Το παρακάτω κείμενο ανήκει στον Χ.Π. που το ανήρτησε δημόσια στη δημόσια ομάδα Φίλοι Ψυχολογίας

Σήμερα το πρωί ένοιωσα περήφανος για τον εαυτό μου και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Είμαι πού χαρούμενος με μένα. Τελικά ουτε τα λεφτα ούτε η επιτυχία σε επαγγελματικό επιπεδο μπορεί να σου δωσει την ευτυχία , που μπορεί να σου προσφέρει μια απλή σου πράξη.Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Σήμερα νωρίς το πρωί είχα δουλειά στο Σχηματάρι. Ξεκίνησα λοιπόν από την Αθήνα και έφτασα στην έξοδο για Σχηματάρι περίπου στις 7.30…

Όπως κατέβηκα την γέφυρα της εθνικής και είμαι έτοιμος να κάνω δεξιά βλέπω στον απέναντι παράδρομο που ξανάβγαζε εθνική για θεσσαλονικη μια κοπελίτσα γυρω στα 20 να κάνει ωτο στοπ. Δίπλα στο φανάρι δύο τύποι την έχουν βάλει στο μάτι και τους παρατηρώ οτι την κοιτάνε και μιλανε μεταξυ τους με πονηρο υφος. Μόλις αναβει πρασινο παταώ το γκάζι και μπαινω μπροστα τους και πλησιάζω την κοπέλα.

Αυτοί από πισω μου πλεον με προσπερασαν και έφυγαν. Την ρωταω που παει. Δεν μιλαει λεξη ελληνικα, παρα μονο πολυ λιγα αγγλικα. Ηταν παρα πολυ ομορφη, θα ελεγα πειρασμος, αλλα εκεινη την στιγμη εννοιωθα οτι κινδυνευε και επρεπε να την προστατεψω. Καταλαβα οτι ηταν απο την βενεζουελα και μιλαει ισπανικα… Εβαλα το κινητο στην μεταφραση Ελληνικα-Ισπανικα και καταφεραμε να συννενοηθουμε.

Ηθελε να παει στην Αλεξανδρουπολη να βρει μια φιλη της που της ειχε υποσχεθει δουλεια και διαμονη… Μου μιλαγε για την Αλεξανδρουπολη και ελαμπε… Δεν ξερω αν ηταν αληθεια η φιλη αλλα δεν με ενοιαζε.. Εγω οφειλα να την βοηθησω.

Της εξηγω οτι με ωτο στοπ δυσκολα θα φθασει Αλεξανδρουπολη και οτι κινδυνευει. Το καλυτερο ειναι να παει με το ΚΤΕΛ. Μου λεει οτι δεν εχει καθολου χρηματα οτι την εφερε χθες το βραδυ στο σχηματαρι καποιος τυπος που πηγαινε Θηβα και οτι κοιμαται στα παγκακια και στην υπαιθρο.

Πηρα τηλεφωνο στα κτελ και ρωτησα ποτε εχει κτελ για αλεξανδρουπολη και ποιο ειναι το κοστος.. Το κοστος ηταν 71 ευρω και θα επρεπε να το παρει απο τα Κτελ στον Κηφισο.. Της λεω οτι θα την παω Αθηνα και θα της πληρωσω το ΚΤΕΛ να παει Αλεξανδρουπολη.

Μπαινουμε στο αυτοκινητο και αφου ακυρωνω την δουλεια μου οτι μου ετυχε κατι παιρνω τον δρομο της επιστροφης. Καθολη την διαρκεια μιλουσαμε με την μεταφραση του κινητου. Την ρωτησα ποσες μερες ειχε να κανει μπανιο και μου απαντησε 6..

Της προτεινα αμα ηθελε να σταματουσα σε καποιο ξενοδοχειο να κανει μπανιο και να φρεσκαριστει πριν το ταξιδι. Μου ειπε οτι θα το ηθελε παρα πολυ και με χιλιοευχαριστουσε καθ ολη την διαρκεια. Την ρωτησα αν εχει σαμπουν η να αγορασω και μου εδειξε μεσα στην τσαντα πλατης το σαμπουαν της.

Σταματησα σε ενα ξενοδοχειο ημιαδιαμονης στην εθνικη οδο, παιρνω δωματιο και ανεβαινουμε. Μπηκε μεσα στο μπανιο… 20 λεπτα ακουγα το νερο να τρεχει. Εγω απο εξω ξαπλωμενος να πινω τον καφε μου.. Μετα απο λιγο βγηκε.. Ηταν πανεμορφη… Πραγματικα… Μυριζε υπεροχα. Με πηρε μια αγκαλια σφιχτη, Την αγκαλιασα και της εδωσα ενα φιλι στο μαγουλο. Της ειπα να προσεχει.. Δεν το καταλαβε… Της το πληκτρολογησα στην μεταφραση του κινητου… Κατσαμε 10 λεπτα και ειπαμε περι ανεμων… Φυγαμε για τα κτελ.. Της πηρα καφε και τυροπιτα.. Φρεντο καπουτσινο γλυκο.. Φτασαμε στα Κτελ.. Της εβγαλα εισιτηριο με ανταποκριση.. Πρωτα θεσαλονικη και μετα απο μια ωρα για αλεξανδρουπολη απο εκει.. Παρακαλεσα την κυρια στα κτελ να πει στον αδηγο οταν φθασουν θεσαλονικη να την καθοδηγησει για τα κτελ αλεξανδρουπολης… Μου το υποσχεθηκε..

Ειχα αργησει και επρεπε να φυγω… Της εδωσα το κινητο μου… Της εγραψα ενα τελευταιο μηνυμα.. Αν με χρειαστεις παρε με τηλεφωνο , αν δεν με χρειαστεις καλη σου τυχη. Αγκαλιαστηκαμε και δακρυσε στον ωμο μου…. εφυγα…

Ειμαι πολυ περηφανος με τον εαυτο μου γιατι σεβαστηκα μια κοπελα.. Γιατι δεν την εκμεταλευτηκα.., Γιατι θα μπορουσα να την εκμεταλευτω… Ειμαι πολυυυυ περηφανος για μενα ,..
Αν θες μπορεις να σεβαστεις καποια κοπελα..ανιδιοτελως .. χωρις να περιμενεις κατι απο αυτην Σε μια εποχη οπου δεν υπαρχει σεβασμος ειμαι περηφανος για τον εαυτο μου..
Η ιστορια ειναι 1000% αληθινη… Καλη σας μερα!!!

Καλησπέρα σας. Ονομάζομαι Δέσποινα και είμαι 52 ετών. Έχω δυο γιους 20 και 25 ετών και έχασα τον άντρα μου πριν από 6 μήνες σε ηλικία 57 ετών από ανακοπή.

Ήταν ενα σοκ για όλους μας γιατί ήταν υγιέστατος, δεν είχε θέματα με την καρδιά του, δεν είχε παραπονεθεί ποτέ και έκανε κάθε χρόνο εξετάσεις. Πέθανε στον ύπνο του, πήγε ο γιος μας να τον ξυπνήσει και τον βρηκε πεθαμένο. Ακόμα δεν έχουμε συνέλθει ψυχολογικά και σωματικά, ακόμα παλεύω με τη γραφειοκρατία γιατί ο άντρας μου είχε μια εταιρία που δεν πήγαινε καλά και έπρεπε εγώ να κάνω το κλείσιμο και ό,τι άλλο χρειαζόταν. Μόνο που ο άντρας μου αποδείχτηκε ότι δεν είχε μόνο εταιρία. Είχε και παιδί από εξωσυζυγική σχέση.

Μια μέρα πριν από ένα μήνα, πήγα τα σακάκια του στο καθαριστήριο, τώρα που έρχεται χειμώνας, για να τα χαρίσω στους φτωχούς. Μόλις πήγα να τα πάρω, ο άνθρωπος στο καθαριστήριο μου είπε ότι σε ένα από τα σακάκια του, βρήκε στην τσέπη του μια φωτογραφία. Σε αυτή τη φωτογραφία δεν ήμουν εγώ ή τα παιδιά μας. Ήταν μια άγνωστη γυναίκα με ένα κοριτσάκι ΟΛΟΙΔΙΟ αυτός.

Έφυγα από το καθαριστήριο σαν χαμένη. Είπα να μην σκεφτώ πονηρά, μήπως ήταν κάποια ξαδέρφη του με το παιδί της, κάποια συγγενής τέλος πάντων που δεν γνώριζα. Αλλά γιατί να είχε τη φωτογραφία της, στο σακάκι του; Αποφάσισα να το ψάξω. Λεφτά για ντετέκτιβ δεν είχα, ρώτησα όμως την αδερφή του. Στην αρχή έκανε την ανήξερη ύστερα μου τα είπε όλα.

Όταν τα παιδιά μας ήταν στην εφηβεία, ο άντρας μου είχε σχέση με μια γυναίκα από τη Μυτιλήνη για δύο χρόνια. Ήταν πολύ έντονος έρωτας και σκόπευε να με χωρίσει για να είναι μαζί της. Επειδή όμως στην πορεία δεν το έπαιρνε απόφαση, εκείνη του ζήτησε να χωρίσουν ενώ ήταν έγκυος στο παιδί τους. Το παιδάκι γεννήθηκε, αναγνωρίστηκε, έχει το επίθετό του. Μου έχει κάνει εντύπωση που όχι μόνο ποτέ κανείς δεν είδε τίποτα στα πράγματά του ή στα χαρτιά του, αλλά δεν εμφανίστηκε καν αυτή η γυναίκα να διεκδικήσει κληρονομιά ή οτιδήποτε.

Εκτός από το σοκ που έχω πάθει και πλέον θεωρώ ότι όλος μου ο γάμος ήταν ένα ψέμα και τον έχω εντελώς ακυρώσει ως σύζυγο, τίθεται ένα ζήτημα: Πώς θα μιλήσω στα παιδιά μου, τί θα πω; Να πω κάτι; Να μην πω τίποτα; Έχουν μια μικρή αδερφή 10 ετών. Να κάνω πως δεν υπάρχει;

Δεν ξέρω, είμαι σε δίλημμα…

Δέσποινα

Υπήρχε κάποτε μιά λέξη που ακουγόταν πολύ συχνά
…αλλά πλέον τείνει να εκλείψει.
Δεν σήμαινε κάτι το ιδιαίτερο μα έδινε θάρρος να ξανακάνεις αυτό που έκανες…..να μην το προσπεράσεις.

Πριν κάμποσα χρόνια επέστρεφα περπατώντας απτην τράπεζα, στο σπίτι
…ήταν απαραίτητο το να πηγαίνεις εφόσoν ακόμη δεν υπήρχε τo internet banking.
(υπήρχε δλδ αλλά εγώ το μάθαινα με ρυθμούς χελώνας)

Η ώρα πρέπει να ήταν 12μιση, ίσως κ 1:00…δεν θυμάμαι.
Σε ένα στενό βλέπω ένα κοριτσάκι, καθισμένο στην είσοδο ενός δυόροφου …να κλαίει.
Το προσπέρασα καθώς ο ανθρώπινος νους (ο δικός μου τουλάχιστον) θέλει κάποια δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσει το τι συμβαίνει.
Γύρισα πίσω κ το πλησίασα…
“Συμβαίνει κάτι κοριτσάκι μου….γιατί κλαίς κ είσαι μόνη σου?”
της είπα.

Εκείνο μαζεύτηκε..ίσως φοβήθηκε
…κ καλά έκανε, ποτέ δε ξέρεις ποιός σου μιλάει.
Έκανα μερικά βήματα πίσω για να της δώσω χώρο κ της χαμογέλασα
…μπήκα για λίγο στη θέση της
“Ποιός είναι τώρα τούτος?” σίγουρα θα σκεφτόταν.

Ανάμεσα απτους λυγμούς της, βγήκε μια τρεμάμενη παιδική φωνή.
“Σχολάσαμε νωρίς αλλά η μαμά μου είναι στη δουλειά
…κ ξέχασα τα κλειδιά κ το κινητό στο σπίτι”
..μου είπε με παράπονο.
“Θες να πάρουμε τηλέφωνο τη μαμά σου να της το πούμε?
..το ξέρεις το νούμερο της?”
“Ναι αμέ….6945_ _ _ ” μου λέει κ φώτισε το προσωπάκι της.

Το σχηματίζω στο κινητό μου κ της το δίνω
“ΕΛΑ ΜΑΜΑΑΑΑ….” αρχίζει να της εξηγεί κ την πιάνουν τα δάκρυα πάλι
“ΜΗΝ ΤΟ ΚΟΥΝΉΣΕΙΣ ΑΠΌ ΕΚΕΊ…ΈΡΧΟΜΑΙ ΑΜΈΣΩΣ”
…ακούω τη μαμά της μέσα απ΄το τηλέφωνο.

Ούτε ανοιχτή ακρόαση να είχα…τόση ήταν η λαχτάρα της.
“Θες να καθίσω για να την περιμένουμε μαζί?”
..της πρότεινα.
“Όχι όχι…θα έρθει όπου νάναι”.. μου είπε ενώ άρχισε να ξαναμαζεύεται

Για να πω την αλήθεια…σάστισα για λίγο…δεν ήξερα τι να κάνω
…να κάτσω κοντά της κ να συνεχίζει να φοβάται?
ή να φύγω κ να παρατήσω ένα μικρό παιδί μόνο του στο δρόμο.
Την χαιρέτησα κ πήγα έκατσα λίγο παραπάνω….ενώ την είχα συνεχώς στο οπτικό μου πεδίο.
(ναι τι θέτε…αυτό μου ήρθε εκείνη την ώρα).

Σε ένα τέταρτο..σκάει φιουρόζα μία κυρία με αυτοκίνητο…παρκάρει όπως όπως…κ αγκαλιάζονται με τη μικρή.
Οκ….mission accomplished….σκέφτομαι κ πήγα σπίτι.
Η αλήθεια είναι πως περίμενα να με καλέσει το νούμερο που πήρα…
…κ να πεί μιά λέξη……..”ευχαριστώ”.
“Ευχαριστώ που δεν προσπεράσατε κ δεν αφήσατε το παιδί να κλαίει για ώρες μέχρι να γυρίσω”

Αυτή η μαγική λέξη….μου λείπει βρε παιδιά
Δεν είναι βραβείο για να το δώσεις κ ούτε στοιχίζει κάτι
μα απλώς ένα πατ πατ στη πλάτη σαν να λες
“κ γω το ίδιο θα έκανα…..είμαστε πολλοί κ αντιστεκόμαστε στον άσχημο κόσμο που ζούμε”

Ανοίγεις μια πόρτα να περάσουν,
δίνεις τη θέση σου στο metro
βοηθάς ένα καρότσι ν ανέβει τις σκάλες
…κ βουβαμάρα…σιωπή…λες κ η ρημάδα έχει χρέωση.

Ευχαριστώ που μου κάνετε παρέα σε τούτη τη μικρή γωνιά
…νάτην την είπα…κ είναι τόσο εύκολη.

Με τον άντρα μου χώρισα πριν 5 χρόνια επειδή μου είπε πως είναι γκέι και πως τόσα χρόνια δεν μπορούσε να το δεχτεί ούτε ο ίδιος.

Από τον γάμο αυτό αποκτήσαμε ένα αγοράκι 12 ετών σήμερα και στον -πρώην σύζυγο δεν κράτησα κακία, αντιθέτως έδειξα κατανόηση ότι έχει μια διαφορετική σεξουαλική επιλογή για την οποία εγώ δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Με το παιδί άψογος, ενεργός, τα πάντα, δεν έχω παράπονο.

Έμεινα μόνη λοιπόν μετά από 15 χρόνια γάμου, βγήκα έξω σε μια εντελώς διαφορετική κοινωνία και πραγματικότητα όπου ο ένας απατάει τον άλλον και το θεωρεί φυσικό, όπου το να μιλάς με 100 άτομα στα social και να λες τα ίδια λόγια που λες στη γυναίκα ή στον αντρα σου θεωρείται επίσης φυσικό και γενικά ένιωθα σαν εξωγήινος. Έτσι επέλεξα να απέχω από σχέσεις και να κάνω μόνο σεξ.

Η ζωή είχε άλλα σχέδια για μένα όταν 2 χρόνια μετά το διαζύγιο γνώρισα έναν υπέροχο άνθρωπο, αφοσιωμενο, που μου τα πρόσφερε όλα.

Σιγά σιγά μπήκε στη ζωή μου και στη ζωη του παιδιού μου και καταλήξαμε να συγκατοικούμε.

Πίστευα ότι ήμουν πολλή τυχερή που μέσα σε τόση σαπίλα εγώ είχα βρει ένα θησαυρό.

Ειδικά όταν μου έκανε προταση γάμου, ένιωθα να πετάω στα σύννεφα.

Το μόνο “μελανό” σημείο είναι ότι στο κρεβάτι ήθελε να του βάζω αντικείμενα ξέρετε πού.

Δεν παραξενεύτηκα γιατί ήξερα πως είναι ερωτογενής ζώνη αλλά ένιωθα άβολα και δεν το έκανα ποτέ παρολο που 2-3 φορές με πίεσε.

Σχεδιάζουμε τον καιρό αυτό τον γάμο μας, που θα γινει το καλοκαιρι.

Προχθές ανέβηκα στο πατάρι να κατεβάσω τα χειμωνιάτικα σιγά σιγά και βρήκα μια μαύρη τσάντα γεμάτη γυναικεία εσώρουχα, ερωτικά βοηθήματα και περιοδικά με γκέι.

Είμαι σε σοκ και δεν ξερω πως να το διαχειριστώ.

Απο προχθές με ρωτάει συνέχεια τί έχω και τί έχω και δεν του λέω τίποτα για όλα αυτά.

Σκέφτομαι να ματαιώσω τον γάμο. Δεν αντέχω άλλη μια αποτυχία πάλι λόγω ομοφυλοφιλίας.

Και πιο πολύ στενοχωριέμαι για το παιδί μου που τον έχει αγαπήσει.

Τι να κάνω;

Ελίζα