Σε όλα τα τζιν ράβουν δεξιά μια μικρή τσέπη. Αναρωτηθήκατε ποτέ σε τι τελικά χρησιμεύει αυτή η μικρή τσέπη;
Η τσέπη αυτή φτιάχτηκε τα παλιά χρόνια για να μπαίνουν τα ρολόγια με την μικρή αλυσίδα μέσα σε αυτή.
Τώρα πια χρησιμεύει για να βάζουμε εισιτήρια, κέρματα κ.α
Σύμφωνα με την βρετανική Daily Mail, ο 69χρονος Ρώσος Πρόεδρος στη σκηνή του σταδίου Λουζίνσκι στη Μόσχα προτίμησε μια πιο casual εμφάνιση, φορώντας λευκό ζιβάγκο και ένα μπουφάν της ιταλικής φίρμας Loro Piana αξίας 1,45 εκατ. ρουβλίων.
Το μπλε μπουφάν αξίας που σε ευρώ κοστίζει 12.700 ευρώ κατακρίνεται για τους… ευνοήτους δυτικούς λόγους από τα ξένα και ελληνικά ΜΜΕ.
Πολλοί χρήστες των social media σχολίασαν τα ακριβά γούστα του Πούτιν. Κάποιοι λένε ότι την ώρα που οι Ρώσοι παλεύουν για να εξασφαλίσουν ακόμη και φαγητό, ο Πούτιν απευθύνεται σε 90.000 άτομα φορώντας μπουφάν της Loro Piana με κόστος 1,5 εκατ. ρούβλια.
Άλλοι επισημαίνουν ότι είναι ειρωνεία το ότι η Loro Piana, που ανήκει στην LVMH «έφυγε» από τη Ρωσίας αρχές Μαρτίου και δωρίζει εκατομμύρια ως βοήθεια στους Ουκρανούς πρόσφυγες.
Υπάρχει επιστημονική απάντηση στην απόλυτη ηρεμία που απλώνεται όταν όλα γίνονται λευκά
Όσο το χιόνι πέφτει στο έδαφος και καλύπτει τα πάντα γύρω θα έχετε παρατηρήσει πως μοιάζει σαν όλα να γίνονται πιο ήσυχα και ο θόρυβος να γίνεται λιγότερος.
Αυτό το φαινόμενο οφείλεται κυρίως σε ανθρώπινους και φυσικούς παράγοντες μια και η χιονόπτωση συνεπάγεται λιγότερη κυκλοφορία από ανθρώπους, αλλά και ζώα. Η κίνηση στους δρόμους είναι σαφώς λιγότερη, ενώ τα πουλιά έχουν βρει κάποιο καταφύγιο και παραμένουν σιωπηρά. Ωστόσο, υπάρχουν και πιο επιστημονικοί λόγοι για την ηρεμία που απλώνεται σε ένα χιονισμένο τοπίο. Όταν ένα φρέσκο στρώμα χιονιού σκεπάσει το έδαφος κάνει πολύ περισσότερα από τα να το ομορφαίνει.
«Όταν το χιόνι πέφτει, υπάρχουν κάποια ηχητικά κύματα που απορροφούνται”αναφέρει στο Mashable η διευθύντρια του προγράμματος Climate Central που ασχολείται και μελετά κλιματικά φαινόμενα.
“Όσο οι νιφάδες χιονιού συσσωρεύονται, υπάρχει περισσότερος χώρος που μένει κενός μεταξύ τους, σε σύγκριση με την επιφάνεια των υγρών στοιχείων όπως το νερό. Με όλο αυτό τον άδειο χώρο, ο ήχος δεν είναι σε θέση να αναπηδήσει από το χιόνι τόσο εύκολα όσο θα ήταν από το νερό και απορροφάται πολύ περισσότερο” αναφέρει στο Mashable η επιστήμονας η οποία προσπαθεί να δώσει μια απλή εξήγηση στο φαινόμενο.
Όπως αναφέρει στην συνέχεια, όσο περισσότερο, πυκνότερο και “αφράτο” είναι το χιόνι, τόσο περισσότερο ήχο απορροφά και δίνει αυτή την αίσθηση της απόλυτης ηρεμίας.
Στη μεσαιωνική Ευρώπη, οι γιατροί φορούσαν συχνά γκρι ή μαύρα ρούχα, ενώ κατά τις επιδημίες προσέθεταν και τη χαρακτηριστική μάσκα «με ράμφος», η οποία έμεινε στην ιστορία ως σύμβολο των προσπαθειών για την καταπολέμηση των ασθενειών.
Η λευκή μπλούζα, που σήμερα συμβολίζει την καθαρότητα και την αγνότητα στην ιατρική, εμφανίστηκε πριν από περίπου 100 χρόνια. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι ένας γιατρός από το Ηνωμένο Βασίλειο, ονόματι Joseph, ήταν ο πρώτος που φόρεσε λευκή μπλούζα κατά τη διάρκεια χειρουργείων.
Στις μέρες μας, η λευκή μπλούζα έχει καθιερωθεί ως σύμβολο του ιατρικού επαγγέλματος. Σε ορισμένα αμερικανικά πανεπιστήμια, οι απόφοιτοι της ιατρικής φορούν λευκές μπλούζες στις τελετές αποφοίτησης, σηματοδοτώντας την έναρξη της καριέρας τους στην υγειονομική περίθαλψη.
Το λευκό χρώμα συμβολίζει τη συγκέντρωση, την προσοχή και την ακρίβεια στη δουλειά των γιατρών. Επιπλέον, είναι πιο εύκολο να αποστειρωθεί και να πλυθεί, συμβάλλοντας στην προστασία των ασθενών.
Ωστόσο, πολλοί γιατροί θεωρούν ότι η λευκή μπλούζα είναι απλή και όχι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Η μόνη διαφοροποίηση μεταξύ των λευκών ιατρικών στολών βρίσκεται στο λογότυπο του νοσοκομείου και στις προσωπικές πληροφορίες που είναι κεντημένες στην τσέπη του πανωφοριού, διευκολύνοντας την επικοινωνία με τους ασθενείς και τις οικογένειές τους.
Αν θυμάστε τη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά “Grey’s Anatomy”, οι γιατροί φορούσαν μπλε χειρουργικές στολές με λευκές μπλούζες από πάνω.
Η επιλογή του μπλε χρώματος δεν έγινε τυχαία. Οι χειρουργικές στολές είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να είναι άνετες και ευρύχωρες, προσφέροντας ευκολία στην κίνηση. Η συνδυασμένη εμφάνιση με κοντή μπλούζα, V-λαιμόκοψη και χαλαρό παντελόνι επιτρέπει καλύτερη διαπνοή και άνεση στον χρήστη.
Στο χειρουργείο, οι γιατροί και οι νοσηλευτές υποχρεούνται να φορούν μπλε στολές με μακριά χειρουργικά πανωφόρια από πάνω.
Η επιστημονική εξήγηση για την επιλογή του μπλε χρώματος σχετίζεται με την οπτική αντίληψη.
Δοκιμάστε αυτό το απλό πείραμα:
Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται afterimage effect (οπτική επίγνωση υπολειπόμενης εικόνας). Αν κοιτάξετε ένα χρώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα και μετά μετακινήσετε το βλέμμα σας αλλού, βλέπετε τα συμπληρωματικά του χρώματα. Για παράδειγμα:
Στο χειρουργείο, οι γιατροί εστιάζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε εσωτερικά όργανα και αίμα, που έχουν κόκκινες και ροζ αποχρώσεις. Αυτή η συνεχής έκθεση στο κόκκινο μπορεί να προκαλέσει οπτική κόπωση.
Για να αποτραπεί αυτό, το περιβάλλον του χειρουργείου είναι σχεδιασμένο με μπλε στοιχεία, όπως μπλε φώτα, κουρτίνες και τοίχους. Το μπλε χρώμα μειώνει την καταπόνηση των ματιών και βελτιώνει τη συγκέντρωση των γιατρών κατά τη διάρκεια πολύωρων επεμβάσεων.
Επιπλέον, το μπλε χρώμα βοηθά στη διατήρηση της οπτικής ευαισθησίας στο κόκκινο, καθιστώντας ευκολότερη την αναγνώριση των ανατομικών δομών και τη διατήρηση της ακρίβειας κατά τη διάρκεια της εγχείρησης.
Από τις γκρι κάπες και τις μαύρες στολές του Μεσαίωνα μέχρι τις λευκές μπλούζες και τις μπλε χειρουργικές στολές της σύγχρονης ιατρικής, οι ιατρικές στολές έχουν εξελιχθεί τόσο αισθητικά όσο και λειτουργικά.
Η λευκή μπλούζα είναι σύμβολο καθαρότητας, επαγγελματισμού και αφοσίωσης, ενώ η μπλε χειρουργική στολή επιλέγεται για την ανακούφιση της οπτικής κόπωσης και τη βελτίωση της ακρίβειας στις χειρουργικές επεμβάσεις.
Η επιλογή αυτών των χρωμάτων δεν αφορά μόνο την αισθητική αλλά επηρεάζει άμεσα την απόδοση, την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη τόσο των γιατρών όσο και των ασθενών.
Εάν έχετε αναρωτηθεί γιατί τόσοι πολλοί χαρακτήρες της Disney δεν έχουν μητέρα ή αν έχουν εκείνη εμφανίζεται σπάνια και ποτές στις σημαντικές στιγμές, υπάρχει μία πολύ λογική εξήγηση.
Ο Don Hahn, παραγωγός της ταινίας «Maleficent» είπε πρόσφατα στο περιοδικό Glamour:
«Ένας λόγος είναι καθαρά πρακτικός επειδή όλες οι ταινίες έχουν διάρκεια 80 με 90 λεπτά και οι ταινίες του Disney έχουν να κάνουν με το να μεγαλώνει κανείς. Έχουν να κάνουν με εκείνη τη μέρα στη ζωή σου που πρέπει να αποδεχτείς την υπευθυνότητα. Ο Simba έφυγε από το σπίτι του αλλά έπρεπε να γυρίσει πίσω. Με λίγα λόγια, είναι πολύ πιο γρήγορο να έχεις χαρακτήρες που μεγαλώνουν ότι έχουν φύγει οι γονείς από τη μέση. Η μητέρα της Bambi πεθαίνει, οπότε εκείνη αναγκάζεται να μεγαλώσει. Η Belle έχει μόνο μπαμπά, αλλά χάνεται, οπότε αναγκάζεται να πάρει τη θέση του. Βοηθά την ιστορία να γίνει πιο σύντομη».
Ο Hahn που έχει δουλέψει, επίσης, και στην κλασσική ταινία της Disney, «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» και τον «Βασιλιά των Λιονταριών», έδωσε μία ακόμα στενάχωρη και φροϋδική εξήγηση για την απουσία των μαμάδων στις ταινίες. Στις αρχές της δεκαετίας του ’40, ο Walt Disney αγόρασε ένα σπίτι για τους γονείς του. «Είχε βάλει τους εργάτες από το στούντιο να πάνε να τους φτιάξουν τον φούρνο, αλλά όταν οι γονείς του μετακόμισαν στο σπίτι, ο φούρνος είχε διαρροή και η μητέρα του πέθανε. Το επόμενο πρωί, πήγε στο σπίτι η οικιακή βοηθός και τράβηξε τη μητέρα και τον πατέρα του έξω από το σπίτι, στο γκαζόν. Ο πατέρας του πήγε στο νοσοκομείο, αλλά η μητέρα του πέθανε», ανέφερε ο Hahn.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Disney δεν μιλούσε ποτέ για τον θάνατο της μητέρας του και ούτε κανείς άλλος.
«Δεν μιλούσε ποτέ για εκείνη την περίοδο γιατί ένιωθε προσωπικά υπεύθυνος που είχε γίνει τόσο επιτυχημένος που τους είπε “αφήστε με να σας αγοράσω ένα σπίτι”. Είναι το όνειρο κάθε παιδιού να αγοράσουν ένα σπίτι στους γονείς τους και λόγω μίας περίεργης συγκυρίας, που δεν ήταν δικό του λάθος, οι εργάτες δεν ήξεραν τι έκαναν. Υπάρχει μία θεωρία, δεν είμαι ψυχολόγος, ότι αυτό το γεγονός τον είχε πραγματικά στοιχειώσει. Η ιδέα ότι συνέβαλλε στον θάνατο της μαμάς του ήταν τραγική».
Αν και η εξήγηση που δίνει ο Hahn είναι αρκετά λογική, πολλοί είναι εκείνοι που έχουν αναρωτηθεί εάν υπάρχει κάποιος άλλος κρυμμένος λόγος πίσω από την απουσία των μαμάδων στις ταινίες. Το περασμένο Ιούνιο η Sarah Boxer έγραψε στην ιστοσελίδα Atlantic:
Είναι ο ασυνείδητος σκοπός αυτών των ταινιών που δεν συμπεριλαμβάνουν της μαμάδες να καλύψουν την πραγματικότητα; Είναι για να ενθαρρύνουν τους άντρες να είναι πιο μητρικοί; Υπονοεί ότι οι μπαμπάδες θα ήταν καλύτεροι από τις μητέρες αν είχαν την ευκαιρία; Ή πρόκειται για μία κακή περίπτωση αυτού που έχει αναφέρει η ψυχαναλύτρια Melanie Klein ως «φθόνος της μήτρας», που περιγράφει τις- χωρίς έλεγχο- άπληστες και καταστροφικές φαντασιώσεις και ένστικτα ενός νηπίου απέναντι στο στήθος της μητέρας του.
Λένε ότι οι φαλακροί άντρες είναι περισσότεροι αρρενωποί αλλά δεν λένε ότι είναι καλύτεροι σύντροφοι. Έτσι, για να μην απορρίψετε έναν άντρα μόνο και μόνο επειδή είναι φαλακρός, ιδού οχτώ λόγοι που αποδεικνύουν γιατί οι φαλακροί άντρες είναι οι καλύτεροι!
Οι φαλακροί άντρες δεν χρειάζονται πολύ χώρο για να ακουμπήσουν το τζελ για τα μαλλιά τους, μους ή ακόμη και χτένες. Θα χρειαστούν μόνο λίγο σαμπουάν. Αυτό σημαίνει ότι θα έχετε περισσότερο σαμπουάν για εσάς και ποτέ μα ποτέ δεν θα ξοδέψει την τελευταία σταγόνα του σαμπουάν για να λουστεί ο ίδιος.
Μία νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο της Πενσιλβανία και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Social Psychological and Personality Science, δείχνει ότι οι άντρες με μεγάλη αραίωση στο τριχωτό της κεφαλής τους έχουν μεγαλύτερη πέραση στις γυναίκες καθώς τους αντιλαμβάνονται ως πιο … άντρες , καθώς η κοινωνία αντιλαμβάνεται τους άντρες με ξυρισμένα μαλλιά ως πιο άντρες.
Αισθάνεστε χοντρή; Άσχημη; Πρησμένη; Ο φαλακρός φίλος σας μπορεί να σας καταλάβει γιατί πολύ απλά έχει χάσει τα μαλλιά του. Ξέρει πώς είναι να αισθάνεται κανείς άσχημα για τον εαυτό του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα σας συμπαρασταθεί και θα σας γεμίσει φιλοφρονήσεις.
Σας έχει τύχει να ερωτευτείτε ποτέ κάποιον μόνο και μονό επειδή τα μαλλιά του ήταν ωραία; Στην πραγματικότητα είναι μπελάς και αποτελούν τον λόγο που οι άντρες… καθυστερούν στα ραντεβού τους.
Με ένα φαλακρό άντρα στο πλευρό σας δεν υπάρχουν τρίχες στην μπανιέρα, στο νεροχύτη, στον νιπτήρα.
Παραδεχθείτε το αν ο Bruce Willis, ο Jason Statham ή ο Ryan Gosling είχαν μαλλιά δεν θα είχαν την ίδια απήχηση στις γυναίκες.
Εντάξει δεν έχουν όλοι οι φαλακροί άντρες μεγάλα και ίσια δόντια αλλά επειδή δεν έχουν μαλλιά είναι περισσότερο πιθανό να παρατηρήσετε άλλα όμορφα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Μπλε μάτια, μακριές βλεφαρίδες, χαμόγελο που «σκοτώνει».
Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι οι φαλακροί άντρες έχουν υψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης από τους άντρες με μαλλιά. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι συγκινούν περισσότερο τις γυναίκες στο κρεβάτι.
Πηγή: Newsbeast.gr
Το γύρο του κόσμου κάνει ένα βίντεο που δείχνει μία νεκρή φάλαινα στις Φερόες νήσους, η οποία εκρήγνυται τη στιγμή που προσπαθούν να τη μετακινήσουν, με τρομακτικό αποτέλεσμα. Γιατί όμως οι φάλαινες πεθαίνουν με τέτοιο θεαματικό τρόπο;
Μιλώντας στο National Geographic, ο Αντριου Ντέιβιντ Θάλερ, θαλάσσιος βιολόγος εξηγεί γιατί συμβαίνει αυτό. Οπως αναφέρει, όταν ένα θαλάσσιο κήτος πεθαίνει και ξεβράζεται στην ακτή, το αέριο που συσσωρεύεται καθώς τα σπλάχνα και το στομάχι του ζώου αποσυντίθενται, δεν μπορεί να διαφύγει, αφού το δέρμα και το λίπος του ζώου είναι σκληρά.
Συνήθως αυτό που κάνει τις φάλαινες να εκραγούν είναι οι άνθρωποι που πιέζουν το νεκρό ζώο ή προσπαθούν να φωτογραφηθούν μαζί του, ή οι ομάδες του δήμου που προσπαθούν να μετακινήσουν το πτώμα. Αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος να μην πλησιάσετε ποτέ μία νεκρή φάλαινα.
Αν όμως η φάλαινα πέθαινε στον ωκεανό, τι θα συνέβαινε στο σώμα της; Οπως εξηγεί ο Θάλερ, όταν μια φάλαινα πεθαίνει στη θάλασσα, τελικά θα βυθιστεί . Οι φάλαινες είναι τόσο μεγάλες που τα θαλάσσια ζώα δεν καταφέρνουν να τις φάνε κι έτσι συχνά φτάνουν στο βυθό άθικτες.
Τελικά στον βυθό, ολόκληρες κοινότητες αναπτύσσονται γύρω από αυτές τις φάλαινες, όπως καρχαρίες, πετρόχελα και άλλα μεγαλύτερα ζώα που τρώνε σιγά σιγά το νεκρό ζώο. Ολη αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει 30 ή περισσότερα χρόνια, έτσι ώστε η μετά θάνατον ζωή μιας φάλαινας είναι τόσο οικολογικά σημαντική όσο η φυσική ζωή της.
Δείτε το βίντεο
Η φάλαινα στην περιοχή είναι ένας γενετικά και πολιτισμικά διακριτός πληθυσμός όρκας. Είναι μια ομάδα υπό εξαφάνιση, καθώς έχουν απομείνει μόνο 75. Οι ζωές αυτών των θηλαστικών είναι στενά συνδεδεμένες με αυτές του σολομού chinook, ενός είδους που κινδυνεύει επίσης. Όπως είναι αναμενόμενο, αν εξαφανιστεί ο σολομός, θα εξαφανιστούν και οι όρκες. Όμως, παρά την προτίμησή τους για τον σολομό, αυτές οι φάλαινες είναι γνωστό ότι επιτίθενται και σκοτώνουν άλλα μικρότερα θαλάσσια θηλαστικά χωρίς να τα τρώνε.
Για να κατανοήσουν καλύτερα αυτήν την ασυνήθιστη συμπεριφορά, μια διεθνής ομάδα ερευνητών εξέτασε περισσότερα από 60 χρόνια καταγεγραμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ της όρκας και της φώκιας. Αυτές οι επιθέσεις παρατηρούνται εδώ και πολύ καιρό, αλλά φαίνεται ότι η συμπεριφορά γίνεται πιο συχνή και εξαπλώνεται στον πληθυσμό της όρκας.
«Οι φάλαινες δολοφόνοι είναι απίστευτα πολύπλοκα και έξυπνα ζώα», εξήγησε σε μια δήλωση η Sarah Teman της SeaDoc Society, μέλος της Σχολής Κτηνιατρικής του UC Davis. «Διαπιστώσαμε ότι η συμπεριφορά παρενόχλησης της φώκιας έχει μεταδοθεί από γενιά σε γενιά. Είναι ένα καταπληκτικό παράδειγμα κουλτούρας φαλαινών δολοφόνων. Δεν περιμένουμε από τις φάλαινες δολοφόνους της περιοχής να αρχίσουν να τρώνε φώκες ή φώκαινες. Η κουλτούρα της κατανάλωσης σολομού είναι βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία τους. Αυτές οι φάλαινες χρειάζονται υγιείς πληθυσμούς σολομού για να επιβιώσουν.Οι φάλαινες δολοφόνοι που τρώνε ψάρια έχουν εντελώς διαφορετική οικολογία και κουλτούρα από τις όρκες που τρώνε θαλάσσια θηλαστικά – παρόλο που οι δύο πληθυσμοί ζουν στα ίδια νερά. Επομένως, πρέπει να συμπεράνουμε ότι οι αλληλεπιδράσεις τους με τις φώκιες εξυπηρετούν διαφορετικό σκοπό, αλλά αυτός ο σκοπός μέχρι τώρα ήταν μόνο εικασίες».
Σύμφωνα με το έργο της Giles και των συναδέλφων της, η όρκα μπορεί να επιτίθεται ως μια μορφή κοινωνικού παιχνιδιού. Όπως και με άλλα έξυπνα πλάσματα, το παιχνίδι είναι μια σημαντική δεσμευτική συμπεριφορά. Είναι πιθανό αυτά τα μεγάλα ζώα να επιτίθενται στα μικρότερα θηλαστικά για να ενισχύσουν την κοινωνική συνοχή τους.
Ομοίως, η συμπεριφορά θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει την κυνηγετική πρακτική, σύμφωνα με την οποία οι όρκες ακονίζουν τις δεξιότητές τους στα πλαίσια ομαδικής εργασίας και συντονισμού για το κυνήγι σολομού. Σε αυτή την περίπτωση, οι φώκιες θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως «κινούμενοι στόχοι» για την εξάσκηση των τεχνικών. Δυστυχώς, δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τη διαφορά μεταξύ παιχνιδιού και κυνηγιού σε αυτά τα είδη.
Η έρευνά επίσης έδειξε ότι λόγω υποσιτισμού, σχεδόν το 70% των κυήσεων από φάλαινες δολοφόνους της περιοχής έχουν οδηγήσει σε αποβολές ή βρέφη που πέθαναν αμέσως μετά τη γέννηση.
Τέλος, αυτή η εργασία αναδεικνύει την ανάγκη διατήρησης των πληθυσμών σολομού στην περιοχή. Η απειλή για το μέλλον του σολομού δεν είναι απειλή μόνο για ένα είδος, αλλά για ένα ολόκληρο οικοσύστημα.
Πηγή μελέτης: Marine Mammal Science
Φώτο: Menno Schaefer (taken from our depositphotos account)
Η μορφή των κτιρίων πού στεγάζουν τα σύγχρονα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα – σε κτίρια που κατασκευάστηκαν έως και τις αρχές του 20ου αιώνα – αντιγράφουν τους αρχαίους ελληνικούς ναούς. Γιατί επελέγη αυτή η μορφή; Αυτοί που τα κατασκεύασαν, γνώριζαν κάτι που μας διαφεύγει;
Μελετητές που ως αντικείμενό τους έχουν την ψυχολογία των μαζών, την αρχιτεκτονική και την ιστορία, υποστηρίζουν ότι ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα εδράζεται πάνω σ’ αυτό που ονομάζουμε… ΠΙΣΤΗ-trust-ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. Ουδείς θα τοποθετούσε τα χρήματά του σε ξένα χέρια εάν φοβόταν πως θα τα χάσει, αφού από τους ιδιοκτήτες των ιδρυμάτων αυτών λείπει η φερεγγυότητα, η εμπιστοσύνη.
Στην Αρχαία Ελλάδα οι πόλεις πρώτα και μετέπειτα οι πολίτες τοποθετούσαν τον πλούτο τους στους ναούς. Οι πόλεις που ανήκαν στην Αθηναϊκή συμμαχία τοποθετούσαν τη χρηματική συνεισφορά τους στον ναό του Απόλλωνος στην Δήλο, διότι εκεί ευρίσκετο το ταμείο της συμμαχίας. Το ταμείο αυτό μεταφέρθηκε αργότερα στον Παρθενώνα, στον ναό της Παλλάδος Αθηνάς.
Κάτι ανάλογο συνέβαινε στους Δελφούς. Η κάθε πόλη τοποθετούσε τα πολύτιμα αφιερώματά της σε ειδικά κατασκευασμένα οικήματα τα οποία είχαν τη μορφή των ναών και τα αποκαλούσαν θηασυρούς. Αυτοί που γνωρίζουν τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και χειρίζονται τις πιο λεπτές, τις πιο απόκρυφες επιθυμίες, τους φόβους και τις προσδοκίες μας, γνωρίζουν για εμάς πράγματα που εμείς αγνοούμε. Πού ούτε υποψιαζόμαστε πως υπάρχουν.
Το παράδειγμα αυτό ακολουθούν και οι υπόλοιπες Τράπεζες σε όλο τον κόσμο.
Η Τράπεζα της Αγγλίας
Μεγάλη Αμερικανική Τράπεζα. Η δεύτερη το 1824.
Η εθνική Τράπεζα της Νέας Ζηλανδίας.
Είναι εκεί μέσα μας βαθιά, μας υποκινούν, μας παρακινούν, μας αποτρέπουν, μας ενεργοποιούν χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε. Κάποιοι το φαινόμενο αυτό το αποκαλούν γονιδιακή η κυτταρική μνήμη. Είναι μία μνήμη που έρχεται από πολύ μακριά, από την προϊστορία ίσως, από τότε που βρισκόμασταν στις σπηλιές όπως γράφει στην τραγωδία του «Προμηθεύς» ο Αισχύλος.
Το κτήριο της Τράπεζας της Νέας Νότιας Ουαλίας Αυστραλία.
Αυτή η μνήμη όταν ενεργοποιηθεί μας παρακινεί να κάνουμε έργα στη ζωή μας που σε πρώτη ματιά φαίνονται ανεξήγητα, «αψυχολόγητα» θα έλεγαν κάποιοι.
πηγή: mixanitouxronou.gr
Την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου η εφημερίδα «Turkiye Today» δημοσίευσε ένα μεγάλο ρεπορτάζ για τον Σάββα Καλεντερίδη, πρώην επιχειρησιακό πράκτορα της ΕΥΠ, που έδρασε ποικιλοτρόπως στην Τουρκία τη δεκαετία του ‘90.
Το υπογράφει ο Χασάν Μεσούτ Οντέρ που εμφανίζει τον πρώην αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού, ο οποίος αποσπάστηκε στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών στα αρχές της δεκαετίας του ‘90, ως έναν άνθρωπο που τρέφει για διάφορους λόγους βαθύ μίσος για την Τουρκία.
Του προσάπτει, λόγω της ποντιακής του καταγωγής, μια έντονη εχθρότητα για τη γείτονα χώρα από τότε που ήταν παιδί, αίσθηση που γιγαντώθηκε όταν πέρασε στη Σχολή Ευελπίδων.
Σύμφωνα με τον Οντέρ «ο Καλεντερίδης άρχισε να βλέπει τη σχέση στρατού-κράτους όχι ως επάγγελμα, αλλά ως “εθνικό ιερό καθήκον”. Η στρατιωτική πειθαρχία, η αυστηρή υπακοή, η εθνική υπερηφάνεια και ένα δόγμα βασισμένο στην τουρκική απειλή διαμόρφωσαν την ταυτότητά του».
Παρά το γεγονός ότι ο δημοσιογράφος κάνει λόγο για τις δραστηριότητές του στην Τουρκία, μένει μόνο επιφανειακά σε αυτές κάνοντας λόγο για έναν ενεργό «πράκτορα πεδίου» που κάλυπτε ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων.
Αποφεύγει όμως να μιλήσει γι’ αυτές τις δραστηριότητες με συγκεκριμένα περιστατικά ήδη γνωστά εδώ και χρόνια, όπως τη στρατολόγηση τριών Τούρκων αξιωματικών από τον Έλληνα πράκτορα.
Αντίθετα επιλέγει μια φράση που φέρεται να είχε πει ο Καλεντερίδης στο Ναϊρόμπι, όταν εκτυλισσόταν το θρίλερ με τον αρχηγό του PKK Αμπντουλάχ Οτσαλάν, μιλώντας στο τηλέφωνο με τον αδερφό του Κώστα: «Φοβάμαι. Έξω έχει γεμίσει ο τόπος πράκτορες της MIT και της CIA. Δεν ξέρω αν θα επιβιώσω».
Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο η φράση περιλαμβάνεται στο βιβλίο της Νουρ Μπατάρ και όπως επισημαίνει στο ρεπορτάζ του αντανακλά τα συναισθήματα ενός ψυχικά τραυματισμένου ανθρώπου.
Η προσπάθεια αποδόμησης χαρακτήρα του Σάββα Καλεντερίδη συνεχίζεται όμως το ερώτημα που αυτόματα γεννιέται όταν κάποιος διαβάσει το συγκεκριμένο ρεπορτάζ είναι ένα.
Έχουν περάσει τριάντα δύο χρόνια από την εποχή που ο πρώην πράκτορας της ΕΥΠ άρχισε να δρα στην Τουρκία και είκοσι έξι από την απαγωγή του Οτσαλάν στο Ναϊρόμπι της Κένυας και την παράδοσή του σε πράκτορες της ΜΙΤ. Γιατί οι Τούρκοι συνεχίζουν να ασχολούνται με τον Σάββα Καλεντερίδη μετά από τόσα χρόνια;
Μάλλον θα έχουν τους λόγους τους.
Στο ρεπορτάζ του Οντέρ απουσιάζουν εντελώς επεισόδια από τη δράση του Σάββα Καλεντερίδη στη γείτονα χώρα από το 1994, όταν διαδέχθηκε τον αείμνηστο Βασίλη Γιαννόπουλο, ο οποίος τον είχε εκπαιδεύσει.
Επίσης τον αναφέρει ως στρατιωτικό ακόλουθο ενώ η διπλωματική ιδιότητα που είχε ο Καλεντερίδης ήταν εμπορικός ακόλουθος στο προξενείο της Σμύρνης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι την εμπλοκή του στην υπόθεση Οτσαλάν το 1999, ο Έλληνας αξιωματικός ήταν ένας άγνωστος ακόμα και σε στελέχη της ΕΥΠ που τον έβλεπαν να έρχεται αραιά και πού στα κεντρικά της Υπηρεσίας, στο κτήριο της λεωφόρου Κατεχάκη.
Ο διάδοχος του Γιαννόπουλου στην Τουρκία, αποδείχτηκε κάτι σαν λίρα εκατό, αφού έσπασε κάθε ρεκόρ παραμονής μένοντας περίπου έξι χρόνια, τη στιγμή που οι αποσπασμένοι αξιωματικοί επιστρέφουν υποχρεωτικά μετά από τέσσερα.
Από την αρχή της δράσης του και διαθέτοντας μια μοναδική επικοινωνιακή ιδιότητα, ο Έλληνας αξιωματικός κινήθηκε μεθοδικά και επιλεκτικά στοχεύοντας συγκεκριμένους στόχους. Έτσι στρατολόγησε σταδιακά τρεις αξιωματικούς των «γειτόνων» μας σε αυτές τις αποστολές που καλύπτονται από τον χαρακτηρισμό «άκρως απόρρητη» και ελάχιστοι είχαν γνώση τους. Ήταν χάρη σε αυτή την επιχείρηση που η Ελλάδα απέκτησε διεξοδικά χαρτογραφημένες δεκάδες τουρκικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις και βάσεις στα παράλια της Μικράς Ασίας.
Επίσης είχαμε στην κατοχή μας για μεγάλο χρονικό διάστημα τους απόρρητους κώδικες επικοινωνίας της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ο επισμηναγός Μεχμέτ Μπαρούτ και άλλοι δύο Τούρκοι αξιωματικοί-βασικοί «στόχοι» της συγκεκριμένης αποστολής συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν από Τουρκικό Στρατοδικείο σε πολυετή φυλάκιση. Ήταν μια πολύ μεγάλη επιτυχία της ΕΥΠ και του «αόρατου» Έλληνα πράκτορα που συνέχισε τη δράση του σε διάφορες περιοχές και πόλεις, φτάνοντας μέχρι την τουρκική ενδοχώρα.
«Ο άνθρωπος έκανε το τέλειο έγκλημα» ήταν η ατάκα που ακούστηκε χρόνια μετά από υψηλόβαθμο στέλεχος της ΜΙΤ και δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό τον Έλληνα αξιωματικό που «όργωσε» την Τουρκία, παίρνοντας πάντα τις κατάλληλες προφυλάξεις.
Δεν έδωσε ποτέ το δικαίωμα στους Τούρκους να τον συλλάβουν, παρόλο που μετά από κάποια χρόνια άρχισαν πλέον να τον παρακολουθούν στενά, ψάχνοντας μια αφορμή ή ένα λάθος.
Δεν το έκανε ποτέ, ακόμα και όταν οι «γείτονες» τον επικήρυξαν με ένα εκατομμύριο δολάρια, λίγες ημέρες μετά την έκρηξη που διέλυσε ένα εργοστάσιο πυρομαχικών στα βάθη της Ανατολίας.
Οι πληροφορίες της ΜΙΤ τον ήθελαν παρόντα στο συμβάν, που αποδόθηκε τελικά στους Κούρδους, ενώ η έκρηξη παρουσιάστηκε στα εγχώρια ΜΜΕ σαν πυρκαγιά σε διυλιστήριο.
Εκτός από την επικήρυξη, οι πληροφορίες ήθελαν την τότε πρωθυπουργό Τανσού Τσιλέρ να υπογράφει την εντολή δολοφονίας του Καλεντερίδη, ενώ μια δεύτερη εντολή εξόντωσης ήρθε λίγο αργότερα σε μια άτυπη συνάντηση του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας της Τουρκίας.
Στη λίστα που κυκλοφορεί στην αίθουσα, το όνομα του Έλληνα αξιωματικού φιγουράρει πρώτο όμως ο Καλεντερίδης καλυπτόμενος πίσω από την ιδιότητα του εμπορικού ακολούθου στο προξενείο της Σμύρνης, καταλαβαίνει ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει, όταν οι Τούρκοι που αναγνώριζε σταματούν να τον παρακολουθούν.
Αντιλαμβάνεται ότι νέα πρόσωπα προσπαθούν να τον έχουν από κοντά, και η διορατικότητά του είναι τέτοια, που διαισθάνεται ότι ετοιμάζονται να τον δολοφονήσουν. Κινητοποιώντας το δικό του σύστημα ετοιμάζει τη διαφυγή του, η οποία θα γίνει βράδυ, όταν τρία αυτοκίνητα του ελληνικού προξενείου, θα φύγουν μαύρα μεσάνυχτα από τη Σμύρνη.
Στο ένα επιβαίνει ο Σάββας που θα επιστρέψει προσωρινά στην Ελλάδα, λίγο πριν ακολουθήσει τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν από την Αθήνα, στην Κέρκυρα και μετά στο μοιραίο ταξίδι της Κένυας.
Στο βιβλίο του «Παράδοση Οτσαλάν: «Η ώρα της αλήθειας» είχε γράψει πόσο παραξενεύτηκε όταν πήρε εντολή να μεταβεί στην Κένυα η οποία έβριθε από κλιμάκια πρακτόρων της CIA, ακολούθησε όμως τη διαταγή που έλαβε. Το αεροπλάνο προσγειώνεται στο Ναϊρόμπι και όταν βλέπει τον Έλληνα πρεσβευτή Γιώργο Κωστούλα, ο οποίος υποτίθεται ότι θα υποδεχόταν ένα αξιωματούχο από τη Σερβία του συστήνεται άμεσα χωρίς καμία υπεκφυγή: «Ταγματάρχης Σάββας Καλεντερίδης, αποσπασμένος στην ΕΥΠ και από εδώ ο ηγέτης του PKK Αμπντουλάχ Οτσαλάν».
Το θρίλερ που κατέληξε στην απαγωγή του Κούρδου ηγέτη μόλις έχει αρχίσει και τις επόμενες μέρες ο Έλληνας πράκτορας και πρεσβευτής θα ζήσουν πολύ δύσκολες καταστάσεις. Η κυβέρνηση χειρίζεται άτσαλα την υπόθεση-το είχε πράξει σχεδόν από την αρχή της-και κάποια στιγμή ο Καλεντερίδης διατάσσεται από τον εκλιπόντα πλέον τότε διοικητή της ΕΥΠ Χαράλαμπο Σταυρακάκη να πετάξει τον Οτσαλάν έξω από την πρεσβευτική κατοικία.
Προς τιμήν του αρνήθηκε να το πράξει, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει τίποτε για να αποτρέψει την απαγωγή αρχικά και την παράδοση λίγο αργότερα του Κούρδου ηγέτη από ξένες μυστικές υπηρεσίες-πιθανότατα την CIA – σε κλιμάκιο ανδρών της ΜΙΤ.
Την επόμενη μέρα ο Καλεντερίδης θα διαβάσει στο ηλεκτρονικό πρωτοσέλιδο της Hurriyet – που πιθανόν να μην είδε ο Οντέρ ο οποίος επικαλείται πάρα πολλά δημοσιεύματα στο άρθρο του – τον τίτλο της πρώτης σελίδας στην οποία δέσποζε η φωτογραφία του: «Ο υπερπράκτορας της Ελλάδας παγιδευμένος στην Κένυα».
Ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο που θα επιζητούσε την οποιαδήποτε δημοσιότητα είχε γίνει πλέον διάσημος, είχε «καεί» οριστικά και αμετάκλητα σαν πράκτορας, αλλά οι Τούρκοι φαίνεται ότι θα τον θυμούνται για χρόνια.