Του Ρομπ Ποπ του αρέσει να τρέχει. Του αρέσει πολύ να τρέχει. Μάλιστα, του αρέσει τόσο πολύ το τρέξιμο που έχει γίνει σαν τον γνωστό χαρακτήρα του Χόλιγουντ, Φόρεστ Γκαμπ. Βέβαια, ο Ρομπ είναι από την Αγγλία αλλά το πνεύμα του Φόρεστ Γκαμπ καίει μέσα του.
Για να το αποδείξει αυτό ο Ρομπ έτρεξε στον μαραθώνιο του Λονδίνου ντυμένος ως Φόρεστ Γκαμπ για να συγκεντρώσει χρήματα για τα αγαπημένα του φιλανθρωπικά ιδρύματα.
“Ποτέ μα ποτέ μην σταματάτε. Περισσότεροι υδατάνθρακες. Νιώθω γεμάτος ενέργεια”, έγραψε στον λογαριασμό του στο Twitter πριν από τον μαραθώνιο.
Bέβαια, ο μαραθώνιος του Λονδίνου φαίνεται παιχνιδάκι για τον Ρομπ, αφού πρόσφατα ολοκλήρωσε την διαδρομή που έτρεξε ο Φόρεστ Γκαμπ που ήταν περίπου 24.000 χιλιόμετρα.
Χρειάστηκε 409 μέρες για να ολοκληρώσει αυτόν τον άθλο. Η απόσταση αυτή ισούται με 509 μαραθώνιους.
“Πρώτη φορά μου ήρθε η ιδέα να κάνω τον γύρο της Αμερικής πριν από 15 χρόνια. Πίστευα ότι θα ήταν ένας απίστευτος τρόπος για να δει κάποιος μια όμορφη χώρα.
Είχα προσπαθήσει πολλές φορές να κάνω την διαδρομή στο παρελθόν, αλλά τα είχα παρατήσει. Όμως όταν είδα τον “Φόρεστ Γκαμπ” είχα μια αναλαμπή”, δήλωσε ο Ρομπ.
“Γιατί το κάνεις αυτό;”
“Η μαμά μου που δεν είναι πλέον μαζί μας ήξερε πολύ καλά την επιρροή που έχουμε στον κόσμο και πάντα μου έλεγε να κάνω κάτι που θα κάνει την διαφορά. Ελπίζω αυτή η διαδρομή να εκπλήρωσε αυτόν τον στόχο. Είμαι σίγουρος ότι η μαμά μου θα ήταν πολύ περήφανη για μένα”, πρόσθεσε.
“To ταξίδι ήταν αρκετά δύσκολο. Είχα κάποιους μικροτραυματισμούς και μια τροφική δηλητηρίαση. Η επανάληψη και η μοναξιά με δυσκόλεψαν πνευματικά. Ευτυχώς, όμως καμία δυσκολία δεν με έριξε για πολύ”, ανέφερε ο Ρομπ.
Η «Λάμψη» του Νίκου Φώσκολου, είτε την έβλεπε κανείς είτε όχι, είτε άρεσε σε κάποιον είτε δεν άρεσε, έχει γράψει τη δική της ιστορία στην ελληνική τηλεόραση.
Ηταν η μακροβιότερη σειρά της ελληνικής tv και το πρώτο ουσιαστικά καθημερινό σήριαλ με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για μια εκπομπή της εποχής: Τραβηγμένο σενάριο, περίπλοκη πλοκή που μπλέκει και ξαναμπλέκει τα ίδια πρόσωπα, ατελείωτοι μονόλογοι -ενίοτε δραματικοί- των πρωταγωνιστών, τραβηγμένες όχι μόνο σκηνές, αλλά και χαρακτήρες.
Οπως αυτός του Ευλογητού.
Για όσους παρακολουθούσαν τη σειρά ο Ευλογητός ήταν ένας ρόλος ξεχωριστός και εμβληματικός ακριβώς γιατί ήταν τραβηγμένος και υπερβολικός. Ηταν ένας ψυχοπαθής δολοφόνος, που θεωρούσε πως ήταν απεσταλμένος του Θεού στη Γη, για να την καθαρίσει από τα «πάσης φύσεως κτήνη» όπως έλεγε. Και φυσικά καταδίωκε τους πρωταγωνιστές του Φώσκολου.
Ωστόσο, ποτέ κανείς, όσο παιζόταν η σειρά δεν είχε δει το πρόσωπο του Ευλογητού, ούτε γνώριζε ποιος ηθοποιός τον υποδύεται, αφού εμφανιζόταν πάντα με μάσκα.
Ωσπου στη Λάμψη ο Ευλογητός δολοφονήθηκε και αποκαλύφθηκε ο άνθρωπος πίσω από τη μάσκα.
Πρόκειται για τον ηθοποιό, Κώστα Τερζάκη, ο οποίος είχε ενεργή παρουσία στα καλλιτεχνικά δρώμενα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, με συμμετοχή σε πολλές ταινίες!
Μία “πρωτότυπη” συνέντευξη παρακολουθήσαμε σήμερα στην εκπομπή “Ooh la la”. Η Σάσα Σταμάτη βρέθηκε στο θέατρο Ριάλτο, προκειμένου να μιλήσει με την Παρθένα Χοροζίδου, ωστόσο, η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε με έναν διαφορετικό τρόπο. Και αυτό διότι η γνωστή ηθοποιός μπήκε μέσα σε ένα φέρετρο.
Στην Γαλλία μόλις ψήφισαν έναν νόμο που απαγορεύει στους χορτοφάγους να χρησιμοποιούν ονόματα κρεάτων για τα φαγητά τους.
Αυτή η κίνηση μπορεί να εξοργίσει τους χορτοφάγους, αλλά οι πολιτικοί αποφάσισαν να αναγκάσουν τους παραγωγούς τροφίμων στην Γαλλία να ξανασκεφτούν πως θα ονομάσουν και διαφημίσουν τα προϊόντα χωρίς κρέας.
Όροι όπως “χορτοφαγικό λουκάνικο”, “κιμάς για χορτοφάγους” και “βέγκαν μπέικον” θα θεωρούνται παράνομοι.
Σύμφωνα με τον The Independent, στα σούπερ μάρκετ δεν θα υπάρχουν πια ταμπέλες που θα γράφουν “μπριζόλα”, “κοτόπουλο” ή “λουκάνικο” για τρόφιμα που δεν έχουν κρέας. Αυτό θα ισχύει και για τα γαλακτοκομικά προϊόντα.
Ο βουλευτής Jean-Baptiste Moreau πρότεινε αυτόν τον νόμο βασισμένος σε ένα επιχείρημα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ότι τα προϊόντα σόγιας και τόφου δεν μπορεί να διαφημίζονται ως “γάλα” ή “βούτυρο.”
Ένας αγρότης και μέλος του κόμματος του Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν έγραψε στο Twitter: “Είναι σημαντικό να πολεμήσουμε ενάντια στους ψευδείς ισχυρισμούς: τα προϊόντα μας πρέπει να σχεδιάζονται σωστά: οι όροι #τυρί και #μπριζόλα θα προορίζονται για προϊόντα ζωικής προέλευσης!”
✅??Adoption de mon amendement pour mieux informer le #consommateur sur son alimentation!Il est important de lutter contre les fausses allégations:nos produits doivent être désignés correctement:les termes de #fromage ou de #steak seront réservés aux produits d’origine animale! pic.twitter.com/E8SQ61cjaT
Όσοι αρνούνται να υιοθετήσουν αυτό το μέτρο θα παίρνουν πρόστιμα μέχρι 300.000 ευρώ.
Quorn
“Είναι ντροπή που αντί να αγκαλιάσει την χορτοφαγία η Γαλλία έχει υιοθετήσει μια θέση αμυντικής παράνοιας. Αυτό όμως δεν θα σταματήσει την άνοδο του συμπονετικού φαγητού, επειδή τα νόστιμα και θρεπτικά προϊόντα της Γης θα επικρατήσουν ανεξάρτητα από το πως αποκαλείται τα φαγητά”, ανέφερε η Γουέντι Χίγκινς από το Humane Society International.
Σε ανασκαφές που έκαναν παλαιότερα στη νήσο Σαμοθράκη μια Αμερικανική αρχαιολογική αποστολή με επικεφαλής την Ελίζαμπεθ Ντούζμπερι αλλά και τον Έλληνα αρχαιολόγο Ανδρέα Βαβρίτσα,(1914-2014) σ’ έναν τάφο του 3ου π.Χ. αιώνα, βρέθηκε μεταξύ άλλων κι ένα πήλινο συμπαγές ομοίωμα σφαίρας (μπάλας), που μοιάζει με τις μπάλες που χρησιμοποιούνται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Μπάλα που βρέθηκε σε ανασκαφή στη Σαμοθράκη.
Διάφοροι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν ότι υπήρχαν δερμάτινες μπάλες για το φούσκωμά των οποίων με αέρα χρησιμοποιούταν η ουροδόχος κύστη κάποιου μεγάλου ζώου, συνήθως χοίρου.
Ακόμη μία αρχαία απεικόνιση, που δείχνει αθλητή να παίζει με μπάλα
Ανάγλυφο του 4ου π.Χ. αιώνα που βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών εικονίζει έναν έφηβο να παίζει τη μπάλα με το πόδι, μπορεί να μας βεβαιώσει ότι οι πρόγονοί μας έπαιζαν κάποιο ποδοσφαιριστικό παιχνίδι.
Τρεις πιθανές εκδοχές για την ονοµασία του τότε ποδοσφαίρου. Αυτές είναι: «Επίσκυρος», «Εφηβική» ή «Επίκοινος»
Η σφαίρα ( μπάλα) φτιαγμένη από δέρμα ή κομμάτια ύφασμα, ραμμένα και παραγεμισμένα με αλογότριχες, άχυρο ή μαλλί, παιζόταν από μικρούς και μεγάλους.
Αθλητές της επισκύρου σε βάση μαρμάρινου αγάλματος.
Παιχνίδια με τέτοια μπάλα περιγράφονται και από τον Όμηρο.
Αναφέρεται και στην Οδύσσεια του Ομήρου, όταν περιγράφεται η συνάντηση του Οδυσσέα και της Ναυσικάς, κόρης του Αλκίνοου , βασιλιά των Φαιάκων Παιχνίδι με κοινά στοιχεία με το σημερινό ποδόσφαιρο ήταν το «Επίσκυρον» που παιζόταν στην αρχαία Ελλάδα.
Δέν είναι τυχαίο διότι το τόπι είχε και άλλες λειτουργίες ως παίγνιον οπότε είναι φυσικό να έπαιζαν και είδος ποδοσφαίρου Στα πιο δημοφιλή παιχνίδια με μπάλα περιλαμβάνονταν η απόρραξις και η ανακρουσία, όπου χτυπούσαν την μπάλα συνεχόμενα με δύναμη στο έδαφος ή στον τοίχο ώσπου να χάσουν.
Ένα επαγγελματικό δείπνο ξέφυγε λίγο από τα συνηθισμένα όταν το προσωπικό στο εστιατόριο Cava Mezze στην Βαλτιμόρη τους έκανε μια έκπληξη στο τέλος του δείπνου τους.
Οι σερβιτόροι βγήκαν έξω κρατώντας ένα τεράστιο πιάτο με σαγανάκι. Βέβαια, ο ενθουσιασμός και τα γέλια των πελατών μετατράπηκαν σε τρόμο.
Δείτε το βίντεο
Οι σερβιτόροι είχαν βάλει φωτιά στο πιάτο για να το κάνουν πιο εντυπωσιακό. Ωστόσο, η φωτιά έφτασε στον ανιχνευτή φωτιάς στο ταβάνι και άρχισε να ρίχνει νερό και έβρεξε τους πελάτες.
Οι πελάτες άρχισαν να τρέχουν μακριά από το νερό που έπεφτε για να προστατευτούν.
“Μάλλον παραγγείλαμε πολύ σαγανάκι στο χθεσινό δείπνο”, δήλωσε αργότερα ένας από τους πελάτες.
Το αστείο περιστατικό συνέβη στις 17 Απριλίου στην Βαλτιμόρη.
Ένας από τους παρευρισκομένους βρήκε πολύ αστείο το σκηνικό.
Οι εργαζόμενοι βρίσκονταν στην πόλη για εκπαίδευση και προέρχονταν από πολλές χώρες.
Φυσικά, όλοι λάτρεψαν το σαγανάκι και γι’ αυτό το προσωπικό αποφάσισε να τους κάνει αυτή την έκπληξη που είχε απροσδόκητη κατάληξη.
Η Κλαούντια Καρντινάλε, μία από τις θελκτικότερες και ομορφότερες ηθοποιούς στο παγκόσμιο σινεμά, με πάνω από 140 ταινίες στο ενεργητικό της, μεταξύ των οποίων και αριστουργήματα όπως «Ο Γατόπαρδος» ή «Ο κλέψας του κλέψαντος», έγινε πριν λίγες ημέρες 80 ετών.
Η Καρντινάλε, ανήκει στην κατηγορία των πρωταγωνιστριών, που εκτός από την απαραίτητη ακτινοβολία, την αξεπέραστη γοητεία της, τη μοναδική βραχνή και τόσο ερωτική φωνή της, το σκέρτσο και τη φρεσκάδα, τα μαύρα της μεγάλα και λαμπερά μάτια, διέθετε όλα τα χαρακτηριστικά των σταρ που έλαμψαν μεταπολεμικά. Είχε την ευκολία, την πλαστικότητα, να ερμηνεύει μία τεράστια γκάμα ρόλων, από κλασική φτωχή Ναπολιτάνα (αν και γεννημένη στη Τυνησία) ως και πριγκίπισσα ή απόμακρη ντίβα και όλα αυτά με ένα κινηματογραφικό ήθος που δύσκολα βρίσκουμε τις τελευταίες δεκαετίες. Μαζί με τα ιερά τέρατα Σοφία Λόρεν και Τζίνα Λολομπρίτζιτα, αλλά και τη Σιλβάνα Μάγκανο, τη Βίρνα Λίζι, τη Μόνικα Βίτι, τη Λάουρα Αντονέλι συνθέτουν την πιο γερή και ίσως ανεπανάληπτη ομάδα ηθοποιών που δύσκολα θα εμφανιστεί τις επόμενες δεκαετίες.
Με αφορμή τα 80χρονα της Ιταλίδας σταρ, αλλά και τα 60 χρόνια που συμπλήρωσε στον κινηματογράφο με την πρώτη της εμφάνιση στο κλασικό φιλμ «Ο κλέψας του κλέψαντος», ας θυμηθούμε δέκα από τους σημαντικότερους σταθμούς της κινηματογραφικής της πορείας και μυθιστορηματικής ζωής της.
1. Μοναδικό καλούπι
Η Καρντινάλε γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1938 στην Τύνιδα της Τυνησίας, η οποία ήταν ακόμη γαλλικό προτεκτοράτο. Οι παππούδες της κατάγονταν από τη Σικελία, ενώ οι γονείς της είχαν γεννηθεί στην Τυνησία. Αυτός ο μεσογειακός συνδυασμός ίσως είναι και αυτός που της έδωσε τη μοναδικότητα της, την επέβαλε ως σταρ παγκοσμίου επιπέδου. Στα πρώτα της κινηματογραφικά βήματα είχε δυσκολία με τη γλώσσα και την ντούμπλαραν, καθώς μιλούσε αραβικά της Τυνησίας, γαλλικά και τη σικελική διάλεκτο.
2. Η πιο ωραία Ιταλίδα της Τυνησίας
Το 1957, στη διάρκεια της «Εβδομάδας ιταλικού κινηματογράφου» στην Τύνιδα, κέρδισε στον διαγωνισμό «Η πιο ωραία Ιταλίδα της Τυνησίας», παρόλο δεν συμμετείχε σ’ αυτόν, αλλά οι συμμετέχοντες την ανέβασαν στην πασαρέλα με το ζόρι και την ανακήρυξαν νικήτρια. Ο διαγωνισμός είχε ως έπαθλο ένα ταξίδι στη Βενετία για το ομώνυμο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Η Καρντινάλε θα αναστατώσει τη γαλήνια πόλη των δόγηδων με την εμφάνισή της και δέχεται πρόταση να παρακολουθήσει τη Σχολή Κινηματογράφου στη Ρώμη. Η δυσκολία στη γλώσσα όμως θα την αναγκάσει να επιστρέψει στη Τυνησία.
3. Ο βιασμός και το παιδί
Όταν επέστρεψε στην Τυνησία ανακάλυψε ότι είχε μείνει έγκυος από έναν αεροπόρο που ήταν 10 χρόνια μεγαλύτερος της και όπως αποκάλυψε σε γαλλικό περιοδικό, χρόνια μετά, την είχε βιάσει. Η Καρντινάλε αποφάσισε να κρατήσει το παιδί, με ότι σήμαινε αυτό για την καριέρα της. Στην απόφασή της αυτή, βρήκε συμπαραστάτη το μεγάλο Ιταλό παραγωγό της εποχής Φράνκο Κριστάλντι, ο οποίος υιοθέτησε το παιδί και το παρουσίασαν σαν αδελφό της…
4. Το πρώτο της συμβόλαιο
Μέσα σε αυτή την αναταραχή για τη μικρή της ηλικία, η ηθοποιός υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο με τον Κριστάλντι, ο οποίος την πλήρωνε με μηνιάτικο, παρότι έπαιξε σε πολλές ταινίες. Η ίδια δήλωσε ότι ήταν αφελής και δεν γνώριζε τίποτα, για την υπογραφή του συμβολαίου. Κάποιοι όροι του συμβολαίου (αμερικανικού τύπου, που κρατά δηλαδή τον πλήρη έλεγχο όχι μόνο στην καριέρα της αλλά και στη ζωή της) της απαγόρευαν να κόψει τα μαλλιά της, να χάσει βάρος και να παντρευτεί. Ωστόσο, ο τελευταίος όρος πήγε περίπατο όταν ο Κριστάλντι της ζήτησε να παντρευτούν μετά από έξι χρόνια.
5. Το πρώτο μπαμ
Η τύχη θα τη φέρει να κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην κλασική κωμωδία «Ο κλέψας του κλέψαντος», που γύρισε το 1958 ο σπουδαίος Μάριο Μονιτσέλι, χαρίζοντας μία από τις πιο έξυπνες απολαυστικές κωμωδίες και ταυτόχρονα εγκαινίασε ένα ολόκληρο κινηματογραφικό είδος, αυτό της γλυκόπικρης κωμωδίας που ακροβατεί στα όρια της «κομέντια ντελ άρτε» και του νεορεαλισμού. Δίπλα της τα ιερά τέρατα Τοτό, Βιτόριο Γκάσμαν, Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και Ρενάτο Σαλβατόρι. Όποιος δεν έχει δει την ταινία δεν μπορεί να γνωρίζει τι σημαίνει κλασική ιταλική κωμωδία.
6. Η χρυσή δεκαετία του 1960
Μετά από τρία χρόνια στα κινηματογραφικά πλατό, η καριέρα της Καρντινάλε απογειώνεται γυρίζοντας πολλές ταινίες. Το 1960, μόνο, γύρισε πέντε ταινίες, μεταξύ των οποίων μερικά από τα καλύτερα φιλμ της καριέρας της και αξιομνημόνευτα από καλλιτεχνικής άποψης στην παγκόσμια ιστορία του κινηματογράφου. Σημειώστε τίτλους και μορφές σκηνοθετών: «Ο ωραίος Αντόνιο», του Μάουρο Μπολονίνι, «Ο Ρόκο και τα αδέλφια του», του Λουκίνο Βισκόντι και «Ο Ναπολέων στο Αούστερλιτς», του Άμπελ Γκανς. Το 1961 γυρίζει «Το κορίτσι με τη βαλίτσα», του Βαλέριο Τζουρλίνι, ενώ το 1963 το αριστούργημα «Ο Γατόπαρδος» του Λουκίνο Βισκόντι, δίπλα στον Αλέν Ντελόν και τον εκπληκτικό Μπαρτ Λάνκαστερ. Την ίδια χρονιά θα πρωταγωνιστήσει δίπλα στον μοναδικό Πίτερ Σέλερς στο φιλμ του Μπλέικ Έντουαρτς «Ο Ροζ Πάνθηρας», παίζοντας το ρόλο μίας κόμισσας. Ο γυναικοκατακτητής Πίτερ Σέλερς είχε δηλώσει ότι η Κλαούντια «είναι η πιο όμορφη εφεύρεση… μετά τα σπαγγέτι!».
7. Ο Φελίνι και η φωνή
Φυσικά η επιτυχία της δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη ούτε από το «μαέστρο» του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Φελίνι τη διάλεξε για την καλύτερη και διάσημη δημιουργία του, το «Οκτώμισι». Όταν τη συνάντησε και της εξήγησε γιατί την ήθελε στην ταινία του, ο Φελίνι της είπε ότι “θέλω αυτή τη φωνή…”. Η ίδια είχε αποκαλύψει χρόνια μετά ότι μικρή μιλούσε πολύ και τσακωνόταν συχνά με τα αγόρια, για να προσθέσει ότι “ίσως αυτός είναι ο λόγος που ακούγομαι σαν άντρας”.
8. Κάποτε στη Δύση
Το 1968 γυρίζει το κλασικό σπαγγέτι γουέστερν «Κάποτε στη Δύση», σε σκηνοθεσία του κορυφαίου Σέρτζιο Λεόνε. Ένα έπος για το πως δημιουργήθηκε το «αμερικανικό θαύμα» ή καλύτερα μια απομυθοποίηση της Δύσης. Δίπλα της πρωταγωνιστούν οι εξαιρετικοί Χένρι Φόντα, Τζέισον Ρόμπαρτς και Τσαρλς Μπρόνσον. Η Καρντινάλε έπαιξε ακόμη σε ένα γουέστερν, ανώδυνο αυτή τη φορά, αλλά αξιοσημείωτο γιατί πρωταγωνιστούσε μαζί με την Μπριζίτ Μπαρντό. Ήταν η ταινία «Δύο λησταρχίνες αναστατώνουν το Γουέστ» του Κριστιάν Ζακ.
9. Στο Χόλιγουντ
Παράλληλα, με τις ταινίες στην «τσινετσιτά» και τη Γαλλία, η Καρντινάλε έπαιζε και σε αμερικανικές παραγωγές. Μετά την τεράστια επιτυχία του «Ροζ Πάνθηρα», έπαιξε και στην ταινία του Χόλιγουντ «Το μεγαλύτερο τσίρκο του κόσμου» του Χένρι Χαθαγουέι παίζοντας την κόρη της Ρίτα Χέιγουρθ και του Τζον Γουέιν. Όπως είχε πει η ίδια, όταν πήγε στην Αμερική ο Πολ Νιούμαν τη βοήθησε να βρει σπίτι και να κάνει γνωριμίες. Επίσης, είπε ότι μετάνιωσε όταν ένα βράδυ έδιωξε τον Μάρλον Μπράντο, όταν της είπε ότι ταίριαζαν γιατί είχαν το ίδιο ζώδιο…
10. Σέξι, ανεξάρτητη, ακομπλεξάριστη
Η Κλαούντια Καρντινάλε, ο ορισμός του σεξ συμβόλου, δεν εμφανίστηκε ποτέ γυμνή στον κινηματογραφικό φακό. Από τις λίγες σταρ που δεν είχε ανάγκη να γδυθεί για να δείξει ερωτική. Σημαντικό επίσης είναι ότι δεν έκανε ποτέ πλαστικές επεμβάσεις ή οτιδήποτε για να βελτιώσει την εμφάνισή της. Της άρεσαν οι ρυτίδες της και δεν προσπάθησε να κρύψει την ηλικία της ποτέ. Τέλος, το 1975 αποφάσισε να χωρίσει από τον Κριστάλντι, για να ζήσει ανεξάρτητη και κάνοντας ένα δεσμό με τον άντρα της ζωής της, το σκηνοθέτη Πασκουάλε Σκουιτιέρι, με τον οποίο απέκτησε ακόμη μία κόρη…
Βρέχει πάντα σε αυτή την πόλη, γι’ αυτό και ο πολύπειρος μαύρος αστυνομικός φορά αδιάβροχο και καπέλο, ενώ ο νεοφώτιστος λευκός που μεταφέρθηκε μόλις στο τμήμα κυκλοφορεί χωρίς να νοιάζεται μη βραχεί, λες και θα παραμείνει πάντα νέος.
Την πρώτη τους κοινή μέρα ερευνούν τον φόνο ενός παχύσαρκου άντρα, μια ανατριχιαστική δολοφονία που δίνει αμέσως το μοτίβο του «Seven» (1995), μιας από τις πιο σκοτεινές και ανελέητες ταινίες που βγήκαν ποτέ από τη μηχανή παραγωγής του Χόλιγουντ. Κι έτσι θα βρέχει μέρα τη μέρα κι αυτοί θα ερευνούν φόνο τον φόνο, μέχρι να φανεί τουλάχιστον πως αυτό που κάνει ο serial killer τους είναι να τιμωρεί τους ενόχους των εφτά θανάσιμων αμαρτημάτων.
Αυτό είναι το γενικό περίγραμμα του αριστουργηματικού «Seven», μια ταινία που απόλαυσαν εξίσου κοινό και κριτικοί και χαρακτηρίστηκε απόλυτο αστυνομικό σασπένς, απόλυτο ψυχολογικό θρίλερ, απόλυτη serial killer ταινία. Μόνο που είναι και κάτι περισσότερο από αυτό, καθώς η περιπέτεια-αρχέτυπο του είδους δεν λαμβάνει χώρα σε τόπους εγκλήματος και αστυνομικά γραφεία, παρά στις ίδιες τις ζωές δύο αστυνομικών, ενός που πιστεύει πως τα έχει δει όλα (Μόργκαν Φρίμαν) και ενός που δεν έχει ιδέα τι πρόκειται να δει (Μπραντ Πιτ).
Και δεν είναι φιλμ μυστηρίου τύπου «ποιος το έκανε;», καθώς ο δολοφόνος παραδίδεται μόνος του με την ταινία να έχει κάνα μισάωρο ακόμα. Αυτό είναι το αριστουργηματικό χαρακτηριστικό του «Seven», πως πρόκειται ουσιαστικά για μελέτη χαρακτήρων, ένα αδυσώπητο ψυχολογικό αλισβερίσι από το οποίο κανείς δεν θα βγει αλώβητος.
Το τέλος μάλιστα λογίστηκε τόσο ειδεχθές στις δοκιμαστικές προβολές που αναγκάστηκαν να βάλουν μια φράση του Χέμινγουεϊ από πάνω. Δεν το πείραξαν όμως, κι έτσι έγινε ακόμα διαβολικότερο! Και γι’ αυτό το τέλος χύθηκαν τόνοι μελανιού. Ο Μπραντ Πιτ μάλιστα, που την είχε πατήσει παλιότερα, έθεσε όρο απαράβατο για να υπογράψει πως δεν θα πειραζόταν ούτε γραμμή από το σενάριο. Η εταιρία παραγωγής (New Line) συμφώνησε, αλλά μετά τη δοκιμαστική προβολή άρχισαν να το παίρνουν πίσω, κι έτσι ο Μπραντ έπρεπε να πατήσει πόδι -όπως αποκάλυψε ο ίδιος το 2011- για να μην μπει τελικά σε κείνο το μακάβριο κιβώτιο το κεφάλι του σκύλου!
Το «Seven» σηματοδοτεί όμως και μια στροφή του είδους από τα λουτρά αίματος και τους ανεγκέφαλους κινηματογραφικούς δολοφόνους της δεκαετίας του 1980 σε σενάρια με φονιάδες που έχουν πολύ υψηλό IQ. Η «Σιωπή των αμνών» (1991) άνοιξε τη δεκαετία ιδανικά, έπρεπε να περιμένουμε ως τα μέσα της όμως για να μας δείξει ένας πρωτόβγαλτος σεναριογράφος (υπάλληλος δισκάδικου!) και ένας σκηνοθέτης που είχε πολλά ακόμα να αποδείξει πώς ανατρέπεις το αστυνομικό είδος, κάνοντας ταυτοχρόνως μια ταινία-σταθμό στο genre.
Ο Ντέιβιντ Φίντσερ υπέγραψε μάλιστα σχεδόν από λάθος. Το στούντιο είχε ήδη αποφασίσει να αλλάξει το φριχτό φινάλε, εν αγνοία του Μπραντ Πιτ, έστειλαν όμως κατά λάθος στον Φίντσερ την πρώτη εκδοχή. Εκείνος μαγεύτηκε από την τρικλοποδιά που έβαζε το «Seven» στις αστυνομικές ταινίες και δέχτηκε να γυρίσει αυτή ακριβώς την εκδοχή, παρά τις κραυγές του παραγωγού και του στούντιο.
Ακόμα και ο Κέβιν Σπέισι έσκυψε το κεφάλι ευλαβικά μπροστά στο σενάριο. Όταν τον πήρε ο σκηνοθέτης να παίξει τον κατά συρροή δολοφόνο, ο Σπέισι θεώρησε πως θα ήταν απείρως πιο ενδιαφέρον να κρατήσει μυστική την όλη εμπλοκή του στο φιλμ, καθώς αν μαθευόταν το όνομά του, όλοι θα καταλάβαιναν ποιος θα ήταν ο μυστηριώδης κακός. Ως αποτέλεσμα, ο ηθοποιός που είχε γίνει μόλις γνωστός από τους «Συνήθεις υπόπτους» (1995) δεν αναφέρθηκε σε καμία προωθητική ενέργεια της ταινίας. Ακόμα και στους τίτλους αρχής δεν έπαιξε το όνομά του!
Ένα ακόμα αριστουργηματικό στοιχείο που στέλνει το «Seven» εκεί που δύσκολα θα ξαναφτάσει «θριλεράκι» είναι το γεγονός πως παρά την παρουσίαση βασανισμένων, πρησμένων και κακοποιημένων πτωμάτων, όλη η βία λαμβάνει χώρα πριν φτάσουν οι ντετέκτιβ στους τόπους των εγκλημάτων. Ο μόνος φόνος που βλέπουμε είναι αυτός που θα τα αλλάξει όλα, στο απόλυτο φινάλε.
Κι όμως, το κοινό ορκιζόταν ότι το είδε. Είδε τι περιείχε το κουτί που έκανε τον αστυνομικό να «φάει» τον δολοφόνο. Όπως ακριβώς και με το εμβληματικό «Ψυχώ» (1960) του μεγάλου μετρ Χίτσκοκ δηλαδή και τη χαρακτηριστική σκηνή στο ντους, που ακόμα και σήμερα όλοι πιστεύουμε πως είδαμε περισσότερα απ’ όσα μας πραγματικά έδειξε η κάμερα.
Οι θεατές έφυγαν από τη σκοτεινή αίθουσα πιστεύοντας πως το κομμένο κεφάλι της Γκουίνεθ Πάλτροου (της συζύγου του Μπραντ Πιτ στο φιλμ) εμφανίζεται στην οθόνη. Αν πρέπει να το πούμε, δεν το κάνει. «Το πράγμα που εκτίμησα περισσότερο για την ταινία και αυτό που θεώρησα πως έκανε τόσο καλά το σενάριο του Άντριου Κέβιν Γουόκερ ήταν ότι έκανε το μυαλό σας να καλπάζει», είπε ο Φίντσερ στο «Playboy» το 2014, «έπαιξε με τη φαντασία σας … είμασταν σε τέτοια φόρμα που δεν χρειάστηκε καν να σας δείξουμε το κεφάλι στο κουτί». Ακόμα κι έτσι όμως, όλοι ορκίζονται πως είδαν τι περιέχει εκείνο το κολασμένο χαρτοκιβώτιο.
Αυτά τα μικρά και μεγάλα κάνουν το «Seven» το πιο λαμπρό κομψοτέχνημα του αστυνομικού είδους. Μια αξεπέραστη πρόκληση των αισθήσεων, μια κολοσσιαία ανατροπή που σε αφήνει αμήχανο, μια λυσσαλέα κλοτσιά στο πώς χτίζεται το σασπένς και το μυστήριο. Το φιλμ του Φίντσερ έδειξε ίσως περισσότερο από κάθε άλλο τα απόλυτα όρια που μπορεί να φτάσει η αστυνομική περιπέτεια. Έδειξε όμως και κάτι ακόμα, ενδεχομένως ακόμα μεγαλύτερο: πως τα θριλεράκια που δεν βραβεύονται ποτέ δεν απευθύνονται μόνο σε πιτσιρικάδες που διψάνε για αίμα και σαδισμό, αλλά και σε σινεφίλ κοινά που απαιτούν υποδειγματικές ερμηνείες, σκηνοθετική μαεστρία και σεναριακή ρώμη.
Αν δεις το «Seven» ως αστυνομικό θρίλερ, τότε έχασες αναγκαστικά πάνω από το μισό του περιεχόμενο και όλο το σημασιολογικό του φορτίο. Η μυθοπλαστική οξύνοια και το νοσηρό αυτό αφηγηματικό παζλ θέτουν ευρύτερους προβληματισμούς από την απλή σύλληψη του παρανοϊκού φονιά. Μας μιλάνε για πράγματα όπως η ενοχή, η αχρειότητα του ανθρώπινου ψυχισμού και για τα ίδια τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα σε τελική.
Μια ταινία βουτηγμένη στο σκοτάδι, το σκοτάδι της ανθρώπινης κατάστασης, που δεν κάνει ούτε μαθήματα ούτε για λυτρώσεις και καθάρσεις μιλάει. Όλα εδώ είναι εξόχως αληθινά, πολύ κοντά στην εξωκινηματογραφική πραγματικότητα, αφού διαχωριστικές γραμμές μεταξύ νοσηρής φαντασίας και κινηματογραφικής αποτύπωσης δεν θα βρεις πουθενά στο «Seven». Αυτό που θα βρεις είναι όλη την ανθρώπινη παράνοια μέσα σε ένα χαρτόκουτο…
Γιατί να το δεις: Γιατί είναι μια ταινία όσο πιο υπαινικτική παίρνει, παίζοντας αυτάρεσκα με το μυαλό και τις προσδοκίες σου. Μια αριστοτεχνικά ύπουλη ταινία που σου δίνει ματιές με το σταγονόμετρο, αφήνοντας όλα τα άλλα στη φαντασία σου. Την ίδια ώρα που αποδομεί σεμνά και ταπεινά το αστυνομικό είδος αψηφώντας κάθε σεναριακή πεπατημένη.
Να το δεις όμως και για τον πλέον ιδιοφυή ψυχωτικό serial killer των τελευταίων δεκαετιών, αυτόν που εξαφάνισε τον Χάνιμπαλ Λέκτερ από τον χάρτη στήνοντας ένα πάρτι φρίκης στο φως των εφτά θανάσιμων αμαρτημάτων. Αυτός ο κατά συρροή ψυχάκιας δεν έχει φετίχ με τα γυναικεία τακούνια, αλλά βάλλει κατά του καθημερινού ανθρώπινου ξεπεσμού, αυτών των εφτά αμαρτημάτων στα οποία υποπίπτουμε χωρίς σκέψη και χάνουμε τους καλοβαλμένους παραδείσους μας. Τόσο αχρείοι είμαστε, μας λέει.
Κι αν οι λαμπεροί σταρ του Χόλιγουντ θα μουντζουρωθούν εδώ (με πρώτο και καλύτερο τον Μπραντ Πιτ) ή δεν θα εμφανιστούν καν στους τίτλους της ταινίας, το έκαναν απλώς και μόνο για να διαφύγουν του αμαρτήματος της αλαζονείας, μη γελιέστε…
Η έκθεση σε μια τοξίνη που εντοπίζεται κυρίως στα πρόβατα θα μπορούσε να συνδεθεί με την ανάπτυξη σκλήρυνσης κατά πλάκας, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι στη Βρετανία έχουν διαγνωστεί με σκλήρυνση κατά πλάκας. Η κατάσταση οδηγεί σε φλεγμονή, πόνο, αναπηρία και σε σοβαρές περιπτώσεις σε πρόωρο θάνατο, αλλά οι ειδικοί εξακολουθούν να μην γνωρίζουν την υποκείμενη αιτία.
Τώρα οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Exeter έχουν ανακαλύψει ότι σχεδόν οι μισοί από τους πάσχοντες από σκλήρυνση κατά πλάκας που μελετούσαν, έχουν μολυνθεί κάποια στιγμή στη ζωή τους από την τοξίνη «έψιλον», όπως γράφει σήμερα η Sunday Telegraph. Η τοξίνη παράγεται στο έντερο των προβάτων από το βακτήριο Clostridium Perfringens και μπορεί επίσης να βρεθεί στο έδαφος.
Οι ερευνητές εξέτασαν 250 άτομα – τα μισά από τα οποία είχαν σκλήρυνση κατά πλάκας – και διαπίστωσαν ότι το 43% των ασθενών έφεραν αντισώματα στην τοξίνη «έψιλον», αποδεικνύοντας ότι ήταν στο σώμα αρκετό καιρό ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα να παράγει μια «απάντηση».
«Η έρευνά μας δείχνει ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ της τοξίνης “έψιλον” και της σκλήρυνσης κατά πλάκας», δήλωσε ο καθηγητής Ρικ Τίτμπολ από το Πανεπιστήμιο του Exeter.
«Οι αιτίες των σκλήρυνσης κατά πλάκας δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητές και, ενώ είναι πιθανό ότι αυτή η τοξίνη παίζει ρόλο, είναι πολύ νωρίς για να το πούμε με βεβαιότητα. Χρειάζεται τώρα περισσότερη έρευνα για να κατανοήσουμε πώς η τοξίνη μπορεί να διαδραματίσει κάποιο ρόλο και πώς αυτά τα ευρήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη νέων εξετάσεων ή θεραπειών».
Η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΣΚΠ) αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1860 και εδώ και καιρό θεωρείται ότι είναι πιο συνηθισμένη στα βόρεια, λιγότερο ηλιόλουστα κλίματα, δημιουργώντας θεωρίες ότι η κατάσταση θα μπορούσε να προκληθεί από έλλειψη βιταμίνης D. Όμως, η ΣΚΠ είναι επίσης συχνότερη σε γεωγραφικά πλάτη και σε χώρες όπου οι πληθυσμοί προβάτων είναι υψηλοί.
Οι ερευνητές λένε ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να μολυνθούν από την τοξίνη κοντά στα πρόβατα και τα βακτήρια μπορούν επίσης να παράγουν σπόρια, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να ταξιδέψουν για μεγάλες αποστάσεις στον αέρα. Είναι απίθανο να συλληφθεί μέσω της κατανάλωσης αρνιού, ωστόσο, καθώς το μαγείρεμα σκοτώνει την τοξίνη.
Το πανεπιστήμιο ξεκίνησε τημελέτη με την εταιρεία βιοεπιστημών MS Sciences Ltd αφού άκουσε ότι ορισμένοι ασθενείς με MS στην Αμερική είχαν βρεθεί θετικοί στα αντισώματα «έψιλον» τοξίνης.
Δοκιμές στις ΗΠΑ έχουν δείξει ότι είναι δυνατόν να θεραπευτούν αποτελεσματικά μερικοί άνθρωποι από την κατάσταση επανεκκινώντας το ανοσοποιητικό σύστημα χρησιμοποιώντας χημειοθεραπευτικά φάρμακα.
«Είμαστε βέβαιοι ότι αυτά τα σημαντικά ευρήματα από την πιο πρόσφατη μελέτη μας θα βοηθήσουν τους ανθρώπους να πλησιάσουν ακόμη περισσότερο στην απάντηση και τη λύση», δήλωσε ο Σάιμον Σλέιτερ, διευθυντής της MS Sciences Ltd.
«Αν αποδειχθεί η σχέση μεταξύ της τοξίνης “έψιλον” και της MS, τότε αυτό υποδηλώνει ότι ο εμβολιασμός θα ήταν μια αποτελεσματική θεραπεία για την πρόληψή της ή για την αντιμετώπισή της στα αρχικά στάδια της νόσου. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι, αν και είναι γνωστό ότι η τοξίνη “έψιλον” είναι πολύ ισχυρή, δεν έχει αναπτυχθεί ποτέ ανθρώπινο εμβόλιο».
Η Γαλλία πέρασε ένα νόμο που προβλέπει ότι όλα τα πλαστικά πιάτα, ποτήρια και μαχαιροπήρουνα θα απαγορευθούν ως το 2020, και ότι τα υποκατάστατά τους θα πρέπει να κατασκευάζονται από υλικά βιολογικής προέλευσης με τη δυνατότητα να κομποστοποιηθούν.
Ο νέος νόμος, όπως και η απαγόρευση των πλαστικών σακουλών που προηγήθηκε τον Ιούλιο, αποτελούν μέρος μίας ευρύτερης πράσινης πρωτοβουλίας, με ονομασία «Πράσινη Πράξη Ανάπτυξης», για την ενεργειακή μετάβαση της Γαλλίας και την υιοθέτηση πρακτικών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Με 4,73 δισεκατομμύρια πλαστικά ποτήρια να καταλήγουν στα σκουπίδια στη Γαλλία μόνο το 2015 και περίπου 17 δισεκατομμύρια πλαστικές σακούλες να χρησιμοποιούνται κάθε χρόνο στα σούπερ μάρκετ σε όλη τη χώρα, ο νέος νόμος έχει στόχο να βάλει τέλος στην εξάρτηση της Γαλλίας από τα πλαστικά είδη μίας χρήσης.
Ήδη οι πλαστικές σακούλες έχουν απαγορευτεί τελειώς στα καταστήματα φρούτων και λαχανικών από πέρσι τον Ιανουάριο, ενώ η απαγόρευση των πλαστικών πιάτων και ποτηριών θα εφαρμοστεί το 2020, προκειμένου να υπάρξει χρόνος προσαρμογής για τους κατασκευαστές.
Αν και ο νόμος υποστηρίζεται ευρέως από τους ακτιβιστές στη Γαλλία, εκείνοι που αντιτίθενται σε αυτόν υποστηρίζουν ότι παραβιάζει τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων. Για αυτό το λόγο, η Pack2Go, μία οργάνωση με έδρα τις Βρυξέλλες που εκπροσωπεί τους ευρωπαίους κατασκευαστές συσκευασιών ανακοίνωσε ότι θα καταπολεμήσει το νέο νόμο.
«Καλούμε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να κάνει το σωστό και να αναλάβει νομική δράση κατά της Γαλλίας για παράβαση του ευρωπαϊκού δικαίου», δήλωσε ο γενικός γραμματέας της οργάωνσης, Ήμον Μπέιτς. «Αν δεν το πράξουν αυτοί, θα το κάνουμε εμείς», πρόσθεσε.
Ακόμη μία αρχαία απεικόνιση, που δείχνει αθλητή να παίζει με μπάλα
