Αυτές οι γυναίκες δεν είναι οι “γυναίκες” κανενός. Ίσως να είναι single όλη τους τη ζωή. Ίσως να έχουν ένα πρώην που τις άφησε κι από τότε δεν κατάφεραν να κάνουν μια νέα σχέση. Ίσως απλά να μη θέλουν να βρίσκονται σε σχέσεις ή να ζητάνε οι ίδιες ένα μεγάλο διάλειμμα από τον κόσμο των ραντεβού και του έρωτα. Όπως και να ‘χει αυτές οι γυναίκες καταλήγουν να είναι τελικά πιο ευτυχισμένες από πολλές άλλες που βρίσκονται σε μακροχρόνιες σχέσεις.

γράφει η  Πράξια Αρέστη – enallaktikidrasi.com

Γιατί είναι πιο ευτυχισμένες; Γιατί βρίσκουν χρόνο για τον εαυτό τους. Μαθαίνουν να ζουν με τον εαυτό τους και να περνάνε πολλές νύχτες μόνες χωρίς να νιώθουν μοναξιά. Μαθαίνουν να είναι ανεξάρτητες. Δε χρειάζονται κάποιον να τους πληρώνει τους λογαριασμούς, να τις παίρνει για ψώνια και μπορούν να πάνε και μόνες τους έξω για ένα ποτό ή φαγητό, χωρίς να νιώθουν άσχημα γι’ αυτό.

Είναι πιο ευτυχισμένες γιατί δεν ξοδεύονται με τον πρώτο τυχόντα. Κάνουν συνειδητοποιημένες επιλογές σε ό,τι έχει να κάνει με τη σεξουαλική τους ζωή και όχι γιατί ψάχνουν απεγνωσμένα για σχέση. Αυτό τις κρατά μακριά από απογοητεύσεις. Μαθαίνουν ότι δεν πρέπει να κυνηγούν τον έρωτα αλλά ότι αυτός θα τους βρει την κατάλληλη στιγμή.

Αυτές οι γυναίκες μαθαίνουν να νικούν τους φόβους που έχει κάθε γυναίκα που περνάει τα 30. Το φόβο ότι θα μείνει στο ράφι, ότι δε θα παντρευτεί και ότι δε θα κάνει παιδιά. Η σιωπή στο σπίτι τους τις εμπνέει αντί να τις πνίγει. Δεν έχουν ανάγκη από έναν οποιονδήποτε άνδρα για νιώσουν ευτυχισμένες. Μπορούν να περιμένουν τον ιδανικό και παράλληλα να απολαμβάνουν τη ζωή τους μόνες τους.

Οι γυναίκες που επιλέγουν να είναι μόνες αντί να κάνουν ανούσιες σχέσεις, καταλήγουν να είναι πιο δυνατές προσωπικότητες. Δεν χάνουν τον εαυτό τους μέσα από τη διαδικασία του να κάνουν κάποιον να τις αγαπήσει. Δεν παραγκωνίζουν τα ιδανικά τους, τις αξίες, τα όνειρά τους για να είναι απλά με κάποιον που δεν τις γεμίζει. Μπορούν να περνάνε εξίσου καλά με τους φίλους, την οικογένειά τους ή το σκύλο τους.

Είναι οι γυναίκες που δεν ψάχνουν κάποιον για να τις κάνει πιο ευτυχισμένες. Δε θα τον χρησιμοποιήσουν γι’ αυτό το σκοπό. Μπορούν και μόνες τους να εκπληρώσουν τα όνειρα και τους στόχους τους και να νιώθουν ολοκληρωμένες. Και έχουν πολλά να δώσουν όταν βρουν τον κατάλληλο άνθρωπο. Δεν απομυζούν τους άλλους για να νιώθουν αυτές επιφανειακά γεμάτες.

Θέλουν απλά κάποιον να τις κάνει ακόμη πιο ευτυχισμένες απ’ αυτό που είναι. Να μοιράζονται και να δίνουν όλα αυτά τα ωραία που νιώθουν μέσα τους. Αυτές οι γυναίκες, όταν αγαπηθούν, το αξίζουν, γιατί μεταδίδουν την ευτυχία και την αγάπη τους στο σύντροφό τους αντί να τον στεγνώνουν.

Από πού προέρχεται το όνομα Δημήτρης; Πόσοι Έλληνες απαντούν σε αυτό και γιατί το γιορτάζουμε στις 26 Οκτωβρίου. Μάθετε οκτώ «μυστικά» ενός από τα δημοφιλέστερα ελληνικά ονόματα.

*Προέλευση: Μας έρχεται από την αρχαία Ελλάδα, τότε που σήμαινε τον πιστό της θεάς Δήμητρας, προστάτιδας της γεωργίας. Το «Δήμητρα» με τη σειρά του προέρχεται από το Δη (δωρικό τύπο του Γη) και το μήτηρ, σημαίνει δηλαδή μητέρα γη.

*Έχει (τουλάχιστον) 14 υποκοριστικά: Δημητρός, Δημητράκης, Τάκης, Μήτρος, Μητράκης, Μητρούσης, Μήτσος, Μητσάκης, Μίμης, Μιμάκης, Δήμος, Δημάκης, Τζίμης, Τζιμάκος

*Σε άλλες γλώσσες: Τον Δημήτρη θα τον ακούσετε ως Demetrio στην Ιταλία, Demetre στη Γαλλία, Dymitr στην Πολωνία, Dimitriy στη Ρωσία και Dimitrije στη Σερβία. Παραδόξως, παρ’ ότι δεν έχουν ετυμολογική συγγένεια, στα αγγλικά ο Δημήτρης έχει συνδεθεί με το «Jim» (ή Jimmy), γιατί έτσι μετέφρασε το όνομά της η πλειονότητα των Δημήτρηδων της ελληνικής διασποράς στην Αμερική. Το όνομα Jim, ωστόσο, προέρχεται από το James, που με τη σειρά του προέρχεται από τον «Ιάκωβος».

*Πόσοι Δημήτρηδες υπάρχουν: Πρόκειται για το τέταρτο δημοφιλέστερο ανδρικό όνομα στην Ελλάδα, με ποσοστό που αγγίζει το 7,65% του ανδρικού πληθυσμού – πιο πάνω βρίσκονται τα ονόματα Γιώργος, Γιάννης και Κώστας, ενώ ακολουθούν ο Νίκος και ο Παναγιώτης. Στις τάξεις του γυναικείου φύλου, πάντως, το όνομα είναι λιγότερο δημοφιλές: Βρίσκεται στην όγδοη θέση (2,2% των Ελληνίδων) μετά τη Μαρία, την Ελένη, την Κατερίνα, τη Βάσω, τη Σοφία, την Αγγελική και τη Γεωργία.

*Ποιος ήταν ο Άγιος Δημήτριος: Ο Άγιος που γιορτάζεται στις 26 Οκτωβρίου είναι ο Δημήτριος ο Μυροβλήτης, που έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. και αποτελεί έναν από τους Μεγαλομάρτυρες (οι μοναδικοί «τροπαιοφόροι» μαζί με τον Άγιο Γεώργιο) του χριστιανισμού. Ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας από τη Θεσσαλονίκη – γι’ αυτό και έγινε ο πολιούχος της Άγιος – και ανελίχθηκε στον ρωμαϊκό στρατό, αλλά όταν ασπάστηκε τον χριστιανισμό φυλακίστηκε από τον Γαλέριο Μαξιμιανό στη Θεσσαλονίκη το 303. Όταν συνέχισε να καθοδηγεί τους χριστιανούς της πόλης ακόμη και μέσα από τη φυλακή, ο Γαλέριος διέταξε να δολοφονηθεί με λογχισμό στα πλευρά. Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, το σώμα του τάφηκε επί τόπου και το σημείο μεταμορφώθηκε σε βαθύ φρέα που ανέβλυζε μύρο, γι’ αυτό και ονομάστηκε «Μυροβλήτης». Πάνω από τον τάφο του, χτίστηκε ο ναός προς τιμήν του που υπάρχει μέχρι και σήμερα στην οδό Αγίου Δημητρίου. Ταυτόχρονα με τη μνήμη του, στις 26 Οκτωβρίου η πόλη γιορτάζει και την απελευθέρωσή της, στις 26/10/1912.

*Τι σημαίνουν τα ονόματα Δημήτριος και Δήμητρα: Αν σας αρέσουν τα αριθμολογικά και σημειολογικά παιχνίδια, μάθετε πως τα ονόματά σας από αυτή την άποψη κρύβουν πείσμα και απαιτητικότητα. Ο Δημήτρης δεν είναι ο ευκολότερος συγκάτοικος του κόσμου, αλλά γίνεται πιστός φίλος και ψυχή της αντροπαρέας. Η Δήμητρα εκφράζει τη λογική και πρακτική πλευρά της ανθρώπινης φύσης, «ζυγίζει» σωστά τις επιλογές και ξέρει να χειρίζεται τις καταστάσεις. Είναι «γήινη» και αγαπά τα παιδιά.

*Η Άι-Δημήτρης… του χειμώνα: Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, στις 26 Οκτωβρίου πρέπει να στρωθούν τα χαλιά, γιατί… Αγίου Δημητρίου τα βάζουμε, Αγίου Κωνσταντίνου τα βγάζουμε. Οι Ρώσοι λένε μάλιστα πως «τη μέρα του Αγίου Δημητρίου ο χειμώνας σκαρφαλώνει στο φράχτη», ενώ σύμφωνα με μια βουλγαρική παροιμία, «ο μπαρμπα-Δημήτρης τινάζει τα άσπρα γένια του και πέφτει το πρώτο χιόνι». Στην ελληνική επαρχία, ολόκληρος ο μήνας Οκτώβριος αποκαλείται και Αγιοδημήτρης ή Αι-δημητριάτης.

*Το θαύμα του Λουμπαρδιάρη: Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, ο Άγιος Δημήτριος σε ένα από τα θαύματά του, προστάτευσε το ναό του στην Αθήνα από τους Τούρκους που ετοίμαζαν τα πυρομαχικά των κανονιών τους στην Ακρόπολη το 1823. Τότε, η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων (καταστρέφοντας και μέρος του Παρθενώνα), κάτι που οι χριστιανοί που κρύβονταν στην εκκλησία της περιοχής απέδωσαν σε θαύμα του Αγίου και ονόμασαν το ναό Άγιο Δημήτριο Λουμπαρδιάρη (όπου λουμπάρδα, το τουρκικό κανόνι).