«Η κοινωνική πρόοδος και η προάσπιση των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία δεν είναι προνόμιο της αριστεράς, είναι δικαίωμα και υποχρέωση για όλους και όλες εμάς που πιστεύουμε σε ανοιχτές, δημοκρατικές, φιλελεύθερες κοινωνίες» υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, η βουλευτής και τομεάρχης Πολιτισμού της Ν.Δ. Όλγα Κεφαλογιάννη κατά την παρέμβασή της στη συζήτηση του νομοσχεδίου για την Αναδοχή και την Υιοθεσία στη Βουλή.
Η κ. Κεφαλογιάννη έκανε εκτενή αναφορά στο συνταγματικό αλλά και επιστημονικό πλαίσιο που πρέπει να διέπει τις διαδικασίες αναδοχής, υπογραμμίζοντας ότι τα σχετικά δικαιώματα δεν μπορούν να ασκούνται κατά περίπτωση ή να τελούν σε καθεστώς διακρίσεων και υποστήριξε πως «είναι καιρός και ανάγκη, να προσεγγίσουμε τους θεσμούς αναδοχής και υιοθεσίας με γνώμονα την προαγωγή του συμφέροντος της ευαίσθητης κοινωνικής ομάδας των παιδιών που δεν τυγχάνουν γονεϊκής φροντίδας».
Αναλυτικότερα, η κ. Κεφαλογιάννη ανέφερε:
«Η λήψη μέτρων για την άρση των προβλημάτων και την επιτάχυνση των διαδικασιών αποϊδρυματοποίησης ανηλίκων που στερούνται γονεϊκής φροντίδας, οφείλει να αποτελεί κοινό στόχο όλων μας. Αυτές οι πρωτοβουλίες, δεν θα πρέπει να υποτάσσονται σε λογικές δημιουργίας εντυπώσεων και απονομής «βραβείων προοδευτισμού».
Δεν κατέχετε αυτό το προνόμιο κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ. Στους ΑΝΕΛ δεν αναφέρομαι γιατί αυτοί απλά «σέρνονται» πληρώνοντας το τίμημα της εξουσίας.
Πρόοδος σημαίνει να ακούς την κοινωνία, να μην την υποτιμάς, να μην της κουνάς το δάχτυλο, να την συμμερίζεσαι και να της ανοίγεις τον δρόμο στο μέλλον με σεβασμό».
«Ο νόμος 4356/15, στο άρθρο 1 προβλέπει τη δυνατότητα δύο ενήλικων προσώπων να ρυθμίζουν τη συμβίωσή τους με συμβολαιογραφικό έγγραφο, ανεξάρτητα από το φύλο τους.
Στο άρθρο 8 του σημερινού υπό ψήφιση νομοσχεδίου προβλέπεται η δυνατότητα απόκτησης της ιδιότητας του αναδόχου γονέα σε όσους έχουν υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης.
Η μέχρι σήμερα ισχύουσα νομοθεσία επιτρέπει να γίνουν ανάδοχοι γονείς, και μεμονωμένα άτομα ή μονογονεϊκές οικογένειες .
Η ανάπτυξη της προσωπικότητας, με όλες τις εκφάνσεις, χωρίς εξαιρέσεις, συνιστά ύψιστο και θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Και το δικαίωμα αυτό ΔΕΝ μπορεί να ασκείται κατά περίπτωση.
Είναι πλούσια η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σύμφωνα με την οποία κρίνεται απολύτως απαράδεκτη κάθε έννοια αποκλεισμού και διάκρισης λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, καθώς θεωρείται ότι παραβιάζονται άρθρα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Και αυτή είναι η μια διάσταση του ζητήματος.
Η άλλη, αφορά την επιστημονική κοινότητα, που ορθά υποστηρίζει ότι ο ιδρυματισμός βρεφών και νεαρών παιδιών ενέχει υψηλό κίνδυνο εμφάνισης ποικίλων προβλημάτων τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχοκοινωνική τους ανάπτυξη.
Η παρέμβαση των 55 αρμόδιων Ελλήνων ακαδημαϊκών, κατά τη δημόσια συζήτηση του νομοσχεδίου, είναι γόνιμη και ως προς την ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας και ως προς την αποφυγή οριοθέτησης, βάσει διακρίσεων, του δικαιώματος ανάληψης γονεϊκού ρόλου».
«Σήμερα, είναι καιρός και ανάγκη, να προσεγγίσουμε τους θεσμούς αναδοχής και υιοθεσίας με γνώμονα την προαγωγή του συμφέροντος της ευαίσθητης κοινωνικής ομάδας των παιδιών που δεν τυγχάνουν γονεϊκής φροντίδας.
Με κριτήριο τη θεμελιώδη υποχρέωση ενός ευρωπαϊκού κράτους δικαίου να σέβεται την ανθρώπινη αξία και τα συνταγματικά δικαιώματα που την εξειδικεύουν.
Με σεβασμό στην προσφορά της επιστημονικής έρευνας στα θέματα προστασίας της σωματικής, πνευματικής και ψυχικής υγείας των παιδιών που βρίσκονται σε κλειστή ιδρυματική φροντίδα.
Επειδή ο νομοθέτης υποχρεούται να παρεμβαίνει στις αναγκαίες εκσυγχρονιστικές τομές με γνώμονα την προαγωγή του κοινωνικού συμφέροντος, υποστηρίζω την ανάγκη εξεύρεσης μιας ρεαλιστικής λύσης που θα ρυθμίζει με σεβασμό και αποτελεσματικότητα ένα τόσο σημαντικό πρόβλημα.
Η κοινωνική πρόοδος και η προάσπιση των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία δεν είναι προνόμιο της αριστεράς.
Είναι δικαίωμα και υποχρέωση για όλους και όλες εμάς που πιστεύουμε σε ανοιχτές, δημοκρατικές, φιλελεύθερες κοινωνίες. Σε κοινωνίες αλληλεγγύης, προστασίας και πρόνοιας».
