Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου.

Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων (1988-1992). Το 1995 τιμήθηκε με το πολιτιστικό Βραβείο Ευρώπης. Τιμήθηκε επίσης με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα των πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης, Κρήτης και Πελοποννήσου. Μάλιστα, σύμφωνα με τον καθηγητή Αντώνη Μανιτάκη: «Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ειδικά η Νομική Σχολή είχε την τύχη να τον συγκαταλέξει στα μέλη της, αφού σε αυτήν ξεκίνησε την πανεπιστημιακή του καριέρα ως τακτικός καθηγητής της έδρας του Γενικού Δημοσίου Δικαίου 1974, πλάι στον Αριστόβουλο Μάνεση που κατείχε στην έδρα του Συνταγματικού Δικαίου.

Η Νομική διένυε τότε την πιο ένδοξη περίοδο της ιστορίας της. Το Τμήμα Νομικής αναγνωρίζοντας την σημαντική προσφορά του στην ελληνική και ευρωπαϊκή επιστήμη του Συνταγματικού Δικαίου τον ανακήρυξε το 2003 επίτιμο διδάκτορα.»

Απεβίωσε στις 24 Απριλίου 2010 στην Αθήνα

Πηγή: tanea.gr

Με ένα εκπληκτικό πανό, γραμμένο στα ελληνικά, εξέφρασαν τη στήριξή τους στον ελληνικό λαό οι οπαδοί της Μπεσίκτας.

Οι Τούρκοι, δείχνοντας αν μη τι άλλο άκρως φιλελληνικά συναισθήματα και το βασικό φιλανθρωπικό στοιχείο που πρέπει να χαρακτηρίζει τον καθένα μας, δημιούργησαν ένα πανό που δείχνει ένα παιδί να κλαίει και υπάρχει το μήνυμα: «Ο πόνος δικός μας πόνος», εννοώντας προφανώς ο «πόνος σας».

#Carsi #Besiktas fans show their support to Greece and underline the fact that in football there is not place for racism pic.twitter.com/v9yN1eOwif

— When Sunday Comes (@WSCsupporters) July 29, 2018